AGENDA
Stiefmoeder
„Dure leiding" voor
V.H.D. verplicht?
Tarieven voor zelf storten
van huisvuil niet lager
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
Foor winkeliers geen
uitzondering
K. Plantinga Zoon. Bolsward. Anno 1870.
55
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
DINSDAG 26 NOVEMBER 1968
Het gemeentebestuur vindt dat de
vergoeding die voor het storten van
huisvuil op de gemeentelijke stortplaats
De Rode Zee moet worden betaald,
billijk is. Zoals bekend heeft de Win
keliersvereniging Den Burg, die weke
lijks grote hoeveelheden vuil naar de
belt laat brengen, gevraagd de volgens
haar te hoge tarieven te wijzigen.
Naar aanleiding van dit verzoek de
len B en W. de raad mee, dat de thans
geldende regeling per 1 juni 1964 bij
wijze van proef is ingesteld. Voor het
storten van een hoeveelheid van meer
dan een kwart kubieke meter tot ten
hoogste één -kubieke meter wordt ƒ1,50
betaald. Voor elke m3 of gedeelte
daarvan boven een hoeveelheid van
één m3 ƒ3,Hoeveelheden tot een
kwart kubieke meter (ongeveer gelijk
aan de inhoud van aoht vuilnisemmers)
kunnen gratis worden gestort. Deze
mogelijkheid is geboden om het stor
ten van kleine porties afval op onge
wenste plaatsen (wegbermen b.v.) zo
veel mogelijk tegen te gaan. In de re
geling wordt dus geen onderscheid ge
maakt ten aanzien van de hoedanig
heid van de afval, die wordt gestort;
voor hout en papier wordt hetzelfde
berekend als voor onvervankelijke
stoffen als glas, puin, plastic etc.
Daarmee rekening houden vergt een
zeer gedetailleerde regeling met daar
uit voortvloeiende hoge controlekosten,
zodat men deze kant niet uitwil.
Uitzondering
B. en W. zeggen van mening te zijn,
dat het zelf mogen storten van huis
vuil een uitzondering op de regel is,
omdat de opzet van de reinigings
dienst gebaseerd is op afhalen van
vuilnis, ©it is mede de achtergrond
voor de genoemde regeling inzake het
stortingsrecht.
Het kwam destijds meer en meer
voor, dat bedrijven, vooral in de re
creatieve sector, het vuilnis dat in pa
pieren zakken werd verzameld, zelf
naar de Rode Zee brachten. Daardoor,
zo werd gevreesd, zou het draagvlak
en daarmee de organisatie van de rei
nigingsdienst worden aangetast. Dit
werd tegengegaan door het vragen van
een vergoeding.
30. „Dat klinkt nu werkelijk heel afge
zaagd, mevrouwtje zei de grijze pro
fessor, „maar mijn collega Groen mist
iets bij al zijn grote gaven van hoofd
en hart.. Hij mist een vrouw. Een
vrouw die voor hem zorgt en die hem
helpt. Zoals u het op het ogenblik
doet".
Carla voelde dat ze kleurde, en hij
zag 'het.
„Ik ben een -taktloze ouwe vent", zei
hij, „en u moet het me maar niet kwa
lijk nemen. Maar Pier Groen heeft het
zo druk met de noden van andere men
sen, dat hij vergeet voor zich zelf te
zorgen. En dat is de achterdeur uit.
Want als hij zich kapotwerkt, worden
die mensen daar beter van? Dan is het
verlies groter dan de winst".
,Dat mag ook niet meer", stemde
Carla toe. „We hebben het er al over
gehad. Dat organisatiewerk moet hem
uit de handen genomen worden, dat is
net het strootje, dat de rug van de ka
meel breekt".
„Inderdaadhij heeft het zonder
dat al volhandig genoeg. En hoe lost u
dat op?"
„De werkgroep krijgt een secreta
resse. Full time. En dat ben ik. Mor
genavond krijg ik ze allemaal hier en
dan gaan we eens kijken wat we kun
nen doen aan voorbereidend werk".
En ze had geen spijt van dat besluit,
toen dezelfde groep jongeren ditmaal
om haar zat geschaard. Ze voelde zich
hunner één, en zij begrepen dat ook zo.
Het was al gauw uit met het geme-
vrouw, het was Carla voor en na en
haar ordelijke geest bracht orde in
hun wilde en onbekookte plannen.
„Niet méér afbijten dan je kunt kau
wen", vermaande ze. Zorg dat er een
blauwdruk klaar is, als professor
Groen zich er weer mee kan bemoeien"
Ze mochten hem allemaal een hand
gaan geven en waren blij te zien, hoe
veel opgewekter hij er uitzag.
„Ik heb geen zorgen meer jongens",
zei hij. „ik weet dat het voor mekaar
komt. Ik ben reuze blij jullie te zien
en straks gaan we met frisse moed aan
de gang
„Het is zulk mooi weer", zei Carla,
„je moet er eens uit. Dat kan, heeft
professor Haarman gezegd, als je je
maar niet te veel vermoeit. We gaan
Het zelf storten van afval vergt
extra kosten, t.w. extra kosten van toe
zicht, voor verwerking en voor voor
zieningen ten aanzien van de veilig
heid op de stortplaats. Er wordt op ge
wezen dat het voor het zelf storten
geldende uitzonderingstarief veel lager
is dan het tarief voor emmers of con
tainers. Dit hebben B. en W. ook dui
delijk gemaakt aan het bestuur van
de Winkeliersvereniging, maar uit de
desbetreffende brief heeft de vereni
ging opgemaakt dat B. en W. de
heffing van het stortingsrecht moti
veren met de omstandigheid dat het
gebruik van vuilnisemmers of contai
ners duurder uitkomt. Dat is dus niet
juist.
Niet duur
De Winkeliersverenigmg, die een
eigen ophaaldienst in het leven heeft'
geroepen, bracht in juli, augustus en
september 1968 totaal 262 m3 vuil naar
de belt, waarvoor 765,in rekening
werd gebracht. Bij 20 deelnemers komt
het gemiddeld te betalen stortings
recht dan per week op 1/13 x 765,
20 ƒ2,95. Het alhier geldende tarief
is in vergelijking met dat van andere
gemeenten niet bijzonder hoog.
Het gemeentebestuur voelt er dan
ook niet voor om de proefregeling in
de kern te wijzigen. Zij vindt zelfs dat
het tarief voor meer dan een kwart m3
op ƒ3,per m3 cf deel daarvan moet
worden gesteld.
Woensdag 27 november
Den Burg, Dc Zwaan, 20.00 uur, N.K.V.
St. Nicolaasfcest.
Donderdag 28 november
Den Burg, LTS-kantinc, 20.00 uur. Platte
landsvrouwen, met een duik in het verleden
„Koekvergulden"
Vrijdag 29 november
Den Burg, dorpshuis, Fotoclub Dc Kieken
dief, foto's retoucheren en opplakken.
Zaterdag 30 november
Den Burg, Burg. De Koning-hal, 19.30 uur.
Uitvoering Gymnastiekvereniging Texel.
Zondag 1 december
Sinterklaasrit MAB-club Texel.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 27 november worden de
moeders van alle buitendorpen ver
wacht van 13.00 tot 15.30 uur.
TON
lekker een eindje rijden door de Gooi-
se dreven en in een gezellig rustig
restaurant theedrinken".
„Voor het eerst weer buiten", zei hij
en haalde diep adem. „Carla, ik voel,
alles komt weer terecht".
Toen ze anderhalf uur later rustig
aan de thee zaten en keken naar de
herfstkleurende bomen, slaakte hij
zo'n diepe zucht, dat Carla in de lach
schoot.
„Die kwam uit je tenen".
„Och nee, alleen maar uit m'n hart"
„Wat valt er te zuchten?"
„Ik verlang weer aan het werk te
gaan, en ik zie er tegenop ook. Ik ben
hier verwend. Het is hier zo heerlijk,
zo rustig, zo harmonisch. Allerlei zor
gen worden me van de schouders ge
nomen. Straks zit ik weer in Amster
dam, de winter komt.
Carla zag hem lopen door die straat
met hoge huizen, zag hem die ellen
dige trappen opsjouwen, binnenkomen
in die ongezellige kamer.
„En dan zeker weer van 't zelfde la
ken een pak?" vroeg ze 9treng. „Nau
welijks eten, werken tot in de nacht,
boek onder het bed?"
„Nee, nee", weerde hij af, maar ze
geloofde hem niet. Hij was niet ge
wend op zichzelf te passen. Het werk
vrat hem op.
Hij schudde het hoofd, als wilde hij
dat toekomstbeeld verdrijven
„Waarom ben jij eigenlijk met De
Hoogh getrouwd?" vroeg hij opeens.
Ze schrok even. Die vraag was zo
persoonlijk. En toen vertelde ze.
„Hij was een fijne vent, niet?"
„Dacht je dat ik anders met hem ge
trouwd was?"
„Nee. O nee, jij niet".
„We kregen nauwelijks kans, werke
lijk iets voor elkaar te zijn", zei ze na
denkend. „Drie maanden.En toen,
opeens, schijnbaar zonder enig ver
band, vroeg ze, „Waarom ging jij zo
hals over kop naar de States?"
„Ik kreeg een beurs", begon hij, en
toen met een gebaar als wilde hij dat
alles van de tafel vegen, „nu ja, waar
om zal ik er om heen praten? Toen jij
je verloofde, met Martin, was het voor
mij uit. Jij was het voor mij, en je zag
mij niet. Daarbij, dacht ik, als Martin
de man is die alles voor jou bete-
AANVULLENDE AGENDA
Aanvullende agenda voor de verga
dering van de raad der gemeente
Texel, te houden op donderdag 28 no
vember 1968.
Texel, 20 november 1968.
De burgemeester van Texel,
Mr. W. H. Sprenger
18. Verlening van een voorschot en
overdracht van grond aan de woning-
De minister van Sociale Zaken en
Volksqezondheid staat op het terrein
van de vleeskeuringsdienst qeen halt-
ambtelijke diensten meer toe. Zoals
onze lezers weten functioneert de Vé-
térinair-Hygiënische Dienst van Texel
reeds geruime tijd onder een functio
naris in halt-ambtelijk verband, het
geen een grote besparing betekent.
De raadscommissie, die de gemeente
begroting heeft onderzocht beveelt in
haar rapport dan ook aan deze toe
stand te continueren, maar uit het ant
woord van het gemeentebestuur wordt
op het genoemde standpunt van de
minister gewezen. De inspecteur van
de volksgezondheid heeft het ge
meentebestuur reeds meerdere malen
op het hart gedrukt, dat de minister
vindt dat alle vleeskeuringsdiensten
volambtelijk moeten worden. Enige
hoop_qeefJ_het feit, dat een dergelijke
verplichting niet in de wet is vastqe-
188 Als de persen eenmaal draaien,
vliegen de kranten bij duizenden tege
lijk de deur uit en de straat op. En
kranten worden gelezen, dat weten we
allemaal. Het mag dus geen verbazing
wekken, dat zulke kranten ook terecht
komen op de bureaus van hoge politie
functionarissen. Een van dezen was de
opperluitenant der gemeentepolitie van
Gravendrecht, de 'heer Johannes B.
van Hopsoheuten.
„Nou nou....", mompelde Johannes,
toen hij de fraaie schrijfsels van Sipko
Stunt gelezen had. „Nou nou....".
Hij greep de telefoon, draaide een
kent.dan had ik me toch in je
vergist".
„Ik vergiste me. Niet eens in Martin.
In mezelf. Ik wou triomferen, triom
feren over die anderen, die hun best
deden voor hem. En het bezit van de
zaak was ook hier het einde van het
vermaak. Ik had hem en ik moest pro
beren hem te houden. En toen merkte
ik, dat het niet de moeite van 't pro
beren waard was".
„Toen ben je er uitgestapt".
„Helemaal. Ook uit de studie. In de
verpleging gegaan. Daar leerde ik De
Hoogh kennen. Ik heb voor hem en
zijn kinderen gezorgd. Toen trouwden
we. De rest weet je. En jij?", ze vroeg
net aarzelend, „heb jij nooit ...7"
Hij lachte wat verlegen.
„Het klinkt vreselijk romantisch als
ik zeg dat er na joumaar eigenlijk
was het zo wel. Van jou wist ik met
een dat jij het was en geen ander. Ik
heb na die tijd 'heel veel meisjes en
vrouwen ontmoet, maar bij niemand
had ik dat, en zeker niet bij de Ameri-
kaansen. Bewaar me!" Hij zuchtte bij
de herinnering.
„En als je niet de vrouw ontmoet,
waarvan je denkt: die is het, nu, dan
zit er niets anders op. Je kunt toch
niet trouwen, om, zoals mijn moeder
dat zei „onder de pannen" te zijn?"
„En dus probeer je het maar alléén"
„Ja, en dat ging ook".
,^Dat bleek ja", zei ze droog.
„Wat bedoel je?"
„Het ging zó goed, dat je nu hier zit
als herstellend patiënt".
„Ja, en dat dank ik nog aan jou. An
ders misschien
Ze werd zich bewust van een diepe
stilte, die geen van hen durfde verbre
ken.
Opeens zei ze; „Pier".
„Zeg jij het maar". Hij staarde ver
drietig naar buiten.
„Toen ik je liet staan voor Mar
tin toen wist je dat je je in me ver
gist had".
„Ja, dat wist ik toen. Maarhij
maakte de zin niet af.
„Maar", zei ze.
„Maar nu weet ik, dat ik me tóen
vergiste. Ik ben maar meteen gevlucht,
ja gevlucht, dat mag ik wel zeggen. Ik
heb niet eens mijn best voor je ge
daan".
„En daar heb je nu spijt van". Ze
stelde het vast, als een feit.
'Hij keek snel op, zag haar aan, wijd
de toen weer al zijn aandacht aan de
bouwvereniging „Texel" ten behoeve
van de bouw van 12 woningwetwonin
gen te De Cocksdorp.
19. Verlening van een voorschot en
overdracht van grond aan de woning
bouwvereniging „Texel" ten behoeve
van de bouw van 12 woningwetwonin
gen te Oudeschild.
20. Verstrekking van een hypothecair
crediet aan de heer G. A. Oskam te
Den Burg.
legd. B. en W. zullen op dit probleem
f17.946,per jaar bespaard,
terugkomen in het kader van de
voorgenomen reorganisatie van de
V.H.D. Bij de huidige wijze van func
tioneren van de V.H.D. wordt
De raadscommissie, bestaande uit de
heren S. Keijser, C. Koorn, C. H. Roe
per, F. Standaart en L. Zijm (de heer
C. Timmer was verhinderd) geeft ver
der in overweging de huidige tarieven
van secretarieleges aan een nadere
beschouwing te onderwerpen. B. en W.
antwoorden dat een nieuwe verorde
ning op de heffing van de secretarie
leges in een vergevorderd stadium van
voorbereiding is.
Straatverlichting
„De straatverlichting begint wel een
aanzienlijk bedrag te vragen", zo con
stateert de commissie, die B. en W. in
overweging geeft contact op te nemen
met de TEM om een beter inzicht te
knjgen in de toekomstige kosten. B. en
W. antwoorden, dat reeds overleg is
gepleegd inzake de doorberekening
nummer en had weldra verbinding met
de befaamde Eelco Eelkema, diender,
koddebeier en veldwachter te Rijk-
huyizen.
„Waarde collega", zei Johannes met
een pijnlijke zucht. „Ik lees hier in de
krant, dat jullie te Rijkhuyzen bang
zijn voor vreemde verwikkelingen
aangaande een zekere Yokito. Die
Sipko Stunt is weer eens aan het
schrijven geweest, weet je. Weet je
wat-ie als kop 'boven zijn berichten
schrijft? Luister maar: „Vreemde span
ningen te Rijkhuyzen. Politie op haar
hoede voor misdadig meesterbrein.
franje van het tafelkleedje.
„Straks presenteert de ober je een
nota voor dat tafelkleed, wegens on
herstelbare schade", lachte Carla.
„Een mens kan door eigen stommi
teit méér sohade doen", zei hij grim
mig.
„O ja, en door eigen hoogmoed en
begeerte naar schijntriomfen", gaf ze
toe. „Zoals ik .Soms moet je daar heel
je leven voor boeten. En Pier dat
doe ik ook. Op dit ogenblik. Mijn
hoogmoed moet er hélemaal onder
door. Want ik ga je iets vragen, waar
alles van afhangt, en misschien begrijp
je wat het voor me betekent, want ik
moet nu de rollen helemaal gaan om
keren. Ik kan nu alleen nog maar zeg
gen", ze slikte en durfde hem niet
aanzien, want ze wist zijn ogen ge
spannen op haar gericht, „Pier, wil je
me nog hebben?"
Ze voelde hoe haar handen klam
werden, want hij staarde zwijgend
voor zich uit.
Toen begon hij te spreken, toonloos.
„Tóen was ik een jonge vent. Met
alle kansen. Wat ben ik nu? Deels al
versleten. Veel te hard gewerkt. En ik
zal het nooit meer kunnen, dat weet
ik. dik zal mezelf moeten beheersen, ik
kan niet meer zoals vroeger. Wat moet
je nog, Carla? Ben ik nou nog een
vent, die jou iets te bieden heeft?"
„En als ik zeg: ja? Alles?"
Hij legde zijn witte, dooraderde
hand op de hare en het hinderde hem
niet, dat de ober met een grijns toe
keek.
„Jij was het en jij bent het", zei hij.
„Toen en nu. Nooit heb ik het goed
geweten als nu. Je vroeg daarnet,
waarom ik zo zuchtte. Ik durfde het
toen niet zeggen, nu wel: ik dacht aan
de toekomst zonder jou".
„Maar met mij durf je die aan7"
„Lieverd", zei hij, „nu begm ik pas
te leven!"
Die avond zat ze in de kamer, met
Juud en Greet en Derk.
„Carla", zei Greet opeens, „je ziet
er verdacht uit".
„Verdacht?" vroeg ze onschuldig.
„Verdacht mooi. Enne verdacht
gelukkig".
„Kinderen, als we hier zo bij elkaar
zitten, zou ik dan niet gelukkig zijn?"
„Nou", vond Derk, „dan ben je net
in de goeie stemming voor ons nieuws.
Greet en ik willen ons namelijk gaan
verloven."
„Ik ben diep geschokt", verklaarde
van de kosten van straatverlichting
over 1967. Over het verschaffen van
inzicht in de toekomstige kostenont
wikkeling zal met de TEM worden
gesproken.
Voorts wordt gewezen op het grote
nadelige saldo van de marktexploita-
tie. Zoals uit het artikel elders in deze
krant blijkt, hebben B. en W. al een
verhoging van de tarieven voorgesteld.
Schoolmclk
De commissie vraagt voorts om een
inzicht in de schoolmelkconsumptie en
wil vooral graag weten of de vorige
subsidieverlaging (waardoor de melk
een dubbeltje duurder werd) invloed
op het gebruik heeft gehad. B. en W.
antwoorden ontkennend. De verhoging
van de prijs van ƒ0,35 tot ƒ0,45 per
liter heeft het drinken van schoolmelk
niet beïnvloed.
N. Ph. O.
Zoals bekend zijn B. en W. van me
ning, dat het Noordhollands Philhar-
monisch Orkest gemeentelijke subsidie
moet blijven genieten, ondanks het feit
dat op Texel geen geschikte concert-
akkommodatie is en het N.Pih.O. hier
dus weinig of niet zal optreden. Eén
der commissieleden heeft daartegen
bezwaar; wel acht hij een bepaalde bij
drage per op Texel te houden concert
verantwoord. B. en W. handhaven
eohter hun standpunt. Opgemerkt
wordt dat de gemeente door op de in
de begroting aangegeven wijze te sub
sidiëren recht op reducties heeft op de
uitkoopsommen voor door het orkest
in de gemeente te geven concerten. Dat
zal ook gelden voor de concerten, die
het onlangs uit de orkest geformeerde
Kamerorkest gaat verzorgen. Zo moge
lijk zal van deze subsidie worden ge
profiteerd.
Tenslotte vroeg de commissie een
exploitatieoverzicht van de Burge
meester De Koning-hal over 1967 en
een prognose van de exploitatiecijfers
over 1969. Aan dat verzoek is voldaan.
(Zie het desbetreffende bericht elders
in dit nummer).
Wat zal het leger doen? Japanse ge
leerde oorzaak van alles.
„Het is mien allemaal bekend, van
Hopscheut'n", antwoordde Eelco.
„Maar wat heb jij er eig'nlijk mee te
maak'n?"
„Als je hulp nodig hebt, wil ik je die
graag verschaffen", antwoordde de
opperluitenant van Hopscheuten. „En
wie bedoel je met die misdadiger met
dat meesterbrein?"
„Een zékere Kille Bill....", ant
woordde Eelco Eelkema geheel naar
waarheid
Carla, „het valt me koud op m'n dak.
Zo onverwacht. Jullie bent pas twee
jaar eh bevriend. Ik had nooit ge
dacht, dat jullie verlovingsplannen
hadden".
„Stop met die gijn", beval Derk man
nelijk. „Die verloving is maar een
ouverture. Want binnen het jaar wil
len we ook nog trouwen". En hij ver
telde van de aanbieding, die de direc
teur hem gedaan had de leiding van
een nieuw op te richten filiaal. Een
huis er bij. Ergens op de Veluwe.
„Een uurtje rijden", zei hij lucht
hartig, „als je eenzaam bent, kom je
maar bij Greet op de koffie. Die zal
ook wel es eenzaam zijn, want ik ver
dien ze niet met thuiszitten".
„Tja", zei Carla nadenkend, „éls ik
eenzaam ben".
„Nou ja, je hebt Juud, maar die zit
óók in Amsterdam".
„Ik kom wel vaak overwaaien",
troostte Juud.
„Wie zegt, dat ik dan eenzaam ben?"
„Nou, als de prof weggaat", meende
Derk, „waar je nou je handen aan vol
hebt
„Tja, als die weggaat".
Het was Juud die de brainwave
kreeg. „Néé", zei ze. „Néé, Carla, Dat
dat is toch niet waar? Zeg me niet,
dat het niet waar is!"
„Ik zeg ook niet, dat het niet waar
is. Maar ik zal het druk genoeg krij
gen. En het is nog de vraag, Derk, wie
het eerst trouwt".
Niemand hoorde, in het daarop vol
gend oorverdovend vreugdegedruis,
de kamerdeur opengaan. Het was
Greet, die het eerst de gestalte zag van
de man in de kamerjas, bleek en ma
ger nog, maar alls verjongd
„U hoort in uw bed!", riep ze
lachend.
„Bk dacht", zei Pier Groen zacht, „of
het nu heus waar zou zijn; ik hoor
hier?"
„Als je je netjes gedraagt", zei Car
la, „mag je nog een kwartiertje opblij
ven". Hij lachte en ging zitten in de
grote stoel.
„Wat kijk jij somber, Juud", zei hij,
„wat zit je dwars?".
,,'t Wordt erg ingewikkeld", zei
Juud, „als ik straks tegen m'n moeder
Carla moet zeggen en tegen mijn vader
professor!"
EINDE.
Vieux
Plantiac
FEUILLE
door
TOM LODEV
