Nu 41% rente op een AMRO-Spaarboekje en tot 7% rente op een AMRO-Spaarrekening. 5% 5!% 6% 7% AMRO BANK 4ETBE ZILVEREN LEPEL WEEST GEGROET VREEMDELING! AMSTERDAM-ROTTERDAM BANK eede blad TEXELSE COURANT VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1969 iLK VOEDINGSMIDDEL KIEZEN? 111 )e laatste weken krijgen we vragen >r het te kiezen voedermiddel voor komende winterperiode en in een :e rai al voor direkt gebruik. ïet gaat daarbij vooral om de keuze lm sen droge pulp, voederbieten en re jaardappelen. Het zijn stuk voor k goede voedermiddelen en bij de ag wat er gekocht moet worden zal 3rom vooral de prijs een rol spelen. drie genoemde voedermiddelen loren ook tot een zelfde soort, nl. tot met een vrij hoge zetmeelwaarde een laag eiwitgehalte. Hoewel droge p dus wat het gehalte aan droge f betreft in de groep van krachtvoe- kan worden ondergebracht mogen droge pulp beslist niet als kracht er beschouwen. jij een vergelijking van de voeder- arde krijgen we ongeveer dit: 1 kg. pulp heeft een zelfde voeder- arde als 6 kg. voederbieten (groen en ook evenveel als 3% kg. voe- raardappelen. [heoretisch mag dus de prijs van i droge pulp even hoog zijn als die 6 ton voerbieten of 3 te ton voer- rdappelen. jtel, dat de prijs van droge pulp per 100 kg. of 250,per ton dan betekent dit een bietenprijs van tot ƒ42,per ton en voor de eraardappelen komt er een prijs uit plm. 70,per ton of ƒ7,per kg' Hiermee zijn we er niet Riet voor niets schreven we: „Theo- isch mag dus de prijs. enz....". Ie- voedermiddel heeft nl. zijn eigen Êiischappen en voordelen. Droge lp heeft het voordeel, dat het gemak- hjker is te bewaren en weinig werk iens het voeren vraagt. Als nadeel ii droge pulp zou je kunnen noemen, het in droge toestand in beperkte hoeveelheden kan worden gegeven. Bie ten worden door veel veehouders, voor al in het voorjaar als de meeste koeien pas hebben afgekalfd, zeer gewaar deerd. Ook bij hoeveelheden van 25 - 30 kg. per dag per koe krijg je geen moeilijkheden bij de dieren. Bezwaren van bieten zijn de zorg, die nodig is voor de bewaring en het vrij vele werk tijdens het voeren. Aardappelen hebben over het alge meen ook een goede naam als het om de melkproduktie gaat. Het voeren vraagt meer aandacht dan het voeren van bieten en pulp. Maar in hoeveel heden tot 10 kg. per koe per dag onder vindt men weinig moeilijkheden. Afgezien van persoonlijke voorkeur kunnen we het naar onze mening als volgt stellen: Als men de kans heeft om voerbieten te kopen voor een prijs van ƒ30,tot ƒ35,per ton en aard appelen voor een prijs van ƒ5,tot ƒ6,per 100 kg., dan zal het in de meeste gevallen voordelig zijn om bie ten en aardappelen te kiezen boven pulp van 25,— per 100 kg. Bij hogere prijzen van bieten en aardappelen wordt het een kwestie van het afwegen van de voordelen van elk van de drie voedermiddelen. VRIJ ZEKER BINNENKORT MENGWOELER AAN HET WERK Het ziet er op het moment naar uit dat binnenkort de grote mengrotor van de Ned. Heidemij naar Texel komt. Aan vankelijk was gesteld, dat er een op pervlakte van minstens 10 ha bewerkt moest kunnen worden om de reis naar Texel enigszins verantwoord te maken. Het bleek niet mogelijk de genoemde oppervlakte bij elkaar te krijgen. Daar diverse instanties van mening zijn, dat het resultaat van dit werk zo spoedig mogelijk ook op Texel getoond moet kunnen worden is besloten om ondanks de vrij kleine oppervlakte, die beschikbaar is gesteld toch naar het eiland te komen. De Ned. Heidemij hoopt, dat wanneer dit werktuig een maal op Texel aan het werk is de ani mo nog wat groter zal worden. Op het moment staat nog slechts een bewer king van plm. 5 ha vast. Deze opper vlakte ligt op twee bedrijven. 'De hoop, dat er meer grond aangebo den zal worden leeft niet alleen bij de Ned. Heidemij, maar ook bij de land- bouwvoorliohtingsdienst. De bewerkin gen, die tot nu toe zijn uitgevoerd heb ben duidelijk aangetoond, dat in vrij wel alle gevallen een diepbewerking een grote verbetering geeft als het gaat om het minder droogtegevoelig maken van de grond. In de gevallen, waarin dit niet bereikt is, is dit naar onze me ning te wijten aan een onvoldoende diepte van de bewerking. De grote mengrotor van de Ned. Hei demij kan een diepte halen, die naar wij menen voor alle droogtegevoelige gronden op Texel voldoende is. Zodra bekend is wanneer en waar de mengrotor aan het werk gaat zullen we dit in deze rubriek vermelden. Als dit uw kalveren zijn In diverse landbouwbladen leest men op het moment weer de wenken voor het tijdig opstallen van de kalveren. We zeggen het niet voor de eerste keer als we de mening uitspreken, dat tot nu toe deze adviezen weinig hébben uitgewerkt. Het aantal veehouders, dat er werkelijk toe overgaat om al in de 2e helft van september of begin okto ber de kalveren binnen te halen is nog steeds zeer klein. Toch zijn we er van overtuigd, dat er ook in ons gebied weer een' aantal bedrijven zijn, waarvoor het de hoogste tijd is om de kalveren op te stallen. Een paar dagen geleden waren we op zo'n bedrijf. Bij het koppeltje kalveren, dat er liep waren er enkelen, die het zwaar te pakken hadden. De vale kleur, slechte conditie en het hoesten toonden dit duidelijk aan. In dit geval zal vrij zeker een behan deling met een middel tegen maag- en darmwormen en mogelijk ook tegen de longwormen, gevolgd door het weiden op „schoon" weiland al niet meer vol doende zijn om de kalveren weer aan de groei te krijgen. Als u ook zulke kalveren hebt is er maar één goede mogelijkheid: het direkt opstallen van deze jonge dieren. Op 23 mei 1932 werd dooi de Ne derlandse Posterijen een serie van vier postzeqels uitgegeven met een toeslag ten bate van de Algemene Ne derlandse Vereniging voor Vreemde lingenverkeer (ANVV). De afbeeldin gen waren goed gekozen en vertoon den onderwerpendie toen de buiten landse bezoeker boeiden en heden nog even actueel zijn, namelijk de mo lens van Kinderdijk, het raadhuis van Zïerikzee; een ophaalbrug in Schip luiden en last but not least tul pen met op de achtergrond bollenvel den. Wat echter de aandacht bijzon der trekt is de aan de voet van elke zegel met vette letters geplaatste leuze „SALVE HOSPES!". Men beschouwde toen de vreemdelingen dus als gast vrienden (geheel naar behoren) en heette hen als zodanig welkom. Zij wisten door een duidelijke voorlich ting, wat wij aan te bieden hadden; wij stonden als gastheren voor hen klaar, maar werden door ons niet af gezet. Wat een verschil met thans! De met slogans werkende promotion grijpt de tot marktartikel verlaagde bezoekers in spe en geeft hen aan de toeristenin dustrie door, die de slachtoffers als stukgoed transporteert en in een van de centra neerkwakt, waar octopussen loeren om hen leeg te zuigen. Misschien vindt u dit beeld erg zwart-wit; een paar zeer recente voor beelden kunnen u dan uit de droom helpen; Schrijver dezes ikomt op 21 juni j.l. met vrienden in een gewoon, klein restaurant in 's lands hoofdstad. Ieder van het groepje bestelt een sher ry vooraf (nadere omschrijving van ge noemde sherry: het kleinst-mogelijke sherry-glas tot tweederde gevuld met sherry van dragelijke kwaliteit) een micro-mini-sherry dus, die naderhand op de rekening met ƒ2,incl. prijkte. Een kort rekensommetje bewijst, dat hier een zoete winst van 200°/o hangen blijft met als tegenhanger het resultaat van 5 ex-gasten, want terwijl wij dit lokaal vroeger steeds aanbevolen heb ben zal men ons er nooit meer zien en de aanbeveling kunnen ze rustig in de schoorsteen schrijven. Ander voorbeeld: Een bepaalde bun galow in een niet nader te noemen plaats in Noordholland kostte in 1966 ƒ525,p. m. Zonder veranderingen aan he+ huisje zelf of ook maar ge deeltelijke vernieuwing van de inboe del moet dezelfde bungalow 750, p.m. opbrengen. Deze onbarmhartige prijsopdrijving kan niet met de eeu wige boeman BTW worden verklaard. Het is de brutale naakte nep. En wat denkt men tegen die struikroversma nieren te doen? Misschien een geheel eigentijdse serie postzegels uitgeven met de beeldenaar van Pistolen-Paultje en de slogan „Je geld of jé leven!", 't Is maar een voorstel. Totaal verhuidheld en daarmee ge heel ongepast zou het echter wezen, als wij het thans nog aandurfden hen toe te roepen: SALVE HOSPES! (uit: „Contact" maandblad van de federatie van VW's in Noordholland boven het Noord- zeekanaal). rente op een AMRO- Spaarboekje of Spaarrekening (m.i.v. 1-10-1969). rente op een AMRO- Spaarrekening met een opzegtermijn van 3 maanden (m.i.v. 1-10-1969). rente op een AMRO- Spaarrekening met een opzegtermijn van 6 maanden (m.i.v. 1-10-1969). rente op een AMRO- Spaarrekening met een opzegtermijn van 12 maanden. rente op een AMRO- Spaarrekening met een vaste termijn van 24 maanden. miiMiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiBiiiiuiiiiiiuiiuiniiiiiiiiiiiuiiniiiiiiiiiiiitiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiuniiH FEUILLETON door TOM LODEWIJK DillllllllllHlIjlllllllllllllllllllflIlllllllllUIIIIUIIIIIIIllllllllDlJtlllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIjlllllllllllllllllltUllllllllllllllllllllllllllllllNIIItliiJHItilHI Cécile was diep teleurgesteld, dat ar schoonouders nu gingen vertrek- n, maar tja, dat zat er in. Piet vloog st naar Holland terug. Reindert werd igedurig. „Hij ruikt de stal", zei zijn sn Herman lachend. En Magda ver- 's zich innig, dat ze al haar kinde- en kleinkinderen in Holland weer Ng zou zien. De laatste avond aan tafel kwam Her in met de verarssing. „Luister, Cilly, |k maar niet zo sip, dat onze ouders iggaan. Ik wist het al een week, maar heb het juist voor vanavond bewaard, ij is gevraagd een half jaar colleges te ren aan de Amsterdamse universiteit, to gaan we met z'n allen!" iO", riep Magda, „wat enig, jullie al- toaal bij ons!" 4tijk Cécile", zei Reindert, „ze ®eit open als een roos", en inderdaad *3 Cécile, die zich het vertrek erg "trok, als bij toverslag veranderd, falend, maar met de tranen nog in de *n, vloog ze haar man om de hals. «Jij schoffie", zei ze, helemaal niet "togs, „om me zo lang in het onzekere laten. Nu mensen, dan gaan jullie ons ®en maar vooruit De volgende dag stonden ze op het egveld. Ze hadden niet veel woorden, •as was gezegd. "We kunnen gelukkig zeggen tot tos" zei Reindert. Maar toen Herman met zijn vrouw terug reed, zei hij. „Ik ben erg blij, dat we over drie maanden naar Holland gaan. Vader wordt oud, vind ik. Zijn geest is glashelder, maar soms als ik hem zie lopen, ben ik bang dat die eik opeens wordt geveld Van de ouderdom was weinig te mer ken, toen Reindert Stok aan het hoofd van de grote tafel in het directiekan toor zat. Met vreugde was hij begroet door al zijn mensen. „De baas is terug", het ging als een lopend vuurtje en het verheugde hem, dat het voor hen geen angsttijding was. Zijn blikken gingen naar de jongste vertegenwoordigers. Ze zaten erbij of hun nu niets meer gebeu ren kon. Reindert sprak maar kort. Hij deelde mede, dat het nodig was gebleken, dat de leiding van de zaak werd versterkt, dat ook de band met hen die voor de zaak werkten werd versterkt. „We hebben een paar slechte jaren achter .de rug", zei hij, „en wij zijn de enigen niet. Maar we hebben slechter tijden gekend, de crisisjaren, de oorlog, en we zijn er doorgekomen. Dat kan ook nu als we allemaal meewerken". En toen deelde hij hen zijn plannen mee. Merkman was verrast en ontroerd. Hij was altijd door dik en dun de zaak trouw gebleven, en deze erkenning door „de oude baas" deed hem in z'n diepste innerlijk goed. En Henk Koopman, die z'n kortston dige droom van „baas zijn" in rook had zien vervliegen, zag scherp de mogelijk heden die hem werden geboden, als straks misschien Merkman er tussen uit zou gaan en vond een leidende functie bij Stok Zoonen boven een onzeker eigen-baas zijn nog wel te verkiezen. Hij zou ze wel eens laten merken, dat hij presteren kon Bas constateerde verwonderd, hoe ge heel anders hij er nu tussen zat. Vroeger had hij zich onbehaaglijk ge voeld, had behoefte gehad een gezag te laten gelden dat hij in wezen nog niet bezat. Nu was die onzekerheid voorbij, en dat kwam niet alléén omdat zijn va der er weer zat.Hij had in deze we ken gemerkt welk een grote steun hij aan zijn zwager had en tussen die twee had de samenwerking ook een groteer saamhorigheid geschapen. Op de achter grond van zijn denken stond de ge stalte van Greet. Door haar was dit alle maal gekomen. Aan haar had hij zijn zorgen gebiecht, zij had hem raad gege ven, zij had hem naar Pieter toegedre ven. Van een vrijgezel was hij een man geworden. En hij stond er niet meer al leen voor; Thuis niet en in de zaak niet. Morgen zou Greet komen, dan zouden vader en moeder met haar kennis ma ken. Hij glimlachte voor zich heen, hij was er gerust op. „Kijk Bas zitten grinniken", zei Jon- geneel tot zijn collega, „die verandert ook als een blad aan een boom". „De liefde jong", zei Van der Velde, die er als vrijgezel alles van wist. „Of omdat hij weer onder de vleugels van pappa zit", meende Jongeneel. „Die vleugels", zei Van der Velden, plotseling ernstig, „zal hij wie weet hoe gauw moeten missen, maar ik denk niet, dat hij er nu nog zo bang voor is". „Nou", zei Reindert, „dit was het dan, mensen. Is er nog iemand die wat te zeggen heeft?" „Ik", zei Merkman, „we zijn blij u weer te zien, meneer Stok, dat hebt u wel gemerkt. We zijn blij dat u het ver trouwen in de zaak niet verloren hebt, en ons weer nieuw vertrouwen hebt ge geven. En we hebben nu twee mensen die mede leiding geven aan de zaak, en dat is een sterker team dan één man al leen. Ik geloof dat ik namens ons allen spreek, als ik zeg dat wij het er met Gods hulp weer op gaan wagen, en dat u op ons allemaal kunt rekenen. We hebben een goeie zaak met een goeie naam, en die naam zullen we hoog hou den". Ze applaudiseerden allemaal. „Mooi", zei Reindert, „dank je wel Merkman. En nou is het uit met de pre velementen jonges, en jullie gaat maar effe mee naar huis, en daar zal moeder wel wat onder de kurk hebben, en dan gaan we es bomen net als vroeger". „De oudjes doen het nog altijd best", zei Pieter tegen zijn zwager, toen ze achter de anderen aan naar de villa wandelden. „Maar de jonkies zullen het straks moeten doen", lachte Bas. „Heb je d'r zin in?" „Nu wel". „Je bent toch maar een geluksvogel", zei Pieter met een vriendschappelijke por in zijn zwagers ribben. „Ja", zei Bas, ik heb al het geluk van de wereld", Reindert keek ongeduldig om en riep met zijn zware bas: „Waar blijft de directie?" „Ja baas", zei Bas, „we zitten te kom men!" HOOFDSTUK XVI Waarin Reindert Stok de beurs bezoekt en de beste fles uit de kelder haalt. Het was al ver in het voorjaar en Reindert Stok voelde zich weer een jon ge kerel, vond dat het hoog tijd werd om weer eens te kijken hoe het op de donderdagse beurs stond, en trok zo tegen de koffie op Hillegom aan. Hij wisselde omstandig bijzonderhe den omtrent weer en gezondheid uit met de dames aan het loket, die hem be groetten als een verloren zoon, wuifde maar in het algemeen naar de vele ken nissen en vond al spoedig het vertrouw de tafeltje waar de vrienden zaten. Ook hier waren de rijen gedund. Hij werd zo langzamerhand een veteraan. Erg druk was het niet, de handel was maar flauwtjes, kon je zó zien. Er zaten teveel mensen aan de tafeltjes en er wa ren te weinig orderboekjes op die tafel tjes. De in- en verkopers van de veilin gen liep rond als kippen die hun eieren niet kwijt konden, speurend naar klan ten. Maar de klanten waren in het sta dium van de kat uit de boom kijken. De kwekers hadden het als gewoonlijk te hoog in het hoofd, de exporteurs wilden voor een dubbeltje op de eerste rang zit ten (zo zeiden het de exporteurs van de kwekers en die weer van de exporteurs) en er werden meer sterke verhalen ver kocht dan bollen. Er was al twee maal een kelner langs geweest, die alleen lege koppen op kwam halen in plaats van volle te bren gen, maar eindelijk daagde er dan een met een vol blad aan de horizon op, en Reindert zette zich tevreden. Hij vond de koffie thuis wel stukken beter, maar als je met zo'n leeg tafeltje voor je zat, kreeg je het gevoel dat je werd overge slagen. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1969 | | pagina 5