NMB waarom? LES DRAAIT OM MOEOER' Opfok van kalveren SMID JE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST vind je x dat nou zo gek dat ik klant bij de nmbben... oriek voor \NDBOUW en VEETEELT IWTSSPAARBANK m ijzks)i$kw wqu> Eten tegen middernacht Voorjaar nog steeds koud ga met uw tijd mee ga naar de nmb! bpE BLAD TEXELSE COURANT VRIJDAG 10 APRIL 1970 BETAAL PER PEN BONDSSPAARBANK 46. Door het afluisteren van de ge sprekken was de smid er achter geko men, dat het maar beter was, als hij zich niet liet zien. Stel je eens voor, dat hij naar binnen was gelopen! Dan zou den ze begrijpen, dat hij uit de gevan genis was ontsnapt en dan zou één te lefoontje aan de politie veldoende zijn om de jacht te openen. „Het gaat nie mand wat aan, dat ik vrij ben", be sloot de smid. „Maar hoe krijg tic nu mijn bundeltje terug? Zou ik misschien langs de regenpijp naar de dakgoot kunnen klimmen? Als ik daar eenmaal ben, is het een klem kunstje om in mijn kamertje te komen en het bun deltje te halen Zo gezegd, zo gedaan. Handig als een aap klom hij naar boven en even han dig slingerde hij zien in de dakgoot. Om vooral maar geen lawaai te maken schuifelde hij nu voetje voor voetje op het dakvenstertje af. En ja hoor, hij bofte, want dit stond open. Er hoefden dus geen ruiten gebroken te worden. Voorzichtig liet de smid zich door dat venster op zolder zakken en hij vond het allemaal erg spannend wat hij deed. „Net of ik een inbreker ben.mom pelde hij. Hij haalde een doosje luci fers uit zijn zak, stak er eentje aan en hield die omhoog. Er stonden natuur lijk hopen oude rommel in de weg, want zo hoort het nu eenmaal op zol ders. Maar de smid keek goed uit en sloop op zijn tenen naar de zolderdeur toe, die flauwtjes zichtbaar was bij het licht van de lucifer. (wordt vervolgd) Miiiniiiiin^ IlllllllllillllllllllülU FEUILLETON door TOM LODEWIJK ^IIIIIIIIIUUIIIIilllHHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlJlllllllllllliiilim[l!!!!llll!llll!lllll)lliJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUllllllinillllllll||IIIIIIIIIIIMIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllll In de auto had ze er hem over louden. igen", had ze gezegd, „het zal je net meevallen, helemaal alleen", t had ogenblikkelijk dóór, waarop »oeder aanstuurde en lachte stil ten dokterspraktijk is de dokters ten heel belangrijke personage", loeder met haar causerie door- ,Je ziet het aan tante Mies. in Terwoerd minstens zo gewich- haar man". ite Mies is achttien karaats", zei ntt warmte. „Maar moeder, die n haasten niet". ar het lijkt", glimlachte zijn moe- jij het wel gelóóft". vrouw zoek je niet moeder, daar tegenaan". kes jongen, 't lijkt wel een lan- aal". ir I°op je bij voorkeur niet tegen ee. op een gegeven moment zal een meisje zijn waarvan ik denk: e zou ik het wel aandurven", ze het maar met jóu aandurft". *t u me maar goede getuigschrif- die zul je wel nodig hebben", i dan, waar maakt u zich zor- Heus, mams, mijn ideaal is ijn leven lang vrijgezel te blij— n ik heb aardige meisjes genoeg gezien, zélfs in Terwoerd". „Dat geloof ik ook wel. Maar laat u mij maar stilletjes uitkijken, het is een keus voor je leven en daar zou ik me niet graag in vergissen". Zijn moeder was gerustgesteld, wijd de haar aandacht aan het mooie land schap in de omgeving van Terwoerd, en Bert verzonk in gedachten. Er was een meisje, dat zijn aandacht had getrok ken. Hij had haar leren kennen toen ze, menselijkerwijs gespreken, niet op haar best was, als doodzieke patiënte, en nu ze aan het herstellen was en hij haar beter zag zoals ze was, was de sympathie die hij van de aanvang af voor Anneke Treeberg had gekoesterd, dieper geworden. Ondanks het verschil in hun verhouding als dokter en pa tiënte, had hij met haar dat gevoel, dat hij zichzelf kon zijn. Hij had haar nu meermalen bezocht, tenslotte bleef ze zijn patiënte, niet waar? En ze hadden over allerlei din gen ^gepraat, die niets met ziekte of her stel te maken hadden. Soms hadden ze gezwegen, elk in eigen gedachten ver diept, en in dat zwijgen was nóg ge weest een gevoel van saamhorigheid. „O, daar zullen er wel zijn die best willen solliciteren voor dokters vrouw". Hij dacht zich het huis van zijn oom in, -in Anneke daarin rondgaand als huisvrouw. Zij zou dat huis tot 'n thuis weten te maken. Bert had een beetje, voor de aardigheid, geliefhebberd in as trologie, en toen hij haar geboorteda tum wist had hij vastgesteld dat ze in het teken van de Kreeft geboren was. Het zorgende type, met behoefte aan veel liefde, maar dan ook die uitbun dig teruggevend in duizend kleine din gen. Niet alleen aan hem, maar aan allen die hulp, zorg, sympathie nodig hadden. Een geruststelling was het voor hem geweest, te kunnen constateren, dat Anneke's ziekte niet voortsproot uit een wankele gezondheidstoestand. De long ontsteking was het gevolg van een ver waarloosde verkoudheid, en verder had het meisje te veel van zichzelf gevergd. Wanneer zij straks hersteld zou zijn, was ze weer een gezonde jonge vrouw. En, zo dacht hij, ze zou een ideale dokters vrouw zijn. „Wat ben jij stil opeens", zei z'n moe der, „zit je over mijn preek na te den ken?" „Ik ben bezig met de toepassing", grinnikte hij. Maar de hartelijke begroeting in het doktershuis veegde al die problemen weer naar de achtergrond. Els Hazelaar was zielsblij, dat de toe komst van haar zoon gewaarborgd was. Ze vond het heerlijk dat hij in dit mooie dorp zijn praktijk kon beginnen Ze kende zijn liefde voor de natuur, ze wist van zijn bescheiden ideaal al leen maar een goede huisdokter te zijn voor wie het zo mocht zien, inder- daar een levenstaak. En alles was zo goed gelopen! Ze zag er haar broer en schoonzuster op aan, die lieve hartelijke msenen, die altijd zo met Bert hadden meegeleefd, en hem nu zo royaal het pad baanden naar zijn toekomst. Het was een makkelijke dat, weinig patiënten. „In de zomer zijn de mensen hier niet ziek", lachte dokter Broers, „dan hebben ze het te druk". Ze aten gezellig met elkaar en teiwijl oom en neef een stevige tippel gingen maken schikten de beide vrouwen zich om ge zellig van alles overhoop te halen en de nieuwste nieuwtjes uit te wisselen. „Ja", zei Berts moeder, „en van het jaar ga ik eerst es lekker met vakan tie". „Wat je gelijk hebt", beaamde Mies Broers, „je kunt het nu heerlijk zor geloos doen. Waar ga je naar toe?" „Ja, je moet niet lachen, je zult het misschien een ouwedamestrip vinden, maar ik ga met een boot de Rijn op". „Nou, daar lach ik helemaal niet om. Ze hebben tegenwoordig van die prach tige salonboten. En de Rijn vind ik heerlijk. Daar zou ik ieder jaar wel naar toe willen. Het is wel geen mode, tegenwoardig is zelfs Mallorca en de Costa Brava geen mode, want iedereen gaat er heen, maar wat kan dat jóu schelen". Els Hazelaar verloor zich in schilder ingen van het reisprogramma en hoe ze zou genieten, eifmeikte opeens dat haar gastvrouw in gedachten verdiept was. „Zeg, ik geloof dat je niet eens lui stert. Waar denk je aan?" „Ik luisterde wel, heel goed zelfs, maar opeens gingen mijn gedachten op een zijspoor. Maar 't loopt er wel pa rallel mee". „Hoezo?" „Nou, moet je horen. Wij zitten hier met een geval, Tine Treeberg, ken je die nog?" „Ja, die heb ik vroeger wel eens hier ~i «•rtBlvocrdaQAcId d* jTSfO Het is altijd prettig als in het bericht over de opening van een nieuwe onder neming op Texel vele positieve opmer kingen worden gemaakt. Het is infor matie voor het publiek èn het is een leuke reklame voor de ondernemer. Een voorbeeld van goed samenspel tussen kranteman en de man die het risico neemt en het initiatief ontplooit. Het wordt echter minder prettig als dat ten koste gaat van de andere ondernemers. Bij hen ontstaat dan een wrang gevoel en zij vragen zich af: is dat nu de waar dering voor mijn arbeid? Dat kan de bedoeling van de goedwillende krante man met zijn. Ik doel hier op het ver haaltje met foto over de opening van het restaurant in de raadhuiskelder. Als belangrijk pluspunt voor dit nieu we bedrijf werd genoemd het feit dat de keuken tot 12 uur open is. „Gasten die nu met de laatste boot komen, kun nen in de Raadhuiskelder nog warm eten; iets waar tot nu toe weinig gele genheid voor was". Nu moet men weten dat ondergetekenden, en meerderen, de ze service al sinds de oprichting van hun respectieveijke zaken aan de gas ten bieden. Zij vonden het vanzelfspre kend nog wat klaar te maken voor de mensen die uren bij de boot hadden staan wachten; het ging hen om de naam van Texel. Juist die kleinere bedrijven hebben zo heel wat mensen dankbaar gestemd. Bij de grotere lag het organisatorisch wat moeilijker; al leszins begrijpelijk. Wij hopen dat u begrip heeft voor onze belangen en danken u voor de verleende plaats ruimte. Fam. Kaczor, „De Meerpaal", De Koog. Keijser, „Capri", De Koog. Visman, „Vismans Eethuisje", De Cocksdorp. Swarthof Restorette, Den Burg. (en anderen). ontmoet. Was haar man niet direkteur van de bank of zo". „Ja. Hij is inmiddels overleden". „Ach. Ik hermer me haar nog wel. Ze was een heel aardige vrouw. Ze had den twee kinderen, geloof ik". „Ja, Suus, die is getrouwd, en An neke, die is nog bij haar moeder. Was, moet ik zeggen. Want ze ligt nu in het ziekenhuis". „Das niet zo mooi". „Maar ze is aan de beterhand. Ze is alleen erg verzwakt. We hebben ten minste aangeboden, dat als wij straks naar Zwitserland gaan, zij een week of vier bij ons blijft om aan te sterken". „Zo", zei Els Hazelaar, wel beseffend dat dit slechts de inleiding was. „Die Tine Treeberg is na de dood van haar man nooit meer de oude geweest. Ze is ingestort. En daarna bleef ze pa tiënt Lag meestal hele dagen op bed, hoofdpijnen, algehele lichaamszwakte, zoals men dat noemt. Anneke heeft haar zo goed mogelijk verzorgd, maar die is er tenslotte onderdoor gegaan". „Was ze er zó erg aan toe?" „Dat met, maar Anneke werkte ook nog. Ze had eigenlijk geen vrije tijd, dat kind, kwam nergens". „Dan zal dat ziekenhuis wel een rust kuur voor haar geweest zijn. En haar moeder?" „Nou. die hebben we zuster Bertha op haar dak gestuurd. En nou moet je horen: Bert en die zuster. „Hoe oud is die zuster?" vroeg me vrouw Hazelaar waakzaam. Mies Broers barstte in lachen uit. „Jij ziet al meteen romantiek. De zus ter is goed vijftig. Echte goeie wijk verpleegster, maar niet sentimenteel". (wordt vervolgd) opfok van de kalveren is ieder weer een zaak van veel zorg. Dat voor ieder rundvcebedrijf en in ijzonder op de bedrijven, waar ie- laar een flinke koppel kalveren gekocht voor het mesten tot een jd van 15 maanden tot 2 jaar. krijgen wel de indruk, dat het om een kwestie gaat, die geleerd worden. Het valt ons tenminste at op enkele bedrijven na een paar je moeilijkheden minder worden. i zaak, die naar onze mening van belang is, is het zo spoedig moge- fwennen van de uitsluitende melk- jg. Onverschillig of dit nu echte lelk of kunstmelk is. Het is al een oude wijsheid, dat kalveren zo lig mogelijk hooi moeten leren op- minstens even groot belang is kalveren zo spoedig mogelijk te i aan het vreten van krachtvoer, liverse bedrijven vindt men al op leeftijd van twee weken krachtvoer voerbakken en het blijkt, dat er lel gauw kleine hoeveelheden wor- iipgenomen. Dezer dagen vertelde ïexelse boer ons, dat zijn kalveren In leeftijd van 6 weken al 1 kg Itvoer per dag opnamen. Deskun- 1 zijn van mening, dat als dit het j is het geven van melk achterwe- In blijven. Er moet dan uiteraard worden vergeten om voldoende Iwate'r ter beschikking te stellen. Als het voorjaar wordt djn van mening, dat het voor ren, die voldoende krachtvoer ;n met daarnaast goed hooi en water naar behoefte geen enkele pieft om haast te maken met het in ei laten van deze dieren. In de ;e gevallen zijn ze binnen aan veel ;r gevaren bloot gesteld dan bui een veilige weideplaats voor kal- jen geldt een perceel, dat in 't voor eerst een keer is gemaaid. We mo- lannemen, dat de parasieten, die p de kalveren gemunt hebben in dergelijke weide praktisch niet omen. der is ook een nieuwe weide, die nazomer is ingezaaid en waarop e herfst niet is geweid zeer ge- t voor kalveren. Als deze niet be- 3aar is, is het voor de kalveren t het beste om binnen gehouden rden tot in begin juni de eerst ge le percelen beschikbaar komen. Ie kalveren „schoon" te houden aarna regelmatig om de 7 - 10 da rn frisse etgroen beschikbaar moe- jn. ir dit zeer bewerkelijk is en ook aar door de noodzaak veel perceel- f te rasteren is er op het moment de volgende werkwijze. In het eerste „schone" perceel kunnen de kalveren 6 weken blijven. Weliswaar treedt er dan een lichte besmetting met para sieten op, maar dit bewerkt tevens het opbouwen van een zekere weerstand tegen de parasieten. Na deze 6 weken zou een ontwor- mingsmiddel moet worden gegeven, waarna de dieren zoveel mogelijk op pas gemaaide percelen gaan weiden. 'Doordat kalveren in de eerste weide een weerstand tegen parasieten hebben opjgebouwd zou het weiden op licht besmette percelen hen direkt geen kwaad doen. In de meeste gevallen zal het gewenst zijn de kalveren tijdig op te stallen en zodra ze op stal zijn nogmaals een ont- wormingsmiddel te geven. Door deze laatste behandeling bewerkt men, dat het voer, dat aan de kalveren wordt ge geven ook werkelijk de kalveren ten goede komt en niet voor een groot deel nodig is om de schade, die parasieten veroorzaken weg te werken. Nu na een veel te koude maart- maand de maand april al weer een week „oud" is kan nog niet gezegd worden, dat met de nieuwe maand ook een nieuw seizoen is begonnen. Het koude weer met sneeuw- en hagel buien zet zich ook nu nog voort. Het werk op de akkerbouwbedrijven stagneert in ernstige mate. In de week van 30 maart tot 4 april kon op vrijwel geen enkel bedrijf graan gezaaid wor den, om nog niet eens te spreken van het zaaien van bieten. De laatste jaren gebeurde het meermalen, dat al in de laatste week van maart heel wat sui kerbieten werden gezaaid. Op het mo ment wordt daarover op de meeste be drijven nog niet gedacht. Waarschijnlijk is het direkte onge mak op de bedrijven met schapen nog groter. Na het lammen moeten de scha pen veel langer binnen worden gehou den dan in een normaal voorjaar het geval is, wat bij de beperkte ruimte van de bedrijfsgebouwen op veel be drijven een heel probleem is. Uit het oogpunt van de voeding betekent het binnen houden van schapen met lam meren op het moment geen schade. Op de meeste bedrijven is er nl. op het grasland nog niets ie halen en moeten de dieren het ook buiten volledig van de gevende hand hebben. We kunnen het daarom volledig begrijpen als op een enkel bedrijf, waar de plaatsruimte dit toelaat de schapen met lammeren onderdak blijven. Van het vasteland krijgen we berich ten, dat de ruwvoedervoorraad op di verse bedrijven uitgeput raakt. Een zeer schadelijke zaak als we bedenken, dat op het moment voor goed hooi prijzen worden betaald van ƒ200,per ton. Gelukkig is het aantal bedrijven, waar de ruwvoedervoorraad nu al vrijwel verbruikt is in ons gebied zeer klein Intussen moeten we er rekening mee houden, dat bij het even voortduren van de weersomstandigheden van dit moment op de meeste bedrijven het rundvee niet vóór 1 mei de stal kan verlaten. We vrezen, dat dan ook op Texel de ruwvoedervoonaad op een aantal bedrijven niet toereikend zal blijken te zijn. We hopen hartelijk, dat he* weer zeer spoedig e'en meer voorjaarsachtig ka rakter zal krijgen. ZON, MAAN EN HOOG WATER De zon komt op 12 april op om 5.51 uur en gaat onder om 19.32 uur; 15 april op om 5 45 uur en onder om 19.37 uur. Maan: 13 april E.K.; 21 ap april V.M. Hoog water ter rede van Oudeschild 10 apr. 11.11 cn 23.17; 11 apr. 11.40 en 23.48; 12 apr. 12.09 cn 13 apr. 0.21 en 12.39; 14 apr. 1.04 en 13.31; 15 apr. 2.18 en 14.53; 16 apr. 3.45 en 16.22; 17 apr. 5.07 en 17.34; 18 apr. 6.16 cn 18.37. Aan het strand is het ongeveer een uur eerder hoog water. leder mens vangt geld, geeft geld uit, korrtt soms geld tekort, kan soms geld overhou den. En geld - da's gewoon iets waar de bank het fijne van afweet. Hou je over, dan vertellen ze hoe je er het meest van kunt maken. Kom je tekort dan weten ze er vaak een mouw aan te passen. Stel dat je centrale verwarming wil laten installeren. Wie heeft daar het geld helemaal voor liggen? Nou, dan stap je bij de NMB binnen. En dan merk je wat w ze allemaal voor je kunnen doen. Verleden jaar nog, met Ajax naar Madrid. De peseta's, de reisverzeke ring - gewoon, via de NMB In een zucht voor mekaar. En ben je eenmaal klant dan merk je pas hóe makkelijk het is: be taalcheques, persoonlijke leningen, reke ningen laten betalen. .En vergeet het maar dat de bank er voor de upper- ten zou zijn. Da's iets van heel vroe ger. Werkelijk, met de NMB kan ik even goed opschieten als met mijn gereedschap. Heel vlot. nederlandsche middenstandsbank de bank waar óók u zich thuis voelt!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1970 | | pagina 5