m m Naar grotere eenheden F 4 LANDBOUW en VEETEELT 5V2 RENTE DOMINEERT NU NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK rubriek voor I minutr De inhoud van deze rubriek heeft de laatste maanden zeer overwegend be staan uit artikelen op landbouwtech- nisch gebied. We bedoelen zaken als be mesting, onkruidbestrijding, voeder- winning enz. Dat lag ook voor de hand. Het zijn nl. allemaal zaken, die te ma ken hebben met de groei en de ontwik keling van de gewassen en daarmee hebben we in deze tijd van het jaar te maken. Er komt nu weer een tijd, waarin je ook als landbouwvoorlichter weer eens over andere onderwerpen gaat denken. Daar zijn op dit moment een paar aan wijsbare oorzaken voor. In de eerste plaats is er het feit, dat de resultaten van de bedrijven, die een bedrijfseconomsiche boekhouding heb ben ons in deze tijd weer onder het oog komen. Het betreft dan het resultaat over het „oogstjaar" 1 mei 1965 tot 1 mei 1966 Het aantal is nog niet groot genoeg om al te zeggen of de resultaten beter of minder zullen zijn dan in het voorgaande jaar. Het resultaat van dat jaar, dus de periode van 1 mei 1964 tot 1 mei 1965 gaf voor ons eiland reden tot tevredenheid Er is aanleiding voor om te venvachten, dat het laatste jaar wel eens iets minder kon zijn. De prijs van de lammeren was in het voorjaar van 1965 lager dan in 1964 en de op brengst van de bouwlandgewassen was ook iets minder dan in het topjaar 1964. Een tweede reden, dat de gedachten van o.g. op het moment weer eens meer in de bedrijfseconomische richting gaan is te vinden in het feit, dat Uw redac teur door familiebezoek van nabij te horen krijgt over de bedrijfsvoering in de Verenigde Staten, met name in Cali- fornie Onwillekeurig gaat men dan vergelijkingen maken. Nu hoor ik in gedachten direct al tegenwerpingen. ,.Je kunt ons land toch niet vergelijken met Amerika. Daar is alles veel groter en ruimer." Ik wil direct toegeven, dat de omstandigheden daar en hier inderdaad niet te verge lijken zijn. Maar we moeten er voor oppassen om direct maar te zeggen, dat wat daar mogelijk is hier een onmoge lijkheid is. We hebben in het verleden al meer gezegd, dat bepaalde dingen, die in Amerika algemene toepassing vonden in ons land niet uit te voeren waren, terwijl we ze nu als de gewoon ste zaken van de wereld beschouwen. Naar ik meen moeten we niet vergeten, dat de wereld steeds „kleiner" wordt en het op de duur waarschijnlijk onmoge lijk zal zijn om zich ook in de land bouw niets aan te trekken van de ma nier van werken in andere delen van de wereld. Schaalvergroting In één van onze landbouwbladen vond ik een artikel, waarin door een zeer deskundig en algemeen gewaar deerde landbouwkundige ook nog weer eens op de noodzaak van grotere een heden per man werd gewezen Hij wees er op, dat de ontwikkeling in ons land vooral in de richting van minder mensen per bedrijf gaat En tot op ze kere hoogte is daaraan ook niet te ont komen. Het is in het algemeen niet mogelijk om grotere eenheden per man te bereiken door vergroting van de oppervlakte van het bedrijf, omdat grond in ons land een schaars artikel is. Door intensivering van het bedrijf, met name door gebruik van meer stik stof kan het aantal koeien tot op zekere hoogte opgevoerd worden. Maar hier aan komt vrij spoedig een eind en men moet het dan gaan zoeken in bijver dienste uit varkenshouderij of pluim veehouderij of wel overgaan tot ver mindering van het aantal arbeidskrach ten. Als men evenwel aangeland is bij het eenmansbedrijf is dit laatste niet meer mogelijk. Om nog maar niet te spreken van de kwetsbaarheid van dit een man sbed rij f De ontwikkeling in andere landen U hoort op het moment nog al eens de uitdrukking „hardop denken." Dit gebeurt als mensen dingen naar voren brengen, die ze nog niet als een vaste waarheid durven uitdragen, maar wel de moeite van het overdenken waard vinden. Ik vraag de lezers om ook de volgende ontboezemingen als zodanig op te vatten. De man uit Californië vertelde me dit. „Toen we een jaar of achttien ge leden daar kwamen, was een eenheid van 30 - 40 melkkoeien per man nor maal. Nu is dit 100 koeien." Uiteraard denk je dan direct aan de weerstand, die je zo'n jaar of tien geleden duide lijk kon voelen als lanbouwvoorlichters durfden spreken van eenheden van 20 melkkoeien per man. Die „ergernis" is intussen voor een goed deel verdwe nen. Maar de ontwikkeling gaat door en er zijn op het moment revolutionaire voorlichters, die al gaan spreken van 30 - 40 koeien per man. Ik heb me daaraan nog niet veel gewaagd en net is bij mij tot nu toe bij uitsluitend denken over deze zaak gebleven. Na mededelingen als hierboven ga je jezelf echter wel afvragen, waar we ook in ons land met de schaalvergro ting terecht zullen komen. En welke mogelijkheden zijn er om bij de be perkte oppervlakte grond hiertoe te komen? Zo maar een gedachte Op het moment zie je weer regel matig hoog opgeladen vrachtwagens plus aanhangers met hooi van ons eiland vertrekken. We zijn van mening, dat deze verscheping niet zo'n grote omvang zal krijgen als vorig jaar. Maandenlang is met vrijwel iedere boot hooi van ons eiland verscheept. De op brengst aan hooi ligt nu echter belang rijk lager en dit zal zeker tot uitdruk king komen in de afzet. Het feit, dat er nu evenwel nog heel wat hooi van Texel gaat, bewijst, dat we in het al gemeen met een overschot aan hooi zitten. En je vraagt je dan af of er op Texel geen bedrijven zijn, die door aankoop van hooi tot schaalvergroting, of met andere woorden tot vergroting van het aantal koeien per man zouden kunnen overgaan. Is het zo'n gekke ge dachte om een aantal koeien te houden met ruwvoer, dat op andere bedrijven wordt verbouwd? Volgens onze gege vens is voor het houden van één melk koe plus bijbehorend jongvee plm. 0,75 ha. grasland (eventueel met inbegrip van voerbieten) nodig. Dat zou dus be tekenen, dat men door aankoop van hooi, gras om in te kuilen of voerbie ten, afkomstig van 0,75 ha. grond één melkkoei met jongvee meer kan hou den. Ik weet wet, dat het streven in ons land altijd geweest is om in ieder geval te zorgen voor voldoende ruwvoer van eigen bedrijf, maar als dit verkregen kan worden op naburige bedrijven, dan wordt m i. de basis van het bedrijf niet aangetast. En als je het nuchter bekijkt, dan moet de Texelse veehouder toch in ieder geval hetzelfde bedrag voor dit ruwvoer kunnen geven als zijn collega aan de vaste wal, die boven de aan koopprijs ook nog vrachtkosten moet betalen. Naar ik meen zijn de meeste veehou ders nog niet overtuigd van de belang rijke invloed, die het op het inkomen heeft als er enkele koeien meer worden gehouden. Vast staat, dat men in ieder geval zal moeten zorgen voor voldoende ruwvoer. De nadelen van een tekort aan voldoende en goed ruwvoer in de winterperiode znij bekend genoeg. Ik geloof, dat de mogelijkheid om ruwvoer aan te kopen op ons eiland in de toekomst eerder groter wordt dan kleiner. Op de grotere bouwbedrijven voelt men er steeds minder voor om melkvee te houden, terwijl men door de kwaliteit van de grond toch genood zaakt is om gras of andere voederge wassen te verbouwen. Misschien kun nen we hier tot een vorm van samen werking komen, die zowel voor de gro tere landbouwbedrijven als ook voor de te kleine veehouderijbedrijven aantrek kelijk is. Intussen wil ik nog eens onderstre pen, dat U het bovenstaande moet zien als een voorbeeld van „hardop denken" en niet als een advies, waar Uw redac teur al geheel achter staat. N.V. Bouwfonds Nederlandse Gemeenten STERK TOENEMENDE ACTIVITEIT OP TEXEL (vervolg van pagina 1) vakbekwaamheid in de bouw hard ach teruitgaat. De BG-bungalows blijven echter van uitstekende kwaliteit, omdet de bouw ervan in feite plaatsheeft in een fabriek, waar onder gelijkmatige omstandigheden, in serie en met veel machines door een geselecteerde pro- duktieploeg wordt gewerkt." Kritiek Er zijn aannemers, die zich laatdun kend over de zilverpapierwoningen hebben uitgelaten. Zij vinden de BG- huizen zeer duur en zeggen dat men voor dat bedrag makkelijk een gewone stenen bungalow naar eigen ontwerp kan laten bouwen. Zo'n huis zou zelfs nog goedkoper kunnen wrden met de zelfde voorzieningen. Dat laatste trekt de heer Mol echter in twijfel. „Van mij mag een willekeurige aannemer probe ren een huis van dezelfde grootte en met dezelfde voorzieningen te bouwen voor die prijs. Op het vasteland hebben we die kritiek ook vaak gehoord. We hebben wel eens gezegd: akkoord, pro beer het maar. Maar dan krabbelen ze terug." De BG inspecteur vertelde ons het traditionele bouwen op Texel buitenge woon duur te vinden. „Een huis dat op de vastewal ƒ30 000,kost, kost op Texel ƒ35.000,De mensen hebben daar vrede mee, want ze geloven dat het bootvervoer de materiaalprijzen zo verhoogt, maar dat is belachelijk, want de vervoerskosten per huis kunnen nooit meer dan ongeveer ƒ500,be dragen. De oorzaak zit 'm veel meer in <de lagere arbeidsprestaties en de hogere ondernemerswinst Vooral de onderaannemers zijn op Texel veel duurder. Als een aannemer zijn schil ders, loodgieters en elektromonteurs van de overkant haalt in plaats van Texel, is dat twee- tot drieduizend gul den goedkoper Thijsselaan Toch wil het Bouwfonds trachten met een Texelse aannemer in zee te gaan bij de bouw van de 33 traditioneel gebouwde „midenstandswoningen" aan 51/2% ligt voor u op tafel. Dat is nu de spaarvorm met de dominerende rente; opzegtermijn tot f 10.000,slechts 6 maanden, daarboven 12 maanden. Ook wanneer deze ter mijn u minder goed past, hoeft u nog niet te „passen". U kunt doorgaan met 41/2% of 31/2% rente met korte tot zeer korte opzegtermijn. De NMB heeft altijd de juiste spaarvorm voor u. De bank waar u zich thuis voelt! Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7 de Bernhardlaan en Thijsselaan te Den Burg. Onlangs heeft de gemeente ver gunning gegeven voor de bouw van een gedeelte van dit complex, 19 woningen van het type Z aan de Thijsselaan, On derhandelingen worden nog gevoerd met de fa. B. Gieze in Eierland. Mocht deze niet met het Bouwfonds tot over eenstemming komen, dan zal waar schijnlijk een aannemer van het vaste land worden aangezocht. Dit is ook ge beurd met de 18 woningen, die enkele jaren geleden door het Bouwfonds aan de Plevierstraat te De Koog werden gezet. De meeste woningen van het type Z zullen in blokjes van vier stuks aan de Thijsselaan komen, van de eigenlijke straat gescheiden door een ongeveer 100 meter lang plantsoen, rype Z heeft een inhoud van 302 m3 in er hoort een schuur van 25 m3 bij. De kostprijs per woning zal dicht bij de ƒ40.000,liggen, inclusief grond. De door het architectenbureau Klein uit Groningen ontworpen woning heeft een woonkamer van 3,50 x 6,46; keuken 2,12 x 2,98, wc, schuur 2,10 x 4.30, 3-per- soons slaapkamer 3,50 x 3.53, ouder slaapkamer 2,88 x 3,50, éénpersoons slaapkamer 2,12 x 2,15, douchecel, overloop, een overloop op de tweede verdieping en op de zolder nóg een 3- persoons slaapkamer 3,50 x 3,86. Het is een ruime woning waarvoor het Bouw fonds zeker wel voldoende belangstel lenden zal kunnen vinden, als men er tenminste in slaagt de prijs van ƒ40.000,niet te overschrijden. Anders kan men net zo goed een bungalow met een inhoud van ruim 300 m3 laten bou wen. Dan heeft men een huis dat vrij staat, geheel naar eigen smaak is inge- deld en op een plaats komt, die zelf kan worden uitgezocht. Wat het laatste be treft: we gaan en vanuit dat het bou wen op Texel ongeveer ƒ100,per m3 kost en dat de gemeente een bruik baar stukje grond kan leveren voor ca. ƒ10.000,—. Type 10 Belangrijk kostbaarder zijn de wo ningen type 10, waarvan het Bouw fonds er in een later stadium 14 wi'l la ten bouwen aan de Bernhardlaan, juist achter het zo juist beschreven andere BG-complex. Type 10 wordt in blokjes van twee stuks gébouwd en kost inclu sief grond ongeveer ƒ50.000,De in houd is 20 m3 groter dan type Z. Er is een hal, woonvertrek 3,75 x 7.26, keu ken 2.50 x 2.85, wc, schuur 2 80 x 3.40, ouderslaapkamer 2.67 x 3.75, 3-pers, slaapkamer 3.15 x 3.34, 2-pers. slaap kamer 2.50 x 2.85, éénpers. slaapkamer 2.43 x 2.50, douche-cel, overloop en balkon De dertien meter lange zolder is ruim twee meter hoog. BEJAARDEN VAN DEN BURG MAAKTEN REIS NAAR VASTELAND Voor het eerst hebben de bejaarden van Den Burg hun jaarlijkse tocht niet op het eiland gehouden, maar op het vasteland van Noordholland. Gebruik werd gemaakt van drie autobussen van de N.V TESO en een bus van de fa. Koningsbruggen. Ten gerieve van de slecht ter been zijnden had de heer J. Geus een Volkswagenbusje ter be schikking gesteld. Met de boot van tien uur werd de overtocht gemaakt en de eerste stop werd gemaakt te Hippo- lytushoef, waar in hotel De Haan koffie en gebak klaar stond. Vandaar ging het naar Zwaag, waar de bussen de groot ste moeite hadden om door de smalle straatjes te komen. In hotel „De Witte Valk" wachtte 'n uitstekende Westfriese broodmaaltijd, die de mensen zich heer lijk hebben laten smaken. De volgende stopplaats was Enkhuizen, waar in „De Meermin" thee werd gedronken. Ook het Zuiderzeemuseum werd bezichtigd. Via de oude zeedijk ging het naar Anna Paulowna, waar een bezoek werd gebracht aan hotel „Veerburg" van de oud-Texelaar W. Zijm, die had gezorgd voor koffie en brood. Tijdens de terug tocht naar Den Helder bracht de heer Van Enst, namens de bejaarden, dank aan het bestuur voor de perfekte orga nisatie. Lof had hij ook voor de mede werksters, helpsters en Rode Kruis- zusters voor het vele werk. De onder neming werd, dank zij hen allen een onvergetelijke belevenis Met de boot van half acht kwamen de bejaarden weer op Texel aan. HET GEHEIM VAN door Agatha Christie DE BLAUWE TREIN 17. „Als ze neergeslagen was, zou het begrijpelijk zijn," sprak Poirot, „maar de man die haar worgde heeft haar onverhoeds van achteren overvallen. En daarna kwam die afschuwelijke slag op haar gelaat Maar waarom? Zou hij ge hoopt hebben op die wijze de herken ning onmogelijk te maken? Of zou hij haar zo sterk hebben gehaat, dat hij zich niet weerhouden kon haar, nog na haar dood, te verminken?" Katherine huiverde en hij wendde zich tot haar. „Laat u door mij niet van streek brengen," zei hij „Voor u is dit alles nieuw en verschrikkelijk. Voor mij is het, helaas, een oude historie." Toen ging hij plotseling naar het aan grenzende compartiment waarin Kathe rine het kamermeisje had zien zitten. ,,U bent hier gisteren geweest," zei hij tot Katherine „Is er iets veranderd, mist u iets?" Katherine keek aandachtig de beide coupé's rond. „Ja," zei ze, „er ontbreekt iets een roodleren handkoffertje. De initialen R.V.K. stonden erop. Het kan ëen klein klerenkoffertje of een grote tas voor juwelen geweest zijn. Toen ik die zag, had het meisje ze in de hand." ,Aha!" zei Poirot. „Maar," sprak Katherine, „ik heb natuurlijk geen verstand van die din gen; doch het lijkt mij nogal eenvoudig, als het meisje en de tas allebei verdwe nen zijn." „Neen, mademoiselle, wat u bedoelt is niet mogelijk, aangezien het meisje te Parijs is achtergebleven." Caux wendde zich tot Poirot. „Ik zou wel graag willen dat u het verhaal van de conducteur nu ook hoorde; het is van zeer veel belang. En als mademoiselle erbij wil blijven, heb ik daartegen geen bezwaar. Is u hier klaar?" „Eén ogenblik nog." Poirot had de reisdekens omgekeerd; nu nam hij er een mee naar het raamp je, bekeek die en nam er tussen twee vingers iets af. „Wat heeft u daar?" vroeg Caux. „Vier bruine haren." Poirot boog zich over de dode. „Ja, ze zijn van madame." „En wat zouden die haren? Hecht u daar enige waarde aan?" Poirot liet de plaid op de bank terug vallen. „Wat is van belang en wat niet? On der deze omstandigheden kunnen we dat nog niet zeggen. Maar we moeten ieder klein gegeven nauwkeurig vast houden." Zij gingen terug naar het comparti ment en even later kwam de conduc teur binnen. „Uw naam is Pierre Michel?" vroeg de commissaris. „Ja, mijnheer de commissaris." „Ik wou graag dat u tegenover deze heer" hij wees op Poirot „uw voor mij afgelegde verklaring herhaalde over wat er te Parijs is gebeurd." „Zeer goed, mijnheer de commissaris. Kort nadat we het station Lyon verla ten hadden, kwam ik om de bedden op te maken, denkende dat mevrouw aan tafel zou zitten; maar ze at in haar coupé. Ze zei tegen mij dat ze genood zaakt was geweest haar kamermeisje te Parijs achter te laten, zodat tk slechts één bed in orde hoefde te maken. Zij nam haar mana mee naar het aan grenzende compartiment en bleef daar zitten, terwijl ik het bed opmaakte. Toen zei ze dat ze niet gewekt behoefde te worden, want dat ze wilde uitslapen. Ik zei dat ik ervoor zou zorgen en wenste haar goedenacht." „U bent zelf niet in het andere com partiment geweest?" „Neen, mijnheer." „U hebt dus niet opgemerkt of er een roodleren koffertje tussen de bagage stond?" „Neen, mijnheer, dat heb ik niet ge zien." „Zou een man zich in het andere compartiment hebben kunen verber gen?" De conducteur dacht na. „De deur stond half open," zei hij. „Wanneer er iemand achter die deur had gestaan, zou ik hem niet hebben kunnen zien, maar mevrouw zou hem natuurlijk bij haar binnenkomen dadelijk hebben moeten opmerken." „Volkomen juist," zei Poirot. „En nu vanmorgen?" „Zoals mevrouw had bevolen, stoorde ik haar niet. Eerst toen wij bij Cannes kwamen, waagde ik het aan te kloppen. Toen ik geen antwoord kreeg opende ik de deur. Mevrouw scheen in haar bed te liggen slapen. Ik raakte haar schouder aan om haar te wekken en toen „En toen zag u wat er gebeurd was," vulde Poirot aan. „Trés bien. Ik geloof dat ik nu alles weet wat ik weten wilde." „Volgens het medisch onderzoek," zeide commissaris, „was de dame reeds overleden voordat de trein Lyon be reikte. Wie kan dan de moordenaar zijn geweest? Volgens het verhaal van ma demoiselle schijnt het dat ze ergens op haar reis die man wilde ontmoeten van wie ze sprak. Dat ze haar meisje weg zond schijnt ook in die richting te wij zen. Kwam de man te Parijs in de trein en verborg zij hem in het aangrenzende compartiment? Indien dat zo is, kunnen ze twist hebben gekregen en hij kan haar in een aanval van woede gedood hebben. Dat is één mogelijkheid. De an dere, die me meer waarschijnlijk voor komt, is dat haar moordenaar een treinrover was die met de trein mee reisde, dat hij, door de conducteur niet opgemerkt, de gang afliep, haar doodde en verdween met het rode koffertje, dat zonder twijfel kostbare juwelen bevat te. Waarschijnlijk verliet hij te Lyon de trein en we hebben reeds daarheen ge telegrafeerd om inlichtingen omtrent allen, die het station hebben verlaten." „Of hij zou naar Nice doorgegaan kunnen zijn," veronderstelde Poirot. „Inderdaad, maar dan zou hij toch wel buitengewoon brutaal zijn." Poirot liet een paar minuten voorbij gaan voordat hij sprak; toen zei hij „In het laatste geval denkt u dat het een gewone treindief was?" De commissaris haalde de schouders op. „Dat hangt ervan af. We moeten de kamenier trachten te vinden. Het is mogelijk dat zij het rode koffertje bij zich heeft. In dat geval kan de man over wie ze met mademoiselle sprak, bij de zaak betrokken zijn geweest; en dan zou het een misdaad uit hartstocht zijn. Ik zelf denk dat treinroof de meest waarschijnlijke oplossing is. Die ban dieten zijn de laatste tijd buitengewoon brutaal." Poirot keek plotseling naar Kathe rine en wendde zich toen tot de com missaris. „We behoeven mademoiselle niet langer op te houden, dunkt mij." De laatste knikte. „U wilt ons uw adres wel achter laten?" Katherine gaf hem het adres van Lady Tamplins villa. Poirot maakte een buiging. „Mag ik u nog eens opzoeken, made moiselle? Of heeft u zoveel vrienden dat uw tijd geheel bezet zal zijn?" „Integendeel," zei Katherine, „ik zal tijd in overvloed hebben en ik z*l u heel graag nog eens weerzien." „Uitstekend," zei Poirot met een vriendelijk knikje. „Dit wordt een roman policier a nous. We zullen de zaak samen uitzoeken." (Wordt vervolgd) SCHIETOEFENINGEN Op dinsdag 19 juli en donderdag 21 juli zal worden geschoten te Breezand- dijk van 10.00 - 18.00 uur met de 81 mm. mortier. Afstand 7 km., hoogte 4Va km; richting Den Oever. Kaarthoek 180-225°.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1966 | | pagina 4