f
„De IJsberg
fj
burgemeester experimenteert
met sluitingstijden café's
Fï Of NIEUWS
Volgende
week collecte
van Simavi
|We gaan naar Texel"
op de plaat
Reünie ter gelegenheid van
60-jarig bestaan S.V. Texel
Zilveren jubilarissen
A.O.T.
bij
Eilandcompetitie
gymnastiek
Al te gek.
rhaal uit het soldatenleven door L van Sohooten
ten aanzien van de ontheffing van
tingsuren voor café's heeft de bur-
eester besloten met ingang van 1
1972 een tweetal proeven te ne-
t. aantal bedrijven van horeca-ex-
tanten mag voortaan van 20.00 tot
D uur geopend zijna Er moet dan zo-
voor als na het algemeen sluitings-
(in de zomer 1 00 uur) amusement
oden worden dat meer inhoudt dan
■uikelijk is in horeca-inrichtingen.
zal moeten blijken uit met artiesten
éten contracten, opgemaakt door
bekend bemiddelings- of theater-
•au Een vergunning is maximaal
maand geldig. De café's en dancings
alleen toegankelijk voor personen
18 jaar en ouder. Een kwartier voor
sluitingstijdstip dient de muziek op
louden. Er mag geen overlast wor-
veroorzaakt door teveel lawaai,
slotte moet de exploitant als zijn
den hierom vragen kleine etenswa-
kunnen serveren.
Bonboekjes
Wanneer een horeca-exploitant on
macht merkt dat het gewenst is dat
zijn zaak langer dan gebruikelijk
[en houdt, kan hij zelf bepalen of hij
fjenging van het sluitingsuur wenst.
Irvoor ontvangt hij een bonboekje,
Irvan per kwartaal maximaal 13
gebruik kan worden gemaakt. Hij
Jet dan een half uur voor het vastge-
jde sluitingsuur hiervan telefonisch
Inis geven aan de rijkspolitie. Op de-
wijze kan het sluitingsuur met hoog-
is 1 uur worden verlengd. Dit geldt
t bijv. voor dansavonden en er mag
Jn gebruik van worden gemaakt als
T van te voren ingediende aanvraag
voor een verlenging is geweigerd.
Wordt van de regeling misbruik ge
maakt of worden de gestelde voorwaar
den niet nagekomen, dan zal voor een
bepaalde periode in het geheel geen
verlening van het sluitingsuur worden
toegestaan.
Beide maatregelen zijn getroffen na
overleg met de horeca-exploitanten en
de groepscommandant van de rijkspoli
tie.
Het geheim van het werik van Simavi
is hierin gelegen, dat zij reeds 45 jaar
trouw vele dokters, verpleegsters, zie
kenhuizen en poliklinieken in de tropen
terzijde staat in het schenken van me
dicijnen, instrumenten, verplegingsarti-
kelen, verbandmiddelen en andere
noodzakelijke medische goederen.
Simavi is geen strovuur, dat eventjes
oplaait en eventjes goed helpt. Neen,
Simavi helpt elk jaar weer, zodat dok
ters en verpleegsters, die onder de
meest nijpende omstandigheden hun ze
genrijke medische werk doen in tropen-
landen, op een betrouwbaar adres kun
nen terugvallen en direkt geholpen
kunnen worden.
Uit allerlei bronnen kunt u weten,
hoeveel onkunde, onwetendheid, gebrek
aan hygiene, verkeerde gewoonten en
opvattingen, groot gebrek aan de meest
elementaire goederen door doktoren en
verpleegsters overwonnen moeten wor
den in hun strijd tegen ziekte en dood.
Dit jaar wordt de Simavi-kollekte
van 10-15 april gehouden. U kunt uw
bijdrage ook overmaken op giro 12 84 87
ten name van Simavi, Haarlem.
ka de opname van het radioprogram-
I van de Vara „Aan de overkant van
Marsdiep" op 18 maart heeft me
luw Janny Craanen-Hemelrijk een
jat gemaakt van een van de liedjes
ze daar zong. Tijdens de repetities
rden door twee platenmaatschappijen
biedingen gedaan en nog deze
and wordt het liedje „We gaan naar
Kei" uitgebracht. Ze zingt het nu sa-
i met Dries Dekker tweemaal, een
r in het Nederlands en een keer in
Duits. Ze worden begeleid door Pe-
Kok op de accordeon.
Iet liedje is al ongeveer tien jaar
1. De melodie is van Peter Kok, on-
heeft hij er een tekst bij gemaakt
ook de opname van de plaat werd
ir een deel door hem verzorgd.
We gaan naar Texel" is een echte
ezinger, die het bij diverse uitvoerin-
al bijzonder goed heeft gedaan. In
liermonnikoog, in Den Helder en in
kantine van „De Sluftervallei", over
had het evenveel succes, om nog
lar niet te spreken van de reakties
ens de opnamen voor de radio.
Niet om het geld
Mevrouw Craanen is geweldig blij
het plaatje. „Het gaat niet om het
d", zegt ze, „maar om de eer". Ze
gt al ruim dertig jaar liedjes over
Kei en al een paar maal kwam ze bij-
m aanmerking voor een plaatopna-
A1 vindt ze dit lied dan niet het
oiste dat ze ooit gezongen heeft, ze
er wel van overtuigd dat het bij een
sed publiek goed in het gehoor zal
gen.
)e hoes van de plaat krijgt een echt
Oproep aan oud-leden
Op zaterdag 13 en zondag 14 mei a.s.
viert de sportvereniging Texel het 60-
jarig bestaan. Getracht zal worden bij
het feest niet alleen de ledenmaar
ook zoveel mogelijk oud-leden te be
trekken. De viering begint zaterdag
13 mei met een receptie die van 15.30
tot 17.30 uur in hotel „De Lindeboom-
Texel" zal worden gehouden. Op zon
dagmiddag 14 mei om twee uur wordt
voor leden en oud-leden een ontvangst
gehouden in de „Kletskeet" op het S.V.
Texel-terrein. Om half vier begint een
puzzelrit die ongeveer een uur zal du
ren. Vanaf zes uur borreluur in „De
Lindeboom-Texel" met muziek van het
showorkest Koos Huismans. Na het
dinerdat om zeven uur aanvangt,
wordt een feestavond gehouden.
Leden en oud-leden die de viering
willen meemaken zijn 15,per per
soon verschuldigd ter vergoeding van de
kosten. Men kan zich opgeven bij de
feestcommissie, t.a.v. de heer J. Cnos-
sen, Bernhardlaan 119a te Den Burg.
De feestcommissie heeft 350 uitnodi
gingen verzonden aan oud-leden waar
van de woonadressen bekend zijn. Er is
echter ook nog een lange reeks namen
van oud-leden waarvan de verblijf
plaats niet bekend is. Gehoopt wordt
dat een deel van hen bereikt wordt via
dit bericht in de krant zodat ook zij op
de hoogte zijn en zich door middel van
een briefkaartje kunnen opgeven. Ge
hoopt wordt dat zij tevens, in ieder ge
val vóór 15 april het bedrag van ƒ15,
per persoon zullen overmaken op post
giro 87548 ten name van de feestcom
missie SVT, Raiffeisenbank Texel.
Texels uiterlijk: de Slufter zal er op te
zien zijn en een boer met lammetjes. Op
de achterkant van de hoes wordt de
tekst van het liedje gedrukt. De plaat
wordt uitgebracht op het label „De drie
engelen" uit Den Bosch. Mevrouw
Craanen en Dries Dekker worden bege
leid door Peter Kok (accordeon), Nauta
(bas), en Smit (drums).
Mevrouw Craanen
op de plaat
De heren J. C. Koegelberg en J- Bruin
zijn 25 jaar in dienst van de busdienst
van de N.V. T.E.S.O., sinds kort A.O.T
In verband daarmee zal hen op zater
dagmiddag 8 april (morgen) een recep
tie worden aangeboden in de „Raads-
kelder" van 16.00 tot 18.00 uur.
OUDESCHILD Het vervolg van de
eilandcompetitie vond vrijdagmorgen
31 maart plaats in het dorpshuis in Ou-
deschild, waar de wedstrijd Oudeschild-
GVO werd geturnd. Het werd een span
nende aangelegenheid, wat wel blijkt
uit de uitslag.
Meisjes I: GVO 184,4 punten; Oude-
schild 183,2 punten.
Meisjes II: GVO 188,1 punten; Oude-
schild 183,2 punten.
Oudeschild verloor maar wordt iede
re keer beter. Het scheelde deze keer
wel heel weinig!
Beste meisjes in groep I: Marinka v.
Dijk, GVO, 31,8 pnt., Miranda Dros, Ou
deschild 31,8 pnt.
Beste meisjes in groep II: Femmie v.
d. Vis, GVO, 33,6 pnt.; Mary Boersen,
Oudeschild, 31,4 pnt
De wedstrijd SVC tegen ZDH werd
tot een later tijdstip uitgesteld.
De stand in groep I:
gesp. gew. pnt.
GVT 2 2 4
SVC 2 2 4
GVO 2 1 2
ZDH 1 0 0
Oudeschild 3 0 0
De stand in groep II:
gesp. gew. pnt.
GVT 2 2 4
GVO 2 2 4
SVC 2 1 2
ZDH 1 0 0
Oudeschild 3 0 0
Volgende ronde 15 april: ZDH tegen
GVO in Den Hoorn en GVT tegen SVC
in Den Burg. Oudeschild is vrij.
Het moet niet gekker worden. Sinds
kort zijn t-shirts in de handel met af
beeldingen die zijn geïnspireerd door de
Texel-rally en het paracentrum Texel
en er zijn zelfs fotomodellen te vinden
(in dit geval Henk van Sambeek en
Janny Grisnigt) die het bestaan om
daarmee te poseren tegen een achter
grond van boeten, tuunwallen en scha
pen in het landschapsreservaat de Ho-
geberg. De shirts worden in de handel
gebracht door Modehuis Moerbeek n.v.
die de tekeningen liet vervaardigen
door Harry Tielemans. De shirtjes, ver
krijgbaar in vele maten en kleuren,
gaan vlot van de hand.
IIOGE OPBRENGST
KONINGINNEDAGKOLLEKTE
De kollekte ten bate van de viering
van koninginnedag te Den Burg heeft
ƒ2.412,05 opgebracht, een verheugend
groot bedrag. Vorig jaar was de op
brengst ƒ1.800,De dorpscommissie
verzocht ons de gevers en kollektanten
te danken voor hun medewerking. Er is
nu voldoende geld om het geplande
feestprogramma te kunnen uitvoeren
en er blijft zelfs wat over voor het re
servefonds.
Ieder die een bijdrage voor het feest
heeft gegeven heeft een programma
boekje ontvangen. Ter korrektie op het
geen in dit boekje staat vermeld: de
Kogerstraat behoort in zijn geheel (dus
niet alleen de oneven nummers) tot wijk
4 en de Burgwal hoort tot wijk 2.
In het City theater draait zondagmid
dag 3 uur de film 'Sloompie, de olifant'.
Een echtpaar, Virginia McKenna en Bill
Travers, over wie al eerder een film in
Afrika gemaakt is („Bom Free") komt
er op toevallige wijze terug voor een
verblijf van vier weken. Ze beleven van
alles met de oerwouddieren, waaronder
drie leeuwen en drie olifanten. Als ze
proberen deze zes dieren onder te
brengen ontmoeten ze ook nog dieren
als buffels, rinocerossen en wilde hon
den. (Alle leeftijden).
Zaterdag- en zondagavond 8 uur
wordt de film „Barqucro" met o.a. Lee
van Cleef en Warren Oates vertoond.
Een echte western, waarin een bende
huurlingen al het mogelijke doet om
een veerboot in handen te krijgen. De
bandieten hebben een gijzelaar, die ze
kwijtraken door een manouvre van de
veerman Travis (Lee van Cleef). Hun
plan om met vlotten de rivier over te
steken en de veerman en de inwoners
van de nederzetting te vermoorden mis
lukt oök. In een langdurig en bloedig
vuurgevecht worden bijna alle bandie
ten gedood. De leider delft in een per
soonlijk duel met de veerman het on
derspit. De film is goedgekeurd voor
kijkers vanaf 14 jaar.
19. „Dat weet ik niet, maar het kwam
r op neer, dat ik moest zorgen om
ït uur in hotel „De Valouwe" te zijn,
[netjes uit te zien zodat hij eer met
zou inleggen en we onze ware aard
goed mogelijk konden verbergen
dat schreef de schooier! omdat hij
s daar te eten wou hebben en een
el belangrijke zaak met ons wou be
lten".
,Heb jij een idee?"
Ik met. Hij zal toch geen ennevee-
oer-firma willen oprichten met z'n
leen7"
ets?^ *n autokneusjes of
Ik weet het niet, ik denk dat er iets
'ter zit. Maar waarom juist in De Va-
IVrv ^aarom niet *n zijn eigen Haag-
in Utrecht, daar zitten we alle
ie even ver van af?
kin ieder geval zal het leuk zijn weer
fis met z'n drieën te zijn. Je raakt me-
ar anders zo kwijt".
>Doe je toch, als de dienst eenmaal
[elopen is".
-Mischien wel, misschien niet. Maar
komt het boemeltje. Laten we
ar vast gaan zitten. Ik zeg altijd
'ar met het versje van de Speeltuin
aarom gaan we vroeg, want dan zijn
^niet zo laat".
ot hun grote verbazing stapte er bij
f station een chauffeur op hen af.
JJent u de heren die naar hotel De
ouwe moeten, voor meneer Bot?"
at klopt maat", zei Geert, „maar
- weet je dat wij dat zijn?"
„Meneer Bot had gezegd", grinnikte
de chauffeur, „als je iemand ziet die op
de reus Goliath lijkt, klamp je die maar
aan".
„Zozo", zei Geert niet weinig gevleid,
„nou David, rij maar an".
,,'t Lijkt wel een spionagefilm", zei hij
in de auto tot Sjoerd. „Straks krijgen
we het geheime herkenningsteken, an
ders mogen we er niet in".
„Als we erin kunnen", zei Sjoerd be
denkelijk, „moet je dat parkeerterrein
es zien, hardstikke vol. Kees heeft wel
een goeie middag uitgezocht voor een
vertrouwelijk onderhoud. Dat zullen we
wel op het toilet moeten houden".
Bij de ingang bleven de twee wapen
broeders, anders voor geen kleintje ver
vaard, bedremmeld staan.
„D'r is hier een feest aan de gang",
ontdekte Geert. „Dat heeft Kees na
tuurlijk niet geweten".
„En wat voor een feest", Sjoerd stoot
te hem aan. „Wat ziet mijn loddrend
oog? Onze bloedeigen overste, met zijn
vrouw. Zie je 'm ook? 't Lijkt wel een
ouderdag!"
Geert, met zijn reuzengestalte, pro
beerde over de hoofden heen te kijken.
„Sjoerd, jongen", fluisterde hij, „zul
je vooral niet schrikken? Je krijgt de
sc?hok van je leven".
Maar Geert kon vanwege zijn lengte
niet alles goed zien, hij werd ook ge
zien. Opeens weken de feestgangers op
zij, toen een jongeman in jaquet zich
een weg baande naar de nieuw aange-
komenen, met uitgestoken hand.
„Nee maar," kreet Sjoerd, „daar is
Kees! En helemaal in rouwkleding! Ke
rel, Kees, wat is er met jou aan de
hand? Wat ben je mooi!"
„Kom mee", beval Kees, zijn slapie bij
de hand nemend en door de volte heen-
sturend. „Kom mee en val niet om!"
En toen stond Sjoe,rd oog in oog met
een blonde jonkvrouw in feestgewaad,
die hij meteen zou herkend hebben, ook
wanneer de rijzige heer naast haar niet
duidelijk De Stip geweest was.
„Dit is Sjoerd en dit is Geert", zei
Kees stralend. „Nou is het feest vol
maakt jongens. Ruth, dit zijn mijn ere
gasten".
„Zo heren", lachte Ruth, „daar heb ik
naar verlangd! U ken ik al wel", zei ze
tot Geert, „mijn postillon d'amour. Au!"
ze maakte kennis met Geerts rechter-
kolenschop. „En dat is dan natuurlijk
Sjoerd".
„Juffrouw", zei Geert, „die jongeman
daar naast u, dat is een stiekemerd".
„Ja", stemde Sjoerd toe, „h.ij plaatst
ons voor een voldongen feit".
„Als ik me niet vergis", hoorden ze
een maar al te bekende, gezaghebbende
stem, „zijn de dienstplichtigen Geule
mans G. en Koopmans S. ook op het
appèl".
Kees bracht een soort saluut.
„Ja adjudant, we kregen een dienst
order. Vier uur in De Valouwe met vol
ledige marsbepakking. Maar h-et doel
van de tocht was ons verder niet be
kend".
„Hoe hebt u het góed kunnen vinden"
grinnikte Sjoerd. „Waarom bent u niet
bij ons om inlichtingen, gekomen?"
„Bij de duivel te biecht zeker. Greet",
wendde hij zich naar zijn vrouw die
naast hem zat in een makkelijke stoel,
met die aanstaande schoonzoon van je,
zie je hier het me.-est beruchte trio van
heel de compie".
„Dus dat zijn ze dan", lachte me
vrouw Ackermans. „In burger zien ze
er nogal onschuldig uit".
Sjoerds ogen zwierven al weg. Hij
had meneer en mevrouw Bot al gezien,
maar zijn blikken zochten Loes, en pas
toen haar donkere ogen hem tegenlach
ten, was hij gerustgesteld.
De andere receptiegangers stonden de
hartelijke begroeting geamuseerd aan
te zien.
„Nou moet jullie es horen", zei Kees.
„Na deze receptie hebben we een intiem
etentje en daar horen jullie bij. Daar
heb ik jullie voor uitgenodigd, alleen
had ik in de haast vergeten er bij te
vertellen dat ik me vandaag zou verlo
ven, zoals je snapt. Vermaak jullie je
maar en zorg dat je geen dorst krijgt,
straks kunnen we honderd-uit kletsen,
en maak je geen zorgen over de weg
terug, want je wordt netjes naar
Amersfoort gebracht, op tijd voor de
laatste trein. Dat is al georganiseerd".
„Je bent een reus", zei Geert, nog
steeds uit het lood geslagen door zijn
onverwachte ontdekking.
De twee makkers vonden al gauw een
hoekje vanwaar ze „heel het spul" zo
als Geert zei, op hun gemak konden ga
deslaan, terwijl een gedienstige kelner
hen in het oog hield om te voorkomen
dat ze geheel en al zouden uitdrogen.
„Hier zou ik heel lang kunnen ver
toeven", zei Sjoerd tevreden.
„Vind je de Stip er niet vreedzaam
uitzien", grinnikte Geert, „de leeuw is
een lam gelijk. Alleen als ik 'em zó zie,
snap ik dat Kees het aangedurfd heeft".
„Maar als ik de schone Ruth zie, be
grijp ik heel best dat hij het aangedurfd
heeft", gaf Sjoerd terug. „Ik vond het
altijd al een schat van een kind, maar
vandaag is ze een fee gelijk. Wat is het
toch een stiekemerd, die Kees. Nooit
iets gezegd. En nou sta je opeens voor
een regelrechte verlovingspartij".
Ze volgden met intense belangstelling
het komen en gaan van de vele gasten.
Daar waren tal van relaties van vader
Bot, die het hunne ruimschoots bijdroe
gen tot de overvloed van „sleejen" op
het perkeerterrein. Maar daar waren
behalve de overste, ook heel wat rela
ties van adjudant Ackermans.
Mevrouw Bot kwam, tijdens deze re
ceptie, langzaam over haar verloren il
lusie van de receptie in Des Indes, met
de strepen, de sterren en de lintjes
heen. Hotel De Valouwe mocht dan niet
de zelfde standing hebben als het oer-
deftige hotel aan het Lange Voorhout
maar hier in de streek, dat merkte ze al
spoedig, was het het trefpunt van alles
wat een beetje meetelde. Ook de sterren
ontbraken niet. De overste was met zijn
vrouw gekomen in zijn gala uniform, de
officieren van het regiment waren er
bijna allemaal, er was een bestuursde-
putatie van de onderofficiersvereniging,
de aalmoezenier en de legerpredikant
gaven acte de presence en de burge
meester als voorzitter van het Rode
Kruis, kwam zijn getrouwe secretaris
Ackermans feliciteren. Klara Bot moest
bekennen, dat het haar rondom mee
viel. Die adjudant zag er in zijn zwarte
pak werkelijk 'gedistingeerd uit en zijn
vrouw, met dat prachtige zilverwitte
haar, kreeg volop haar deel van de at
tenties. Haar eigen man, zag ze goed
keurend, mocht er ook best zijn. Kees
was bij zulke gelegenheden in zijn ele
ment. Haar blik gleed naar haar zoon
die daar stond naast zijn verloofde.
Haar moederhart werd bewogen. Wat
zag de jongen er stralend-gelukkig uit.
En ze moest bekennen, dat was geen
wonder. Ruth had ook haar hart meteen
gestolen en wat vader Bot betreft, voor
hem was ze reeds een dochter. Die twee
haden het al meteen met elkaar ge
schoten.
(wordt vervolgd)
