.TROUWEN KAN ALTIJD NOG"
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
FILMNIEUWS
rubriek voor Omicr
LANDBOUW en VEETEELT u. „I!"
FEUILLETON
door
Tom Lodeivijk
- Huidverzorging-
't Mooiste bruin
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 5 JULI 1968
$mlër rWtoMu*
OOK DIT JAAR WEER
Nel al in voorgaande jaren lijkt het
er ook nu weer op, dat de vroege
hooiers de papegaai de kop hebben af
geschoten. Het hooi, dat vóór 20 juni
ia de schuur is -gekomen, is over het
algemeen van goede kwaliteit. Vooral
zij, die er in slaagden om al vóór Pink
steren het hooi te bergen, hebben een
zeer goede kwaliteit ruwvoer in de
schuur.
Speciaal de week van 23 - 30 juni is
voor het hooi slecht geweest. -Het valt
ieder jaar weer op, dat dit iets meer
uitgegroeide hooi, mede door de veelal
wat hogere temperatuur in deze pe
riode, sneller in kwaliteit achteruit
aat. Een zaak om aan te denken
Intussen mogen we wel zeggen, dat
voor heel veel bedrijven de zojuist
enoemide week ook een goede is ge
weest. Oip veel bedrijven was men hard
aan een bui toe en deze zijn nu royaal
gevallen. We mogen er op rekenen, dat
de eerste helft van juli een periode
wordt met zeer goede grasgroei. Profi
leer er van voor de directe beweiding,
maar probeer tegelijk nog een gedeelte
van dit gras te bestemmen voor het
winnen van hooi. Mogelijk, dat U het
straks beter treft, dan in de afgelopen
week.
NOG ALTIJD NODIG
Het artikel over de bestrijding van
stekels, dat een paar weken geleden in
deze rubriek verscheen, gaf, toen dit
nummer nog maar net in de brieven
bus van één van de Texelse veehouders
gevallen was, aanleiding tot een wat
scherpe reactie. Heet van de naald
had de man in kwestie de telefoon ge
pakt en z'n commentaar was: „Ik wou,
dat je nu maar eens duidelijk liet voe
len wie 'de stekels moet bestrijden. Ik
doe al m'n best om er al te komen en
|dat zou ook wel gelukken als ik maar
niet telkens weer zaad van de buren
kreeg". Onder de buren, die hij noemde
was naast een collega-veehouder ook
de beheerder van één van Texels we
gen, of met andere woorden een pu
blieke instantie.
Het is voor mij uiteraard onmogelijk
in deze rubriek een „zwarte lijst" te
gaan aanleggen van veehouders en
wegeigenaren, die op hun terreinen
■stekels laten staan tot in het stadium,
waarin ze zaad verspreiden. Het moet
hier blijven bij „Wie de schoen past
trekt hem aan.".
De kritiek van de man in kwestie
richtte zch niet alleen op hen, die ste
kels laten staan, maar hij was het ook
niet eens met het bestrijdingsadvies.
Hij zag in de chemische bestrijding
niets. En hij illustreerde dit door de
naam van een collega-veehouder te
noemen, die ieder jaar met de spuit
bezig was, maar niets vorderde. Hij
deed het nog op de ouderwetse manier
met de stekelhakker en had daar veel
succes mee. „En ik vind het nog leuk
werk ook", was z'n commentaar.
Naar ik meen zijn naast het voor
beeld van de man in kwestie wel een
aantal gevallen te noemen, waarbij men
met chemische bestrijding de stekels
kwijt geraakt is. Als iemand mij daar
iets over vertellen kan, dan stel ik dit
zeer op prijs. Laten ook zij, die van
mening zijn, dat spuiten inderdaad
niets helpt hun stem eens laten horen.
DIPLOMA-UITREIKING
LANDBOUWHUISHOUDSCHOOL
Tijdens een feestelijke bijeenkomst,
in aanwezigheid van bestuur en ouders,
werden diploma's en getuigschriften
uitgereikt aan:
V.V.B.: Annelies Bakker; Hiddy Bak
ker; Anneke Barhorst; Ina Barhorst;
Thea Boon, Ineke de Graaf; Tineke
Groen; Afke Kloosterman; Gerda Le
ber; Frouke Pool; Duwie Stark; Dia
de Vey; Lina v.d. Vliet en Anneke
Witte.
3A: Minke Bakker; Gientje van Ben-
thum; Nel Betsema; Ivonne Bezuien;
Aukje Bootsma; Dini Eelman; Hilly
Eelman; Agaath van Heerwaarden; Pe
tra Kikkert; Fia Kooger; Ada Lex-
mond, Come Maas; Nelly Smit; Dorien
Snik, Janet Tromp; Els Veeger; Rinnie
Verdoorn; Anneke Witte; Ria Witte.
Martha Bakker; Nel de Boer; Rommy
de Boer; Agda Hin; Martha Hin; Ida
Kaczor; Etty Mechielsen; Jannie
Mcdendorp; Douwelien Roeper; Ina v.d.
Slikke; Ria Slim; Margriet Zijm.
3H Akke Hin; Emmy Hin; Netty
Huisman; Anneriet Keijzer; Nannie de
Ridder; Ina Schaatsenberg; Bregje
Sohouwstra; Annie Trap; Joke Zoete
lief.
25 „Nee", zei ze, „dat snap ik best.
Dat zou ik nu ook niet kunnen, net
doen of je van de prins geen kwaad
weet".
,Weet jij dan kwaad van de prins?"
probeerde hij te schertsen, maar het
ging hem moeilijk af. Ze zag dat hij
diep teleurgesteld was. Ze stond voor
het raam en zag de rode achterlichten
van zijn wagen verdwijnen in de lichte
avondnevel.
Ja jongen, dacht ze. Niemand van
ons krijgt ooit iets cadeau en wat je
cadeau krijgt is meestal niet zo veel
waard als je denkt. Ze zuchtte. Op de
asbak lag nog zijn half afgebrande si
gaar.
Ze was weer alleen.
Ze had nu zijn armen om zich heen
geslagen kunen voelen. Maar daar, wist
ze met zekerheid, was ze nog niet aan
toe. Nog lange niet.
HOOFDSTUK XI
Verjaardag
„Roos", zei Els opgewekt, „je hebt
wat op je hart. Kom er mee voor de
dag".
Roosje Heerema was kennelijk ver
legen en dat maakte -Els nieuwsgierig.
„Je -hebt de postzegelkas toch niet
versnoept?"
„Dan lag ik nu vast wéér ziek in
bed", zei Roos. „Nee, ik wou u wat
vragen".
„Ja, dat merk ik allang. Doe het dan
ook".
„Volgende week ben ik jarig".
„En dan wou je een dag vrij".
Roos schudde het hoofd.
Els begon te lachen.
„Nu, wat is er dan meid. Je doet zo
geheim-zinnig".
„Ik zou het zo fijn vinden als u dan
kwam".
„Om jou te feliciteren? Nou, dat zou
misschien wel kunnen, dan krijg ik die
hele familie van jou ook es te zien".
„Ja maar zou u dan 's avonds
bij ons willen komen eten?"
„Vraag je me terug, Roos?"
„Ja, eigenlijk wel, maar daarom is
het niet. Ik zou het zo fijn vinden als
u er was."
„Ja maar kind, wat moet ik daar? Je
hebt natuurlijk een hele troep vriendin
nen".
Het meisje schudde het hoofd.
„Ik heb geen vriendinnen. Die van
school, die zie ik bijna nooit meer, en
hier op kantoor heb ik ze ook niet. We
kunnen wel goed met elkaar opschie
ten, maar dat ik nog geen vriendschap"
„Wanneer is het precies, Roos?"
„Woensdag".
Els bekeek haar agenda
„Ik heb niks woensdag. Wat dat be
treft zou 't wel kunnen".
„En als ik dan 's middags vrij -mocht
hebben om alles in orde te maken",
voegde Roosje er aarzelend aan toe.
„Roos, wat ben je van plan?", lachte
Els.
„Als u komt eten moet alles uit de
kunst zijn".
„Hm, ja. Dus het is gewoon eigenbe
lang van me, als ik jou woensdagmid
dag vrij geef". Ze dacht na. Zou het
worden wat Roos -ervan verwachtte?
Maar ze zag de ogen van het meisje zo
gespannen op zich gericht, dat ze niet
meer aarzelde.
„Dat moesten we dan maar doen,
Roos. Jij piept er tussen uit en na kan
toortijd kom ik kijken hoe jij kookt.
Kook- je zelf?"
„Dat zal wel moeten, want we heb
ben weer niemand".
„Is jullie juf er weer tussenuit?"
„Ja, ruzie met vader. Een hele scène.
Zwarte ondankbaarheid, zei ze. Nou, ze
deed het ook niet voor niks. Maar ge
looft u maar dat het in orde komt".
„O, daar ben ik niet bang voor".
De donkere ogen straalden.
„Enig dat u komt".
„Vindt je vader het goed?"
„Hij zegt, hij zal zorgen dat de kopjes
allemaal schoon zijn", lachte ze.
Roos danste bijna het bureau uit. Els
zag haar glimlachend na. Ze had haar
blijkbaar een geweldig plezier gedaan
door de uitnodiging aan te nemen. -Die
Roos, die wist de kleine vreugden van
het leven te waarderen
Het weekend ging ze naar huis, naai
haar moeder, die blij was wanneer
ha-ar opzocht in -haar eenzaamheid,
maar ze was blij toen ze maandag weer
achter haar bureau kon gaan zitten.
Met moeder kon je alleen nog maar
praten over herinneringen, en het le
ven vóór haar was belangrijk
Woensdagsmorgens kwam Roos met
een kleur van opwinding, die haar heel
goed stond, haar bureau binnen.
„Kom hier" zei Els, laat ik je eerst
feliciteren. Ze greep haar beide handen.
„Roos, als ik zeg dat ik hoop, dat je
gelukkig zult worden, dan betekent dat
alles, nietwaar?"
„En ik bén al zo gelukkig", zei het
meisje. „Ze waren allemaal vroeg op
gestaan, dat zégt wat, hoor! Erica
bracht me thee op bed, hoe vindt u
dat? En de kamer was versierd! Enfin,
u ziet het vanavond wel. U kómt toch?"
vroeg ze, plots weifelend.
„Afspraak ik afspraak. Hier, Roos, ik
heb een klein cadeautje voor je. Ik
hoop dat je het mooi vindt".
Roos pakte met bevende vingers een
medaillon uit het doosje, een prachtig
gesneden camée met een klassiek ge
vormd meisjeskopje.
„O!" zei ze verrukt, „o, maar dat is
véél te mooi." Ze wist er -genoeg van
om meteen te zien, -dat het niet alleen
mooi, maar ook kostbaar was. „Veel te
mooi en veel te veel", zei ze ademloos.
„Het is fijn," zei Els, „een cadeautje
te zoeken voor iemand, die van mooie
dingen houdt".
„O," zei Roos, nog steeds starend
naar het kleinood in haar hand. Haar
ogen waren vochtig, zag Els, toen ze ze
opsloeg. „Ik zou ik zou u daar graag
een zoen voor geven", zei ze zacht.
„Doe -dat dan malle meid," glim
lachte Els. En opnieuw was ze er zich
van bewust, dat ze voor dit meisje een
bijzondere genegenheid voelde, dat ze
van haar hield.
„Ik moet u toch al -voor zoveel be
danken", zei Roosje verlegen.
VERLEENDE
BOUWVERGUNNINGEN
Burgemeester en wethouders van
Texel verleenden aan de navolgende
personen de daarbij omschreven bouw
vergunning
De heer W. N. v.d. Wetering te Den
Burg, voor de bouw van een dubbele
garage aan de Molenstraat; de heer P.
A. v.d. Vis te Oosterend, voor de bouw
van een garage aan de Oranjestraat;
de heer M. Boon te De Cocksdorp, voor
de verandering en uitbreiding van een
woonhuis aan de Vuurtorenweg; de
heer H. van Duren te Den Hoorn, voor
de bouw van een zomerwoning bij H
112; de heer D. van Heerwaarden te
De Cocksdorp, voor de bouw van een
garage te E 128a; de heer B. Witte te
Den Hoorn, voor de verandering van
een schuur tot zomerwoning; de heer
D. J. Stam te Amsterdam, voor de
bouw van een garage aan de Middel-
landseweg; de heer P. Kikkert te Den
Burg, voor de bouw van een garage
aan de Waalderstraat; de heeer A. Y.
Kalf te Oudeschild, voor de bouw van
een dakkapel aan het huis Loodssingel
14; de heer J. Eelman te De Koog, voor
de bouw van een schuurtje aan de
Boodtlaan; de heer C. van Lenten te
De Cocksdorp, voor de uitbreiding van
het woonhuis E 60e, de heer J. H. Lan-
geveld te De Koog, voor de -bouw van
een bijkeuken aan de Plevierstraat; de
heer W. P. Geus te Den Burg, voor de
verandering van een dakkapel aan het
huis Weverstraat 55; de heer P. Rozen-
daal, O 142, voor de verbouw van een
boerderij aan de Derde Dwarsweg in
Het Noorden; de heer G.» Kikkert te
Den Hoorn, voor de bouw van een
boerderij aan de Meiert Boonsbosweg;
de heer J. de Beurs te Maam, -voor de
bouw van een zomerwoning achter
„Berkhoeve" aan de Pontweg; de heer
P. J. Bakelaar te De Koog, voor de uit
breiding van een woonhuis aan de Pe
perstraat te Oosterend; de heer G. J.
Drijver te Oosterend, voor de bouw van
een garage-berging aan de Oranje
straat; de heer M. Boogaard te Ooster
end, voor de verandering van een bij
keuken aan de Kogerstraat te Den
Burg; de heer J. P. Rutten te De
Cocksdorp, voor de verandering van
het woonhuis C 117; Rijksgebouwen
dienst te Den Haag, voor de bouw van
een dienstwoning op de hoek Brink/
Plevierstraat; de heer A. Wuis te Oos
terend, voor de bouw van een land-
bouwschuur te O 166; de heer H. Stam-
meste De Cocksdorp E 18, voor de
gedeeltelijke verandering van een zo
merwoning; mevrouw T. Barausch-
Eelman te Düsseldorf, voor de uitbrei
ding van een winkelpand aan de Dorps
straat te De Koog; de heer J. C.
Bakker te Oudeschild, voor de bouw
van een garage aan de De Ruyterstraat;
de heer D. P. van Egmond te De Koog
K 54, voor de bouw van een berging;
de heer R. Veenstra te Oosterend, voor
de bouw van een garage; de heer C. H
J. van Kleef, te De Koog, voor de ver
andering van het woonhuis Brink 13 te
De Koog, de heer J. K. Feikema te De
Koog, voor -de -bouw van een woonhuis
met logiesgelegenheid aan de Kamer
straat; en de -heer F. v.d. Kooi te Den
Burg, voor de verandering en uitbrei
ding van een berging.
zacht-zuiver-gezond
PUROL en PUROL-poeder
GESLAAGDEN TECHNISCHE
SCHOOL DEN HELDER
Het getuigschrift werd uitgereikt aan
de volgende Texelaars;
Afd. Brood/Banketbakken H. de
Bloois, Den Burg; C. Bremer, Den
Burg; A. G. Buys, De Cocksdorp, en J.
Oosterhof, Den Burg.
Afd. Timmeren: Th. L.J. Haarsma.
Vrijdag- en woensdagavond draait in
City-theater „Der Zigeunerbaron'' naai
de bekende operette van Johann
Strauss. In de film treden onder meer
Fritz Wunderlich, Hartha Talmar en
Heidi Brühl op. Het verhaal begint op
de jaarmarkt van Varasdien, waar de
knappe Sandor ten tonele verschijnt,
die zich door zijn optreden bij een on
geluk populair maakt. Sandor is de
zoon van de baron, die op valse be
schuldiging heeft moeten vluchten. Ook
het incognito van Sandor moet worden
gerespecteerd om hem niet in gevaar
te brengen. Met zijn zigeuners ver
schijnt Sandor enkele dagen later op
een feest, waar hij verneemt dat de
mooie Arsena niet de geliefde van de
parvenu Zsupan is, maar zijn dochter.
Inmiddels wordt in het slot van de
baron een schat gevonden. Sandor
houdt zijn rechtmatig erfdeel, maar
laat de rest door de zigeuners -naar We
nen brengen. Zsupan probeert zijn
dochter uit te huwelijken aan Sandor.
Deze doet alsof 'hij erop ingaat, maar
hij heeft intussen gemerkt dat Saffi de
vrouw voor hem is en verschijnt niet
op de bruiloft. Als men hem wil halen
is hij verdwenen, maar komt tevoor
schijn, met zijn toekomstige vrouw, als
de keizerin Sandor heeft begenadigd.
Arsena moet zich troosten met kapitein
Homonay, die een aanstelling aan het
hof heeft gekregen. (In fleuren alle
leeftijden).
„Freddy, Tiere Sensationen" is, zoals
uit de titel kan worden opgemaakt, een
film. met in de hoofdrol Freddy Quinn.
We zien hem nu als befaamd circus
artiest, die in -de Verenigde Staten veel
roem oogst. Vooral het trapezenummer
„Los Airos" is een top-attractie. Freddy
weet niet dat het circus van zijn vader
meer en meer afzakt en dat het zijn
ouders heel slecht gaat. Dan ontvangt
Freddy een telegram. Hij moet onmid
dellijk komen, want zijn vader is ern
stig gewond bij een gevecht, dat is
ontstaan toen men hem de plannen
voor een nieuw trapezenummer wilde
ontfutselen. Freddy poogt de gestolen
tekeningen terug te krijgen. Hij laat
zich daartoe aanstellen als dierenop-
passer in het grote circus Heros te
Hamburg. Vanuit die positie weet hij
de plannen van zijn vader te verove
ren en gaat het ingewikkelde nummer
instuderen, samen met Gina, een pleeg
dochter van zijn ouders. Als het ten
slotte wordt uitgevoerd voor groot pu
bliek dreigt er door toedoen van de
misdadige Raoul nog iets mis te gaan,
maar Gin a redt de situatie. Tussen de
bedrijven door weet Freddy een groot
aantal liedjes ten gehore te brengen.
De film draait zaterdag- en maandag
avond. (In kleur alle leeftijden).
Voor de nachtvoorstelling van za
terdag is de keus gevallen op „Gevan
gene van haar hartstocht". De inhoud:
De mooie jonge Evelyne, getrouwd met
een veel oudere doch rijke zakenman,
maakt van de afwezigheid van haar
man gébruik voor een ongestoord sa
menzijn met haar vriend Bob. Hun in
timiteit wordt gestoord als de ganster
Ferry en zijn vriendin naar het huis
[kcwnen. Ferrv heeft een schuilplaats
nodig en hij denkt die bij Evelyne te
vinden. Zijn eisen kan hij kracht bij
zetten door er op te zinspelen dat hij
dingen weet uit haar verleden, waar
mee hij haar tot alles kan dwingen.
Evelyne probeert zich te redden door
Marco in te lichten, een andere gang
ster die destijds door Ferry is verraden.
Met een ambulancewagen wordt Ferry
uit het huis gehaald, zogenaamd om
hem ongemerkt over de grens te bren
gen waar hij veilig is. De chauffeur
van de ambulance is Marco, en dat
merkt Ferry te laat. Maar de strijd
tussen beide vijanden is nog niet be
slecht. De rollen worden enkele malen
omgekeerd, maar tenslotte wordt Ferry
dodelijk verwond. Deze echter weet nog
juist zijn stengun te trekken en ook
Marco neer te schieten. Als gevolg van
de gebeurtenissen heeft Bob genoeg
gekregen van Evelyne en hij verdwijnt
om niet meer terug te komen (Zwart
wit 18 jaar).
In de film „De verdere perikelen van
Laurel en Hardy", die zondagmiddag
om 3 uur wordt vertoond, zijn de kluoh-
tigste momenten uit de carrière van
het bekende film-duo bijeengebracht.
Robert Youngson deed een keus uit de
zeldzame opnamen van Laurel en Hardy
uit de tijd dat zij nog totaal onbekend
waren en nog niet samen speelden.
Eerst in het midden der twintiger ja
ren werden beide talenten samenge
voegd en de bioscoopbezoeker -krijgt
drie volledige éénacters gepresenteerd.
Verder worden scènes getoond uit de
gooi-en-smijtfilms uit de late twintiger
jaren.
„James Bond 007 contra Dr.No" is de
eerste van de serie Bond-films Zondag
en dinsdagavond brengt City-theater
dit 007-avontuur nog eens op het
scherm.We herinneren nog even aan de
gang van zaken in dit door Ian Fleming
geschreven verhaal: Bond krijgt op
dracht uit te zoeken door welke oor
zaak de raketten van Cape Canaveral
telkens uit hun koers worden gedreven.
Daartoe reist Bond naar Jamaica, dat
in de buurt ligt van een geheimzinnig
eiland waar het geheim moet schuilen.
Direct na aankomst is al duidelijk dat
zekere organisaties Bonds aanwezig
heid niet op prijs stellen. Men tracht
hem meerdere malen in een valstrik te
lokken. De voorganger van Bond is om
gekomen bij pogingen het geheim van
het eiland te ontdekken. De mensen,
die deze andere geheime agent terzijde
stonden, vormen nu welkome bronnen
van informatie. Het eiland Crab Key is
ei|gendomvan teen geheimzinnige chi
nees, die daar een bauxietmijn exploi
teert, zegt men. Bond gaat het eiland
onderzoeken en ontmoet zowaar op het
strand een mooie spaarzaam geklede
vrouw. Ook zij raakt in het avontuur
betrokken. Ze komen dan terecht bij
Dr. No, een kernfysicus, die op het
eiland een atoomreactor met bijbeho
rende installaties heeft. No is het brein
van een internationale misdadigers-
organisatie, die probeert enorme geld
bedragen los te krijgen van de grote
wereldmachten. Bond heeft nog maar
enkele uren te leven, zegt No. Maar hij
weet te ontsnappen via een ventilatie-
schacht en komt m het atoomlaborato
rium terecht, waar hij de hele boel on
klaar -maakt en juist is ontsnapt, met
zijn vrouwelijke begeleider natuurlijk,
als de hele nachtmerriefabriek van No
de lucht in vliegt.
beschermt
tegen
zonnebrand I
AVO-COLLECTE BRACHT
ƒ1166,— OP
De collecte gehouden in de periode
van 17 tot en met 23 juni 1968 ten be
hoeve van de Nederlandse Verenigmg
Sociale Zorg voor Minder-Validen
A.V.O. heeft te Texel ƒ1166,opge
bracht (vorig jaar 997,47); gespecifi
ceerd als volgt:
Den Burg ƒ465,54 438,67); De Cocks
dorp 746,06 (ƒ45,24); Midden-Eierland
ƒ65,59' 59,55); Zuid-Eierland ./TOO,24
(ƒ16,85); Den Hoorn ƒ60,99 97,60),
Prins Hendrikpolder ƒ34,38 (J 15,81);
De Koog /'92.14 (ƒ140,35); Oosterend
799,42 (ƒ77,38); Oost ƒ21,34 13,72);
Oudeschild .7100,42 (.772,43); De Waal
26,32 (719,87); De Dennen/De Westen
53,56
14-16Q
160. Intussen belegden Iwan Bloeme-
man en Wasilew I. Omskomsk elkaar
nog steeds met de vuurwapens. Ze paf
ten hele magazijnen patronen op elkaar
af, doch ze wisten allebei zó goed in
dekking te gaan, dat er nog steeds geen
persoonlijke ongelukken gebeurd wa
ren. Voor de buurtbewoners was het
anders zo'n pretje niet, al die knallen
de schieterij en schietende knallerij.
Aleida Vetlaers, geboren Beesemans
bijvoorbeeld was door al dat oorlogs-
lawaai geheel van de wijs geraakt. Er
was er nog maar één, aan wie ze zich
durfde vastklemmen en die ene was
Eelco Eelkema. 'Die kwam namelijkeind van mien geduld. Al mot ik d'r
juist -door haar straatje gehold, omdat
hij een schietpartij gehoord had, die
-hij zo op het gehoor ergens in deze
buurt plaatste.
„O veldwachter", kreet Aleida Vet
laers en haar gekreun sneed Eelco
vlijmscherp door de gevoelige ziel. „O,
veldwachter," kreet ze nogmaals. „Ze
schieten de ramen bijna uut mijn zol
derkamertje! Ze bennen oorlogje aan
het voeren op het pleintje bie de smid
se van Verholen!"
„Dacht ik het niet!" brulde Eelco.
„Nou ben ik toch werkelijk aan het
mien politieleev'n veur in de waag
schaal stell'n, vandóég nog maak ik een
eind an al dat gedonder! Waar is je
zoldertrap, Aleida?"
„Gunder in de hoek, Eelco", ant
woordde Aleida. „Gunst, veldwachter!
Wat ben je dapper!! Zul je uutkieken?"
„Maak je geen zorg, Aleida", zei Eel
co nog en toen stormde hij de trap al
op. En nauwelijks was hij op zolder
aangeland, of daar floot een afketsende
kogel door de bol van zijn uniformpet.
Kijk, en zoiets moet je nou typisch bij
Eelco niet doen, want.
„Ik jou soms niet? Jij doet me toch
ook zo vaak een plezier?" En ze dacht
aan al die kleinigheden, waarmee Roos
haar stilletjes verwende, de bijzondere
zorg waarmee ze een kop chocola kon
maken als Els die nodig had om „op te
knappen", de bijzondere zorg ook voor
de bloemen op haar kamer, haar altijd
opgewekte bereidwilligheid om te hel
pen. Wat ben ik blij, dacht ze, dat ik
dit Roosje Heerema indertijd heb aan
genomen, al kon ze nog nauwelijks ty
pen. Je kunt beter een mens om je heen
hebben dan een vlees-geworden schrijf
machine.
Ze hoorde hoe op de typekamer de
andere meisjes Roos luidruchtig felici
teerden. Roosje, hoewel ze wat gereser
veerd was, nooit zo openhartig als de
anderen, die soms met het innigste ge
noegen liefdesavonturen zaten uit te
bazuinen, of hun voorliefde voor film-
of tienersterren proclameerden, stond
bij allen in de gunst, omdat ze altijd voor
ieder klaar stond, nooit roddelde en, dat
wisten ze wel, nooit over hen praatte
met juffrouw De Jong, die door allen
duchtig werd gerespecteerd.
Het werk eiste Els op. 's Middags
was er een vergadering, waarbij de di
recteur haar nodig -had. Toen ze op de
klok keek, was het over vijven. Ze
zuchtte. Nu moest ze nog naar de
Heerema's En ze was niet in de stem
ming. Liefst was ze nu naar huis ge
gaan, had een bad genomen en was na
het eten lekker met een boek op de
bank gekropen. Maar ze kon Roos niet
in de steek laten. Ze had naast haar
-bureau een kleine kleed- en wasgele
genheid, waar ze zich wat opknapte,
keek in de spiegel of ze mooi genoeg
was voor het festijn van Roos en be
sloot dat het best kon. Groot gala was
niet nodig, ze zag er zo ook goed uit en
Roos vond deze japon, dat wist ze, bij
zonder geslaagd.
(Wordt vervolgd)
