ezellige discussie over
toeristische problemen
het statussymbool
Een goed en goedkoop voer
IVOROL
PflRip® bevrijdt
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
/ergaderiug VVV afdeling Oosterend
Rekent u ook
wel eens
rVVEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1968
ii.
I OOSTEREND Nauwelijks een do
zijn leden bezocht de maandagavond
in Jatrygehouden jaarvergadering
ran de VVV-afdeling Oosterend. Dat
vas misschien een gevolg van het feit,
lat de agenda er nogal „droog" uit
lag. Schokkende zaken kwamen niet
jan de orde; de aanwezigen keuvel
len enkele uren genoegelijk over aller-
ei met het vreemdelingenverkeer ver
band houdende zaken. Het grootste
deel van de tijd was directeur J. W.
Oekker aan het woord, die het een en
jnder vertelde over de inspanningen,
die men zich op het ogenblik getroost
om de verwachte toeristengolf in de
bouwvakvakantie niet tot een al te
grote catastrofe te doen worden.
Het seizoen 1968 zal anders van korte
duur zijn. De Duitsers uit Nordrhein-
rïWcstfalen en de Nederlandse bouwvak-
fcers komen gelijk naar het eiland, maar
laarvoor en daarna is nog maar weinig
iccommodatie besproken.
Na het openingswoord van voorzitter
de Jong kreeg penningmeester M.
joogaard het woord. Deze deelde mee,
lat in het saldo van 140,44 geen ver
andering was gekomen omdat er geen
utgaven of inkomsten waren.
Directeur J. W. Dekker vertelde over
de advertentiecampagne, die de WV
momenteel voert. Het is mogelijk met
een eigen advertentie op deze WV
annonce in te haken. In Duitsland
wordt vooral propaganda gemaakt in de
deelstaten met een voor Texel gunstige
vakantieperiode. Ook is het mogelijk in
te haken op de advertentiecampagne
die de ANVV voert in samenwerking
met het bedrijfsschap Horeca.
Record
Momenteel stromen bij de VW de
aanvragen binnen. Onlangs werden in
één week 710 schriftelijke aanvragen
ontvangen, wat een record is. Maar het
overgrote deel der aanvragers wil van
eind juni tot begin augustus komen.
Vóór en na deze periode is er nog ruim
te zat. Ondanks de propaganda zei de
deer Dekker voor augustus weinig op
timistische verwachtingen te koesteren.
Het is weer eens duidelijk dat ook de
vakanties in EEG-verband moeten wor
den geregeld. Daar zal aandrang op
moeten worden uitgeoefend om de toe
ristische betalingsbelans, die al een na
delig saldo heeft (er gaan nog altijd
meer Nederlanders naar het buitenland
dan buitenlanders naar Nederland) niet
nog ongunstiger te maken.
Reservering
De heer Dekker bracht ook de reser
veringsdienst ter sprake die de VVV
Texel misschien zal invoeren. De me
ningen hierover zijn nog verdeeld,
maar de heer Dekker gat de indruk
zelf veel voor de reserveringsdienst te
voelen. Momenteel gaan nog veel po
tentiële toeristen voor Texel verloren.
Als iemand nu zijn vakantie op Texel
wil doorbrengen, schrijft of belt hij
naar de VVV en krijgt dan het blad
Voor Vrienden van Texel toegezonden.
Hij maakt dan een keus en schrijft ver
schillende adressen. Maar al te vaak
moet hij vernemen (of hij verneemt he
lemaal niets!) dat de gevraagde accom
modatie al volgeboekt is. Na een aantal
papingen zal hij de moed opgeven en
trachten ergens anders iets te bespre
ken. Bij het reserveringssysteem zoekt
de WV de accommodatievorm uit, die
het meest met de wensen van de aan
vrager overeen komt. Beter dan hij
weet de WV ook de laatste „gaatjes"
nog op te sporen. De VW 6tuurt hem
dan een aanbieding en als deze, voor
zien van handtekening, terugkomt, is
het vakantieverblijf besproken. Nu nog
wordt de klant, die elke toerist m feite
is, maar al te vaak de mist in gestuurd.
Interessant was de vergelijking van
overnachtingscijfers van verschillende
toeristenplaatsen, die de heer Dekker
opsomde. Texel is met zijn 1.700.000
overnachtingen nu een der belangrijk
ste toeristengebieden in Nederland. Een
plaats als Zandvoort noteert jaarlijks
1.164.000, Walcheren 1.700.000.
Autowrakken
Tijdens de rondvraag vestigde de
heer L. van Kooten weer eens de aan
dacht op de vele autowrakken, die in
de buurt van Oosterend het landschap
ontsieren. Het wordt tijd dat de wrak
ken worden opgeruimd. De voorzitter
stelde voor de propaganda-activiteiten
niet alleen op Duitsland maar ook op
België en Frankrijk te richten. Uit het
antwoord van de heer Dekker bleek dat
met het beginnen van een propaganda-
actie in een nieuw gebied enorm hoge
kosten gepaard gaan. Er wordt overi
gens wel geadverteerd in Engelse en
Franse vogeltijdschriften. Het is overi
gens de vraag of de meeste exploitan
ten wel blij zijn met Franse gasten.
De taal is voor de meeste WV-leden
een barrière.
FEUILLETON
door
Gerrit Frantten
35. Iemand klopte op haar deur. „Ja?"
Een kelner keek naar binnen. „Tele
foon voor u, juffrouw Van Vliet. Me
neer Overvest".
„Ik kom".
Ze sloeg een sjaal om haar blote
schouders en volgde de kelner via een
wirwar van gangetjes naar de achter
kant van het buffet, waar de telefoon
was. „Geraldien", meldde ze zich.
,0, Geraldien, neem me niet kwalijk,
hartje, dat ik zo laat bel. Maar er is
thuis wat aan de hand en ik kan hier
onmogelijk weg natuurlijk".
„Wat is er bij je thuis?" vroeg ze, nog
weinig geïnteresseerd.
Dat weet ik juist niet. Mam..
mijn moeder, heeft hierheen gebeld.
Volgens de man die de telefoon aan
nam, moet ze volkomen overstuur ge
weest zijn. Ze had het er maar over, dat
het belangrijk was en heel ernstig.
En ik heb er geen idee van, wat ze be
doelt. Misschien heeft Hennie of Tonia
een ongeluk gehad, die zijn met vakan
tie.
„Wat wil je dan?"
„Kun jij niet even naar huis rijden?
Ik doe geen oog dicht vannacht. Wat
kan er gebeurd zijn? Je zit niet zo ver
van huis af. Misschien een klein uurtje
rijden".
Geraldien dacht na. Ik ben doodmoe,
maar ik kan die jongen toch niet af
schepen met die mededeling? Wie weet,
wat er op de Larixlaan aan de hand is.
Veel sympathie heb ik niet voor zijn
familie, vooral niet voor z'n vader,
want die mag me niet. Doch daar kan
Jaap niets aan doen. Ik houd van hem.
Hij doet een beroep op me en ik moet
hem helpen.
„Goed", besliste ze. „Ik moet me even
verkleden en wat eten. Ik ben net klaar
met m'n optreden. En ik moet de jon
gens op de hoogte stellen. Geef me een
uurtje, dan rijd ik weg".
„Fijn, Geraldien", zijn stem klonk op
gelucht. „Ik wist wel, dat ik op jou
kon rekenen. Bel de kazerne op, als je
iets concreets weet, he?"
„Oké, boy. En maak je niet over
stuur. Misschien valt het allemaal best
mee. Je hoort van me".
Om één uur stopte Geraldien voor
het huisje op de Larixlaan. Ze keek
naar de woning, die geheel in het don
ker lag. Het zal zo'n vaart niet lopen,
anders waren ze nog wel op geweest.
Enfin, we zullen zien.
Mevrouw Overvest, die net lag te
sluimeren, schrok meteen klaar wakker
van de bel. „Misschien is hij het", pre
velde ze. „Maar hij heeft toch de voor
deursleutel? Of heb ik de ketting op de
deur gedaan? Ik weet het niet
Ze rende naar beneden, zenuwachtig
De heer Dekker liet zijn gehoor ken
nis maken met enkele folders, die in
voorbereiding zijn. De drukproef van
de nieuwe Texel-folder in vier kleuren
oogstte veel bewondering. Er wordt
verder gewerkt aan diverse andere ge
zamenlijke folders, waarin Texel wordt
genoemd. Herhaaldelijk blijkt overigens
dat de krant Voor Vrienden van Texel
nog een der meest geraadpleegde pro-
paganda-drukwerken is. Het blad ziet
er zo goed uit dat het jaren wordt be
waard. Dat blijkt uit het feit dat, drie
jaar na de verhuizing, nog steeds brie
ven worden ontvangen met het adres
Parkstraat 2.
Lammerenmarkt
Gevraagd werd of niet iets kan wor
den gedaan om de lammerenmarkt voor
Texel te behouden. De markt wordt
ieder jaar kleiner omdat steeds meer
lammeren rechtstreeks van het land
worden verkocht. Daarmee worden nl.
kosten uitgespaard. De heer Joh. C.
Roeper vond het een algemeen Texels
belang, dat de markt in stand zou wor
den gehouden, b.v. door de boeren die
er dieren heenbrengen een financiële
tegemoetkoming te geven. Diverse or
ganisaties zouden daarvoor een fonds
bijeen kunnen brengen. Zo ongeveer
gaat het ook met de Alkmaarse kaas
markt.
Een andere vragensteller maakte zich
bezorgd over het gedrag van sommige
hengelaars, die stenen uit de dijk peu
teren om er hun hengel in te kunnen
vastklemmen. Als de dijkbeheerder
naar aanleiding daarvan besluit de dijk
voor publiek af te sluiten, betekent dat
een tegenslag voor het toerisme in
Oosterend en omgeving. De heer Dek
ker zegde toe eraan te zullen meewer
ken, dat de hengelaars worden gewaar
schuwd, door borden of foldertjes.
ontsloot ze de deur. Vragend 'keek ze
in het gezicht van het meisje.
„Ik ben Geraldien van Vliet, me
vrouw. U hebt Jaap opgebeld, dat er
iets is? Kan ik misschien helpen?"
Hettie Overvest, teleurgesteld in haar
verwachting, dat haar man op de stoep
zou staan, herinnerde zich niet de
naam. „Wie bent u?"
„Geraldien van Vliet. Uw zoon en ik
zijn vrienden, goede vrienden. Al jaren.
Hij vroeg me hierheen te gaan, omdat
hij niet terstond weg kon. Kan ik hel
pen? Is er narigheid? Is er wat ge
beurd? Als ik u helpen kan, wil ik dit
graag doen".
De rustige stem van het meisje
bracht haar terug tot de wrede werke
lijkheid. „Komt u alstublieft even bin
nen. Ik weet niet, wat ik doen moet.
Mijn kinderen zijn met vakantie en.
mijn man.
Tien minuten later wist Geraldien
van Vliet, dat Jaap's vader gearresteerd
was wegens fraude en opgesloten zat in
het politiebureau. Dat Hennie met haar
verloofde ergens in Italië zat en Tonia
met haar vriend in Frankrijk.
Geraldien had organiseren geleerd.
Dat kwam haar nu goed van pas. Ze
reed eerst naar het politiebureau en
daar bevestigde men, dat de heer Over
vest gearresteerd was. Op verdenking
van verduistering. Nee, hoe groot het
bedrag waskomt u morgenochtend
Tanden blank-Adem ffis
On betwist de beste ta nd p asta
terug. Dan kunt u met de inspecteur
spreken.
Vervolgens belde ze Jaap op en
bracht hem de ongelukstijding. „Geen
wonder, dat je moeder volkomen over
stuur is. Probeer een paar dagen verlof
los te krijgen. Laten ze zich maar in
verbinding stellen met het politiebu
reau, dan krijgen ze wel een bevesti
ging. He? Zeur niet, Jaap, zoiets blijft
niet verborgen. Dat 6taat over enkele
uren al in de kranten. Dus komen ze
het in Ede ook te weten. Ja, dat wordt
een zuur appeltje voor jullie".
Ze luisterde enige tijd naar wat hij
antwoordde. Toen vervolgde ze: „Nee,
ik laat je moeder niet in de steek. Ik
blijf vannacht bij haar. Morgen zal ik
alles precies uitvissen. Hoe groot het
bedrag is? Dat weet ik nog niet. Op het
politiebureau wilden ze het me niet
zeggen en ik heb er in de consternatie
van het eerste ogenblik niet aan ge
dacht het aan je moeder te vragen. Ja.
ja., ja., op mij kun je rekenen. Zo-
,4>e een z'n dood is de ander z'n
brood". Dit bekende gezegde is op het
moment enigszins van toepassing op de
akkerbouwer, die de aardappelen niet
op de normale wijze kan slijten en de
veehouder, die de kans krijgt goed
en goedkoop voer in handen te krijgen.
Het ziet er naar uit, dat dit jaar grote
partijen aardappelen, die verbouwd
werden om een bestemming als poot
goed of consumptieaardappelen te krij
gen hun doel niet zullen bereiken. In
de dagbladen konden we één dezer da
gen lezen, dat 500.000 ton aardappelen
in de veevoedersector terecht zullen ko
men. Een nare zaak voor de telers.
Nu we echter met dit feit zitten, me
nen we, dat de veehouders hun kans
moeten grijpen.
Een zeer gewild voer
Het is bijna onnodig om op de waar
de van aardappelen als veevoer te wij
zen. Heel veel veehouders hebben hier
al ervaring mee opgedaan. Een paar da
gen geleden kregen we nog een tele
foontje van een veehouder, die ons ver
telde, dat de melk, die hij verloren was
door een korte tijd geen aardappelen te
voeren, weer terug gekregen had, nadat
hij weer een nieuwe partij had ont
vangen.
Uiteraard moeten we bedrijf voor be
drijf beoordelen of we dit voer een nut
tige bestemming kunnen geven. Op be
drijven, waar voldoende voerbieten
aanwezig zijn, heeft het geen zin om
aardappelen aan te kopen. We kunnen
er ook begrip voor hebben als iemand
redeneert: „Ik heb meer dan genoeg
ruwvoer in de vorm van hooi en kuil-
gras en moet ik nu nog aardappelen
aankopen?"
Toch menen we, dat ook in het laat
ste geval aankoop van aardappelen nog
wel eens verantwoord kan zijn. Als de
kwaliteit van het hooi of kuilgras min
der goed is, dan kan speciaal bij de
koeien, die pas hebben afgekalfd, een
gift van 10 - 15 kg. aardappelen het
rantsoen flink verbeteren. Men kan dan
eventueel beter wat hooi of kuilgras
overhouden.
Ook voor bedrijven, die een zware
bezetting hebben kan aankoop van
aardappelen voordelig zijn. Men spaart
er eigen ruwvoer mee, dat later moge
lijk hard nodig kan zijn.
Vooruitzien
We willen in dit verband ook wijzen
op de gunstige werking van aardappe
len in de laatste maanden van de wei-
detijd. Als in september en oktober het
gras minder „inhoud" krijgt, kan het
bijvoeren van aardappelen een zeer
goede uitwerking hebben. Daarom lijkt
ons het idee van die veehouder, die
voornemens is op eigen bedrijf een be
perkte oppervlakte aardappelen te gaan
verbouwen voor die maanden lang niet
gek. Hij denkt daarbij aan een ras, dat
eind augustus begin september rijp is
en op dat moment een flinke opbrengst
geeft. Het aankopen van aardappelen in
die periode valt meestal niet mee en als
men de kans ziet dit op eigen bedrijf te
verzorgen, dan lijkt ons dit zeer aan
trekkelijk.
Ik geloof, dat agrariërs over het alge
meen niet veel op hebben met collega's,
die altijd aan het rekenen zijn. Een
beetje minachtend werdt wel eens ge
sproken van „de rekenmeesters". Ik zou
niet graag beweren, dat ik zelf ook
wegloop met mensen, die altijd met „de
dubbeltjes" bezig zijn. Maar het zou
toch wel zeer onjuist zijn om te zeggen,
dat er niet gerekend moet worden. Het
wordt m.i. wel eens wat te weinig ge
daan onder boeren.
Als illustratie wil ik wijzen op het
feit, dat het nog niet zo lang geleden is,
dat akkerbouwers er vrij hoog van op
gaven als ze van een bunder pootaard-
appelen voor een bedrag van ƒ4.000,
afscheepten. Naar ik meen hebben we
de laatste jaren met de cijfers aange
toond, dat er aan de pootgoedteelt geen
droog brood te verdienen is als we niet
boven die ƒ4000,per ha uitkomen. En
men behoeft heus geen rekenmeester te
zijn om tot die conclusie te komen. Zon
der het op de cent af te kunnen zeggen,
kunnen we ook als boeren vrij gemak
kelijk vaststellen of de teelt van een
bepaald gewas aantrekkelijker of min
der aantrekkelijk is dan die van een
ander gewas.
Een voorbeeld
Dezer dagen waren we op een bedrijf,
waar de boer zo'n eenvoudige bereke
ning had. Het ging om een vergelijking
tussen de verbouw van fabrieksaardap
pelen en de teelt van knollenzaad (raap
zaad). Deze beide gewassen had hij in
1967 op zijn bedrijf gehad. Voor beide
gewassen gold, dat hij tussen het ploe
gen van het land en het afleveren van
de opbrengst zelf heel weinig aan deze
gewassen had gedaan. Het werk was
praktisch geheel door de loonwerker
verzorgd. We kunnen wel stellen, dat
het werk vóór en na het .poten en
zaaien van deze twee gewassen gelijk
was. Het pootgoed was nl. pas bij het
neus, keel en borst van vastzittend sl(jna
poten op het bedrijf gekomen. Er wa
ren dus geen kosten voor het bewaren
van het pootgoed. De rekening voor
deze gewassen ziet er per ha. omgere
kend als volgt uit:
F abrieksaardappelen
Kosten van het pootgoed 520,
Machinaal poten 115,
Aanaarden, eggen, enz. 150,
Rooien 500,
Laden, vracht en weegloon 500,
Bemesting 325,
Totaal kosten per ha ƒ2110,
Opbrengst op basis van 400 gr. zet
meel: 48 ton per ha tegen 7Vt ct. per kg
ƒ3.600,Het saldo per ha is dus
ƒ3.600,— min ƒ2.110,— ƒ1.490,—.
Het knollenzaad (raapzaad)
De kosten van het zaaizaad worden
hierbij verrekend met de opbrengst.
Van het bedrag, dat door de firma
wordt uitbetaald, zijn tevens de kosten
van droog- en schoonloon, monsterne
ming, enz. afgehouden.
De kosten waren als volgt:
Zaaien 35,
Spuiten plus middel 60,
Voormaaien en dorsen met
de combine 230,
Bemesting 220,
Totaal per ha. 545,
Per ha. werd na aftrek van de eerder
genoemde kosten ontvangen een bedrag
van ƒ1.900,Gaan we weer op de
zelfde wijze het saldo bepalen, dan krij
gen we dit ƒ1.900,min ƒ545,
1.355,—.
Zoals U ziet is het verschil tussen het
saldo van beide gewassen betrekkelijk
klein. We kunnen wel stellen, dat de
opbrengst in kilogrammen, zowel voor
de aardappelen als het knollenzaad zeer
goed was.
Ter voorkoming van misverstand wij
zen we er op, dat de saldo's niet gelijk
staan met de winst. De kosten van
ploegen, verdere grondbewerking, pacht
en algemene kosten zijn niet opgeno
men. Deze zijn echter voor beide gewas
sen praktisch gelijk.
134. De commissaris van politie wen
telde de verantwoordelijkheid snel van
zich af door de Minister van B.A. op te
bellen. Deze zocht toen dadelijk contact
met de ambassadeur van Dollarmenië
en zei: „Zeg, makker! Je spreekt met
Clepmeyer d'Groot hier! Ja, met Clep-
meyer zelf! Moe-je nou 'es even goed
luisteren, zeg! Ik ben je een tijdje gele
den erg terwille geweest met die gehei
me agent van je. Hoe heet die kerel ook
weer? EhKid Sucker is het niet?
Nou, die heeft weer wat fraais uitge
haald! Hij heeft in een bakkerspakje
een inval gedaan in de ambassade van
Barroesja! En alsof dat nog niet genoeg
was heeft- ie Wasilew I. Omskomsk en
nog een handvol andere Barroesjanen
gevangen genomen. Hij eindigde zijn
werkzaamheden met het in brand ste
ken van de voornoemde ambassade.
Een schandaal zég!!"
„Hoe.... hoe w.weet jij dat alle
maal?" stamelde William D. Buck-
shooter benepen. „K. kan dat niet een
ander gedaan hebben.
„Helemaal niet!" antwoordde minis
ter Clepmeyer d'Groot scherp. „Kid
Sucker heeft het gedaan! Ik beschouw
dat als een daad van agressie! En nou
mot je 'es goed begrijpe, da'k beslist
geen oorlogshandelingen tussen Bar
roesja en Dollarmenië op óns grondge
bied wil! En zeker niet als dat gepaard
gaat met een moordaanslag op een oud
politieman, brigadier Piet geheten, die
laatstelijk optrad als detective onder de
naam Shylock Hommeles!"
Giftig smeet W. D. Buckshooter de
hoorn op de haak „Je bent er fijn in
gestonken, meneer Kid Sucker!" brulde
hij. „De minister is precies op de hoog
te! Een fijne geheime agent ben jij! Het
hele land is op de hoogte van het feit,
dat jij de ambassade van Barroesja in
de fik gestoken hebt! En jij staat in
onze dienst! Bah! Straks worden we
nog als ongewenste vreemdelingen het
land uitgezet!"
En de ambassadeur maakte zich zó
kwaad, dat-ie overeind vloog en zijn
geheime agent een stevige tuchtiging
begon toe te dienen. Wasilew I. Oms
komsk keek daarbij geamuseerd toe.
veel houd ik nu van je, snap je, boy?
Heb je meteen eens een bewijs. Ja.
dat weet ik ook. Tot ziens. En als er
nog verder nieuws is, bel ik wel. Ga
maar gauw slapen en maak je geen zor
gen. Het valt allemaal nog mee".
Terug in de woning besliste Geral
dien: „Ik blijf bij u, vannacht. Jaap is
op de hoogte gesteld van de feiten en
hij zal proberen een paar dagen verlof
te krijgen. En nu gaat u slapen en ik
ook. Geeft u me maar een bed. Morgen
zien we verder. Het is misschien hele
maal niet zo erg, als het op het eerste
gezicht lijkt".
De volgende morgen overtuigde Ge
raldien de nog immer verslagen vrouw,
dat het geen zin had te proberen con
tact te krijgen met beide andere kinde
ren. „Waarom zullen we hun vakantie
verstoren? Ze kunnen er evenmin iets
aan doen. Slechte tijdingen komen al
tijd te vroeg. Dat komt dus op het
tweede plan".
Ze hielp het ontbijt klaarmaken, was
te de tweeling, die grote belangstelling
aan de dag legde voor „tante" Geral
dien, waarna ze naast hen ging zitten.
Doch toen de kinderen naar school wa
ren, wist ze van de vrouw, dat het te
kort ongeveer vierduizend gulden be
droeg. Tegen negen uur stapte ze in
haar autootje en reed naar de Bank.
Vierduizend gulden, dacht ze, en daar
arresteren ze een man voor, die meer
dan vijfentwintig jaar zijn beste krach
ten heeft gegeven. Stompzinnige we
reld. Enkele maanden geleden zongen
ze ongetwijfeld: Lang zal-d-ie leven en
nu; zo n stiekemerd, wie had dat van
hem gedacht.
Op de bank had ,ze een gesprek met
direkteur Slaterus. Ze vroeg hem op de
man af, of het noodzakelijk was ge
weest kassier Overvest te laten arreste
ren.
„Maar, juffrouw Van Vliet, dat heeft
de politie gedaan, dat is haar taak".
„U had het voorlopig onder ons kun
nen houden. Vierduizend gulden....
Als het nu veertigduizend was".
Daar was Slaterus het niet mee eens.
„Juffrouw, zulke dingen kunt U waar
schijnlijk niet begrijpen. Fraude is
fraude, of het nu honderd gulden is of
een miljoen".
Geraldien schudde haar hoofd. „Geen
sprake van, meneer.slaan en slaan
is ook niet hetzelfde. Geef je iemand
een klap en die heeft geen gevolgen,
dan zal dit op z'n hoogst een boete van
vijfentwintig gulden opleveren. Maar
sla je iemand dood, dan kan het tien
jaar worden. Wilt u persé de heer
Overvest in de gevangenis hebben?"
De man spreidde verontwaardigd zijn
vingers uit. „Wat kan ik er aan doen?
De man is gearresteerd. Kan ik zijn
strafzaak tegenhouden? Dit is uitslui
tend een aangelegenheid die behoort tot
de competentie van de justitie".
(Wordt vervolgd)
