Trimmenleuk maar ook noodzakelijk .ALLES DRAAIT OM MOEDER" OM GELD VERLEGEN? NMB Gevarieerd of eenvoudig? als u uit zogenaamde fabriekspartijen vloerbedekking koopt, loopt u na korte tijd over uw eigen ergernis nee, tapijten koopt u bij I\VE LANDBOUW en VEETEELT Straks weer gevaar van kopziekte gametuw tijd mee-ga naardenmb! iiiiiiiinaiK- ede blad TEXELSE COURANT VRIJDAG 24 APRIL 1970 rubriek voor Oikl-p «vtf|k<ï«' Voor hen, die regelmatig deze ru- iriek lezen is het geen nieuwtje, dat wij i0g al warm lopen voor een veelzijdig uwvoederrantsoen. Naast hooi zien wc raag ook kuilgras in het rantsoen op enomen en als het enigszins mogelijk vullen we het rantsoen van speciaal pas afgekalfde koeien ook nog graag in met een gift bieten of aardappelen. Het is voldoende bekend, dat we niet- ;emin niet hebben kunnen voorkomen, at de teelt van voerbieten sterk is te ug gelopen. Dat er nog altijd veehou- lers zijn, die de waarde van voerbieten n het rantsoen inzien bewijst bet feit, dat er veehouders op Texel bereid zijn om met collega's een overeenkomst aan :e gaan voor de teelt van voederbieten voor een goede prijs. Het winnen van kuilgras heeft de laatste 10 jaar sterk ingang gevonden en het aantal bedrijven, dat welbewust itreeft naar het winnen van kuilgras inhet voorjaar is op het moment groot. Uitsluitend hooi Toch zijn er nog altijd een aantal be drijven op ons eiland, waar het rant soen, wat het ruwvoer betreft, uitslui tend uit hooi bestaat. Kort geleden wa ren we nog weer eens op zo'n bedrijf. Met de veehouder in kwestie hebben al meerdere malen het woord ge voerd over dit eenzijdige ruw voeder rantsoen. Hoewel de man in kwestie naar ik meen overigens wel waardering heeft voor het werk van de landbouw voorlichting geloof ik niet, dat we hem ooit zullen winnen voor het afstappen van de door hem gevolgde methode. De achtergrond van het feit, dat hij alleen hooi als ruwvoer gebruikt is naar ik meen vooral de eenvoud en het gemak van deze methode. Daarnaast is er de omstandigheid, dat naast een flin- koppel koeien ook veel schapen wor den gehouden. Bij een veestapel met uitsluitend rundvee is het winnen van kuilgras voor een goed beweidingssy steem in 't voorjaar min of meer nood zaak. Goede produktie Toen we informeerden naar de pro duktie van de melkkoeien bleek deze zeer goed te zijn. We moeten toegeven, dat er heel wat bedrijven met een ge varieerd rantsoen zijn, waar de produk tie minder is. Wat echter wel bleek was dit. Om deze goede produktie te bereiken moest op dit bedrijf belangrijk meer kracht voer worden gegeven dan op enkele aan ons bekende bedrijven met een ge varieerd rantsoen. De krachtvoergift aan de frisse koeien was bij ons bezoek nl. 9 a 10 kg per koe per dag. Daarmee zit deze veehouder met zijn krachtvoer gift zeker 3 kg per dag boven de ons bekende bedrijven met een even goede produktie. Op dit bedrijf moest dus een bedrag van ƒ1,10 - ƒ1,20 per dag en per koe extra worden uitgegeven voor aan koop van krachtvoer. Een kwestie van rekenen We zouden niet graag beweren, dat dit bedrag van ƒ1,10 - ƒ1,20 helemaal als een verlies ten opzicht van bedrij ven met een meer gevarieerd rantsoen moet worden beschouwd. Om de zet- meelwaarde van 3 kg krachtvoer te vervangen zouden we 20 kg voerbieten nodig hebben. Bij een prijs van 40, per ton betekent dit ook een bedrag van ƒ0,80 per dag. En wat het eiwit betreft zouden we bij de voederbieten dan ten opzichte van het krachtvoer nog met een tekort zitten. We kunnen er wel begrip voor heb ben, dat een veehouder bereid is om wat extra kosten te maken voor een vergemakkelijking en vereenvoudiging van het werk. Het is inderdaad wel wat eenvoudiger om 3 kg krachtvoer per dag extra te geven dan 20 kg voer bieten per dag en per koe te moeten verwerken. Wel menen we dit te moeten opmer ken ls we alles op de kaart van uit sluitend hooi gaan zetten worden we wel zeer kwetsbaar. In 1969 is het vrij wel iedere veehouder gelukt om goed hooi te winnen. In 1968 was er maar heel weinig goed hooi. In zo'n jaar zai de betreffende veehouder er m.i. niet in slagen om zelfs met een hoge kracht voergift de maximale produktie te ha len. Werken we ook nog met de kaarten van inkuilen en de verbouw van voer bieten, dan is de kans om in ieder geval een gedeelte goed ruwvoer te winnen belangrijk groten. Hoewel het er bij het schryven van dit artikeltje nog niet naar uitziet, dat er de eerste week al heel wat melk koeien de stal voor de weide zullen ver wisselen mogen we er toch van uitgaan, dat het geen weken meer duurt. On danks het minder gunstige weer is het aanzien van de weiden de laatste week duidelijk verandert. Het wordt nu echt een kwestie van een week met groei zaam weer. Voor veel bedrijven op Texel zal met groot verlangen worden uitgezien naar het moment, dat het zover is, dat het voeren van hooi en kuilgras kan wor den beëindigd. Hoewel ook hier geldt ,,Lest heugt het best" kunnen we ons in onze 30-jarige praktijk geen voor jaar herinneren, waarin op zoveel be drijven de ruwvoedervoorraad geheel of bijna geheel is verdwenen. Nieuwe zorgen Tegelijk betekent het verwisselen van de stal voor de weide voor diverse be drijven, dat er gevaar dreigt. Vrijwel ieder jaar worden ook op ons eiland een aantal koeien het slachtoffer van de „verraderlijke" kopziekte. Het is ge lukkig niet nodig het verlies door deze ziekte zonder meer te accepteren. In de loop der jaren heeft men een behoorlijk goed inzicht gekregen over de oorzaken van deze ziekte en de omstandigheden, waarin de ziekte optreedt. De zorg om de ziekte te voorkomen kan al op stal beginnen. Nog altijd is het voeren van de zgn. anti-kopziekte- koek een belangrijk middel om het op treden van de ziekte tegen te gaan. Ie dere voerleverancier kan deze koek- soort leveren. Per kilogram koek is 50 gram magnesiumoxyde verwerkt en dit is de hoeveelheid, die er per dag en per koe nodig is om goede kansen te kweken, dat de ziekte niet optreedt. Met het voeren van deze anti-kopziekte koek moet ook in de wei een aantal we ken worden doorgegaan. Men kan er rekening mee houden, dat vooral koud en nat weer het optreden van kopziekte bevorderen. Verder is het gevaar groter als de dieren weiden in zeer geil en eiwitrijk gras. Andere mogelijkheden De laatste jaren zijn zeer goede re sultaten verkregen met het strooien van gebrande magnesiet. Van deze „mest stof" wordt voordat de koeien in een perceel komen 30 kg per ha over het dauwnatte gras gestrooid. De magne siet blijft voor een zeer groot gedeelte aan het gras hangen en wordt met het weiden door de dieren opgenomen. Vooral op bedrijven, waar men moei te heeft om anti-kopziektekoek aan de dieren kwijt te raken is het strooien van gebrande magnesiet een zeer be langrijke bedrijfsmaatregel. Een per ceel, dat met magnesiet is behandeld biedt aan de dieren een week lang gras, dat niet kopziektegevaarlijk is. Aange raden wordt om als de dieren langer dan een week in een perceel blijven 'n tweede behandeling met magnesiet uit te voeren. Hoewel de maatregel om de koeien gedurende een aantal weken 's nachts op te stallen zeer belangrijk is om de kans op het optreden van kopziekte te verminderen mogen we voor kopziekte- gevoelige percelen het toch niet bij deze ene maatregel laten. Het is dan beslist nodig om, óf antikopziektekoek te voe ren óf gebrande magnesiet te strooien. Op goed geluk boeren is een riskante bezigheid. Het is alleen weggelegd voor echte geluksvogels. En neemt u van mij aan, dat die er meer heel weinig zijn. ZON, MAAN EN HOOG WATER De zon komt op 26 april op om 5.21 uui en gaat onder om 19.55 uur; 29 april op om 5 14 uur en onder om 20.00 uur. Maan: 28 april L.K.; 5 mei N.M. Hoog water ter rede van Oudeschild 24 apr. 10.06 en 22.32; 25 apr. 10.39 en 23.04; 26 apr 11.12 en 23.36; 27 apr. 11.49 en 28 apr 0.09 en 12.34; 29 apr. 0.57 en 13.37; 30 apr. 2.07 en 14.48; 1 mei 3.48 en 16.48; 2 mei 5.23 en 18.13. Aan het strand is het ongeveer een uur eerder hoog water. spoorstraat 30 tel. 02230-14541* Als gevolg van gebrek aan bewegin gen gaat de lichamelijke conditie van de mensen de laatste jaren snel achter uit. De bewegingen die we nog wel ma ken zijn zeer eenzijdig en de gevolgen uiten zich in allerlei lichamelijke (en geestelijke!) ongemakken. Het aantal mensen dat regelmatig aan sport doet is uiterst gering. Oproepen om het wel te doen hebben weinig effekt. Kans van slagen lijken echter de „trim"-akties te hebben. Het gaat er daarbij om te sti muleren tot beter bewegen in een zeer vrijblijvend verband. In de meeste plaatsen zijn zulke trimgroepjes, ook op Texel. Het trimmen kan bestaan uit het ma ken van fiets- en wandeltochtjes en het doen van eenvoudige andere oefeningen in gezellig groepsverband. In de prak tijk blijkt nl. dat van de meeste voor nemens om individueel wat meer aan beweging te gaan doen (ochtendgymna stiek e.d.) weinig terecht komt. Veel stimulans gaat uit van het oefenen sa men met anderen. Met het naderen van het voorjaar wordt het aantrekkelijker om het gebrek aan lichamelijke aktie wat te gaan compenseren. Maar afspra ken met kennissen voor een gezamelij- ke fietstocht en wissel dit af met een wandeltocht. Ook combineren is moge lijk: fietsend naar bossen of duinen en daar een stuk lopen over geacciden teerd terrein. Verenigingen Verenigingen kunnen het trimmen op hun programma plaatsen. Een goed voorbeeld wordt gegeven door een aan tal leden van de Jonge Ondernemers Organisatie Texel, die er elke zondag ochtend op uit trekken. Ook het instuif- systeem vindt navolging. De bedoeling is dat trimlustigen op een bepaalde plaats samenkomen, daar wat oefenin gen doen, waarna groepjes worden ge vormd die diverse activiteiten ont plooien. Atletiekoefeningen zoals lopen en springen zijn eenvoudig uitvoerbaar maar ook balspelen leveren geen pro blemen op. Voor de liefhebbers hoort het baden en zwemmen in zee (straks in het zwembad) tot de mogelijkheden. Zo is er een hele scala van de meest uiteenlopende lichaamsbewegingen waardoor het mogelijk wordt het ver waarloosde lichaam weer in behoorlij- ka conditie te brengen. Weg met de buikjes en de stramme spieren! Wie denkt zijn lichaam te sparen door het zo veel mogelijk rust te gunnen, is slachtoffer van een levengevaarlijk misverstand. In tegenstelling tot een machine slijt het lichaam als het niet wordt gebruikt. We willen niet graag terug naar de tijd dat men van 's mor gens vroeg tot 's avonds laat op alle da gen van de week moest zwoegen om aan het dagelijks brood te komen. Maar gezond worden die mensen wel! Nu zijn hart- en vaatziekten de meest voorko mende doodsoorzaken en het staat wel vast dat die ellende voor een goed deel moet worden toegeschreven aan over matige voedsel en te weinig lichaams beweging. Daar komen dan „de span ningen van de huidige samenleving" bij. Ook als remedie tegen dat laatste is trimmen een goed recept. „Wie zijn lichaam bewaart, bewaart geen rotte appel", luidt een oud spreekwoord. Wie achter adem is na een paar keer de trap op en af lopen weet dat hij zijn lichaam niet goed bewaart en hetzelfde geldt voor de betrekkelijk jonge men sen die al met een heus buikje rondlo pen. En geen wonder: het beroep wordt zittend uitgeoefend, met de auto van en naar het werk en 's avonds diep weg gezakt in de luie stoel naar de tv kij ken Elke zaterdag Al enkele jaren heeft Texel een trim- groepje dat elke zaterdagmiddag, vanaf 5 uur, oefent in de Dennen. Vanuit de ze groep worden momenteel plannen ontwikkeld om het trimmen nog aan trekkelijk te maken en uit te brei den. Met Staatsbosbeheer is overleg gaande over een hindernisbaan die al de naam „zweetdruppelbaan" heeft ge kregen. In Oudeschild wil de dorpscommissie zich inspannen om het trimmen aldaar op gang te brengen. Goed voorbeeld voor andere dorpscommissies! Wie wat aan zijn conditie wil doen kan daar di- rekt mee beginnen. Morgen, zaterdag, is ieder die zich ontspannend wil in spannen welkom bij „Dennenoord" (J. v. d. Berg) waar om vier uur het trim-r men begint. Speciaal voor beginners. De „oude rotten" blijven om vijf uur komen. Ook dames zijn welkom. Kleed- akkommodatie is aanwezig. Nadere in lichtingen bij de heer J. M. de Vries, telefoon 2473 of 3041. MiuiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiininiiiiiiutiuniiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiniiiiiuuiiiiiiiiiiuiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuuuuiiiiiinJiHiniuiiiitiuuiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiu FEUILLETON door TOM LODEWIJK 22. Als gesyncopeerde muziek klonk het ritme der motoren van de krachtige motorslepers en de rivierboten die, zo dra het eerste morgenlicht aanbrak, waren ontwaakt uit hun rust en nu hun reis voortzetten, stroomop naar het Bin- ger Loch, stroomaf naar Rotterdam. In hun kleine vletjes waren de loodsen het water opgegaan, maakten handig vast aan een der langsvarende schepen, of heten zich bij drie of vier tegelijk rus- lig voorttrekken door een afgaande hoot. Aan weerskanten rezen de» bergen. Op de terrassen waren kelners bezig met dekken voor het ontbijt van die gasten die prefereerden buiten te zitten. De bedrijvigheid was gedempt, scheen zich op te lossen in de rust die uitging van de eeuwige bergen rondom, het geluid verklonk op het wijde water van de Rijn. Tine Treeberg leunde tegen de reling on keek naar de raderboot uit Dussel- dorf, volgeladen met kinderen die al olop zongen van de Lorelei, en vro lijk wuifden naar de „Edelweiss". Ti ne wuifde terug, en haar gedachten be gonnen steeds vaster vorm aan te ne men. &j was in Arnhem op de boot ge gaan en wel in een stemming van „ik kan er nu niet meer onderuit". Deze reis, voelde ze, was haar min of meer opgedrongen. Anneke weg, 't huis ver laten, ze kon niet veel anders. En Els Hazelaar had haar niet met rust ge laten. Min of meer slachtofferachtig was ze haar vakantie begonnen, zich voelend een speelbal van de omstandig heden. Men scheen te menen dat zij maar weer van alles kon! Men scheen helemaal te vergeten, dat zij een pa tiënte was! Nu moest ze wel eerlijk toegeven, dat voor een patiënte als zij deze reis maar heel weinig moeilijkheden gaf. Ze kon heerlijk in een dekstoel zitten en ver veelde zich geen ogenblik want 't heeld dat de Rijn bood was steeds wisselend. Ze kon, ieder ogenblik dat ze daar zin in had, naar haar hut gaan om daar wat te rusten. Ze moest toegeven dar ze goed sliep, maar dat kwam natuur lijk door alle vermoeienissen en de on gewoonheid van dit leven aan boord. Ze moest ook toegeven dat het heerlijk was, dat er aan alle kanten voor je ge zorgd werd. Maar ze was er zich ook terdege van bewust, dat zij van dit al les niet volop genieten kon, omdat ze patiënte was. Het meest voelde ze dat, wanneer de boot aanlegde en het gros van de pas sagiers van boord trok. Het is waar, ze had zich laten overhalen om samen met Els Keulen in te trekken, ze had de machtige Dom bewonderd en enkele winkels gekeken, maar was blij dat ze op het grote terras vlakbij de Dom kon gaan zitten en uitblazen. Ze zou dit niet meer doen. Ze bleef rustig aan boord, ging wat zitten le zen, zitten soezen, 's middags een uur tje slapen. Zij kon nu eenmaal niet al les wat de anderen konden doen. Wel had ze Els duidelijk gemaakt, dat die zich van haar niets hoefde aan te trek ken, dat ze rustig haar gang kon gaan, maar ze nam het haar reisgenote in haar hart een beetje kwalijk dat die maar volop genoot van alles, wat deze varende vakantie bood, en haar aan haar lot overliet. Maar ze was niet alleen. Er waren nog enkele dames en een oude heer, die niet goed uit de voe ten konden en aan boord bleven, en die hadden haar gezelschap gehouden. En dat was het juist wat Tine Tree- berg op deze heerlijke morgen uit haar hut had gedreven en in een verwarring van gedachten deed uitstaren naar het lieflijke Rijnlandschap rondom. Ze hadden in een kringetje in mak kelijke dekstoelen, gezeten onder de zonnetent. Het gezelschap was van boord gegaan, lachend en wuivend, en ze hadden het rijk alléén. Op een tafeltje in het midden stond de koffie, en telkens konden ze kijken naar de voorbijvarende schepen. En ze hadden geconverseerd. Eerst was daar de gebruikelijke in formatie „wie is wie" en toen waren de verhalen gekomen. Mevrouw Van Petersloo met elastie ken kousen en schoenen voor moeilijke voeten, verhaalde omstandig van wat zij allemaal moest doorstaan, slecht ter been als ze was. Maar mevrouw Dingemans wist op windender reportages te verschaffen. Zij was kind-aan-huis in diverse zie kenhuizen en had een menigte operaties doorstaan, waarvan zij sommige in de tail omschreef. Zij wist alles van dok ters en zusters en deed onthullingen, die haar toehoorders de haren ten berge deden rijzen. Meneer Van Stockum, gepensioneerd resident, gaf een oosters tintje aan het gesprek door afschrikwekkende bijzon derheden over tropische ziekten als me laatsheid en elephantiasis. Juffrouw Broertjes, die ieder uur een pilletje en ieder half uur een drankje innam, was een medisch wonder. Zij had allang dood moeten zijn, iedere keer weer was de dokter verbaasd dat zij het weer ophaalde. Zij had veel ge leden en leed jiog steeds. En zij had in dat lijdensproces een schat van me dische kennis opgedaan, zodat men wel tot haar zei „M'n goeie mens, je bent zo langzamerhand zelf zo'n halve dok ter". Het sprak welhaast vanzelf dat juf frouw Broertjes baar licht niet onder de korenmaat hield, toen automatisch ook het geval Tine Treeberg ter spra ken kwam en het gezelschap unaniem uitmaakte dat dit niet alleen medisch, maar ook psychologisch diende te wor den bezien. Van diverse zijden kreeg zij raadgevingen, en langzamerhand ook hoofdpijn. Ze was blij toen ze zich ver ontschuldigen kon, want ze moest haar middagrust hebben. En ze was nog blijer toen ze Els Hazelaar temidden van een troep vrolijk terugkerende uit gaanders ontwaarde, en aan het diner op de boot de gesprekken niet meer liepen over ziekten en kwalen en dok ters en medicijnen, maar over de bele venissen van de passagierende passa giers, waarbij vooral een zekere heer Meindertsma, die een zeer speciaal Duits sprak, half Fries en half Lim burgs, maar van iedere u een oe ma kend, stormen van gesprekken had met een Rijnlander die hij op een terras bij het bierdrinken had ontmoet en waarmee hij eeuwige vriendschap had gesloten, had gedebatteerd over de landbouw en de EEG. En nu zou het gezelschap vandaag naar de Lorelei gaan. Tine was in tweestrijd. Zorg voor haar gezondheid dwong haar, rustig op de boot te blijven, maar ze zag in het verschiet weer een zit ting met de medische experts van gis teren. Als ik dat nog een keer moet aanhoren, dacht ze, wordt ik echt ziek. „Hallo", zei een opgewekte stem naast haar. „Hé Els jij er ook al zo vroeg uit?" „Ja, dit is geen ochtend om je te ver slapen. Hoe had je het gisteren?" Tine deed het verhaal, droogweg, en verwonderde zich toen Els van de ene lachbui in de andere viel. „Is dat nou zo om te lachen?" vroeg ze verbaasd „Ja, zoals jij het vertelt! Arme stak ker, je hebt wat uitgestaan". „En vandaag: wordt vervolgd". „Je zou wel gek zijn", meende Els beslist. „Wat zit er anders op? Blijf jij bij me soms?" (wordt vervolgd) nederlandsche middenstandsbank de bank waar óók u zich thuis voelt! Ook als het om een per soonlijke lening gaat, kunt u onbevangen binnen stappen bij de NMB. Daar wordt het als de gewoonste zaak van de wereld gezien u te helpen. Om maar een bedrag te noemen: 5000,- kunt u aflossen in 24 x 238,09. Veel formulieren komen er met aan te pas. Op elk NMB-kantoor is vlotheid en plezierige behandeling het wachtwoord.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1970 | | pagina 7