4
HANTAGE
VVD
loe maken we de graskuil
lijst 6
SMID JE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
ANDBOUW en VEETEELT .JZ
IK
hripsbeschadiging in bieten
Wie vragen voorlichting?
Klereq Den Helder gaat over
lot algehele maandagsluiting
Verleende
bouwvergunningen
Badmintonclub
Eerste prijzen voor drumband
:ede blad
TEXELSE COURANT
DINSDAG 2 JUNI 1070
ibriek voor
[et bij elkaar brengen van het gras
het inkuilen gebeurt op diverse ma
ren. Het uit de wiers pikken met de
k om het daarna op de wagen te
ngen heeft wel ongeveer afgedaan,
flink aantal jaren is het vooral ge-
rd met de grasvork op de hefinrich-
van de tractor. Vooral als het gras
een kleine afstand moet worden
voerd was dit en is het nog wel een
de methode. Vooral als op het bc-
f voldoende arbeidskrachten aan
lig zijn is het ook een goedkope me
de.
iintis enkele jaren is de grasvork op
tractor in heel wat gevallen vervan-
door de opraapwagen van een loon-
■ker of boer-loonwerker. Als ap-
aat om te laden is de opraapwagen
ideaal werktuig.
Hoe er mee te werken?
fooral op het vasteland is men de
tste jaren overgegaan tot het maken
zgn. „rijkuilen". De vorm van de
l wordt daarbij zo gemaakt, dat het
gelijk is de graskuil als „rijweg" te
iruiken. Uiteraard moet de kuil hier-
een bepaalde vorm hebben. Er moet
„oprit" en „afrit" zijn en bovendien
gen de zijwanden van de kuil niet
steil worden opgezet. Dit laatste
.ral ook met het oog op het kante-
ij|van de tractor.
)e eerste bedoeling voor het maken
een „rijkuil" is de mogelijkheid
het gras vast te rijden. Het is spe-
al voor een kuil van voorgedroogd
is van belang, dat het gras flink in
aar wordt gedrukt. De lucht moet
spoedig mogelijk uit het gras
rden verdreven en door het gras
st in elkaar te rijden is het gevaar,
bij het open maken van de kuil de
jit naar binnen dringt ook kleiner,
halve minder gevaar voor broei en
h ons gebied werd en wordt bij het
rken met de opraapwagen het gras
estal naast de kuil gestort. Het wordt
a op de kuilhoop gebracht met de
aan of ook wel met de grasvork op
I tractor. Op het vasteland wordt al
kele jaren met de opraapwagen over
kuilhoop gereden en al rijdende ge-
t. We hebben de indruk, dat de
xelse loonwerkers met deze wijze
werken nog Wat moeilijkheden
dden. Toch lijkt het ons van belang,
t ook op Texel bij 'het werken met
opraapwagen tot deze manier van
irken wordt overgegaan.
Wel lijkt het ons nodig daarbij op te
rken, dat het vastnjden in dit geval
t uitsluitend met de opraapwagen
n gebeuren. Wil het mogelijk zijn om
I.i;::
Vorig jaar voor het eerst maakten we
nnis met een beschadiging in bieten,
op het vasteland al jaren bekend
maar die voorzover wij wisten in ons
bied nog niet was voorgekomen. We
idden hulp van anderen nodig om
ist te stellen met welke schade we in
t geval te maken hadden. Het bleek
beschadiging van thrips te zijn.
Thrips zijn hele kleine diertjes, die
de praktijk wel aangeduid worden
s „onweerbeestjes". Hun geringe af-
eting is geen beletsel om een gewas
erk te beschadigen.
De beschadiging in de bieteplanten
inmerkt zich door een bepaalde kron-
iling van het blad. Verder is de groei-
mt in veel gevallen zwart. De kleur
met de opraapwagen over de kuil te rij
den, dan zal het nodig zijn in de tijd,
dat de wagen geladen wordt met een
verzwaarde tractor het gras aan de
kuil zoveel mogelijk vast te rijden.
Een licht gronddek
De vorm van de graskuil, die ver
eist is bij het over de kuil rijden is ook
van belang voor het gronddek. Voor
een vastgereden kuil, die afgedekt
wordt met wat zwaarder plastic is een
licht gronddek voldoende. Zo'n licht
gronddek kan men echter alleen op een
kuil met vlakke wanden aanbrengen.
Op een kuil met steile wanden is het
beslist nodig op de onderste helft een
zwaar gronddek aan te brengen om de
grond op de bovenste helft op de kuil
te houden. Alleen als de wanden vlak
zijn kan zonder gevaar voor afglijden
van de grond op de hele kuil worden
volstaan met een gronddek van 15 -
20 cm. En bij gebruik van polyethyleen
van 0.15 mm is een dergelijk gronddek
voldoende.
van dc bieten is ook anders dan van
een normale biet.
Vorig jaar is het voerzever we kun
nen nagaan bij één geval gebleven. Dit
jaar hebben we deze „ziekte al op twee
bedrijven gevonden. Gelukkig is er
voor deze kwaal een goed medicijn. Na
een bespuiting met parathion bleek vo
rig jaar het gewas direkt weer aan de
groei te gaan.
Mocht u een afwijking in uw bieten
gewas vinden, die doet denken aan de
'hier bedoelde schade, dan zullen we
het op prijs stellen om hiervan op de
hoogte te worden gesteld.
Het is niet de eerste keer, dat dit ge
beurd, ma§T enkele dagen geleden
kreeg ik van „hogerhand" de vraag nog
weer eens voorgelegd uit welke groep
van boeren nu de meeste vraag om
voorlichting kwam. Er werd daarbij
uitgegaan van drie groepen boeren, te
weten: a. een toplaag, b. een grote mid
dengroep en c. een flinke groep bene
den het midden.
Nu lijkt het me niet onmogelijk, dat
er heel wat mensen zijn, die het stel
len van vragen als een bewijs van wei
nig weten beschouwen. Het feit, dat je
een vraag stelt bewijst, dat je iets niet
weet en als men dus heel dikwijls iets
vraagt zou dat kunnen wijzen op een
groot gebrek aan kennis.
Naar mijn mening bewijst de prak
tijk, dat dit laatste niet juist is. Dat
geldt niet alleen voor het vragen van
landbouwvoorliching, maar naar ik
meen is het op alle levensgebieden zo,
dat er veel meer vragen komen uit de
„toplaag" dan uit de „onderlaag".
Uiteraard zullen op deze regels ook
uitzonderingen zijn, maar als algemene
waarheid kunnen we wel zeggen, dat
we hoger aankijken tegen de man, die
ons de laatste weken om de andere dag
een probleem voorlegde dat tegen z'n
collega, die in een reeks van jaren
blijkbaar nooit een probleem heeft ge
had.
In heel veel gevallen zal het wel zo
zijn als één van m'n trouwe klanten het
nog al eens zegt: „Ik had wel gedacht,
dat het advies zo zou zijn, maar ik wil
graag m'n eigen mening toetsen aan
die van anderen". En die „anderen" zijn
voor hem als landbouwer ook de land-
bouwvoorlichters.
SAMENKOMST VOLLE EVANGELIE
Vrijdag 5 juni, aanvang acht uur,
wordt in het Rode Kruis-gebouw een
volle Evangeliesamenkomst gehouden.
Spreker is de heer E. Jongman.
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
3 „En óf ie dat klaarmaakt. De vent
eeft dubbele hersens, als wij nog hal-
erwege zijn is hij al om de hoek. Her,
geloof niet dat ie een domme jongen
fen, dat mag ik toch zonder groot-
v0! )raak zeggen. Meermalen heb ik het
ehad dat ik dacht: burgemeestertje...
fl 'at Sa je nou uithalen. En later bleek
nl( at hij al had gezien, waar wij nog
een benul van hadden. Maar ik ge-
»f nooit dat ie hier blijft, op de duur
alen ze hem wel ergens naar toe waar
nog méér tot zijn recht komt".
„Inmiddels", constateerde Herman,
eVÉ zitten we dus nog met jouw onopge-
ste vraag. Wie van de heren? Want
ie burgemeester kun je nou ook wel
fschnjven".
„Geen van de vier, Her. Er moet iets
iders achter zitten. Maar ik ben er
fan overtuigd dat het geen zuivere
off ie is. En mijn naam is geen Job
tosman, als ik er niet achter kom. Al
Urt ooet de onderste steen boven!"
Toen hoorden .ze Hanna bij de deur
n vonden de heren dat het hoog tijd
ferd, om een spelletje schaak te gaan
«ginnen.
Klereq Interieurverzorging n.v. te
Den Helder, zal vanaf 1 juni j.l. iedere
maandag de gehele dag voor de ver
koop gesloten zijn.
Naar de direktie ons mededeelde
heeft zij tot deze ingrijpende maatregel
moeten besluiten in verband met het
verlenen van de vrije dagen van het
verkopend personeel. Tot heden werd
dit geregeld met een rouleersysteem,
maar dit voldeed in de praktijk niet.
Immers, doar 'het bestaande systeem
ontbraken iedere verkoopdag één of
twee verkopers(sters), hetgeen belem
merend werkte op het goed functione
ren van het bedrijf. Ook de clinten heb
ben dit dikwijls als onaangenaam erva
ren.
Door de maandagsluiting kan het
verkopend personeel nu op iedere
maandag de vrije dag genieten, waarna
het voltallig aanwezig is vanaf dinsdag
tot zaterdag Het dienstbetoon kan
hiermee tot het optimale worden opge
voerd, hetgeen de cliënten ten goede
zal komen.
De direktie is er zich van bewust dat
deze maatregel een inbreuk kan maken
op de koopgewoonten van de cliënten,
die toch ook op maandagmiddag gaarne
willen winkelen. Niettemin hoopt zij
dat de cliënten begrip zullen tonen voor
genoemde maatregel.
Gedurende de afgelopen maand heb
ben burgemeester en wethouders van
Texel aan de navolgende personen, in
stanties of verenigingen bouwvergun
ningen verleend.
De heer D. Krijnen te Den Burg voor
de verandering en uitbreiding van een
woonhuis aan de Keesomlaan te Den
Burg; de heer P. Schuijl te De Koog
voor de bouw van een personeelsver-
blijf aan De Koog, K 58 a; de heer C.
Drijver te Oosterend voor de verande
ring van een woonhuis aan de Vlie-
straat te Oosterend; de Woningbouw
vereniging Texel te Den Burg voor de
bouw van tien woningen aan Den
Hoorn; de heer K. Kikkert te De Koog
voor de uitbreiding van een zomerwo
ning aan de Kamerstraat te De Koog;
de heer M. van Exel te De Cocksdorp
voor de uitbreiding van een woonhuis
te De Cocksdorp, E 50 a; de heer J. R.
Boom te Oudeschild voor de verande
ring* en uitbreiding van een woonhuis
aan de Heemskerckstraat te Oudeschild.
HOOFDSTUK II
Het lastige raadslid
Jeppe Beninga was een lange, mage-
man, altijd gekleed in een zwart pak
[olgens de mode van 1892, met een plat
^Pggend boordje en een strikje, waarbo-
SCHOOLVOETBALTOERNOOI
30 MEI 1970
VAN VOORTGEZET ONDERWIJS
OP TEXEL
Begunstigd door stralend voetbal-
weer zijn afgelopen zaterdag de school-
voetbalwedstrijden van het voortgezet
onderwijs gehouden. Aan het toernooi
namen 17 teams deel.
Gespeeld werd in drie groepen, nl.:
groep 1: spelers van 16 jaar en ouder;
groep 2: spelers van 14 en 15 jaar,
groep 3: de brugklassen.
Uitslagen:
Groep 3:
Poule A: 1 A-O 1 1—1; 1 C-l A 1—2;
0 1-1 C 3—0.
Poule B: 1 D-l B 0—1; 1 B-O 2 1—1;
O 2-1 D 0—2.
Finale: O 1-1 B 06.
Groep 2
Poule A LTS 3-HAVO 3 1—1;
LTS 4-HAVO 3 0—0; LTS 3-LTS 4 4—0
Poule B: MAVO 3-HAVO 3 0—2;
MAVO 3-LTS 4 2—3; LTS 3-HAVO 3
40. LTS 3 kampioen.
Groep 1
Poule A LTS 1-HBS 2 1—1; HBS 1 -
LTS 2 4—0; HBS 2-ULO 2 1—0, ULO 2
-LTS 1 0—6; LBS 1-LTS 1 0—2.
Poule B ULO 2-LBS 1 1—0; ULO 1-
HBS 1 0—0; LTS 2-ULO 1 0—0; HBS 2-
LBS 1 1—0.
Finale: HBS 1-LTS 1 1—1 (LTS wint
na strafschoppen).
De finale in groep 3, tussen 1 B en
O 1, was al gauw beslist, nadat de ver
dediger van O 1, in eigen doel had ge
schoten. Regelmatig brachten de spe
lers van 1 B de stand op 60. profi
ciat 1 B.
In groep 2 werd een halve competitie
gespeeld. LTS 3 kwam hieruit als over
tuigend winnaar te voorschijn, getuige
de doelcijfers: 9 vóór en één tegen.
In groep 1 werd een spannende finale
gespeeld tussen HBS 1 en LTS 1. In de
eerste helft scoorde Jan de Waal met
een zeer beheerste kopbal het eerste
doelpunt voor HBS 1. Na de rust, waar
in HBS een veldoverwicht had, werd
een fout van de HBS-keeper Gulmans
doeltreffend afgestraft door Martin
Laan. Bij het eindsignaal een gelijke
stand, waardoor verlenging noodzake
lijk werd. Na de verlenging nog geen
beslissing. Strafschoppen moesten de
winnaar aanwijzen. Na een zenuwslo
pende serie van drie maal vijf straf
schoppen was LTS 1 het meest koel
bloedig.
Eindstand:
Groep 1: 1. LTS 1; 2. HBS 1; 3. HBS 2;
4. ULO 1; 5. ULO 2; 6: LTS 2; 7. LBS.
Groep 2: 1. LTS 3; 2. HAVO 3; 3.
LTS 4; 4. MAVO 3.
Groep 3; 1. 1 B; 2. O 1; 3. 1 A; 4. 1 D;
5: O 2; 6 1 C.
De prijzen werden uitgereikt door de
heer De Winter, conrector van de Rijks
scholengemeenschap. Een woord van
dank werd gebracht aan de scheids
rechters, die de wedstrijden goed heb
ben geleid en aan de leraren lichame
lijke opvoeding, die de organisatie van
het toernooi voor hun rekening hebben
genomen.
Naar wij vernemen zullen de trai
ningsuren 's zondags van 12 tot 2 uur
in de Burgemeester De Koning-hal
voorlopig stopgezet worden.
De» eerste prijs voor een clubembleem,
uitgeschreven onder de jeugdgroep, is
gewonnen door mej. ,F. Bosma. De
tweede prijs ging naar W. Bosma, de
derde naar Chris Bakker.
Op zondag 31 mei j.l. nam de drum
band van het Kon. Texels Fanfare
corps deel aan het door de drumband
Wieringerwaard georganiseerde drum
bandconcours. De band keerde met 2
dikke eerste prijzen eilandwaarts. Men
kwam uit in de 2e afdeling alwaar men
192 punten moest behalen voor een le
prijs. De band wist er 202 bij elkaar te
slaan.
De tamboer-maitre D. Haker kreeg
bij de Maitre-beoordeling 78 punten
toebedeeld, ook een le prijs.
Geen gek resultaat, temeer daar de
band weer de nodige debutantjes telde.
Houd je zenuwen dan maar eens op je
plaats.
(advertentie I.M.)
Wilt U morgen even gaan
stemmen op een partij voor
doodgewone mensen, dus
voor ons Tesselaars, alle
maal
57. „Ik ben er zeker van!" mompelde
smidje Verholen. „Dat was de spuit uit
het kasteel van Balderik de Woeste!
Maar.o jemie! Dan moet dat heer
schap met die donkere bril de Kludde
zijn! Of een handlanger van hem! Of
misschien Vosmaer, de schurkachtige
bediende! O, wat jammer, dat ik het
nummer van die auto niet heb opgeno
men! Dan had ik kunnen uitzoeken aan
wie die wagen toebehoorde!"
Spijtig hoofdschuddend over het ver
loren gaan van een zo belangrijke aan
wijzing stond smidje Verholen van het
bankje op en hij besloot de zojuist be
spoten groentewagen te volgen. Dat
spuitwerk zou immers wel een reden
hebben gehad
Tenslotte draaide deze groentewagen
een deftige buurt van de stad in, waar
keurige kindertjes en nuffige dienst
meisjes aanschouwd konden worden.
Daar, in die deftige buurt begon de
groenteman te verkopen. Intussen na
derde ook een ijverige bakker, die met
een breed gebaar zijn wagen opende en
e'en weelde van goudbruin gebakken
broden te voorschijn toverde. En toen.
ja, werkelijk! Plotseling was claar weer
die geheimzinnige auto, die ditmaal een
sissende wolk van fijne druppeltjes deed
neerdalen over het brood! De brave
bakker, die juist bezig was m zijn boek
je na te zien hoe het er met de maand
rekeningen voorstond in deze deftige
buurt, merkte niets
„Wel verdikkeme nog an toe!" mop
perde smidje Verholen, die achter een
boom stond opgesteld en alles had ge
zien. „Daar was me die wagen wéér te
snel af! Nou heb ik dat nummer wéér
niet gezien. Maar waarom spuiten ze
Tja...., dat vragen wij ons ook af.
toch? Wat mag daarvan de reden zijn?"
We vinden het maar een raar zaakje.
De brave bakker echter wist nog altijd
van niets en wandelde rustig de tuin
in van een deftig huis. Op een naam
bordje stond te lezen: Mr. J. E. de Wael
van Nimweeghen, direkteur Stedelijk
Museum.
Het was dus een geleerd, ontwik
keld en deftig persoon, die daar woon
de.
'i| PI I' BI
ven een grote adamsappel zichtbaar
was. Zijn gezicht was gelig, zijn wangen
ingevallen, zijn neus groot en hakig,
zijn mond als een dunne streep en als
hij sprak, deed hij dat op een zeer
plechtige wijze.
„Ene verkoudheid heeft mij in haren
greep", placht Beninga te verklaren,
wanneer de zeer grote witte zakdoek,
niet ongelijk aan het lakentje van een
kinderledikantje, uit zijn diepe broek
zak te voorschijn moe'st komen. Onder
zijn grauwe wenkbrauwen staarden
echter een paar zeer felle ogen de we
reld in, met opmerkelijke kleine pupil
len, zodat het leek alsof er naalden
priemden van achter zijn bril, die hij
immer opzette als hij sprak en afzette
als hij las. Dus sprak men van Benin-
ga's „spreekbril"!
En hij sprak zeer vaak.
Dat had hem in de gemeenteraad ge
bracht. Jeppe moest van politiek niets
hebben. Dat was, zo verklaarde hij „ene
vuile sloot" waar men maar beter verre
vandaan kon blijven. De gemeenteraad
van Terwervé nu was geheel en al ver
politiek, zoals een kind kon zien. Ter-
werve behoefde een man die geheel vrij
stond, een man met een eerlijke over
tuiging, die zwart durfde noemen en
recht op zijn doel afging, om opgemel-
de moddersloten te reinigen. Zo stichtte
Jeppe Beninga, samen met de ouwe
rentenierende boer Bakkum en de huis
jesmelker Toepoel, van wiens huizen-
bezit onlangs een deel onbewoonbaar
was verklaard door het verpolitiekte
gemeentebestuur, de partij „Gemeente
belang" en kwam hij de gemeenteraads
verkiezingen met een „vrije lijst" uit.
Nu was Jeppe Benmga een in Ter-
werve algemeen bekende figuur. Zelfs
de vreemde import, die met de indu
strie was meegekomen, kende hem van
aangezicht tot aangezicht. „Wie is die
malle vrijer?" was het eerste wat de
jonge mevrouwtjes en de onverschilli
ge arbeiders vroegen, wanneer ze hem
statig, het bovenlijf bewegend, als een
schip door een kanaal, door de Hoofd
straat zagen stiefelen.
Er waren in Terwerve mensen die
meenden dat Jeppe Beninga een alle-
menselijk wijze kerel was, die alle ge
stelde machten in zijn zak had. een
indruk die door Jeppe zelf bij iedere
gelegenheid bevestigd werd. Er waren
ook mensen die het helemaal niets kon
schelen en die vonden dat het geen
kwaad kon, als dat stelletje kletskou
sen in de raad eens opgefrist werd. En
tenslotte waren daar de speelse guiten,
die zich wel wat voorstelden van ge
meenteraadsverslagen waarbij Jeppe
sprekend werd ingevoerd en zuiver
voor de gijn op de lijst-Beninga stem
den. Al die lieden waren hoogst ver
wonderd, toen ze merkten dat Beninga
„er in" was en een groot deel verklaar
de alleen maar op hem gestemd te heb
ben, omdat ze dachten dat hij het toch
nooit halen zou.
Sindsdien was Jeppe Beninga edel
achtbaar. En toen begon voor hem de
schoonste tijd zijns levens.
Voorheen had hij alleen nog maar in
gezelschap, op straathoeken en af en
toe op een vergadering, aan deze en ge
ne van zijn inzicht blijk kunnen geven.
Nu deed hij dat in de raad en het kwam
daarenboven nog in de krant en hij
kreeg tenslotte nog presentiegeld ook.
En niemand kon zeggen dat Jeppe Be
ninga een zwijgend raadslid was.
Hij luisterde naar ieder die een grief
had en zocht ze desnoods op. Er kon
's avonds geen straatlantaarn dienst
weigeren, er kon geen kuil in de straat
of geen huis langer dan een week leeg
zijn, of Jeppe trok zijn conclusies en
dat bij voorkeur in de raad. De rond
vraag had zijn voorliefde. Eenmaal was
er niemand die iets had en toen had
burgemeester Bosanquet vriendelijk ge
vraagd „Meneer Beningau ook
niet?" Alle raadslden lachten, maar ze
lachten te vroeg, w^ant natuurlijk had
Beninga wat en het werd geen half tien
maar kwart over elven.
Er waren allerlei mensen die zich tot
Jeppe Beninga wendden als zij meen
den benadeeld te zijn door de burge
meester, of tegengewerkt door de di
rekteur van gemeentewerken, of ten
onrechte ge-verbaliseerd door een agent
en zij wisten Jeppe, hun kampioen, die
de draak van het onrecht zo al niet
zou verslaan, dan toch een paar harde
woorden zou toebijten.
Meermalen kreeg Jeppe een tip, om
hier en daar z'n neus eens in te steken,
dan zou hij wel iets ruiken dat onfris
ws. En sinds het raadslid Beninga als
gevolg van zo'n tip, inderdaad eens had
ontdekt dat een aznnemer van gemeen
tewoningen de hand lichtte met de
lengte van de heipalen, op een dag dat
de opzichter nét een snipperdag had,
wist hij het lot van Terwerve in zijn
hand.
Burgemeester Bosanquet en wethou
der Buisman, diens wat slaperige colle
ga Hakvoort die er wel een beetje voor
spek en bonen bijzat, benevens alle
ambtenaren die iets met de gemeente
uit te staan hadden, hielden Beninga in
de gaten. Hun oordeel over hem was
gelijkluidend, maar, zoals Job Huisman
zei „Wie zijn vijand weinig acht, wordt
er licht door omgebracht".
Ongetwijfeld verlevendigde Jeppe
niet weinig de gemeenteraadsvergade
ringen en de verslagen „aerzelve" zo
als hij het zou zeggen, maar je moest
ook nog deksels voor de vent uitkijken,
want hij had niks anders te doen dan
overal te snuffelen en genoot ervan als
hij de gemeente, haar raadslieden en
bestuurderen „op de nachtspiegel kon
zetten" (eigen woarden van Zijnedel-
achtbare).
Toen dan ook, vóór de vergadering
van de raad, een korte voorbespreking
in B. en W. werd gehouden, trok Job
Huisman zijn wenkbrauwen bedenkelijk
samen, toen de burgemeester schijnbaar
achteloos zei: „O ja, heren, onze vriend
Beninga heeft gevraagd na afhandeling
van de agenda in geheime zittiqg te
gaan".
„Daar zal ie dan een gegronde reden
voor moeten hebben", zei wethouder
Hakvoort pienter, „want d'r staat in de
gemeentewet alsdat de vergaderingen
openbaar zijn".
,,'t Gaat over de grondpolitiek", ant
woordde de burgemeester en Job Huis
man maakte een onwillekeurige hand
beweging. Zou de vent soms
„En in dat geval", ging de burge
meester verder, „kan het nodig zijn be
sloten te vergaderen, om speculatie te
voorkomen, nietwaar?"
(wordt vervolgd)
