IARV0 ÉffllMVO TROUWEN KAN ALTIJD NOG' O BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER moffgen nemenw zelf pmven! LANDBOUW en VEETEELT>an twmingWl FEUILLETON door Tom Lodewijk 8i3 (jQ© iMmffl 2 fyloutbrood- Wasautomaten ELECTROHUIS TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT VRIJDAG 19 APRIL 1968 rubriek voor r.-ciui.ii.- UW AANDACHT VOOR. Wat stikstof doet Het is op het moment helemaal niet moeilijk om de vraag te beantwoorden, welke boeren wel en welke geen goed jebruik weten te maken van de stik stof. Zelfs een leek kan op deze vraag een antwoord geven. De kleur van het grasland wijst het duidelijk uit. Op ailke momenten moet je de beschik king hebben over een helicopter en een toestel om kleurenfoto's te maken. Je iou dan kunnen aantonen, dat naast prachtige groene weiden ook nog een aantal percelen met een bruine kleur voorkomen. Ik zou niet graag beweren, dat de gebruikers van de laatstbedoel de percelen „slechte" boeren zijn, maar ik durf toch wel te zeggen, dat ze op dit moment de vogel over het net laten vliegen. Onkruidbestrijding in granen We kregen al weer een vraag over de chemische onkruidbestrijding in granen. „Wat is jullie advies?" werd er gevraagd. Hoewel er in de landbouw reel verandert, blijft het, wat de on- iruidbestrijding in granen betreft bij Jiet oude". D.w.z. een bespuiting met DN.O.C. in een jong stadium. Een paar voordelen van een bespuiting met dit middel zijn: i. De bestrijding kan op een vroeg tijdstip plaats hebben; De kosten zijn lager dan bij gebruik van andere onkruidbestrijdingsmid delen; c. In bepaalde gevallen geeft het mid del een groeibevorderende werking. Dit geldt speciaal voor lichte gron den. Chemische onkruidbestrijding in aardappelen. Ook daarover kregen we een vraag. Hoewel de chemische onkruidbestrij ding in aardappelen als veel minder urgent wordt gezien als bijv. in bieten, rijn er toch wel voordelen te noemen. Een eerste voordeel is, dat er niet in de grond behoeft te worden gewerkt. Dit betekent minder stuifgevaar en het tegengaan van verlies aan water. Vorig jaar hebben we prachtige resul taten gezien op een proef in de Wie- nngermeer. Er waren daar diverse middelen gebruikt. Ze werden gespoten op 25 april, direct na het aanaarden en op 10 mei, juist voor opkomst. Vooral de middelen met lange werkingsduur gaven een prachtig beeld. De grond bleef hier gedurende de hele groei periode vrij van onkruid. Als een be zwaar moeten we misschien noemen de kosten van zo'n behandeling. Die liggen wel in de buurt van ƒ90,tot ƒ100, per ha. Zodra de temperatuur hoger wordt Op een aantal bedrijven zitten boe ren te wachten op warmer weer. Ze hebben nl. al een beste koeienweide klaar liggen, maar de temperatuur laat niet toe daar gebruik van te maken. Misschien vraag U; „Hoe hebben ze het klaar gekregen om al zo vroeg gras te hebben?" Het antwoord op die vraag is in de eerste plaats: „Door een kunst- weide van Westerwolds of Italiaans raaigras". En daarnaast door het op tijd geven van een flinke gift stikstof. Door op een zo vroeg tijdstip al te gaan weiden, kan men de overgangs periode van stal naar wei extra lang maken. En dit is uitermate gunstig. Kopziekte. Naast de normale voorzorgsmaatre gelen tegen kopziekte, kunt U dit jaar ook gebruik maken van het strooien van 30 kg. gebrande magnesiet per ha. vóór het moment, waarop de koeien in een perceel worden toegelaten. Dit strooien moet gebeuren in de ochtend uren als het gras nat is van de dauw. Kleine deeltjes magnesiet blijven dan aan het gras kleven en de koeien ne men dit mét het gras op. Ook al hebt U de koeien verzekerd, is toch het ver lies van een goede koe (en in veel ge vallen zijn het de beste) toch een flinke schadepost. Voerbieten een hoogwaardig voer Zowel door vakbladen, als ook door boeren en voorlichters wordt nog al eens gesuggereerd, dat voerbieten uit de tijd zijn. Ze zouden nl. zowel in de zomer als in de winter een te groot beslag leggen op de tijd van de boer. Dat is niet helemaal onjuist. Aan de andere kant zijn er ook nog altijd boe ren en voorlichters, die „zweren" met voerbieten. Ze zijn van mening, dat voor een topproduktie van de melk koeien voerbieten een onmisbaar on derdeel van het winterrantsoen zijn. Persoonlijk zijn we 'het met dit laatste helemaal eens. En daarom kunnen we heel goed begrijpen, dat een veehouder En ze wist dat haar moeder altijd zat te schuiven, als de vrienden en kennis sen weer begonnen over Els, en wan neer ze nou es trouwen zou, en over de Amerikaanse miljonair, die ze aan de haak wilde slaan. Moeder, wist ze, zou pas rustig slapen als ze het stad huis binnenging met een keurige, nette, degelijke man, en niet te ver af ging »onen, zodat ze straks met de baby in de kinderwagen bij grootmoeder op be zoek kon komen. Voor haar was dit de enige bestemming. En Els meende nog steeds „Trouwen kan altijd nog". Mis schien liep ze op een goede dag tegen iemand aan, die haar kop op hol zou aaken, de Ware Jozef, arm of rijk, Inap of lelijk. Maar ze had al met zo veel jongens en mannen kennis ge- aaakt, knap en rijk méér nog dan arm en lelijk, en het had haar niets ge daan Soms was ze een beetje verliefd, ams genoot ze een beetje van de ken nelijke verliefdheid van de ander, maar ïog nooit had haar hart de stoot ge- iregen, die het over haar koel berede nerend verstand deed zegevieren. Ze wist dat haar zusters een beetje afgunstig op haar waren. Zij ging maar uit. Zij zag wat van de *ereld. Ze verkeerde temidden van aensen die in één avond aan een diner ïitgaven, waarvoor de verloofden van fe zusters en week, zo niet langer moesten werken; ze zag er altijd leuk mt, al maakte ze dikwijls haar kleren slf, maar die hadden een andere snit an de confectie-japonnetjes en man- 'ïlpakjes van de zussen en de verloof den van de broers. Ze was het luxe-poppetje, dat beeld ad de familie zich omtrent haar ge armd Alleen met haar vader kon ze üstig over deze dingen praten, en te len hem liet ze wel eens iets doorsche uren van de keerzij. „Valt het nou wel mee, altijd maar 9 eigen benen te staan?" vroeg hij tij- kris een wandeling tussen de weilan- fen van de streek, een van die lange Tandelingen waarbij ze zo lekker pra- '«n kon. Ze begreep meteen wat hij bedoelde. „Het valt niet altijd mee", zei ze, •dat begnjpt u zelf ook wel. Heel veel bannen beschouwen een meisje als een tort wettige prooi. En vooral in Ame- "ia heeft men onder het puriteinse jVnis soms bar vrijgevochten ideeën, fet valt niet altijd mee, je daar vast houden aan de opvattingen van thuis". „Zeker niet als het alléén maar de JPvattingen-van-thuis zijn". Ze hoorde vragende klank in zijn stem. ,Die zijn mij goed genoeg", zei ze jriaf en hij glimlachte. Dat was Els. ■óiets zei ze bijna nijdig, want ze gaf graag haar diepste gedachten prijs, ze dit zei, was een concessie. Het Jis ook het bewijs, dat tussen hen nog was als altijd. Gezag, peinsde ging verloren als je kinderen uit togen; als dan het vertrouwen en de ^horigheid maar overbleven. Je moeder maakt zich wel eens zor- „Je maakt je de meeste zorgen over wat je onbekend is", zei ze. „De wereld is vol verleidingen maar als je daar allemaal aan toegeeft, ben je nergens meer. Je moet jezelf durven zijn". „Als je dan dat je-zelf-zijn doortrekt vanuit die opvattingen-van-thuis, waar we het over hadden", zei haar vader, „dan ben ik daar blij om, want dan hebben je moeder en ik, met al onze fouten en tekortkomingen en onze bindingen aan ons eigen milieu, je toch iets meegegeven waar je iets aan hebt". „Als je me iets wilt geven waar ik iets aan heb", zei Els, „laten we dan in dat kroegje daér zien, of we een kop koffie kunnen krijgen". Hij begreep. De vertrouwelijkheid had al weer lang genoeg geduurd. Els kroop weer in haar schulp. Maar zijn hart was gerust. Ze bleef zijn dochter. HOOFDSTUK IV Succes Els de Jong gooide haar reistas op de bank in haar gezellige flat. Gisteren had ze thuis haar verjaardag gevierd. Haar vierendertigste verjaardag. En zo blij als ze geweest was, ze allemaal weer te zien, behalve Josje die twee dagen tevoren er een baby bij gekregen had en Koos die op was voor „herha ling", zo blij was ze ook dat het weer achter de rug was. Het was fijn geweest, vader weer te zien, maar gelegenheid tot een rustig gesprek was er niet geweest. Moeder kon niet zo best meer uit de voeten. Ze hadden er gezeten in het kleine huis, waarheen de oude lui hadden moeten vertrekken toen het grote „meesterhuis" niet meer te bewerken viel voor een half invalide oude vrouw en Els zat er op visite. Dit huis had geen herinneringen voor haar, en al was de familieband nog sterk, het con tact werd zwakker. Ze praatten nog wel gezellig met elkaar en Els kwam van alles aan de weet over de neven en nichten die ze er inmiddels ruimschoots bij had ge kregen, er gingen foto's rond en er werden sterke verhalen verteld over buitengewoon intelligente babies en buitengewoon ondeugende zoontjes, er werden herinneringen uit de kindertijd opgehaal waarom ze allemeal wéér lachten, moeder keek rond met een glanzend gezicht omdat ze haar kop peltje weer bij elkaar had; vader was stil en nadenkend geworden. Hoe graag had ze gezegd: „Kom, laten we samen wes es op stap gaan!" Om weer te pra ten als voorheen, maar géén kans! Bij zulke gelegenheden werd ze er zich van bewust, dat ze leefde in een totaal andere wereld. Zij kon niet mee praten over de opvoeding van de kin deren, over mazelen en dokters, en ze wist dat ze dat van haar niet verwacht ten. Wat wist zij er van? En al zat haar zus Rie een pedagogische stelling te verkondigen, waar geen spaan van deugde, ze hield haar mond, want ze kende het oordeel: „Mensen die zelf geen kinderen hebben, weten altijd het ons dezer dagen vertelde, dat hij nog weer een slecht perceel grasland ging scheuren om er deze zomer voerbieten op te verbouwen. Het is zo goed als zeker, dat hij van dit perceel dit jaar meer voederwaarde haalt via de voer bieten, dan via een slechte grasmat. Zonder krachtvoer Het is op het moment geen zeld zaamheid meer als een schapenboer je vertelt, dat ook de moederdieren met 2 lammeren geen krachtvoer krijgen. Intussen betekent dit niet, dat dit overal en onder alle omstandigheden toegepast kan worden. Dit kan alleen als de dieren in een goede weide lopen en misschien is het nog beter om te spreken van een nieuwe weide. Zowel voor rundvee als voor schapen heeft nieuw grasland een duidelijke meer waarde. Heel veel veehouders op Texel weten dit al, hoewel dit nog niet be tekent, dat men deze waarheid ook al tijd in toepassing brengt. Zowel voor hen, die het weten, maar nog niet doen als ook voor degenen, die op dit gebied nog geen ervaring hebben het advies om dit jaar toch eens een perceel slecht grasland om te zetten in een nieuwe weide. »«1 Ui«r» bulUn ««rcntwMrM^iald d* rcdtblU OPENBARE TOILETTEN Ik woon aan de andere kant van de aardbol en heb dus weinig met de openbare toiletten-kwestie op Texel te maken, maar het volgende moet me toch van het hart. Dat de toiletten er niet kunnen komen vind ik maar een zuinige beweging op een eiland waar jaarlijks honderduizenden toeristen ko men. Kan daar dat bedrag niet af? Ie dere verhuurder of pensionhouder zou toch kunnen bijdragen en die bijdrage kan toch worden doorberekend? Of wil men alleen maar vangen en niets uit geven. „De cost gaet voor de baet". In Australië is in iedere plaats, klein en groot, een publiek „Comfort Station". In de grotere steden is er een in iedere wijk. Als de Texelaars werkelijk willen - en de gemeente doet er ook wat aan - dan moet er een mogelijkheid zijn. L. J. 'Dijt, East Newborough, Victoria, Australië. P.S. Groeten aan vrienden en bekenden HELDERSE ZWEEFVLIEGER BLEEF MEER DAN VIJF UUR IN DE LUCHT Dc 21-jarige adelborst E. H. R. v.d. Heul uit Den Helder is vorige week vijf uur en 16 minuten met zijn zweefvlieg tuig in de lucht gebleven. Dat is een voor Texel ongekend lange tijd. Dat het mogelijk was zo lang te zweven, was naast de capaciteiten als zweef vlieger van de heer v.d. Heul te dan ken aan het uitzonderlijk gunstige weer. Het was stralend zonnig, maar de temperatuur van de lucht was zeer laag. Daardoor ontstond een sterke opwaartse stroming. De heer v.d. Heul, die lid is van de Helderse adelborsten zweefvliefclub „Vliegjanus" was dezelfde dag met tien man op Texel aangekomen om er tot vrijdag te zweven. Toen hij om half elf de lucht in werd getrokken, was hij beslist niet van plan een recordtijd weg te blijven. Hij had dus geen brood bij zich en was veel te dun gekleed. Maar toen hij merkte hoe gunstig de omstan digheden waren, besloot hij het zo lang mogelijk uit te zingen. Om 15.46 uur zette hij het toestel weer aan de grond, ijskoud en rammelend van de honger Door deze vlucht verwierf hij de zil veren wing. Het heugelijke feit werd aan de bar van het vliegveldrestaurant uitbundig gevierd. Vreugde was er ook over het feit, dat in dezelfde week twee andere leden van vliegjanus het B- brevet haalden en drie man zelfs het C-brevet l(waarvoor men anderhalf uur in de lucht moet blijven). „Vliegjanus" maakte gebruik van twee zweef kisten van de Helderse zweefvliegclub en van een Piper Cup, bestuurd door een marinevlieger, voor het optrekken. Over dit eerste zweefvliegkamp op Texel (voordien ging de club meestal naar Ypenburg) zijn de adelborsten bij zonder tevreden. Niet alleen om de nu geboekte resultaten, maar vooral om de pretttige ontvangst, die er hen ten deel is gevallen. Ze komen dan ook beslist volgend jaar terug. GESLAAGD JEUGDJUDOTOERNOOI IN OOSTEREND OOSTEREND Het Jeugd judo toernooi dat in het gebouw van Chr. Belangen te Oosterend werd gehouden, is een geslaagd sportfestijn geworden. In gezellige sfeer werden de verschil lende onderdelen afgewerkt, waaruit Zeemacht uit Den Helder als de sterk ste naar voren kwam. Dit bleek duide lijk uit de puntenwaardering. Winnaar wend Zeemacht met 120 punten en op een goede 2de plaats kwam Oosterend met 95 punten. Derde werd Sportschool De Lange met 82 punten en vierde judoclub Slootdorp. Er werd ook een prijs toegekend aan de judo-er, die de mooiste stijl liet zien. Deze werd gewonnen door Marco Hamersveld van Zeemacht. De middag stond onder leiding van leraar Bais uit Den 'Helder. Zanussi Zankcr Mlele Ignis DE TOEKOMSTIGE SCHOLENGEMEENSCHAP OP TEXEL Op 1 augustus 1968 zal de wet op het Voortgezet Onderwijs van kracht worden. De organisatie van het onder wijs zal hierdoor veranderen. Dit zal ook op Texel het geval zijn. Tot nog toe gingen de leerlingen, die niet naar het beroepsonderwijs gingen (L.T.S., Landbouwschool, Huishoud school) naar de eerste klas van ULO of HBS. Voortaan zullen zij zonder on derscheid worden toegelaten tot dc eerste klas van de toekomstige Rijks scholengemeenschap - Texel. Deze scholengemeenschap zal omvat ten een atheneum (te vergelijken met de huidige h.b.s.), een HAVO-afdeling (een nieuwe vorm van onderwijs tussen h.b.s. en u.l.o. in) en een MAVO-afde- ling (te vergelijken met de huidige ULO). Het is de bedoeling naast een MAVO- afdeling van vier jaar één van drie jaar aan de school te verbinden, zodat de leerlingen die tot nog toe niet of moeilijk het ulo-diploma konden halen, de gelegenheid krijgen een (eenvoudi ger) diploma te behalen. Vanaf de tweede klas zal het onder wijs aan een van de afdelingen Athe neum, HAVO, MAVO, gevolgd kunnen worden. Welke afdeling dat zal zijn, wordt vastgesteld in overleg met de ouders en aan de hand van verschil lende gegevens. Deze gegevens zijn: het oordeel van het hoofd der lagere school, de uitslag van een indelings- onderzoek en de prestaties in die eerste klas van de scholengemeenschap. Voor het indelingsonderzoek en de aanmel ding hiervoor wordt verwezen naar de advertentie in dit blad. CONTRIBUTIE GROENE KRUIS TEXEL De contributie van het Groene Kruis Texel is vastgesteld op ƒ18,per jaar. De inningskosten van de kwitantie, die via de kwitantieloper zullen worden aangeboden, zullen worden verhoogd met een bedrag van ƒ0,65 per half jaarlijkse kwitantie. Dit geldt uiteraard niet voor de gevallen, waarin het Zie kenfonds zich met het incasseren be last. Deze incassokosten kunt U zich besparen, indien de contributie voor het le halfjaar vóór 1 mei is betaald. Over het 2e halfjaar dient een bedrag' van ƒ9,vóór 1 juli te zijn betaald. Betalingen kunt U doen via de plaat selijke banken of girorekening 239376 t.n.v. het Groene Kruis. Door nu te be talen kunt U zich ƒ1,30 incassokosten besparen. De banken zullen U gaarne inlichten over het jaarlijks automatisch overschrijven Van dit bedrag. A. VLAS JUDO-KAMPIOEN IN ZAANDAM Zondag werden in sportschool Mid delbeek te Zaandam judo-wedstrijden gehouden in gewichtsklassen. Het was een sterk bezet jeugdtoernooi (t/m 18 jaar). Vooral in de gewichten 30, 35, 40, 45, 50, 55, 64 kg. waren er per gewicht 20 t/m 25 deelnemers. In de 64 kg. wist Anne Vlas (Texel) het tot een eerste plaats te brengen. Al in de eerste wedstrijd kwam hij uit tegen de sterke Zaandammer H. Meester, die hij met een 5de heupworp op de mat deed belanden. Door een vrij loting en door nog drie wedstrijden in zijn voordeel te doen beslissen, be reikte Anne de finale, waarin hij moest uitkomen tegen de Zaandammer Pos. Pos, die de eerste 3 min. zeker in zijn voordeel had, moest in de 4de min. door een verwurging afkloppen. Bij de Zwaargewichten was het Hans Boks (Texel), die de kwartfinale wist te be reiken. Maar hij verloor op „beslis sing" van de Zaandammer Hoebeke (deze werd in 1967 3de bij de Europese kampioenschappen). 146. Intussen was er in Rijkhuysen ook weer van alerlei spannends aan de hand. Even buiten het dorp was name lijk een bijeenkomst van kleine nering doenden te zien. Met ernstige gezichten bespraken ze de toekomst van de straathandel en ze gingen zó diep op hun problemen in, dat het wel leek alsof ze voor een onmiddellijk bankroet stonden. Nu ja, dat viel dan ook niet te ver wonderen, want het was een vreemde straathandel, welke de heren dreven. Tussen het ijs van Pjotr, het fruit van Igor en de bloemen van Iwan bevonden zich namelijk levensgevaarlijke wapens en munitie. „We gaan ons nu verspreiden, kame raden", siste Iwan. „Onopvallend na deren we de smidse, en geen dorpeling zal iets verdachts merken aan de brave straatventers, die zo rustig door de straatjes en laantjes rijden. Om precies zeven uur geven we vuur „Begrepen, kameraden....", zeiden de andere venters en ze gingen er van door. Igor met zijn fruitkar nam het Aalbessenstraatje en trachtte op deze wijze onopgemerkt de smidse te bena deren. Eilaasde kerel had zulk mooi fruit op zijn karretje gelegd, dat het niet onopgemerkt kón blijven. Vrouw Huppers en vrouw Puppers kwamen namelijk net dik door het straatje gedribbeld. „Och gunst, vrouw Huppers!" riep vrouw Puppers. „Wat een mooie appels benne dat! Wat kos ten ze, koopman?" „Ze zijn niet te koop!" riep Igor ont redderd. ,As je op straat loopt, mot je ze ver- kope!" tierden de vrouwen. „Ik verkoop niks!" tierde Igor ner veus, maar dat namen de vrouwen niet. Met een machtig gebaar wierp vrouw Huppers de fruitkar om, terwijl vrouw Puppers de vermeende koopman met een iparapuie enkele fikse dreunen op de schedel verkocht best hoe je ze moet opvoeden". Ze miste Koos, de man van schep- vreugde-in-'t-leven, met wie ze, hoe verschillend hun beider levenssfeer ook was, altijd plezier had. Het best kon zé nog praten met haar zwager Reik, de typograaf, die met z'n filosofische in slag, al lezend, zich een opinie had ge vormd over vele zaken die lagen buiten de dagelijkse levenskring, maar Reik moest je aan het praten krijgen. Zijn vrouw, wier mond haast niet stilstond, maakte dat wel goed. Henk, nu chef van een grote supermarkt, kon aan zijn schoonzuster nog wel eens wat kwijt, die was zelf zakenvrouw, Amerika was het land van de efficiency, waaraan Henk nog altijd zijn hart had verpand, veel meer trouwens dan Els. Ze keek rond in de flat. En heradem de. Hier was ruimte. Méér dan in de overvolle kamer in het ouderlijk huis. Ze keek door het grote raam uit over de Segbroeklaan, de brede allee met groene zomen langs de rand van de re sidentie, waar in het avondlicht de grote flatgebouwen droomden als de witte hotels van Suez langs het Kanaal, waar enkele neonreclames al begonnen te flonkeren en de stoplichten hun spel letje speelden van groen-oranje-rood. Hier vond ze rust. Liefkozend streek haar hand over de lijst van het enkele schilderij aan de effen wand, aan Klee met een overtoon van nachtelijk blauw. Ze inspecteerde de bloeiende planten in de vensterbank die moesten nodig water hebben. In de ijskast was genoeg voor een haastige snack en dan had ze nog een heerlijke, rustige avond. Ze had pas wat nieuwe boeken gekocht, ze nog niet ingezien. Onder de douche vandaan hulde ze zich in haar kamerjas, trok haar bont gevoerde muiltjes aan, ontstak de lees- lamp en nestelde zich behaaglijk op de bank. (Wordt vervolgd) COPYRlGHf STUDIO AVAM

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1968 | | pagina 5