Via samenwerking naar eenheid Stiefmoeder Bakkers Ijzerhandel N.V. IPljrol houdt Prof. v. d. Linde sprak in Bosch en Zee VERVOLG VAN PAG. 1 99 LANDBOUW en V Skil kwaliteitsgereedschap in gratis koffer en met gratis horizontale boorstandaard ter waarde van f 15.- tweede blad TEXELSE COURANT VRIJDAG 18 OKTOBER 19G8 van de Wereldraad vergen. De spreker wijdde voorts uit over het thema van de assemblee, alle dingen nieuw, en be nadrukte, dat de kerken oog willen hebben voor de menselijke problemen van deze tijd. Het evangelie in een se culaire wereld. Boven alle twijfel is verheven dat de Bijbel de toekomst aankan. Maar de kerk kan zich zonder eenheid niet geloofwaardig maken. In het verleden zijn beslissingen gevallen, die tot de huidige situatie („vele kerk grens") hebben geleid. Maar, zo stelde de spreker, we kunnen nieuwe beslis singen nemen om de kerk een blauw druk van de eenheid van de wereld te laten zijn. Sprekende over missie en zending, zei prof. v.d. Linde, dat Evan gelieprediking en hulp hand in hand jaan. Men is er zich van bewust dat de jonge volkeren onvoldoende worden geholpen. „We hebben het in onze hand om de wereldsituatie te veranderen. Het is geen technisch probleem, maar een gebrek aan willen dat ons ervan weerhoudt". Revolutie Onder ogen moet worden gezien dat in sommige situaties revolutie verbete- nng zal moeten afdwingen zoals in Zuid-Amerika, waar namen als Camillo Torres en Che Guevara nauw met deze gedachte zijn verbonden. Als het gevolg van de revolutie is dat er een hogere d van vrijheid en gerechtigheid uit voortkomt, is zij stellig gerechtvaar digd. Men moet bedenken dat ook in Europa revoluties aan veranderingen ten goede hebben bijgedragen. Spreker ïleitte voor het christendom van de praktijk. Na het „Ite missa est" zouden le gelovigen plannen voor akties moe ten maken. Naast bidden moet men voor de wereld ook iets dóen. Het zijn vooral de jongeren, die om daden vra gen; van de kerk in de oude vorm wenden zij zich massaal af. De houding van een groot deel van de huidige jeugd (uiterlijk door lange haren, ex treme kleding e.d.) vond de spreker meer dan modeverschijnselen zoals ze er altijd zijn geweest. Er was volgens hem wel degelijk sprake van welge- neend verzet tegen situaties, die inder- laad niet mogen deugen in de ogen van een christen. Een verzakelijkte technische wereld, waarin de ouderen zich een hartkwaal rennen in het be- ang van de carrière roept protesten op in de vorm van een tegengesteld le vensstijl. De spreker riep zijn gehoor daaraan vooral ruimte te geven. Vernieuwing, studie, bereid zijn tot aktie. Dat was de opdracht, zeer kort samengevat, die professor v.d. Linde doorgaf. Vragen Verschillende personen maakten van de gelegenheid tot vragenstellen ge bruik. Zo werd de vrees uitgesproken, dat de rooms-katholieke kerk aan de volgende assemblee van de wereldraad nog niet als lid zal kunnen meedoen. Maar zou een katholieke afvaardiging van een bepaald land niet alvast kun nen toetreden? Prof. v.d. Linde gaf toe, dat het volwaardig deelnemen van de rooms-katholieken tot ingrijpende ver anderingen zou leiden, gezien het feit dat de katholieken samen groter in ge tal zijn dan alle huidige leden. Er zijn 450 miljoen protestanten tegen 500 mil joen katholieken. Wie wordt lid van wie? Men zal tot een nieuwe opzet moeten komen. Deelname van een rooms-katholieke afvaardiging uit één bepaald land is wellicht mogelijk, maar gevreesd moet worden dat Rome er weinig voor zou voelen, die rol aan Nederland toe te kennen, gezien de weerstanden, die Nederlandse katholie ken bij hun minder vooruitstrevende superieuren oproepen. Eenheid in praktijk Naar aanleiding van een andere vraag schetste prof. v.d. Linde hoe één heid tussen verschillende kerken zou kunnen groeien. Dit zou kunnen door gezamenlijke aktie, waarbij de partners van verschillende kerken elkaar in de praktijk vinden Hij noemde het voor beeld van samenwerkende kerken in Harlem en Chicago 'bij sociaal werk. Dergelijke teams leven als geloofsge meenschappen met gezamenlijke dien sten. Prof v.d. Linde kon zich een kerkdienst voor protestanten en katho lieken wel voorstellen. De rooms-katho lieken verwaarlozen in hun eredienst de prediking, terwijl de protestanten een arm sacramenteel leven hebben. De grootsheid van de reformatorische pre diking valt de combineren met de Eucharistie. Zover is het nog lang niet, maar het kan groeien als begonnen v/ordt met elkaar samen te werken. Primeur De Nederlandse Raad van Kerken is een primeur, zo zei prof. v.d. Linde toen over dit lichaam werd gevraagd. In de Nederlandse Raad zijn ook de Rooms-Katholieken en Gereformeerden volwaardig vertegenwoordigd, hetgeen niet het geval was bij de inmiddels opgeheven oecumenische raad. Dit wijst op een groeiende bereidheid om ook in de Wereldraad mee te doen. Men heeft er overigens alle begrip voor dat de gereformeerden nog even wachten om te voorkomen, dat in eigen gelederen scheuring optreedt. Naar aanleiding van andere vragen ging prof. v.d. Linde vervolgens in (te uitvoerig om in het bestek van dit ar tikel weer te geven) op de intercom munie, de mogelijkheden van eredien sten waarin het goede van Rooms en Protestant is verenigd, de mogelijke dialoog na afloop en de betekenis van de mystiek in de ere-dienst. In zijn toespraak had prof. v.d. Linde FEUILLETON door TOM LODEWIJK HOOFDSTUK X 20. Contact verbroken ,U hebt niet veel gegeten", zei Tsing zacht. Juud keek op. „Nee", zei glimlachte haars ondanks. ,De ware eetlust ontbreekt". „Mankeerde er iets? Was het niet ;oed?" „Het was prima, zoals altijd". „Mensen die niet eten, worden ziek". Ze schudde alleen haar hoofd. Hij )leef even staan. „Wilt u nog koffie?" „Nee vandaag maar niet". Hij schudde het hoofd, ging ijverig naar geluidloos zijn gang met het af- nimen van de tafel. Juud stond op. Hij was al bij de kapstok, hield haar mantel »p. „Dag Tsing. Bedankt hoor". Hij glim- achte. Ondoorgrondelijk leek dat ge acht, met de glimlach voor alle klanten. Maar intuïtief wist ze, dat hij bezorgd was. Om haar. Bij de deur keek ze nog fens om. Hij stond en staarde haar na. Ze lachte, knikte nog eens. Ze was naar hem toegekomen, de eerste keer dat ze, na haar verjaardag, n zijn restaurant at. Gert was er niet Jij, toen, en dat was ook beter. „Ik ben heel erg blij met een héél nooi geschenk", had ze gezegd. „Ik weet niet hoe ik u bedanken moet". „U bedankt met blij zijn", had hij ge- flitwoord. „U hebt veel cadeaus gehad, a?" ,Ja", gaf ze toe. „maar hiermee was k bijzonder blij. Dit was maar niet fcn cadeautje vond ik". .,Het genoegen was voor mij". „Ik zal m'n leven lang onthouden, ton wie ik het kreeg". ..Daarvoor zijn geschenken". Ze stak opeens spontaan, haar hand ht. „U bent altijd zo aardig en nu dit nog". „Ik hoopte dat u er blij mee zou zijn"- „Ik ben er blij mee, en ik ben er blij IJn", antwoordde ze. Hij dacht even na. „Blij er mee tiij er om", zei hij. Dan, opeens, klaar te zijn gezicht op. „Begrijp het ja. En u begrijpt ook". Waarom was ze zo tevreden, dat tus- *n Tsing en haar iets van begrip be- »tond, dat die Chinese muur van glim- nchende onaandoenlijkheid voor haar "et langer onoverkomelijk was? Zou 'at kunnen, dacht ze, als ze later es zou .aan werken tussen mensen van een heel ander ras, met heel andere opvat tingen en gewoonten dat je toch een brug sloeg? Zou dat kunnen? Vertrou wen, vriendschap misschien? Maar deze avond waren die opge wekte gedachten verre. Ze was alléén gaan eten, ze wist dat ze vanavond Gert hier beslist niet zou treffen, die was bij de diës-viering. Ze had geen behoefte aan gezelschap. Ze wilde alléén zijn. Ze ging nu meteen naar haar kamer. Haar kamer.dat had óók wat ge geven, toen ze zo maar, alsof het de ge woonste zaak van de wereld was, aan Carla had gezegd dat ze een kamer had genomen in Amsterdam. Een mooie grote kamer, bij het Museumplein, dicht bij Bep in de buurt. Een mede studente, die ging verhuizen, had haar de tip gegeven. „Ik was het allang van plan", had ze gezegd, „dat heen en weer reizen is me op de duur toch te vermoeiend, vooral van de winter, en ik kan niet altijd bij anderen klaplopen". „Maar lieve kind", Carla was ont hutst, „je doet zoiets ook metéén maar. Waarom heb je er niet eerst over ge praat?" „Ik hoorde er van en ik ben er met een op af gegaan", legde Judith uit, „dat hangt soms op vijf minuten. Is een ander je vóór, dan zit je er naast. Er is sohreeuwend gebrek aan kamers in Amsterdam en ik heb bijzonder geboft. En nog niet eens duur". „Ik vind het allemaal wel erg plot seling", zei Carla, een beetje bedrukt. „Ik dacht dat je het hier zo best naar je zin had. „Dat speelt toch helemaal geen rol", antwoordde Judith ongeduldig, „het is niet dat ik hier weg wil, het is dat ik liever in Amsterdam zit. Als je dan nog eerst naar Centraal moet, en dat halve uur in die boemel, en dan nog naar huis lopen weer of geen weer". „Je stelt het allemaal opeens wel erg tragisch voor", vond Carla, „maar nou ja, Boukje zegt altijd: een mens z'n lust is een mens z'n leven". „Wat vindt Gert ervan?" vroeg ze toen opeens. „O, die weet het nog niet eens. Hij zal 't wel merken", zei Juud onver schillig. Carla staarde haar verwonderd aan. Meestal hadden die jongelui die per sé een eigen kamer wilden, wel een ande- o.m. naar voren gebracht, dat de christen van vandaag niet alleen op zoek is naar God maar ook naar de mens. Een der vragenstellers vond dit geen wezenlijk verschil. De mens is immers naar Gods evenbeeld gescha pen. Men kan dus beter spreken van een stapje in de goede richting. Het geen de spreker gaarne wilde beamen. Te hard van stapel Een katholieke toehoorder vroeg zich met zorg af of de katholieken niet te hard van stapel lopen bij hun stre ven naar vernieuwing en samenwer king. Prof. v.d. Linde deelde die vrees kennelijk niet. Hij wees op de hechte band tussen bisschoppen, priesters en gelovigen in Nederland. Hier dreigt geen scheuring; wel tussen Nederland en het Vaticaan. Belangrijk is dat de Nederlandse (katholieken zelf de band met Rome beslist niet willen verbreken. Daardoor en dank zij de goede diplo matie van de Nederlandse bisschoppen, blijft de zaak in stand. Bij alle vooruit strevendheid is het overigens goed te blijven luisteren naar het bezadigde woord. Prof. v.d. Linde stelde met na druk dat de Nederlandse katholieken zich beslist niet anders moeten opstel len dan ze nu doen Hier is toestand veel gunstiger dan bijv. in de Verenig de Staten waar tussen het gelovige volk en de bisschoppen een kloof gaapt. De kerk is in beweging, op de ene plaats meer dan op de andere. Er heeft momenteel een omvorming van de samenleving plaats, die zijn gelijke in de cultuurgeschiedenis nauwelijks kent. Het is niet verwonderlijk dat soms ver warring ontstaat. Alle kerken worste len met de vraag: wat geloven we nu eigenlijk. Volgens prof. v.d. Linde zal de Heilige Schrift de weg naar uit komst wijzen, de Heilige Schrift als geheel, dus met het tot dusver veelal verwaarloosde oude testament. „De zeeën slaan momenteel over het schip der kerk, maar telkens komt de boeg weer uit de golven tevoorschijn. Moei lijke uren zijn er meer geweest. De ver bondenheid met de Bijbelse boodschap zal het verlossende woord vroeg of laat doen verstaan". Toeristen Naar aanleiding van een desbetref fende opmerking van ds. Waardenburg noemde de spreker de zorg voor de toeristen op Texel iets dat beslist sa men moet gebeuren. Deze mogelijkheid tot gezamenlijke aktie (inclusief expe rimenten op het gebied van gezamen lijke erediensten) moet beslist worden aangegrepen. Het zou wel eens kunnen blijken, dat mensen die in hun eigen omgeving van de kerk vervreemd zijn geraakt, in hun vakantie op Texel op nieuw worden geïnspireerd. De mening van een andere vragen steller, dat de kerken in de huidige rubriek voor EEN BLIK IN DE REKENING (2) Na het artikel over het zware" ge val, nu over een eigenaar, die wat de kosten betreft beneden de gemiddelde aanslag komt en een tweede geval, waarbij de kosten door andere" werk zaamheden vrij hoog worden. Vooraf nog enkele opmerkingen, die betrekking hebben op reacties naar aanleiding van het uitvoerige artikel van de heer E. Hesselink in het num mer van vorige week vrijdag. Toen we maandag voor onze weke lijkse zitdag „De Lindeboom-Texel" binnenstapten was de eerste reactie: „Nou, hebben jullie al een flinke para plu aangeschaft?" Hoewel deze opmer king op een schertsende toon werd gezegd, ging de spreker er toch blijk baar wel van uit, dat er „buien" zou den losbarsten boven het hoofd van de Plaatselijke Commissie. Toen ik aan het eind van de markt op het punt stond het hotel te verlaten, werd ik, misschien wel naar aanleiding van een wat gebogen houding en ietwat sombere blik nog even uitgenodigd om aan een tafeltje te komen zitten, bij een drietal boeren. Ze begonnen met het vragende: „Nou?" Toen ik hen vertelde, dat ik wel wat opzag tegen de komende do.huid -smeTteloos» zuiver vorm hun verdeeldheid niet in de mis sie- en zendingsgebieden moeten over brengen, werd uiteraard onderschre ven Verschillende kerken treden in de missie- en zendingsgebieden reeds eens gezind op; er zijn al vormen van sa menwerking, die in de niet-zendings- ge'bieden nog niet van de grond zijn gekomen. Maar waarom bent U dan geen oecu menisch predikant geworden in plaats van katholiek priester, zo luidde een volgende vraag. De spreker verklaarde zijn beslissing door te wijzen op de be tekenis van de woorden katholiek en oecumene. Oecumenisch betekent: de hele aarde omvattend, een geografisch begrip. Katholiek betekent: alles om vattend en slaat dus ook op de inhoud. Spreker meende door zijn keus vol doende ruimte te hebben afgepaald voor de totaliteit van het geloof. BEJAARDENSOOS BEGONNEN DE COCKSDORP De bejaarden sociëteit van De Cocksdorp is gisteren weer begonnen. Nieuwe leden zijn har telijk welkom. hobbysct 1528B: robuuste Smm Skil boormachine, poets- en poly'stvacht, IS schuur schijven, lappenscliijf, slijpsteen, staaMraadborsicl, komstaaldraadhorstcl, rubber steunschijf, messcnslijphulpstuk, bevestigingsas Bij hobby uitrusting 1528B krijgt u als feestgeschenk dc handige Skil horizontale boorstandaard' Ideaal voor polijsten, borstelen, onlrocsten, slijpen en werkzaamheden met flexibele as. grote keuze Wij tonen u graag dc vele mooie Skil doe-hct-zelf ma chines, hulpstukken, hob- v byscls en accessoires. P OW E R T O O Lib verkrijgbaar bij OntltT ruiiaMit C, >an (rwminpn weken was hun eensgezinde reactie: „Helemaal niet nodig! Na het artikel van de heer Hesselink valt het allemaal geweldig mee. Dit is voor boeren, die de voordelen van de ruilverkaveling gebruiken best op te brengen". Weer een bedrijf van 20 ha. Het betreft een complex grond, dat al vóór de ruilverkaveling aaneengesloten lag. De vorm van de percelen was goed. Deze grond lag met één zijde aan een verharde weg, die in de ruilverkaveling verbeterd is, met een andere zijde lag deze grond aan een onverharde weg, die in de herfst- en wintermaanden moeilijk te gebruiken was. Deze laatste weg is in het kader van de ruilverkave ling verhard. De ontwatering van een flink gedeel te van dit complex grond liet veel te wensen over. Er trad meermalen schade op als gevolg van wateroverlast. Op een gedeelte van de oude percelen was een egalisatie nodig. Door het leggen van een leiding van het PWN met subsidiëring van de ruil verkaveling, is de mogelijkheid geo pend om de percelen aan te sluiten aan de waterleiding. De rekening ziet er als volgt uit Normale kosten (per ha.): Egalisatie 100, Waterbeheersing 500, Ontsluiting (wegen) 300, Totaal normale kosten 900, Voor 20 ha 20 x 900— - ƒ18000,— Aansluiting waterleiding 20 x 50,— 1.000,— Totaal ƒ19.000,— Als ruilverkavelingsrente is dit 50,per ha. per jaar. In feite is de voorgaande berekening nog niet geheel juist Zoals op een ken nisgeving is vermeld en ook al toege licht is in het nummer van vorige week vrijdag wordt de basiskostenomslag, die wij als normale kosten betitelden lager. Dit bedrag wordt nl. met de factor 0.9 vermenigvuldigd. Van het bedrag van ƒ18.000,gaat dus nog 10% af. En hienmee komen de kosten per jaar op een bedrag van ƒ45,per ha. Bedrijf van plm. 18 ha. Het gaat om een bedrijf, waar de ruilverkaveling flink aan het werk is geweest. Die werkzaamheden betreffen vooral de verbetering van de ontwate ring, het egaliseren van diverse perce len, het samenvoegen van een aantal losse kavels. De grond lag nl. vóór de ■rfuilverkaveling op vij&r afzonderlijke plaatsen. Het grootste deel van de grond lag bij het bedrijfgebouw. Het is in dit geval gelukt om alle grond bij het bedrijfsgebouw te leggen. Vóór de ruilverkaveling was op dit bedrijf geen elektrische stroom en wa terleiding aanwezig. Het bedrijf is nu van beide voorzien. Naast het normale werk heeft de eigenaar een oppervlakte van 10 ha laten draineren. Voor een klein deel was dit ter vervanging van oude drainage. De rekening ziet er als volgt uit Normale kosten (per ha); Egalisatie 200, Waterbeheersing 400, Ontsluiting (wegen) 200, Verbetering vorm 100, Samenvoeging kavels 300, Verbetering grasmat 100, Totaal normale kosten p. ha. 1.300, Voor 18 ha. is dit ƒ23.400, De aansluiting aan het net van de T.E.M. kost ƒ1.120,en aan de water leiding ƒ1.400,De drainage kost na aftrek van de waarde van de oude drai nage ƒ12.500, Recapitulatie Normale kosten ƒ23.400, Aansluiting T.E.M. 1.120, Aansluiting P.W.N. 1.400, Drainage ƒ12.500, ƒ38.420,— Van de normale kosten gaat 10% af 2.340 Blijft als kosten ƒ36.080, De ruilverkavelingsrente wordt in dit geval dus ƒ1.800,per jaar, nl. 5% van het laatstgenoemde bedrag. Dit betekent een bedrag van ƒ100, per ha. Hoewel de normale kosten dus vrij normaal waren, komt dit bedrijf door aansluiting aan het net van de T.E.M. en het P.W.N. en 4oor het laten draineren van een vrij grote opper vlakte tot een vrij hoge aanslag. Wij hopen in volgende nummers nog eens op deze zaken terug te komen. re reden dan alleen de studie. De vrij heid Thuis kunnen komen, wanneer je wou, mee kunnen nemen wie je wou al was dat nog niet eens overal zo makkelijk. Vandaar de vraag naar ka mers „met afzonderlijke opgang", geen bemoeizieke en gluurderige hospita's die bang waren voor hun reputatie. of zich misschien toch een beetje ver antwoordelijk voelden voor het doen en laten van zo'n jonge studente. Al werd dat als zodanig zelden of nooit gewaar deerd. Misschien, had zc een ogenblik ge dacht, is het dat. Misschien vond Gert het soms bezwaarlijk, haar nog naar Bussum te brengen. Hoewel daar merkte ze niets van. Integendeel. Hij zat hier nogal eens de laatste tijd, veel vaker dan vroeger. Juud bleek niet in de stemming om er nog op door te praten. Ook dat was de laatste tijd geen uitzondering. Carla had het gevoel dat Juud zich langzaam maar zeker terugtrok, in haar schulp kroop, de oude, gezellige vertrouwelijk heid leek zoek. „Heb je gehoord dat Juud een ka mer heeft in Amsterdam?", had ze te gen Derk gezegd. „Zo heeft ze er een? Ik wist wel dat ze op zoek was. Waar?" „Bij het Museumplein", antwoordde Carla lusteloos. Wéér zoiets. Derk wist dat ze een ka mer zocht. Derk wél, zij niet. Ze kon het niet binnenhouden. „Dus jij wist, dat ze op kamers wil de". „Jij dan niet?" „Nee, mij heeft ze niets gezegd Van daag: ik heb een kamer. Punt uit. Alles in kannen en kruiken". „Zo", zei Derk neutraal. „Weet jij wat ze heeft, de laatste tijd?" „Juud? Ik niet. Wat zou ze hebben?" „Nou, wat is dat nou Ik dacht dat ze er wel eens met me over praten zou. Met jou heeft ze wél gepraat". „Ik ben haar broer". „En ik ben. wou ze zeggen, maar ze slikte het in. ,,'t Is toch niks bijzonders", ging Derk voort, „het verwonderde me al lang dat ze zo lang spoorstudente bleef. Je staat overal buiten". „Het leek haar best te bevallen". „Zo zie je maar weer", meende Derk imannelij k-supeneu r „ongestadigheid uw naam is vrouw". Hij lachte. „Is er nog koffie?" Met andere woorden, dacht Carla, la ten we er niet meer over praten. Leek het maar zo, of raakte ze ook langzaam maar zeker het contact met Derk kwijt? Hij was geen gesloten type, had het hart op de tong, een vlotte vent. Maar zoals hij nu reageerde, zo gereserveerd, en niet scheen te willen begrijpen dat zij, Carla, er niets van begreep! „Zelfs Gert weet er niets van", waagde ze nog. „Nou, hij is haar voogd toch niet? Juud kan heus haar eigen peultjes wel doppen". Het klonk scherp, of ver beeldde ze zich dat maar? (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1968 | | pagina 5