IARV0
ÉffllMVO
TROUWEN KAN ALTIJD NOG'
O
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
moffgen nemenw
zelf pmven!
LANDBOUW en VEETEELT>an twmingWl
FEUILLETON
door
Tom Lodewijk
8i3 (jQ© iMmffl 2
fyloutbrood-
Wasautomaten
ELECTROHUIS
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 19 APRIL 1968
rubriek voor r.-ciui.ii.-
UW AANDACHT VOOR.
Wat stikstof doet
Het is op het moment helemaal niet
moeilijk om de vraag te beantwoorden,
welke boeren wel en welke geen goed
jebruik weten te maken van de stik
stof. Zelfs een leek kan op deze vraag
een antwoord geven. De kleur van het
grasland wijst het duidelijk uit. Op
ailke momenten moet je de beschik
king hebben over een helicopter en een
toestel om kleurenfoto's te maken. Je
iou dan kunnen aantonen, dat naast
prachtige groene weiden ook nog een
aantal percelen met een bruine kleur
voorkomen. Ik zou niet graag beweren,
dat de gebruikers van de laatstbedoel
de percelen „slechte" boeren zijn, maar
ik durf toch wel te zeggen, dat ze op
dit moment de vogel over het net laten
vliegen.
Onkruidbestrijding in granen
We kregen al weer een vraag over
de chemische onkruidbestrijding in
granen. „Wat is jullie advies?" werd er
gevraagd. Hoewel er in de landbouw
reel verandert, blijft het, wat de on-
iruidbestrijding in granen betreft bij
Jiet oude". D.w.z. een bespuiting met
DN.O.C. in een jong stadium. Een paar
voordelen van een bespuiting met dit
middel zijn:
i. De bestrijding kan op een vroeg
tijdstip plaats hebben;
De kosten zijn lager dan bij gebruik
van andere onkruidbestrijdingsmid
delen;
c. In bepaalde gevallen geeft het mid
del een groeibevorderende werking.
Dit geldt speciaal voor lichte gron
den.
Chemische onkruidbestrijding in
aardappelen.
Ook daarover kregen we een vraag.
Hoewel de chemische onkruidbestrij
ding in aardappelen als veel minder
urgent wordt gezien als bijv. in bieten,
rijn er toch wel voordelen te noemen.
Een eerste voordeel is, dat er niet in
de grond behoeft te worden gewerkt.
Dit betekent minder stuifgevaar en
het tegengaan van verlies aan water.
Vorig jaar hebben we prachtige resul
taten gezien op een proef in de Wie-
nngermeer. Er waren daar diverse
middelen gebruikt. Ze werden gespoten
op 25 april, direct na het aanaarden en
op 10 mei, juist voor opkomst. Vooral
de middelen met lange werkingsduur
gaven een prachtig beeld. De grond
bleef hier gedurende de hele groei
periode vrij van onkruid. Als een be
zwaar moeten we misschien noemen de
kosten van zo'n behandeling. Die liggen
wel in de buurt van ƒ90,tot ƒ100,
per ha.
Zodra de temperatuur hoger wordt
Op een aantal bedrijven zitten boe
ren te wachten op warmer weer. Ze
hebben nl. al een beste koeienweide
klaar liggen, maar de temperatuur laat
niet toe daar gebruik van te maken.
Misschien vraag U; „Hoe hebben ze
het klaar gekregen om al zo vroeg gras
te hebben?" Het antwoord op die vraag
is in de eerste plaats: „Door een kunst-
weide van Westerwolds of Italiaans
raaigras". En daarnaast door het op
tijd geven van een flinke gift stikstof.
Door op een zo vroeg tijdstip al te
gaan weiden, kan men de overgangs
periode van stal naar wei extra lang
maken. En dit is uitermate gunstig.
Kopziekte.
Naast de normale voorzorgsmaatre
gelen tegen kopziekte, kunt U dit jaar
ook gebruik maken van het strooien
van 30 kg. gebrande magnesiet per ha.
vóór het moment, waarop de koeien
in een perceel worden toegelaten. Dit
strooien moet gebeuren in de ochtend
uren als het gras nat is van de dauw.
Kleine deeltjes magnesiet blijven dan
aan het gras kleven en de koeien ne
men dit mét het gras op. Ook al hebt
U de koeien verzekerd, is toch het ver
lies van een goede koe (en in veel ge
vallen zijn het de beste) toch een
flinke schadepost.
Voerbieten een hoogwaardig voer
Zowel door vakbladen, als ook door
boeren en voorlichters wordt nog al
eens gesuggereerd, dat voerbieten uit
de tijd zijn. Ze zouden nl. zowel in de
zomer als in de winter een te groot
beslag leggen op de tijd van de boer.
Dat is niet helemaal onjuist. Aan de
andere kant zijn er ook nog altijd boe
ren en voorlichters, die „zweren" met
voerbieten. Ze zijn van mening, dat
voor een topproduktie van de melk
koeien voerbieten een onmisbaar on
derdeel van het winterrantsoen zijn.
Persoonlijk zijn we 'het met dit laatste
helemaal eens. En daarom kunnen we
heel goed begrijpen, dat een veehouder
En ze wist dat haar moeder altijd zat
te schuiven, als de vrienden en kennis
sen weer begonnen over Els, en wan
neer ze nou es trouwen zou, en over
de Amerikaanse miljonair, die ze aan
de haak wilde slaan. Moeder, wist ze,
zou pas rustig slapen als ze het stad
huis binnenging met een keurige, nette,
degelijke man, en niet te ver af ging
»onen, zodat ze straks met de baby in
de kinderwagen bij grootmoeder op be
zoek kon komen. Voor haar was dit de
enige bestemming. En Els meende nog
steeds „Trouwen kan altijd nog". Mis
schien liep ze op een goede dag tegen
iemand aan, die haar kop op hol zou
aaken, de Ware Jozef, arm of rijk,
Inap of lelijk. Maar ze had al met zo
veel jongens en mannen kennis ge-
aaakt, knap en rijk méér nog dan arm
en lelijk, en het had haar niets ge
daan Soms was ze een beetje verliefd,
ams genoot ze een beetje van de ken
nelijke verliefdheid van de ander, maar
ïog nooit had haar hart de stoot ge-
iregen, die het over haar koel berede
nerend verstand deed zegevieren.
Ze wist dat haar zusters een beetje
afgunstig op haar waren.
Zij ging maar uit. Zij zag wat van de
*ereld. Ze verkeerde temidden van
aensen die in één avond aan een diner
ïitgaven, waarvoor de verloofden van
fe zusters en week, zo niet langer
moesten werken; ze zag er altijd leuk
mt, al maakte ze dikwijls haar kleren
slf, maar die hadden een andere snit
an de confectie-japonnetjes en man-
'ïlpakjes van de zussen en de verloof
den van de broers.
Ze was het luxe-poppetje, dat beeld
ad de familie zich omtrent haar ge
armd Alleen met haar vader kon ze
üstig over deze dingen praten, en te
len hem liet ze wel eens iets doorsche
uren van de keerzij.
„Valt het nou wel mee, altijd maar
9 eigen benen te staan?" vroeg hij tij-
kris een wandeling tussen de weilan-
fen van de streek, een van die lange
Tandelingen waarbij ze zo lekker pra-
'«n kon.
Ze begreep meteen wat hij bedoelde.
„Het valt niet altijd mee", zei ze,
•dat begnjpt u zelf ook wel. Heel veel
bannen beschouwen een meisje als een
tort wettige prooi. En vooral in Ame-
"ia heeft men onder het puriteinse
jVnis soms bar vrijgevochten ideeën,
fet valt niet altijd mee, je daar vast
houden aan de opvattingen van
thuis".
„Zeker niet als het alléén maar de
JPvattingen-van-thuis zijn". Ze hoorde
vragende klank in zijn stem.
,Die zijn mij goed genoeg", zei ze
jriaf en hij glimlachte. Dat was Els.
■óiets zei ze bijna nijdig, want ze gaf
graag haar diepste gedachten prijs,
ze dit zei, was een concessie. Het
Jis ook het bewijs, dat tussen hen
nog was als altijd. Gezag, peinsde
ging verloren als je kinderen uit
togen; als dan het vertrouwen en de
^horigheid maar overbleven.
Je moeder maakt zich wel eens zor-
„Je maakt je de meeste zorgen over
wat je onbekend is", zei ze. „De wereld
is vol verleidingen maar als je daar
allemaal aan toegeeft, ben je nergens
meer. Je moet jezelf durven zijn".
„Als je dan dat je-zelf-zijn doortrekt
vanuit die opvattingen-van-thuis, waar
we het over hadden", zei haar vader,
„dan ben ik daar blij om, want dan
hebben je moeder en ik, met al onze
fouten en tekortkomingen en onze
bindingen aan ons eigen milieu, je toch
iets meegegeven waar je iets aan hebt".
„Als je me iets wilt geven waar ik
iets aan heb", zei Els, „laten we dan in
dat kroegje daér zien, of we een kop
koffie kunnen krijgen".
Hij begreep. De vertrouwelijkheid
had al weer lang genoeg geduurd. Els
kroop weer in haar schulp. Maar zijn
hart was gerust. Ze bleef zijn dochter.
HOOFDSTUK IV
Succes
Els de Jong gooide haar reistas op de
bank in haar gezellige flat. Gisteren
had ze thuis haar verjaardag gevierd.
Haar vierendertigste verjaardag. En
zo blij als ze geweest was, ze allemaal
weer te zien, behalve Josje die twee
dagen tevoren er een baby bij gekregen
had en Koos die op was voor „herha
ling", zo blij was ze ook dat het weer
achter de rug was.
Het was fijn geweest, vader weer te
zien, maar gelegenheid tot een rustig
gesprek was er niet geweest. Moeder
kon niet zo best meer uit de voeten.
Ze hadden er gezeten in het kleine
huis, waarheen de oude lui hadden
moeten vertrekken toen het grote
„meesterhuis" niet meer te bewerken
viel voor een half invalide oude vrouw
en Els zat er op visite. Dit huis had
geen herinneringen voor haar, en al
was de familieband nog sterk, het con
tact werd zwakker.
Ze praatten nog wel gezellig met
elkaar en Els kwam van alles aan de
weet over de neven en nichten die ze
er inmiddels ruimschoots bij had ge
kregen, er gingen foto's rond en er
werden sterke verhalen verteld over
buitengewoon intelligente babies en
buitengewoon ondeugende zoontjes, er
werden herinneringen uit de kindertijd
opgehaal waarom ze allemeal wéér
lachten, moeder keek rond met een
glanzend gezicht omdat ze haar kop
peltje weer bij elkaar had; vader was
stil en nadenkend geworden. Hoe graag
had ze gezegd: „Kom, laten we samen
wes es op stap gaan!" Om weer te pra
ten als voorheen, maar géén kans!
Bij zulke gelegenheden werd ze er
zich van bewust, dat ze leefde in een
totaal andere wereld. Zij kon niet mee
praten over de opvoeding van de kin
deren, over mazelen en dokters, en ze
wist dat ze dat van haar niet verwacht
ten. Wat wist zij er van? En al zat
haar zus Rie een pedagogische stelling
te verkondigen, waar geen spaan van
deugde, ze hield haar mond, want ze
kende het oordeel: „Mensen die zelf
geen kinderen hebben, weten altijd het
ons dezer dagen vertelde, dat hij nog
weer een slecht perceel grasland ging
scheuren om er deze zomer voerbieten
op te verbouwen. Het is zo goed als
zeker, dat hij van dit perceel dit jaar
meer voederwaarde haalt via de voer
bieten, dan via een slechte grasmat.
Zonder krachtvoer
Het is op het moment geen zeld
zaamheid meer als een schapenboer je
vertelt, dat ook de moederdieren met
2 lammeren geen krachtvoer krijgen.
Intussen betekent dit niet, dat dit
overal en onder alle omstandigheden
toegepast kan worden. Dit kan alleen
als de dieren in een goede weide lopen
en misschien is het nog beter om te
spreken van een nieuwe weide. Zowel
voor rundvee als voor schapen heeft
nieuw grasland een duidelijke meer
waarde. Heel veel veehouders op Texel
weten dit al, hoewel dit nog niet be
tekent, dat men deze waarheid ook al
tijd in toepassing brengt. Zowel voor
hen, die het weten, maar nog niet doen
als ook voor degenen, die op dit gebied
nog geen ervaring hebben het advies
om dit jaar toch eens een perceel slecht
grasland om te zetten in een nieuwe
weide.
»«1 Ui«r» bulUn ««rcntwMrM^iald d* rcdtblU
OPENBARE TOILETTEN
Ik woon aan de andere kant van de
aardbol en heb dus weinig met de
openbare toiletten-kwestie op Texel te
maken, maar het volgende moet me
toch van het hart. Dat de toiletten er
niet kunnen komen vind ik maar een
zuinige beweging op een eiland waar
jaarlijks honderduizenden toeristen ko
men. Kan daar dat bedrag niet af? Ie
dere verhuurder of pensionhouder zou
toch kunnen bijdragen en die bijdrage
kan toch worden doorberekend? Of wil
men alleen maar vangen en niets uit
geven. „De cost gaet voor de baet". In
Australië is in iedere plaats, klein en
groot, een publiek „Comfort Station".
In de grotere steden is er een in iedere
wijk. Als de Texelaars werkelijk willen
- en de gemeente doet er ook wat aan -
dan moet er een mogelijkheid zijn.
L. J. 'Dijt,
East Newborough,
Victoria, Australië.
P.S. Groeten aan vrienden en bekenden
HELDERSE ZWEEFVLIEGER BLEEF
MEER DAN VIJF UUR IN DE LUCHT
Dc 21-jarige adelborst E. H. R. v.d.
Heul uit Den Helder is vorige week vijf
uur en 16 minuten met zijn zweefvlieg
tuig in de lucht gebleven. Dat is een
voor Texel ongekend lange tijd. Dat
het mogelijk was zo lang te zweven,
was naast de capaciteiten als zweef
vlieger van de heer v.d. Heul te dan
ken aan het uitzonderlijk gunstige
weer. Het was stralend zonnig, maar
de temperatuur van de lucht was zeer
laag. Daardoor ontstond een sterke
opwaartse stroming.
De heer v.d. Heul, die lid is van de
Helderse adelborsten zweefvliefclub
„Vliegjanus" was dezelfde dag met tien
man op Texel aangekomen om er tot
vrijdag te zweven. Toen hij om half elf
de lucht in werd getrokken, was hij
beslist niet van plan een recordtijd weg
te blijven. Hij had dus geen brood bij
zich en was veel te dun gekleed. Maar
toen hij merkte hoe gunstig de omstan
digheden waren, besloot hij het zo lang
mogelijk uit te zingen. Om 15.46 uur
zette hij het toestel weer aan de grond,
ijskoud en rammelend van de honger
Door deze vlucht verwierf hij de zil
veren wing. Het heugelijke feit werd
aan de bar van het vliegveldrestaurant
uitbundig gevierd. Vreugde was er ook
over het feit, dat in dezelfde week twee
andere leden van vliegjanus het B-
brevet haalden en drie man zelfs het
C-brevet l(waarvoor men anderhalf uur
in de lucht moet blijven). „Vliegjanus"
maakte gebruik van twee zweef kisten
van de Helderse zweefvliegclub en
van een Piper Cup, bestuurd door een
marinevlieger, voor het optrekken.
Over dit eerste zweefvliegkamp op
Texel (voordien ging de club meestal
naar Ypenburg) zijn de adelborsten bij
zonder tevreden. Niet alleen om de nu
geboekte resultaten, maar vooral om
de pretttige ontvangst, die er hen ten
deel is gevallen. Ze komen dan ook
beslist volgend jaar terug.
GESLAAGD JEUGDJUDOTOERNOOI
IN OOSTEREND
OOSTEREND Het Jeugd judo
toernooi dat in het gebouw van Chr.
Belangen te Oosterend werd gehouden,
is een geslaagd sportfestijn geworden.
In gezellige sfeer werden de verschil
lende onderdelen afgewerkt, waaruit
Zeemacht uit Den Helder als de sterk
ste naar voren kwam. Dit bleek duide
lijk uit de puntenwaardering. Winnaar
wend Zeemacht met 120 punten en op
een goede 2de plaats kwam Oosterend
met 95 punten. Derde werd Sportschool
De Lange met 82 punten en vierde
judoclub Slootdorp.
Er werd ook een prijs toegekend aan
de judo-er, die de mooiste stijl liet zien.
Deze werd gewonnen door Marco
Hamersveld van Zeemacht. De middag
stond onder leiding van leraar Bais uit
Den 'Helder.
Zanussi
Zankcr
Mlele
Ignis
DE TOEKOMSTIGE
SCHOLENGEMEENSCHAP OP TEXEL
Op 1 augustus 1968 zal de wet op
het Voortgezet Onderwijs van kracht
worden. De organisatie van het onder
wijs zal hierdoor veranderen. Dit zal
ook op Texel het geval zijn.
Tot nog toe gingen de leerlingen, die
niet naar het beroepsonderwijs gingen
(L.T.S., Landbouwschool, Huishoud
school) naar de eerste klas van ULO
of HBS. Voortaan zullen zij zonder on
derscheid worden toegelaten tot dc
eerste klas van de toekomstige Rijks
scholengemeenschap - Texel.
Deze scholengemeenschap zal omvat
ten een atheneum (te vergelijken met
de huidige h.b.s.), een HAVO-afdeling
(een nieuwe vorm van onderwijs tussen
h.b.s. en u.l.o. in) en een MAVO-afde-
ling (te vergelijken met de huidige
ULO).
Het is de bedoeling naast een MAVO-
afdeling van vier jaar één van drie
jaar aan de school te verbinden, zodat
de leerlingen die tot nog toe niet of
moeilijk het ulo-diploma konden halen,
de gelegenheid krijgen een (eenvoudi
ger) diploma te behalen.
Vanaf de tweede klas zal het onder
wijs aan een van de afdelingen Athe
neum, HAVO, MAVO, gevolgd kunnen
worden. Welke afdeling dat zal zijn,
wordt vastgesteld in overleg met de
ouders en aan de hand van verschil
lende gegevens. Deze gegevens zijn:
het oordeel van het hoofd der lagere
school, de uitslag van een indelings-
onderzoek en de prestaties in die eerste
klas van de scholengemeenschap. Voor
het indelingsonderzoek en de aanmel
ding hiervoor wordt verwezen naar de
advertentie in dit blad.
CONTRIBUTIE GROENE KRUIS
TEXEL
De contributie van het Groene Kruis
Texel is vastgesteld op ƒ18,per jaar.
De inningskosten van de kwitantie, die
via de kwitantieloper zullen worden
aangeboden, zullen worden verhoogd
met een bedrag van ƒ0,65 per half
jaarlijkse kwitantie. Dit geldt uiteraard
niet voor de gevallen, waarin het Zie
kenfonds zich met het incasseren be
last. Deze incassokosten kunt U zich
besparen, indien de contributie voor
het le halfjaar vóór 1 mei is betaald.
Over het 2e halfjaar dient een bedrag'
van ƒ9,vóór 1 juli te zijn betaald.
Betalingen kunt U doen via de plaat
selijke banken of girorekening 239376
t.n.v. het Groene Kruis. Door nu te be
talen kunt U zich ƒ1,30 incassokosten
besparen. De banken zullen U gaarne
inlichten over het jaarlijks automatisch
overschrijven Van dit bedrag.
A. VLAS JUDO-KAMPIOEN
IN ZAANDAM
Zondag werden in sportschool Mid
delbeek te Zaandam judo-wedstrijden
gehouden in gewichtsklassen. Het was
een sterk bezet jeugdtoernooi (t/m 18
jaar). Vooral in de gewichten 30, 35, 40,
45, 50, 55, 64 kg. waren er per gewicht
20 t/m 25 deelnemers.
In de 64 kg. wist Anne Vlas (Texel)
het tot een eerste plaats te brengen.
Al in de eerste wedstrijd kwam hij
uit tegen de sterke Zaandammer H.
Meester, die hij met een 5de heupworp
op de mat deed belanden. Door een
vrij loting en door nog drie wedstrijden
in zijn voordeel te doen beslissen, be
reikte Anne de finale, waarin hij moest
uitkomen tegen de Zaandammer Pos.
Pos, die de eerste 3 min. zeker in zijn
voordeel had, moest in de 4de min.
door een verwurging afkloppen. Bij de
Zwaargewichten was het Hans Boks
(Texel), die de kwartfinale wist te be
reiken. Maar hij verloor op „beslis
sing" van de Zaandammer Hoebeke
(deze werd in 1967 3de bij de Europese
kampioenschappen).
146. Intussen was er in Rijkhuysen ook
weer van alerlei spannends aan de
hand. Even buiten het dorp was name
lijk een bijeenkomst van kleine nering
doenden te zien. Met ernstige gezichten
bespraken ze de toekomst van de
straathandel en ze gingen zó diep op
hun problemen in, dat het wel leek
alsof ze voor een onmiddellijk bankroet
stonden.
Nu ja, dat viel dan ook niet te ver
wonderen, want het was een vreemde
straathandel, welke de heren dreven.
Tussen het ijs van Pjotr, het fruit van
Igor en de bloemen van Iwan bevonden
zich namelijk levensgevaarlijke wapens
en munitie.
„We gaan ons nu verspreiden, kame
raden", siste Iwan. „Onopvallend na
deren we de smidse, en geen dorpeling
zal iets verdachts merken aan de brave
straatventers, die zo rustig door de
straatjes en laantjes rijden. Om precies
zeven uur geven we vuur
„Begrepen, kameraden....", zeiden
de andere venters en ze gingen er van
door. Igor met zijn fruitkar nam het
Aalbessenstraatje en trachtte op deze
wijze onopgemerkt de smidse te bena
deren. Eilaasde kerel had zulk
mooi fruit op zijn karretje gelegd, dat
het niet onopgemerkt kón blijven.
Vrouw Huppers en vrouw Puppers
kwamen namelijk net dik door het
straatje gedribbeld. „Och gunst, vrouw
Huppers!" riep vrouw Puppers. „Wat
een mooie appels benne dat! Wat kos
ten ze, koopman?"
„Ze zijn niet te koop!" riep Igor ont
redderd.
,As je op straat loopt, mot je ze ver-
kope!" tierden de vrouwen.
„Ik verkoop niks!" tierde Igor ner
veus, maar dat namen de vrouwen niet.
Met een machtig gebaar wierp vrouw
Huppers de fruitkar om, terwijl vrouw
Puppers de vermeende koopman met
een iparapuie enkele fikse dreunen op
de schedel verkocht
best hoe je ze moet opvoeden".
Ze miste Koos, de man van schep-
vreugde-in-'t-leven, met wie ze, hoe
verschillend hun beider levenssfeer ook
was, altijd plezier had. Het best kon zé
nog praten met haar zwager Reik, de
typograaf, die met z'n filosofische in
slag, al lezend, zich een opinie had ge
vormd over vele zaken die lagen buiten
de dagelijkse levenskring, maar Reik
moest je aan het praten krijgen. Zijn
vrouw, wier mond haast niet stilstond,
maakte dat wel goed. Henk, nu chef
van een grote supermarkt, kon aan zijn
schoonzuster nog wel eens wat kwijt,
die was zelf zakenvrouw, Amerika was
het land van de efficiency, waaraan
Henk nog altijd zijn hart had verpand,
veel meer trouwens dan Els.
Ze keek rond in de flat. En heradem
de. Hier was ruimte. Méér dan in de
overvolle kamer in het ouderlijk huis.
Ze keek door het grote raam uit over
de Segbroeklaan, de brede allee met
groene zomen langs de rand van de re
sidentie, waar in het avondlicht de
grote flatgebouwen droomden als de
witte hotels van Suez langs het Kanaal,
waar enkele neonreclames al begonnen
te flonkeren en de stoplichten hun spel
letje speelden van groen-oranje-rood.
Hier vond ze rust.
Liefkozend streek haar hand over de
lijst van het enkele schilderij aan de
effen wand, aan Klee met een overtoon
van nachtelijk blauw. Ze inspecteerde
de bloeiende planten in de vensterbank
die moesten nodig water hebben. In de
ijskast was genoeg voor een haastige
snack en dan had ze nog een heerlijke,
rustige avond. Ze had pas wat nieuwe
boeken gekocht, ze nog niet ingezien.
Onder de douche vandaan hulde ze
zich in haar kamerjas, trok haar bont
gevoerde muiltjes aan, ontstak de lees-
lamp en nestelde zich behaaglijk op de
bank.
(Wordt vervolgd)
COPYRlGHf STUDIO AVAM