boekhouder
NEELS RUIMT OP
„TROUWEN KUN ALTIJD NOG'
510 20 30 40 50 pet. korting
39,75
4,
WIJZONOL
13,90 17,90
19,90
2390
5,90 6,90
7,90 9,90
Nog vele andere
zeer bijzondere koopjes
Een kwestie van vakmanschap?
GRAAF
firma Goënga
herencostuums
moderne herenkolberts
29,90 39,90
19.90
badstof 3,90
sweaters 6>90
pullpolo, s
kleuterjasjes
jongens- en herenjack
500
herenweekenders
VROEGOP!
f12,50 gespaard,
altijd f25,- waard
Texelse Autocentrale
ongekende prijsverlaging van restanten
kostuums - koiberts - pantalons - jacks
en overhemden
vanaf 18,75 23,75
27,75 29,90 39,90
heren terlenka moderne 1Q on 1tt on
pantalons modellen lOjUÖ 19,90
moderne
herenregenjassen
Het bekende jack met tricotkraagje
weekend-herenpanta'ons
shirts met
korte mouw
kaki
spijkerbroeken
9,90
jongens 9,90
terlenka 12,90
pantalons 14,90
heren
overhemden
haast u
Reacties op artikelen in onze rubriek
zijn altijd zeer welkom. In de eerste
plaats, omdat daaruit blijkt, dat men
kennis neemt van de inhoud van de
rubriek. Een tweede reden waarom
ik reacties waardeer, is, dat ze mij de
gelegenheid geven nog eens op de
zaak terug te komen. Daar maak ik
ook nu weer gebruik van.
Vakmanschap
Een paar weken geleden schreven we
een artikeltje over de vraag of in be
paalde gevallen van geluk en ongeluk,
of van vakmanschap moest worden ge
sproken. Ik noemde toen een aantal
gevallen, die door mij als gebrek aan
vakmanschap werden aangeduid en
niet als het toevallig ongelukkig zijn.
Eén van de door mij aangehaalde ge
vallen was het op het veld laten liggen
of laten staan van 'hooi, dat op zater
dag klaar was om m te schuren. Ik
vond het onverantwoord om te specu
leren op nog enkele dagen mooi weer,
waarbij dan het inschuren werd uitge
steld tot na het weekend.
Ik werd hierover aangesproken door
een Texelse veehouder, die ik zeker
niet zou willen karakteriseren als
iemand, de leeft bij de stelregel- „Het
komt wel". Toch kon hij het niet met
mij eens zijn, dat iemand, die zo han
delde hiermee gebrek aan vakman
schap toonde. Zijn redenering was, dat
van een veehouder, die vijf dagen van
de week volop bezet is en gedurende
het weekend nog tweemaal per dag
moet melken, gevraagd kan worden om
op zaterdag hooi te gaan inschuren. In
tussen dacht hij wel, dat hij dit per
soonlijk zou doen, maar hij kon er be
grip voor hebben als een ander dit niet
deed en hij zou dan zeker niet willen
spreken van een tekort aan vakman
schap.
Kennis en vlijt
Ter voorkoming van misverstand wil
ik eerst wel zeggen, dat het zeker niet
de bedoeling is om iemand, die een en
kele keer eens iets waagt, direct te
„betichten" van onvoldoende vakbe
kwaamheid'
Maar dan wil ik toch ook het vol
gende opmerken. In het verleden heeft
men misschien wel eens te veel ge
dacht, dat boer-zijn een kwestie van
hard en lang werken was. Op het mo
ment hoort men veel meer het geluid,
dat een boer ondernemer moet zijn en
beschikken moet over een goede land
bouwkundige kennis, een goed inzicht
in de problemen en een goed organisa
tievermogen. Men gaat hierbij wel eens
zo ver, dat men het voorstelt of een
goed arbeidstempo en een goede slag
van werken niet zo belangrijk zijn. Dit
gaat mij echter te ver
In de bijna 30 jaar, die ik bij de
landbouwvoorlichting werk, heb ik op
gemerkt, dat boeren, die op z'n tijd
flink wat werk kunnen verzetten een
flinke voorsprong hebben bij collega's,
die het aanpakken minder goed ligt.
Ilk ken op ons eiland een aantal goe
de boeren, die mij op heel veel dagen
met „liefde" ontvangen, maar die op
momenten, dat er werk verzet moet
worden, helemaal niet met een voor
lichter kunnen staan. Op de veehoude
rijbedrijven geldt dit voor de tijd van
de 'voederwinning. Als goede veehou
ders bezig zijn met de hooioogst, kan
je ze beter niet voor de voeten lopen.
Ze weten dan maar van één ding. En
dat is er voor te zorgen, dat het hooi
zo gauw mogelijk geborgen is. En daar
mee tonen ze m.i. overduidelijk, dat ze
vakman zijn-
En daarom meen ik, dat wanneer
men al te gemakkelijk besluit om
oök al is het zaterdag het inschuren
van het hooi een paar dagen te ver
schuiven, dit een tekort aan vakman
schap kan verraden.
ALWEER DE STEKELS
Het laatste artikeltje over de stekels
leverde een paar reacties op. In de
eerste plaats hebben enkele veehouders
mij te kennen gegeven, dat ze het he
lemaal niet eens zijn met de veehou
der, die het hakken van de stekels als
de enige goede methode beschouwde
om van de stekels af te komen.
Zij hadden zelf heel goede ervarin
gen met de chemische bestrijding en
hadden die ook bij buren opgemerkt.
Wel onderschreven ze de ook door ons
naar voren gebrachte mening, dat men
niet moet denken er in één keer af te
zijn. Het is ook met de chemische be
strijding een kwestie van volhouden.
Een andere veehouder meende, dat
de man, die in het vorige artikeltje
aan het woord was, het gevaar van het
overwaaien van zaad van stekels te
zwaar opnam. Persoonlijk lag deze
veehouder met een aantal percelen tus
sen gronden, waar ieder jaar een flink
aantal stékels de kans kreeg om de
soort in stand te houden. Ieder jaar
ging over zijn percelen een wolk van
stekelzaad. Hij had echter niet kunnen
constateren, dat daardoor het aantal
stekels op zijn land groter werd.
Het is min of meer een waagstuk
om deze ervaring in deze rubriek door
te geven. Ze zou voor bepaalde perso
nen of instanties aanleiding kunnen
zijn om het met de bestrijding niet al
te nauw te nemen-
We hopen, dat er andere redenen
zijn om het niet ver te laten komen,
dat de stékels hun zaad verspreiden.
En als één van die redenen willen we
noemen de „haveloze" aanblik van een
perceel grasland of wegbermen met
stekels. Een boer of instantie, die zich
zelf respecteert, laat het zo ver met
komen.
Na de overvloedige regen van de
laatste weken bezitten de stekels een
goede groeikracht. Als het nog niet te
laat is om ze met chemische middelen
te lijf te gaan, dan is het nu een zeer
goede gelegenheid.
een voortreffelijke verf
die diep impregneert
niet bladdert
lang stand houdt
voor alle buitenwerk
in vele mooie kleuren
verf- en behsnijcentrum
HOGERSTRAAT
Voor schoenen, laarzen, regenkleding, pantoffels,
sandalen, kruipbroeken, werkoveralls, rubber
klompen, kinderschoenen, voetbed muilen, lak
schoentjes, houten kleppers, kinderlaarzen, werk
schoenen, regenbroeken, bromfietslaarzen, motor
overalls, basketbalschoenen, dekkleden, meisjes-
schoenen, suède jasjes, lederen kleding, zomer
schoenen, regenpakken voor scholieren, ponyzadels,
rijlaarzen, poncho's, badslippers, Zweedse muilen,
tropen slippers, voetbed sandalen. Alle soorten
alle maten. Wij brengen het beste Voor de laag
ste prijs! Iedere kopen een kleine verrassing en wij
bezoeken u aan huis. S.v.p. briefkaart
p!ET TJROEGOP st' PaDcras' tcl- 02267 2588
rrima Voordelig
RADIO UIT AUTO GESTOLEN
De toerist H. Schubert uit Düsseldorf
ontdekte dat de autoradio uit zijn ge
parkeerde auto was gesloopt De dader
kwam de auto binnen door een tocht
raampje open te breken, waarna het
portier kon worden geopend. Om de
radio te verwijderen moesten twee ka
bels worden stukgesneden en enkele
schroeven losgedraaid.
INGEKOMEN PERSONEN
Tjank Mulder, met gezin, van Hooge-
veen, Duizendschoonstraat 3 naar 't
Horntje, De Dageraad 24; Maria C. van
Schoonhoven, van Velsen, IJmuiden, De
Noostraat 143, naar De Koog, K 48b;
Johan B. Beekman, van Apeldoorn.
Mgr. Nolensstraat 35 naar Den Burg,
Weststraat 14.
PORTEMONNEE UIT TASJE
ONTVREEMD
DE KOOG De 18-jarige Ivonne A
Noknans uit Enschede miste haar por
temonnee met 25,Zij had haar
handtasje enige tijd onbewaakt laten
staan in het gebouw van de bowling
baan te De Koog. In die tijd werd de
portemonnee eruit gehaald en een
poederdoos met lippenstift.
Gevraagd een
in bezit van praktijkdiploma boek
houden.
Studerend voor M.B.A.
Brieven onder nummer 444 aan bureau van
dit blad.
Slagerij en DE KROOiS voor
al Uw levensmiddelen
Vraagt onze 14-daagse folders
HET SCHEELT U GULDENS
Telefoon 02226-252
Voor een goede gebruikte auto
Telefoon (02220) 2151
Na 6 uur: Chef W. Hoogendijk 2071
privé A. van Es, 2398
tEUILLETOIS
door
Tom Lodewijk
29. Liever dan een avondje uit in Am
sterdam, duur eten in een sjiek restau
rant, dat had ze al genoeg gedaan van
haar leven. En bomen-met-Pier vond
ze een interessanter tijdspassering, dan
praten-met-Roel.
Ze werd er z'ch op dit moment pijn
lijk van bewust, dat praten, zoals ze
dat altijd met haar vader gedaan had,
iets anders was dan praten met Roel.
Hij kon er zich glimlachend over ver
wonderen, dat ze „zich -druk maakte"
over dingen d>e hij zo weinig belang
rijk vond. En ze w'st dat ze er zich
juist druk om maakte, omdat hij ze n-
belangrijk vond, daarmee de tegenstel
ling nog verscherpend.
Hij had het een goed idee gevonden,
dat ze bü Pier Heerema haar portret
zou laten maken, vooral toen ze hem
de verzekering gaf dat hij het niet zou
verwarren met een ingestorte wolken
krabber.
„Ik laat mijn portret niet maken, h ij
wil mijn portret maken", had ze gezegd
„Wat maakt dat voor verschil?"
„Alle verschil, zou ik zo zeggen".
Hij schudde het hoofd.
„Krijg ik het te zien?"
„Misschien".
„Nou, wat doe je er dan mee? Je
hangt het toch zeker op, niet?"
„Het is niet van mij. Het is van Pier
Heerema"-
„Dus je poseert zuiver voor zijn ple
zier?"
„Min of meer ja. En voor mijn eigen
plezier. Ik ben er ook wel in geïnte
resseerd".
Hij begreep er niet veel van. Voor
hem betekende je portret te laten ma
ken, een opdracht geven, net als aan de
fotograaf. Aan 't eind kreeg je het
thuis, je vond dat goed of niet goed,
en je deed er mee wat je wilde.
„Dus hij verdient er niks mee".
„Nee. Hij doet het zó maar".
„Geen wonder dat hij financieel om
hoog zit".
„Dat betert al- Hij werkt weer. Hij is
helemaal uit zijn depressie omhoog- Ze
hebben nu gewoon een meisje dat in de
huishouding helpt, hoe hij er aan heeft
kunnen komen mag Joost weten, en
die zo'n beetje lid van het gezin is.
Geen huishoudsters met trouwplannen
en een hoop familie, waar ze ieder
weekeind heen moeten".
Ze merkte dat Roel niet zo bar ge
ïnteresseerd was in het wel en wee van
de familie Heerema. Ze voelde wat hij
dacht: dat kwam ervan als je zoiets
aanhaalde, als je die dingen niet zake
lijk bekeek. Het was met dat kind, die
Roos, begonnen, nu zat Els tot over
haar oren in de wellen en de weeèn
van de familie, en wie weet, hij ver
dacht haar er zélfs van dat ze op de
een of andere manier zich financieel
met d»e zaak bemoeide. Die Roosje zou
met het eind van de maand weggaan,
ging naar de Academie, waar kwam dat
geld zo opeens vandaan? Hij had Els
gezien als de zakenvrouw, het moderne
Amerikaanse type, maar verder oer-
Hollands, gelukkig, die haar man in zün
carrière kon helpen, waarmee je over
de zaken kon praten en die verder >n
zijn huis een representatieve gast
vrouw zou zijn en dat huis gezellig
maken voor de man, als hij moe thuis
kwam van zijn werk. Maar ze had,
merkte hij, kanten aan haar karakter,
die hem nog onbekend waren. In be
paalde gevallen was ze niet zakelijk,
eerder, ja, sentimenteel, zou je zo
zeggen. Die artistieke bevliegingen van
haar kregen natuurlijk in huize Heere
ma nieuw voedsel. Maar enfin, dat por
tret kwam wel ééns af, als Roosje
straks weg was, zou ook de band met
de Heerema's losser worden, dan kon
ze haar volle aandacht richten naar
hém.
Els dacht aan dit gesprek, terwijl
Pier Heerema verwoed zat te borste
len. Roel zou haar nog een stuk beter
moeten kennen, dacht ze. Maar goed
dat ze de boot afgehouden had- Hij zou
moeten beseffen dat als er van geven
en nemen sprake was, dit van beide
kanten moest geschieden. Maar kon
je geven, wat je niet had?
„Ik stop er mee", zei Pier, „het lukt
me niet vanmorgen".
„Ligt dat aan mij?"
„Ook. U k'ikt te ernstig, uw gedach
ten zijn, denk ik, bij heel serieuze
zaken".
,Dat komt omdat we allebei zitten te
zwijgen".
„Ja, dat is ook zo. Als u praat is uw
gezicht heel anders, zoals het moet zijn,
lévend".
„Praét dan", zei ze lachend.
„Ja," zei hij, ,maar eh mijn ge
dachten zijn ook wel eens bij ernstige
zaken. En dat is niet goed als je wenkt.
Dan moet je alleen maar denken aan
je werk. We zullen es zien of Roos nog
koffie heeft".
„Schei jullie er al uit?" vroeg Roos,
die inderdaad koffie had-
„'t Gaat niet zoals ik will," zei haar
vader, „juffrouw De Jong keek te se
rieus".
„Dat doet ze zo vaak," zei Roos,
„vooral op kantoor. Is dat erg?"
„Voor mijn schilderij wel".
„Dhs ik word niet-serieus geschil
derd", constateerde Els.
„Hartstikke serieus", verzekerde
Pier. „Let maar es op, 't komt dik in
orde. Maar dat is altijd zo met dit
werk. Op sommige dagen wéét je dat
je alles lukt, je gaat er voor zitten, je
krijgt er steeds meer plezier in, je ver
geet alles
„Ook het eten", Wierp Roos er tussen.
„Ook het eten, en de tijd. En andere
honderden ftU 59
enkele stuks
moderne modellen 69,- 79.- 98,-
sportieve modellen
in lichtgewicht terlenka
of tweed
nu vanaf
Corduroy 3/4 model
herenjassen
heren- en jongensmaten
vele dessins nu vanaf
sportieve modellen leuke dessins y.yV
plooihoudend j Oftl
vaak kaki, ook terlenka en corduroy iv,7v
herenmaten 9,90
herenmaten
duroion q#.
herenmaten l-frjïJU
zelts al vanaf 4,90
nylon
grijs met streepje
zeer leuke Hazewind moderne
zeer bijzonder voordelig
Hazewind
terlenka met nylon voering
haast u voor de bijzondere aanbieding
beslist moderne dessins
dagen pak je dit aan en dat aan, en
soms smijt je de boel er bij neer en
loopt de straat op, en gelooft niet dat
het ooit nog iets worden kan, en soms
krab je je hele doek weer schoon en
begint van armoe opnieuw. Heel vaak
komt dat, doordat andere dingen tel
kens door je gedachten spoken en je
concentratie vernielen".
Groot gedruis kondigde aan dat „de
bende" zoals Roos het noemde, thuis
gekomen was. Els werd met gejuich
begroet- Ze constateerde met innig ge
noegen, dat het netjes-zijn voor de
visite" maar éénmalig was geweest. Nu
ze er een paar keer was geweest, was
dat over.
„Lk noem u tante Els", had Iris ge
zegd. „Mag dat?"
„Natuurlijk mag jij dat," had Els ge
antwoord, die het kleine meisje al met
een in haar hart gesloten had", dan heb
ik er een lieve nicht bij."
„Ja maar," zei Jacintha bazig, „ze is
niet van jou alléén."
„En ik vind het woord „juffrouw"
zo'n rot 1 zo'n naar woord", zei Erica.
„Zo iets pinnigs. Net of je op school
zit".
Pier had haar bedenkelijk aangek?
ken. „Weet wél wat u aanhaalt. Zo'a
aanwinst is het niet".
,,Maar voor ons is het wél een aar.
winst," kwam opeens Erica- Het raakt
Els recht in haar hart. Zij een i
winst! Niet voor het bedrijf ditmaal
maar voor kinderen, kinderen, die gee
complimenten maken maar precies zeg
gen wat ze denken zeker de Heere
maatjes.
„Nu," zei Els, „ik vind het ook vee
gezelliger klinken".
„Maar 't legt wel verplichtingen op.
zei Pier Heerema vermanend.
„Wat dan?" vroeg Sjoerd.
„Dat je tante zich niet voor haar ne
ven en nichten hoeft te genéren",
de vader, „en dan bedoel ik minder <1
nichten".
„Ik ben weer de bok", zei Sjoert
somber.
„En wij dan zeker de geiten," vin
nigde Jacintha.
„Ik dadht dat ik in een bloementuil
was, en nu is het een veestalling", i*
klaagde Els zich lachend.
(Wordt vervolgd)