MET DE ZILVEREN LEPEL SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST RONDVRAAG RAADSVERGADERING Bij pleziervaren gebruik van boom korren verboden PvdA: Horecalawaai viel best mee Haiulvaariligheidscursus van C.J.O.T. Hartelijk afscheid van directeur „Irene" Zondagmiddag voetbal AVRO - kasteleins tweede blad TEXELSE COURANT VRIJDAG 5 SEPTEMBER 1969 Burgemeester Sprenger heeft schip per A. Blom van de TX 27 de afgelo pen zomer verboden pleziertochten met boomkorren te maken. Blom had toen echter al vijf weken met korren gevist. Bij het aanvragen van de vergunning was van gemeentelijke zijde geen aan merking op gemaakt. Ook Scheepvaart inspectie (IJmuidcn) had geen bezwaar, zodat Blom onaangenaam verbaasd was dat er achteraf toch een verbod kwam. De schipper gaf er echter direkt gevolg aan. Hij ruimde de korren op en ging vissen met het „ouderwetse" maar vei lige sleepnet. Mevrouw J. Koning- Bruin (PvdA) stelde over deze zaak en kele critische vragen in de rondvraag van de raadsvergadering. Burgemeester Sprenjger zei dat bij Scheepvaartinspectie wel degelijk 'be zwaar bestaat tegen boomkorvisserij .Tiet passagiers. Hij had zich verstaan net de Scheepvaartinspectie te Den Haag, die „hoger" is dan de Inspectie van IJmuiden. Het oordeel van Den Haag was derhalve doorslaggevend en dit oordeel heeft de IJmuider inspectie later ook moeten overnemen. De bur gemeester zei opgetreden te zijn krach lens de politiewet. Zuivering De heer C. H. Roeper (PvdA) vroeg aandacht voor de rioolwaterzuivering. Het polderbestuur heeft moeten vast stellen dat de zuivering te Oudeschild met goed functioneert. Op de begro ting staat een bedrag van ƒ17.000, om daar verbetering in te brengen, maar dit bedrag is nog niet goedge keurd. Intussen zijn al weer posten ge raamd voor nieuwe zuiveringsinstalla ties elders, maar de heer Roeper zou graag zien dat de bestaande installaties eerst worden verbeterd. De voorzitter zei te zullen blijven pogen genoemde begrotingspost goedgekeurd te krijgen. Lawaai De heer F Standaart (Texels Belang) merkte op dat in het seizoen in De Koog 's avonds meer lawaai wordt ver oorzaakt door bromfietsers en andere luidruchtige weggebruikers dan door de bar-dancings. Hij zou 'graag zien dat de Verkeersgroep van de Rijkspolitie voortaan wat langer op Texel blijft om hierop speciaal te letten. De onderbe zette plaatselijke politie komt er niet aan toe. De voorzitter zei dat de Ver keersgroep dit jaar al langer op Texel is geweest dan gewoonlijk, maar hij wilde het verzoek van de heer Stan daart graag doorgeven. De heer Stan daart zou verder graag zien dat voor de jaarlijkse vergadering ten raadhuize waarbij het afgelopen seizoen wordt be sproken, voortaan ook een afvaardiging van het bedrijfsleven (voor zover dat met het toerisme heeft te maken) wordt uitgenodigd. Een goed idee, vond de burgemeester. Gevaarlijk weggedeelte De heer P. Smit (KVP) herinnerde aan het dodelijke' verkeersongeluk dat ziflh onlangs in De Koog voordeed na bij de boswachterij. Een Duitse auto mobilist reed daar een rechts van de weg wandelend meisje aan. De heer Smit was van mening dat de gevaar lijke situatie ter plaatse mede-oorzaak van dit tragische gebeuren was. Er is ter plaatse geen fietspad of voetpad. Voetgangers en gemotoriseerd verkeer 30. Hij had getracht de zaak te leiden, vooral ook in de verkoop. Hij had moeizaam bekende hij het zich laten leiden door de „kistenkoorts", zoveel mogelijk pakken. Hij had er zich aan vergaapt, als er nog laat werd overge werkt. Maar eigenlijk had hij het le vensbloed van de zaak afgetapt. En nu kwam de rebellie. Het waren de reizigers geweest, die het niet langer namen. „Jouw zaak?" hadden ze gezegd, „is het onze zaak, onze broodwinning niet net zo goed? Wie hebben er meer aan gebouwd, jij of wij? Waar is jouw zaak als wij er tus sen uittrekken? O ja, de naam van de zaak deed wel iets. Maar bollen waren geen merkartikel. En reizigers konden overal heen. Het meest bang was hij, dat ze bij elkaar bleven en voor zichzelf be gonnen. Ze hadden goed verdiend, ze hadden allemaal wel een centje op de bank. „Maar was er dan niemand die waar schuwde, je merkt het toch wel in de boeken, dat het mis gaat?" En toen moest Bas zijn moeilijkste be kentenis doen. De man die altijd al op dat aambeeld gehamerd had, was zijn huidige zwager, toen nog boekhouder bij de zaak. Die was het geweest, die altijd al gezegd had, dat je beter tien ton kon verkopen met winst dan hon derd ton met verlies. Die was het ge worden alleen door een witte streep op het wegdek gescheiden. Bovendien is de verlichting ter plaatse summier. De heer Smit pleitte voor een voetpad door het bos langs de weg. Niet zo eenvoudig, vond Mr. Spren'ger, maar 'hij wilde er zijn best voor doen. De heer J J. Westdorp (PvdA) pleit te voor een commissie, bestaande uit mensen die dagelijks met recreatie te maken hebben en raadsleden. Deze commissie zou maandelijks bijeen moet- ten komen om recente gebeurtenissen op het gebied van de recreatie te be spreken en zonodig maatregelen te be pleiten. Mr. Sprenger beloofde hierover pré-advies te zullen uitbrengen. Oancinglawaai De heer Westdorp liet zich critisch uit over de maatregel die burgemeester Sprenger had genomen tegen vier Ho- reca-exploitanten die volgens hem door hun muziek overlast voor de omgeving veroorzaakten. Zoals bekend werden bedoelde exploitanten gelast het maken van „levende" muziek voortaan om half twaalf te stoppen. De heer West dorp zei met enkele andere raadsleden op pad te zijn geweest om te horen of het werkelijk zo erg was. Hij was tot de conolusie gekomen dat het allemaal erg meeviel. Hij meende dat de vier gestrafte exploitanten gedupeerd wa ren. Zelf stemde de heer Westdorp des tijds tegen de wijziging van de politie1- verordening die de burgemeester de bevoegdheid toekende om dergelijke maatregelen te nemen. Spreker zei het nog steeds onjufët te vinden dat één persoon moet oordelen of er sprake is van overlast of niet; die verantwoor ding vond hij te groot. Mr. Sprenger zei dat hij de maatregel niet zómaar had genomen. Dat gebeurde na tal van klachten, ook van vakantiegangers, en na een reeks van waarschuwingen. Pas toen werd de zachtst mogelijke maat regel genomen op een moment dat het seizoen al bijna achter de rug was, zo dat het met de schade niet zo heel erg kan zijn. Proef De heer Westdorp: „We hebben een proef genomen. We hebben een van de exploitanten gevraagd zijn muziek zo hard mogelijk te zetten. Twee gingen naar buiten om te luisteren wat er daar van te horen was en twee bleven bin nen om te voorkomen dat de exploitant intussen de sterkteknop zou terug draaien. Maar zelfs toen was er buiten met veel te1 horen". Mevrouw Koning- Bruin (die ook aan de proef had mee gewerkt): „Als de mensen die in de buurt van de TEM-centrale wonen, last hebben van het lawaai, zet je toch ook de centrale niet stil?" Mevrouw Koning was zelfs van mening dat de bar-dan cings de rust bevorderden omdat veel lieden anders op straat zouden -zwer ven en daar stellig veel meer overlast en gerucht zouden veroorzaken. „Een beetje geluidshinder moeten we maar voor lief nemen", vond ze. Rust geboden iDaar was Mr. Sprenger, hoe kan 'het anders, hel: bepaald niet mee eens. On der het motto dat bepaalde lieden er mee zoet gehouden worden, zou je dan ook het racen op bromfietsen door de nachtelijke straten moeten toejuichen. Wat prevaleren moet, is de ongestoorde nachtrust van Texelaars en vakantie gangers. Burgemeester Sprenger had overigens gemerkt dat bij de exploi tanten veel begrip bestaat voor de noodzaak de rust zoveel mogelijk te ga randeren. Volgens hem hadden ook de klagers /blijk gegeven van veel ver draagzaamheid. De 'heer C. Timmer (ARP) kwam met een idee, dat al eens eerder in de raad weest, die gelachen had om dat over werk, er op had gewezen hoeveel het extra kostte, de verdenking had geuit dat de mensen er op werkten, overwerk maakten, omdat het extra werd be taald, geld „waar de vrouw niet van wist". Maar hij kon de aanmerkingen niet verdragen, niet van de onderge schikte, en toen die tenslotte zijn zwa ger werd, was hij blij geweest dat die dwarskijker uit de zaak verdwenen was. Piet had er nooit meer iets mee te maken willen hebben. „En je vader?" „Vader is een beste zakenman, maar al die finesses van kostprijsberekening en zo, daar kreeg hij hoofdpijn van. Als hij het niet zelf kon bekijken, dan moest hij er niets van hebben. En het ging goed zolang vader er was, maar eigen lijk was het al niet best meer. En nu, met die slechte jaren voor de export, kwam de zaak op een hoogtepunt". „En zit jij in de nesten". „Niet zo zuinig". Het zonlicht, de vogels, de schoonheid van de natuur leken hem te bespotten. Hier zat hij nu, daar midden in, in zijn mooie grote wagen, met de vrouw waarvan hij hield, en het enige dat hij kon doen was.klagen! „Je bent toch niet van plan je kop te buigen?" vroeg ze. „Het is de vraag of het er nog op aan is geopperd. Volgens hem zou het aan beveling verdienen de Postweg nie't verder te verbreden- dan de huidige bermen toelaten en ter ontlasting van deze verkeersader een tweede weg aan te leggen onder de duinen langs. Nu is voor het verbreden van de Postweg veel geld (ƒ2.500.000,nodig omdat grond moet worden aangekocht en nieuwe sloten moeten worden gegra ven. Het zou mogelijk zijn voor hetzelf de geld of weinig meer de Postweg le verbeteren en een tweede weg aan le leggen langs de duinen. De heer Westdorp zei dat hierover jaren gele den al eens is gesproken, maar dat men toen niet voelde voor nadere uitwer king van dit plan. Ook Mr. Sprenger was van mening dat het niet zinvol is, het oorspronkelijke Postwegplan te her zien. Onder auspiciën van het Centraal Jeugdoverleg Texel (C.J.O.T.), in nauw overleg met de directeur van de LTS, zal in de komende herfst weer een cursus handvaardigheid worden gehou den. Eerder gehouden handvaardig heidscursussen trokken veel deelnemers en waren een groot succes. De vraag naar de technieken keramiek en email leren is zo groot, dat een cursus in an dere technieken nog even moet wachten. Wie zich in de pottenbak- en emailleer kunst wil bekwamen, dient zich voor 13 september op te geven bij mevrouw E. Albers-van Zonneveld, Sommeltjesweg 1 te De Waal, telefoon (02220) 2577. Er zullen tien avonden worden gegeven, waarvan vijf over emailleren en vijf over keramiek. De heren S. Siersma en G Westerlaken belasten zich met de in structie. HANDELSREGISTER In „Handelsbelangen" van donderdag 28 augustus 1969 staat vermeld onder nieuwe inschrijvingen Diversen Annke Koorn (e.), Texel, Den Burg, Hallerweg 1. Schoonheidsverzorgings- bedrijf. En onder „wijzigingen" Kleinhandelaren Timmer's Bakkerij, Texel, Den Burg, Hogerstraat 2. Brood-banketbakkers bedrijf Fil. gev. te Texel, Den Burg, Hogerstraat 4. Handelsn. Timmer's Tea room. Bedr. expl. tearoom. 3. „En toen?" vroegen de nieuwsgierige luisteraars. „Ik zette het op een lopen, hè. Dat be- griep je wel", vervolgde Krelis zijn re laas. „Ik zag nog net een zwarte scha duw tussen de bomen wegglippen. Dat was natuurlijk de Zwarte Kludde, die me betoverd had! En ik zeg jullie één ding: het is niet pluis in het Knekel woud!" Een opgewonden gemompel gonsde door de herberg en nu wandelde smidje Verholen ook op de tapkast af. „Wat zijn dat nu allemaal voor ver halen, meneer Krelis?" vroeg hij. „U praat daar over de Zwarte Kludde en over betoverde gouden horloges. komt, wat ik van plan ben", zei hij moe deloos. „En je vader?" „Tja. veronderstel dat ik die terug laat komen! Ten eerste zit hij dan met een weer in de zorgen, wat helemaal niet goed voor hem is, en als hij hier komt, krijgt hij meteen een heleboel te redderen, maakt zich veel te dik, ver onderstel dat hij wéér zoiets krijgt, ik zou het me nooit vergeven". „En je wilt natuurlijk", zei ze glim lachend, „niet als een kleine jongen bij papa aankomen, en vertellen dat je het alleen niet af kunt". „Dat zit er óók wel in, ja", gaf hij mismoedig toe. „Nu", zei ze, „veeg nou eerst es die bekommerde trek van je gezicht. Toon dat je een vent bent en laat je er niet onder werken. Als je dan je vader niet te hulp wilt roepen, dan moet je toch er gens anders heen. Helemaal alleen ge loof ik nooit, dat je dit klaar maakt En dan zie ik niemand anders dan je zwa ger. En je zuster, want die heeft een goed verstand, dat heb ik allang ge merkt, dat is een echte zakenvrouw en ze weet alles van het bedrijf af". „Ze is een tijdlang vaders secretaresse geweest. Zo heeft ze hém leren kennen" „En ze waren het natuurlijk zakelijk ook wel eens". „O ja, zij was Piet's voornaamste sup porter. Maar ze kon ook tegen vader niet op". „Bas", zei Greet, „dat je me dit alle maal hebt kunnen vertellen is al een goed teken. Je probeert niet de schijn te redden, je stond vanmiddag eens met bei je benen op de grond". „In de modder". Op enigszins officiële wijze is dins dagochtend afscheid genomen van de heer Hoeksma als directeur van het be jaardenhuis Irene. Zoals bekend, is aan de heer Hoeksma op eigen verzoek ont slag verleend; per 1 oktober is hij be noemd tot adjunctdirecteur van een be jaardenhuis te Wolvcga. Het vertrek hangt samen met het feit, dat de jongste zoon van het gezin Hoeksma door een gehoorstoornis niet in staat is op Texel onderwijs te volgen. Niet alleen de bewoners van Irene waren in de recreatiezaal van het be jaardenhuis bijeengekomen, ook de ge meente Texel, de gemeentelijke sociale dienst en de adviescommissie waren vertegenwoordigd. Burgemeeste Sprenger zei van het afscheid geen al te groot drama te wil len maken, want directeur Hoeksma was er tenslotte maar 3Vs jaar geweest, maar de wijze waarop hij zijn taak had vervuld, rechtvaardigde het om er even bij stil te staan. De directeur van Irene had met veel moeilijkheden te kampen. Hij moest werken met veel mensen in een te kleine ruimte, kreeg telkens an dere bazen, waar tegenover hij verant woording moest afleggen en er werd veel van zijn takt gevergd omdat hij zo wel in als buiten het huis voortdurend te maken had met vele soorten van mensen. De heer Hoeksma heeft blijk gegeven van vindingrijkheid en demon streerde een grote mate van geduld, zo wel met het personeel als met de aan zijn zorgen toevertrouwde bewoners. Om nog maar niet te spreken van de zorgen, die zijn gezin opriep. „Irene is U van begin tot eind van harte gegaan", aldus Mr. Sprenger, die er de nadruk op legde dat dit ook gold voor mevrouw Hoeksma. Voorvechter Namens de Adviescommissie van Irene sprak mej. A. G. Luijsterburg hartelijke afscheidswoorden. Zij noemde de scheidende directeur een voorvechter voor het welzijn van de bewoners, maar noemde hem ook een goed vader van zijn gezin. Het laatste bleek zonneklaar uit de beslissing om met het oog op zijn jongste zoon elders te gaan werken. „En ik kan ook nog wel wat vertel len over het oude kasteel", zei Krelis, trots dat een stadse meneer zoveel be langstelling voor zijn verhaaltje toonde. „Midden in het bos ligt het slot van de roofridder Balderik de Woeste. In héél oude tijden heeft die manskerel daar gewoond, vat je wel? Er motten zich toen afschuwelijke tonelen hebben af gespeeld. Duizenden onschuldigen heb ben in de martelkelders van Balderik een gruwelijk einde gevonden. En nou zeggen ze, dat de spoken van al die on schuldigen nog altijd lopen te jammeren en te kreunen door de gangen en ka mers van dat oude slot". „Als de zon weer gaat schijnen droogt die modder wel op". „Jij", lachte hij, „jij weet ook voor ieder gat een spijker". „Hoho, je bent er nog niet, met mooie slagzinnen redden we het niet. Bas, mis schien valt het je moeilijk, maar je moet gaan praten met Piet en met je zuster Wij vieren! Het is haór belang ook, en je zegt zelf, ze voelt voor de zaak. Want wat jij allereerst nodig hebt, is vaste grond onder je voeten, en die krijg je als je de cijfers bij de hand hebt. Is die boekhouder van je zo waardeloos?" „Welnee, hij doet zijn werk goed, maar hij is boekhouder, niet meer. Geen man met initiatief. En hij probeert zo veel mogelijk aan te pappen met de rei zigers. Als die een eigen zaakje zouden beginnen, waar ze hard over denken, dan wil hij wel méé overstappen". „En dan hou jij een lege zaak over". „Daar komt het vrijwel op neer. Ze nemen een hoop klanten mee. De mees- ten. En ik kan daar alléén niet tegenop. Gezwegen nog maar van mijn crediet, dat natuurlijk meteen verdwenen is. Als ze gaan denken dat je over de kop bent, dan proberen ze alleen nog maar zo veel mogelijk te halen, vóór het te laat is". „En dan ga je zéker over de kop". „Tenzij er een zichtbare mogelijkheid is om het te bolwerken Niemand heeft er belang bij wanneer ons huis ver dwijnt. Verscheidenen hebben er belang bij, dat wij het overeind houden. Maar dan moet die kans erin zitten. Op het ogenblik vermoedt nog niemand iets, maar dat kan van de ene op de andere dag veranderen". „Zie je wel, je moet een man hebben De heer M. L. Kempenaar, directeur van de sociale dienst, zag één zonzijde van het vertrek De heer Hoeksma gaat terug naar zijn geboortestreek. De heer Kempenaar overhandigde als geschenk een boekenbon. Namens het personeel overhandigde de heer J. Koning enkele geschenken: bloemen voor mevrouw Hoeksma en voor haar man een bureaulamp. De dames Bakker en Peper kwamen namens de bewoners een plant en een grote ingelijste foto van Texel aanbie den. De heer Hoeksma toonde zich in zijn dankwoord erkentelijk voor de hem toe gezwaaide lof. Tot genoegen van de toe hoorders haalde hij tal van gebeurte nissen op, die zich in de afgelopen 3Va jaar hadden voorgedaan. Met Sjakic Schram, Willy Schobben c.q. DE KOOG Zondagmiddag wordt op het sportterrein te De Koog de voet balwedstrijd tussen Avrc-medewerkers cn Texelse kasteleins gehouden. De op brengst komt ten goede aan het bejaar- denwerk op Texel en aan het werk ten behoeve van het gehandicapte kind. Toegangskaarten zullen huis-aan-huis over heel Texel te koop worden aange boden. De wedstrijd begint om twee uur. De Avro-ploeg bestaat uit de volgen de (merendeels bekende) personen: zan ger Sjakie Schram, trompetist Willy Schobben, jongleur Joe Andy, acteur Guus Verstraete, John Schelfhout, Jaap v. d. Zwan (Televizier), Krijn Torringa, Rien van Wijk, Wim v. d. Brakel, Ab Bongaars, Thijs Bakker, Harry Mooten, Wim v. d. Lmde (NOS- journaal) Aan deze club zal de schrij ver Jan Wolkers nog worden toege voegd; hij wordt scheidsrechter. BRANDMELDING Bij brand altijd bellen (02220) 2066. Dit geldt voor alle dorpen, zowel over dag als 's nachts. „Da's natuurlijk maar een verhaal tje", zei de smid. ..Wel wis en waarachtig niet!" viel Krelis uit. „Zie je dat plaatje daar an de muur? Dat heeft een kunstenaar uut de stad een keertje getekend met een pen en een flessie inkt. Onbegriepelijk, dat zon' man dat kan, hè? Maar ik kan je wel vertelen, dat-ie zó vreselijk is ge schrokken, toen-ie daar an z'n plaatje zat te tekenen! Foj, foj, foj, wat is-ie geschrokken! Hij is weggerend en is daar nooit meer terug geweest. Het plaatje heeft-ie an de kastelein ge geven en die heeft het als herinnering opgehangen!" (wordt vervolgd) die je met raad en daad terzijde staat. Piet lijkt me een flinke vent, een be trouwbare vent ook. En hij lijkt me heel moderne zakelijke opvattingen te heb ben". Bas staarde broedend over het water. „Ja jongen", zei ze zacht, „het valt niet mee. Je moet inderdaad je kop bui gen. Maar die kun je beter buigen voor je eigen familie, dan voor de buiten wacht. Ik geloof nooit, dat Piet en je zuster je verwijten zullen maken". „Het is ook de enige mogelijkheid die ik zag", erkende hij. „Maar ik kon er niet toe komen. Ik geloof dat ik jou bij tijds heb leren kennen, jij helpt me over de brug". „Ik help je over de brug", zei ze vast beraden. „Je moet jezelf niet zo weg gooien. Bas, de hele zaak is dat je meer afgebeten hebt, dan je kunt doorslikken. Je hebt het teveel op je vader laten aankomen indertijd. „Ja", viel hij in, „en dat ging te ge makkelijk omdat vader nu eenmaal een man is, die zijn zaakjes graag zelf re gelt. Hoewel hij wist dat ik hem zou moeten opvolgen, heeft hij me toch nooit echt verantwoordelijkheid laten dragen. Daérom ging het zo lang goed, ik liet hem maar gaan en hij liet mij maar gaan, haalde me af en toe uit de nesten, en scheen te denken dat het zo nog ja ren kon doorgaan". „En toen kreeg hij de klap en was er eigenlijk een vacuum", stelde ze vast. „Je moet maar denken, wanneer jij van het begin méér was opgetreden, waren je vader en jij misschien uit elkaar ge gaan. Piet de Braber kon het óók niet bolwerken, en dat is toch waarlijk geen slappeling" (Wordt vervolgd) iBIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllKIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIHIUIIIIIU FEUILLETON door TOM LODEWIJK siiiiiiiiihjiiiiiiiiimuilminimummimiiliummummm

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1969 | | pagina 7