ieve zuster Ursula
Wat u onthouden moet
SMIDJE VERKOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
gametuwtijdmee-gamardenmb
00K VOOR
HOGE SPAARRENTE
LANDBOUW en VEETEELT
K. Plantinga Zoon. Bolsward. Anno 1870.
Betere hulp voor
40.000 kinderen
Derde blad Texelse Courant, vrijdag, 23 april 1971
rubriek voor I Omiw
Op dit moment is het niet moeilijk
om aan te geven op welke bedrijven
de stikstof op het grasland nog niet
is gestrooid, of te laat is gestrooid. Je
kunt ze nu op verschillende gedeelten
van ons eiland weer zien. Weiden, die
nog de „rode" kleur van de rusttijd
hebben. Mogelijk zou de stikstof, die
kort na 25 maart werd gestrooid op
dit moment wel ongeveer een zelfde
uitwerking hebben gegeven als de
stikstof, die al in begin maart op het
land kwam. We zitten echter nog al
tijd met het feit, dat regen niet op be
stelling wordt geleverd. De stikstof,
die de laatste weken is gestrooid ligt
nog onwerkzaam op de grond. De
vroeg gestrooide stikstof heeft geprofi
teerd van de regen, die in de eerste
25 dagen van maart is gevallen en is
nu flink aan het werk.
Een eerste punt, waar we u in dit
artikeltje op willen wijzen is het be
lang van een vroege stikstofbemesting.
Vrijwel ieder jaar is daar voordeel mee
te halen.
Vroege weiden
Een tweede punt, dat er dit voorjaar
weer duidelijk uitkomt is do voor
spring van de nieuwe weiden. Speciaal
het in de zomer van 1970 ingezaaide
grasland is duidelijk voor bij het oude
grasland. Maar als geheel is het duide
lijk, dat bedrijven, waar regelmatig
nieuw grasland wordt ingezaaid een
voorsprong hebben op bedrijven, waar
aan het vernieuwen van grasland niets
wordt gedaan.
We moeten blijven hameren op de
I grote voordelen van het regelmatig
vernieuwen van de graslandpercelen.
Een Texelse boer die daar de smaak van
te pakken heeft meent, dat bij het na
laten van graslandvernieuwing onvol
doende wordt geprofiteerd van de mo
gelijkheden, die in de grond verborgen
zijn. Door het „zwart" maken van het
grasland en het daarna ploegen maak
je voorraden „wakker", die bij het rus-
I tig laten liggen van het grasland onge-
bruikt blijven.
Intussen moeten we wel zeggen, dat
I we het voorjaar niet de meest geschik-
I te tijd vinden voor het verrichten van
I deze operatie. We kunnen ons voorstel-
llen, dat bepaalde veehouders de buik
I zo vol hebben van de te lage produktie
Ivan slecht oud grasland, dat ze er in
I het voorjaar de frees en ploeg in zet-
1 ten. Ze moeten dan echter wel beden-
I ken, dat het produktieverlies in dit ge
val „rond" het inzaaien veel groter is
dan bij inzaai van 15 juli - 15 septem
ber.
Nog vroegere weiden
Ook dit jaar blijkt weer duidelijk,
dat als men werkelijk over een zeer
vroege weide wil beschikken, dat men
dan in de richting van een kunstweide
met Italiaans raaigras moet gaan. Het
is voor een melkveehouder om te kwe
len als je ze kunt vertellen, dat er ook
dit jaar weer bedrijven in polder Eier-
land waren, die in de laatste dagen van
maart de melkkoeien overdag van stal
konden halen om ze in een royale wei
de te brengen.
Mogelijk, dat de jaarproduktie van
Italiaans raaigras niet hoger ligt dan
van een perceel goed oud grasland. Het
voordeel is echter wel, dat je in het
voorjaar de kans krijgt om de koeien
2 weken eerder van stal te laten gaan
en ze in de herfst langer overdag bui
ten te laten.
Vooral voor bedrijven, waar nog wat
bouwland aanwezig is, is een perceel
Italiaans raaigras goed op z'n plaats.
We willen in dit verband nog eens wij
zen op het grote belang van onderzaai
van Italiaans raaigras in granen. In
veel gevallen is dit al gebeurd tegelijk
met het zaaien van het graan. Als dit
niet gebeurd is betekent dit beslist niet
dat de kans voor dit jaar is verkeken.
Ook als het graan al boven de grond
staat en zelfs na de onkruidbestrijding
met de gele kleurstoffen is er nog een
mogelijkheid van onderzaai van Itali
aans raaigras. Als het in de tijd van
het inzaaien voldoende vochtig is, of in
de weken daarna voldoende regen valt
is de slagingskans bijna even groot als
bij gelijke inzaai met het graan. Boven
dien voorkomt u bij het latere zaaien
het risico van een te hoog opgroeien
van het gras in het graan.
In gevallen, waar het Italiaans raai
gras alleen moet dienen om in de herfst
een weide te hebben, is een hoeveel
heid van 20 - 25 kg zaaizaad per ha
voldoende. Als men het plan heeft om
het perceel in het volgend seizoen als
weide te gebruiken, dan moet de zaad-
hoevee^heid minstens 30 kg per ha zijn.
Een zaak, die ons
bezig blijft houden
Diverse Texele rundveehouders we
ten het wel. De redakteur van deze ru
briek ziet nog wel iets in het geduren
de het hele weideseizoen 's nachts op
stallen van de melkkoeien.
Vieux
Plantiac
We moeten wel constateren, dat het
aantal bedrijven, dat in ons gebied de
ze methode toepast, niet groter wordt,
al mogen we rustig vaststellen, dat de
bedrijven, die dit doen hiermee goede
resultaten krijgen.
Intussen mogen we wel zeggen, dat
er landelijk meer aandacht voor de me
thode van het 's nachts opstallen komt.
Kort geleden waren we op het proef
bedrijf voor de veehouderij in Millin-
gen en het bleek, dat men ook daar een
goede kijk op dit systeem heeft.
Wel is gebleken, dat een wijze van
toepassing, waarbij de koeien vanaf
het moment, dat ze s' middags op stal
gaan totdat ze 's morgens weer in het
gras komen niets te happen krijgen,
melk kost. Dat verwondert ons hele
maal niet.
Er behoeft echter geen produktiever
lies op te treden als de dieren op stal
zo'n 1000 gram zetmeelwaarde kunnen
opnemen. Dit komt overeen met zo'n
3 kg hooi, of met een gift van 1 kg
droge pulp en 1 - 1Y2 kg hooi. Ook in
Millingen had men de overtuiging, dat
de besparing van gras, die op deze wij
ze te bereiken is groter is dan de hoe
veelheid ruwvoer, die in de nacht moet
worden gegeven.
We denken er niet over om een
vraagteken te zetten achter de medede
ling van melkveehouders, dat de pro
duktie van de koeien duidelijk stijgt
als ze na enkele weken van overdag
buiten en 's nachts op stal volledig in
de weide blijven. Dat zal wel zo zijn.
Het komt ons echter voor, dat met
de methode van het 's nachts opstallen
de produkie gelijkmatiger is en in de
tweede helft van de zomer hoger ligt
dan bij de dieren, die dag en nacht bui
ten zijn.
Een punt, waarover iedereen het eens
is, is dit. Met de methode van het des
nachts opstallen kan de oppervlakte
grasland, die men „onder" de koeien
moet houden belangrijk kleiner zijn
dan bij het volledig weiden.
Er zijn 40.000 kinderen in ons land,
die van hun ouders niet de opvoeding
kunnen krijgen, die ze nodig hebben.
Hoe dat komt is niet in een paar
woorden te zeggen, maar die kinderen
èn hun ouders moeten geholpen wor
den. En ze wórden ook geholpen; door
de kinderbescherming, zo goed als
maar mogelijk is.
Dat is onder meer een kwestie van
geld. Voor een zeer groot deel komt
dat geld van de overheid, die het werk
van de kinderbescherming ongeveer
40 verenigingen en tehuizen! subsi
dieert.
Maar voor beter werk, voor betere
hulp is méér geld nodig. Er is behoef
te aan méér deskundigen, want goed
helpen is een vak Er zijn meer men
sen nodig om kinderen en ouders zó te
begeleiden dat de eenmaal begonnen
hulpverlening ook wordt afgemaakt.
Er moet systematisch en voortdurend
naar goede pleegouders worden ge
zocht, want veel kinderen kunnen ten
slotte* toch niet naar het eigen gezin te
rug of daarin blijven. Dat „zoeken" is
een kostbare zaak. Wil de kinderbe
scherming „bij" blijven, dan moet er
geld zijn voor onderzoek daaraan
ontbreekt nog veel.
Kortom: de kinderbescherming helpt
zo goed mogelijk, maar het kan beter.
Daarom is er ieder jaar, ook op Texel,
een „SAKOR'-kollekte: deze keer van
19 tot en met 24 april.
SAKOR betekent; SAmenwerkende
Kinderbescherming ORganisaties. Alle
instellingen ongeacht „kleur, zuil of
gezindte" delen in de opbrengst. Het
gironummer is 40 40 40 ten name van
de Stichting „SAKOR" te 's-Hertogen-
bosch.
Geluk (ook: kindergeluk) is voor geen
geld te koop. Geld uw geld kan
er wèl voor zorgen dat 40.000 kinderen
beter aan hun trekken komen, dat ze
de beste hulp krijgen die maar denk
baar is en een eerlijke kans voor een
toekomst, waarop ieder kind recht
heeft.
Koninginnedag in De Koog
DE KOOG Koninginnedag in De
Koog start 's morgens om tien uur met
een „versierde optocht" door het dorp,
voorafgegaan door de drumband 'Voor
waarts Mars'. Opstellen vanaf half tien
bij de lagere school. Voor de mooist
uitgevoerde voorstellingen (enkelingen,
paren en groepen) worden prijzen uit
geloofd. Om twee uur 's middags wordt
het feest vervolgd op het sportterrein
waar kan worden deelgenomen aan al
lerlei kinderspelen.
BURGERLIJKE STAND
Geboren: Jeanette, dv. Pieter Koorn
en Cornelia van der Star; Miryam Elise
Angélique Alide, dv. Kornelis Prins en
Alida E. Goldnick; Irene Magrieta, dv.
Cornelis Boekei en Neeltje J. Roeper;
Maarten, zv. Leendert N. Broekman en
Cornelia Kuiper; Francina, dv. Jacob
Dijt en Anna Rus.
Ondertrouwd: Simon Hamstra en
Marianne J. Knol.
Overleden: Theodora Rot, wv. Heijne,
oud 91 jaar, wonende te Den Burg.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon gaat 25 april op om 5.24 uur en
gaat onder om 19.53 uur; 28 april op om
5.18 uur en onder om 19.59 uur.
Maan: 25 april N.M.; 2 mei E.K.
Hoog water ter rede van Oudeschild
23 april 6.48 en 19 29; 24 april 7.48 en 20.19;
25 april 8.40 en 21.03; 26 april 9.25 en 21.41;
27 april 10.09 en 22.19; 28 april 10.47 en 22.56;
29 april 11.25 en 23.37; 30 april 12.00en—.—;
1 mei 0.1^ en 12.34.
Aan het strand is het ongeveer een uur eer
der hoog water
yj
116. Dat was heel verstandig van
smidje Verholen, want de avond zou
nog een vreemd straatje krijgen. Toen
hij de oude baas namelijk had terugge
bracht naar het kasteel, vroeg hij hem
of hij misschien dat doosje met die te
gengifpilletjes mocht hebben.
„Jae, dat sal wel gaen," antwoordde
de oude baas. „Maer soudt ghe niet lie
ver een enckel daegjen wachten tot
ick er wat meer heb? Ick moet rustigh
de tydt hebben om se claer te maecken
weet ghe".
„Nee, ik wil ze nu graag hebben",
hield de smid aan.
„Dan sal ick se haelen", zei de alchi
mist en hij wandelde het slot binnen
met de zilveren prijsbeker onder de
arm. Die zette hij zolang neer op een
tafel in de grote ridderzaal en vervol
gens zocht hij de pilletjes op om ze aan
de smid te geven. Maar ach arme, de
goede man was niet gewoon zilveren
prijsbekers te ontvangen en daarom
vergat hij zijn beker totaal. Hij wan
delde naar buiten, gaf de pilletjes aan
de smid en geeuwde: „Soo, myn beste.
Hier hebt ghe de pilleckens. Maer nu
gae ick slaepen, want ick ben vreese-
lyck moede.
De twee mannen namen afscheid van
elkaar en ieder ging zijns weegs, de
smid naar het dorp en de alchimist
naar zijn kamer. Maar we weten het al:
de mooie, zilveren beker liet hij in de
ridderzaal staan.
En smidje Verholen? Die wandelde
met zijn doosje pillen zeer tevreden
het Knekehvoud uit, dwars door de
stralenreeks van het waarschuwings
systeem. „Zie zo, laat de Kludde nu
maar denken, dat er iemand het bos is
ingegaan.grijnsde hij.
(wordt vervolgd)
feuilleton door L. van Schooten
raag
Jurg.
15. „Maakte hij grapjes?" informeer-
ie Likkens, één wenkbrauw opgetrok
ken.
,Hij dacht dat er wel gauw een tijd
)u komen, zei hij, waarin ik me meer
voor de luiermand dan voor kantoor-
ïachines zou interesseren!" Ze bloos-
fle van ergernis.
„Onbeschaamd", meende Likkens
LWanneer u mij had geroepen, had ik
[Ie kerel er uit gesmeten".
„Dat was niet nodig", antwoordde
Jrsula rustig, „hij weet nu even goed
vaar hij aan toe is".
Likkens stond op en ijsbeerde door
|>et kantoor heen en weer.
i.'t Is toch ongehoord brutaal", mop-
Jerde hij, „typisch Van IJzer, die lui
liaan nergens voor.het enige wat
ontbreekt is gebrek aan tact.
Ursula zag hem verwonderd aan.
fat meende hij met die laatste opmer-
ig? En ze vroeg hem dat ook.
Likkens aarzelde, zocht naar de juis-
woorden. „Tjakijk es juffrouw
euwensteinIk kan me levendig
foorstellen, dat de manier waarop hij
aanpakte u helemaal niet beviel
pie zou zoiets némen? En daarom is
|et juist zo moeilijk geworden, dit ge-
|al objectief te bekijken".
»Wat valt hieraan objectief te bekij-
en?" informeerde Ursula argwanend.
-Simpelweg" zei Likkens vlak „zijn
orstel: combinatie van de beide be-
fijven. Als u het van zijn kant bekijkt
het dan zo'n gek idee?"
-Waarom zou ik het van zijn kant
pijken?" meende Ursula.
LOmdat het altijd goed is, de motie-
van de tegenstander te doorgron-
leraarde Likkens „en dan ga ik
afvragen: waarom komt Van IJzer
hij u met dit voorstel?"
•Misschien staat hij zwak!" meende
rsula.
-Integendeel", Likens leunde over de
«leuning, „waarschijnlijk staat hij
sterk. Waarschijnlijk meent hij,
k nij de troeven in handen heeft".
„Dus dan voelt hij zich sterker dan
wij?"
„Precies".
„En is daarvoor reden?"
Likkens liet de stoelleuning los en
begon weer te ijsberen. Ursula's blik
ken volgden hem verontrust, een ge
voel van naderend onheil besloop haar.
„Van IJzer heeft natuurlijk ook wel
gemerkt" begon Likkens voorzichtig,
„dat het hier enige tijd een slappe boel
geweest is. Toen uw vader ziek was, en
alles rustte op de schouders van me
neer Maartens.
„Zouden we die er maar niet liever
buiten laten?" interrumpeerde Ursula.
„Ik wou zeggen", zei Likkens onver
stoorbaar voort, „in die tijd is, dank
zij de heer Maartens vooral, het be
drijf blijven draaien. Maar eh.sta-
tionnair, begrijpt u? Toen kwam u, en
nu waait er een nieuwe wind, maar dat
is nog niet direkt naar buiten merk
baar. En Van IJzer redeneert waar
schijnlijk zo, dat u er niets kwaads ver
moedend bent ingestapt, hebt gemerkt
dat de zaak er toch niet zó florissant
voorstond, en nu wel bereid zoudt zijn
een ander er mee op te knappen".
„Dan zou hij toch eenvoudig hebben
kunnen proberen, ons er uit te boren?"
„Dat kost tijd, moeite en geld. Waar
om niet getracht het in vrede en
vriendschap te doen? Van dat stand
punt uit gezien, juffrouw Leeuwenstein
zult u het hoop ik met me eens zijn,
dat het begrijpelijk is dat Van IJzer u
dit aanbod deed. Alleen de manier
waarop. daarmee gooide hij zijn ei
gen glazen in!"
„Precies", stelde Ursula voldaan vast.
„Leeuwenstein en Van IJzer", peins
de Likkens hardop „dat zou niet eens
zo'n erg gekke combinatie zijn.
twee van de grootste firma's in de
branche gecombineerd
„U schijnt er nogal verlekkerd op te
zijn", stelde Ursula vinnig vast.
„Ik?" verontschuldigde* zich Likkens
verbaasd. „O nee, maar dan vergist u
zich. Laat meneer Van IJzer maar ge
waar worden, dat Leeuwenstein weer
een nieuwe direkteur heeft!"
„En dat zal hij", beloofde Ursula.
„Dat neemt niet weg", Likkens ging
weer zitten en trommelde in gedachten
met de vingers op zijn knie, „dat we
toch terdege rekening met Van IJzer
zullen moeten houden. Het is voor hem
nu een kwestie van prestige geworden,
en ook zonder dat was hij al een van
onze scherpste concurrenten. We zullen
alle zeilen in de mast moeten spannen
en zo efficiënt mogelijk moeten wer
ken". Het laatste zei hij met opvallende
nadruk en dat ontging Ursula niet.
„U zegt dat zo nadrukkelijk", ant
woordde ze „gelooft u, dat dit op het
ogenblik niet het geval is?"
„Het kan nauwelijks", zei Likkens
schouderophalend, „ik haat het om
weer over meneer Maartens te spreken,
maar die is op het ogenblik werkelijk
niet honderd procent...."
„Wilde u, dat ik hem aan de kant
zette?"
„Nee.... dat heb ik al eens gezegd,
maar ach.we zullen 't wel rooien".
„Erg hard vooruit gaan we niet de
laatste tijd" stelde Ursula benepen vast
„sinds meneer Jonkers....".
„Dat heeft niets met meneer Jonkers
te maken" haastte Likkens zich te ver
zekeren, „we zitten een beetje in de
slappe tijd.... Jonkers wist goed te
verkopen, maar ook zichzélf goed te
verkopen, hij wist de indruk te vesti
gen, dat de zaak zonder hem niet
draaien konhet is nu al te merken
Het is goed sparen bij de NMB.
De vele spaarvormen garanderen
voor elke omstandigheid de
hoogste opbrengst.
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u zich
thuis voelt!
dat die indruk foutief was, en dat nie
mand onmisbaar is, ook meneer Jon
kers niet',.
„Weet u waar-ie zit?" informeerde
Ursula met een zo onverschillig moge
lijk gezicht.
„Ze zeggen dat ie naar Amerika ver
trokken is.begon Likkens, en Ur
sula schoot haars ondanks in een lach.
Likkens staarde haar verwonderd aan.
„Lieve zuster Ursula, ik ga naar A-
merika" citeerde ze. „Hij is tóch een
man van z'n woord".
Ze zag dat Likkens er niets van be
greep en had toch helemaal geen lust,
hem dat uit te leggen.
,,'t Zal hem daar niet meevallen",
meende Likkens tevreden, „ze kijken
daar naar resultaten".
„Het verwondert mij, dat hij niet bij
Van IJzer is gekomen", zei Ursula na
denkend.
„Hij bij Van IJzer" grinnikte Likkens
„nu, die konden mekaars bloed wel
drinken!"
„Om de een of andere reden deed dit
Ursula innig goed.
„Nu, meneer Likkens" maakte ze een
einde aan het onderhoud „de kop er
maar voor, en we zullen het wel kla
ren".
„Daar kunt u op vertrouwen" was
Likkens' bescheid en met die woorden
nam hij afscheid.
Ursula was weer alleen.
Frits Jonkers.naar Amerika!
't Was toch een ondernemende vent!
Ergens speet het haar, dat ze hem
niet voor haar bedrijf had kunnen hou
den Maar twee kapiteins op één schip
dacht ze, dat zou nooit gegaan zijn.
Haar blik ging naar de pul op de
schoorsteen.
Daarin hadden eens de bloemen van
Frits Jonkers gestaan.
„Niet sentementeel worden" bestraf
te ze zichzelf, „er zijn zaken te doen,
Ursula Leeuwenstein!"
HOOFDSTUK IX
Van Uzer slaat toe
Herman Koning, de nieuwe verte
genwoordiger van Leeuwenstein en Co,
zat met een terneergeslagen gezicht in
de stoel voor Ursula's bureau.
„Wanneer u denkt, dat het niet gaat,
ontslaat u me maar, juffrouw", zijn
stem klonk mismoedig.
(wordt vervolgd)
