Trimmenleuk maar
ook noodzakelijk
.ALLES DRAAIT OM MOEDER"
OM GELD VERLEGEN?
NMB
Gevarieerd of eenvoudig?
als u uit zogenaamde
fabriekspartijen
vloerbedekking koopt,
loopt u na korte tijd
over uw eigen ergernis
nee, tapijten koopt u bij
I\VE
LANDBOUW en VEETEELT
Straks weer gevaar
van kopziekte
gametuw tijd mee-ga naardenmb!
iiiiiiiinaiK-
ede blad
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 24 APRIL 1970
rubriek voor Oikl-p «vtf|k<ï«'
Voor hen, die regelmatig deze ru-
iriek lezen is het geen nieuwtje, dat wij
i0g al warm lopen voor een veelzijdig
uwvoederrantsoen. Naast hooi zien wc
raag ook kuilgras in het rantsoen op
enomen en als het enigszins mogelijk
vullen we het rantsoen van speciaal
pas afgekalfde koeien ook nog graag
in met een gift bieten of aardappelen.
Het is voldoende bekend, dat we niet-
;emin niet hebben kunnen voorkomen,
at de teelt van voerbieten sterk is te
ug gelopen. Dat er nog altijd veehou-
lers zijn, die de waarde van voerbieten
n het rantsoen inzien bewijst bet feit,
dat er veehouders op Texel bereid zijn
om met collega's een overeenkomst aan
:e gaan voor de teelt van voederbieten
voor een goede prijs.
Het winnen van kuilgras heeft de
laatste 10 jaar sterk ingang gevonden
en het aantal bedrijven, dat welbewust
itreeft naar het winnen van kuilgras
inhet voorjaar is op het moment groot.
Uitsluitend hooi
Toch zijn er nog altijd een aantal be
drijven op ons eiland, waar het rant
soen, wat het ruwvoer betreft, uitslui
tend uit hooi bestaat. Kort geleden wa
ren we nog weer eens op zo'n bedrijf.
Met de veehouder in kwestie hebben
al meerdere malen het woord ge
voerd over dit eenzijdige ruw voeder
rantsoen. Hoewel de man in kwestie
naar ik meen overigens wel waardering
heeft voor het werk van de landbouw
voorlichting geloof ik niet, dat we hem
ooit zullen winnen voor het afstappen
van de door hem gevolgde methode.
De achtergrond van het feit, dat hij
alleen hooi als ruwvoer gebruikt is
naar ik meen vooral de eenvoud en het
gemak van deze methode. Daarnaast is
er de omstandigheid, dat naast een flin-
koppel koeien ook veel schapen wor
den gehouden. Bij een veestapel met
uitsluitend rundvee is het winnen van
kuilgras voor een goed beweidingssy
steem in 't voorjaar min of meer nood
zaak.
Goede produktie
Toen we informeerden naar de pro
duktie van de melkkoeien bleek deze
zeer goed te zijn. We moeten toegeven,
dat er heel wat bedrijven met een ge
varieerd rantsoen zijn, waar de produk
tie minder is.
Wat echter wel bleek was dit. Om
deze goede produktie te bereiken moest
op dit bedrijf belangrijk meer kracht
voer worden gegeven dan op enkele
aan ons bekende bedrijven met een ge
varieerd rantsoen. De krachtvoergift
aan de frisse koeien was bij ons bezoek
nl. 9 a 10 kg per koe per dag. Daarmee
zit deze veehouder met zijn krachtvoer
gift zeker 3 kg per dag boven de ons
bekende bedrijven met een even goede
produktie. Op dit bedrijf moest dus een
bedrag van ƒ1,10 - ƒ1,20 per dag en per
koe extra worden uitgegeven voor aan
koop van krachtvoer.
Een kwestie van rekenen
We zouden niet graag beweren, dat
dit bedrag van ƒ1,10 - ƒ1,20 helemaal
als een verlies ten opzicht van bedrij
ven met een meer gevarieerd rantsoen
moet worden beschouwd. Om de zet-
meelwaarde van 3 kg krachtvoer te
vervangen zouden we 20 kg voerbieten
nodig hebben. Bij een prijs van 40,
per ton betekent dit ook een bedrag
van ƒ0,80 per dag. En wat het eiwit
betreft zouden we bij de voederbieten
dan ten opzichte van het krachtvoer
nog met een tekort zitten.
We kunnen er wel begrip voor heb
ben, dat een veehouder bereid is om
wat extra kosten te maken voor een
vergemakkelijking en vereenvoudiging
van het werk. Het is inderdaad wel
wat eenvoudiger om 3 kg krachtvoer
per dag extra te geven dan 20 kg voer
bieten per dag en per koe te moeten
verwerken.
Wel menen we dit te moeten opmer
ken ls we alles op de kaart van uit
sluitend hooi gaan zetten worden we
wel zeer kwetsbaar. In 1969 is het vrij
wel iedere veehouder gelukt om goed
hooi te winnen. In 1968 was er maar
heel weinig goed hooi. In zo'n jaar zai
de betreffende veehouder er m.i. niet
in slagen om zelfs met een hoge kracht
voergift de maximale produktie te ha
len.
Werken we ook nog met de kaarten
van inkuilen en de verbouw van voer
bieten, dan is de kans om in ieder geval
een gedeelte goed ruwvoer te winnen
belangrijk groten.
Hoewel het er bij het schryven van
dit artikeltje nog niet naar uitziet, dat
er de eerste week al heel wat melk
koeien de stal voor de weide zullen ver
wisselen mogen we er toch van uitgaan,
dat het geen weken meer duurt. On
danks het minder gunstige weer is het
aanzien van de weiden de laatste week
duidelijk verandert. Het wordt nu echt
een kwestie van een week met groei
zaam weer.
Voor veel bedrijven op Texel zal met
groot verlangen worden uitgezien naar
het moment, dat het zover is, dat het
voeren van hooi en kuilgras kan wor
den beëindigd. Hoewel ook hier geldt
,,Lest heugt het best" kunnen we ons
in onze 30-jarige praktijk geen voor
jaar herinneren, waarin op zoveel be
drijven de ruwvoedervoorraad geheel
of bijna geheel is verdwenen.
Nieuwe zorgen
Tegelijk betekent het verwisselen van
de stal voor de weide voor diverse be
drijven, dat er gevaar dreigt. Vrijwel
ieder jaar worden ook op ons eiland
een aantal koeien het slachtoffer van de
„verraderlijke" kopziekte. Het is ge
lukkig niet nodig het verlies door deze
ziekte zonder meer te accepteren. In de
loop der jaren heeft men een behoorlijk
goed inzicht gekregen over de oorzaken
van deze ziekte en de omstandigheden,
waarin de ziekte optreedt.
De zorg om de ziekte te voorkomen
kan al op stal beginnen. Nog altijd is
het voeren van de zgn. anti-kopziekte-
koek een belangrijk middel om het op
treden van de ziekte tegen te gaan. Ie
dere voerleverancier kan deze koek-
soort leveren. Per kilogram koek is
50 gram magnesiumoxyde verwerkt en
dit is de hoeveelheid, die er per dag en
per koe nodig is om goede kansen te
kweken, dat de ziekte niet optreedt.
Met het voeren van deze anti-kopziekte
koek moet ook in de wei een aantal we
ken worden doorgegaan. Men kan er
rekening mee houden, dat vooral koud
en nat weer het optreden van kopziekte
bevorderen. Verder is het gevaar groter
als de dieren weiden in zeer geil en
eiwitrijk gras.
Andere mogelijkheden
De laatste jaren zijn zeer goede re
sultaten verkregen met het strooien van
gebrande magnesiet. Van deze „mest
stof" wordt voordat de koeien in een
perceel komen 30 kg per ha over het
dauwnatte gras gestrooid. De magne
siet blijft voor een zeer groot gedeelte
aan het gras hangen en wordt met het
weiden door de dieren opgenomen.
Vooral op bedrijven, waar men moei
te heeft om anti-kopziektekoek aan de
dieren kwijt te raken is het strooien
van gebrande magnesiet een zeer be
langrijke bedrijfsmaatregel. Een per
ceel, dat met magnesiet is behandeld
biedt aan de dieren een week lang gras,
dat niet kopziektegevaarlijk is. Aange
raden wordt om als de dieren langer
dan een week in een perceel blijven 'n
tweede behandeling met magnesiet uit
te voeren.
Hoewel de maatregel om de koeien
gedurende een aantal weken 's nachts
op te stallen zeer belangrijk is om de
kans op het optreden van kopziekte te
verminderen mogen we voor kopziekte-
gevoelige percelen het toch niet bij deze
ene maatregel laten. Het is dan beslist
nodig om, óf antikopziektekoek te voe
ren óf gebrande magnesiet te strooien.
Op goed geluk boeren is een riskante
bezigheid. Het is alleen weggelegd voor
echte geluksvogels. En neemt u van mij
aan, dat die er meer heel weinig zijn.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt op 26 april op om 5.21 uui
en gaat onder om 19.55 uur; 29 april op om
5 14 uur en onder om 20.00 uur.
Maan: 28 april L.K.; 5 mei N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild
24 apr. 10.06 en 22.32; 25 apr. 10.39 en 23.04;
26 apr 11.12 en 23.36; 27 apr. 11.49 en
28 apr 0.09 en 12.34; 29 apr. 0.57 en 13.37;
30 apr. 2.07 en 14.48; 1 mei 3.48 en 16.48;
2 mei 5.23 en 18.13.
Aan het strand is het ongeveer een uur
eerder hoog water.
spoorstraat 30 tel. 02230-14541*
Als gevolg van gebrek aan bewegin
gen gaat de lichamelijke conditie van
de mensen de laatste jaren snel achter
uit. De bewegingen die we nog wel ma
ken zijn zeer eenzijdig en de gevolgen
uiten zich in allerlei lichamelijke (en
geestelijke!) ongemakken. Het aantal
mensen dat regelmatig aan sport doet
is uiterst gering. Oproepen om het wel
te doen hebben weinig effekt. Kans van
slagen lijken echter de „trim"-akties te
hebben. Het gaat er daarbij om te sti
muleren tot beter bewegen in een zeer
vrijblijvend verband. In de meeste
plaatsen zijn zulke trimgroepjes, ook op
Texel.
Het trimmen kan bestaan uit het ma
ken van fiets- en wandeltochtjes en het
doen van eenvoudige andere oefeningen
in gezellig groepsverband. In de prak
tijk blijkt nl. dat van de meeste voor
nemens om individueel wat meer aan
beweging te gaan doen (ochtendgymna
stiek e.d.) weinig terecht komt. Veel
stimulans gaat uit van het oefenen sa
men met anderen. Met het naderen van
het voorjaar wordt het aantrekkelijker
om het gebrek aan lichamelijke aktie
wat te gaan compenseren. Maar afspra
ken met kennissen voor een gezamelij-
ke fietstocht en wissel dit af met een
wandeltocht. Ook combineren is moge
lijk: fietsend naar bossen of duinen en
daar een stuk lopen over geacciden
teerd terrein.
Verenigingen
Verenigingen kunnen het trimmen op
hun programma plaatsen. Een goed
voorbeeld wordt gegeven door een aan
tal leden van de Jonge Ondernemers
Organisatie Texel, die er elke zondag
ochtend op uit trekken. Ook het instuif-
systeem vindt navolging. De bedoeling
is dat trimlustigen op een bepaalde
plaats samenkomen, daar wat oefenin
gen doen, waarna groepjes worden ge
vormd die diverse activiteiten ont
plooien. Atletiekoefeningen zoals lopen
en springen zijn eenvoudig uitvoerbaar
maar ook balspelen leveren geen pro
blemen op. Voor de liefhebbers hoort
het baden en zwemmen in zee (straks
in het zwembad) tot de mogelijkheden.
Zo is er een hele scala van de meest
uiteenlopende lichaamsbewegingen
waardoor het mogelijk wordt het ver
waarloosde lichaam weer in behoorlij-
ka conditie te brengen. Weg met de
buikjes en de stramme spieren!
Wie denkt zijn lichaam te sparen door
het zo veel mogelijk rust te gunnen, is
slachtoffer van een levengevaarlijk
misverstand. In tegenstelling tot een
machine slijt het lichaam als het niet
wordt gebruikt. We willen niet graag
terug naar de tijd dat men van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat op alle da
gen van de week moest zwoegen om
aan het dagelijks brood te komen. Maar
gezond worden die mensen wel! Nu zijn
hart- en vaatziekten de meest voorko
mende doodsoorzaken en het staat wel
vast dat die ellende voor een goed deel
moet worden toegeschreven aan over
matige voedsel en te weinig lichaams
beweging. Daar komen dan „de span
ningen van de huidige samenleving"
bij. Ook als remedie tegen dat laatste
is trimmen een goed recept. „Wie zijn
lichaam bewaart, bewaart geen rotte
appel", luidt een oud spreekwoord. Wie
achter adem is na een paar keer de
trap op en af lopen weet dat hij zijn
lichaam niet goed bewaart en hetzelfde
geldt voor de betrekkelijk jonge men
sen die al met een heus buikje rondlo
pen. En geen wonder: het beroep wordt
zittend uitgeoefend, met de auto van en
naar het werk en 's avonds diep weg
gezakt in de luie stoel naar de tv kij
ken
Elke zaterdag
Al enkele jaren heeft Texel een trim-
groepje dat elke zaterdagmiddag, vanaf
5 uur, oefent in de Dennen. Vanuit de
ze groep worden momenteel plannen
ontwikkeld om het trimmen nog aan
trekkelijk te maken en uit te brei
den. Met Staatsbosbeheer is overleg
gaande over een hindernisbaan die al
de naam „zweetdruppelbaan" heeft ge
kregen.
In Oudeschild wil de dorpscommissie
zich inspannen om het trimmen aldaar
op gang te brengen. Goed voorbeeld
voor andere dorpscommissies! Wie wat
aan zijn conditie wil doen kan daar di-
rekt mee beginnen. Morgen, zaterdag,
is ieder die zich ontspannend wil in
spannen welkom bij „Dennenoord" (J.
v. d. Berg) waar om vier uur het trim-r
men begint. Speciaal voor beginners.
De „oude rotten" blijven om vijf uur
komen. Ook dames zijn welkom. Kleed-
akkommodatie is aanwezig. Nadere in
lichtingen bij de heer J. M. de Vries,
telefoon 2473 of 3041.
MiuiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiininiiiiiiutiuniiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiniiiiiuuiiiiiiiiiiuiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuuuuiiiiiinJiHiniuiiiitiuuiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiu
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
22. Als gesyncopeerde muziek klonk
het ritme der motoren van de krachtige
motorslepers en de rivierboten die, zo
dra het eerste morgenlicht aanbrak,
waren ontwaakt uit hun rust en nu hun
reis voortzetten, stroomop naar het Bin-
ger Loch, stroomaf naar Rotterdam. In
hun kleine vletjes waren de loodsen het
water opgegaan, maakten handig vast
aan een der langsvarende schepen, of
heten zich bij drie of vier tegelijk rus-
lig voorttrekken door een afgaande
hoot.
Aan weerskanten rezen de» bergen. Op
de terrassen waren kelners bezig met
dekken voor het ontbijt van die gasten
die prefereerden buiten te zitten. De
bedrijvigheid was gedempt, scheen zich
op te lossen in de rust die uitging van
de eeuwige bergen rondom, het geluid
verklonk op het wijde water van de
Rijn.
Tine Treeberg leunde tegen de reling
on keek naar de raderboot uit Dussel-
dorf, volgeladen met kinderen die al
olop zongen van de Lorelei, en vro
lijk wuifden naar de „Edelweiss". Ti
ne wuifde terug, en haar gedachten be
gonnen steeds vaster vorm aan te ne
men.
&j was in Arnhem op de boot ge
gaan en wel in een stemming van „ik
kan er nu niet meer onderuit". Deze
reis, voelde ze, was haar min of meer
opgedrongen. Anneke weg, 't huis ver
laten, ze kon niet veel anders. En Els
Hazelaar had haar niet met rust ge
laten. Min of meer slachtofferachtig
was ze haar vakantie begonnen, zich
voelend een speelbal van de omstandig
heden. Men scheen te menen dat zij
maar weer van alles kon! Men scheen
helemaal te vergeten, dat zij een pa
tiënte was!
Nu moest ze wel eerlijk toegeven, dat
voor een patiënte als zij deze reis maar
heel weinig moeilijkheden gaf. Ze kon
heerlijk in een dekstoel zitten en ver
veelde zich geen ogenblik want 't heeld
dat de Rijn bood was steeds wisselend.
Ze kon, ieder ogenblik dat ze daar zin
in had, naar haar hut gaan om daar
wat te rusten. Ze moest toegeven dar
ze goed sliep, maar dat kwam natuur
lijk door alle vermoeienissen en de on
gewoonheid van dit leven aan boord.
Ze moest ook toegeven dat het heerlijk
was, dat er aan alle kanten voor je ge
zorgd werd. Maar ze was er zich ook
terdege van bewust, dat zij van dit al
les niet volop genieten kon, omdat ze
patiënte was.
Het meest voelde ze dat, wanneer de
boot aanlegde en het gros van de pas
sagiers van boord trok. Het is waar, ze
had zich laten overhalen om samen
met Els Keulen in te trekken, ze had
de machtige Dom bewonderd en enkele
winkels gekeken, maar was blij dat ze
op het grote terras vlakbij de Dom kon
gaan zitten en uitblazen.
Ze zou dit niet meer doen. Ze bleef
rustig aan boord, ging wat zitten le
zen, zitten soezen, 's middags een uur
tje slapen. Zij kon nu eenmaal niet al
les wat de anderen konden doen. Wel
had ze Els duidelijk gemaakt, dat die
zich van haar niets hoefde aan te trek
ken, dat ze rustig haar gang kon gaan,
maar ze nam het haar reisgenote in
haar hart een beetje kwalijk dat die
maar volop genoot van alles, wat deze
varende vakantie bood, en haar aan
haar lot overliet.
Maar ze was niet alleen.
Er waren nog enkele dames en een
oude heer, die niet goed uit de voe
ten konden en aan boord bleven, en die
hadden haar gezelschap gehouden.
En dat was het juist wat Tine Tree-
berg op deze heerlijke morgen uit haar
hut had gedreven en in een verwarring
van gedachten deed uitstaren naar het
lieflijke Rijnlandschap rondom.
Ze hadden in een kringetje in mak
kelijke dekstoelen, gezeten onder de
zonnetent. Het gezelschap was van
boord gegaan, lachend en wuivend, en
ze hadden het rijk alléén.
Op een tafeltje in het midden stond
de koffie, en telkens konden ze kijken
naar de voorbijvarende schepen.
En ze hadden geconverseerd.
Eerst was daar de gebruikelijke in
formatie „wie is wie" en toen waren de
verhalen gekomen.
Mevrouw Van Petersloo met elastie
ken kousen en schoenen voor moeilijke
voeten, verhaalde omstandig van wat
zij allemaal moest doorstaan, slecht ter
been als ze was.
Maar mevrouw Dingemans wist op
windender reportages te verschaffen.
Zij was kind-aan-huis in diverse zie
kenhuizen en had een menigte operaties
doorstaan, waarvan zij sommige in de
tail omschreef. Zij wist alles van dok
ters en zusters en deed onthullingen, die
haar toehoorders de haren ten berge
deden rijzen.
Meneer Van Stockum, gepensioneerd
resident, gaf een oosters tintje aan het
gesprek door afschrikwekkende bijzon
derheden over tropische ziekten als me
laatsheid en elephantiasis.
Juffrouw Broertjes, die ieder uur een
pilletje en ieder half uur een drankje
innam, was een medisch wonder. Zij
had allang dood moeten zijn, iedere
keer weer was de dokter verbaasd dat
zij het weer ophaalde. Zij had veel ge
leden en leed jiog steeds. En zij had
in dat lijdensproces een schat van me
dische kennis opgedaan, zodat men wel
tot haar zei „M'n goeie mens, je bent
zo langzamerhand zelf zo'n halve dok
ter".
Het sprak welhaast vanzelf dat juf
frouw Broertjes baar licht niet onder
de korenmaat hield, toen automatisch
ook het geval Tine Treeberg ter spra
ken kwam en het gezelschap unaniem
uitmaakte dat dit niet alleen medisch,
maar ook psychologisch diende te wor
den bezien. Van diverse zijden kreeg zij
raadgevingen, en langzamerhand ook
hoofdpijn. Ze was blij toen ze zich ver
ontschuldigen kon, want ze moest haar
middagrust hebben. En ze was nog
blijer toen ze Els Hazelaar temidden
van een troep vrolijk terugkerende uit
gaanders ontwaarde, en aan het diner
op de boot de gesprekken niet meer
liepen over ziekten en kwalen en dok
ters en medicijnen, maar over de bele
venissen van de passagierende passa
giers, waarbij vooral een zekere heer
Meindertsma, die een zeer speciaal
Duits sprak, half Fries en half Lim
burgs, maar van iedere u een oe ma
kend, stormen van gesprekken had met
een Rijnlander die hij op een terras
bij het bierdrinken had ontmoet en
waarmee hij eeuwige vriendschap had
gesloten, had gedebatteerd over de
landbouw en de EEG.
En nu zou het gezelschap vandaag
naar de Lorelei gaan.
Tine was in tweestrijd.
Zorg voor haar gezondheid dwong
haar, rustig op de boot te blijven, maar
ze zag in het verschiet weer een zit
ting met de medische experts van gis
teren. Als ik dat nog een keer moet
aanhoren, dacht ze, wordt ik echt ziek.
„Hallo", zei een opgewekte stem
naast haar.
„Hé Els jij er ook al zo vroeg uit?"
„Ja, dit is geen ochtend om je te ver
slapen. Hoe had je het gisteren?"
Tine deed het verhaal, droogweg, en
verwonderde zich toen Els van de ene
lachbui in de andere viel.
„Is dat nou zo om te lachen?" vroeg
ze verbaasd
„Ja, zoals jij het vertelt! Arme stak
ker, je hebt wat uitgestaan".
„En vandaag: wordt vervolgd".
„Je zou wel gek zijn", meende Els
beslist.
„Wat zit er anders op? Blijf jij bij
me soms?"
(wordt vervolgd)
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u
zich thuis voelt!
Ook als het om een per
soonlijke lening gaat,
kunt u onbevangen
binnen stappen bij de
NMB. Daar wordt het als
de gewoonste zaak van
de wereld gezien u te
helpen. Om maar een bedrag
te noemen: 5000,- kunt
u aflossen in 24 x 238,09.
Veel formulieren komen er
met aan te pas. Op elk
NMB-kantoor is vlotheid
en plezierige behandeling
het wachtwoord.