boekhouder NEELS RUIMT OP „TROUWEN KUN ALTIJD NOG' 510 20 30 40 50 pet. korting 39,75 4, WIJZONOL 13,90 17,90 19,90 2390 5,90 6,90 7,90 9,90 Nog vele andere zeer bijzondere koopjes Een kwestie van vakmanschap? GRAAF firma Goënga herencostuums moderne herenkolberts 29,90 39,90 19.90 badstof 3,90 sweaters 6>90 pullpolo, s kleuterjasjes jongens- en herenjack 500 herenweekenders VROEGOP! f12,50 gespaard, altijd f25,- waard Texelse Autocentrale ongekende prijsverlaging van restanten kostuums - koiberts - pantalons - jacks en overhemden vanaf 18,75 23,75 27,75 29,90 39,90 heren terlenka moderne 1Q on 1tt on pantalons modellen lOjUÖ 19,90 moderne herenregenjassen Het bekende jack met tricotkraagje weekend-herenpanta'ons shirts met korte mouw kaki spijkerbroeken 9,90 jongens 9,90 terlenka 12,90 pantalons 14,90 heren overhemden haast u Reacties op artikelen in onze rubriek zijn altijd zeer welkom. In de eerste plaats, omdat daaruit blijkt, dat men kennis neemt van de inhoud van de rubriek. Een tweede reden waarom ik reacties waardeer, is, dat ze mij de gelegenheid geven nog eens op de zaak terug te komen. Daar maak ik ook nu weer gebruik van. Vakmanschap Een paar weken geleden schreven we een artikeltje over de vraag of in be paalde gevallen van geluk en ongeluk, of van vakmanschap moest worden ge sproken. Ik noemde toen een aantal gevallen, die door mij als gebrek aan vakmanschap werden aangeduid en niet als het toevallig ongelukkig zijn. Eén van de door mij aangehaalde ge vallen was het op het veld laten liggen of laten staan van 'hooi, dat op zater dag klaar was om m te schuren. Ik vond het onverantwoord om te specu leren op nog enkele dagen mooi weer, waarbij dan het inschuren werd uitge steld tot na het weekend. Ik werd hierover aangesproken door een Texelse veehouder, die ik zeker niet zou willen karakteriseren als iemand, de leeft bij de stelregel- „Het komt wel". Toch kon hij het niet met mij eens zijn, dat iemand, die zo han delde hiermee gebrek aan vakman schap toonde. Zijn redenering was, dat van een veehouder, die vijf dagen van de week volop bezet is en gedurende het weekend nog tweemaal per dag moet melken, gevraagd kan worden om op zaterdag hooi te gaan inschuren. In tussen dacht hij wel, dat hij dit per soonlijk zou doen, maar hij kon er be grip voor hebben als een ander dit niet deed en hij zou dan zeker niet willen spreken van een tekort aan vakman schap. Kennis en vlijt Ter voorkoming van misverstand wil ik eerst wel zeggen, dat het zeker niet de bedoeling is om iemand, die een en kele keer eens iets waagt, direct te „betichten" van onvoldoende vakbe kwaamheid' Maar dan wil ik toch ook het vol gende opmerken. In het verleden heeft men misschien wel eens te veel ge dacht, dat boer-zijn een kwestie van hard en lang werken was. Op het mo ment hoort men veel meer het geluid, dat een boer ondernemer moet zijn en beschikken moet over een goede land bouwkundige kennis, een goed inzicht in de problemen en een goed organisa tievermogen. Men gaat hierbij wel eens zo ver, dat men het voorstelt of een goed arbeidstempo en een goede slag van werken niet zo belangrijk zijn. Dit gaat mij echter te ver In de bijna 30 jaar, die ik bij de landbouwvoorlichting werk, heb ik op gemerkt, dat boeren, die op z'n tijd flink wat werk kunnen verzetten een flinke voorsprong hebben bij collega's, die het aanpakken minder goed ligt. Ilk ken op ons eiland een aantal goe de boeren, die mij op heel veel dagen met „liefde" ontvangen, maar die op momenten, dat er werk verzet moet worden, helemaal niet met een voor lichter kunnen staan. Op de veehoude rijbedrijven geldt dit voor de tijd van de 'voederwinning. Als goede veehou ders bezig zijn met de hooioogst, kan je ze beter niet voor de voeten lopen. Ze weten dan maar van één ding. En dat is er voor te zorgen, dat het hooi zo gauw mogelijk geborgen is. En daar mee tonen ze m.i. overduidelijk, dat ze vakman zijn- En daarom meen ik, dat wanneer men al te gemakkelijk besluit om oök al is het zaterdag het inschuren van het hooi een paar dagen te ver schuiven, dit een tekort aan vakman schap kan verraden. ALWEER DE STEKELS Het laatste artikeltje over de stekels leverde een paar reacties op. In de eerste plaats hebben enkele veehouders mij te kennen gegeven, dat ze het he lemaal niet eens zijn met de veehou der, die het hakken van de stekels als de enige goede methode beschouwde om van de stekels af te komen. Zij hadden zelf heel goede ervarin gen met de chemische bestrijding en hadden die ook bij buren opgemerkt. Wel onderschreven ze de ook door ons naar voren gebrachte mening, dat men niet moet denken er in één keer af te zijn. Het is ook met de chemische be strijding een kwestie van volhouden. Een andere veehouder meende, dat de man, die in het vorige artikeltje aan het woord was, het gevaar van het overwaaien van zaad van stekels te zwaar opnam. Persoonlijk lag deze veehouder met een aantal percelen tus sen gronden, waar ieder jaar een flink aantal stékels de kans kreeg om de soort in stand te houden. Ieder jaar ging over zijn percelen een wolk van stekelzaad. Hij had echter niet kunnen constateren, dat daardoor het aantal stekels op zijn land groter werd. Het is min of meer een waagstuk om deze ervaring in deze rubriek door te geven. Ze zou voor bepaalde perso nen of instanties aanleiding kunnen zijn om het met de bestrijding niet al te nauw te nemen- We hopen, dat er andere redenen zijn om het niet ver te laten komen, dat de stékels hun zaad verspreiden. En als één van die redenen willen we noemen de „haveloze" aanblik van een perceel grasland of wegbermen met stekels. Een boer of instantie, die zich zelf respecteert, laat het zo ver met komen. Na de overvloedige regen van de laatste weken bezitten de stekels een goede groeikracht. Als het nog niet te laat is om ze met chemische middelen te lijf te gaan, dan is het nu een zeer goede gelegenheid. een voortreffelijke verf die diep impregneert niet bladdert lang stand houdt voor alle buitenwerk in vele mooie kleuren verf- en behsnijcentrum HOGERSTRAAT Voor schoenen, laarzen, regenkleding, pantoffels, sandalen, kruipbroeken, werkoveralls, rubber klompen, kinderschoenen, voetbed muilen, lak schoentjes, houten kleppers, kinderlaarzen, werk schoenen, regenbroeken, bromfietslaarzen, motor overalls, basketbalschoenen, dekkleden, meisjes- schoenen, suède jasjes, lederen kleding, zomer schoenen, regenpakken voor scholieren, ponyzadels, rijlaarzen, poncho's, badslippers, Zweedse muilen, tropen slippers, voetbed sandalen. Alle soorten alle maten. Wij brengen het beste Voor de laag ste prijs! Iedere kopen een kleine verrassing en wij bezoeken u aan huis. S.v.p. briefkaart p!ET TJROEGOP st' PaDcras' tcl- 02267 2588 rrima Voordelig RADIO UIT AUTO GESTOLEN De toerist H. Schubert uit Düsseldorf ontdekte dat de autoradio uit zijn ge parkeerde auto was gesloopt De dader kwam de auto binnen door een tocht raampje open te breken, waarna het portier kon worden geopend. Om de radio te verwijderen moesten twee ka bels worden stukgesneden en enkele schroeven losgedraaid. INGEKOMEN PERSONEN Tjank Mulder, met gezin, van Hooge- veen, Duizendschoonstraat 3 naar 't Horntje, De Dageraad 24; Maria C. van Schoonhoven, van Velsen, IJmuiden, De Noostraat 143, naar De Koog, K 48b; Johan B. Beekman, van Apeldoorn. Mgr. Nolensstraat 35 naar Den Burg, Weststraat 14. PORTEMONNEE UIT TASJE ONTVREEMD DE KOOG De 18-jarige Ivonne A Noknans uit Enschede miste haar por temonnee met 25,Zij had haar handtasje enige tijd onbewaakt laten staan in het gebouw van de bowling baan te De Koog. In die tijd werd de portemonnee eruit gehaald en een poederdoos met lippenstift. Gevraagd een in bezit van praktijkdiploma boek houden. Studerend voor M.B.A. Brieven onder nummer 444 aan bureau van dit blad. Slagerij en DE KROOiS voor al Uw levensmiddelen Vraagt onze 14-daagse folders HET SCHEELT U GULDENS Telefoon 02226-252 Voor een goede gebruikte auto Telefoon (02220) 2151 Na 6 uur: Chef W. Hoogendijk 2071 privé A. van Es, 2398 tEUILLETOIS door Tom Lodewijk 29. Liever dan een avondje uit in Am sterdam, duur eten in een sjiek restau rant, dat had ze al genoeg gedaan van haar leven. En bomen-met-Pier vond ze een interessanter tijdspassering, dan praten-met-Roel. Ze werd er z'ch op dit moment pijn lijk van bewust, dat praten, zoals ze dat altijd met haar vader gedaan had, iets anders was dan praten met Roel. Hij kon er zich glimlachend over ver wonderen, dat ze „zich -druk maakte" over dingen d>e hij zo weinig belang rijk vond. En ze w'st dat ze er zich juist druk om maakte, omdat hij ze n- belangrijk vond, daarmee de tegenstel ling nog verscherpend. Hij had het een goed idee gevonden, dat ze bü Pier Heerema haar portret zou laten maken, vooral toen ze hem de verzekering gaf dat hij het niet zou verwarren met een ingestorte wolken krabber. „Ik laat mijn portret niet maken, h ij wil mijn portret maken", had ze gezegd „Wat maakt dat voor verschil?" „Alle verschil, zou ik zo zeggen". Hij schudde het hoofd. „Krijg ik het te zien?" „Misschien". „Nou, wat doe je er dan mee? Je hangt het toch zeker op, niet?" „Het is niet van mij. Het is van Pier Heerema"- „Dus je poseert zuiver voor zijn ple zier?" „Min of meer ja. En voor mijn eigen plezier. Ik ben er ook wel in geïnte resseerd". Hij begreep er niet veel van. Voor hem betekende je portret te laten ma ken, een opdracht geven, net als aan de fotograaf. Aan 't eind kreeg je het thuis, je vond dat goed of niet goed, en je deed er mee wat je wilde. „Dus hij verdient er niks mee". „Nee. Hij doet het zó maar". „Geen wonder dat hij financieel om hoog zit". „Dat betert al- Hij werkt weer. Hij is helemaal uit zijn depressie omhoog- Ze hebben nu gewoon een meisje dat in de huishouding helpt, hoe hij er aan heeft kunnen komen mag Joost weten, en die zo'n beetje lid van het gezin is. Geen huishoudsters met trouwplannen en een hoop familie, waar ze ieder weekeind heen moeten". Ze merkte dat Roel niet zo bar ge ïnteresseerd was in het wel en wee van de familie Heerema. Ze voelde wat hij dacht: dat kwam ervan als je zoiets aanhaalde, als je die dingen niet zake lijk bekeek. Het was met dat kind, die Roos, begonnen, nu zat Els tot over haar oren in de wellen en de weeèn van de familie, en wie weet, hij ver dacht haar er zélfs van dat ze op de een of andere manier zich financieel met d»e zaak bemoeide. Die Roosje zou met het eind van de maand weggaan, ging naar de Academie, waar kwam dat geld zo opeens vandaan? Hij had Els gezien als de zakenvrouw, het moderne Amerikaanse type, maar verder oer- Hollands, gelukkig, die haar man in zün carrière kon helpen, waarmee je over de zaken kon praten en die verder >n zijn huis een representatieve gast vrouw zou zijn en dat huis gezellig maken voor de man, als hij moe thuis kwam van zijn werk. Maar ze had, merkte hij, kanten aan haar karakter, die hem nog onbekend waren. In be paalde gevallen was ze niet zakelijk, eerder, ja, sentimenteel, zou je zo zeggen. Die artistieke bevliegingen van haar kregen natuurlijk in huize Heere ma nieuw voedsel. Maar enfin, dat por tret kwam wel ééns af, als Roosje straks weg was, zou ook de band met de Heerema's losser worden, dan kon ze haar volle aandacht richten naar hém. Els dacht aan dit gesprek, terwijl Pier Heerema verwoed zat te borste len. Roel zou haar nog een stuk beter moeten kennen, dacht ze. Maar goed dat ze de boot afgehouden had- Hij zou moeten beseffen dat als er van geven en nemen sprake was, dit van beide kanten moest geschieden. Maar kon je geven, wat je niet had? „Ik stop er mee", zei Pier, „het lukt me niet vanmorgen". „Ligt dat aan mij?" „Ook. U k'ikt te ernstig, uw gedach ten zijn, denk ik, bij heel serieuze zaken". ,Dat komt omdat we allebei zitten te zwijgen". „Ja, dat is ook zo. Als u praat is uw gezicht heel anders, zoals het moet zijn, lévend". „Praét dan", zei ze lachend. „Ja," zei hij, ,maar eh mijn ge dachten zijn ook wel eens bij ernstige zaken. En dat is niet goed als je wenkt. Dan moet je alleen maar denken aan je werk. We zullen es zien of Roos nog koffie heeft". „Schei jullie er al uit?" vroeg Roos, die inderdaad koffie had- „'t Gaat niet zoals ik will," zei haar vader, „juffrouw De Jong keek te se rieus". „Dat doet ze zo vaak," zei Roos, „vooral op kantoor. Is dat erg?" „Voor mijn schilderij wel". „Dhs ik word niet-serieus geschil derd", constateerde Els. „Hartstikke serieus", verzekerde Pier. „Let maar es op, 't komt dik in orde. Maar dat is altijd zo met dit werk. Op sommige dagen wéét je dat je alles lukt, je gaat er voor zitten, je krijgt er steeds meer plezier in, je ver geet alles „Ook het eten", Wierp Roos er tussen. „Ook het eten, en de tijd. En andere honderden ftU 59 enkele stuks moderne modellen 69,- 79.- 98,- sportieve modellen in lichtgewicht terlenka of tweed nu vanaf Corduroy 3/4 model herenjassen heren- en jongensmaten vele dessins nu vanaf sportieve modellen leuke dessins y.yV plooihoudend j Oftl vaak kaki, ook terlenka en corduroy iv,7v herenmaten 9,90 herenmaten duroion q#. herenmaten l-frjïJU zelts al vanaf 4,90 nylon grijs met streepje zeer leuke Hazewind moderne zeer bijzonder voordelig Hazewind terlenka met nylon voering haast u voor de bijzondere aanbieding beslist moderne dessins dagen pak je dit aan en dat aan, en soms smijt je de boel er bij neer en loopt de straat op, en gelooft niet dat het ooit nog iets worden kan, en soms krab je je hele doek weer schoon en begint van armoe opnieuw. Heel vaak komt dat, doordat andere dingen tel kens door je gedachten spoken en je concentratie vernielen". Groot gedruis kondigde aan dat „de bende" zoals Roos het noemde, thuis gekomen was. Els werd met gejuich begroet- Ze constateerde met innig ge noegen, dat het netjes-zijn voor de visite" maar éénmalig was geweest. Nu ze er een paar keer was geweest, was dat over. „Lk noem u tante Els", had Iris ge zegd. „Mag dat?" „Natuurlijk mag jij dat," had Els ge antwoord, die het kleine meisje al met een in haar hart gesloten had", dan heb ik er een lieve nicht bij." „Ja maar," zei Jacintha bazig, „ze is niet van jou alléén." „En ik vind het woord „juffrouw" zo'n rot 1 zo'n naar woord", zei Erica. „Zo iets pinnigs. Net of je op school zit". Pier had haar bedenkelijk aangek? ken. „Weet wél wat u aanhaalt. Zo'a aanwinst is het niet". ,,Maar voor ons is het wél een aar. winst," kwam opeens Erica- Het raakt Els recht in haar hart. Zij een i winst! Niet voor het bedrijf ditmaal maar voor kinderen, kinderen, die gee complimenten maken maar precies zeg gen wat ze denken zeker de Heere maatjes. „Nu," zei Els, „ik vind het ook vee gezelliger klinken". „Maar 't legt wel verplichtingen op. zei Pier Heerema vermanend. „Wat dan?" vroeg Sjoerd. „Dat je tante zich niet voor haar ne ven en nichten hoeft te genéren", de vader, „en dan bedoel ik minder <1 nichten". „Ik ben weer de bok", zei Sjoert somber. „En wij dan zeker de geiten," vin nigde Jacintha. „Ik dadht dat ik in een bloementuil was, en nu is het een veestalling", i* klaagde Els zich lachend. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1968 | | pagina 6