ukunt
meer doen
met uw
salaris
via de
NMB
ï3
Voeding en produktiviteit
De bank waar u zich thuisvoelt!
„Eens komt het geluk"
rubriek voor I <>mi.r
LANDBOUW en VEETEELT >an (jrfonlnmn
Belangrijk nieuws over salarisdag
Feuilleton
Het staat voor mij vast, dat enkele
trouwe lezers van deze rubriek bij het
lezen van de kop van dit artikeltje
zullen denken of opmerken: „Daar heb
je hem weer". Toch is dat in dit geval
niet juist. Dit keer is het namelijk niet
„hij", die een bepaalde mening naar
voren brengt, maar „zij". En die „zij"
zijn in dit geval een paar collega-
veehcudcrs. Ik hoop dat dit aanleiding
is om deze regels met bijzondere aan
dacht te lezen.
„Een bus melk minder"
Deze uitspraak heb ik deze zomer
meerdere malen gehoord. Uit de mond
van een Texelse veehouder en gericht
tot collega-veehouders van de vast wal.
Dit gebeurde tijdens de excursies van
boeren uit diverse delen van ons land.
Men had met de oren staan klappe
ren bij het horen van de hoge produk-
ties van het rundvee en dan kwam tel
kens de vraag hoe men op dit bedrijf
aan deze hoge produkties kwam. Was
dit vooral te danken aan de prima
doorgefokte veestapel?
De veehouder in kwestie vertelde
dan, dat z'n veestapel ontstaan was uit
diverse families en dat hij niet kon
aannemen, dat al deze families uit
zichzelf zo produktief waren.
Als voornaamste oorzaak noemt
deze veehouder telkens weer het feit,
dat op zijn bedrijf praktisch uitsluitend
nieuwe weiden voorkomen. Dat bete
kent in dit geval, dat er geen weiden
zijn, die langer liggen dan 3 jaar.
Ter illustratie van de waarde van de
nieuwe weiden kwam dan heel dik
wijls liet volgende verhaal.
Enkele jaren geleden had deze vee
houder z'n melkkoeien eens laten wei
den in een perceel, dat door omstan
digheden „oud grasland" moet blijven.
'Het gras zag er op dat moment zeer
aanlokkelijk uit Mooi kort gras met
wat klaver. De produktie zou hier toch
niet behoeven onder te doen bij die op
de kunstweiden? Die mening bleek on
juist. Al na één dag besloot de vee
houder het melkvee weer naar een an
dere weide te brengen. De dieren wa
ren niet tevreden en in één dag tijd
werd een bus melk verspeeld. Dat be
tekende in dit geval 2Vs kg. melk per
koe per dag.
„En dan heb je twee lammeren"
Ook deze uitspraak heb ik deze zo
mer in het verband van de excursies
telkens gehoord Op een Texels bedrijf,
waar de schapenfokkerij op een hoog
peil staat.
Op mijn verzoek gaf deze boer tel
kens een uiteenzetting over de wijze
waarop de schapen het hele jaar door
op ons eiland worden gehouden. Het
begin lag dan meestal in de zomer
maanden. Er werd verteld, dat vanaf
half juni tot begin oktober aan de
voeding van de schapen niet zulke
hoge eisen worden gesteld. De oudere
schapen kunnen in deze tijd van het
jaar achter de koeien aan weiden om
het land wat op te knappen.
„Maar we zorgen er voor ten
minste daar streven we naar dat
we een paar weken voordat de ram
wordt toegelaten weiden met mooi kort
gras hebben. Daar komen de schapen
in". En dan volgde telkens weer de vrij
stellige uitspraak, die ik hiervoor al
noemde: „En dan heb je twee lamme
ren!" Dit werd geïllustreerd door het
feit te noemen, dat in het afgelopen
seizoen slechts 3°/o van de schapen met
cén lam aankwam. Ongeveer 97°/o van
de sohapen brachten twee- of drielin
gen. Verder gaf deze schapenhouder
clan nog een aantal voorbeelden van
bedrijven, waar als gevolg van het met
beschikbaar hebben van herfstweitjes
het aantal lammeren zeer klein was
Deze schapenhouder liet niet na om
te zeggen, dat een boer het niet volle
dig in de hand heeft om er voor te
zorgen, dat de goede weitjes er zijn.
Maar hij kon daar wel veel aan doen.
Zorgen, dat het land enige tijd van te
voren kaal is en dan op tijd stikstof
strooien.
Als de weersomstandigheden tegen
zitten, dan kon ook iets worden be
reikt met het bijvoeren van kracht
voer, stoppelknollen of bietenloof. De
goede weitjes waren echter nummer
één.
Dik onderstrepen
Het zal niemand verwonderen, dat ik
de uitspraken van deze veehouders dik
wil onderstrepen. Betere propagandis
ten bij mijn streven naar vernieuwing
van het grasland en het geven van een
ruime stikstofgift kan ik mij niet
wensen.
Als U deze regels leest, is de beste
tijd voor vernieuwing van het grasland
voorbij. Bij gunstig weer is het echter
nog wel mogelijk. Ook voor het
strooien van stikstof is het nog niet te
laat. En dat laatste niet alleen met het
oog op de rammenweitjes, maar ook
voor het melkvee is het van belang,
dat ze in ieder geval overdag zo lang
mogelijk kunnen profiteren van weide-
gang.
Doe Uw voordeel met de ervaringen
van deze twee collega's.
VERMINDERING AANTAL KAVELS
In de Texelse Courant van 8 sept. j.l.
is onder de kop „Ruilverkaveling" een
artikeltje opgenomen omtrent de ver
mindering van het aantal kavels door
het werk van de ruilverkaveling. Daar
bij is vooral de vergelijking tussen 1950
en 1966 van belang. Het artikeltje be
sluit met de volgende regels. „Volgens
vorenstaande cijfers heeft de ruilver
kaveling t.a.v. één van de primaire
doelen naar het lijkt, wel enig effect
gesorteerd". We zijn uiteraard graag
bereid deze conclusie te onderschrijven.
Er is echter een ander punt, dat ons
aanleiding geeft nog enige aandacht
aan dit artikeltje te geven.
Wat zijn kavels
Het zou ons nl. niet verwonderen als
sommige aandachtige lezers na kennis
name van bedoeld artikeltje toch met
vragen zijn blijven zitten. Dit als ge
volg van het feit, dat heel veel land
bouwers het verschil tussen de aan
duiding kavel en perceel niet kennen
en eigenlijk geneigd zijn om het als
twee namen voor een zelfde zaak te
beschouwen. Dat is helemaal geen
schande. Ik houd er rekening mee, dat
heel wat landbouwvoorliclhters, die
niet regelmatig met deze zaken hebben
te maken, ook moeite zouden hebben
om het verschil duidelijk te maken.
Als we het in enkele woorden zou
den willen zeggen, dan kon het op
deze manier: „Een kavel is een eigen
domseenheid en een perceel een ge
bruikseenheid". Maar daarmee zal voor
ieder de zaak nog niet duidelijk zijn.
Naar ik meen is dit wel het geval
als we zeggen, dat een kavel een op
pervlakte grond van één eigenaar is,
die aan alle zijden door eigendommen
van anderen is omgeven. Als ik dus
van een kavel afstap via een sloot,
heining of tuinwal, dan kom ik op
grond van een andere eigenaar. Met
percelen behoeft dit niet het geval te
zijn. Het is nl. meestal zo, dat een ka
vel door sloten, tuinwallen of heinin
gen van gaas in percelen wordt ver
deeld.
Als dwars door de grond van één
eigenaar een officiële waterloop (tocht)
loopt, dan betekent dit, dat we direct
2 kavels hebben. Ook al is die grond
via een dam over de waterloop met
elkaar verbonden, dan hebben we toch
2 kavels. Zowel de waterloop als de
dam daarin zijn nl. eigendom van een
Openbaar Lichaam en de twee blokken
grond van die ene eigenaar zijn dus
door een eigendom van een ander van
elkaar gescheiden Hetzelfde is uiter
aard het geval als een eigenaar grond
aan weerszijden van een weg heeft.
Ook dan hebben we met twee kavels
te maken.
Soms kavel en perceel hetzelfde
Er kunnen gevallen zijn, waarin de
kavel zo klein is, dat deze kavel tege
lijk ook een perceel is. Vóór de ruil
verkaveling was dit heel vaak zo. Het
kwam dan nl. meermalen voor, dat
iemand midden in het eigendom van
anderen een stuk grond had liggen met
een oppervlakte van 1 - lVs ha. Vol
gens de definitie, die we hiervoor ge
geven hebben was dit een kavel. Om
dat het echter zonder nadere verdeling
als een eenheid werd gebruikt was het
tegelijk ook een perceel
Na de ruilverkaveling is dit veel
minder, maar in enkele gevallen is het
voorgekomen, dat iemand een kleine
oppervlakte grond op dezelfde plaats of
in de naaste omgeving wilde laten lig
gen, omdat deze grond bijzondere
waarde had. Ook in dit geval kan het
begrip kavel en perceel samenvallen.
Wat het artikel ons leert
Uit het staatje, dat het genoemde ar
tikel is opgenomen, blijkt, dat er in
1958 24 bedrijven waren, die 10 - 14
kavels hadden. Dus 10 tot 14 eenheden
grond, die via een weg of via grond
van anderen bereikt moesten worden.
In 1966 kwam dit niet meer voor. Er
zijn na 1966 dus geen bedrijven op
Texel, waar de grond op meer dan 9
plaatsen ligt.
In 1950 waren er 5 bedrijven, die
hun grond op 15-19 afzonderlijke
plaatsen hadden liggen, voor 3 bedrij
ven was dit 20 - 29 plaatsen en voor
één bedrijf zelfs meer dan 30 plaatsen.
Tijdens de excursies van boeren en
boerinnen van de vaste wal laat ik
meermalen een kaartje zien van een
bedrijf van ruim 20 ha., waar de grond
vóór de ruilverkaveling op 17 plaatsen
lag en waar thans de eigendomsgrond
in één kavel is samengevoegd en de
pachtpercelen eveneens in één kavel
liggen. Uit bovenbedoeld overzicht
blijkt, dat dit bedrijf geen unicum was.
Op welke onmogelijke wijze de af
zonderlijke kavels soms bereikt moes
ten worden, kan ook blijken uit het
verhaal, dat de boer op één van de
door de excursies bezochte bedrijven
onlangs deed. In zijn omgeving moest
een landgebruiker vóór de ruilverka
veling 31 hekken op percelen van col
lega's passeren om het eigen perceel te
bereiken.
Met dit verhaal in gedachten is er
wel reden om de conclusie van het ar-
Steeds meer bedrijven gaan er toe over om de salarissen niet
meer contant uit te betalen. Hoe dan wel? Die vraag hoeft
voor u geen probleem te zijn. U hoeft maar 3 letters banktaal
te kennen om van A tot Z te kunnen profiteren van uw salaris
op een particuliere bankrekening bij de NMB. Zoals:
1 Een bankrekening, die tevens spaarrekening is (3 *^°/0 rente
over uw tegoed!).
2 Contant geld elke werkdag op te nemen aan de kas.
3 Door de NMB voor u kosteloos verrichte betalingen.
4 Periodieke betalingen, die desgewenst automatisch voor u
worden verzorgd.
5 Maandelijkse overzichten van inkomsten cn uitgaven.
6 De uitgebreide persoonlijke service in alle financiële aange
legenheden, waar u als cliënt recht op hebt. Kortom, alle
voordelen van een NMB-bankrekening.
Vraag de folder ,,U kunt meer doen met uw salaris via de
NMB". Daarin vindt u alle inlichtingen.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7.
ga
tikel, dat de ruilverkaveling „wel enj
effekt gesorteerd heeft" dik te onde
strepen.
TEXELSE MARKT
Gisteren werden 60 ramlammen
aangevoerd, die ƒ170,tot ƒ300,o;
brachten. Voorts 28 oude ramme
150,tot ƒ400,en 5 schapen 90,
tot 130,—.
WETHOUDER JOUSTRA OPENDE
„PRENTEN VAN NU"
Wehoudcr C. Joustra heeft voAtb
week in de R.H.B.S. de tentooi
stelling „Prenten van nu" geopend. H
is een collectie van 34 etsen, litho'
linosneden en houtsneden van diver
Nocrdhollandse kunstenaars. De verzj
meling is in de eerste plaats besten
voor bezichtiging door de leerlinge
van bet voortgezet lager onderwi
maar ook ander publiek krijgt gelcgei
heid ervan kennis te nemen. Dinsdi
12 en donderdag 14 september
19.30 - 21.30 uur. Er zal dan een roni
leidster aanwezig zijn.
Dat laatste was niet het geval bij
officiële opening van maandagmidd:
De bedoeling was geweest dat de he*
Jaap Sax uit Bergen een toelichtir,
zou geven, maar deze kunstschilder w:
onverwacht in het ziekenhuis opgenc
men. Ook de vertegenwoordiger van
Culturele Raad Noordholland, de h«
In 't Hout, was afwezig omdat hij
weg naar Den Helder door autopeci
vertraging had opgelopen. Het wa
dus een bijzonder eenvoudige plechtig
heid. Wethouder Joustra verwelkom^
o.a. diverse onderwijskrachten en we
op de enquête, die onder de leerling*
n.a.v. deze expositie wordt gehouda
Het is n.l. de bedoeling dat een der te: ,v)
toongestelde werken t.z.t. een defiri|
tieve plaats op Texel krijgt. De jongt
ren mogen op hun formulier invullei iar
naar.welk werk hun voorkeur uitga:
maar ze moeten er ook bijzetten wasr
om en welk werk zij als tweede zoude
kiezen. Op deze wijze wordt tevens he
serieus bekijken en vergelijken van d an'
prenten bevorderd.
CURSUSSEN IN DE
LANDBOUWSCHOOL
Per 1 oktober 1967 beginnen in
Landbouwschool bij voldoende deeliu
me een algemene tuinbouwcursus
een cursus in motorengebruik.
De deelnemers voor de algeme;
tuinbouwcursus moeten per 1 janua:
1968 tenminste 17 jaar zijn. De curs
wordt gehouden op twee avonden p: 'ex
week van 19.30 - 22.00 uur gedureni
24 weken.
De deelnemers van de cursus
motorengebruik (verbrandingsmotor
moeten in ihet bezit zijn van een dip!:
ma van een land-, tuin- of bosbous
school. Van deze toelatingseis kan oa
der goedkeuring van de Inspekte; 32
van het Landbouwonderwijs worde vi
afgeweken t.a.v. gegadigden, die nua
stens 21 jaar zijn en minstens 3 ja: rer
praktisch in de landbouw werkzaa: ert
zijn geweest De cursus wordt gehos or<
den op dinsdagmiddag van 13.30 i: no
17.00 uur gedurende 18 weken.
Aangifte voor deelname van bei:
cursussen bij de heer C P. Laan, K:
gerstraat 21, Den Burg, Texel,
(02220) 2126.
BESTUUR POLDER EIJERLAND
Tijdens de op 30 augustus gehouds en
candidaatstelling werd de heer i err
Flens J. Gzn., bij enkele candid:
stelling herbenoemd tot Hoofdingel:
van de polder Eijerland.
Voor de vakature Ant. SchouU ie
werden twee candidaatlijsten mgek
verd, nl. voor de heren Alb. Dros
en G. J. Schraag Jnzn. Tussen g<Jroi
noemde twee candidaten zal, door
stemgerechtigde Ingelanden van
polder worden gestemd op zaterdag as:
september 1967, in het vliegveldn sta.
rant aan de Postweg, 's middags tuss
2 en 4 uur.
iti
CONSULTATIEBUREAU VOOR iet
ZUIGELINGEN
Woensdag 13 september a.s. worden dc ma it
ders van Oudeschild en Den Burg vcrw:
Oudeschild van 13.00 - 13.45 uur; daarna
Burg tot 16.00 uur.
loi
door Henk van Hecswijk
31. „Liefste Nel.
Er gaan praatjes op het eiland rond,
dat je een slecht leven bij me hebt en
vandaag hoorde ik, dat er al gezegd is,
dat ik je mishandeld heb. Ook zeggen
de mensen, dat ik je om je geld heb
getrouwd. Je weet zelf, dat het niet
waar is en dat ik nog van je houd.
Maar de eenzaamheid van het eiland
drukt me met de dag meer en ik weet
zeker, dat ik het op de duur niet zal
kunnen uithouden. Wanneer ik werk
had in mijn vak, als bankwerker of als
smid of iets dergelijks, dan zou het wel
gaan, maar dat schijnt erv oor mij niet
meer te zijn. Daarom heb ik m'n boel
tje gepakt en ben vertrokken. Waar
heen, doet er niet toe. Ik keer niet
meer terug en wanneer je wilt schei
den, zal ik je niets in de weg leggen.
Zó doorgaan is niet mogelijk. Het le
ven zou op de duur voor ons beiden
een hel worden. Ik kan nu eenmaal
niet wennen op dit eiland en zeker niet
in een café. Wees niet boos. Wanneer
je goed nadenkt, zul je moeten zeggen:
dat het zo beter is. Dat is de beste op
lossing, Nel, voor ons beiden. En ge
loof, dat ik heel veel van je gehouden
heb en steeds met liefde aan je zal
terugdenken.
Je GEERT".
Tweemaal las Nel deze ongeluks-
brief, nitt vermoedend, dat het be
zoek van haar vroegere pleegvader de
stoot gegeven had tot het vertrek van
Geert. Toen barstte ze in een luid,
hartstochtelijk snikken uit. Buiten, aan
de voordeur, rammelde verbaasd een
paar vaste bezoekers, maar Nel hoorde
het niet.
HOOFDSTUK XI
„Geert, jongen, waarom heb je dat
gedaan?"
Voor de tweede maal was Geert van
Texel weggegaan. Zijn hart trok naar
het vaste land, maar meer nog naar
z'n oude vak, dat hij niet kon verge
ten. Ondanks de crisis, die in al haar
hevigheid woedde en tienduizenden-
valide arbeiders naar de stempelloka
len joeg, wilde hij opnieuw proberen
werk te vinden in een of andere ma
chinefabriek. Al was het maar tegen
een laag loon.
Hij had echter geen vast omlijnd
plan, toen hij op die donkere decem
beravond op de boot was gestapt. Voor
lopig zou hij maar naar Amsterdam
gaan. Hij herinnerde zich, toen hij in
de trein zat, op weg naar de hoofdstad,
nog het briefje, dat de caféhouder hem
op het Koger strand had gegeven en
naar dat adres toog hij. Geert had on
derweg besloten om voorlopig bij hem
een baantje als kellner aan te nemen
en ondertussen uit te zien naar werk
in een machinefabriek. Dat lukte, zo
dacht hij, in een stad als Amsterdam
eerder. Maar de eerste ontgoocheling
trof hem al, toen hij, die avond laat,
het café van de Texelse zomergast bin
nenstapte. De man was hem al hele
maal vergeten, klaagde over de slechte
tijden, toen hij zich eindelijk scheen te
herinneren, wat hij de afgelopen zo
mer had beloofd en betoogde tenslotte,
dat hij op het ogenblik geen plaats had
voor een kellner. Geert haalde de
schouders op, vertrok zonder meer en
zocht een goedkoop hotel op, waar hij
die nacht verbleef.
Maar van slapen kwam niet veel.
Toen hij goed en wel op bed lag, kreeg
hij al spijt van zijn onberaden stap.
Wat zou Nel een verdriet hebben
Waarom was hij zo dwaas geweest?
In zijn hart zei een stem: „Dwaas, die
je bent, vergooi je geluk niet. Wat heb
je nu gedaan? Wees verstandig en ga
morgenochtend vroeg meteen weer te
rug naar huis en Nel zal je met open
armen ontvangen.
Maar z'n trots en z'n koppigheid ver
zetten zich et tegen, om de volgende
dag weer met hangende pootjes naar
Texel terug te gaan. Onzin, hij was
weg en bleef weg. Hij ging werk zoe
ken.
De volgende morgen begon hij er
mee. Hij bezocht verschillende fabrie
ken aan de Overkant van het IJ, doch.
zonder resultaat. Maar Geert liet de
moed niet zakken en een dag later be
gon hij van voren af aan. Hij moest en
zou werk hebben. Op de Arbeidsbeurs
had hij zich laten inschrijven en trouw
ging hij iedere morgen informeren, of
men -soms ook wat voor hem had, doch
steeds was het antwoord: Nee. De ene
dag volgde op de ander, de dagen wer
den wéken. Kerstmis kwam, het oude
jaar ging voorbij, het nieuwe kwam, en
nog steeds liep Geert zonder werk in
de hoofdstad Naarstig zocht hij '6
avonds de kranten na, maar voor een
volwassen machine-bankwerker scheen
geen een arbeid meer te zijn. Het was
inmiddels februari geworden en nog
'had Geert geen werk kunnen vinden.
Zijn hotel had hij al verwisseld voor
een goedkoop logement, diep in de bin
nenstad en zijn geld raakte op. Zijn
toestand begon kritiek te worden, want
hij moest toch eten en slapen. Een en
kele maal, wanneer hij na een lange
dag van sjouwen van de ene fabriek
naar de ander, wanhopig in z'n loge
ment zat, bekroop hem wel eens de
lust maar weer naar Texel terug te
keren, maar de koppigheid won het
steeds. Ook dacht hij wel eens aan z'n
ouders. Zou hij eens een paar dagen
naar Alkmaar gaan? Maar ook dit
plan zette hij van zich af en dan strek
te hij z'n vermoeide leden maar weer
op z'n legerstede om de volgende dag
opnieuw te beginnen. Maar steeds
zonder resultaat.
En op zékere dag moest Geert de
logementhouder bekennen, dat hij geen
geld meer had. De man, die dergelijke
gevallen al zo vaak bij de hand had
gehad, want zijn logement herbergde
immers de maatschappelijk uitgestote
nen én gederailleerden, lachte eens
gemoedelijk en wees op de winterjas
van Geert. „Verkoop me die maar; ik
geef er een paar tientjes voor. Dan kun
je weer een poosje vooruit".
Aarzelend had Geert aan het verlan
gen van de logementhouder voldaan en
de winterjas verhuisde naar de andere
kant van de toonbank, terwijl twee
briefjes van tien verdwenen in de zak
ken van Geert.
Nu moest hij zonder winterjas er
uit en Geert huiverde, ondanks de dü
ke wollen doek, die hij om z'n hals hi
geknooopt. Hoewel februari al een et
op streek was, bleef de thermomel^ov
nog ver onder nul en erg represent
tief zag de jongeman er ook niet t
zonder winterjas. Hij begon hoe lang*
hoe meer te wanhopen ooit in de t'ir
grote stad werk te zullen vinden. Mas arr
verbeten zette hij de tanden op elka; oil
Teruggaan deed hij nooit; nog liev* en
ging hij ten onder!
De transactie met de logementhf»
der had voor Geert ten gevolge, dat
die avond rillerig en met een gloeie
gezicht naar z'n kosthuis terug kwa:
Hoewel het pas zeven uur was, ve
trok hij, zonder te eten naar bov
naar z'n bed. Hij had bepaald kou g<
vat en het was maar het beste,
meteen onder de wol te kruipen. M-
schien was hij de volgende mor$
weer wat beter.
Maar de volgende morgen voeÜ
Geert zich ziek en akelig. Desondad
stond hij op, at beneden een paar ft
terhammen, en trok er opnieuw op
Hij moest en zou werk hebben. Nai
de machinefabrieken ging hij al ns
meer. Hij zocht te hooi en te gras n8
een karweitje, waarmee hij een P21
centen kon verdienen. Zo liep hij ove
dag te slenteren door de grote stad
dan keek hij afgunstig naar de
geklede dames en heren en morde
stilte over het onrecht op deze were!
Waarom leefde de een in overvloed*—^
leed de ander gebrek? Waarom was*
geen werk voor een flinke jonge kei
die graag werken wilde? Waarom?
(Wordt vervolgd)
lat
V
h
>v« r»
,De
iu]
E
:h
'ar
nzi
tno;
dg
tri
'oc
