BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
FILMNIELWS
HET GEHEIM VAN
LANDBOUW en VEETEELT
F?
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 15 JULI 1966
rubriek voor
NOGMAALS DE SCHADE IN DE
BIETEN
Er worden nog steeds beweringen ge
hoord, dat het onkruidbestrijdingsmid
del Pyramin voor een goed deel ver
antwoordelijk zou zijn voor de schade,
die de laatste weken in een flink aan
tal percelen bieten is opgetreden. Hele
maal onverklaarbaar is dit niet. Men
kan zich nl. niet herinneren, dat er
ooit op zo grote schaal in deze tijd van
het jaar zo'n teruggang in de stand van
de bieten plaats had.
Men moet dan echter ook niet verge
ten, dat volgens de gegevens van het
K.N.M.I. de regenval in Den Helder (en
daar kunnen we ons eiland ook wel bij
rekenen) in geen 80 jaar in de maand
juni zo hoog is geweest als dit jaar.
Deze regen is gevallen in de laatste 18
dagen van de maand.
Daar komt ook dit nog bij. Er waren
heel wat percelen bieten, die door de
over het algemeen late zaaitijd in ont
wikkeling achter waren. Het valt op,
dat het vooral deze latere bieten zijn
geweest, die de klap te pakken hebben
gjekregen. Op deze percelen was de
grond nog onvoldoende bedekt en de
verdampingsmogelijkheid van dit gewas
is ook belangrijk kleiner dan van een
gewas, dat het veld al vol heeft.
Naar ik meen kunnen we wel zeggen,
dat de schade vooral is veroorzaakt
door het feit, dat de grond volkomen
dicht geslagen is. Speciaal op de perce
len, waar het water met vlot genoeg
kon verdwijnen en dan nog weer spe-
oiaal op de lagere plekken, waar het
water naar toe stroomde is de grond
een aantal dagen met water verzadigd
geweest. Hierdoor werd de lucht uitge
dreven en vond verstikking plaats.
U kunt dit constateren door van de
planten op de slechte plekken de wor
tels te bekijken. De zgn. haarwortels
zijn grotendeels afgestorven. Op heel
wat percelen worden nieuwe haarwor
tels gevormd. Het gewas krijgt hierdoor
een geduchte afrekening en we mogen
er niet op rekenen, dat het gewas zich
volkomen herstelt. Er zal een grote ach
terstand blijven.
Van verschillende kanten kregen we
vragen of het nuttig kan zijn dergelijke
gewassen nog een aanvullende stikstof
bemesting te geven. We zijn van me
ning, dat dit vooral voor de plekken,
die op het moment weer een neiging
tot verbetering vertonen van belang
kan zijn. Er zal door de regen zeker een
gedeelte van de stikstof verloren zijn
gedaan en bovendien hebben deze ge
wassen een extra steuntje hard nodig.
Zij, die ook na het voorgaande, nog
steeds van mening zijn, dat het on
kruidbestrijdingsmiddel de hoofdschul
dige is, moeten eens een kijkje gaan ne
men op het bedrijf van de heer Th. van
Exel, Eierland. Op dit bedrijf komt ook
vrij ernstige schade voor in drie perce
len bieten. Eén van deze percelen is
met met het onkruidbestrijdingsmiddel
behandeld, maar de schade is even
groot als op de andere percelen.
En hiermee zet ik een punt achter de
„waterschade" in de bieten.
DINGEN, DIE DE AANDACHT
VRAGEN
Weer veel bossigc weiden
Zo nu en dan bemerk je, dat het be
zwaar van het zich voortbewegen met
een auto is, dat je heel veel dingen niet
opmerkt. Het is zeker geen reden om
dat voertuig aan kant te doen, want er
zijn ook grote voordelen. Maar op een
rustige fietstocht vallen je allerlei din
gen op, die je normaal voorbij rijdt.
Een dag of wat geleden ondervond ik
dat nog eens. We reden langs een nog
niet zo lang geleden voltooid fietspad
door een omgeving, waar je met de
auto nooit komt Er zijn me toen enkele
dingen opgevallen.
Eén van die dingen was, dat er op 't
moment weer heel wat bossige weiden
op ons eiland zijn. Nu is het feit, dat
een perceel grasland bossig wordt di
rect geen schande. In een bepaalde tijd
van het jaar is het moeilijk te voorko
men. Speciaal in de maand juni wil het
gras heel graag „schieten" en je hebt
dan zo maar een wei, waar te veel gras
op blijft staan. Nogmaals, dat is hele
maal geen schande.
Wel is het erg jammer, dat dit ge
schoten gras veel langer op het veld
blijft staan dan goed en nodig is.
We raken nu weer door de perioden
heen, waarin het gras die sterke nei
ging tot schieten vertoont. Een reden
te meer om er nu zo gauw mogelijk de
maaimachine in te zetten. In veel ge
vallen behoeft het maaien van deze
bossen ook geen direct verlies te zijn.
Als U er werk van maakt, dit maaien
van de bossen te doen op een moment,
waarop het er naar uitziet, dat we een
paar dagen droog weer krijgen, kunt U
hier nog bruikbaar hooi van maken.
Uiteraard zal de voederwaarde niet
maximaal zijn. Maar bij een goede win
ning wordt het door de dieren graag
gegeten. En met wat stikstof en gun
stig weer hebt U dan over een paar
weken weer en wei met smakelijk gras.
De wilde haver
Op het moment zie je ze op verschil
lende plaatsen weer staan. De veel op
haver lijkende planten en voor een leek
daarvan moeilijk te onderscheiden. Het
duidelijkste verschil is de veel wijder
geschakelde pluim en de kafnaalden op
de pakjes. Op dit ogenblik is er geen
andere mogelijkheid om de planten op
te ruimen dan door middel van han-
werk. Dit betekent voor diverse bedrij
ven een flinke hoeveelheid arbeid. Toch
kunt U zich hier niet van af maken.
Zeker niet in de nieuwere polders. Voor
deze gebieden, aus met name voor
Eierland, 't Noorden, P.H. Polder en de
Eendracht geldt een bestrijdingsplicht.
Voor het oude Texel geldt dit nog niet.
Toch ben ik van mening, dat ook de
boeren in het oude Texel even veel
aandacht moeten besteden aan het op
ruimen van dit onkruid als hun colle
ga's in de polders. In de eerste plaats
uit solidariteit met die collega's. We
kunnen op Texel dit onkruid alleen
kwijt raken als iedere landbouwer hier
aan meewerkt.
In de tweede plaats uit eigen belang,
omdat de plicht tot bestrijding zeker zal
worden uitgebreid tot het hele eiland.
Jammergenoeg heeft de chemische
bestrijding, die dit jaar op enkele per
celen werd uitgevoerd onvoldoende re
sultaat gegeven. Het zal zaak zijn, dat
de onderzoekers door blijven gaan om
een goede oplossing te vinden voor de
bestrijding van dit zeer schadelijke on
kruid.
ELEKTRICITEITSVERBRUIK IN 1963
In 1963 bedroeg de verkoop en detail
van de TEM (in 1927 in bedrijf gesteld)
7.969 MWh, tegen een waarde van
1.076.000,Het aantal verbruikers
op 31 december 1963 bedroeg 3800.
De lengte van het i(ondergrondse) hoog
spanningsnet bedroeg 130 km. en van
het (ondergrondse) laagspanningsnet
220 km. In 1963 bedroeg het verbruik
per hoofd op Texel 734 kWh. In Wierin-
gen was dit cijfer 711; Wieringermeer
1005; Wieringerwaard 704; Terschelling
439; Vlieland 561; Den Helder 941 en
Schagen 615. (Bron: C.B.S.)
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 17 juli op om 4.39 uur en
gaat onder om 20 52 uur; 20 juli op om 4.43
uur en onder om 20.48 uur.
Maan: 18 juli N.M.; 24 juli E.K.
Hoog water ter rede van Oudeschüd
15 juli 5.19 en 17.59; 16 juli 6.36 en 19.10;
17 juli 7.44 en 20.18; 18 juil 8.46 en 21.20
19 juli 9.44 en 22.14; 20 juli 10.33 en 23.03
21 juli 11.18 en 23 45; 22 juli 11.54 en
23 juli 0.34 en 12.26.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
BESCHERM I
f\"£)=E: BRUINT
SNÉL
Uk /LLLfLïilW wiyo ,/M
'-RS~L. Brlataa laiar» kalian »w*M>certf*6?Jwl4 da radaktla 'CSX.'
GOEDE NAAM IN DISCREDIET
Onder deze rubriek mijn gevoelens
tot uiting te brengen, is geen kwestie
van wat ik zeggen „wilde," doch wat
ik door onwaarachtige en lasterlijke
uitspraken zeggen „moet."
Wat Mej. Luysterburg in de gemeen
teraad heeft uitgesproken over ons va
kantieverblijf is n.l. zo beledigend, on
waarachtig, lasterlijk en kwetsend, dat
ik mij gedwongen zie deze aantijgingen
met bewijzen te weerleggen.
Door haar uitspraak heeft Mej. Luys
terburg geprobeerd onze goede naam in
discrediet te brengen, met als gevolg,
dat er o.a. krantenberichten zijn ver
schenen met als kop „krot voor
ƒ150,Om te bewijzen dat Mej.
Luysterburg, die in de gemeenteraad
blijkbaar als spreekbuis fungeerde en
om welke reden dan ook ons
verblijf in een uiterst kwaad daglicht
moest stellen en daarmede tegelijk onze
goede naam in opspraak bracht, een
zeer slechte beurt heeft gemaakt, blijkt
wel uit de zeer felle reacties van een
deel van de bevolking van Texel, die
mijn vrouw en mij al 17 jaar kennen.
Het is n.l. zo, dat dezelfde Duitse
vakantiegangers die Mej. Luysterburg
heeft gesproken en die dus een „krot"
zouden hebben betrokken, even later
een beroep op ons hebben gedaan om
ons vakantieverblijf voor de volgende
jaren niet alleen voor henzelf, doch ook
nog voor andere families beschikbaar te
stellen.
Deze mensen zouden dus „doelbe
wust" weer in een „krot" kruipen, waar
het bovendien volgens Mej. Luyster
burg nog „stinkt" ook. Ook onze kin
deren, familie, vrienden en kennissen
leveren we daar dus aan over.
De komedie ligt er dan ook wel dui-
mendik bovenop.
Dat de gemeenteraad meent op mijn
gefundeerde argumenten in het geheel
niet te moeten ingaan, is bepaald op
vallend en geeft te denken.
Wanneer een gemeenteraad zich
meent te moeten stellen achter uitla
tingen als die van Mej Luysterburg,
dan is het voor mij zeer duidelijk waar
om er op Texel een ware „aardver
schuiving" heeft plaats gevonden bij de
laatste raadsverkiezing.
J. Tromp Czn.
KERKHOF
De begraafplaats rond de N.H. Kerk
te Den Burg heeft maar liefst drie
toegangen. Dat lijkt me te veel in ver
band met het volgende. Ik heb herhaal
delijk ervaren dat baldadige onbeken
den op het kerkhof komen om er vazen
weg te halen of om te gooien en de
bloemen mee te nemen Eerst dacht ik
dat de bloemen door de wind werden
weggeblazen, maar onlangs bracht ik
een zware pot met „eeuwig leven" maar
die was de volgende dag óók verdwe
nen. Huisdieren hebben de begraaf
plaats tot speelterrein gemaakt. Toen ik
er eens was, zag ik drie honden tussen
de grafstenen door rennen. Bij de poort
Binnenburg gingen ze erin en bij de
poort Burgwal eruit. Dat hoort toch
niet! Het is altijd nog een begraaf
plaats. Nu wilde ik het volgende voor
stellen.
Als, behalve tijdens de kerkdiensten,
de poort Binnenburg, aan de westzijde
eens werd gesloten, de poort aan de
Burgwal eveneens (dan wel de bewo
ners van de kosterswoning een sleutel
geven!) en ook de grote poort naast het
polderhuis. Alleen de kleine toegang
daarnaast zou open moeten blijven en
nog met het opschrift dat men wordt
verzocht de poort steeds te sluiten en
dat kinderen beneden een bepaalde
leeftijd geen toegang hebben zonder
geleide. Dan is meteen een eind geko
men aan de gewoonte van veel mensen
om de begraafplaats als doorloop te
gebruiken als men vlug van Burgwal
naar Binnenburg wil (waaronder
scnoolgaande kinderen). Nu rent alles
maar over de begraafplaats en dat
heeft geen pas!
J. J. de Waal,
Wilhelmmalaan, Den Burg.
ZONDER COMMENTAAR
In Rome is een telling gehouden van
de vele katten, die daar aanwezig zijn.
Men kwam er tot een totaal van 260.000
wat betekent, dat er tweemaal zoveel
katten zijn als honden.
In de officiersverblijven van Ameri
kaanse eenheden in Frankfurt is een
alarmvoorschrift uitgevaardigd, wat te
doen, wanneer er brand uitbreekt. Een
van de voornaamste regels luidt aldus:
„Bij het uitbreken van brand moet men
zich op de gang begeven en „Brand!"
roepen
Er is berekend, dat slechts een derde
van de mensheid op hetzelfde ogenblik
ligt te slapen „Twee-derde is dan wak
ker om ergens slechtigheid uit te ha
len," aldus de Amerikaanse minister
van Buitenlandse Zaken, Dean Rusk.
Een professor in Groningen heeft een
onderzoek ingesteld naar de oorzaken
van stijgend ziekteverzuim onder werk
nemers in de verschillende bedrijven.
Een van de merkwaardigste conclusies
is, dat r k.-arbeiders meer verzuimen
moeten dan protestantse.
„Meine Frau das Callgirl" heet de
film, die vrijdag- en dinsdagavond in
onze bioscoop wordt gedraaid. Het is de
merkwaardige geschiedenis van de
echtgenote van politieinspecteur
Schulze, die meer geld uitgeeft, dan
haar man verdient. De verklaring blijkt
achteraf nogal onschuldig te zijn, maar
aanvankelijk lijkt de vrouw een beden
kelijk bestaan te leiden. De film is
evenwel slechts toegankelijk voor per
sonen van achttien jaar en ouder.
Genoegen voor iedereen biedt de
film „Moonlight Melody," die men za
terdagavond, zondagmiddag en woens
dagavond kan zien. Het gaat over Da-
niele, de leidster van een ballet. Zij eist
van haar danseresjes dat zij niet zullen
trouwen, zolang zij in het ballet optre
den. Dit geldt ook voor haarzelf, hoewel
de theaterdirecteur duidelijk laat blij
ken verliefd op haar te zijn. Een ver
velende gebeurtenis is dat een der bal
letmeisjes beslui l in het geheim tóch te
trouwen en dat Daniele en de theater
directeur ruzie krijgen. Een reeks ver
wikkelingen volgt, maar tenslotte wordt
Daniele gedwongen haar verbod in te
trekken. (In kleuren; toegang alle leef
tijden).
Zondag- en maandagavond een span
nende misdaadfilm: „Fantomas" Fan-
tomas is een sluwe gangster, die Parijs
terroriseert en de politie telkens te
slim af is Volgens de journalist Fandor
bestaat Fantomas echter niet. Hij is
door de politie verzonnen om als dek
mantel te dienen voor de vele blunders,
zo schrijft hij. Fantomas laat nu zien
dat hij wèl bestaat, ontvoert de journa
list en bedrijft een aantal misdaden,
waarbij hij zorgt sprekend op de jour
nalist te lijken. Het gevolg is dat de
politie Fandor grijpt. Een volgend mis
verstand is dat men gaat denken, dat de
commissaris een dubbel leven leidt en
zelf Fantomas is. Tenslotte wordt alles
duidelijk en wordt een jacht ingezet,
waarbij Fantomas hevig in het nauw
raakt. Op het laatste ogenblik weet hij
echter toch nog te ontsnappen, maar
dan is Parijs voorlopig veilig
OPENBARE BIBLIOTHEEK
Leeszaal en bibliotheek: maandag 11 tot
12 uur; woensdag 14.30 - 15.30 uur en
19.30 - 21.30 uur; vrijdag 19.30 - 21.30
uur.
Jeugd: woensdag en vrijdag van 15 30 -
17.30 uur.
Leeszaal (geen uitlening): maandag
15.30 - 17.30 uur en 19 30 - 21.30 uur.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
16. Platvink-Jantje en Franse Sjarl la
gen plat op de zoldervloer en gluurden
door de kieren.
„Zie jij wat?" hijgde Sjarl.
„Sapperdemalletotebel! Ze hebbe de
geheime gang in de smieze gekrege! Ze
gaan nou door die ouwe kist naar
binne!" knarsetandde Jantje.
Vieve-la-pluum-de-ma-tantesiste
Sjarl. „Dan zal wij achter hun twee
aanmoet met grote vitesse. En iek neem
mee mijn revolver-de-pistool-de-cnalle!
Pief-paff e-poeffe
„D'r zal weinig anders opzitte,"
gromde Jantje. „Nou die twee de gehei
me gang ontdekt hebbe, lope ze natuur
lijk regelrecht naar het hoofdkwartier
van Kille Bill! Veel gevaar is er mis
schien niet bij, want geloof maar dat
Bill ze warmpjes ontvange zal!"
„lek moet er niet aan denk, datte nou
ies uitgelekt „oe wij staan in verbin
ding met Kiele Biel," fluisterde Sjarl.
„Zanik niet," snauwde Jantje. „Kom
mee! Dan sluite we ze van achtere in.
Bill aan de ene kant en wij aan de an
dere kant van de gang! Ze zitte as ratte
in de val!"
Intussen liepen smidje Verholen en
de brigges in de eeuwenoude, onder
aardse gang, waar het duister was en
slechts een paai spookachtige vleer
muizen rondfladderden „We zitten
blijkbaar onder het hartje van het oude
stadscentrum," fluisterde smidje Ver
holen. „Alle oude steden hebben vlucht
en weergangen onder hun centrum lo
pen. Ik ben benieuwd waar deze gang
tenslotte uitkomt."
„En anders ik wel," antwoordde bri
gadier Piet. „We sjouwen nu al bijna
een kwartier! Dat is ongeveer een kilo
meter afstand! Hé, kijk daar 'es! Een
bocht.en een trap naar boven!"
„Grijp je pistool, Piet," fluisterde de
smid. „En dan voorzichtig de trap op!"
door Agatha Christie DE BLAUWE TREIN
16. Katherine keek om en ontdekte een
man wiens nietige gestalte bedekt was
met een overdadige hoeveelheid gouden
tressen. Er waren enkele formaliteiten
te vervullen. Madame wilde misschien
wel zo goed zijn, even met hem mee te
gaan. De maatregel van de politie
Hij maakte een wanhopig gebaar. „Ab
surd, natuurlijk, maar het was nu een
maal zo."
Mr. Chubby Evans met zijn gebrek
kige kennis van het Frans begreep er
weinig van. „Weer echt iets voor die
Fransen," zei hij. „Ze bedenken altijd
weer wat nieuws. Vroeger vielen ze de
reizigers aan het station nooit lastig.
Maar u dient wel mee te gaan."
De gids bracht Katherine tot haar
verwondering naar een zijspoor, waar
een wagon van de zoéven aangekomen
trein apart was gezet. Daarbinnen vond
ze een voornaam uitziend heer, die be
leefd opstond toen zij binnentrad.
„Gaat u zitten, madame. Ik ben de
commissaris van politie, Caux."
Katherine trachtte voldoende belang
stelling voor zijn gewichtige persoon
lijkheid te huichelen.
„Ik zou gaarne een kleine inlichting
van u willen hebben."
„Een inlichting?"
De commissaris knikte langzaam met
het hoofd.
„Omtrent de dame met wie u giste
ren hebt geluncht."
„Ik vrees, dat ik u heel weinig om
trent haar zal kunnen meedelen," zei
Katherine. ,We hebben onder het eten
een beetje met elkaar gesproken, maar
ze is een volkomen vreemdelinge voor
mij. Ik heb haar nooit te voren gezien."
„En toch," zei de commissaris scherp,
„bent u na de lunch met haar naar haar
compartiment gegaan, waar u met haar
hebt zitten praten?"
„Ja," zei Katherine, „dat is zo."
„En kunt u me iets vertellen over dat
gesprek?"
„Dat zou ik wel kunnen," zei Kathe
rine, „maar op het ogenblik zie ik daar
geen reden toe."
„Geen reden?" riep de commissaris.
„O, ja, madame, ik kan u verzekeren
dat er een zeer goede reden voor be
staat." Hij wachtte even en ging toen
voort: „De reden is zeer eenvoudig,
madame. De dame in kwestie is van
morgen dood in haar coupé gevonden."
„Dood!" riep Katherine uit. „Wat is
er gebeurd? Een hartverlamming?"
„Neen," zei de commissaris. „Neen,
ze is vermoord!"
„Vermoord!" riep Katherine uit.
„Nu begrijpt u waarschijnlijk, mada
me, waarom wij gaarne enige inlichtin
gen van u zouden hebben."
„Maar haar kamenier kan stellig
„Het meisje is verdwenen."
„O!" Katherine zweeg even om haar
gedachten te verzamelen.
„Het spijt me," zei Katherine, „maar
ik weet zelfs haar naam niet."
„Haar naam is Kettering; dat weten
we van haar paspoort en de adressen
op haar bagage. Wanneer wij
Er werd op de deur van het compar
timent geklopt. De heer Caux fronste
de wenkbrauwen. Hij opende de deur
op een kier.
„Wat is er?" zei hij verstoord. „Ik
wens nu niet gestoord te worden."
Het eivormige hoofd van Katherines
metgezel aan het diner verscheen in de
opening. Op dat gelaat vertoonde zich
een glimlach.
„Mijn naam is Hercule Poirot," zei hij
„Toch niet," stamelde de commissaris
„toch niet de bekende Hercule Poirot
„Ik herinner me dat ik u eens heb ont
moet bij de Süreté te Parijs, monsieur
Caux; maar u is dat zeker al vergeten?"
„Volstrekt niet, monsieur, volstrekt
niet," verklaarde de commissaris.
„Maar komt u toch binnen. U weet
van
„Ja, ik weet er alles van," zei Hercule
Poirot. „Ik kwam eens kijken of ik
misschien van dienst kan zijn."
„Wij zullen het ons tot een eer reke
nen," antwoordde de commissaris on
middellijk. „Mag ik u voorstellen, mon
sieur Poirot, aan" hij keek in het
paspoort, dat hij in zijn handen hield
„madame eh mademoiselle Grey."
Poirot glimlachte in de richting van
Katherine.
„Is het niet eigenaardig," mompelde
hij, „dat mijn woorden zo spoedig be
waarheid zijn?"
„Mademoiselle kan ons, helaas, wei
nig nieuws vertellen," zei de commis
saris.
„Ik heb al verteld," zei Katherine,
„dat de arme vrouw een volkomen
vreemde voor mij was."
Poirot knikte. „Maar ze heeft met u
gesproken, niet waar?" zei hij vriende
lijk. „Zou u ons niet uw indrukken wil
len weergeven?"
Katherine haalde zich alles wat er
gesproken en gebeurd was opnieuw
voor de geest en herhaalde woord voor
woord het gesprek dat ze met de ver
moorde vrouw had gehad.
„Het zal toch geen zelfmoord kunnen
zijn?" vroeg ze tenslotte.
„Neen," antwoordde de commissaris,
„dat kan niet. Ze werd geworgd met
een stuk zwart koord."
„O!" Katherine huiverde. „Dat is
vreselijk."
„Ja, ja," zei de commissaris, „maar
u is heel dapper, mademoiselle. Dade
lijk toen ik u zag zei ik tot mezelf:
Mademoiselle is dapper En daarom
durf ik u nog iets te vragen iets dat
niet prettig is maar heel noodzakelijk."
Katherine keek hem begrijpend aan.
„Ik zou u willen verzoeken, made
moiselle, zo goed te zijn mij naar het
compartiment hiernaast te vergezellen.'
„Goed," zei Katherine rustig, ,als het
moet
Ze stond op. Poirot knikte haar goed
keurend toe.
„Mademoiselle is gevoelig," zei hij.
„Mag ik meegaan, monsieur Caux?"
„Met alle genoegen, monsieur Poirot."
Monsieur Caux opende de deur van
het bewuste compartiment en zij traden
binnen. De vermoorde vrouw lag op de
linker bank, zo natuurlijk dat men had
kunnen deuken dat ze sliep. De dekens
lagen over haar heen en haar hoofd was
naar de wand gekeerd, zodat men al
leen het kastanjebruine haar kon zien.
Heel voorzichtig legde de commissaris
een hand op haar schouder en keerde
het lichaam om. zodat het gelaat zicht
baar werd. Katherine kneep haar na
gels in haar handpalmen. Een vreselijke
CARBOVIT tegen maag-
en darmstoornissen.
HUGQLIN (reukloos)
I ter voorkoming van tnuggebeten.
slag had de gelaatstrekken bijna onher
kenbaar gemaakt. Poirot uitte een
kreet.
„Wanneer zou dat gedaan zijn?"
vroeg hij. „Voordat de dood intrad of
erna?"
„De dokter zegt: erna," zei monsieur
Caux.
„Vreemd," zei Poirot. Vervolgens
wendde hij zich tot Katherine. „Houd
u goed, mademoiselle, kijkt u haar
goed aan. Weet u zeker dat dit de
vrouw is met wie u gisteren in de
trein gesproken hebt?"
Katherine had sterke zenuwen. Ze
dwong zich lang en goed te kijken naai
de liggende gestalte. Toen boog ze zich
voorover en nam de hand der dode
vrouw.
„Ik weet het zeker," zei ze tenslotte
„Het gezicht is te zeer misvormd om
het te herkennen, maar haar gestalte
en houdmg en haar haar herken ik en
bovendien" ze wees op een kleine
moedervlek aan de pols van de dode
vrouw die is me opgevallen toen
ik gisteren met haar sprak."
„Uitstekend," sprak Poirot. „U is een
uitstekende getuige, mademoiselle. Dus
haar identiteit staat vast, maar de zaak
is toch vreemd."
Monsieur Caux haalde de schouders
op.
„De moord is ongetwijfeld in woede
begaan," veronderstelde hij.
(Wordt vervolgd)
