Oude li
SONNEMA
wMSSBiïBSKNt
Voor u 37//» op uw
salarisrekening en
desgewenst een
maand salaris extra als
gezinskrediet en voor u
Tetak gaat
jeugd trainen
Als de bedrijven
groter worden
de bank waar ook zich thuis voelt
9?
Handera en Lippen
ruw?miPQL
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
DINSDAG 17 DECEMBER 1968
In gesprekken met agrariërs valt in
deze dagen vrijwel iedere keer de aan
duiding „het plan Mansholt". Ook niet-
agrarische lezers zullen, zij het mis
schien vluchtig, kennis hebben geno
men van het plan, dat onze landgenoot
Dr. Mansholt in Brussel naar voren
heeft gebracht. Het is wel zeker, dat
de plannen van Dr. Mansholt nu niet
direct met enthousiasme zijn ontvan
gen door de boerenbevolking. En dat
niet alleen. We stellen ons voor, dat de
meeste agrariërs niet bereid zijn om
voetstoots aan te nemen, dat over een
jaar of twaalf het aantal werkers in de
agrarische sector tot de helft moet zijn
teruggebracht.
Intussen kan wel worden gezegd, dat
4. „Zo", bromde Gerard achter zijn
krant. Als het aan Peter lag kocht hij
om de drie maanden weer het nieuw
ste mödel auto.
Maar zijn gedachten waren noch bij
de nieuwe Fiat, noch bij het Kamer
verslag. 'Het opnieuw horen van die
bijna vergeten naam had hem uit zijn
evenwicht gebracht.
Lot nam het allemaal nogal gemoe
delijk op, ze knipte met geen oog. Maar
hij kende zijn Lotje. „Een kwartje voor
je gedachten", zei hij wel eens, als ze
zo diep in gepeins naar buiten zat te
staren. Dan maakte ze een grapje, maar
haar gedachten vertelde ze niet. Wie
kende ooit de ander, zelfs al was je al
zo lang getrouwd? Hij had voor zijn
vrouw geen geheimen, en toch lagen er
in zijn gedaohtenwereld terreinen, die
haar vreemd waren. Hoe veel te méér
moest dat het geval zijn met een
vrouw, die nooit zo rechtlijnig dacht
als een man, voor wie logica niet het
een en het al was, die veel meer met
hart en gevoel te rade ging. Nee, hij
moest zich op die onverschillige hou
ding van Lotte niet verkijken. Mis
schien had ze het al geweten, ze had
altijd zoveel belangstelling voor alles
wat de kunst betrof! Misschien was het
haar niet overvallen.
En hij vermoedde in Lot, ondanks al
die jaren huwelijks- en gezinsleven,
waarin ze zo volledig scheen te passen,
nog altijd de hang naar die andere we-
2
landbouwdeskundigen van vrijwel
iedere richting of partij er van over
tuigd zijn, dat de bedrijven groter zul
len worden. Als daarbij dan ook nog
in aanmerking wordt genomen, dat di
verse landbouwdeskundigen het een
mansbedrijf als een onding of sociaal
onverantwoorde zaak beschouwen, dan
staat het vast, dat de omvang van ver
reweg de meeste bedrijven belangrijk
groter zal moeten worden. Voor de
meeste van die deskundigen staat het
immers ook vast, dat het voor het ver
krijgen van een aanvaardbaar inkomen
in de naaste toekomst nodig zal zijn om
op een zuiver rundveebedrijf 30 melk
koeien per man te houden.
Rekening mee houden
Als we het bovenstaande in gedach
ten houden, dan is er alle reden om bij
het maken en uitvoeren van plannen
met deze zaken rekening te houden.
Op een veebedrijf speelt vooral de
omvang en de inrichting van de stallen
een rol bij het vaststellen van het aan
tal melkkoeien, dat er kan worden ge
reld, die haar als jong meisje zo sterk
getrokken had. Daarbij vergeleken
moest haar 'bestaan, ondanks alle com
fort, waarmee hij haar had kunnen om
ringen, wel eng en burgerlijk schijnen.
Hij kende Kees de Waard maar al te
goed. Hij kende de charme, die van
deze man uitging.
Op de hbs al hadden Lot en hij el
kaar leren kennen. Gerard was een
-van de beste leerlingen van de klas,
maar teruggetrokken, weinig toeschie
telijk. Vijanden had hij niet, vrienden
een heel enkele. Met Lot was het pre
cies andersom. Lot was de gevierde
leerling. Ze leerde makkelijk, het woei
haar aan, en daardoor kon ze haar
speelse aard de vrije teugel laten.
Lot was altijd het middelpunt van
alle „gijntjes" in de klas. Ze verdeelde
die in „dooien" en „wel geschikte lui".
De geschikte lui klitten om haar heen.
De door haar geminachte „dooien" be
nijdden haar. Met onfeilbaar instinct
weerde ze uit haar kring allen die aan
stellerig, gekunsteld, trachtten méér te
lijken dan ze waren. Wat hem altijd
verwonderd had was, dat ze hém blijk
baar niet onder de „dooien" rekende.
Hij begreep toen niet dat juist het feit,
dat hij zich volstrekt niet anders voor
deed dan hij was, zich nooit opdrong,
rustig zijn eigen gang ging, haar impo
neerde.
Hij herinnerde zich het incident bij
de geschiedenisles, toen een leraar, die
hij niet mocht, omdat hij zo met zich-
worden. Dat blijkt heel duidelijk uit
gesprekken met veehouders. Als eerste
bezwaar om tot uitbreiding over te
gaan, 'komt meestal het tekort aan stal-
ruimte naar voren. Een tweede be
zwaar is de toename van de arbeid bij
het houden van meer koeien.
In de eerste plaats de kwestie van
het voeren. Op deze twee bedrijven
vraagt het voeren van kuilgras in de
winter als enige arbeid het bloot ma
ken van de kuil. De rest doet het vee
zelf was ingenomen en er op allerlei
wijzen naar streefde zich populair te
maken, de figuur van de staatsman
Talleyrand behandelde, die altijd zo
met alle winden mee wist te draaien en
iedereen verried en verkocht, dat hij
zich door de Franse Revolutie, het Kei
zerrijk en de Bourbons heen, op de
voorste plaats wist te handhaven. Met
een zeker welgevallen vertelde de le
raar van de listen en intriges van de
gewezen bisschop en opeens had hij
gezegd
„Jij Van Luyk, je zat met zo'n lang
gezicht te kijken. Ben je niet wég van
de oude heer Talleyrand?"
Lot had zich omgedraaid en gezien
hoe Gerard bloosde. Hij hield er niet
van in het middelpunt van de belang
stelling te staan.
„Nee", zei hij stug.
„Hij was toch een groot man".
„Een man zonder beginselen kan
nooit een groot man zijn" had Gerard
bijna vijandig gezegd.
„Ik hoor het al", zei de leraar we
reldwijs, „jij bent nog een idealist".
„En 't ds zéér te hopen, dat 'hij het
blijft", had opeens een scherpe meisjes
stem door de klas geklonken. Ze keken
allemaal naar Lot.
„Zo Lotteke", plaagde de leraar,
„hou jij zo van idealisten?"
Enkele meisjes giechelden en Lot
werd rood.
„Ik hou beslist niet van mensen, die
geen idealen hebben", had ze stug ge
zegd.
„Dat kun je van Talleyrand nou niet
zo rondweg zeggen", probeerde de le
raar zijn held te verdedigen, „zou het
zelf. En we durven te zeggen, dat het
„weiden" aan de kuil minimale verlie
zen geeft. Daar op deze bedrijven het
ruwvoer voor verreweg het grootste
deel uit kuilgras bestaat, vraagt het ge
ven van ruwvoer praktisch geen ar
beid.
voortbestaan van zijn land niet zijn
ideaal zijn geweest?"
„Nou", zei Lot op haar onverschillige
manier, „Napoleon was ook geen heili
ge, maar één zo'n man tegen duizend
van die schoften".
De hele klas had gelachen en de le
raar had maar meegelachen. Van dat
ogenblik af was de belangstelling van
Gerard voor Lot Vermeer tot verering
overgegaan.
Wanneer hij op zijn kamer zat te
blokken over zijn huiswerk, tekende hij
diverse L's, omrankt met slingers en
festoenen. Maar het was een hopeloze
zaak, bedacht hij. Lot, ja, die zou zich
om hém bekommeren Dat ze nou in
de klas zijn partij opgenomen had, om
dat ze er toevallig net over dacht als
hij Lot kon aan iedere vinger wel een
vrijer krijgen. Moest je zien hoe Henk
Lagarde, de zoon van de grote staal
fabrikant, om haar heen draaide. Hij,
Gerard, was de zoon van een weduwe,
die leefde van een bescheiden pensioen
en met moeite en nood haar jongen liet
studeren. Zijn zuster Alie verdiende al
mee de kost als stenotypiste. Lot's va
der was officier. Dat was heel wat
anders. Hij moest Lot Vermeer maar
uit zijn gedachten zetten en zich eens
gaan bezinnen op de opkomst van de
Engelse industrie en de Ierse kwestie.
Het was niet de houding van Lot, die
hem alle hoop deed verliezen, want Lot
was na het incident bepaald vriende-'
lijker tegen hem. Ze was niet best in
exacte vakken en al was ze te trots
om te spieken, Gerard kon haar soms
met enkele woorden uit een schijnbaar
onontwarbaar probleem helpen.
„Weet je wat jij hebt?" zei ze eens.
„Jij hebt dóórzicht. Jij leert niet stom
weg uit je kop om een diploma te ha
len".
„Je moet niet alleen kennen, je moet
wéten", citeerde Gerard glimlachend
de rector, die met deze spreuk zijn
leerlingen steeds te lijf ging. „Dat di
ploma en al dat geleer is alleen maar
steigerwerk. Je huis moet je zélf kun
nen bouwen".
„Weet je al wat je later gaat doen?"
„Verzekeringen denk ik".
„Jakkes, wat prozaïsch".
„Niks is prozaïsch, als je het met
plezier doet".
„Alsmaar polissen uitschrijven?"
Hij lachte.
„Dat hoop ik later anderen te laten
doen. O nee Lot, 't is een heel interes
sante branche, en je moet er ook een
beetje juridische knobbel voor hebben.
Ik was trouwens nog liever advokaat
geworden".
„Nou, waarom doe je dat dan niet?
Waarom leer je niet dóór? Jij doet in
een paar jaar je doktoraal. Jij wel".
Hij wilde niet te koop lopen met de
zorgen van thuis.
„Ik red me evengoed wel."
„Nou, daar twijfel ik niet aan", lach
te ze. „Jij zéker".
„O, ik ben niet zo zeker als je denkt"
„Dat denk ik ook niet. Daar heb je te
veel brains voor, jochie. Alleen domme
mensen zijn altijd zeker van hun zaak".
„Heb je 't dóór?"grinnikte Gerard.
Toen waren de meisjes gekomen en
hadden Lot meegetrokken.
(Wordt vervolgd)
de heer A. Koopmans
beheerder bijkantoor Sneek
Hoe? Heel eenvoudig. Open een salarisrekening bij onze
bank, de NMB. U profiteert dan van 31/2°/o rentevergoeding.
Bovendien is er de mogelijkheid een maandsalaris extra
op te nemen als gezinskrediet. Als rekeninghouder geniet
u een uitgebreide persoonlijke service. Zo kunt u bijvoor
beeld gebruik maken van betaalcheques, waarmee u bijna
overal betalen kunt.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7.
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
Dit zijn zeker geen „gezochte" be
zwaren. Heel veel Texelse boerderijen
hebben te weinig stalruamte en de ge
bouwen lenen zich meestal ook niet om
daarin tot uitbreiding over te gaan.
Bovendien is de inrichting van stallen
en bijbehorende bedrijfsruimten zoda
nig, dat de arbeid, die er per koe nodig
is niet toelaat het aantal uit te breiden
tot 30 stuks melkkoeien per man.
Als het op een bepaald moment zo
ver komt, dat tot uitbreiding en verbe
tering van de inrichting wordt overge
gaan, dan zullen we goed rekening
moeten houden met het feit, dat een
kostbare verbouwing, die de mogelijk
heid geeft om in plaats van vijftien
bijvoorbeeld twintig koeien te gaan
houden, maar nauwelijks verantwoord
op. Er is alle kans, dat we hiermee
zeer binnenkort al weer achter de fei
ten aanlopen
Welke stal
Bekijken we op het moment de rich
ting, waarin de stallenbouw gaat, dan
blijkt, dat voor bedrijven met meer dan
30 a 40 stuks melkvee de loopstal, al
of niet met ligboxen, de voorkeur
krijgt. Vooral de loopstal met ligboxen
heeft grote belangstelling. Het is voor
ons intussen nog lang met zeker, dat
in alle gevallen deze stal de voorkeur
verdient boven de gewone loopstal, zo
als die al een aantal jaren in gebruik
is op het bedrijf van de Fa. Rutten.
Het zegt toch wel iets, dat op het be
drijf in de Eendracht 'bij de bouw van
een nieuwe stal weer gekozen is voor
de gewone loopstal.
Belangrijke punten, die bepalend zijn
bij het kiezen tussen een enorme loop-
stal en een loopstal met ligboxen, is de j
mogelijkheid om voor niet te hoge prij-fi
zen stro aan te kopen en de waarde,!
die men aan de stro-rijke stalmest toe-1
kent.
Wel zal het aan te bevelen zijn om
de afmetingen van de stal zodanig te
nemen, dat men later zonder veel be
zwaar kan overgaan tot een inrichting
met ligboxen.
Arbeidsbesparing
Toen we dezer dagen nog weer eens
een kijkje namen op twee bedrijven
met een zgn. loopstal viel ons de be
langrijke arbeidsbesparing en ook ar-
beidsverliohting, die deze stallen geven,
weer duidelijk op.
Een tweede belangrijke punt is het
melken. Op één van de twee bedrijven
worden op het moment nog plm. 50
koeien gemolken. Gebeurt dit met twee
man, dan is het melken in doe kwar
tier gebeurd. In het weekend wordt
alleen gemolken en ook dan is het mel
ken binnen IV2 uur aan kant. Dit biedt
dus zeker de mogelijkheid om met de
weekends om beurten vrijaf te nemen.
Neem er kennis van
We hopen U zeer binnenkort te kun
nen berichten, wanneer onze tweede
boerderijentocht wordt gehouden. Maar
daarnaast menen we, dat het op de
weg van diverse veehouders ligt om in
de loop van de winter een kijkje te
gaan nemen op deze bedrijven en eens
een gesprek te voeren met de veehou
der. Bedrijven met 40 - 60 koeien, die
in het plan van Dr. Mansholt als nor
maal voor de toekomst worden be
schouwd, zijn er weliswaar op dit mo
ment nog niet zo heel veel. Maar dat
er in de toekomst meer van deze be
drijven zullen komen, gelooft niet al
leen 'Dr. Mansholt.
CONSULTATIEBUREAU
VOOR ZUIGELINGEN
Woensdag 18 december worden de
moeders van Den Burg verwacht van
13.00 tot 15.30 uur.
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudcschild
[\1 dec. 5 33 en 18.20; 18 dec. 6.47 en 19.20;
119 dcc. 7.47 en 20.13; 20 dec. 8.41 en 21.04;
121 dec. 9.29 cn 21.55.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
De tafeltennisvereniging Tetak heeft
momenteel 40 leden, maar daaronder
zijn er slechts twee, die jonger zijn dan
17 jaar. Omdat het voor de toekomst
van de vereniging van veel belang ds
dat het aantal jeugdleden wordt ver
groot, zal een mogelijkheid worden ge
schapen om jeugdleden te trainen. De
heer J. C. Bosch te Den Burg, een der
Tetak-leden, zal zich als zich ten
minste 4-5 tafeltennissers (-sters) aan
melden belasten met deze training
en wel op de vrijdagavonden van
19.00-20.30 uur in de gymzaal van de
Thijsseschool te Den Burg. Als ze het
willen, kan daarna door de deelnemers
tot 22.30 uur vrij getennisd worden.
Het lidmaatschap voor jeugdleden
kost ƒ2,per maand Verder dient
zelf een bat te worden aangeschaft,
waarmee maximaal 7,50 is gemoeid.
(Het lidmaatschap voor senioren kost
40,per jaar
Een merkwaardige zaak is dat van
de vroegere tafeltennisclub „Ready"
zich slechts twee personen als lid bij
Tetak hebben aangemeld. De tafels van
de oude vereniging, die destijds bij de
bestuursleden in bewaring zijn gege
ven, zijn nog steeds niet terecht. Om
dat ze toch èrgens moeten zitten en
Tetak ze heel goed kan gebruiken,
worden de betrokkenen nogmaals ver
zocht eens uit te zien. Tetak-voorzitter
A. J. van Mierlo houdt zich aanbevolen
voor tips. Aanschaf van nieuwe tafels,
die ƒ210,per stuk kosten, zou voor
Tetak een zware aderlating betekenen.
Vrijdag houdt Tetak een ledenverga
dering in de Kristalzaal van „De
Oranjeboom". De agenda vermeldt
onder meer bespreking van de 10-
kamp, die men op 12 januari wil hou
den, de benoeming van een wedstrijd
secretaris en het kiezen van een nieuw
bestuurslid in de plaats van de heer
J. H. de Boer.
rTW^MiTïïïl
De echte Dockumer Berenbuig. Anno 1860.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
192. Burgemeester van Muizenis had
de grootste moeite om Eelco ervan te
overtuigen, dat hij heus niet van plan
was geweest het geld van meneer Lo-
wie van Gappeghem zelf in de zak of
portefeuille te steken.
„Het was bedoeld voor de ontwikke
ling van ons dorp, Eelco", zei hij.
Dat mocht dan misschien allemaal
wel waar zijn, maar een feit is, dat er
een zeker iemand was komen opdagen,
die er héél vreemde ideeën over het
dorp op 'nahield. Dat was de kapitein
van het voetvolk Arend J. van Hitt
van Walker. Dat was een vreemde
man...., een heel vreemde man.. Hij
verdiende als kapitein natuurlijk een
vorstelijk inkomen, want zo zijn ze wel
bij het leger. Het kan niet op. Maar
eilaas, Arend J. was een tikje zorge
loos en daarom gaf hij wel eens méér
uit dan eigenlijk voor een kapitein van
het voetvolk verantwoord was.En
als dét zo was, zocht Arend J. er kleine
bijbaantjes bij, bijvoorbeeld in dienst
van mannen als Kille Bill Dat zou die
Arend J. zeker de kop nog eens kosten,
maar dat besefte hij nu nog niet. Kille
Bill had hem gezegd: „Schaduw de
smid van Rijkhuyzen. Verlies hem geen
moment uit het oog.
Daarom stond Arend J. van Hitt van
Walker nu voor de smidse op wacht
met zijn stengun in de aanslag. Hij
trok veel bekijks, want zo'n stoere mi
litair hadden ze in het dorp nog niet
vaak gezien
Burgemeester van Muizenis was ook
het dorp ingegaan en werd nu aange
sproken door Benne de Klapper, die
wel eens even wilde weten of de goede
burgemeester al argwaan koesterde.
Eilaas, de schuldeloze burgemeester
van Muizenis koesterde niks, laat staan
argwaan. Eelco Eelkema echter des te
meer. Briesend van woede nam hij
waar, dat de Burgemeester door een
waardeloze stadse boef aangesproken
werd.
„En nou is het uut!!" tierde Eelco.
