Dragen wij hogere
vormen in ons?
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
Lessen uit
de s praktijk
HET GEHEIM VAN
rubriek voor
LANDBOUW en V
EETEI
Het wonderlijke leven in al zijn variaties
Nog miljoenen
mogelijkheden in onze
genetische reserves
- y\
Oiiili'i' wlaWio
L* 1 »«h («iswinani
Niet voor niets zegt het spreekwoord
„Ondervinding is de beste leermeester."
Ook al kunnen we het niet altijd eens
zijn met de bewering, dat „al die theo
rie niets waard is" zijn we toch bereid
om toe te geven, dat de lessen uit de
praktijk de meeste waarde hebben.
Een bedrijfsvoorlichter, die deze maan
den niet gebruikt om zoveel mogelijk op
de bedrijven te zien kan ook de rest
van het jaar zijn werk niet voor 100%
doen.
De slechte structuur
van de grond
In een vorig artikeltje wezen we er
al op, dat de structuur van de grond
dit voorjaar over het algemeen slecht
is. Eén van de gevolgen daarvan is, dat
op diverse percelen klei- en zavelgrond
de opkomst van de gewassen veel te
wensen overlaat.
Toch is het beslist niet zo, dat we
moeten zeggen, dat het op elk perceel
klei- en zavelgrond „fout" zit. Er zijn
zeer grote verschillen. Hoewel de oor
zaak van dat verschil niet in elk geval
is aan te wijzen, zijn er toch ook een
flink aantal gevallen, waar één van de
oorzaken duidelijk naar voren komt.
We bedoelen het tijdstip van ploegen.
Iedere akkerbouwer weet dat het ge
wenst, om niet te zeggen noodzakelijk
is. dat klei- en zavelgronden vóór de
winter worden geploegd. En in het al
gemeen probeert men hieraan ook wel
de hand te houden. We betwijfelen ech
ter of iedereen daarvan wel zo over
tuigd is, dat er alles op gezet wordt de
grond ook werkelijk vóór de winter te
ploegen.
We weten heel goed, dat de omstan
digheden vorige herfst, na het vroege
wintertje, niet gunstig meer zijn ge
weest om bedoelde gronden te ploegen
Maar we weten ook, dat in oktober en
een gedeelte van november de grond
toestand ideaal was om te ploegen. We
stellen ons voor, dat er toen in ver
schillende gevallen ook wel gelegenheid
was. Als U daar zelf niet aan toe kunt
komen is het belang van deze zaak het
waard om daar een loonwerker voor te
nemen.
Ik geloof dat het goed is om de akker
bouwers op zware grond er nog eens op
te wijzen, dat vanaf eind september
iedere gelegenheid benut moet worden
om de grond zo droog mogelijk op
wintervoor te leggen. Door in dit geval
„het ijzer niet te smeden als het heet is"
7. Hij liep snel de kamer uit en sloot de
deur juist op het ogenblik dat de miljo
nair opsprong.
„Wat bedoelde hij daar in 's hemels
naam mee?" vroeg Van Aldin zich af,
in zijn stoel terugzinkende.
Al zijn onrust kwam terug. Er was
iets dat hij niet wist. De telefoon stond
naast hem. Hij vroeg het nummer van
het huis van zijn dochter aan.
„Hallo, hallo! Spreek ik met Mayfair
81907? Is mrs. Kettering thuis? O, is ze
uit? Zo, gaan lunchen. Hoe laat komt
ze terug? Weet u dat niet? Neen, dank
u, ik heb geen boodschap af te geven."
Hij smeet de telefoon boos neer. Om
twee uur liep hij weèr door zijn kamer
te ijsberen in afwachting van Goby's
komst. Deze trad binnen om tien minu
ten over twee.
,«En?" vroeg de miljonair kort.
Maar Goby had geen haast. Hij ging
aan de tafel zitten, haalde een versleten
notitieboekje te voorschijn en begon
daar eentonig uit voor te lezen. De mil
jonair luisterde aandachtig toe, met
stijgende voldoening. Goby hield einde
lijk op en keek aandachtig naar de
papiermand.
„Hm!" zei Van Aldin. „Dat is erg
duidelijk. Dat geval in het hotel staat
vast, veronderstel ik?"
„Als een huis", zei de heer Goby.
»,En financieel is hij geheel aan lager
wal. Hij probeert op het ogenblik geld
te lenen, zeg je? Heeft reeds alles opge
nomen wat hij kon met het oog op de
erfenis van zijn vader. Als het een-
kunt U in het volgend oogstjaar grote
schade oplopen. Dat bewijst de praktijk
van dit voorjaar heel duidelijk.
Plekken, waar het gewas
het niet doet
De afgelopen dagen werden we di
verse keren gevraagd om eens te komen
kijken naar percelen, waar »,de bieten
het niet doen". Nu zijn daar dit voor
jaar verschillende oorzaken voor. Het
zijn dit voorjaar vooral de slechte op
komst door een minder goed zaaibed en
de verstuivingen van 23 maart j.l., die
tot gevolg hebben, dat de bieten er veel
minder voor staan dan de laatste jaren
het geval was.
Toch kunnen er ook andere factoren
in het spel zijn. We vonden daarvan de
laatste dagen weer enkele gevallen. In
één geval werden we gevraagd eens te
komen kijken naar een perceel bieten,
omdat er plaatselijk planten wegvielen.
Bij ons bezoek bleek dit een soort wor-
telbrand te zijn. Het viel ons op, dat op
het gedeelte van het perceel, waar ge
noemde ziekte het meest voorkwam het
gewas ook duidelijk minder stond.
Het „aanzien" van de bieteplanten
en de soorten onkruiden waren voor ons
aanleiding een monstertje grond mee te
nemen Bij onderzoek bleek de grond
buitengewoon „zuur" of wel kalkarm te
zijn. Veel te zuur voor een vlotte groei
van bieten. Er is een flinke kans, dat
ook het wegvallen van de bieteplanten
hiermee in verband stond. Er zijn soor
ten wortelbrand. die vooral voorkomen
op gronden met minder goede structuur.
En het is een bekend feit, dat een goede
kalktoestand ook van groot belang is
voor de structuur van de grond.
In het tweede geval werden we ge
vraagd, omdat de opkomst van de bie
ten te wensen overliet en er bovendien
veel onkruid, vooral in de vorm van
kweek aanwezig was.
Bij het bekijken van dit perceel viel
het op, dat er een duidelijke grens was
tussen het gedeeite, waar de bieten er
behoorlijk goed voor stonden en een
ander deel, waar de stand slecht was,
De betreffende landbouwer vertelde
ons, dat dit oorspronkelijk een perceels-
grens was geweest. Door de ruilverka
veling waren ter plaatse twee percelen
aan elkaar gebreid. Verder vertelde hij,
dat het hem was opgevallen, dat bij het
scheuren van het perceel het gedeelte,
waar de bieten het niet deden, de zode
maal bekend wordt dat mijn dochter
gaat scheiden, krijgt hij nergens een
cent meer. En bovendien kunnen we
dan zijn schuldbekentenissen opkopen
en hem op die manier de duimschroe
ven aanzetten. We hebben hem vast,
Goby. Hij kan niet meer voor- of ach
teruit".
Hij sloeg met zijn vuist op tafel. Zijn
gezicht stond grimmig en triomfante
lijk.
„Ik moet nu naar Curzon Street," zei
de miljonair. „Ik ben je zeer dankbaar,
Goby. Je bent een kerel uit duizend."
„Dank u. meneer Van Aldin," zei
Goby, met een glans van genoegen op
zijn gezicht. „Ik probeer mijn best te
doen."
Van Aldin ging niet regelrecht naar
Curzon Street. Hij ging eerst naar de
City, waar hij twee conferenties had die
zijn tevredenheid nog deden stijgen.
Van daar nam hij de underground naar
Wown Street. Toen hij Curzon Street
insloeg, kwam er iemand uit No. 160
en liep de straat in zijn richting af, zo
dat ze elkaar passeerden. Een ogenblik
meende de miljonair dat het Derek
Kettering in eigen persoon was; de man
was van dezelfde lengte en had Dereks
houding. Maar toen ze elkaar naderden,
zag hij dat de ander hem vreemd was.
Of neen, vreemd was hij hem toch
ook niet; zijn gezicht riep in de geest
van de miljonair een vage herinnering
wakker, en die stond in verband met
iets onaangenaams. Tevergeefs pijnigde
hij zijn hersenen, maar hij gaf het op.
veel taaier was dan op het andere
deel. Hij meende, dat dit de oorzaak kon
zijn.
Ook hier was het uiterlijk van de
bieten en het royaal aanwezige onkruid
voor ons weer aanleiding een monster
tje grond mee te nemen en te onder
zoeken. De grond was zeer zuur.
Als U op Uw bedrijf ook percelen
bieten of andere gewassen, die een
kalkrijke grond verlangen, hebt, die het
„niet doen", denk dan ook eens aan de
mogelijkheid, dat de kalktoestand te
wensen overlaat
Vroeg gezaaide bieten
In een vorig artikeltje hebt U al
kunnen lezen, dat de enkele percelen
suikerbieten, die al in maart gezaaid
werden het tot nu toe goed hebben ge
daan. Als zich ook verder geen moei
lijkheden voordoen, kunnen we veilig
vaststellen, dat het mogelijk is om de
bieten vroeg te zaaien.
Als een groot voordeel van vroeg
zaaien is altijd genoemd de lange groei-
tijd, die hiermee aan het gewas wordt
gegeven. Dit resulteert meestal in een
hoge opbrengst.
We menen, dat het goed is op nog een
ander voordeel te wijzen. In 1964 en
1965 is in ons gebied op zeer ruime
schaal gebruik gemaakt van de chemi
sche onkruidbestrijding in bieten. En
deze eerste jaren met zeer veel succes.
Door toepassing van deze middelen
werd het ook op de onkruid rijke zand
grond mogelijk om bieten te verbou
wen.
In het voorjaar van 1965 is er wel
eens een ogenblik gedacht, dat de zeer
vele regen tot gevolg zou kunnen heb
ben, dat de werking van het chemische
onkruidbestrijdingsmiddel minder goed
zou zijn. Het tegendeel is toen gebleken.
De resultaten waren nl. zeer goed.
Dit voorjaar ligt het heel anders. De
bieten, die in de laatste tien dagen van
april en begin mei zijn gezaaid, hebben
nog wel een enkele bui gehad, maar
flinke hoeveelheden water zijn er niet
meer gekomen.
Duidelijk blijkt, dat de enkele buien
niet voldoende zijn geweest om het che
mische onkruidbestrijdingsmiddel goed
aan de gang te zetten. Het resultaat va
rieert van zeer matig tot geheel on
voldoende.
Op de vroegst gezaaide percelen ligt
dit heel anders. Deze percelen hebben
na het zaaien en spuiten van het on
kruidbestrijdingsmiddel nog voldoende
water gehad en het resultaat is duide
lijk. Dit doet niet onder voor dat van
vorige jaren.
Naar wij menen is deze ervaring een
reden te meer om de bieten vroeg te
zaaien. De kans, dat er voldoende regen
valt, is dan in ieder geval groter dan
„Waren deze het?" vroeg hij gejaagd.
Hij toonde een paar foto's van Kotsov
en Sucker en smidje Verholen kon toen
al niets anders doen dan erkennen: „Ja,
die waren het!"
..Mannen!" sprak de commissaris toen
trots. „De zaak is opgelost! Kid Kotsov
en Wladimir Sucker hebben een ooster
se Japannees ontvoerd! Slim speurwerk
van onze bloedeigen politie heeft de
zaak evenwel binnen een uurtje tot
klaarheid gebracht! De daders zijn be
kend! Het enige wat ons nu nog rest,
is het terugvinden van het lichaam!"
„Hoho!" zei brigadier Piet. „Niet zo
dramatisch, commissaris! Wie zegt, dat
hij dood is?"
Hij ging verder, ongeduldig het hoofd
schuddend. Hij had er het land aan, iets
te moeten opgeven.
Ruth Kettering verwachtte hem
blijkbaar. Ze sprong op en gaf hem een
kus, toen hij binnentrad.
„En vadertje, hoe gaat het met de
zaken?"
„Heel goed," zei Van Aldin, ,.maar ik
dien eens een paar woorden met je te
spreken, Ruth."
Hij zag haar bijna onmerkbaar ver
anderen. De openhartigheid van haar
begroeting maakte plaats voor iets
schuws, alsof ze plotseling op haar
hoede was. Ze ging in een grote fau
teuil zitten.
„Wel, vadertje, wat is er?" vroeg ze.
.,Ik heb vanmorgen je man gespro
ken," zei Van Aldin.
„Hebt u Derek gezien?"
„Ja, en hij had heel wat verdraaid
brutale dingen te vertellen. Toen hij
wegging zei hij iets dat ik niet begreep.
Hij raadde me aan volkomen openhartig
te zijn met mijn dochter. Wat kan hij
daarmee bedoeld hebben, Ruth?"
Mrs. Kettering verschoof een weinig
in haar stoel.
„Dat dat weet ik niet, vadertje.
Hoe kan ik dat weten?"
,.Dat weet je natuurlijk wél," zei Van
Aldin. „Hij zei nog iets anders; dat hij
zijn eigen vrienden had en zich met de
jouwe niet bemoeide. Wat bedoelde hij
daarmee?"
„Dat weet ik niet," herhaalde Ruth.
Van Aldin ging zitten.Er kwam een
harde trek om zijn mond. Hij sprak nu
alsof hij over zaken redeneerde.
„Kijk eens, Ruth. Ik begin niet aan
de zaak, als ik niet alles weet. Ik weet
niet zeker of die man van jou geen
WIE de moeite neemt eens even rustig
te filosoferen over ons bestaan, wordt
al snel met stomheid geslagen» wanneer
hij denkt aan dat enorme wonder, dat
de mens ontstaat uit de bevruchte eicel,
uit dat heel kleine celletje. Die eicel
gaat groeien endaar komt dan een
mensje van, een mensje heimaal com
pleet met alles er op en er aan. Er wor
den tijdens die groei en ontwikkeling
weefsels gevormd, zoals de lever, de
nieren, de zenuwen, de bloedcellen en
wat al niet meer, weefsels die geweldig
van elkaar verschillen en dat terwijl
alle dochtercellen van de eicel dezefde
erfsubstantie bevatten. Dit enorme
vraagstuk van de celdifferentiëring
houdt de geleerden al heel lang bezig,
zonder dat zij er echter een antwoord
op hebben kunnen geven.
Dr. F. Vester van het Instituut voor
organische chemie van de universiteit
van Saarland heeft echter een zeer in
teressante theorie ontwikkeld, die het
resultaat is van een langdurige, speciale
studie op dit gebied.
Deze onderzoeker meent het volgen
de. In de chromosomen, de dragers van
de erfelijke eigenschappen is de moge
lijkheid tot vorming van al deze vormen
en nog vele meer aanwezig. Dat slechts
bepaalde vormen ontstaan zou het ge
volg zijn van de invloed van een soort
„zeef", die slechts bepaalde mogelijk
heden toelaat en het zijn slechts die
combinaties, die zich tenslotte manifes
teren in zichtbare structuren.
Volgens dr. Vester worden de zeven
gevormd door de histonen, eenvoudige
basische proteïnen (eiwitlichaampjes),
die in elke cel aanwezig zijn en waar
mee men tot nu toe niet goed raad wist,
omdat ze geen enzymen zijn en men
ook niet wist welke functie ze dan wel
hadden.
Volgens dr. Vester zijn er in totaal
drie soorten genen, die in een soort
communicatiesysteem samenwerken. De
eerste soort genen zijn die welke men
de hersens of het geheugen zou kunnen
noemen, de genen die alle informatie
bezitten. De informatie die zij afgeven,
gaat echter door een zeef, in dit geval
de Histonen, de hierboven genoemde
eiwitlichaampjes, die zich in elke cel
bevinden en deze laten slechts bepaalde
informaties door, die terecht komen bij
de tweede groep genen, namelijk die ze
formuleren. Tenslotte komen ze dan bij
de derde groep, die de werkers genoemd
kunnen worden die de opdracht uitvoe
ren. Niet alleen is de histonen-zeef
bij laat zaaien.
Tenslotte
Voor alle gevallen, die wij noemden
onder het kopje „Lessen uit de praktijk"
geldt, dat men zich er niet voor behoeft
te schamen om „schade en schande" op
te lopen, maar dat de schaamte er wel
moet zijn als men door die lessen niet
„wijs" wordt.
CONCOURS HIPPIQUE
Deelname aan het concours hippique,
dat op 23 juli te Den Burg wordt ge
houden, staat open voor dezelfde tuig-
paardenrubrieken als vorig jaar De
officiële opgavetermijn sluit 20 juni.
Ook ponywagennummers zijn in het
programma opgenomen, evenals een
nummer fjordenpaarden, aangespannen
voor de landbouwwagen.
LEIDSE MARKT
Op de Leidse markt werden vrijdag
1000 Texelse lammeren aangevoerd.
Noteringen van 65,75,en
ƒ88,Handel flauw tot matig.
herrie zal maken. Ik geloof dat ik de
middelen bezit om hem de mond te
snoeren, maar dan moet ik ook alles
weten. Ik vraag je nu ronduit: Wie is
de man?"
Welke man?"
„De man. Dat bedoelde Derek na
tuurlijk Een man met wie je speciaal
bevriend bent. Je behoeft niet bang te
zijn, lieve kind. Ik weet dat er niets van
belang achter steekt, maar als de zaak
voor het gerecht mocht komen, moet ik
op alles voorbereid zijn. Ik moet weten
wie de man is, en hoever je vriend
schap met hem is gegaan."
Ruth antwoordde niet. Zenuwachtig
kneep ze haar handen samen.
„Kom, beste kind," sprak Van Aldin
op wat mildere toon. ,»Je hoeft niet
bang te zijn voor je vader. Ik ben toen
in Parijs toch ook niet hard voor je ge
weest? Allemachtig!"
Plotseling zweeg hij.
„Dat was hij natuurlijk," mompelde
hij in zichzelf. „Ik dacht al dat ik zijn
gezicht kende."
„Waarover praat u toch, vader? Ik
begrijp u niet."
Van Aldin stond op en ging vlak voor
haar staan.
„Zeg eens. Ruth, heb je de man weer
ontmoet je begrijpt wel wie ik bedoel
met wie we jaren geleden die ge
schiedenis hebben gehad?"
„U bedoelt.ze aarzelde „u
bedoelt graaf de la Roche?"
„Graaf de la Roche!" zei Van Aldin
schamper. „Ik heb je indertijd verteld
dat die kerel een gewone oplichter was.
Je was toen bezig je lelijk met hem te
compromitteren, maar ik heb je uit zijn
klauwen gered."
verantwoordelijk voor het feit, dat er
hier nierweefsel en daar leverweefsel
ontstaat, doch ook voor het feit, dat uit
de ene eicel een grashalm, uit de andere
een worm en uit de derde een kameel
voortkomt.
De onderzoekers zijn van mening, dat
in de nucleïnezuurstrongen, die in elke
cel voorkomen niet minder dan rond
zeven miljoen codificeringsmogelijk-
heden bestaan. De onderdelen kunnen
op zeven miljoen verschillende manie
ren worden gecombineerd, waardoor
allerlei verschillende mogelijkheden
ontstaan. We zien dit reeds wanneer we
eenvoudige voorbeelden nemen, een
groep van drie cijfers kan reeds op zes
verschillende manieren worden gerang
schikt, een groep van vier cijfers kan
reeds op 24 manieren worden gerang
schikt en een groep van vijf cijfers haalt
het al tot honderd twintig mogelijkhe
den. Bij zes cijfers wordt het al zeven
honderdtwintig en zo neemt het aantal
mogelijkheden snel en sterk toe. In de
strengen nucleïnezuur zitten enorme
aantallen eenheden en die kunnen uiter
aard op miljoenen verschillende manie
ren worden gecombineerd.
De onderzoekers rekenden uit, dat
door de „zeven" tot nu toe slechts 30.000
verschillende combinaties zijn vrijgege
ven, die zich in de verschillende ons
bekende levensvormen hebben geopen
baard. Wanneer we dan weten, dat er
dus nog niet minder dan 6.970.000 mo
gelijkheden in de cellen sluimeren, dan
is het duidelijk, dat er zich nog zeer
vele tot nu toe onbekende levensvormen
in de toekomstige miljoenen jaren zou
den kunnen optreden, in het dieren- en
plantenrijk. Zelfs wanneer men aan
neemt, dat slechts een zeer bescheiden
deel van de nog braakliggende 6.970.000
codifieeringsmogelijkheden even zinvol
zal zijn dan die welke tot nu toe werden
benut, dan bestaat er wel grond voor de
veronderstelling, dat de toekomstige
mens van hogere levensvorm, nu reeds
latent in ons schuilt.
In tegenstelling tot de opvatting van
de meeste biologen meent dr. Vester,
dat voor de „geboorte" van de mens
van de toekomst er geen nieuwe erfe
lijke factoren noodzakelijk zijn. Het
komt er slechts op aan de genetische
reserves te mobiliseren, waarbij de
„zeven" andere combinaties zullen moe
ten doorlaten.
Vesters theorie over het samenspelen
van de drie soorten genen en het „zeef-
systeem" vindt veel steun in de resul
taten van het moderne kankeronder
zoek, want volgens dit zou het zich vor
men van tumors niets anders zijn dan
het vrijkomen van de reeds altijd aan
wezige informatie in de genen, die nor
maal door de „zeven" niet worden door
gelaten.
Het is dr. Vester en zijn medewerkers
kortgeleden ook gelukt uit een plant
een proteïne te isoleren, dat sterk kan-
kerremmende eigenschappen heeft.
Hierbij gaat het ook weer om een
basisch eiwitlichaampje, dus om een
histon, of althans om een op een hist on
lijkend lichaampje, dat het presteerde
om bij proeven op dieren nog een kan-
kerremmende invloed uit te oefenen bij
een verdunning van liefst 1 10 miljard.
Ook lukte het de onderzoekers om bij
kruisingen van tandkarpersoorten bas
taards te kweken, die alleen al op grond
van hun genetische aanleg, spontaan tu
mors vormden. Zij beschikten dus reeds
over een ander soort „zeven" dan hun
normale soortgenoten.
Volgens dr. Vester ziet het er naar
uit, dat in de toekomst de mogelijkheid
bestaat om gericht in te grijpen bij de
kankerontwikkeling, en niet meer al
leen blokkerend, zoals tot nu toe het
geval is. Er zal echter nog zeer veel
onderzoek moeten worden verricht, een
onderzoek, dat volgens deze geleerde
voor en belangrijk deel in het geneti
sche vlak ligt.
.,Ja," sprak Ruth bitter. „En ik
trouwde met Derek Kettering."
„Dat wou je zelf," zei de miljonair
scherp.
Ze haalde de schouders op.
„En nu," zei Van Aldin, „heb je hem
weer ontmoet, na alles wat ik je van
hem verteld heb. Hij is vandaag in dit
huis geweest. Ik heb hem hieruit zien
komen, maar ik kom hem niet dadelijk
thuisbrengen."
Ruth was weer kalm.
.,Ik wil u één ding zeggen, vader: U
vergist u in Armand ik bedoel graaf
de la Roche. O, ik weet wel dat er in
zijn jeugd verkeerde dingen zijn ge
beurd hij heeft het met mij erover
gehad; maar nu, hij heeft altijd van
me gehouden. Hij was een gebroken
man, toen u ons in Parijs scheidde, en
nu
Verontwaardigd viel haar vader haar
in de rede.
„En jij hield ook van de schurk? Jij,
mijn dochter! Hoe is het mogelijk!"
Hij zwaaide met zijn handen door de
lucht. „Wat kunnen vrouwen toch
krankzinnig doen!"
HOOFDSTUK VI
Mirelle
Derek Ketterings afkocht uit de ka
mer van Van Aldin was zo overhaast
dat hij in de gang tegen een dame aan
liep. Hij mompelde een excuus, dat zij
met een glimlachje aanvaardde en liep
door; de indruk, die zij bij hem achter
liet door haar mooie grijze ogen, kal
meerde hem.
(Wordt vervolgd)
10. „Die moeite kunt U zich wel be
sparen, commissaris," zei smidje Verho
len Commissaris Borgers keek ver
stoord op, want hij was niet gewoon in
de rede gevallen te worden. ,.Ik vroeg U
even te wachten tot ik klaar was met
de brigges," zei hij scherp.
„En als ik even wacht, gaat de brig
ges naar Grand Hotel Esplanade," ant
woordde de smid. „En daar vindt-ie dan
niks, want dr. Yokito is blijkbaar spoor
loos verdwenen. Ik had een afspraak
met hem om half elf. Ik was precies op
tijd aanwezig, maar Yokito kwam niet
opdagen. Ik ging toen even in de lobby
zitten om de brief nog eens te lezen, die
hij me geschreven had. En wat ge
beurde er? Ik werd op een gluiperige
manier beslopen door twee héél vreem
de smaken. De een was klein en.
-,En droeg hij een bontmuts infor
meerde commissaris Borgers gejaagd.
„Precies," zei de smid. „De andere
was lang en droeg een.
„Een soort cowboyhoed!?" kreet de
commissaris.
„Hoe weet U dat?" informeerde de
smid verbijsterd.
„Twee beruchte geheime agenten..»"
steunde de commissaris. „Niemand min
der dan Wladimir Kotsov en Kid Suc
ker!"
Hij sprong op een archiefkast af, trok
een lade open, rukte er een aantal foto's
uit en vond tenslotte wat hij zocht.
door Agatha Christie DE BLAUWE TREIN
