Nu ook mevrouw Koning-Bruin
accoord met gymlokaal
Drink
louter
Kabouter
Oude liefde
Texel staat op de lijst voor een sporthal
Twee stemmen tegen
horeca-kelder
Herman Jansen N.V. Schiedam Anno 1777.
In de laatste raadsvergadering van
1968 was alleen het vraagstuk gymna
stieklokaal of sporthal een punt, waar
over vrij uitvoerig werd gediscussieerd.
Mevrouw J. Koning-Bruin (PvdA) had
zich door de nota van B. en W. over
dit onderwerp (zie vorig nummer) nog
niet laten overtuigen, maar burgemees
ter Sprenger slaagde erin, door het
noemen van nog enkele argumenten,
haar tot andere gedachten te brengen.
Zoals bekend voelde mevrouw Koning
er voor om in plaats van een gymna
stieklokaal bij de Sint Jozefschool een
veel grotere, maar betrekkelijk weinig
duurdere sporthal te bouwen, die voor
veel meer doeleinden geschikt zou zijn.
B. en W. hadden de mogelijkheden on
derzocht en waren tot de conclusie ge
komen, dat een dergelijk besluit onver
antwoordelijk zou zijn. Het gymlokaal
kan na lang wachten eindelijk worden
gebouwd. Voor een sporthal zou een
nieuwe, heel andere procedure moeten
worden gevolgd. Het is zelfs de vraag
of Texel ooit goedkeuring voor een
sporthal zal krijgen; in ieder geval zou
er veel tijd mee gemoeid zijn.
Mevrouw Koning tilde niet zwaar
aan het argument, dat een sporthal
voor de gewone schoolgymnastiek niet
geschikt is. De onlangs geopende hon
derdste sporthal in Nederland (te
Rhooden) wordt ook voor schoolgym
nastiek gebruikt. Hetzelfde geldt voor
de sporthal te Den Helder, zo was haar
bij informatie gebleken. In Den Helder
wordt de afstand tussen school en gym-
nastiekgelegenheid niet als een be
zwaar gevoeld, zodat zij ook de afstand
niet als een werkelijke belemmering
voor het bouwen van een sporthal ver
der van de Sint Jozefschool beschouw
de. Bovendien, zo betoogde zij, kan een
sporthal in kleinere gymnastiekzalen
worden onderverdeeld.
Afspraak
Mevrouw Koning zei zich bewust te
zijn van het feit, dat destijds een af
spraak is gemaakt, dat bij de Sint
Jozefschool een gymnastieklokaal zou
komen, maar zij veronderstelde dat de
school ook het algemeen belang in het
oog zou willen houden. Een sporthal is
een algemeen belang. Er zouden twee
gymlokalen in gemaakt kunnen wor
den; er zou volleybal, badminton, bas
ketbal, tennis, zaalhandbal, zaalvoetbal
en microkorfbal kunnen worden be
oefend. Onjuist vond zij het, dat B. en
W. bij de gebruiksraming waren uitge
gaan van twee gymnastiekuren per
leerling per week, terwijl officieel een
norm van drie uur zal gelden. Houdt
men die officiële norm aan, dan zou
het gymlokaal eigenlijk al te klein zijn
als het in gebruik wordt genomen. Wat
de door B. en W. genoemde financiële
consequenties betreft, wees mevrouw
Koning op het veel intensievere ge
bruik voor meer doeleinden, waardoor
er ook meer inkomsten tegenover
staan. Mevrouw Konmg zou niet graag
willen, dat ingaan op haar suggestie zou
betekenen dat het gymlokaal zou wor-
7. ,,Hij? Op Lot? Nog nooit zo'n onge
lijk span bij mekaar gezien".
,,Doe het licht eens op", lachte Nora
onder de dekens, ,,dan zie je nóg zo'n
span".
„Je hebt nog gelijk ook", mopperde
hij, „wat ter wereld me bezield heeft
om met een vrouw als jij aan te span
nen?"
„Het is de fout van je leven ge
weest", zei ze, „en je zult er je hele
leven voor moeten boeten, stakker".
HOOFDSTUK III
Kees
Lot Vermeer Liep door het tentoon
stellingszaaltje. Thea Verdenius, haar
vriendin, was aan het schilderen ge
slagen en had de euvele moed gehad,
haar eerste produkt in te zenden. Na
tuurlijk moest Lot het gaan zien en
zeggen wat ze er van dacht.
Ze zag het, en besloot maar niet te
zeggen wat ze ervan dacht. Thea kon
een heel lief plaatje schilderen, dat het
misschien heel leuk zou doen in een
kinderprentenboek. Misschien zou ze
haar met een beetje takt een tip kun
nen geven, dat ze het „in de illustratie"
moest gaan zoeken. Maar Thea, dat had
ze met één oogopslag gezien, zou met
haar licht de wereld der schone kunst
nimmer verblinden.
Ze liep, nu ze eenmaal Het Schilderij
gezien had, zoekend langs de andere
kunstwerken. Misschien was er iets bij
dat de moeite waard was. Stillevens,
landschappen, «portretten, een enkele
poging om modern te doen, maar niet
overtuigend. Ze was al bijna aan het
eind, toen haar aandacht getrokken
werd door een doek dat haar pijn deed
aan det ogen. Het stond er als een
vloek tussen het gezapig gekabbel van
de rest. Maar ze werd er onweerstaan-
den geschrapt en dat de sporthal voor
lopig in de lucht blijft hangen, maar ze
had hoop dat de situatie niet zo on
gunstig zou blijken te zijn. Mevrouw
Koning wees tenslotte op het probleem
van de vrijetijdsbesteding door de
jeugd. Een sporthal kan dat vraagstuk
helpen oplossen.
Makkelijk
Het speet de heer P. Smit (KVP), dat
mevrouw Koning zo makkelijk heen
liep over een gemaakte afspraak. Toen
men indertijd stond voor de noodzaak
van twee gymnastieklokalen, kon er
maar één worden gebouwd. Om de
Jozefschool of Thijsseschool niet te be
voordelen zou het lokaal halverwege
beide scholen zijn gezet, aan de
Keesomlaan op de plaats waar nu de
timmerwerkplaats van J. Smit is. Men
was daar niet gelukkig mee, zodat
KVP- en PvdA-fractie overeen kwa
men om het toen „haalbare" lokaal bij
de nieuwe Thijsseschool te bouwen
echter met de afspraak dat het tweede
lokaal, dat zo werd toen verwacht
nog „enkele" jaren op zich zou laten
wachten, bij de Jozefschool zou komen
Het duurde veel langer voordat het
tweede lokaal werd goedgekeurd en al
die jaren hebben de kinderen van de
Jozefschool stukken moeten lopen op
weg naar de gymnastiekles. Mede daar
door krijgen de scholieren veel te wei
nig gymnastiek. De heer Smit veron
derstelde, dat mevrouw Koning het
niet voor haar verantwoording zou
willen nemen het geplande gymlokaal
in de waagschaal te stellen. De heer
Smit zei graag een plan voor een
sporthal te willen ondersteunen ook
hij onderkende het belang daarvan
maar niet ten koste van dit gymlokaal,
dat er volgend jaar om deze tijd kan
staan. Volgens de 'heer Smit had dit
gymlokaal trouwens niets met de
sporthal te maken. Een gymlokaal valt
onder de zorg van het ministerie van
onderwijs; een sporthal is een C. R en
M.-aangelegenheid.
Mej. Luijsterburg was het niet hem
eens, evenals de heer Koorn. Laatstge
noemde veronderstelde, dat bij het ge
bouw voor de scholengemeenschap toch
wel een sporthal zal komen. De heer
Standaart was vóór gymlokalen in de
onmiddellijke nabijheid van de be
langhebbende scholen, maar vond dat
ook onverwijld moest worden overge
gaan tot het aanvragen van een sport
hal op Texel.
Op de lijst
Aan die wens was reeds voldaan, zo
bleek uit het antwoord van burgemees
ter Sprenger. Allereerst echter stelde
hij dat het er niet om gaat de waarde
van de argumenten voor een sporthal
af te wegen. Er moet nu een keus
worden gedaan tussen een kant en
klaar plan, waarvoor geld en goed
keuring beschikbaar zijn, zodat het di
rect realiseerbaar is en een plan waar
aan men nog moet beginnen. Door de
onderwij sautoriteiten wordt aan het
eerstgenoemde plan duidelijk de voor
keur gegeven en B. en W. doen dat
ook. Het zou iets anders liggen als er
ook maar enige zekerheid over zou be
staan dat bijv. binnen een jaar goed
keuring voor een sporthal zou kunnen
worden verkregen. Alvorens een sport
hal wordt toegewezen, wordt eerst een
behoefteonderzoek ingesteld, moet een
advies van GS worden ingewonnen en
pas dan gaat het plan naar een priori
teitencommissie van het departement.
Die prioriteitencommissie vergadert
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
baar heen getrokken. Gloeiend rood in
felle, dikke klodders op paarsig blauw
zwart, vuilgroen en giftig geel, en alles
met drift op het doek geslingerd. Ze
vond het niet mooi. Niet naar de maat
staf waarmee de anderen maten. Maar
het greep haar aan, het lééfde. Het
was een uitdaging. Met forse halen
stond er in de benedenhoek een grof
gepenseelde W. Ze keek in het catalo
gusblaadje. Kees de Waard. Nooit van
gehoord.
„Ha Lot. Wat 'n uithangbord niet?"
Het was Ellie Fontijne, een vroegere
klasgenoot.
Lot knikte afwezig.
„Je schijnt er nogal weg van te zijn",
zei Ellie een beetje schamper.
„D'r is tenminste één vent op de ten
toonstelling", zei Lot.
„En wat voor 'n vent", lachte Ellie,
„hij zal wel van boven tot onder on
der de klodders verf zitten. Moet je
zien hoe hij dat er op gekwakt heeft,
'k Snap niet hoe jij er wat aan kunt
vinden. Dat is geen kunst. Dat kan
iederéén".
„Doe jij het dan es", vinnigde Lot.
Achter zich hoorde ze iemand lachen.
Ze keek om en staarde in het gezicht
van een man die, stelde ze meteen vast,
te laat geboren was. Een paar eeuwen
tevoren had hij kaperkapitein moeten
worden. Blauwzwart krullend haar, 'n
gebruind gezicht, ogen die dwars door
je heen keken, een lichaam als van een
atleet en de houding van een jonge
hond, die met z'n lange poten geen
raad weet.
„Neem me niet kwalijk", zei hij, „dat
ik voor luistervink gespeeld heb". Hij
scheen uitsluitend Lot te zien. „Ik ben
de vént. Kees de Waard". Hij stak een
hand als een kolenschop uit en Lot
driemaal per jaar en heeft momenteel
honderd plannen liggen, waarvan er
maar 24 kunnen worden uitgevoerd.
De kans op een spoedige gunstige be
slissing is dan wel heel klein. De bur
gemeester legde er de nadruk op, dat
Texel reeds een aanvraag voor een
sporthal heeft ingediend. „We staan op
de lijst!" De kans dat door het bouwen
van een gymlokaal een sporthal voor
Texel iets minder urgent zal worden
geacht, is er wel, maar de noodzaak
van een sporthal op Texel kan in ieder
geval worden aangetoond. Er kan best
een sporthal worden aangevraagd en
tegelijk een gymlokaal worden ge
bouwd. Het schrappen van een gymlo
kaal verhoogt de kansen op een sport
hal nauwelijks, juist door de totaal an
dere instanties, die zich met sporthal
len bezighouden. De argumenten van
mevrouw Koning pleitten vóór een
sporthal, maar niet tégen een gymna
stieklokaal, aldus mr. Sprenger.
Mevrouw Koning zei te begrijpen,
dat uitstel van het gymlokaal de sport
hal niet naderbij brengt, en ging ak
koord met de plannen van B. en W.
Avondvergaderingen
Aan het begin van de bijeenkomst
informeerde mej. A. G. Luijsterburg
(CHU), wanneer nu eindelijk eens zal
worden besloten de raadsvergaderingen
's avonds te houden. Mej. Luijsterburg
had al meerdere malen op avondverga
deringen aangedrongen en de laatste
maal als antwoord gekregen, dat de
mogelijkheden onderzocht zullen wor
den. Nu kreeg zij te horen dat dit
serieuze onderzoek nog niet is afgelo
pen. Op haar vraag of voor de eerst
komende vergadering een voorstel te
gemoet kan worden gezien, antwoord
de Mr. Sprenger: „Misschien".
De raad ging akkoord met de begro
ting van de stichting Cultureel Werk.
De stukken zullen ter goedkeuring
worden doorgezonden naar Gedepu
teerde Staten.
Ingevolge de destijds verkregen
machtiging hebben B. en W. de beta
ling van rente en aflossing gegaran
deerd van een door de heer G. Huizer
te Oosterend op te nemen geldlening
voor de bouw van een eigen woning.
B.T.W.
Bepaalde gemeentelijke tarieven en
de TEM-tarieven zullen iets stijgen als
gevolg van de BTW. De stijging is be
scheiden: De TEM-tarieven stijgen met
nauwelijks een kwart cent per kWu.
Mej. Luijsterburg zei het „voor
100°/o" eens te zijn met de voorwaar
den, die de gemeente heeft gesteld aan
degenen, die aan de openbare MAVO-
school bijbelonderricht geven en ter
bestrijding van de kosten daarvoor een
subsidie ontvangen. Een der voorwaar
den is dat zij die les geven zich moeten
onthouden van het voeren van propa
ganda voor het bijzonder onderwijs en
van uitlatingen of handelingen, die
krenkend kunnen zijn voor de levens
beschouwing van anderen. Mej. Luijs
terburg was er van overtuigd, dat de
betrokken geestelijken zich hiermee
kunnen verenigen, maar vond dat de
genoemde bepaling ook geldt voor de
„gewone" leerkrachten aan de openbare
scholen. „Laten ook zij zich onthouden
van opmerkingen, die krenkend kun
nen zijn voor kinderen die thuis in het
geloof zijn opgevoed". Desgevraagd zei
mej. Luijsterburg een speciale aanlei
ding voor deze opmerking te hebben,
maar wilde geen namen noemen.
Mevrouw J. Koning-Bruin vond de
vertrok haar gezicht.
„Ik voel niets voor invaliditeit", zei
ze, haar hand wrijvend. Ellie was met
een één en al glimlach. Ze vond hem
interessant. En alles wat interessant
was, moest je verzamelen.
„Ella Fontijne", zie ze.
Hij knikte achteloos, en Ellie was be
ledigd. Onbeschofte vent. En wat die in
Lót zag, met haar strogele haren!
„Nou weet ik nog niet hoe u heet",
zei de piraat.
„Lot Vermeer", zei ze onwillig. Het
leek haar of ze zich onttrekken moest
aan de nabijheid van deze man, die
haar evenzeer geschokt had als zijn
schilderij.
„U bént het wél", zei ze glimlachend.
„Wat?"
„Nou dót," ze wees naar het schil
derij. „Als ik uit Jiiijn fantasie een
portret van de schilder had moeten te
kenen, zou het wel zoiets geworden
zijn, maar dan met een zwarte lap voor
zijn oog en een houten been".
„Zeerover hè? Zit geen brood meer
in tegenwoordig. Of je moet bij de ma
rine gaan, en dat is ook narigheid met
zuur bier".
„Moet u m'n vader vertellen".
„Is die marinier?"
Ze lachte.
geldelijke steun voor het bijbelonder
richt bij de huidige gang van zaken
niet zinvol. Zij constateerde, dat de be
trokken dominé's, kapelaans en pas
toors uitsluitend „voor eigen parochie
preken", zodat het bijbelonderricht net
zo goed tijdens de gewone katechisatie
kan plaatsvinden.
Hangar
De heer F. Standaart (Texels Belang)
vond de raming van de op het vlieg
veld Texel te bouwen hangar nogal op
timistisch. De post architectkosten vond
'hij laag en hij miste ook posten riool-
geld, verzekering e.d. Verder hadden
B. en W. geraamd vrij veel huur voor
het stallen van caravans te kunnen in
casseren. De heer Standaart veronder
stelde, dat van caravanverhuur weinig
terecht zou kunnen komen. Juist in de
winter als de caravans er gestald wor
den, is de hangar voor vliegtuigen het
meest dringend nodig. Burgemeester
Sprenger zei dat de vliegtuigen altijd
voorrang zullen hebben. De eerste tijd
echter, zo wordt verwacht, zullen nog
betrekkelijk weinig vliegtuigen van de
hangar gebruik maken.
De heer Daalder: „Het is een glij
dende schaal. Zodra er meer vliegtui
gen komen, minderen de caravans. Op
de exploitatie heeft dat geen slechte
invloed. In tegendeel: het stallen van
vliegtuigen brengt méér op".
De heer C. Koorn (CHU) was ge
schrokken van het bedrag van
ƒ11.000,dat jaarlijks nodig is om
vernielde bermpalen, verkeersborden
en straatnaamborden te herstellen. Een
belangrijk deel van de schade wordt
aangericht door de jeugd. Het zou aan
beveling verdienen de jeugd hierover
via de scholen te benaderen. Volgens
de heer P. Smit zijn 'het niet alleen
Texelaars, die de schade aanrichten.
Als voorbeeld noemde hij het wegtra-
ject Schilderend-Jeugdherberg, waar
langs in de afgelopen zomer alle bor
den werden verbogen. Degenen, die dit
„spoor van vernieling" hadden achter-
geltaen, moesten worden gezocht onder
de gasten van de jeugdherberg.
Voorbeeld
De burgemeester liet een der vele
beschadigde verkeersborden de verga
derzaal inbrengen als voorbeeld. Het
was een voorrangsbord, dat door jon
gelui als schietsohijf was gebruikt, blij
kens de honderden deukjes in het cen
trum.
Het systeem van uit de raad gekozen
afgevaardigden naar de aandeelhou
dersvergadering van de TEM, vond de
heer Standaart zeer omslachtig. De in
de raad genomen besluiten kunnen be
ter schriftelijk ter kennis van de direc
tie worden gebracht. De heer Dros was
het met hem eens. Mr. Sprenger wilde
wel onderzoeken of een eenvoudiger
procedure mogelijk is.
De garantieverlening op het door de
Recreatiestichting te lenen bedrag van
ƒ400.000,voor voorzieningen op de
camping „Kogerstrand" was voor de
heer Staridaart aanleiding om te vra
gen hoelang de camping nog zal kun
nen blijven bestaan, met het oog op het
door Rijkswaterstaat prijsgeven van de
buitenste duinrichel. Uit het antwoord
van Mr. Sprenger bleek, dat men zich
voorlopig geen zorgen hoeft te maken.
De duinenrij zal men nog 25 jaar kun
nen handhaven, zo meent RWS. Van
'hte genoemde bedrag is ƒ110.000,
nodig voor een recreatiegebouw.
Raadskelder
Mevrouw Koning was niet gelukkig
met de door B. en W. voorgestelde be
stemming van de raadskelder. Zij vond
een Horecabedrijf niet bij een raadhuis
passen en zou de ruimte liever als
dorpshuis of leeszaal gebruiken. Mr.
Sprenger zei dat over de mogelijke be
stemming tot dorpshuis of leeszaal in
de raadhuiscommissie was gediscus
sieerd. Daarbij was men tot de conclu
sie gekomen dat de bouw al zover was
gevorderd, dat het niet meer mogelijk
was een werkelijk geschikt dorpshuis
„Majoor bij de motordienst. En hij
scheldt altijd op de Marine. Ingebeelde
kaffers!"
„Sympathieke man, uw vader, al voel
ik persoonlijk niets voor de motor-
dienst. Kom ga mee, drinken we een
bak koffie, kletsen we wat over dat
schilderij. Ik wil wel es weten, wat het
je nou dóet".
En hij was maar meteen op de voet
van jij en jou. En hij scheen het dood
gewoon te vinden dat ze meeging voor
„een bak koffie". En hij lette helemaal
niet op Ellie, die zich zwaar gegriefd
afwendde.
Maar het leek Lot allemaal vanzelf
sprekend.
„Je had wel een klein beetje beleef
der kunnen zijn tegen mijn vriendin",
wees ze hem terecht, toen ze samen
gingen op zoek naar „een geschikte
tent", hij met zijn lange benen telkens
afremmend, want al was Lot gewend
stevig aan te stappen, dit tempo kon
ze niet bijhouden.
„Wie? Die juffrouw?" Hij imiteerde
Ellie's kwijnend stemgeluid „Ella Fon
taineO wat interessant".
Lot lachte.
„Heeft ze niet gezegd".
„Ze heeft het gedacht".
„Om eerlijk te zijn, het is haar stop-
of leeszaal te maken. De afmetingen
van de ruimte zijn niet toereikend.
Mevrouw Koning was nog niet over
tuigd. Zij wees op de slechte toestand
waarin het dorpshuis van Den Burg
verkeert en zag niet in waarom de
raadskelder niet tot dorpshuis zou kun
nen worden bestemd. „In de praktijk
is het dorpshuis immers uitsluitend
vergaderzaal".
Exclusief
Mej. Luijsterburg was echter bijzon
der blij met 'het horecabedrijf dat in
de raadskelder komt, vooral omdat B.
en W. de voorwaarde hebben gesteld,
dat het bedrijf een exclusief karakter
moet krijgen. De animo van gegadigde
«pachters zal daarom groot zijn, zo ver
wachtte zij. Zij stelde echter een wij
ziging van de procedure voor bij het
aantrekken van een pachter. B. en W.
hadden voorgesteld eerst na te gaan
wie er in aanmerking komen, daarna
wordt geselecteerd en dan laat men
inschrijven. Beter was het volgens
haar eerst te laten inschrijven met
voorbehouden gunning om daarna te
gaan selecteren. Mr. Sprenger legde uit
dat B. en W. de keuze juist tot een
beperkt aantal gegadigden wil beper
ken, die in de gelegenheid worden ge
steld in te schrijven. Dat hangt samen
met de bijzondere eisen. Het moet mo
gelijk zijn bepaalde exploitanten,
waarop overigens niets is aan te mer
ken, niet in de gelegenheid te stellen,
omdat rij niet geschikt worden geacht
om een dergelijk exclusief bedrijf te
voeren. Het is bijzonder onaangenaam
om dat te moeten zeggen, nadat iemand
heeft ingeschreven.
In de ontwerp-pachtovereenkomst
was bepaald dat de gemeente als die
over de lokaliteit wil beschikken, dit
minstens vier dagen tevoren aan de
pachter laat weten. Mej. Luijsterburg
vond die «periode te kort. Mr. Sprenger
zag geen problemen. In de praktijk zal
de periode veel langer zijn.
Principieel tegenstander van een
Horeca-raadskelder onder het raadhuis
toonde zich de heer F. Standaart. Al
eens eerder had hij 2ijn bezwaren ge
uit. „Ik vind het een onding. Van mijn
part had er een kegelbaan in gemo
gen, maar géén horecabedrijf. We heb
ben al bars genoeg in Den Burg!"
Mevrouw Koning en de heer Stan
daart stemden tegen het voorstel.
Kruising
De heer Sfcandaart liet zich in de
rondvraag tevreden uit over de veilig
heidsvoorzieningen, die momenteel op
het kruispunt Westerweg-Pijper9dijk
worden getroffen. Mr. Sprenger 'had
vergeten er in het begin van de ver
gadering melding van te maken en
deed het nu alsnog: De ANWB heeft
geadviseerd als noodvoorziening het
aantal schrikhekken te vergroten en
anders op te stellen, zodat ze ook
van de andere weg te zien zijn. Verder
zijn gele knipperlichten geplaatst. De
ANWB had het enigszins omleggen
van een der wegen als ideaal geadvi
seerd, maar hieraan zijn zulke hoge
kosten verbonden, dat het eerst eens
zo wordt geprobeerd. Het gevaar van
de kruising houdt verband met het
feit dat de twee kruisende wegen pre
cies hetzelfde zijn; zelfs niveauver
schillen op het punt van kruising ont
breken. Men was er overigens van
overtuigd, dat men van gemeentewege
niet in gebreke was gebleven bij hei
aanbrengen van waarschuwingen. In
de «praktijk bleken deze echter niet
voldoende te zijn.
De heer A. Dros vroeg waarom «bij
dit kruispunt, in tegenstelling tot vele
andere kruispunten op Texel, geen
lichtmasten staan. Mr. Sprenger: dan
zou de indruk worden gewekt, dat het
een volledig beveiligd kruispunt is.
Dat klopte niet volgens de heer P.
Smit, die wees op een soortgelijke
kruising in de polder Het Noorden,
waar wèl lichtmasten staan. Daar ge
beuren veel minder ongelukken. De
burgemeester wilde het plaatsen van
woord".
„Zie je wel?"
„Dus je vindt jezelf nogal-interes-
sant?"
„Ik ben een mens of ik mijn eigen
zelf gemaakt had. Dat is niet van mij
hoor. Dat zegt Pallieter ergens".
„Weet ik, je pronkt tenminste niet
met geleende veren."
Hij stond stil.
„Ha! Zeg, weet je, we hoeven niet
meer over dat schilderij te «praten. Je
hebt het gezegd. Niet pronken met «ge
leende veren. Nou, dat is wat ik pro
beer. M'n eigen zeivers, zoals m'n ouwe
oom Karei zou zeggen. En dat in verf."
,,'t Kost nogal wat aan verf zo te
zien", grinnikte Lot. „Je 'hebt het er
zó maar opgesmeten."
Ze was met deze wonderlijke kerel
meteen wonderlijk vertrouwd.
„Hier is 't zei Kees de Waard,
„geen «perzische kleedjes en geen kel
ner in rok. Piet, heb je al «koffie of nóg
koffie."
„Net vers gezet meneer."
„Mooi. Nóg koffie moet ik niet. Jij
toch ook, of wou je wat anders?"
„Koffie is mij goed genoeg".
„Een beetje laat op de dag voor
koffie". Het was des voormiddags
kwart voor elf.
„Wou je liever een oorlam?" vroeg
ze.
„Natuurlijk. Maar eerst leut. Eerst
een grondje leggen. Piet, heb je d'r
niet wat bij? Ik rammel."
„Gebak," hij veegde de idee van de
tafel. „Een broodje, met worst of zo.
Iets hartigs."
„Ik Zal wel es kijken", beloofde Piet
met een grijns. „Is één broodje ge
noeg?"
,,'t Is maar om de eerste honger te
stillen," zei Kees de Waard bescheiden.
„Heb je niet altijd honger?" vroeg
Lot.
„Meer dórst", «beleed hij. „Schilderen
is dorstig werk".
