Stiefmoeder
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
FILMNIELWS
LANDBOUW en VEETEELT
55
fCafSPllS I
HVEEDE BEAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 23 AUGUSTUS 1968
rubriek voor j
w-dflkïiv
>an («roninatf*»!
DANKBARE KLANTEN
Je ziet ze tegenwoordig minder dan
voorheen. Ik bedoel de bordjes in win
kels met het opschrift; „Hebt ge klach
ten, zeg het ons, zijft ge tevreden, zeg
het anderen".
Hoewel deze opwekking, zakelijk ge
zien, volkomen te begrijpen is, kan ik
toch wel zeggen, dat de meeste winke
liers er toch ook prijs op stellen zo nu
en dan eens een tevreden woord te
horen, k 'heb het al meer gezegd, dat
ieder mens het nodig heetf om van tijd
tot tijd eens te horen, dat z'n werk ge
waardeerd wordt. In dit opzicht ver
schilt een voorlichter niet van zijn me
deburgers. Daarom voor deze keer een
paar dankbare klanten.
„Goede voorlichting"
Qp het moment houdt ass. Sturken-
boom zich o.m. weer bezig met tijd
studies bij het machinaal melken. Met
het klokje er bij wordt de tijd voor de
diverse handelingen bij het melken op
genomen. Dit werk gebeurt al enkele
jaren. De resultaten van deze tijd
studies worden in de loop van de win
ter met de betreffende veehouders be
sproken.
Nu moet U niet denken, dat het er
hier in de eerste plaats om gaat na te
gaan welke veehouder per uur de
meeste koeien kan melken. Dat is echt
geen onbelangij'ke zaak, maar het is
zeker niet het een en het al.
Het gaat bij deze zaak vooral ook
om het goede melken. Daarbij komen
punten aan de orde als een goede voor
behandeling, een juiste wachttijd tus
sen de voorbehandeling en het aan
sluiten van het apparaat, de tijd, dat de
machine is aangesloten, het eventuele
namelken, enz. Ook wordt nagegaan of
de machine, wat het aantal pulsatiesla
gen en de hoogte van het vacuüm be
treft juist is afgesteld.
Is dit nu zo belangrijk? „Ja", zei een
oudere veehouder ons deze week. „Dit
is goede voorlichting. Ik heb naar de
op- en aanmerkingen geluisterd en be
paalde dingen veranderd. En ik moet
zeggen, het gaat beter".
Dit was een veehouder, die op het
gebied van het handmelken z'n sporen
al vele jaren heeft verdiend. Toch was
het nodig om hem, wat het machinaal
melken betreft, op bepaalde fouten te
wijzen. De manier, waarop de voorlich
tingsdienst tegenwoordig werkt en ook
wel moet werken, is voor een groot ge
deelte de methode van groepsvoorlich-
ting en massavoorlichting. Er blijken
eohter nog altijd zaken te zijn, die al
leen volgens de oude beproefde me
thode van de individuele voorlichting
bijgebracht kunnen worden.
Veel beter geworden
De tweede dankbare klant was een
veehouder, die een aantal jaren getobd
heeft met het drachtig krijgen van het
vee. Het was tenslotte zo erg, dat hij
er toe kwam om, wat het drachtig krij
gen van de pinken betreft, geen moeite
meer te doen. Het lukte toch niet.
Omdat deze veehouder niet de enige
was, die met dit euvel te maken had,
werd enkele jaren geleden besloten op
een 15-tal bedrijven een onderzoek in
te stellen naar de mineralenvoorziening
van de grond en het ruwvoer. Dit on
derzoek was mogelijk, dank zij de me
dewerking van de betreffende veehou
ders, de leveranciers van veevoer op
ons eiland, de Gezondheidsdienst voor
Dieren in Noordholland en de Vereni
ging voor Bedrijfsvoorlichting.
Bij de vijftien bedrijven was er een
•aantal, dat regelmatig moeilijkheden
had. Daarnaast waren bedrijven uitge
zocht, waar het op dit gebied juist in
orde was.
We kunnen echt niet zeggen, dat het
onderzoek zulke spectaculaire dingen
aan het licht heeft gebracht. De ver
schillen tussen goede en slechte bedrij
ven waren lang niet altijd duidelijk.
Wel bleek, dat het op enkele slechte
bedrijven, speciaal wat de voorziening
van koper in de grond en het ruwvoer
betreft, niet best te zijn. Er zijn voor
deze bedrijven adviezen gegeven op het
gebied van de bemesting en de voeding.
Dezer dagen kwam één van deze
laatstbedoelde veehouders bij ons. Hij
bleek een dankbare klant te zijn. In de
eerste plaats, omdat bij de adviezen op
gevolgd had. In de tweede plaats, om
dat hij ongevraagd het resultaat kwam
vertellen.
„Het eerste jaar dacht ik, dat het
allemaal niks gaf, want het was weinig
of niets beter. De jaren daarop werd
het wat beter en dit jaar heb ik maar
één koe en één pink voor de tweede
maal moeten behandelen".
•Hij vertelde ons verder, dat hij ook
nu nog trouw doorging om de aanwij
zingen, die hij gekregen had, op te vol
gen. Zo voerde hij regelmatig minera-
lenkoek en ieder jaar ontving een deel
van het bedrijf een bemesting met ko-
perslakkenbloem.
Ter lering van anderen vonden we
het de moeite waard om deze geluiden
door te geven.
INGEKOMEN PERSONEN
Wim Pauptit, van 's-Graverihage,
Buitentuinen 13 naar Den Burg, Jac. P.
Thijsselaan 91; Hans R. Prechel, met
gezin, van Amsterdam, Jacob van Len-
nepkade 41hs, naar Den Burg, Emma-
laan 6; Martinus P. Tromp, van Hoorn,
Kleine Noord 19rd naar De Cocksdorp,
Kikkertstraat 15.
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
6. Voorlopig benaderde ze dat geluk
het dichtst in haar werken met dokter
De Hoogh. Haar vrouwelijke intuïtie
deed haar vermoeden, dat hij zich haar
als betrouwbare medewerkster, een
beetje als kameraad ook, bewust was.
Nauwgezet bewaarde ze de afstand. Ze
begreep hoe hij als weduwnaar, als een
in alle opzichten aantrekkelijke partij,
op zijn hoede was voor trouwgrage
verpleegsters. Ze wilde ook zelfs de
schijn niet wekken!
Ze had boeiend werk, leefde in goede
en soms vriendschappelijke verhouding
met haar collega's. Het leven was goed.
Het verleden was vergeten.
HOOFDSTUK III.
Dokter De Hoogh
Dokter De Hoogh had koffie gedron
ken met zijn collega Herzfeld, en zich
over deze man verwonderd. Voor het
eerst. Herzfeld had een ongeneeslijk
zieke vrouw. Hij had zorgen. En Her
man de Hoogh had ze zelf ook.
„Een chirurg moest eigenlijk volko
men zorgeloos kunnen leven", flapte hij
er uit. „Dit werk eist zo je volledige
concentratie, dat iedere afleiding, van
welke aard ook, uit den boze is".
„Ja", knikte Herzfeld, „maar daar
hebben we niets over te vertellen. Wij
zouden dan trouwens de enigen zijn,
die zorgenvrij over de aardbol rond
dartelen".
„Heb jij dat nooit, Herzfeld, dat je
concentratie gevaar loopt als je maar
éven aanaan de zorgen thuis
denkt?"
„Nee", zei de ander, „veel gevaarlij
ker is, als ik me bij het scheren héb
gesneden, of m'n likdoorn het me lastig
maakt. Dat zijn naar het bijbelwoord
de kleine vossen die de wijngaard ver
derven. Die beïnvloeden je stemming,
maken je prikkelbaar, en daartegen
moet je je met kracht verzetten. Ik heb
in de tijd dat wij mannen nog sok
ophouders droegen, eens tijdens een
operatie gemerkt dat zo'n ding het be
gaf. Nou, je kunt je niet voorstellen,
de Hoogh, wat een inspanning het me
gekost heeft om daar niet aan te den
ken".
„Ik kan het me heel goed voorstellen,
met al die zusterkens om je heen",
lachte De Hoogh, „want je sloeg als
man toch maar een snertfiguur met
zo'n ding onder je broekspijpen uit.
Herinner je je die foto van die gene
raal, die de parade afnam?"
Ze lachten allebeidie zelfbe
wuste generaal, buik in, borst vooruit,
met gestrenge blik de mannen inspec
terend op de kleinste inbreuk, en zelf
met een losgesprongen sokophouder
„Nee", peinsde Herzfeld hardop, „die
echte grote narigheden en zorgen, die
maken je, vind ik, alleen maar meer
bewust van de narigheden van je pa
tiënten. Je gaat ze anders zo gauw
zien als gevallen. Ik heb een hartpa
tiënt op het ogenblik, en ik weet dat
het grootste gevaar voor die man 'komt
van z'n piekeren, hoe het nou thuis met
de zaak moet gaan, terwijl hij hier ligt.
Moeders, die hier liggen, met een hok
met jongens thuis. De bijkomende na
righeid, zogezegd. Je moet wel oppas
sen dat je niet probeert ieders kruis
méé te dragen, maar als je doet of het
er niet is, word je een feilloze robot".
De Hoogh knikte. Hij herinnerde zich
de tijd van Marian's korte, maar fatale
ziekte. Geluikkig had toen Liesbeth zo
veel mogelijk opgevangen. Maar daar
zat 'em juist de kneep. Hij kon Lies
beth niet langer vasthouden. Ze had
een man leren kennen, een econoom,
die een belangrijke functie in het bui
tenland ging bekleden, en daar graag
getrouwd heen zou gaan. Ze had al ge
noeg geofferd, het was niet meer dan
billijk dat ze nu ook een beetje éigen
geluk kreeg. Maar inmiddels zat hij
daar, met zijn 'twee kinderen, en moest
nu het getob met huishoudsters begin
nen?
Op hetzelfde ogenblik schoot, als een
lichtstraal, een gedachte door z'n brein,
die hij geneigd was meteen te verwer
pen als onuitvoerbaar, riskant. Maar
toch liet die gedachte hem niet los.
Herman de Hoogh had zijn reputatie
als uitnemend chirurg verkregen door
zijn intuïtie en zijn besluitvaardigheid.
En die liet hem ook nu niet in de steek.
Hij belde Carla op.
„Zuster, ik moet iets met u bespre
ken, dat niets met het werk te maken
heeft, en toch ook weer wel. Ja, dat
klinkt raadselachtig. Maar 't is voor
mij te belangrijk dan dat ik het per
telefoon af kan doen, of eventjes op de
•gang. Hebt u er bezwaar tegen, als ik
u daarvoor vanavond bezoek?"
Hij stelde dat maar zo voor, en be
greep dat het een rare indruk kon ma
ken, dokter De Hoogh, die 's avonds
een verpleegster op haar flat bezocht.
Haar reactie stelde hem gerust.
„Ik bent vanavond thuis, de hele
avond".
„Acht uur, is dat goed?"
„Dat is best. Tot vanavond dokter".
Meer niet. Hij zuchtte verlicht. Heel
zakelijk. Zo moe9t het ook.
Hoewel Carla zich afvroeg wat dok
ter De Hoogh met haar zou willen be
spreken, was het simpele feit dat hij
haar in haar eigen huis opzocht, voor
haar een geruststelling. De jonge dok
ter Arntzenius zou ze beslist niet zon
der meer haar fiat hebben gegeven,
maar die zou het zo niet hebben inge
kleed! Die zou langs veel omwegen tot
de zaak gekomen zijn, om met Carla
een avondje uit te gaan, waarin hij, had
ze begrepen, al lang zin had. Maar
Arntzenius hield ze wel op armslengte,
die donkere ogen hadden al naar te
NAT GRAS EN KOUDERE NACHTEN
Nog een dag of wat en de „R" is
weer in de maand. Dat betekent in de
meeste jaren, dat het gras een duidelijk
andere samenstelling krijgt en de
nachten kouder worden. Het betekent
ook, dat het vee aan bepaalde gevaren
bloot gaat staan. Eén van die gevaren
is het optreden van kopziekte. Welis
waar is het gevaar in het voorjaar in
het algemeen groter dan in de herfst,
maar ook op Texel hebben veehouders
in vorige jaren ondervonden, dat kop
ziekte, ook in de herfst een wezenlijk
gevaar is. Het is daarom goed er aan
te denken, dat ook het verliezen van
een beste koe niet uitsluitend een
kwestie van „ongelukkig zijn" is, maar
dat het ook een gevolg kan zijn van
het nalaten van bepaalde voorzorgs
maatregelen.
Voorzorgsmaatregelen
Het voeren van zgn. anti-kopziekte-
'koek, ofwel magnesiumkoekjes is al een
aantal jaren in gebruik op bedrijven, die
•met deze ziekte te maken hebben. Dui
delijk is gebleken, dat dit een goede
methode is.
Als bezwaar komt nog al eens naar
voren het niet willen opnemen van de
koékjes. Vooral als de dieren niet meer
op stal komen geeft dit moeilijkheden.
Daarom is het een vooruitgang, dat
er nu naast het voeren van de magne
siumkoekjes een andere mogelijkheid
is om de dieren magnesium te laten op
nemen, nl. in de vorm van gebrande
magnesiet. Deze „meststof" wordt, zo
kort mogelijk voordat de dieren in een
perceel gras komen, over het gras ge
strooid. Bij voorkeur in de ochtend als
de dauw op het gras ligt. De magnesiet
blijft dan aan het gras „kleven" en met
•het gras gaat de magnesium naar bin
nen.
'Dit voorjaar heeft men op naar
schatting 15 Texelse bedrijven deze
methode toegepast. En naar de geluiden
te oordelen tot tevredenheid. In het al
gemeen is 30 kg. gebrande magnesiet
per ha. gebruikt.
We menen, dat voor de kopziéktege-
voelige bedrijven binnenkort de tijd er
weer is om voorzorgsmaatregelen te
nemen. Laat men dan ook denken aan
deze goedkope en makkelijke methode.
Uit proeven, die door het consulent-
schap Schagen zijn genomen blijkt, dat
naast het strooien van gebrande mag
nesiet ook het spuiten van 150 kg. bit-
terzout een zeer goede methode is. Spe
ciaal als er kort na het strooien van de
gebrande magnesiet regen volgt, is het
spuiten vn 150 kg. bitteraout beter.
Daarom zou voor bedrijven, 'die zelf
over een spuitmachine beschikken, ook
gebruik gemaakt kunnen worden van
•bitterzout.
Vrijdag 23 augustus
De Koog, vanaf „De Schuilhut" met auto's
kerketochten over Texel, om 14.00 uur.
De Koog, 14.00 uur volksdansen voor kin
deren op het sportveld.
Oudeschild, 't Skiltje, 20.00 uur, laatste open
bare klaverjasdrive.
De Cocksdorp, vanaf Watergcmaal, Wadden-
excursie, vertrek 11.00 uur.
Zaterdag 24 augustus
Den Burg, City-theater, nachtvoorstelling om
23.00 uur „Een lange zwoele nacht".
Den Hoorn, „Dc Waldhoorn", 20.00 uur,
laatste keer dansen m.m.v. „The Future".
De Cocksdorp, vanaf Watergcmaal, wadden-
excursie, vertrek 11.45 uur.
Dinsdag 27 augustus
De Koog, 14.00 uur, vanaf „Dc Schuilhut",
met auto's kcrkentochten over Texel.
De Koog, Sportveld, volleyballen en volks
dansen voor gasten en Texelaars, 19.00 uur.
De Waal. N.H. kerk zang- en muziekavond
om 20.30 uur.
Zaterdag- en zondagavond in City
theater „Giant", een al wat oudere film
met sterren als James Dean, Rock Hud
son en Elisabeth Taylor. Leslie Bene
dict, de echtgenote van de eigenaar van
een enorm veebedrijf, trekt zich het lot
van de inheemse werkkrachten aan. Zij
wil hen helpen. Dan is er de oude vrij
ster Luz, die bij testament een stukje
land schenkt aan de opstandige stal
knecht Jett, die er olie aanboort en
schatrijk wordt. De families Benedict
en Rink groeien als gevolg van deze
omstandigheden in de loop der jaren
uit elkaar. Toch gaan de Benedicts in
op de uitnodiging voor de openings
plechtigheid van het hotel van Jett.
Daar ontstaat een ruzie als de Mexi
caanse vrouw van Jordy Benedict in
verband met ihaar huidskleur niet
wordt geholpen in de kapsalon van het
hotel. De feestavond wordt bedorven;
er vallen klappen. Dat uit dit alles toch
iets goeds voortkomt, blijkt aan het slot
van de film. (In kleuren alle leef
tijden).
Voor de nachtvoorstelling van zater
dagavond heeft men de film „Een lange
zwoele nacht" gekozen. Twee strip-
tease-meisjes uit Parijs wonen in een
alleenstaand villaatje in een van de
buitenwijken. Na een optreden zater
dagavond krijgen ze onverwachts be
zoek: een inbreker. Geld is er niet m
huis, maar de banken zullen maandag
weer opengaan en het wél aanwezige
saldo kan dan geïncasseerd worden. De
inbreker besluit tot maandag bij de
meisjes te blijven. Een van de meisjes
zal naar de bank moeten gaan, terwijl
de andere als gijzelaarster wordt vast
gehouden. Gedurende de lange wacht
tijd wordt 'het contact wat vertrouwe
lijker. De inbreker blijkt toch niet zo'n
erge schuik te zijn. Vervelend wordt
het als de indringer last van zijn hart
kwaal krijgt en dringend medicijnen
nodig heeft. Enfin, een wat geforceerd
verhaal om de langdurige aanwezigheid
van de indringer bij de mooie meisjes
aannemelijk te maken. Het resultaat is
in ieder geval dat een der meisjes be
sluit voorgoed bij Max te blijven.
Een oude bekende is de film „Das
Dreimaderlhaus", naar de bekende
operette, met Rudolf Schock en Magda
Schneider. De film draait vrijdag- en
woensdagavond. (Alle leeftijden).
Zondagmiddag drie uur een enerve
rende circusfilm „Rings around the
world". De camera zwerft langs de
grootste circussen ter wereld. In het
circus Scott van Stockholm zien we
jongleur Marco evenwichtskunsten uit
halen. In circus Krone fietsen Mendez
en Seitz over een draad in de nok van
de tent. Frieda Sembach-Krone presen
teert haar olifanten in een dwaas
Beatle-nummer. Verder treden fraai
gedresseerde paarden op van het circus
Schumann uit Kopenhagen, de Flying
Armors met hun driedubbele vliegende
salto en de vermaarde leeuwen van het
nationale Spaanse circus. Circuslief
hebbers mogen deze film niet missen.
(Alle leeftijden in kleuren).
Tenslotte, op maandag- en dinsdag
avond, Walt Disney's „Fantasia", een
schitterende tekenfilm in kleuren, vol
bekende muziek. De muziek is essen-
tiëel. Het orkest, onder leiding van
Stokowsky voert een aantal klassieke
nummers uit, die op de film worden
begeleid door passende beelden. Het
eerste stuk is een toccata en fuga van
Bach. Heel anders is de daarop vol
gende bloemenwals uit de Notenkraker
van Tsjaikowsky. Dan volgen „De to
venaarsleerling" van Ducas en „Le
sacre du Printemps" van Strawinski.
Laatsgenoemde muziek deed de gedach
ten van de tekenaar uitgaan naar de
oertijden toen de aarde werd geboren,
wat in indrukwekkende beelden op het
doek wordt gebracht. Ook de humor
krijgt een kans, zoals in het gedeelte,
waarin de werking van de geluidsfilm
wordt uitgelegd, waarna enkele fraaie
gedeelten uit de Pastorale van Beet
hoven volgen, ook weer begeleid door
de bij deze muziek wel héél voor de
hand liggende beelden. Een boeiende en
unieke film.
Brltvtn Uian bulla* »ara*l-oorf*l5Uiald da radabUa«C£.
WAAROM RUITERSPORT?
Omdat het een der moeilijkste spor
ten is? Omdat men niet omgaat met
een mechanisch produkt? Omdat men
omgaat met het edelste dier der schep
ping met een grote intelligentie en
eigen wil? Omdat het ons brengt langs
paden en naar plaatsen, die niet met
een motorvoertuig zijn te bereiken?
Omdat de andere dieren b.v. konijnen
of fazanten niet weglopen of wegvlie
gen, gewoon omdat ze dat niet doen
voor een paard? Omdat men onder de
bekoring van de natuur en de afwisse
lende cadans van stap, draf en galop
zich frank en vrij gaat voelen, zo
volkomen tot rust komend? Omdat je
in je paard altijd een kameraad hebt,
waar je op de eenzaamste plaatsen mee
kunt praten, omdat je er één mee bent?
Om het wedstrijdelement? Het sportief
kampen met andere leden in streek,
provinciaal of landelijk verband?
Ja, om èl die bovenstaande redënen
kiezen velen voor de ruitersport. Maai
de landelijke ruitersport is meer. Zij
ontwikkelt lichaam en geest, zij brengt
de beoefenaars meer liefde voor het
dier bij, dwingt tot zelfbeheersing,
dwingt tegenslagen te accepteren en
leert ons ons zelf te zijn. Ik durf te
zeggen dat de doorsnee paardenliefheb
ber eerlijk, vlot en behulpzaam is, dat
hij het leven durft te leven, eenvoudig
is en geen capsones heeft. Hoog op hun
paard gezeten weten de ruiters dat er
meer op hen gelet wordt. Hier blijft
van hangen. In doorsnee gedraagt de
ruiter zich daardoor in het gewone le
ven ook netter. De jongens zoeken hun
kracht er niet in om zich brutaal te ge
dragen, zich vol te laten lopen met bier
of lang haar te dragen. U zult zeggen:
je daast. Maar dan zeg ik: toets het
bovenstaande aan de praktijk. Daarom
durf ik rustig te zeggen: ouders, als U
een zoon of dochter heeft met een wil
letje en liefde voor een pony, 'help hen
dan! Het is minder duur van velen
denken. Weet U dat wij nu een veertig
leden hebben, groot en klein.
's Zomers oefenen wij vaak tweemaal
in de week, momenteel lx. Zaterdag
middags de kleine pony's van Eierland,
onder leiding van mej. Nely Langeveld.
Ook worden zaterdagmiddags de Wad-
denruiters, kleine en grote pony's m
afdelingen geoefend, van 14.00 - 16.30
uur naast hot voetbalveld van De Waal.
Kom eens kijken op de les.
Wiilt u deze mooie sport steunen?
Dezer dagen gaan de jongens rond met
donateurskaarten. Als ze U overslaan
en U toch donateur wilt worden, geeft
U zich dan op bij de penningmeester
Jac. de Graaf in De Westen. Als U lid
wilt worden, moet U bij secretaris J.
Kiljan zijn. Onze instructeur is Jaap
Sdhoorl (gediplomeerd). Hij wordt door
vier hulpinstructeurs bijgestaan.
Steeds meer wordt het paard op de
bedrijven door mechanische kracht ver
vangen; gelukkig groeit in heel Neder
land de animo voor de ruitersport. U
zou toch ook het paard niet willen mis
sen in het Nederlandse landschap.
Wordt daarom donateur van de Wad-
denruiters of van de Kleppertjes.
De voorzitter,
Jan Agter Sr.
170. Kleine oorzaken hebben soms grote
gevolgen. Zo op het eerste gezicht
schijnt er dus helemaal geen verband
te bestaan tussen de kleine havenplaats
Surharingerzilterveen en het hoofdbu
reau van politie te Gravendrecht. Ach
ja, het was maar een klein en onaan
zienlijk plaatsje, dat Surharingerzilter
veen. De haven was langzamerhand ge
heel verzand en van het 'bloeiende,
middeleeuwse havenstadje was niet
veel meer overgebleven dan een kerkje,
wat bouwvallige huisjes, enkele pak
huizen en een handjevol zeemanskroeg-
jes, waar de rum vloeide en schorre
stemmen vergeten zeemansliederen
zongen
Het haventje werd alleen nog maar
aangedaan door wat zeilschepen en op
de avond van deze zelfde gedenkwaar
dige dag verliet een stokoud en trots
galjoen het haventje. Gerrit-Jan Upke
ma, de oudste matroos, zwabberde het
dek en dacht aan de zonnige stranden
van Palma di Chiocolata, waar ze heen
zouden gaan voor een lading cacaobo
nen. Gerrit-Jan Upkema zong het hoog
ste lied en 'hij was zich nog niet bewust
van het feit, dat hij weldra iets héél
vreemds zou bemerken.
Gerrit-Jan Upkema had een broer,
doch deze jongen had nóóit naar zee
gewild. Hij had een goede betrekking
aan de vaste wal, zelfs zover mogelijk
van die zwalpende, kokende zee ver
wijderd. Jan-Gerrit Upkema was na
melijk bij de douane en de grenswacht
gegaan, en het derde district van de
bergachtige grens was aan zijn zorgen
toevertrouwd. Het toeval wilde nu, dat
niet alleen Gerrit-Jan Upkema, maar
ook Jan-Gerrit Upkema weldra iets
héél vreemds zou bemerken
veel vrouwen gekeken
Ze zag dat De Hoogh gespannen was,
toen hij binnenkwam. En ze nam haar
toevlucht tot de beproefde methode.
Koffie. Intussen keek hij in de flat
rond. Gezellig, smaakvol, niet al te mo
dern, maar zeker niet knus. De wer
kende vrouw.
„U begrijpt", viel hij met de deur in
huis, „dat ik gegronde reden heb voor
dit 'bezoek. Anders zou ik u in uw vrije
tijd ,in uw eigen huis, niet lastig geval
len hebben".
„Dat is me volkomen duidelijk", zei
Carla. „Laten we maar niet om de zaak
heendraaien, steekt u maar meteen van
wal".
„Zuster", zei hij, „u zult wel weten
dat mijn zuster voor de huishouding en
voor de jongens zorgt".
„Dat heb ik gehoord ja".
„Daar komt een eind aan. Ze gaat
trouwen. Met een paar maanden".
Hij zat met de ellebogen op de
knieën, de handen in elkaar gestren
geld. Zij luisterde zwijgend, oplettend.
„Ik loop er al een week over te pie
keren, hoe ik hierin moet voorzien. Ik
zie allemaal leeuwen en beren op de
weg. En nu ik hier zit.
„Wordt dat een hele menagerie",
lachte Carla, „en ze zijn nog ééns zo
groot".
„Precies". Hij glimlachte blij om haar
•begrip van de situatie.
„U zei zoéven, dat we er maar niet
omheen moesten draaien. Ik ga <u een
voorstel doen. Een zeer zakelijk voor
stel. De kans is één op honderd, dat u
ja zegt. Doet u het niet, dan begrijp en
waardeer ik dat volkomen en dan heeft
dit hele gesprék niet plaats gehad, en
blijft de situatie zoals die is, zonder
enige wijziging".
Ze knikte, toch gespannen.
„De gedachte aan een advertentie,
aan huishoudsters op zicht, vervult me
met afgrijzen. Aan hertrouwen 'heb ik
nooit gedacht, daar moet je trouwens
de juiste vrouw voor ontmoeten. En
eigenlijk zie ik maar één oplossing.
Zoudt u de plaats van mijn zuster wil
len innemen?"
(Wordt vervolgd)
