Agrarische bedrijfsvoering wordt door bestemmingsplan belemmerd Lieve zuster Ursula De heer J. P. Eelman in beroepsschrift: Bestemmingsplan landelijk gebied nog niet gereed SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST B en W'. geen woning bij Oude Dijkje Felle strijd bij bedrijfsvoetbal Heisvereniging Oosterend maakte boeiende trip Commissie Sepers brengt voor 1 augustus verslag uit Tweede blad Texelse Courant, dinsdag 8 juni 1971 De heer J. P. Eelman te De Koog wil aan het Oude Dijkje een woonhuis bou wen. Volgens B. en W. is dit bouwplan in strijd met het bestemmingsplan om dat deze grond bestemd is voor agrari sche doeleinden. Aan het Oude Dijkje mogen volgens het bestemmingsplan worden opgericht: niet voor bewoning bestemde en geschikte bedrijfsgebouw- tjes met een goothoogte van niet meer dan 3 meter en met een oppervlakte van hoogstens 60 m2. De vergunning werd daarom geweigerd maar tegen deze weigering gaat de heer Eelman nu in beroep bij de gemeenteraad. Uit het omvangrijke beroepsschrift van de heer Eelman komt naar voren dat hij het niet eens is met de bepalin gen van het bestemmingsplan met na me niet met de bepaling dat in het ge bied waar hij wil bouwen alleen kleine, niet voor bewoning geschikte gebouw tjes mogen worden neergezet die niet groter zijn dan 60 m2 met een goot hoogte van 3 meter. Verder zouden B. en W. inkonsekwent handelen want de heer S. Bakker heeft langs de Koger- veldweg een woning met schuur ge bouwd terwijl hier volgens het bestem mingsplan dezelfde bepalingen zouden gelden. Wèl agrarisch De heer Eelman betoogt dat hij wel degelijk voornemens is een agrarisch gebouw te stichten. Het wordt een wo ning met bedrijfsschuur en garage. De te bouwen woning op deze plaats dient ter bescherming van de sneeuwklokjes die hier staan en die anders nogal e'ens gestolen worden. De bepaling dat hier alleen een klein niet bewoonbaar ge bouwtje mag staan, staat een doelmati ge agrarische bedrijfsvoering in de weg. Het vaststellen van een dergelijke bepaling is volgens de heer Eelman achter de gemeentetafel geschied. Het ministerie van landbouw, ruilverkave ling en planologische dienst zullen er wel geen weet van hebben. Wijzende op de heer S. Bakker die in deze omgeving (aan de Kogerveldweg) wel heeft mogen bouwen, zegt de heer Eelman dat deze man landarbeider is hoewel hij wel twee hectare grasland bezit. „Ik als agrariër met 20 ha bouw en weiland zou in hetzelfde agrarische bestemmingsplan geen bedrijfswoning met schuur mogen bouwen?" B. en W. stellen de gemeenteraad echter voor het beroep van de heer Eelman ongegrond te verklaren. Het bestemmingsplan heeft nu eenmaal de bedoeling in dit gebied buiten de daar voor aangewezen stroken bebouwing te weren, uitgezonderd noodzakelijke be- drijfsgebouwtjes. Daaraan valt niet te tornen. B. en W. wijzen er voorts op dat langs de Kogerveldweg bouwstroken zijn geprojekteerd met een zg. agrari sche bestemming C wat wil zeggen dat hier de bouw van boerderijen wèl is toegestaan. Zoals bekend kwam de aanvraag van de heer Eelman al eerder aan de orde. Hij vroeg in november 1970 een bun galow met schuur te mogen bouwen en B. en W. lieten hem wtften dat dit strij dig met het bestemmingsplan zou zijn. Hoewel dit formeel niet mogelijk was ging hij in december 1970 tegen deze mededeling van B. en W. in beroep bij de raad. Bij die gelegenheid lieten B. en W. al weten dat zij overwogen had den het bestemmingsplan te wijzigen zodat de heer Eelman wel kon bouwen, maar de door Eelman aangevoerde ar gumenten waren doorvaor toch niet voldoende zwaarwegend. Natuurmonument Het grootste bezwaar tegen het plan Eelman is dat dit is geprojecteerd aan de grens van het natuurmonument het Oude Dijkje terwijl het de bedoeling is natuurmonumenten en onmiddellijke omgeving zoveel mogelijk te bescher men. Ook kon toen door het plan Eel man niet worden voldaan aan de voor waarde ni de bouwverordening dat bij de bouw van woningen uitweg moet zijn op een weg. Om welwillend te zijn heeft de gemeenteraad 't „beroep" van de heer Eelman toch als een echt be roep besproken en niet-ontvankelijk verklaard. B. en W. hebben de heer Eelman van de ontwikkelingen op de hoogte gesteld en hem gezegd dat hij als hij van zijn recht op beroep gebruik wilde maken op de normale wijze een bouwvergunning moest aanvragen, dus door het indienen van een aan vraag plus tekeningen. Bij weigering van deze vergunning door B. en W. kon hij binnen een maand bij de raad in beroep gaan. De heer Eelman deed dat en vroeg opnieuw vergunning, nu vol gens de bepalingen van de bouwver ordening. Daarop werd, zoals te ver wachten was, op 15 maart j.l. afwijzend beschikt waarna de heer Eelman zijn beroepsschrift aan de raad schreef. Immoreel Daarin vocht hij niet alleen de bepa lingen van het bestemmingsplan aan en wees hij erop dat een ander in deze omgeving wel mocht bouwen, maar hij toonde zich ook gebelgd over het feit dat men bij het aanvragen van een bouwvergunning en bij het in beroep gaan bij de raad een compleet stel te keningen moet worden ingeleverd zo dat men veel kosten moet maken ter wijl de vergunning misschien wordt af gewezen. De heer Eelman vond dat vooral voor „de economisch zwakke ren", de „minder draagkrachtigen" maar ook voor „de middenstander" een bezwaarlijke zaak. B. en W. wijzen erop dat de heer Eelman steeds zeer welwillend is be handeld en dat men B. en W. niet kan verwijten dat nu eenmaal kosten moe ten worden gemaakt voor een bouw- aanvraag die afgewezen wórdt. Men kan dit niet aan een ander dan de be langhebbende zelf toerekenen. De heer Eelman veroordeelde in zijn beroepsschrift deze procedure met krasse bewaardingen- „Het komt mij sterk voor dat dit een zeer onjuiste im morele gang van zaken is" en: „He* zal toch zeker niet in de bedoeling liggen de architecten aan werk te helpen?" B. en W. veroordelen deze uitlatingen als ernstige insinuaties. De gemeenteraad beslist hedenavond. De competitie van het zomeravond bedrijfsvoetbal verloopt naar wens. Er wordt tussen de verschillende elftallen felle strijd geleverd en de publieke be langstelling is behoorlijk. De strijd in poule 1 en 2 is nog geheel open. De or ganisatoren hopen nog op bijdragen van betrokken firma's ter dekking van de kosten van de kompetitie. Men kan terecht bij de heer S. Swinkels, De Zes 2, Den Burg. Uitslagen van 11 tot dusver gespeel de wedstrijden: J'elleboog-Teso 21 Schoo-Drijver 00 Jonge Agrariërs-Wigeko 10 PTT-F.C. Saniki 0—0 CVT-Gempo 16 Lovebuggers^De Zwaan 01 Gempo-Schoo 03 F.C. Saniki-Jonge Agrariërs 11 Drijver-CVT 2—0 Wigeko-Lovebuggers 50 De Zwaan-PTT 60 Woensdag en donderdag heeft Reis- vereniging Oosterend met stralend zo merweer zijn jaarlijkse reis gehouden. Met de le boot en per AOT-bus werd in een ruk doorgereden naar Hellevoet- sluis waar in hotel „Uiterlinden" de koffie al stond te wachten die na de lange rit zich best liet smaken. Na de ze verfrissing werd 't Nationaal Brand weermuseum bezocht waar ook nog 'n brandweerwagen van Texel in de ver zameling is ondergebracht. Als Texe laar geeft het altijd een speciaal ge voel te denken dat wijlen Spigt en zijn mannen hiermede menig brandje heb ben bezworen. Vervolgens werden de Deltawerken bezocht en om daar een juist beeld van te kunnen vormen was de expositie een mooie gelegenheid die aan de daar opvolgende boottocht in het Haringvliet en een bezoek aan de waterkeringen een juist beeld geven aan dit jaren vergende gigantische werk. Daarop ging het richting Hoeven waar de Volkssterrenwacht werd be zocht. Dit is een instelling die een ie der die interesse heeft voor astronomie niet alleen de inlichtingen geeft maar ook alle details en de mogelijkheid om zelf een kijker te vervaardigen, het slijpen van spiegels inbegrepen. Over nacht werd in Tilburg. De tweede dag ging het naar de „Beekse Bergen". Hier werd het ont spanningsparadijs met een bezoek ver eerd. Het is een gigantisch recreatiege bied, omgeven door een 3 km lange ka belbaan; deze 'luchtreis' die drie kwar tier duurde kreeg dan ook de volle be langstelling. De Beekse Bergen kreeg op tweede pinksterdag 15 000 bezoekers te verwerken en ligt vlak bij het Safa ripark. Een tocht per bus door dit park mocht niet ontbreken. Leeuwen, lui paarden en apen bekijken in de vrije natuur en van zo dichtbij is toch wel een bijzondere belevenis. Van de Safari ging het naar 's-Hertogenbosch waar in de Raadskelder de Brabantse koffieta fel klaar stond. Hier was het de laatste keer dat het gezelschap gezamenlijk aan tafel zat. Na het beëindigen van de maaltijd dankte voorzitter de heer Jb. Visman de buschauffeur, de heer C. Duinker, voor de goede verzorging en de pretti ge samenwerking terwijl enige nieuwe reisgenoten ook hun dankbaarheid be tuigden en het bestuur verzochten om hen als vast lid in te schrijven. De gemeente is er niet in geslaagd binnen een tijd van 1 jaar nadat de ge meenteraad daartoe opdracht had ge geven, een bestemmingsplan voor het landelijke gebied van Texel ter visie te leggen. Het gaat hier om een plan waarnaar door zeer velen wordt uitge zien want het regelt de bouw- en re creatiemogelijkheden over heel Texel, afgezien van de dorpen, natuurmonu menten en gebieden met landschappe lijke waarde. B. en W. hebben de raad laten we- c 53T5 m ES-S _J IT I 123. Smidje Verholen besloot maar eens te gaan kijken naar die bokswed strijd in de zware gewichtsklasse, die daar in de drukkerij gehouden werd. Hij stapte dus over de gevallen mon teur en door de stukgeslagen deur heen en zag toen in de drukkerij Frans Bulle met opgestroopte mouwen en natuur lijk de onafscheidelijke sigaar in de mond. Frans stond in de bokshouding en brulde: „'De eerste, die nog een vin ger durft uitsteken naar mijn mooie rotatiepers, mep ik met één klap de zaak uit!" „Dat mot je dan met mijn 'es probe ren!" snauwde een reusachtige kerel, die een zware bijl in de hand droeg en daarmee boze dingen van plan was. „Ik heb opdracht van de bedrijfsleiding om deze waardeloze drukpers te vermele!" brulde hij. „Dat ding van niks mot in mekaar!" iFrans Bulle sprong nerveus heen en weer en tierde: „Zijn jullie nu hele maal van Lotje getikt! De modernste drukpers vari heel Europa vernielen! Maak dat je wegkomt!" Maar de woeste mannen luisterden niet en het zag er naar uit, dat ze tot onmiddellijke vernieling van de druk pers zouden overgaan. Doch toen trad smidje Verholen naar voren. „Ophou wen! Ik koop die pers!' 'riep hij uit. „Ze is geld waard!" „Hij zeit wat", mompelden de man nen ongelovig. „Wat kan dat ouwe ding nu waard zijn?" „Ik betaal er twee ton voor", zei de smid. „Ik zal het met de direktie schik ken, dat jullie er allemaal een deel van krijgen! Die pers zet ik dan in mijn museum van malle rariteiten!" „Daar kennen we niks op tegen heb ben", zeide de gekalmeerde mannen. „Kom maar op met de centen. ten dat voor de ontwikkeling van dit plan een uitgebreid onderzoek noodza kelijk is. Dit onderzoek, verricht in samenwerking met het stedebouwkun dig bureau Ir. R. Hajema n.v. te As sen, is in vergevorderd stadium, maar nog niet afgerond. B. en W.: „Het is noodzakelijk dat het recreatiebeeld voor de toekomst duidelijk vast staat. Om een duidelijk inzicht in deze te krijgen is indertijd de werkgroep Basisplannen Recreatie Texel ingesteld onder leiding van Ir. I. D. Sepers. Deze werkgroep hoopt haar arbeid voor 1 augustus a.s. te be ëindigen en haar conclusies in de vorm van een rapport bekend te maken". Nieuw besluit Maar dan is er nog geen nieuw be stemmingsplan. Toch is tot dusver re kening gehouden met dit toekomstige bestemmingsplan door het nemen van een voorbereidingsbesluit. Dit besluit geldt e'en jaar en moet dus nu opnieuw genomen worden wil men niet noodge dwongen op het oude bestemmingsplan terugvallen. Het nieuwe voorberei dingsbesluit heeft echter geen rechts kracht voor de aanvragen die onder het nog geldende besluit zijn ingediend en door B. en W. zijn aangehouden. Die aanvragen moeten dus opnieuw aan de bepalingen worden getoetst. Het nieu we voorbereidingsbesluit geldt maxi maal 1 jaar, totdat het nieuwe bestem mingsplan ter visie wordt gelegd. Tuinwallen Het nieuwe voorbereidingsbesluit zal er ongeveer hetzelfde uitzien als het nog geldende, maar bevat enkele nieu we punten zoals het verbod tot afgra ving, beschadiging, wijziging e.d. aan tuinwallen en het tevens opnamen van de vogelgebieden 't Stoar en De Petten. Het laatste spreekt voor zichzelf om dat het duidelijke natuurmonumenten zijn en het beschermen van tuinwallen achten B. en W. van groot belang om deze unieke Texelse objekten voor ver val te behoeden. feuilleton door L. van Schooten 23 Henkie stak weer zijn gezicht om de hoek van de deur. „Juffrouw.... daar is meneer Van IJzer". ,^Nu Frits", zei Ursula, hem de hand toestekend, haar ogen groot en naar het hem toescheen, angstig in haar krijtwit gezicht, „je hoort het, ik moet weg. Kom dezer dagen even langs, wil je? We hebben nog zóveel te bepra ten. ,yMoet ik nu al weg? Ik ben hier nét!" zei Frits onnozel. „Ja.je hoort het, Van IJzer is er al. En ik denk niet dat je erg op een ontmoeting bent gesteld". „Niet? Dan heb je dat goed mis, Ur sula. Ik ben zéér op die ontmoeting ge steld. Ik wil graag met meneer Van IJzer kennis maken. Misschien kan ik in de nieuwe zaak komen, misschien heeft hij een plaatsje voor me, als ik bij jou niet meer terecht kan. Een mens moet toch leven?" Ze zag hem aan, en haar gezicht be vroor. „Misschien wil je wel 'n goed woord je voor me doen", voegde hij er met 'n raadselachtige knipoog aan toe. Ze hield zich aan het bureau vast om niet te vallen. Dit was de genadeslag. Fritsdie zich zó diep verlaagde, bij Van IJzer te komen om een baan tje.... haar vroeg een goed woordje voor hem te doen „Henkie, vraag meneer Van IJzer en meneer Likkens, binnen te komen", zei ze ijzig. En ze vermeed het, Frits Jonkers aan te zien. Daardoor ontging haar ook de verwachtingsvolle blik, waarmee hij naar de deur keek, en zag ze niet, hoe hij zich, bijna onmerkbaar, de handen wreef HOOFDSTUK XII De rollen worden omgekeerd Met 'n triomfantelijke glimlach stap te Adolf van IJzer, in 'n onberispelijk jaquet, een bloem in 't knoopsgat, een grote witte zijden zakdoek wapperend uit zijn borstzak en een diamanten das speld in zijn das, naar binnen. Achter hem, als een schaduw, kwam Likkens, ook al onberispelijk in 't zwart. „Hallo, hallo!" deed Van IJzer of hij thuis was „wel wel juffrouw Leeuwen- stein, wat ziet u er snoezig uit! Met u zal ik vanavond eer inleggen. Wel een beetje witjes.... van de agitatie ze ker? U ziet, Adolf van IJzer is een man van z'n woord. Ik heb gezegd dat we samen nog wel eens zouden gaan dine ren, en nu is het toch zover. Wat ik in m'n kop heb, heb ik niet in m'n benen! En.opeens bemerkte hij de tegen woordigheid van Frits, door Likkens al met wantrouwende blikken gadegesla gen. „Wie is deze eh.menéér?" Hij had met één oogopslag gezien, dat Frits zijn kleren gans niet nieuw meer wa ren. „Dat is meneer Jonkers" legde Ursu la geagiteerd uit „die hier vroeger werkte". „O juist" zei Van IJzer koeltjes „ik herkende hem niet eens zo gauw. Zo te zien gaat het u niet zo erg voor de wind, jongeman". „U wel" antwoordde Frits gelijkmoe dig „zo te zien tenminste. Zo Hanne- man" wendde hij zich tot Likkens „ook al in het zondagse pak? Mag jij mee uit eten met de baas en de vrouw?" „Ik begrijp niet" antwoordde Likkens koeltjes „wat je hier te maken hebt, Jonkers". „O, dat zul je straks wel begrijpen" beloofde Frits „zelfs jouw hersens zul len het dan wel snappen". Ursula deed een paar passen naar vo ren. ,,iFrits" zei ze gejaagd „het spijt me erg maar ik moet. „Jij moet niks" antwoordde Frits kortaf „jij moet voorlopig je mond hou den, Ursula. Ik wil eerst eens prettig gaan kennismaken met meneer Van IJ zer, die nie* in z'n benen heeft wat hij in z'n hoofd heeft en die uiteindelijk altijd zijn zin krijgt. Is het niet zo, Adolf-me-jongen?" „Ik begrijp niet" antwoordde Van IJ zer uit de hoogte „waarover je het hebt m'n goeie man. En het lijkt me toe, juffrouw Leeuwenstein, dat deze eh. meneer wellicht een beetje een kwaaie dronk heeft. Ik zou u willen verzoeken dit vertrek te willen verlaten, want wij zijn op uw aanwezigheid in 't geheel nie* gesteld. „Wie zijn wij" informeerde Frits. „Juffrouw Leeuwenstein en ik". „Juffrouw Leeuwenstein kan voor zichzelf spreken, en dit is het kantoor van juffrouw Leeuwenstein, waarin jij, Dolf-me-knecht, niets te vertellen hebt". Ursula haastte zich er tussen te ko men. „Meneer \(an IJzer.... misschien is meneer Jonkers wat opgewonden hij meent het allemaal zo niet.... hij kwam zich aanbieden als vertegen woordiger, en hoorde dat...." „Hahaha!" lachte opeens Henri Lik kens, die tot nog toe gezwegen had „die is goed! Dat hadden we nog nét nodig. Meneer Jonkers, de" kurk waar de zaak op dreef. Met hangende pootjes terug!" „In mijn zaak" verklaarde Van IJzer waardig „is voor dergelijke individuen geen plaats". „O" legde Frits voorkomend uit „maar ik wilde ook niet werken in uw zaak.geen haar op m'n hoofd, ik at liever droog brood. ik wou werken bij Leeuwenstein en Co.!" „Ik merk dat je het nog niet weet, jongeman", Van IJzer voelde dat hij het zich kon veroorloven „heer te blij ven", aangezien hij alle troeven in han den had en zijn voornaamste thans ging uitspelen, „maar in feite houdt Leeu wenstein en Co. vanavond op te be staan". „Vanavond?" vroeg Frits. Hij leek geheel terneergeslagen. „Vanavond wordt het voorlopig con tract getekend, waarbij ik de zaak Leeuwenstein overneem en die voort zet onder de naam Leeuwenstein en Van IJzer", legde Adolf welwillend uit. „Vanavond? O, maar het is nog geen avond" ontdekte Frits blij. Ursula staarde hem niet-begrijpend aan. „Sjonge", viel Likkens in, terwijl z'n ogen vuur schoten en al de opgekropte animositeit onweerhoudbaar naar vo ren kwam, „wat ben jij helder van daag! Het is nog geen avond, zegt hij, en dat weet hij zonder op z'n horloge te kijken, dat hij waarschijnlijk al naar de lommerd heeft gebracht!" „Hanneman", verzocht Frits gevaar lijk-kalm, „hou je er buiten, als ik je een raad mag geven. Vandaag wordt de firma begraven, waarvan jij", zijn toon werd onmiskenbaar sarcastisch, „zo hard gezwoegd hebt om te redden wat er te redden viel. Je kon dus wel een beetje pipser kijken, zoals juffrouw Leeuwenstein bijvoorbeeld, die het he lemaal niet leuk vindt. „Frits" waarschuwde Ursula, boos en angstig tegelijk. „Die het helemaal niet leuk vindt", ging Jonkers onverstoorbaar voort, „met een parvenu als meneer Van IJ zer in het openbaar te moeten dineren. En de gezelligheid zal heus niet worden verhoogd, wanneer de begrafenisonder nemer zélf aanzit bij het begrafenis maal" Nu was het voor Adolf van IJzer ge noeg „Juffrouw ^Leeuwenstein", infor meerde hij, terwijl zijn blozend gezicht paars aanliep, vindt u niet dat deze discussie lang genoeg geduurd heeft? Zoudt u deze.héér willen verzoe ken dit kantoor te verlaten, of zal ik u een dienst bewijzen en hem er eigen handig uitsmijten?" (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1971 | | pagina 3