Oude
Eerst rekenen dan doen
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
fm'M m tmom wm ..ik
rubriek voor l o..,i.r
LANDBOUW en VEETEELT
- TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 20 DECEMBER 1968
Een woord, dat voor de meeste agra-
riërs na de tweede wereldoorloq een
bekende klank heeft gekregen, is het
woord i nv e s t ej e n. Ik geloof, dat
het voor weinig lezers nodig is om te
vertellen, dat het de betekenis heeft
van: geld in het bedrijf steken.
Aanvankelijk was de oproep om te
investeren vooral bedoeld om de pro-
duktie te vergroten. Er was een grote
behoefte aan agrarische produkten en
men zag de investering als een moge
lijkheid om te bereiken, dat die pro
dukten er kwamen.
In latere jaren had men vooral het
oog op een vermindering en verlich
ting van de arbeid. Door mechanisatie
werd men in staat gesteld om per man
j tot een hogere produktie te komen.
Men heeft het heel vaak voorgesteld
alsof vooral de landbouwvoorlichters
warm liepen voor een zo groot moge
lijke investering in tractoren en andere
werktuigen. Alsof het hun ideaal was
er voor te zorgen, dat er op ieder be-
5 drijf een tractor zou komen.
Deze gedachte is beslist onjuist. Het
- zijn in veel gevallen juist de land-
ij bouwvoorlichters geweest, die de aan
schaf van tractoren hebben afgeremd.
Ij We herinneren ons diverse vergaderin
gen, waarin door een specialist voor
5 bedrijfseconomie uiteen werd gezet, dat
voor de kleinere bedrijven de combi
natie van een eigen paard met het la-
ten verrichten van loonwerk, voordeli-
ger was dan de aanschaf van een trac
tor met bijbehorende werktuigen,
j Deze voorlichting vond over het al
gemeen weinig weerklank. In de mees
te gevallen was de drang van de man
in kwestie en vooral ook van aanko-
mende zoons zo sterk, dat er naar de
argumenten van de econoom maar nau
welijks werd geluisterd. Nu wij de
laatste maanden weer enkele malen te
gen deze zaak zijn aangelopen, willen
we er nog eens iets van zeggen.
Nieuwe kosten
In de gesprekken, die we over bo
venstaand onderwerp hadden, viel het
ons op, dat in veel gevallen het zg.
economisch denken nog ontbreekt. Wat
we bedoelen met dit economisch den
ken? Heel eenvoudig, dat men bij het
doen van grote uitgaven de kwestie
van kosten en baten goed in gedachten
houdt.
Het is voor iedereen duidelijk, dat de
aanschaffing van een tractor met bij
passende werktuigen een belangrijke
kostenpost betekent. Wat de jaarkosten
betreft, zijn dit afschrijving, rente, on-
193. ,,Die snurker denkt, da'k hem niet
ken" gromde Eelca Eelkema. „Dat zal
ik hem dan 'es eev'n an zien stomme
versland breng'n! Bennie de Klapper
heet dat stuk vulles! Hij is een kame
raad van Linke Lowietje! En nou mag
het misschien teeg'n de reeg'ls van
menselijkheid en fatsoen weez'n, maar
ik pak ze bie de 'kladd'n en ik smiet ze
het dorp uut! Ze voer'n wat in hun
schild, en daarvoor is in Rijkhuyzen
j 5. Na zo'n gesprek werd het niet beter,
maar erger. Die momenten van ver
trouwelijkheid waren voor hem hoog-
tepunten maar te dieper was de kloof
daartussen. Lot was een fijne meid,
een eerlijke meid, niks geen fratsen.
Daarom bemoeide ze zich met hem. Ze
hadden bepaalde dingen, bepaalde op
vattingen gemeen, maar verder weinig.
Lot was artistiek, Lot was avontuur
lijk. Lot was ondernemend en vrolijk
en wist van het leven te genieten. Hij
had, zodra hij de kinderschoenen ont-
- groeid was, méé de zorgen gedeeld,
haalkte naar het ogenblik dat hij zijn
moeder van die zorgen kon ontlasten.
Hij was te ernstig voor zijn jaren en
daarom paste hij niet bij Lot Vermeer.
Toch kwam het tussen hen tot een
vriendschap. Toen hij eenmaal Lot ach
terop zijn fiets thuisbracht, de hare
met een lekke band aan de hand mee
voerend, zei ze: „Nou, kom d'r in, dan
krijg je een glaasje liem. Je hebt een
hele trap gehad, jö".
Hij had geaarzeld, maar Lot was hem
eenvoudig voorgegaan. En daar had hij
kennis gemaakt met Lots moeder, die
hem met haar grote, alles ziende ogen
had opgenomen en op de juiste zwaar
te getaxeerd.
„Wat vind je van hem, mams?" had
Lot gevraagd.
„Door en door betrouwbaar", had ze
geantwoord.
„Nou", Lot keek bedenkelijk, „dat is
in jouw mond géén compliment. Dat
klinkt nogal saai, niet?"
derhoud en brandstof. Men rekent in 't
algemeen, dat de jaarkosten gelijk zijn
aan plm. 18% van de aanschafwaarde.
We zitten vast niet aan de hoge kant
als we aannemen, dat op een weide
bedrijf de aanschaf van een tractor
met bijbehorende werktuigen een in
vestering van ƒ13.000,tot J 14.000,
betekent. Gaan we hier 18% van bere
kenen, dan komen we op jaarlijkse
kosten van ƒ2000,tot J 2500,Op
gemengde bedrijven, waar ook nog
werktuigen moeten worden aange
schaft voor het bouwland, zullen de
kosten al heel gauw tussen ƒ2500,en
3000,per jaar liggen.
Welke kosten verdwijnen
Uiteraard staan er tegenover nieuwe
kosten ook kosten, die wegvallen. Het
zal meestal wel mogelijk zijn deze kos
ten uit de boekhouding van de laatste
jaren te halen. Daar vindt men in een
^afzonderlijke post veelal het bedrag
genoemd, dat voor loonwerk is uitge
geven. En we zijn van mening, dat de
kosten, die verbonden zijn aan de aan
schaffing van een tractor en werktui
gen, voor het grootste deel moeten
komen uit vermindering van de post
voor loonwerk.
We moeten er daarbij wel aan den
ken, dat het vrijwel nooit mogelijk zal
zijn het helemaal zonder loonwerk te
doen. Voor het weidebedrijf denken we
aan het persen van hooi, het schoon
maken van de sloten en het greppel
frezen. Dit blijft in de meeste gevallen
loonwerk. Op bedrijven met bouw
land blijft er nog zeer veel loonwerk
over. Voor het poten van aardappelen,
het zaaien van suikerbieten, het spuit
werk en het maaidorsen van het graan
en het persen van stro hebben we toch
de loonwerker nog nodig.
Een kostenpost, die ook verdwijnt is
die van het paard, dat tot aan de aan
schaffing van een tractor meestal aan
wezig is. Over de kosten van een paard
worden de meest uiteenlopende me
ningen verkondigd. Men noemt kosten
van 200,per jaar tot ƒ1000,per
jaar. Voorheen werd wel gezegd, dat
door 'het opruimen van een paard een
melkkoe meer kon worden gehouden,
maar er zijn weinig veehouders, die
het hiermee eens zijn. Men denkt eer
der aan een bedrag van ƒ400,tot
500,per jaar.
Uitgaande van jaarlijkse kosten van
ƒ2000,per jaar voor een tractor met
werktuigen op een weidebedrijf, zullen
we in ieder geval kans moeten zien om
de rekening van de loonwerker met een
geen plaats!"
Eelco nam dus enkele voortvarende
en bijzonder drastische maatregelen en
het gevolg daarvan was, dat Bennie en
Lowietje met onbegrijpelijk grote snel
heid het dorp uitgesmeten werden.
Maar ja, zulke boeven zijn meestal niet
voor één gaatje te vangen en dus mag
het niemand verbazen, dat ze tóch nog
een weg wisten om heelhuids de stad
Gravendrecht te bereiken. Ze waren
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
„Nee, saai lijkt hij me niet. Zijn be
langstelling is anders gericht dan die
van jou en van mij. Het jong heeft zijn
ogen wijd open, het is geen droog
bloeier. Maar hij is een beetje, hoe zal
ik 't zeggen, weloverwogen hè? Hij
voelt niets voor praten zonder iets te
zeggen, lijkt me. 't Is niet zo'n spraak
waterval als jij".
„O heden nee. Soms zeg ik: jö, spreek
es een spreek!"
„Hoe kom je zo aan die jongen, Lot?"
„Nou", zei ze onverschillig, „uit de
klas".
„En waarom juist hij?"
„Hij is de enige die zich nooit uit
slooft".
„Dat zegt wat", lachte haar moeder,
„vind je het dan niet leuk als de jon
gens zich voor je uitsloven?"
„O ja, ik heb er soms reuze plezier
om. Maar weet je, ik kijk er dwars
doorheen. Als Geert iets zegt weet ik
dat het zo is. Je hoeft nooit te vragen
of hij het eigenlijk wel meent".
„Ja", knikte haar moeder nadenkend
„dat is wat waard in het leven".
„En dan is hij nog ouderwets ridder
lijk", ging Lot verder, „praktische hof
felijkheid, zoals jij altijd zegt, mams.
Zoals nou ook weer, met dat warme
weer. Lk achterop, hij met mijn fiets
aan de hand. Ik zeg, jö, ik laat die kar
wel op school staan. Moet je morgen
weer lopen, zegt hij".
„Ik geloof intussen wel dat hij het
van je te pakken heeft".
„Alsjeblieft niet, mams. Ouwe kop-
bedrag van ƒ1500,tot ƒ2000,om
laag te brengen. We zijn er van over
tuigd, dat dit op veel bedrijven niet ge
lukken zal.
Ook dit niet vergeten
Het zal nodig zijn om na aanschaf
fing van een tractor met werktuigen
daar ook een topgebruik van te maken.
Alles wat maar enigszins met eigen
werktuigen kan worden gedaan, zal
dan ook moeten gebeuren.
Lieten we op een weidebedrijf van
bijv. 18 ha. voorheen het gras voor
kuilgras en hooi maaien door de loon
werker om zelf tijd vrij te hebben voor
bijvoorbeeld het schudden van eerder
gemaaid gras, dan is dit nu niet meer
mogelijk.
Werd het voorjaarsploegen op een
gemengd bedrijf in verband met druk
ke werkzaamheden voor het rundvee
en de schapen door de loonwerker ge
daan, dan moet dit nu veranderen. De
tractor moet immers z'n geld verdie
nen.
Deze argumenten gelden vooral voor
het grotere eenmansbedrijf. Men is dan
veelal zo druik bezet, dat er veel meer
behoefte is aan een tractor met chauf
feur, dan aan een tractor, die nog be
mand moet worden.
Het zou verstandig zijn om deze din
gen te overdenken voordat men tot de
aanschaffing overgaat. Als daar be
hoefte aan is, willen we U graag hel
pen. Ook hier geldt: Twee weten meer
dan één.
EEN PLEZIERIG GESPREK
Dezer dagen had ik een gesprek met
een Texelse veehouder, die het een en
ander naar voren bracht, waaruit een
ruime blik en een mildheid bleek, die
vooral bij het bespreken van een on
derwerp als we onderhanden hadden,
veelal ontbreekt.
Het begin van het gesprek had be
trekking op het werk van de ruilver
kaveling. Enkele weken geleden had
deze veehouder mij verteld, dat hij
voornemens was op voor een bepaald
onderdeel een bezwaarschrift in te
dienen. Nu echter vertelde hij, dat hij
had besloten er vanaf te zien. Hij was
nl. tot de conclusie gekomen, dat de
ruilverkaveling zulke grote voordelen
had bewerkt, dat de kleine aanmer
king, die hij had willen maken, ach
terwege hoorde te blijven.
Eerste stap
In het vervolg van het gesprek
maakte hij de opmerking, dat de ruil
verkaveling maar een eerste stap is op
de weg naar een totale verandering
van de landbouwbedrijven. Hij be
treurde het daarom in zekere zin, dat
bij het bouwen van ruilverkavelings
boerderijen uitgegaan was van de ge
dachte, dat een bedrijf van 15 ha. in de
toekomst een levensvatbaar bedrijf zou
namelijk om niet zo op te vallen
met een motorbootje gekomen, wat ze
gemeerd hadden in het kleine haventje
van de Gravendrechtse Beek. Nadat
Eelco ze met forse hand verwijderd
had, waren ze tóch nog even terugge
komen om 'hier en daar poolshoogte te
nemen. Alles leek best in orde en dus
begaven ze zich nu met spoed aan
boord. Toen voeren ze weg, de beek af
in de richting van Gravendrecht.
pelaarster! Jij wilt me altijd maar aan
de man hebben! Ben je zo bang dat ik
overschiet?"
„Overschieten, jij? Je zult alleen een
moeilijke keus hebben".
Ze wist zelf niet, had Lot later ge
dacht, dat haar woorden een profetie
inhielden.
Toen ze van school gingen, raakten
ze uit elkaar. Geert kreeg meteen een
baan, Lot kwam bij een chirurg als
secretaresse, een baan die haar heel
veel vrije tijd liet. Ze ontmoette diver
se jongelui die haar goed lieten mer
ken dat ze wel nadere kennismaking
wensten, ze kreeg zelfs een officieel
aanzoek van een patiënt van de dokter,
een man van in de veertig, groot za
kenman met een kast van een villa in
Bentveld, maar Lot zei „leve de vrij
heid" en poeierde ze allemaal af.
Alleronverwachtst zag ze Gerard
weer, toen ze op een terras op de
Grote Markt zat te genieten van het
zonnetje en ze hem uit het restaurant
zag komen, een man de hand schudden
met wie hij daar binnen had zitten
praten, en die in gedachten langs de
tafeltjes zag gaan
„Géért", had ze opeens gezegd.
Hij had opgekeken en de spontane,
blijde verrassing in zijn ogen verbaas
de haar. Zijn hele gezicht, eerst zo
ernstig, lichtte op.
„Lót", hij kwam snel naar haar toe.
„Dat ik jóu nou weer es zie".
„Ja, ik schijn niet meer te bestaan
voor je", zei ze hardvochtig.
„Wat", wou hij beginnen met zijn
verdediging, maar ze sneed hem de pas
af.
„Neem een stoel en ga zitte", zei ze,
„Als je tijd en zin hebt tenminste".
zijn. Zonder wrok en zelfbeklag aan
vaardde hij het, dat voor zijn bedrijf,
dat nog niet aan de oppervlakte van 15
ha. toe kwam, geen plaats zou zijn
Hij viel beslist niet ondersteboven
van de sterk bekritiseerde plannen van
Dr. Mansholt. Het zou volgens hem
beslist deze kant opgaan. Zijn redene
ring was, dat het kapitaal, dat nodig
was voor een volledige inrichting van
vijf bedrijven van elk 15 ha. oneven
redig groot was ten opzichte van één
bedrijf van 75 ha. Bovendien had hij
er oog voor, dat de arbeidsomstandig
heden op één bedrijf van 75 ha. veel
aantrekkelijker waren te maken dan op
5 bedrijven van elk 15 ha.
Geen misverstand
Laat nu niemand beweren, dat de
landbouwvoorlichters er op aan sturen
om bedrijven van 75 ha. te stichten.
Als ik dit gesprek een plezierig ge
sprek noem, dan is dit niet, omdat de
man in kwestie precies mijn gedachten
vertolkte. Ik durf nog niet zo ver te
gaan. Maar het plezier zit vooral in het
feit, dat deze gedachten niet kwamen
uit de mond van iemand, die het mar
telaarskleed aan had of een houding
aannam van: „Wij boeren zitten altijd
in de hoek, waar de klappen vallen".
Ook al ben je het niet in alle opzichten
met de man eens, dan is het toch een
verkwikking om zo'n gesprek op deze
wijze te voeren.
WAT GOED RUWVOER WAARD IS!
Er wordt nog al eens gevraagd of
wij met concrete cijfers kunnen aan
geven wat het verschil in waarde is
tussen goed en slecht ruwvoer. Men
denkt dan aan een vergelijking, waar
bij naar voren komt wat de extra
zetmeelwaarde en het eiwit in het
goede ruwvoer waard is.
Het zou theoretisch mogelijk zijn
zo'n berekening te maken. Als we van
beide partijen een monster laten on
derzoeken door het Bedrijfslaborato-
rium, dan krijgen we op papier wat
de voederwaarde is. Vervolgens kan
dan worden nagegaan hoeveel zet
meelwaarde en eiwit er per ha, of per
ton in het goede ruwvoer meer aan
wezig is. Omgerekend tegen een be
paalde prijs zouden we op deze ma
nier de meerwaarde van het goede
hooi of kuilgras kunnen vaststellen.
Daarmee zijn we er echter niet
Het is zo goed als zeker, dat goed
ruwvoer naast de hogere gehalten aan
zetmeelwaarde en eiwit, die bij het
chemisch onderzoek naar voren komen
een „verborgen" waarde heeft, die
slecht ruwvoer mist. Er zijn nu een-
maak zaken, die zich niet laten onder
zoeken.
We weten nog lang niet alles van de
invloed, die het ontbreken of het aan
wezig zijn van bepaalde kwaliteiten op
de produktie hebben. Welke ongunstige
invloed heeft bijv. het aanwezig zijn
van stof, schimmel, boterzuur en am-
moni'k in hooi en kuilgras op de pro
duktie? Welke gunstige gevolgen heb
ben kwesties als een aangename geur
en reuk?
Goed en slecht kuilgras
Een Texelse veehouder heeft de af
gelopen maanden de invloed van goed
en sledht kuilgras op de produktie van
melkkoeien weer heel goed kunnen
constateren. In het begin van de stal
tijd werd begonnen aan een goede
voordroogkuil, die dat voorjaar werd
gemaakt. De produktie bleef daarbij op
hetzelfde peil als in de voorafgaande
weken toen de koeien nog in de wei
liepen. Na een paar weken werd be
sloten een gedeelte oud kuilgras van
het voorjaar van 1967 te vervoederen.
De voedingswaarde van deze kuil was
zeker niet slecht, maar door ongunstige
weersomstandigheden bij het inkuilen
was het inkuilproces niet goed verlo
pen. De kuil bevatte veel ammoniak en
boterzuur.
In de loop van een paar weken daal
de de produktie van de 20 melkkoeien
op dit bedrijf met 3 kg. melk per koe
per dag. In totaal dus 60 kg. melk per
dag. Sinds een dag of tien wordt nu
weer goed kuilgras van dit voorjaar
„Zin altijd, tijd maken we".
„Heb je 't druk Geert?"
„Lekker druk ja".
„Kun je dan nu wel op een terrasje
gaan zitten?"
„Ik maak m'n eigen dienst uit".
„Zo, ben je al zó ver?"
„Och, dat brengt het werk mee. Ik
zit gelukkig niet de hele dag op een
kantoor. Buitendienst, noemen ze dat".
„En dat bevalt je best".
„Prima".
Ze keek hem aan. Hij zag er opeens
gelukkig en tevreden uit. Was dat al
leen omdat hij werk had naar zijn zin?
Ze praatten wat over ouwe school
kennissen, en toen kwam Gerard, ka
rakteristiek, terug op zijn uitgangs
punt.
„Jij zei daarnet dat je niet meer
voor mij scheen te bestaan, niet? Dat
kan ik van jou ook zeggen? Ik zie je
nu voor het eerst".
„Als je de moeite genomen had, had
je me wel vaker kunnen zien".
Hij zat een ogenblik perplex.
„Ik had geen idee dat je daar prijs
op stelde", zei hij toen aarzelend.
„Riep ik je soms niet daarnet? 't Is
toch treurig als een vrouw een vriend
moet roepen, die haar niet eens wil
zien?"
„Lot, je steekt me de gek aan", zei
hij en lachte bevrijd. „Als het zo ver
komt dat ik jou niet meer wil zien,
dan moet er heel wat gebeuren. En
toen, opeens moed vattend zei hij „Ik
wou dat ik je alle dagen zag".
„Heb je geen baantje voor me op je
kantoor?"
„Heb je dan geen werk?"
„Wel ja malle, en best naar m'n zin
ook. Dat zie je ik kan hier heerlijk op
GEWIJZIGDE OPENINGSTIJDEN
BIBLIOTHEEK
In verband met de komende feest
dagen zijn de openingstijden van de
bibliotheek te Den Burg als volgt vast
gesteld
maandag 23 december: van 10.00 tot
13.30 uur en van 19.30-21.30 uur;
dinsdag 24 december: van 14.30-17.30
uur; 's avonds gesloten.
Ie en 2e Kerstdag gesloten;
vrijdag 27 december: van 14.30-17.30
en van 19.30-21.30 uur;
maandag 30 december; van 10.00-13.30
en van 19.30-21.30 uur;
dinsdag 31 december: van 14.30-17.30
uur; 's avonds gesloten.
Nieuwjaarsdag gesloten.
Het voorlezen voor de kinderen van
5 en 6 jaar vervalt op le Kerstdag en
Nieuwjaarsdag. Begonnen wordt weer
op 8 januari 1969.
De uitleenpost Oosterend is op 2de
Kerstdag gesloten In plaats hiervan
geopend op vrijdag 27 december op de
gebruikelijke uren.
Brl.r.a tn Uaari b»IUa tan da redalUa
PRATEN
Het ware te wensen,
dat sommige mensen
hun eigen gebreken
wat beter bekeken,
dan zouden zij het praten
over anderen wel laten.
Piet Bonne
VOOR DE JEUGD
In de Texelse Courant van 13 de
cember stond een ingezonden stuk,
waarin werd gepleit voor meer aan
dacht voor de jeugd van 14 tot 16 jaar.
Ik zou erop willen wijzen, dat het echt
niet nodig is om het hele weekend ver
veeld thuis rond te hangen, iets wat
veel jongelui schijnen te doen(?!?). Er
bestaat namelijk een jeugdbond, waar
in ALLES door de jeugd zelf wordt
gedaan, de Nederlandse Jeugdbond
voor Natuurstudie N.J.N. De
2000 leden zijn 12-23 jaar oud, waar
door de bond „altijd jong" blijft. Ieder
een, ongeacht zijn of haar levensover
tuiging, kan lid worden, als hij of zij
het maar fijn vindt om vogels te zien,
of een mooi bloemetje zomaar in het
gras, of door het bos, door de duinen
te zwerven en graag in kontakt komt
met andere jongeren, die daar ook van
houden. En dat alles kan, op de uitin
gen die regelmatig worden gehouden
Elke week zijn er excursies, er zijn
vaak weekends waar uit alle delen
van Noord-Holland jonge mensen naar
toe komen, kampjes met Pasen, Pink
steren, in de herfstvakantie, en vooral
de zomerkampen, voor iedereen uit het
hele land! Op zo'n uiting worden zin
gend, (volks) dansend of „gewoon"
maar pratend allerlei fijne kontakten
gelegd. En dan is er nog het kongres,
een jaarlijks gehouden -vergadering,
waar 750 tot 1000 mensen bij elkaar
komen, vijf dagen lang
Als je zin hebt om eens mee te gaan,
kom dan gerust (vertrekpunt kruising
11 van de Pontweg iedere zondagmid
dag 2 uur) of ga eens langs bij Kees
Lemstra, de voorzitter van afdeling
Texel (Burdetstr. 5, Den Burg) of bij
ondergetekende. Zij zullen je zeker
meer kunnen vertellen
Irene Maas,
Duinweg B 151b, Den Burg
gegeven. Al na enkele dagen steeg de
produktie duidelijk. Na ruim een week
bleök, dat de produktie weer op het
peil was van de eerste weken van de
staltijd. Dat wil zeggen, dat de verlo
ren 60 kg. melk per dag weer volledig
terug gekomen zijn. Bovendien is het
vetgehalte, dat eveneens duidelijk ge
daald was, weer opgekomen.
Iedere veehouder weet wat 3 kg.
melk per koe extra betekent. Dit is
geen kwestie van centen, maar van
dubbeltjes en voor een veestapel van
20 melkkoeien een kwestie van gul
dens.
We zijn er van overtuigd, dat deze
guldens er niet uit waren gekomen als
we ons bepaald hadden tot een bereke
ning over de waarde van de extra zet
meelwaarde en het eiwit.
een terrasje zitten. En vanavond ga ik
lekker naar Zandvoort fietsen, ook
weer op een terrasje zitten of op een
bank aan zee, zon zien ondergaan,
mensje kijken".
„Zou ik ook wel zin in hebben".
„Nou, dan gaan we samen", stelde ze
zonder meer vast, „Wel zo gezellig.
Kunnen we weer es kletsen Gèert. Ik
mis je af en toe, weet je dat?"
„Ik jou ook, en niet af en toe".
„Mooi, dan spreken we af. Om half
acht bij de Stadsschouwburg". Ze stond
op. „Nu moet ik er tussen uit, want ik
moet nog even de zaken voor morgen
in orde maken. Geert, tot ziens!"
En die avond stond hij er tien voor
half acht, en was om één minuut voor
half acht dodelijk ongerust dat ze niet
komen zou. Ze was maar vijf minuten
te laat, toen zag hij haar in haar fleu
rige jurk met een zwaai de bocht om
komen. Ze wuifde al van verre.
Die avond wist Gerard dat er voor
hem maar één vrouw op de wereld was
en dat was Lot Vermeer. Maar hij
durfde haar dat niet zeggen. En zij gaf
hem geen kans. Telkens als het gesprek
die kant op draaide, wist Lot het een
andere wending te geven. En toch wa
ren ze heel vertrouwelijk, gezellig klet
sen ging over in een serieus gesprek.
Gerard verwonderde zich over de men
geling van luchthartigheid en ernst in
dit springerige kind.kind, nou ja,
af en toe was ze hélemaal vrouw.
(Wordt vervolgd)
VERTROKKEN PERSONEN
Maria A. C. Graaf ev. Nichols, van
Den Burg, Hogerstraat 9 naar Groot-
Brittan nie.
"i'i'l'liui' r:*m
iiiirogJW
