Als u wilt
ontvangt u op
één dag
tweemaal uw
maandsalaris
p
het statussymbool
peede blad
2 /o rentevergoeding
op uw salarisrekening
een maand salaris extra
als gezinskrediet
ubriek voor
DBOUW en VEETEELT
Dat doet de NMB voor u!
WfifsB desgewenst
Dit kortlopend krediet is snel en eenvoudig
verkrijgbaar. Vraag uitvoerige inlichtingen
bij het NMB-kantoor in uw omgeving.
De bank waar ook zich thuis voelt!
FEUILLETON
door
Gerrit Franssen
NUTSSPAARBANK
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 3 NOVEMBER 1967
voor -
OniJer' rhluMli'
Van
HET 'S NACHTS OPSTALLEN
<adat in een vorig artikel een over-
ad voorstander van het in de zomer
jachts opstallen van melkvee aan het
ord is geweest, willen we thans de
rumenten van een tegenstander naar
jen brengen.
)eze argumenten zijn bij ons schrif-
jjk en mondeling naar voren gc-
,cht. Zoals wij al eerder vertelden,
.gen we ook een anonieme brief van
jiand. die zich als tegenstander laat
uien. Allereerst iets uit zijn brief.
Gras het goedkoopste voer
)eze veehouder schrijft als volgt"
e laatste 10 jaar .proberen wij om de
ogsle opbrengst per koe te verkrij-
door de meimaand zo lang mogc-
te maken. Dat doen wij door de
eien omstreeks 20 april buiten te
i en als ze één week des nachts op
gestaan hebben, gaan ze voorgoed
wei in tot omstreeks 20 oktober om
arna met november weer op stal te
men. Wij zijn geen voorstanders van
stal melken; wij melken in een door-
ipmelkstal, wat ons zeer goed vol-
:t (geen koeien vastmaken en geen
1 uitmesten)".
)e veehouder in kwestie wijst er dan
;der op, dat in de meimaand het
ogste aantal vetgrammen per dag
irdt gehaald en hij meent dit voorai
bereiken door de dieren dag en
cht buiten te laten,
n de omgeving van deze veehouder
n er blijkbaar collega's, die de melk-
eien 's nachts wel op stal houden,
int hij schrijft verder: „En al ik nu
dat hier in de omtrek mijn buren
koeien 's nachts op stal halen, met
}i bijvoeren en al wat er beschik-
ar is, dan vraagt dat toch extra werk
zullen we maar niet praten van wat
eft dat hooi en kuilgras, enz. gekost,
als ik dan 'het Jaarverslag van „De
ndracht" nazie, dan kom ik ieder
ir weer tot de conclusie, dat wij nog
zo slecht melken en wat de buren
treft met vlag en wimpel aan de top
lan, terwijl we dezelfde veebezet-
ig per ha. hebben".
Br wordt verder nog op gewezen, dat
voor 'hoog-productieve dieren van
lang is, voldoende gras op te nemen
dit is volgens deze veehouder alleen
bereiken, wanneer ze niet alleen
erdag, maar ook 's nachts kunnen
liden.
Ons commentaar
Wat deze veehouder schrijft over hei
lang van een lange meimaand, is wel
igszins in tegenspraak met de me
ng van veel Texelse veehouders, ook
n tegenstanders van het in de zomer
nachts opstallen. Ik meen nl. wel
ogen zeggen, dat het aantal veehou-
rs, dat voordelen ziet in het in de
limsand opstallen groot is. In de
rste plaats omdat het meigras in
el gevallen aanvulling vraagt van
oog en minder eiwitrijk materiaal,
de tweede plaats omdat de nachten
mei veelal aan de koude kant zijn,
it met name het gevaar voor kop-
kte zeer vergroot. Dat is dit jaar
eer duidelijk gebleken toen omstreeks
lf mei nog een uitbarsting van kop-
:kte optrad.
Dan wijst deze veehouder op de
«ten van hooi en kuilgras, die toch
nachts op stal wordt gegeven. Het
u in ieder geval onjuist zijn dit hooi
kuilgras te waarderen op handels-
aarde. Dit 'hooi en kuilgras kan in
der geval gemaakt worden van gras,
it de melkkoeien anders 's nachts
uden opnemen, waarbij het volgens
is vaststaat, dat het gras, dat be
iaard wordt door het 's nachts oo
stallen meer dan voldoende is om het
benodigde hooi en kuilgras te maken
In deze laatste mening staan de
voorstanders van het op stal 'houden in.
de nacht beslist niet alleen. Ook heel
veel tegenstanders zijn bereid om Toe
te geven, dat er sprake is van grasbe
sparing.
Naar ik meen is het ook wat gevaar
lijk om uit het feit, dat de melkop-
brengst op het bedrijf van bedoelde
veehouder gunstig afsteekt bij die van
collega's in de buurt, te concluderen,
dat het 's nachts opstallen nadeel be
tekent. Er zijn nog veel meer factoren,
die de produktie beïnvloeden.
Wij hopen binnenkort een overzicht
te kunnen geven van de gemiddelde
produktie van een flink aantal bedrij
ven, waar de koeien 's nachts op stal
blijven. Als uit dat overzicht zou blij
ken, dat de gemiddelde produktie van
deze bedrijven niet lager is of mogelijk
zelfs hoger dan het gemiddelde van
alle bedrijven, die aangesloten zijn bij
de Rundveefokvereniging Texel, dan
heeft dit voor ons wel enige waarde.
In een volgend artikel eerst nog en-
xele argumenten van een tegenstander.
Hij heeft enkele zaken naar voren ge
bracht, die ons wel aanspreken.
DRS. J. BIERMA OVERLEDEN
Na een ernstige en langdurige ziekte
is op 30 oktober 1967, in de ouderdom
van bijna 48 jaar, overleden Drs. J.
Bienma, hoofd van de afdeling Voor
lichting en Organisatie van het On
derling Boerenverzekeringsfonds
(O.B F.) te Leeuwarden. In deze functie
heeft hij in een vijftiental jaren deze
afdeling verder uitgebouwd en daarbij
in aanzienlijke male bijgedragen tot de
gunstige ontwikkeling van 'het O.B.F.
Ook op ons eiland kreeg drs. Bierma
hierdoor bekendheid.
Drs. Bierma genoot in kringen van
de Nederlandse Landbouw Coöperatie
een grote bekendheid, niet alleen door
zijn talrijke inleidingen over het OBF,
maar mede door de honderden lezingen
die hij in de loop der jaren over aller
lei onderwerpen, de landbouwcoöpera
tie betreffende, heeft gehouden.
Vooral bekend waren zijn inleidin
gen artikelen over Finland. Op buiten
gewoon boeiende wijze wist hij voor
lichting te geven over doel en streven
van de Finse landbouwcoöperaties,
waarbij steeds weer zijn grote liefde
voor „het land der duizend meren"
naar voren kwam. Mede 'hierdoor ont
ving hij in 1982 een Finse coöperatie
onderscheiding, de zogenaamde Geb-
hard-iplaquette. In 1963 werd Drs.
Bierma benoemd tot Ridder in de Orde
van de Witte Roos van Finland. Het
optreden van Drs. Bierma getuigde
steeds van een intens medeleven met
betrekking tot de problemen van de
boerenstand en van inzicht in de vraag
stukken, waarmede deze in sociaal-
economisch en cultureel opzicht voort
durend heeft te maken.
De landbouwcoöperatie in het alge
meen én het O.B.F. in het bijzonder
hebben in hem een markante persoon
lijkheid verloren.
INGEKOMEN PERSONEN
Othilde Evers, van Amstelveen,
Essenlaan 19 naar Den Burg, Warmoes
straat 22; Kees Segaar, van Den Helder
Het Nieuwe Diep 5 naar Den Hoorn H
131, Marinus te Hoven, van Den Hel
der, Het Nieuwe Diep 5 naar Den
Hoorn H 131; Kuna de Boer, ev. Van
Asten, van Den Helder, Vinkenstraat
39 naar De Koog, Brink 30; Adrianus
van Asten, van Rotterdam, a.b. Hr. Ms.
Karei Doorman naar De Koog, Brink
30; Maria Vijfhuizen ev. De Goede, van
Rotterdam, Paul Krugerstraat 76 naar
Oosterend O 1.
UITVOERING U.D.I.
De najaarsuitvoering van U.D.I.
wordt gehouden op vrijdagavond, 10
november en zaterdagavond, 11 novem
ber om 8 uur in „De Oranjeboom". Op
gevoerd wordt het blijspel in 3 bedrij
ven „Bloemen voor Barbara". Beide
avonden is er bal na.
Enkele jaren geleden heeftU.D.I.
besloten, de uitvoeringen ook op vrij
dagavond te geven. Blijkbaar is dit nog
niet bij iedereen bekend, want 'het aan
tal bezoekers op deze avond is in het
algemeen nog niet groot genoeg. Niet
temin is de sfeer altijd bijzonder pret
tig en gezellig en wij kunnen een ieder
aanraden, ook eens op deze eerste
avond te komen.
Zondag, 5 november, wordt in „De
Oranjeboom" gelegenheid geboden tot
plaatsbespreken, en wel van 11.30 tot
1.00 uur. Zoals gebruikelijk vindt de
loting plaats om 12.00 uur precies en
hebben donateurs hierbij voorrang.
ZE ZIJN ER, DE NIEUWE
KINDERZEGELS
en dat is nodig: hun opbrengst kan
niét gemist worden
Op dinsdag 7 november begint in
ons land de verkoop van de kinder
postzegels 1967. Vijf weken nadat de
schooljeugd voor het goede doel aan
de bel heeft getrokken, gaan de kleine
actievelingen weer op pad, ditmaal
om de bestellingen uit te voeren en af
te rekenen.
Verzamelaars kunnen met ingang
van die zevende november de com
plete serie kopen: behalve de 12-cents
met toeslag, de 15-cents en de 20-cents-
zegel uit de envelopjes van de jon
gens en meisjes óók de 25-cent met
een dubbeltje toeslag en de 45-cent
met 20 cent toeslag.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7.
Ook in de hal van het postkantoor te
Den Burg verrijst weer het bekende
kraampje, een der honderden kraamp
jes en stands in heel het land. Daar
Irdchten de dames van de plaatselijke
comité's er zijn er ruim driehonderd
nadat de vele honderdduizenden
jeugdige medev/erkertjes tussen Vaals
en de Lauwerszee hun slag hebben ge
slagen, het vorig jaar bereikte totaal
van 4,7 miljoen gulden op te stoten
naar de vijf miljoen. Of meer.Het
zal ze wel lukken; van 1924 tot 1946
hebben de comité's het hele karwei al
leen gedaan en in 1965 bedroeg hun
aandeel in de opbrengst rond één mil
joen. In veertig jaarlijkse acties heeft
het gulle Nederlandse volk bijna 45
miljoen bijeengebracht voor zijn zor
genkinderen.
Dat is een indrukwekkend bedrag,
vooral wanneer men bedenkt dat deze
miljoenen vergaard zijn met de ver
koop van postzegels en wenskaarten,
waarbij het zelden gaat om forse be
dragen ineens. Postzegels komen altijd
van pas koop er dus gerust véél
en met de kaarten (het zijn als gewoon
lijk heel artistieke) weet de Nederlan
der ook wel raad als de feestdagen na
deren, vraag het maar eens aan Vader
tje PTT.
Móet dat nou
Misschien zegt U wat aarzelend: ja,
dat is allemaal heel mooi, maar móet
dat nou in 1967? We betalen toch onze
belasting, waarvan niemand zal durven
beweren dat die een habbekrats is. We
hebben toch ons netwerk van sociale
voorzieningen. De overheid Rijk,
provincie en gemeente steunt de me
dische en justitiële kinderbescherming
met miljoenernsubsidies. Waarom dan
nog steeds kinderpostzegels en kinder-
kaarten?
Het antwoord is: omdater nog steeds
geld bij moet. Zonder het extraatje uit
de kas van de kinderpostzegels kunnen
bestuurders van tehuizen, verenigingen
en instellingen voor het bedreigde kind
er niet komen. De overheid geeft sub
sidie, zeker, maar de overheid neemt
niet alle kosten voor zijn rekening. Hij
laat ruimte voor het particulier initia
tief, voor de praktische naastenliefde,
waarin ons volk, wars van dikke woor
den maar altijd klaar voor daden, zo
sterk is.
in de huid gezondheid en zuiverheid
VOORBESPREKING RAADSAGENDA
'Het volgende 'bericht, dat wij lazen
in de Harlinger Courant, is mogelijk
een idee voor Texel, waar op de raads
besluiten vaak achteraf kritiek wordt
geleverd:
„TERSCHELLING Ook dit win
terseizoen zal de afd. Terschelling der
VVD weer voorbesprekingen van de
raadsagenda organiseren. Het initiatief,
dat het jaar hiervoor is ondernomen,
blijkt in een behoefte te voorzien. Was
deze voorbespreking de afgelopen win
ter echter meer op de leden der VAT)
gericht, deze keer is het de bedoeling
dat iedereen, dia maar enigszins in de
te behandelen zaken is geïnteresseerd,
hier naar toe komt. Ook kunnen zij,
die daarin geïnteresseerd zijn, het ge
meenteblad, waarin alle zaken staan
die de raad te behandelen krijgt, via
'het afdelingssecretariaat ter inzage ont
vangen. Iedereen kan tijdens deze voor
bespreking zijn op- en aanmerkingen
naar voren brengen, die dan zo goed
mogelijk door de aanwezige raadsleden
zullen worden behandeld. Het is te ho
pen, dat dit initiatief, in het belang
van de democratie, zal slagen".
Ze schudde haar hoofd. „Als ik gek
;n. Zijn ze toch zeker zo naar de
eten? Nee, die houd ik voor de zon-
En in de vakantie zoek ik een
tantje om een paar mooie schoenen te
urmen kopen. En een nieuwe jurk".
„Waar?'
,0, dat weet ik nog niet. Misschien
el in de koekfabriek. Alleen maar
pakken. En niemand zegt wat, als je
tussen door wat snoept. Het betaalt
£d, zeggen ze. Ze nemen elk jaar in
vakantie hulpkrachten".
„Vindt pap nooit goed. In een fa-
iek".
„Ik zou niet weten waarom niet. Voor
drie of vier weken? Zeg, dat i'k
srtig gulden in de week verdien,
ier weken maakt honderdzestig gul-
n. Wat kun je daar niet allemaal
Dor kopen?"
„Als ik slaag, zoek ik ook een baan
kar niet in de fabriek. Ik moet iets
ebben, wat me lijkt. Zeg, zoek eens
at andere muziek op. Deze dans is zo
HOOFDSTUK 5
Het eersté contact met de „dure"
overkant
In januari waren "de twee eerste bun-
alows klaar. Nog waren de stucadoors
ezig, toen op een kille, mistige morgen
knaap van een verhuiswagen
wam aanrijden en drie potige mannen
jonnen te lossen. Overvest zat nog
au zijn ontbijt, toen zijn vrouw hem
opmerkzaam op maakte. „Kijk eens
daar zullen de nieuwe overburen
ijn".
Hij keek op van zijn krant en spied-
door het raam. „Dat is dan al gauw"
Die morgen hoefde niemand geroe
pen te worden, want Jaap en Tonia
kwamen vlak achter elkaar beneden.
„Hebben jullie het gezien? Er staat een
verhuiswagen aan de overkant. Wat
voor mensen zouden het zijn?"
„Kind, hoe kunnen we dat nu we
ten?" meende mevrouw.
„Weet pap het ook niet?" vroeg
Tonia.
„Nee, 'kind, het is me onbekend, wie
die twee bungalows gekocht hebben
Het heeft ook niet in de krant gestaan"
Jaap stond nog door het raam te kij
ken. Schouderophalend merkte hij op:
„Wat doet het er eigenlijk toe? Het zijn
toCh geen mensen van onze stand. Ze
zullen ons heus niet uitnodigen om
eens een avondje kennis te kom^n ma
ken".
Mevrouw Overvest keek verbaasd
naar haar zoon. „Waarom niet? Dat is
toch zo de gewoonte in onze stad? Wat
zeg jij, vader?"
Overvest haalde ongeduldig zijn
schouders op „Dat zien we te zijner
tijd wel. Vragen ze ons, dan gaan we
natuurlijk en nodigen hen op onze
beurt een avond uit. Doen ze het niet,
dan is er nog niets overboord".
Tonia knikte. „Ik moet het ook nog
zien. Mensen, die zulke dure huizen
kunnen kopen, bemoeien zich niet met
ons slag. Let eens op mijn woorden".
„Ik denk, dat onze Tonia teveel
zwart-wit ziet", vond haar vader.
„De tijd zal het wel leren, paps".
Sedert die morgen werd er in huize
Overvest veel door de ramen gekeken.
In één dag was de verhuiswagen uitge
laden. Reeds de volgende dag hingen
er gordijnen voor de ramen en zag men
s avonds lichten branden. De derde
dag constateerde Jaap, dat er een slee
van een Mercedes, lichtbruin, voor de
deur stond. Nog een dag later arri
veerde er ook een lichtblauwe Opel,
waaruit een slanke jongeman stapte.
Na een week wist men: er woont een
gezin van drie mensen, man, vrouw en
een jongeman, waarschijnlijk hun zoon.
En ze hebben twee auto's, een grote
Mercedes en een kleine Opel. Met de
grote gaat meneer weg en in de kleine
iijdt mevrouw en ook wel de zoon.
Nog een week later werd ook het
tweede huis bewoond: een echtpaar met
drie kleine kinderen. Ook daar stond al
spoedig een grote auto voor de deur.
Maar Jaap, die zo ongeveer alle auto
merken kon identificeren, kon van deze
wagen het merk niet thuisbrengen
„Hij lijkt net meest op een Packard",
was tenslotte zijn conclusie.
Veertien dagen later wisten Tonia en
Jaap, dat de overburen niet van plan
waren uitnodigingen tot kennismaking
te sturen naar de overkant. „Dal had ik
ook helemaal niet verwacht", zei Jaap
lachend. „Die mensen zien ons niet
eens, letten helemaal niet op ons. Dat
zijn lui met centen. Kijk maar eens
naar hun wagens".
„Onze laan is door de groenstrooK
in het midden wel goed gescheiden"
constateerde Tonia. „Aan de overkant
de luxe, aan deze kant de stille armoe".
„Nou. armoe.
„Laten we zeggen, dat we het breed
hebben. Er kan niet eens een nieuwe
fiets voor ons af, laat staan een wagen"
„Er zijn er aan deze kant anders heel
wat, die een wagen hebben". Hij wees
door het raam. „Kij'k zelf, er staan er
een stuk of tien. Als het niet meer is".
„In ieder geval kunnen we dit vast
stellen: daar wonen mensen met ping
ping, aan deze kant niet of nauwelijks"
Hij haalde zijn schouders op. „Ach
wat kan het ons schelen", meende Jaap
nuchter te moeten opmerken. „Ik ver
dien nu en jij hebt in de vakantie wat
geld bij elkaar gewerkt. Nog anderb.aU
jaar, dan ben jij net zover als ik".
„Met dit verschil, broer, dat ik dan
niet in militaire dienst hoef".
De jongen knikte. „Dat is het ellen
dige. Enfin, komen we ook wel door
heen. Alleen, je verdient in dienst bijna
niets".
„Je weet niet eens, of je in dienst
moet. Als ze je nu afkeuren?"
„Wat mankeert er aan me?"
„O, dat weet je nooit. Niks erg na
tuurlijk".
„Let maar eens op, dat ik precies
voor anderhalf jaar er intuimel".
Blijkbaar had Jaap Overvest een
vooruitziende blik, want toen hij in fe
bruari werd gekeurd, wist hij binnen
een uur, dat hij zo gezond was als maar
enigszins kon. Wat voor beroep 'hij uit
oefende, en wat voor scholen hij door
lopen had. Jaap vulde het formulier
zonder enige interesse in. Als ze me
maar niet bij de marine douwen, want
aan varen heb ik wel zo'n hekel, dacht
hij.
tandpasta
Na afloop deed hij nog een uurtje
mee met de andere adspirant-rekruten,
sjouwde door dc stad, floot naar knap
pe meisjes en dronk een biertje mee.
Maar in een café, dat hij tamelijk
iouche vond, zag hij kans er ongemerkt
tussen uit te knijpen. Binnen het kwar
tier zat hij op het station. Dat weten
we ook weer. Het vaderland heeft er
een nieuwe kracht bij.
Iedereen was nieuwsgiering, 'hoe hij
het er af gebracht had, toen hij weer
in huis was. Jaap vertelde 'het een en
ander. „Ze vroegen onder andere, of ik
iets voelde voor een kaderopleiding.
Hoe kan ik dat nu weten? Wat is een
kader? Ik 'heb me maar op de vlakte
gehouden en geantwoord, dat ik in het
huidige stadium nog niet kon beslis
sen".
„Een diplomatieke zet", vond zijn
vader.
„Die officier lachte tenminste een
beetje".
„Wanneer moet je nu in dienst?"
vroeg zijn moeder.
„Van de zomer. Binnenkort krijg ik
wel de nodige bescheiden. Als ik het
goed heb begrepen, zal het zo ongeveer
begin augustus zijn".
„Dat is ook onaardig! Net in de va
kantie", meende Tonia.
„In dienst heb je geen vakantie, zus.
In de oorlog evenmin".
Mevrouw Overvest rilde. „Houd als
jeblieft op, Jaap. Wie denkt er nu aan
corlog?"
„Nou, daar worden we toch voor op
geleid? Tenminste, dat heb ik ervan
begrepen. Het leek me niet toe, dat ze
babysitters zochten".
Waarop iedereen ontspannen lachte.
(Wordt vervolgd)
