Via samenwerking
naar eenheid
Stiefmoeder
Bakkers
Ijzerhandel N.V.
IPljrol houdt
Prof. v. d. Linde sprak in Bosch en Zee
VERVOLG VAN PAG. 1
99
LANDBOUW en V
Skil
kwaliteitsgereedschap in
gratis koffer en met gratis
horizontale boorstandaard
ter waarde van f 15.-
tweede blad
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 18 OKTOBER 19G8
van de Wereldraad vergen. De spreker
wijdde voorts uit over het thema van
de assemblee, alle dingen nieuw, en be
nadrukte, dat de kerken oog willen
hebben voor de menselijke problemen
van deze tijd. Het evangelie in een se
culaire wereld. Boven alle twijfel is
verheven dat de Bijbel de toekomst
aankan. Maar de kerk kan zich zonder
eenheid niet geloofwaardig maken. In
het verleden zijn beslissingen gevallen,
die tot de huidige situatie („vele kerk
grens") hebben geleid. Maar, zo stelde
de spreker, we kunnen nieuwe beslis
singen nemen om de kerk een blauw
druk van de eenheid van de wereld te
laten zijn. Sprekende over missie en
zending, zei prof. v.d. Linde, dat Evan
gelieprediking en hulp hand in hand
jaan. Men is er zich van bewust dat de
jonge volkeren onvoldoende worden
geholpen. „We hebben het in onze hand
om de wereldsituatie te veranderen.
Het is geen technisch probleem, maar
een gebrek aan willen dat ons ervan
weerhoudt".
Revolutie
Onder ogen moet worden gezien dat
in sommige situaties revolutie verbete-
nng zal moeten afdwingen zoals in
Zuid-Amerika, waar namen als Camillo
Torres en Che Guevara nauw met deze
gedachte zijn verbonden. Als het gevolg
van de revolutie is dat er een hogere
d van vrijheid en gerechtigheid uit
voortkomt, is zij stellig gerechtvaar
digd. Men moet bedenken dat ook in
Europa revoluties aan veranderingen
ten goede hebben bijgedragen. Spreker
ïleitte voor het christendom van de
praktijk. Na het „Ite missa est" zouden
le gelovigen plannen voor akties moe
ten maken. Naast bidden moet men
voor de wereld ook iets dóen. Het zijn
vooral de jongeren, die om daden vra
gen; van de kerk in de oude vorm
wenden zij zich massaal af. De houding
van een groot deel van de huidige
jeugd (uiterlijk door lange haren, ex
treme kleding e.d.) vond de spreker
meer dan modeverschijnselen zoals ze
er altijd zijn geweest. Er was volgens
hem wel degelijk sprake van welge-
neend verzet tegen situaties, die inder-
laad niet mogen deugen in de ogen
van een christen. Een verzakelijkte
technische wereld, waarin de ouderen
zich een hartkwaal rennen in het be-
ang van de carrière roept protesten op
in de vorm van een tegengesteld le
vensstijl. De spreker riep zijn gehoor
daaraan vooral ruimte te geven.
Vernieuwing, studie, bereid zijn tot
aktie. Dat was de opdracht, zeer kort
samengevat, die professor v.d. Linde
doorgaf.
Vragen
Verschillende personen maakten van
de gelegenheid tot vragenstellen ge
bruik. Zo werd de vrees uitgesproken,
dat de rooms-katholieke kerk aan de
volgende assemblee van de wereldraad
nog niet als lid zal kunnen meedoen.
Maar zou een katholieke afvaardiging
van een bepaald land niet alvast kun
nen toetreden? Prof. v.d. Linde gaf toe,
dat het volwaardig deelnemen van de
rooms-katholieken tot ingrijpende ver
anderingen zou leiden, gezien het feit
dat de katholieken samen groter in ge
tal zijn dan alle huidige leden. Er zijn
450 miljoen protestanten tegen 500 mil
joen katholieken. Wie wordt lid van
wie? Men zal tot een nieuwe opzet
moeten komen. Deelname van een
rooms-katholieke afvaardiging uit één
bepaald land is wellicht mogelijk, maar
gevreesd moet worden dat Rome er
weinig voor zou voelen, die rol aan
Nederland toe te kennen, gezien de
weerstanden, die Nederlandse katholie
ken bij hun minder vooruitstrevende
superieuren oproepen.
Eenheid in praktijk
Naar aanleiding van een andere
vraag schetste prof. v.d. Linde hoe één
heid tussen verschillende kerken zou
kunnen groeien. Dit zou kunnen door
gezamenlijke aktie, waarbij de partners
van verschillende kerken elkaar in de
praktijk vinden Hij noemde het voor
beeld van samenwerkende kerken in
Harlem en Chicago 'bij sociaal werk.
Dergelijke teams leven als geloofsge
meenschappen met gezamenlijke dien
sten. Prof v.d. Linde kon zich een
kerkdienst voor protestanten en katho
lieken wel voorstellen. De rooms-katho
lieken verwaarlozen in hun eredienst
de prediking, terwijl de protestanten
een arm sacramenteel leven hebben. De
grootsheid van de reformatorische pre
diking valt de combineren met de
Eucharistie. Zover is het nog lang niet,
maar het kan groeien als begonnen
v/ordt met elkaar samen te werken.
Primeur
De Nederlandse Raad van Kerken is
een primeur, zo zei prof. v.d. Linde
toen over dit lichaam werd gevraagd.
In de Nederlandse Raad zijn ook de
Rooms-Katholieken en Gereformeerden
volwaardig vertegenwoordigd, hetgeen
niet het geval was bij de inmiddels
opgeheven oecumenische raad. Dit wijst
op een groeiende bereidheid om ook in
de Wereldraad mee te doen. Men heeft
er overigens alle begrip voor dat de
gereformeerden nog even wachten om
te voorkomen, dat in eigen gelederen
scheuring optreedt.
Naar aanleiding van andere vragen
ging prof. v.d. Linde vervolgens in (te
uitvoerig om in het bestek van dit ar
tikel weer te geven) op de intercom
munie, de mogelijkheden van eredien
sten waarin het goede van Rooms en
Protestant is verenigd, de mogelijke
dialoog na afloop en de betekenis van
de mystiek in de ere-dienst.
In zijn toespraak had prof. v.d. Linde
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
HOOFDSTUK X
20. Contact verbroken
,U hebt niet veel gegeten", zei Tsing
zacht.
Juud keek op.
„Nee", zei glimlachte haars ondanks.
,De ware eetlust ontbreekt".
„Mankeerde er iets? Was het niet
;oed?"
„Het was prima, zoals altijd".
„Mensen die niet eten, worden ziek".
Ze schudde alleen haar hoofd. Hij
)leef even staan. „Wilt u nog koffie?"
„Nee vandaag maar niet".
Hij schudde het hoofd, ging ijverig
naar geluidloos zijn gang met het af-
nimen van de tafel. Juud stond op. Hij
was al bij de kapstok, hield haar mantel
»p.
„Dag Tsing. Bedankt hoor". Hij glim-
achte. Ondoorgrondelijk leek dat ge
acht, met de glimlach voor alle klanten.
Maar intuïtief wist ze, dat hij bezorgd
was. Om haar. Bij de deur keek ze nog
fens om. Hij stond en staarde haar na.
Ze lachte, knikte nog eens.
Ze was naar hem toegekomen, de
eerste keer dat ze, na haar verjaardag,
n zijn restaurant at. Gert was er niet
Jij, toen, en dat was ook beter.
„Ik ben heel erg blij met een héél
nooi geschenk", had ze gezegd. „Ik
weet niet hoe ik u bedanken moet".
„U bedankt met blij zijn", had hij ge-
flitwoord. „U hebt veel cadeaus gehad,
a?"
,Ja", gaf ze toe. „maar hiermee was
k bijzonder blij. Dit was maar niet
fcn cadeautje vond ik".
.,Het genoegen was voor mij".
„Ik zal m'n leven lang onthouden,
ton wie ik het kreeg".
..Daarvoor zijn geschenken".
Ze stak opeens spontaan, haar hand
ht. „U bent altijd zo aardig en nu dit
nog".
„Ik hoopte dat u er blij mee zou zijn"-
„Ik ben er blij mee, en ik ben er blij
IJn", antwoordde ze.
Hij dacht even na. „Blij er mee
tiij er om", zei hij. Dan, opeens, klaar
te zijn gezicht op. „Begrijp het ja. En
u begrijpt ook".
Waarom was ze zo tevreden, dat tus-
*n Tsing en haar iets van begrip be-
»tond, dat die Chinese muur van glim-
nchende onaandoenlijkheid voor haar
"et langer onoverkomelijk was? Zou
'at kunnen, dacht ze, als ze later es zou
.aan werken tussen mensen van een
heel ander ras, met heel andere opvat
tingen en gewoonten dat je toch een
brug sloeg? Zou dat kunnen? Vertrou
wen, vriendschap misschien?
Maar deze avond waren die opge
wekte gedachten verre.
Ze was alléén gaan eten, ze wist dat
ze vanavond Gert hier beslist niet zou
treffen, die was bij de diës-viering. Ze
had geen behoefte aan gezelschap. Ze
wilde alléén zijn. Ze ging nu meteen
naar haar kamer.
Haar kamer.dat had óók wat ge
geven, toen ze zo maar, alsof het de ge
woonste zaak van de wereld was, aan
Carla had gezegd dat ze een kamer had
genomen in Amsterdam. Een mooie
grote kamer, bij het Museumplein,
dicht bij Bep in de buurt. Een mede
studente, die ging verhuizen, had haar
de tip gegeven.
„Ik was het allang van plan", had ze
gezegd, „dat heen en weer reizen is me
op de duur toch te vermoeiend, vooral
van de winter, en ik kan niet altijd bij
anderen klaplopen".
„Maar lieve kind", Carla was ont
hutst, „je doet zoiets ook metéén maar.
Waarom heb je er niet eerst over ge
praat?"
„Ik hoorde er van en ik ben er met
een op af gegaan", legde Judith uit,
„dat hangt soms op vijf minuten. Is een
ander je vóór, dan zit je er naast. Er is
sohreeuwend gebrek aan kamers in
Amsterdam en ik heb bijzonder geboft.
En nog niet eens duur".
„Ik vind het allemaal wel erg plot
seling", zei Carla, een beetje bedrukt.
„Ik dacht dat je het hier zo best naar
je zin had.
„Dat speelt toch helemaal geen rol",
antwoordde Judith ongeduldig, „het is
niet dat ik hier weg wil, het is dat ik
liever in Amsterdam zit. Als je dan nog
eerst naar Centraal moet, en dat halve
uur in die boemel, en dan nog naar
huis lopen weer of geen weer".
„Je stelt het allemaal opeens wel erg
tragisch voor", vond Carla, „maar nou
ja, Boukje zegt altijd: een mens z'n lust
is een mens z'n leven".
„Wat vindt Gert ervan?" vroeg ze
toen opeens.
„O, die weet het nog niet eens. Hij
zal 't wel merken", zei Juud onver
schillig.
Carla staarde haar verwonderd aan.
Meestal hadden die jongelui die per sé
een eigen kamer wilden, wel een ande-
o.m. naar voren gebracht, dat de
christen van vandaag niet alleen op
zoek is naar God maar ook naar de
mens. Een der vragenstellers vond dit
geen wezenlijk verschil. De mens is
immers naar Gods evenbeeld gescha
pen. Men kan dus beter spreken van
een stapje in de goede richting. Het
geen de spreker gaarne wilde beamen.
Te hard van stapel
Een katholieke toehoorder vroeg
zich met zorg af of de katholieken niet
te hard van stapel lopen bij hun stre
ven naar vernieuwing en samenwer
king. Prof. v.d. Linde deelde die vrees
kennelijk niet. Hij wees op de hechte
band tussen bisschoppen, priesters en
gelovigen in Nederland. Hier dreigt
geen scheuring; wel tussen Nederland
en het Vaticaan. Belangrijk is dat de
Nederlandse (katholieken zelf de band
met Rome beslist niet willen verbreken.
Daardoor en dank zij de goede diplo
matie van de Nederlandse bisschoppen,
blijft de zaak in stand. Bij alle vooruit
strevendheid is het overigens goed te
blijven luisteren naar het bezadigde
woord. Prof. v.d. Linde stelde met na
druk dat de Nederlandse katholieken
zich beslist niet anders moeten opstel
len dan ze nu doen Hier is toestand
veel gunstiger dan bijv. in de Verenig
de Staten waar tussen het gelovige
volk en de bisschoppen een kloof gaapt.
De kerk is in beweging, op de ene
plaats meer dan op de andere. Er heeft
momenteel een omvorming van de
samenleving plaats, die zijn gelijke in
de cultuurgeschiedenis nauwelijks kent.
Het is niet verwonderlijk dat soms ver
warring ontstaat. Alle kerken worste
len met de vraag: wat geloven we nu
eigenlijk. Volgens prof. v.d. Linde zal
de Heilige Schrift de weg naar uit
komst wijzen, de Heilige Schrift als
geheel, dus met het tot dusver veelal
verwaarloosde oude testament. „De
zeeën slaan momenteel over het schip
der kerk, maar telkens komt de boeg
weer uit de golven tevoorschijn. Moei
lijke uren zijn er meer geweest. De ver
bondenheid met de Bijbelse boodschap
zal het verlossende woord vroeg of laat
doen verstaan".
Toeristen
Naar aanleiding van een desbetref
fende opmerking van ds. Waardenburg
noemde de spreker de zorg voor de
toeristen op Texel iets dat beslist sa
men moet gebeuren. Deze mogelijkheid
tot gezamenlijke aktie (inclusief expe
rimenten op het gebied van gezamen
lijke erediensten) moet beslist worden
aangegrepen. Het zou wel eens kunnen
blijken, dat mensen die in hun eigen
omgeving van de kerk vervreemd zijn
geraakt, in hun vakantie op Texel op
nieuw worden geïnspireerd.
De mening van een andere vragen
steller, dat de kerken in de huidige
rubriek voor
EEN BLIK IN DE REKENING (2)
Na het artikel over het zware" ge
val, nu over een eigenaar, die wat de
kosten betreft beneden de gemiddelde
aanslag komt en een tweede geval,
waarbij de kosten door andere" werk
zaamheden vrij hoog worden.
Vooraf nog enkele opmerkingen, die
betrekking hebben op reacties naar
aanleiding van het uitvoerige artikel
van de heer E. Hesselink in het num
mer van vorige week vrijdag.
Toen we maandag voor onze weke
lijkse zitdag „De Lindeboom-Texel"
binnenstapten was de eerste reactie:
„Nou, hebben jullie al een flinke para
plu aangeschaft?" Hoewel deze opmer
king op een schertsende toon werd
gezegd, ging de spreker er toch blijk
baar wel van uit, dat er „buien" zou
den losbarsten boven het hoofd van de
Plaatselijke Commissie.
Toen ik aan het eind van de markt
op het punt stond het hotel te verlaten,
werd ik, misschien wel naar aanleiding
van een wat gebogen houding en ietwat
sombere blik nog even uitgenodigd om
aan een tafeltje te komen zitten, bij een
drietal boeren. Ze begonnen met het
vragende: „Nou?" Toen ik hen vertelde,
dat ik wel wat opzag tegen de komende
do.huid
-smeTteloos» zuiver
vorm hun verdeeldheid niet in de mis
sie- en zendingsgebieden moeten over
brengen, werd uiteraard onderschre
ven Verschillende kerken treden in de
missie- en zendingsgebieden reeds eens
gezind op; er zijn al vormen van sa
menwerking, die in de niet-zendings-
ge'bieden nog niet van de grond zijn
gekomen.
Maar waarom bent U dan geen oecu
menisch predikant geworden in plaats
van katholiek priester, zo luidde een
volgende vraag. De spreker verklaarde
zijn beslissing door te wijzen op de be
tekenis van de woorden katholiek en
oecumene. Oecumenisch betekent: de
hele aarde omvattend, een geografisch
begrip. Katholiek betekent: alles om
vattend en slaat dus ook op de inhoud.
Spreker meende door zijn keus vol
doende ruimte te hebben afgepaald
voor de totaliteit van het geloof.
BEJAARDENSOOS BEGONNEN
DE COCKSDORP De bejaarden
sociëteit van De Cocksdorp is gisteren
weer begonnen. Nieuwe leden zijn har
telijk welkom.
hobbysct 1528B:
robuuste Smm Skil
boormachine, poets- en
poly'stvacht,
IS schuur schijven,
lappenscliijf, slijpsteen,
staaMraadborsicl,
komstaaldraadhorstcl,
rubber steunschijf,
messcnslijphulpstuk,
bevestigingsas
Bij hobby uitrusting 1528B krijgt u als feestgeschenk dc handige Skil
horizontale boorstandaard' Ideaal voor polijsten, borstelen, onlrocsten,
slijpen en werkzaamheden met flexibele as.
grote keuze
Wij tonen u graag dc vele
mooie Skil doe-hct-zelf ma
chines, hulpstukken, hob- v
byscls en accessoires. P OW E R T O O Lib
verkrijgbaar bij
OntltT ruiiaMit
C, >an (rwminpn
weken was hun eensgezinde reactie:
„Helemaal niet nodig! Na het artikel
van de heer Hesselink valt het allemaal
geweldig mee. Dit is voor boeren, die
de voordelen van de ruilverkaveling
gebruiken best op te brengen".
Weer een bedrijf van 20 ha.
Het betreft een complex grond, dat al
vóór de ruilverkaveling aaneengesloten
lag. De vorm van de percelen was goed.
Deze grond lag met één zijde aan een
verharde weg, die in de ruilverkaveling
verbeterd is, met een andere zijde lag
deze grond aan een onverharde weg,
die in de herfst- en wintermaanden
moeilijk te gebruiken was. Deze laatste
weg is in het kader van de ruilverkave
ling verhard.
De ontwatering van een flink gedeel
te van dit complex grond liet veel te
wensen over. Er trad meermalen schade
op als gevolg van wateroverlast. Op
een gedeelte van de oude percelen was
een egalisatie nodig.
Door het leggen van een leiding van
het PWN met subsidiëring van de ruil
verkaveling, is de mogelijkheid geo
pend om de percelen aan te sluiten aan
de waterleiding.
De rekening ziet er als volgt uit
Normale kosten (per ha.):
Egalisatie 100,
Waterbeheersing 500,
Ontsluiting (wegen) 300,
Totaal normale kosten 900,
Voor 20 ha 20 x 900— - ƒ18000,—
Aansluiting waterleiding
20 x 50,— 1.000,—
Totaal ƒ19.000,—
Als ruilverkavelingsrente is dit
50,per ha. per jaar.
In feite is de voorgaande berekening
nog niet geheel juist Zoals op een ken
nisgeving is vermeld en ook al toege
licht is in het nummer van vorige week
vrijdag wordt de basiskostenomslag, die
wij als normale kosten betitelden lager.
Dit bedrag wordt nl. met de factor 0.9
vermenigvuldigd. Van het bedrag van
ƒ18.000,gaat dus nog 10% af. En
hienmee komen de kosten per jaar op
een bedrag van ƒ45,per ha.
Bedrijf van plm. 18 ha.
Het gaat om een bedrijf, waar de
ruilverkaveling flink aan het werk is
geweest. Die werkzaamheden betreffen
vooral de verbetering van de ontwate
ring, het egaliseren van diverse perce
len, het samenvoegen van een aantal
losse kavels. De grond lag nl. vóór de
■rfuilverkaveling op vij&r afzonderlijke
plaatsen. Het grootste deel van de
grond lag bij het bedrijfgebouw. Het is
in dit geval gelukt om alle grond bij
het bedrijfsgebouw te leggen.
Vóór de ruilverkaveling was op dit
bedrijf geen elektrische stroom en wa
terleiding aanwezig. Het bedrijf is nu
van beide voorzien. Naast het normale
werk heeft de eigenaar een oppervlakte
van 10 ha laten draineren. Voor een
klein deel was dit ter vervanging van
oude drainage.
De rekening ziet er als volgt uit
Normale kosten (per ha);
Egalisatie 200,
Waterbeheersing 400,
Ontsluiting (wegen) 200,
Verbetering vorm 100,
Samenvoeging kavels 300,
Verbetering grasmat 100,
Totaal normale kosten p. ha. 1.300,
Voor 18 ha. is dit ƒ23.400,
De aansluiting aan het net van de
T.E.M. kost ƒ1.120,en aan de water
leiding ƒ1.400,De drainage kost na
aftrek van de waarde van de oude drai
nage ƒ12.500,
Recapitulatie
Normale kosten ƒ23.400,
Aansluiting T.E.M. 1.120,
Aansluiting P.W.N. 1.400,
Drainage ƒ12.500,
ƒ38.420,—
Van de normale kosten gaat
10% af 2.340
Blijft als kosten ƒ36.080,
De ruilverkavelingsrente wordt in
dit geval dus ƒ1.800,per jaar, nl. 5%
van het laatstgenoemde bedrag.
Dit betekent een bedrag van ƒ100,
per ha. Hoewel de normale kosten dus
vrij normaal waren, komt dit bedrijf
door aansluiting aan het net van de
T.E.M. en het P.W.N. en 4oor het laten
draineren van een vrij grote opper
vlakte tot een vrij hoge aanslag.
Wij hopen in volgende nummers nog
eens op deze zaken terug te komen.
re reden dan alleen de studie. De vrij
heid Thuis kunnen komen, wanneer je
wou, mee kunnen nemen wie je wou
al was dat nog niet eens overal zo
makkelijk. Vandaar de vraag naar ka
mers „met afzonderlijke opgang", geen
bemoeizieke en gluurderige hospita's
die bang waren voor hun reputatie.
of zich misschien toch een beetje ver
antwoordelijk voelden voor het doen en
laten van zo'n jonge studente. Al werd
dat als zodanig zelden of nooit gewaar
deerd.
Misschien, had zc een ogenblik ge
dacht, is het dat. Misschien vond Gert
het soms bezwaarlijk, haar nog naar
Bussum te brengen. Hoewel daar
merkte ze niets van. Integendeel. Hij
zat hier nogal eens de laatste tijd, veel
vaker dan vroeger.
Juud bleek niet in de stemming om
er nog op door te praten. Ook dat was
de laatste tijd geen uitzondering. Carla
had het gevoel dat Juud zich langzaam
maar zeker terugtrok, in haar schulp
kroop, de oude, gezellige vertrouwelijk
heid leek zoek.
„Heb je gehoord dat Juud een ka
mer heeft in Amsterdam?", had ze te
gen Derk gezegd.
„Zo heeft ze er een? Ik wist wel dat
ze op zoek was. Waar?"
„Bij het Museumplein", antwoordde
Carla lusteloos.
Wéér zoiets. Derk wist dat ze een ka
mer zocht. Derk wél, zij niet.
Ze kon het niet binnenhouden.
„Dus jij wist, dat ze op kamers wil
de".
„Jij dan niet?"
„Nee, mij heeft ze niets gezegd Van
daag: ik heb een kamer. Punt uit. Alles
in kannen en kruiken".
„Zo", zei Derk neutraal.
„Weet jij wat ze heeft, de laatste
tijd?"
„Juud? Ik niet. Wat zou ze hebben?"
„Nou, wat is dat nou Ik dacht dat ze
er wel eens met me over praten zou.
Met jou heeft ze wél gepraat".
„Ik ben haar broer".
„En ik ben. wou ze zeggen, maar
ze slikte het in.
,,'t Is toch niks bijzonders", ging
Derk voort, „het verwonderde me al
lang dat ze zo lang spoorstudente bleef.
Je staat overal buiten".
„Het leek haar best te bevallen".
„Zo zie je maar weer", meende Derk
imannelij k-supeneu r „ongestadigheid
uw naam is vrouw". Hij lachte. „Is er
nog koffie?"
Met andere woorden, dacht Carla, la
ten we er niet meer over praten.
Leek het maar zo, of raakte ze ook
langzaam maar zeker het contact met
Derk kwijt? Hij was geen gesloten type,
had het hart op de tong, een vlotte
vent. Maar zoals hij nu reageerde, zo
gereserveerd, en niet scheen te willen
begrijpen dat zij, Carla, er niets van
begreep!
„Zelfs Gert weet er niets van",
waagde ze nog.
„Nou, hij is haar voogd toch niet?
Juud kan heus haar eigen peultjes wel
doppen". Het klonk scherp, of ver
beeldde ze zich dat maar?
(Wordt vervolgd)