VEROORDELEN
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
Nu reeds aandacht voor het hooien
is niet moeilijk
rubriek voor I On<i<-r rt-ii»ku<-
LANDBOUW en VEETEELT
ivaar ruim
f. 5 miljard
ivordt
gespaard.
We hebben het de laatste tijd meer
dere malen gezegd: De kwaliteit van
het ruwvoer op Texel is in een paar
jaar tijd duidelijk vooruit gegaan. Dat
geldt nog meer voor het kuilgras dan
voor het hooi. De bereidheid om over
te gaan op nieuwe methoden is bij het
inkuilen nl. groter dan bij het hooien.
Naar ik meen is de reden daarvoor wel
aan te geven. Bij het hooien zal het
kiezen van een betere methode vrijwel
altijd betekenen, dat van hooi in pak
ken moet worden overgegaan op los
hooi. En men voelt dit, wat de snelheid
en het gemak van werken betreft, als
een achteruitgang. De nieuwe metho
den bij het inkuilen geven een directe'
arbeidsverlichting en arbeidsbesparing.
Bij het voordrogen behoeft er namelijk
minder gewicht te worden verwerkt
en bij het maaikneuzen wordt het gras
zonder enig handwerk tot in de silo of
op de hoop gebracht. Toch menen we,
dat het belang om de kwaliteit van het
hooi te verbeteren minstens even groot
is als bij het kuilgras en dat dit te be
reiken is zonder duidelijke nadelen ten
aanzien van de arbeid.
Kwaliteitsverbetering door
ventileren
De oorzaak, dat de kwaliteit van het
hooi achterblijft is vooral het feit, dat
het aantal bedrijven met hooiventilatie
de laatste jaren praktisch niet stijgt.
En dit hangt weer direct samen met
het feit, dat een zeer groot gedeelte
van het hooi op Texel wordt geperst.
Nu is het niet onmogelijk om gebaald
hooi te ventileren, maar het staat wel
vast, dat bij het inschuren van los hooi
meer profijt kan worden getrokken van
hooiventilatie dan bij geperst hooi. We
willen er direect aan toevoegen, dat we
een paar dagen geleden op een bedrijf
waren, waar men ons verzekerde, dat
met het ventileren van hooi in pakken
een goed resultaat was bereikt. We zijn
er echter van overtuigd, dat in dit ge
val het hooi langer op het veld moet
blijven dan bij verwerking van los hooi
en dat bovendien aan het stapelen van
de pakken in het vak bijzondere zorg
moet worden besteed.
Afzuigertje geen hooiventilator!
Op de vraag of het hooi geventileerd
wordt, krijgen we nog al eens een be
vestigend antwoord in gevallen, waar
bij gebruik wordt gemaakt van de een
voudige afzuigers. Dit apparaat wordt
in een gat in het hooivak geplaatst en
door het in werking stellen wordt uit
de naaste omgeving lucht afgezogen.
We willen niet beweren, dat dit sys
teem geen enkele waarde heeft. Dit
apparaat wordt wel aangeduid als
„hooibroeibestrijder" en we nemen
graag aan, dat in bepaalde gevallen
door deze afzuigertjes hooibroei kan
worden voorkomen
Als voorlichters over hooiventilatie
spreken, hebben ze echter iets anders
op het oog. Het gaat dan over een ven
tilator met veel grotere capaciteit, die
bovendien aangesloten is op een lucht-
verdeelkanaal met aansluitende latten_
roosters, die de lucht door de gehele
voorraad hooi stuwen. Als het ons wer
kelijk te doen is om verkorting van de
veldperiode, dan moeten we naar de
hooiventilator en niet naar de afzuiger
tjes.
Wat is er met hooiventilatie
te bereiken?
We zijn er van overtuigd, dat de
veehouder, die we deze week een be
zoek brachten en waar ons bleek, dat
het hooi in het middengedeelte van het
vak een bruine tot zwarte kleur had,
veel beter ruwvoer zou hebben gehad
als er een ventilatiesysteem aanwezig
was geweest. Dit hooi was bij het in
schuren nog van goede kwaliteit (de
kanten van het vak toonden dit aan),
maar door zware broei waren kilo
grammen voederwaarde verloren ge
gaan. Om nog niet te spreken van de
slechte invloed, die dergelijk voer op
de gezondheidstoestand van de dieren
heeft.
Maar hiermee is het belangrijkste
niet gezegd. In dit geval had de vee
houder de broei kunnen voorkomen.
We willen met ventilatie echter meer!
Het is de bedoeling de veldperiode (dus
het aantal dagen, waarin het hooi op
het land ligt) te verkorten. Een periode
van 4 dagen droog weer komt veel
meer voor dan met vijf of zes dagen.
En perioden met 5 dagen droog weer
zijn minder zeldzaam dan met zes of
zeven dagen.
Met een gelijke werkwijze kan hooi,
dat geventileerd wordt zeker één tot
twee dagen eerder ingeschuurd worden
dan hooi, dat als geperst hooi in een
niet geventileerd vak komt. Het is nl.
een kwestie van hooi met plm. 65°/o
droge stof of plm. 80°/o droge stof. Met
een zeer droge dag en een intensieve
bewerking !(schudden) is die 15°/o water
er in één dag uit te krijgen. Maar die
ene dag krijgt u lang niet altijd.
Niet langer uitstellen
Als de ligging van het land ten op
zichte van de gebouwen zodanig is, dat
het geen groot bezwaar is om los hooi
met opraapwagen of ruiterdrager naar
de opslagplaats te brengen en als daar-
nast die opslagplaats zo is, dat die ge
schikt is voor het opslaan van los hooi,
dan moet U het ventileren niet langer
uitstellen.
Mogelijk vraagt U: „Maar de kos
ten?" Ook in dit geval gaat de kost
voor de baat. Maar dat „de baat" komt,
staat voor ons vast als U bereid bent
de installatie goed te gebruiken. En
even zeker zijn we er van, dat het pro
fijt veel groter is dan de kosten. Wat
die laatste zijn? In het algemeen wordt
er gerekend op een bedrag van .plm.
ƒ10,per ton. Daarin zijn begrepen
de kosten van afschrijving, onderhoud
en stroomverbruik. In meerdere geval
len blijft men hier beneden. Maar als U
voor een partij van bijv. 40 ton hooi
een veel grotere zekerheid op het win
nen van goed hooi krijgt door een be
drag van ƒ400,dan mag geen ver
standige veehouder dit nog één jaar
uitstellen.
KUILGRAS EN WATER ZIJN
VIJANDEN
Het is bij alle veehouders voldoende
bekend, dat hooi en water niet met el
kaar overweg kunnen. Dat geldt niet
alleen bij het maken van het hooi in de
zomer, maar dit geldt even sterk bij de
bewaring. Als één van de grote nade
len van buitenbewaring aan de klamp
of schelf wordt genoemd het in aanra
king komen van het hooi met water.
Zelfs de vochtigheid van de buiten
lucht is al voldoende om het pikante
van hooi te laten verdwijnen. Zeer te
recht streeft men er daarom op ons
eiland ook naar om het hooi te bewa
ren in de schuur.
Het is minder bekend, dat ook kuil
gras en water elkaar niet verdragen.
Men beschouwt kuilgras als een saprijk
produkt en een beetje meer of minder
water zou daarom voor kuilgras minder
erg zijn. We zijn van mening, dat dit
misverstand de wereld uit moet.
Geen water van beneden
Bij het inkuilen hebben we zowel te
maken met „grondwater" als met „he
melwater". De afgelopen weken zagen
we een paar maal, dat het onderste ge
deelte van de kuil in kwaliteit was
achteruit gegaan door water dat de
kuil was binnengedrongen. In één ge
val was er sprake van het te diep uit
graven van de plaats, waar de hoop
kuilgras was neergelegd. De betreffen
de veehouder vertelde mij, dat hij op
dezelfde plaats in voorgaande jaren
geen last had gehad. We nemen dit di
rect aan. We hebben een zeer natte
herfst en voorwinter gehad. Het is ech
ter verstandig met deze mogelijkheid
te rekenen.
In het tweede geval was er geen
sprake van het bewust verdiepen van
de ligplaats van de kuil, maar het toe
vallig iets lager zijn van de bedoelde
plek.
Het lijkt ons van groot belang, dat
bij het kiezen van een plaats voor een
kuilhoop op deze dingen wordt gelet.
Het verdient beslist aanbeveling om
een wat hoge en droge plaats te kiezen.
Ook al met het oog op het feit, dat
deze plaats in de winter bereikt moet
kunnen worden.
Ook niet van boven
Ook door regenwater kan een kuil
hoop in kwaliteit achteruit gaan. Het is
dan ook beslist onjuist, om, zoals we
in het afgelopen seizoen zagen, in het
begin van de winterperiode een kuil,
waarvan de hele winter gevoerd moet
worden, al bloot te maken. Achteraf
zag bedoelde veehouder dit ook wel in.
Het droog houden van kuilgras is
veel gemakkelijker geworden sinds het
plastic de wereld heeft veroverd. Wel
zijn we van mening, dat in veel geval
len gebruik wordt gemaakt van te dun
plastic, nl. van 0,05 mm. dikte. Het is
aan te bevelen om in ieder geval voor
voordroogkuilen de dikte van 0,10 mm.
te nemen. Het verschil in prijs tussen
de twee genoemde dikten is plm. ƒ14,
per 100 vierkante meter. Vooral na
verwijdering van het gronddek kan
men met de zwaardere kwaliteit het
water beter uit de kuil houden. We
hebben het de laatste weken een paar
maal gezien, dat een goede voordroog-
kuil na het nat regenen van het gras
niet meer uit de broei en schimmel was
te houden.
CULTUREEL WERK VERSTREKT
VOORSCHOTTEN
!JI>
DOOR TO DORSSEN-VAN LOON
32. Attie keek hem dankbaar aan.
„Lijkt me fantastisch, Max. Dolgraag".
„Dat is dan afgesproken. Moet ik eh
je ouders om toestemming vragen
of
Ze grinnikte. „Zeg eens.... ik ben
achtentwintig. Ik vertel het ze wel,
hoor. En. ik verheug me er op".
Op dit ogenblik dacht Max Ellegers:
Ze is een verdraaid knap ding.
HOOFDSTUK 9
Tegen achten reden ze Hoogendijk
uit. „Ben je bekend in Rotterdam?" in
formeerde hij. „Ik bedoel- weet je er
de weg?"
Het meisje zat met haar handen ge
vouwen in de schoot. „Zo'n beetje. Ik
ben er verscheiden malen geweest. Ik
verdwaal niet, hoor".
„Ik heb om tien uur een conferentie.
In het groothandelsgebouw. Voor die
tijd kunnen we in de buurt nog een
kop koffie drinken. Ik zal je een res
taurant wijzen, waar ik al vaker heb
gegeten. Daar ga ik heen, als ik klaar
ben, zodat we elkaar dan weer ont
moeten".
„Ik vermaak me wel. Ik kan gelijk
een paar dingen kopen, waarvan in
Hoogendijk niet voldoende keus is.
Maak je om mij geen zorgen".
Hij lachte even. „Dus je kunt wel op
jezelf passen? Ik bedoel, dat ik later
niet van je vader op m'n kop krijg?"
Ze draaide zich, verontwaardigd kij
kend, naar hem toe. „Zeg eens...."
begon ze, maar toen ze zijn lachende
gezicht zag, schudde ze het hoofd. „Ik
zou er zowaar nog intrappen ook,
plaaggeest".
Nadat ze koffie gedronken hadden,
stond hij op. „Tot vanmiddag dan
maar. Denk er om, dat ik geen klach
ten over je krijg, he?"
Ze fronste haar wenkbrauwen. „Zeg
eens, ik ben geen achttien meer!"
„O nee?" antwoordde hij geamu
seerd. „Je ziet er op het ogenblik an
ders wel naar uit".
En hierop wist het meisje niets an
ders te doen dan te blozen.
De urenlange conferentie was voor
Max Ellegers enerverend. Het ging om
een miljoenenorder, waarin alle car
rosseriebouwers van enige betekenis in
Nederland zouden delen, namelijk een
grote exportorder, waarbij geconcur
reerd moest worden onder andere met
Engelse conourrenten. Iedere carrosse-
diebouwer was naar Rotterdam geko
men met een uren- en dagenlang uitge
dokterde calculatie, want al zou men
met aanzienlijk minder winst genoegen
moeten nemen, deze order wilde men
hebben, omdat het eerder een prestige
kwestie was geworden dan een op
dracht, waaraan geld werd verdiend.
Aarzelend kwamen de cijfers op
tafel. De opdrachtgevers, die voor hun
land de scherpste prijs moesten trach
ten te krijgen, hadden drie dagen te
voren in Engeland aan een dergelijke
conferentietafel gezeten, ditmaal met
Engelse carrosseriebouwers. En hoewel
de cijfers van deze Hollanders hun ver_
rassend meevielen en de Engelse fa
brikanten bij voorbaat al uitgeschakeld
waren, lieten ze niets merken. Daarvoor
bewandelden ze al lang genoeg de di
plomatieke wegen.
Om vier uur was nog niets defini
tiefs bereikt. Er waren voorstellen en
tegenvoorstellen gedaan. Tijdens de
lunch hadden de opdrachtgevers zich
teruggetrokken voor nader beraad.
Daarna begonnen beide partijen op
nieuw.
Maar tegen half vijf was Max Elle
gers, die niet bepaald op deze order zat
te wachten, omdat hij tot nog toe al
tijd volop werk had, aan het eind van
zijn geduld. En dat bracht hij dan ook
in duidelijke bewoordingen naar voren.
Alle gevoerde diplomatieke voorzich
tigheid ten spijt. Hij deelde de heren
kort en duidelijk mede, dat zijn colle
ga's mochten doen wat ze wilden, maar
dat van de offerte van „Sornee-Oud-
kerk" geen cent meer afging. En als
de heren dat niet aanstond, mochten ze
gerust met zijn Nederlandse collega's
verder gaan praten, dan trok hij zich
terug. „Wij, in Hoogendijk, stellen zeer
veel prijs op deze order Wij voelen ons
gevleid en wij hebben een zeer billijke
prijs genoemd. Maar voor een aalmoes
werken we niet. Als onze Engelse col
lega's dat wel willen, mogen ze gerust
hun gang gaan. Sornee-Oudkerk doet
dit niet. Men weet nu de prijs. Wil
men met ons zaken doen, dan graag. En
dan willen wij liefst op zo kort moge-
Het dagelijks bestuur van de Stich
ting Cultureel Werk Texel stelt he
centraal bestuur voor enkele rente
dragende voorschotten te verstrekker;
Aangenomen mag worden dat de fe
den akkoord zullen gaan met het be
drag van ƒ600,aan de buurtvereni
ging Burdetstraat-Berhardlaan in ver.
band met de oprichting van een spee!
tuin. Het dorpshuis zal een bedrag vaj
6250,krijgen toegewezen voor
verbouw en uitbreiding van het
bouw. Aan „Excelsior" te Oosterem
zal een tijdelijke geldlening vaj
ƒ10.500,worden verstrekt voor
aanschaf van nieuwe instrumenten
Tenslotte wordt voorgesteld de Sport
vereniging Cocksdorp 6500,te lene:
voor de bouw van een kleedlokaal.
lijk termijn weten waar" we aan toe
zijn. Onze offerte doen wij nog één
week gestand Daarna kunnen de heren
hem als vervallen verklaard beschou
wen. En als mijn geachte collega's
hier er anders over denken, mogen ze
dat gerust zeggen. Ik zal ze er vast niet
lelijk om aankijken, al gaan ze buiten
mij om met deze order strijken. Maar
er moeten nu maar eens spijkers met
koppen geslagen worden".
Dat was mannentaal en een paar
oudere collega's van Max knikten
goedkeurend. Een ander nam het
woord en viel Max Ellegers bij. In
derdaad was de opgegeven prijs rede
lijk. Zo laag als maar mogelijk was.
Konden de heren in Engeland goed
koper terecht, dan was het maar beter
de conferentie te staken, want dan was
elke minuut tijd verknoeien En een
derde spreker zei, dat hij het met beide
vorige eens was.
Nogmaals trokken de opdrachtgevers
zich terug. Niet lang, want vóór vijven
werd medegedeeld, dat men besloten
had de order in Nederland te plaatsen,
te verdelen over al de hier aanwezige
carrosseriebouwers tegen de door hen
deze middag genoemde uiterste prijs.
Over levertijden en betalingen kon la
ter preciezer gesproken worden. Het
voorlopige contract was gereed. Als de
heren wilden tekenen.
Het voorlopige contract werd zeer
nauwkeurig nagelezen; de advokaat
van de carrosseriefabrikanten
adviseerde tenslotte, dat het water
dicht was. Om half zes ging iedereen
voldaan weg; de miljoenenorder was in
Nederland geplaatst. Er werd een com
muniqué aan de pers verstrekt,
werden handen gedrukt en afscheid
genomen, waarna Max zich naar hel
restaurant spoedde, waar hij met Attie
Bengers had afgesproken.
Haar ogen lichtten blij op, toen ze
hem zag komen Max verontschuldigde
zich. „Niemand had kunnen voorzien,
dat het zo lang zou duren; het waren
taaie klanten, maar we hebben het ge
wonnen. De order is voor ons. Morgen
ochtend lees je het wel in de krant."
Hij ging zitten en nam de spijskaart
in de hand. „Ik ben gewoon uitgeram
meld".
„Begrijpelijk". Ze keek op haar hor
loge. „Bij half zeven. Ik heb alvast wat
genomen. Het duurde zo lang. Ik dacht:
als-ie me maar met vergeten is".
Max schudde zijn hoofd. „Als het
nog langer had geduurd, zou ik wel
even hierheen gebeld hebben".
„Waar ging het om? Autobussen?"
„Stadsbussen voor vijf Zuid-Ameri
kaanse landen. Ik ga er zestig bouwen''
Ze keek hem verbluft aan. „Toe maar
zestig. Zeg, jij bent intussen
grootindustrieel geworden".
Hij lachte, een beetje verlegen. „Sor-
nee bouwde voor de oorlog al carros-
series. En in het buitenland heeft on#
naam nu een goede klank. Het zijn niet
de eerste bussen, die van ons de grens
over gaan. In Frankrijk lopen er ook
En in Zweden. Nu gaan ze voor het
eerst de oceaan over".
„Gefeliciteerd. Het is wel een geluk
wens waard".
(Wordt vervolgd)
70. Het klamme angstzweet brak Sta
len Pier uit, doch omdat hij een dik
betaalde beroepswielrenner was, kon
hij dit zweet met een kostbaar zijden
zakdoekje afwissen.
„Wa. wat zei U, meneer?" sta
melde hij. „Ww.... was d..dat een
dikke k. .kerel met een geruit jasje
aan?"
„O jeetje, dan was het dikke Kobus!"
gichelden de omstanders. „En daar
komt-ie net binnen! Dat kan nog lollig
worden, jongens!"
En jawel hoor, daar kwam Kobus al
aan. Met enkele forse schreden stelde
hij zich öp vlak voor Stalen Pier en
met een achteloos gebaar haalde hij een
stapeltje bankbiljetten uit zijn zak.
Eentje ervan liet hij minachtend neer-
fladderen voor de ogen van Stalen
Pier. „Pak je geld op, man", zei hij met
donderdende stem. „Ik wacht niet met
betalen tot morgenmiddag twaalf uur!
Je mag dit geld dus één nachtje in de
zak hebben, want morgenmiddag om
twaalf uur win ik het dubbele van je
terug. Ik eis mijn „revans" op, zie je!
En daag je uit voor tweeduuzend gul
den!"
„Ik.... ik f. .fiets niet meer tegen
jou....", piepte Stalen Pier benauwd.
„Ik eis mijn revans!!" donderde
Kobus.
„Nou mot je sportief blijven, Pierf
zeiden de op sensatie beluste omstan
ders. „Kobus heeft recht op revans! Die
moet je hem geven!"
„Goed dan...." zuchtte Pier. „M.
morgen om twaalf uur zullen we nog
een keer fietsen. Voor tweed, .duizend
gulden
En Eelco Eelkema, die ook in Het
Witte Paard aanwezig was, schreef ge
belgd alles precies in zijn boekje op
Ruim 5 miljard
gulden, gespaard bij
de Raiffeisenbank
door meer dan
2 miljoen spaarders.
NIEUWE AANWINSTEN VAN DE
OPENBARE BIBLIOTHEEK C
Studieboeken
Ambacht en techniek van de kunste-
naar; Bibby, C. Ras, vooroordeel jjj
opvoeding; Booy, Th. Het is stil op he
Loo; Chandu, J. F. Astrologisch kom' n0(
pas; Chorus, A. M. J. Zuigeling cd jjn(
kleuter; Contini, M. Mode aller tijden;
Cullman, O., en O. Karrer. Eenheid h
Christus; Eipper, P. Senta de gele dog; ,jq
Emmenes, A. van. Speel beter voetbal;
Eppens-van Veen, J. H. Potterie,
Forbes, W. A. De antieke keuken, Ien
Hirschfeld, H. M. Herinneringen uit d?
jaren 1933-1939; Hirschfeld, H. M. Her.
inneringen uit de bezettingstijd; Horn-
man, W. De gesel van de angst; Jager,
O. Het is wat te zeggen; Janssen, R
Th. Het grote handenarbeid-boek; Lj
Jung, C. G. Herinneringen, dromen, ge. Je(
dachten; Leeuw, A. van der. Die van Rn
hun leven vertelden; Monnik, G. Reis-
avontuur rond Sefania; Moyzisch, L. C. LOa
Operatie Cicero; Nagel, J. Ha, die 'e
PvdA; Olyslager, P. Auto-ABC, Read
H. Moderne beeldhouwkunst; Schlesin-
ger, A. M. De duizend dagen; Sierksm-
K. Vlaggen; Sluyser, M. Amsterdam, je
hebt een zoute smaak; Stresau, H. Er-
nest Hemingway; Wamecke, G. Onze
vlinders; Weerlee, D. van Wat de pro-
vo's willen; Ziekte en gezondheid. aei
Tijdschriften:
Avenue, Burda-moden; Muziekexpress,
Muziekparade; Regina-mode; Spiegel
historiael; Trefpunt; Tijdschrift voor
maatschappelijk werk; Uitleg.
SCHIETOEFENINGEN
Op dinsdag 18 april wordt door H M I
Limburg te Den Helder V 0-geschoter.
vanaf Zuid 23 Noordzijde; in schoots-
peiling van 050° RW; maximaal onvei- Fc
lige afstand 20 000 meter. Onveilig? Nl
strook langs peilingslijn 050° RW,
mijl breed in NW richting en 4 mijl is 3e1
ZO richting. Maximaal onveilige hoog-
te 7000 meter.
