oorpagina
SMID JE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
gametuwtijdmee-ga naardenmb
00K VOOR
HOGE SPAARRENTE
jongens en meisjes
UMDBOUW en VEETEELT
schapenhouderij van
Inov. '69 tot 1 nov. '70
4,-
3,—
7,-
Algemene vergadering
bedrijfsvereniging
Secertariaat
aquariumvereniging
Ziekenverpleging-A
ST.LIDWINA
ZIEKENHUIS
VEKHAAL UIT DE KRANTENWERELD
>riek voor
OihKt rnljikfii'
>im f»vonintsrn
Derde blad Texelse Courant, vrijdag 29 januari 1971
Ivvel we zeker niet kunnen stel-
I at de gegevens, die in de perio-
Jrn 1 november 1969 tot 1 novem-
\970 op 49 Noordhollandse scha-
drijven zijn verzameld maatge-
I zijn voor de hele schapenhoude-
gen we aan 't rapport, dat over
edrijven is verschenen toch wel
grijke waarde toekennen.
I rapport, dat verzorgd is door het
llentschap voor de Rundveehou-
|te Alkmaar vermeldt de gegevens
|0 Texelse bedrijven met schapen
Noordhollandse bedrijven. We
er in dit artikel iets van vertel-
Texelse bedrijven
I gemiddelde oppervlakte van de
Jxelse bedrijven, die aan het on-
Jek hebben deelgenomen is 22
let gemiddelde aantal melkkoeien
|ze bedrijven was ruim 16. Daar-
jwas het aantal stuks jongvee ge-
tld eveneens ruim 16.
gemiddeld aantal „lamschapen"
Texelse bedrijven was 101. Daar-
i werden er gemiddeld 40 enter
gehouden. In het spreekgebruik
liet rapport wordt aan het totaal
■„lamschapen" en enterlingen de
tiding fokooien gegeven. De Tex-
Sedrijven hadden derhalve gemid-
■140 fokooien.
alle vee, dus melkkoeien, jongvee
hapen omgerekend worden op
^ee blijkt het aantal grootvee-een-
i per bunder op de Texelse bedrij-
i te zijn.
De vaste wal
gemiddelde grootte van deze be-
:n was plm. 25 ha. Het gemiddeld
1 melkkoeien was veel groter dan
Bxel, nl. plm. 29 per bedrijf. De
eebezetting was naar verhouding
ichter. Hier waren nl. gemiddeld
ïks jongvee aanwezig.
aantal oudere ^chapen was ge-
eld 42 stuks met daarnaast gemid-
25 stuks enterlingen. De schapen
ting lag dus maar op de helft van
xelse bedrijven.
veebezetting per bunder is vrijwel
aan die op de Texelse bedrijven,
92 grootvee-eenheden per bunder.
Opbrengsten per fokooi
rvoor is reeds vermeld, dat zowel
idere schapen als de enterlingen
fokooien worden gerekend. Voor
eeste bedrijven aan de vaste wal
dit ook ten volle, want in vrijwel
jevallen wordt de ram ook toege-
tot de ooien, die in het voorjaar
jeboren. Zoals bekend is gebeurt
ls regel op de Texelse bedrijven
deze wijze van berekenen is het
lijk, dat de opbrengst per fokooi
bedrijven op ihet vasteland hoger
ijn dan op de Texelse bedrijven,
it boekjaar 1 november 1969 - 1
nber 1970 was de opbrengst per
van de Texelse bedrijven ƒ119,-.
Voor de bedrijven op het vasteland was
dit ƒ134,We hebben hier dus te ma
ken met het bedrag, dat verkregen
wordt als de totale opbrengst aan ver
koop lammeren, oude schapen en wol,
plus eventueel de uitbreiding van de
schapenstapel wordt gedeeld door het
aantal fokooien.
Uiteraard speelt de sterke daling van
de lammerenprijs in 1970 ten opzichte
van 1969 hier geducht in mee. Bij ove
rige gelijke omstandigheden zou de op
brengst per fokooi in 1969 wel 25,
tot ƒ35,hoger hebben gelegen.
De kosten
Het gaat vooral om de kosten, die
duidelijk toegerekend kunnen worden
aan de schapenhouderij. Met een ge
deelte van de kosten is dit niet moge
lijk. Op een bedrijf, waar zowel koeien
als schapen worden gehouden is het
niet mogelijk precies vast te stellen
welk deel van de pacht, of bij eigen
dom van de eigenaarslasten aan scha
pen en koeien moeten worden toegere
kend. Hetzelfde geldt voor de bemes
ting. Ook de arbeidskosten zijn niet
duidelijk toe te rekenen. Verder zijn er
de algemene kosten als contributies,
assuranties, verbruik van water en
elektriciteit, die niet duidelijk toegere
kend kunnen worden.
Een aantal kosten, waarvoor dit wel
mogelijk is zijn in het rapport ge
noemd. We vinden daarvoor de volgen
de bedragen: (per fokooi)
Soort kosten
Krachtvoer
Ruwvoer
Stro
Huisvesting
Gezondheidszorg
3,50
3,50
Rente
18
ƒ16,-
Diverse kosten
9,50
Totaal
ƒ66,—
ƒ56,—
Texel vaste wal
f 20,— ƒ17,00
ƒ12,— 5,
1,50 2,—
Enkele opmerkingen
Als we het totaal van de duidelijk
toerekenbare kosten aftrekken van de
opbrengst per fokooi blijft er op Texel
een saldo over van 53,Voor de be
drijven op het vasteland is dit 78,
Bij de bespreking van het rapport
kwam naar voren, dat het vrij moeilijk
is de hoeveelheid ruwvoer juist aan te
geven. Waarschijnlijk is het juister ook
deze kosten te rekenen tot de niet dui
delijk toe te rekenen kosten. Op bedrij
ven, waar voldoende ruwvoer wordt
gewonnen komen de kosten voor ruw
voer uit de vergoeding voor het ge
bruik van de grond, de bemesting en
de arbeid, die voor de voederwinning
moet worden verricht.
De post huisvesting varieert op de
diverse bedrijven vrij sterk. Sommige
sahapenhouders redeneren, dat de ge
bouwen er in de eerste plaats zijn voor
het rundvee en dat er daarom voor de
huisvesting van de schapen niets be
hoeft te worden gerekend. We zijn van
mening, dat dit niet juist is, omdat
ook op een zuiver schapenbedrijf een
bedrijfsgebouw nodig is, al kan dit
veel kleiner zijn dan op een rundvee-
bedrijf.
De post rente bestaat uit een rente
vergoeding van 9°/o over de gemiddel
de waarde peT fokooi.
Onder diverse kosten zitten een aan
tal posten als stamboek, scheerloon, af
rastering, enz.
In een volgend artikel willen we nog
wat verder ingaan op diverse zaken,
die in dit rapport naar voren komen.
We denken daarbij aan duidelijke ver
schillen tussen de Texelse bedrijven en
de bedrijven op het vasteland en verder
aan het verschil tussen de uitkomsten
op de normale schapenbedrijven en de
fokbedrijven.
Zoals we al eerder hebben medege
deeld wordt deze vergadering dit jaar
gehouden op donderdag 4 februari.
In de loop van deze week zullen de
leden van de Vereniging de convocatie
ontvangen, waarop is aangegeven wat
het programma voor deze dag is. Bij
zondere aandacht vragen we voor het
middagprogramma. Na de middagpauze
hoopt de heer Vogelzang, voorlichtings-
deskundige voor het Consulentschap
voor de Rundveehouderij te Sneek een
causerie te houden over een reis, die
een gezelschap landbouwkundigen dit
jaar heeft gemaakt naar Zweden. Aan
de ihand van dia's zullen diverse aspec
ten van de landbouw in Zweden wor
den belicht.
Tegelijk met de convocatie ontvan
gen de leden een overzicht van de fi
nanciële toestand van de vereniging.
Verder is bijgevoegd een overzicht van
de resultaten van het onderzoek van
ruwvoer, dat in het seizoen 1970 ge
wonnen is op Texelse bedrijven. Een
vergelijking van de voederwaarde van
hooi en kuilgras van 1969 met dat van
1970 toont duidelijk aan, dat het ruw
voer van het laatste jaar een hoge kwa
liteit heeft. Daarbij mag wel worden
aangetekend, dat het slagingspercenta
ge op basis van het ammoniakcijfer
van de Texelse onderzochte kuilen
praktisch 100°/o is.
Tenslotte willen we nog vermelden,
dat de Boerderijentocht uitgesteld is
tot omstreeks 10 tot 15 februari.
Tijdens de laatstgehouden jaarverga
dering is de heer H. Prins uit het be
stuur van de aquariumvereniging ge
treden. Als secretaris werd in zijn
plaats werd benoemd de heer G. M.
Legierse, Wilhelminalaan 63, Den Burg
telefoon 3318.
105. Toen smidje Verholen een veilig
eindje uit de buurt van Stefs huis was
gekomen, bracht hij de oude auto op
gang en onder hevig geknal begon de
motor te draaien. Hij stuurde het ve
hikel het dorp uit, reed door de stille
landouwen en zette koers naar het
Knekelwoud. „Jonge, jonge, wat zal die
alchimist opkijken, als hij voor 't eerst
van zijn leven een auto ziet", gniffelde
hij. „En wat zal die Nosco opkijken,
als hij merkt, dat ik hem doorheb! Ja
ja, het zwakke, oude baasje spelen, de
ongeoefende kamergeleerde! Maar met
wat voor een reuzenkracht rukte hij
me die goeiendag en die zwarte toga uit
de hand! Nee, nee, Nosco! Jij bent niet
die, waarvoor je je uitgeeft!"
Nog veel meer bedacht de slimme
smid en hij kreeg plotseling een schit
terend idee. „Wel alle mensen", mom
pelde hij. „Die alarminstallatie om het
Knekelwoud wordt natuurlijk gevoed
door de stroomdraad, die uit Nosco's
kelder naar buiten loopt! Daarom
mocht ik er niet naar kijken. En weet
je wat ik nou 'es moest doen? Ik moest
'es met een schaar op die draad afgaan
en hem doorknippen. Dan stond de
hele zaak zonder stroom en kon ieder
een ongehinderd het Knekelwoud uit
en inlopen! Maar...., goeie help! Ik
zag de Kludde met een kaars bij al die
kostbaarheden in het oude slot staan en
enNosco kocht voor een appel en
een ei een he'el museum leegdus
die man met hoed en donkere bril en
flitspuit is ook Nosco! Dat moet wel zo
zijn, want ze zijn even groot, hebben
dezelfde soort neus en verder vormen
een donkere bril en een snor een puike
vermomming!"
ZIEKENHUIS
DEN HELDER
In ons ziekenhuis begint op
1 maart a s. voor jongens en
meisjes van 17 jaar en
7 maanden en ouder weer
een cursus ter opleiding
voor het diploma
Sollicitaties en inlichtingen
bij de adjunct-directrice,
zr. A. G. Venema,
Huisduinerweg 3, Den
Helder, telefoon (02230)
14848.
Voor de volgende cursus -
die 1 september a.s. begint
- kan men zich nu reeds
(vrijblijvend) laten
inschrijven.
van 17 jaar en 7 maanden en
ouder kunnen zich laten
inschrijven voor de cursus
ter opleiding voor het
diploma Ziekenverpleging
A, die 1 maart a.s. in ons
ziekenhuis begint.
Ook voor de volgende
cursus (1 september) kan
men zich nu reeds
opgeven.
Alle inlichtingen en
sollicitaties bij de adjunct
directrice, zr Lucidia,
Polderweg 114, Den Helder,
telefoon (02230) 12441.
DEN HELDER
Maar die onzekerheid.... Ja, als
st dat ik, als ik hieruit kwam, be-
in kon, werken kon, bij een baas
les van me wist, voor wie ik niets
e te verbergen, die me een beetje
om weer op streek te komen.
dj zuchtte diep, „dan is het om
te komen. Dan ga je aftellen, niet?
nu. zo erg als ik verlang om
weg te komen, zo zie ik er tegen
weer buiten te staan.in de
lettelijk en figuurlijk in de
want dan is de zomer óók voorbij,
r dat ik er iets van gemerkt heb",
>t hij en staarde voor zich uit.
U kan het nog niet beloven", zei
„ik kan alleen zeggen, dat ik er
zeilen voor in de mast zal span-
En zodra ik het zeker weet, kom
*t vertellen. Het toeval heeft ons
>eetje in mekaars schuitje gebracht
>el ik het tenminste. ik zal met
zaak pas vrede hebben, wanneer
weer in orde is". Hij stond op, ook
Basten rees van zijn stoel. Mark
te de hand uit.
uilen we mekaar daar de hand op
i?" vroeg hij.
t zijn verbazing en vreugde zag hij
iet een andere man was, die nu te-
ver hem stond en hem stevig de
schudde.
iaak u geen zorgen, meneer", zei
Basten, „dat ik daar nog over pie-
Ik vind dat u eeen keurige vent
en het doet me in m'n botten
d, dat er iemand is die me nog de
te waard vindt. En als het es voor-
iar mocht komen, meneer, ik reken
et op.ga het dan éérst aan m'n
w vertellen. Maar 't is voor mij al
wat, dat u hier geweest bent, dat
n mee hebt gedacht en bereid bent
ne te helpen. Ik dank u wel".
•Is u dat klaar kunt maken", zei
;evangenisdirekteur tot Mark, die
ft gemakkelijke stoel in zijn kan
toor zat, „komt die man er hoogst
waarschijnlijk wel weer bovenop. Voor
de meesten begint dan de moeilijkste"
tijd, wanneer de deur zich achter hen
sluit en ze de wereld weer ingaan".
„Mar ze worden daarbij toch wel ge
holpen?" meende Mark.
„Natuurlijk, meneer Weeda. Maar er
heerst onder de mensen nog zoveel mis
verstand en zoveel vaak onbedoelde
wreedheid. Misverstandook over
het werk der reclassering. Een bepaald
type auteurs mag de reclassering graag
vereenzelvigen met zoiets van liefda
digheid naar vermogen.... liefdadig
heid naar voor m'n ogen, hoorde ik
eens iemand zeggen. En natuurlijk zijn
er ook bij de reclassering wel mensen
die nog niet helemaal snappen waar
het om gaan. Maar toch.
„Voorzover ik weet wordt ieder jaar
bij de reclasseringscollecte, weer de
aandacht er op gevestigd", zei Mark.
„Inderdaad, en dat is heel goed. Maar
daarbij ziet men toch meest de buiten
kant. Het zou goed zijn wanneer men
eens wat dieper op dit werk inging.
is dat nou niet 'es iets voor u. voor uw
krant? Mijnentwege kunt u op alle mo
gelijke medewerking rekenen".
„Er zit wel wat in", zei Mark als in
gedachten. Opeens stond hem weer
sterk voor ogen wat hij de laatste tijd
zo dikwijls had gevoeld. Hoewel kran
tenman met hart en ziel, bevredigde
dit werk hem niet helemaal. Hij zou
zich graag méér bepaald in dienst stel
len van een taak die de mensheid
vooruit bracht. Hij zou mee willen hel
pen een goed werk ondersteunen. Maar
dan was dit waarlijk niet zo'n slecht
begin.
„Ik zal er eens met mijn hoofdredak-
teur over praten", beloofde Mark, „dit
geval Van Basten heeft me eigenlijk
met de neus gedrukt op toestanden,
waarin ik me nooit voldoende heb in
gedacht. Het is met genoeg dat één zo'n
man geholpen wordt, ze moeten alle
maal een kans hebben".
„Dan hoop ik u wéér te zien", zei
de direkteur opstaande en schudde
Mark hartelijk de hand.
Toen Mark hoorde hoe de grote deur
achter hem dichtsloeg en gegrendeld
werd, stond hij stil en keek naar bui
ten. Zó sta je dus, als je ontslagen
wordt, dacht hij, hier op straat.... en
begin dan maar. Het leek hem £en
goed begin voor een mooie reportage.
En, het hoofd alweer vol plannen,
haastte hij zich naar zijn bureau.
HOOFDSTUK XI
„Een jaar is zó om"
In het grote restaurant van Schiphol
zaten ze, aan een tafel voor het raam,
om Mies uitgeleide te doen. Van Do
ren, zijn vrouw en Mark. Mark vond
het heel plezierig, dat hij uitgenodigd
was, al betekende dit afscheid voor
hem meer dan een oppervlakkige de
monstratie van vriendschap. Naarmate
haar vertrek naar Amerika nader
kwam, besefte hij des te beter dat hij
voor Mies méér voelde dan gewone
vriendschap.
Tijdens de gesprekken had hij ge
merkt, hoe ze vol verwachting uitzag
naar haar werk in de Nieuwe Wereld,
waar ze het materiaal zou verzamelen
voor haar proefschrift waarop ze straks
zou promoveren.
Mark liet zich nimmer in een hoekje
duwen, wanneer het ging om het werk
van de krant. Maar an zijn privè-leven
was hij veeleer verlegen, bang zich op
de voorgrond te dringen, en bevreesd
beslissingen te forceren, te meer naar
mate die beslissingen gewichtiger wa
ren. Hij had tot gewoonte het voor en
tegen van elke zaak nauwkeurig fte
overwegen, en in eenzame uren op zijn
kamer had hij het „probleem-Mies"
Het is goed sparen bij de NMB.
De vele spaarvormen garanderen
voor elke omstandigheid de hoogste
opbrengst. Bovendien zijn er de 8%%>
NMS-Rentespaarbrieven.
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u zich
thuis voelt!
meermalen met zichzelf behandeld. Een
ander om raad te vragen, dat kwam
niet in hem op. Dit ging alleen tussen
hem en Mies en dit moest hij zeil uit
dokteren, zo meende hij.
En wanneer hij nu eens de balans op
maakte, dan vroeg hij zich af of hij
Mies wel mocht vragen, haar carrière
vaarwel te zeggen voor een leven sa
men met hem. Zij ging nu naar Ame
rika, zou straks promoveren. En dan
zou ze het geleerde toch in de praktijk
willen brengen! Hij zelf had zich meer
malen smalend uitgelaten over de meis
jes, die de belastingbetaler en de oude-
lui een hoop geld kostten om zich na
de studie aan de" universiteit, van alle
leerboeken en alle wetenschappen niets
aan te trekken en lekker te trouwen.
„Ze hadden naar een huishoudschool
moeten gaan", had hij gestormd onder
het gelach van de collega's, die zich
daarover helemaal niet zo druk maak
ten.
En nu zou hij zelf Mies moeten vra
gen, datzelfde te doen? Trouwens, zou
Mies hem wel willen hebben? De jour
nalistiek maakte je niet rijk. Hij had
een goede baan aan De Avondpost. Tja,
misschien werd hij nog wel eens hoofd-
redakteur. Maar.was dat werkelijk
zijn ideaal?
Steeds sterker werd in hem het ver
langen, z'n gaven op ander terrein nut
tig te maken. Er was zo veel nood, zo
veel ellende in de wereld en de mensen
wisten er zo weinig van. Ook hier ech
ter speelde zijn afschrik van forceren,
van doortasten, hem parten. Hij wacht
te tot hem een kans geboden werd,
maar hij ging die kans niet opzoeken.
Op het grote platform van het vlieg
veld stonden de grote zilverblinkende
vogels, als duiven op het nest, te wach
ten tot ze konden uitvliegen. En tel
kens weer maakte er één zich met da
verend geronk van de koppel los,
taxiede omzichtig naar de startbaan,
om dan en'kele minuten later, met grote
snelheid en dreunende motoren, voort
te stormen tot de wielen losraakten van
de grond. En even behoedzaam kwa
men andere vogels terug op het nest,
werden netjes gemanoeuvreeerd naar
een plaatsje op het platform, de blauwe
opstapwagens reden aan, de trap rolde
voor de deur, en uit de neus van de
machine schoof de bagage langs de
transportband op de kleine platte wa
gentjes, die straks met hun last de
douane-zaal zouden binnenrijden.
(wordt vervolgd)
