m lichte veebezetting
of dik er op?
flatmysterie
FILMNIEUWS
Een pluim voor
agrarisch Texel
Goed grasland:
gels
ook
voor vo
Textant geeft cursus
ontwikkelingssamenwerking
Schietoefeningen
feuilleton door Tom Lode wijk
Derde blad Texelse Courant, vrijdag 22 februari 1974
raag, die veehouders en land-
orlichters dikwijls bezig houdt
an de veebezetting. Jarenlang is
ezetting op de Texelse bedrijven
lichte kant geweest. Het aantal
n, dat bij omrekening van de vee-
)p „grootvee" tot een bezetting
e stuks „grootvee" per bunder
was tot voor enkele jaren zeer
ls een motief om de veebezet-
t te zwaar te maken werd altijd
co van een droogteperiode ge-
sen zijn er ook op ons eiland
•n ontstaan met een veebezetting
uk „grootvee" per bunder. Aan
rkant" is het aantal bedrijven
veebezetting al belangrijk gro-
let is geen zeldzaamheid als het
ituks „grootvee" wordt opge-
14 a 5 stuks per ha.
.1 duidelijk zijn. dat het niet lukt
leze laatstbedoelde gevallen de
1 helemaal aan de kost te ihou-
ruwvoer van eigen bedrijf plus
idling met een „normalle" hoe-
krachtvoer In dergelijke ge-
aanvoer van ruwvoer van an-
1 rij ven nodig en is ook de hoe-
krachtvoer in 't algemeen ho
op bedrijven met een „normale"
ting.
bben geprobeerd om uit het be-
nomisch overzicht van de 16
llandse bedrijven een konklusie
en over het al of niet verant-
ijn van een zware veebezetting,
zeggen, dat ik het maar als een
beschouw. We stellen ons open
biök op onze uitgangspunten.
Welke kosten
in aanmerking?
bben ons eerst de vraag gesteld
ostenposten je in aanmerking
nen als je wilt berekenen wat
groot vee aan voeder kost.
rste de pacht van de grond plus
nene kosten, die er voor die
dig zijn Bij die algemene kos-
n we ook die van de fosfaat- en
sting plus eventueel een koper-
g berekenen.
weede plaats moet de stikstof-
g als afzonderlijke kostenpost
>pgenomen. En als derde komen
kosten voor aankoop van voer
■n het bedrijf. Op de bedrijven
niet te zware veebezetting zal
uitsluitend aankoop van
eventuele droge pulp zijn.
ichte veebezetting zal het voer
in het bedrijf voor een deel ook
zijn.
nt, dat aanleiding tot menings
can zijn is het bedrag, dat voor
ond moet worden berekend,
ve zoals we hiervoor opmerk-
e algemene kosten op de grond
temen.
Kosten van 1 ha grond
id van gepachte grond, waarbij
>njs op een normaal peil is ge-
*en de kosten op dit moment
250,per bunder. Voor de fos-
kalibemesting en eventueel
in de vier jaar een koperbe-
ïemen we een bedrag op van
er ha. Voor de algemene ver-
an het grasland, waarbij we
vooral denken aan het ondehhoud van
sloten en greppels ook een bedrag van
ƒ125,per ha. In totaal komen we hier
mee op een bedrag van ƒ500,per bun
der als kosten van de pacht, de onder-
houdsbemesting plus de verzorging.
We wijzen er nogmaals op, dat over
dit bedrag gediscussieerd kan worden.
Bovendien zijn we er heel goed van
doordrongen, dat dn gevallen, waarin de
grond moet worden gekocht het bedrag
van ƒ500,per bunder niet toereikend
is.
Intussen zal het de aandachtige lezer
duidelijk zijn, dat hogere kosten voor
de grond in de eerste plaats Ide bedrij
ven met een lichte veebezetting treffen.
Het bedrag per grootvee-eenheid, dat als
pacht van de grond plus algemene kos
ten moet worden berekend stijgt naar
mate de veebezetting lichter is.
Opzienbarende /uitkomst
De uitkomsten van onze berekening
zijn ook voor onszelf een grote verras
sing. We hielden er terdege rekening
mee, dat een zwaardere veebezetting
zou leiden tot een hoger bedrag aan
voerkosten en kosten, die voor het „la
ten groeien" van voer nodig zijn. Het
tegendeel blijkt het -geval te zijn.
De 16 bedrijven, waar het hier om gaat
-hébben we verdeeld in 3 groepen van
resp. 5 bedrijven.
Op de vijf bedrijven met cle lichtste
veebezetting is die gemiddeld 1.89 stuks
grootvee per ha grasland plus voeder
gewassen. Uitgaande van ƒ500,per ha
voor de grond zijn de „grondkosten" per
grootvee-eenheid (g.v.e.) ƒ267,De
stilkstofikosten zijn ƒ117,per-g.v.e., ter
wijl de kosten voor aangekocht voer
ƒ584,per g.v.e. bedragen. In totaal
zijn de kosten voor de voédervoorzie-
n-ing in dit geval ƒ968,per g.v.e.
Op de zes „middelste" bedrijven is de
veebezetting 2.22 g.v.e. per bunder. Dit
levert aan grondkosten ƒ226,per g.ve.
op. Voor de stikstof is dit gemiddeld
ƒ138,en voor aangekocht voer ƒ471,
De totaal gemiddelde kosten voor de
voedervoorziening zijn in dit geval
ƒ835,deiihalve zo'n ƒ130,lager dan
-in het eerste geval.
Tenslotte de 5 bedrijven met de
zwaarste veebezetting. Op deze bedrij
ven is dit gemiddeld 2.75 g.v.e. per ha.
De grondkosten zijn uiteraard -in dit
geval aanmerkelijk lager dan in het eer
ste geval. Ze zijn hier ƒ183,Hoewel
de stikstofbemesting per bunder zwaar
der is, is -toch het bedrag per g.v.e. door
het groter aantal stuks per bunder la
ger. In dit geval ƒ100,
De kosten voor aangekocht voer zijn
practisch niet hoger dan in het eerste
geval. Ze zijn ƒ589,per g.v.e.
In totaal komen we voor de voeder
voorziening op een bedrag van ƒ872,
per g.v.e. Di-t betekent ongeveer ƒ100,
minder dan in het eerste geval.
Een verrassende uitkomst! Deze ge
gevens hebben betrekking op het boek
jaar 1 mei 1972 - 30 april 1973. Wat de
aangekochte voerkosten betreft ligt dit
op het moment ongunstiger dan in die
periode.
Bij de berekening van de kosten voor
de stikstofbemesting is uitgegaan van
ƒ1,per kg zuivere stikstof.
Tenslotte willen we nog eens onder
schrijven, dat we een dringend beroep
doen op kritiek van deskundige lezers.
Een paar weken geleden maakte ik
met iemand, die een zeer werkzaam
aandeel heeft gehad dn het werk voor
de Ruilverkaveling „Texel", een rond-
ritje door het rudlveikavelingsgébied
-De man in kwestie wilde blijkbaar
nog eens zien wat er van het vele door
de ruilverkaveling -verrichte werk was
overgebleven. Het dééd me als „Texe
laar" goed, dat er een pluim kon over
schieten voor de Texelse grondgebrui
kers en voor het bestuur van het Wa
terschap Texel.
Met grote voldoening kon mijn „reis
genoot" namelijk vaststellen, dat met
name de verbeteringen, die op het ge
bied van de waterbeheersing door de
ruilverkaveling zijn aangebracht ook in
stand worden gehouden. Met veel ple
vier constateerde hij het goede onder
houd van grotere en kleinere waterlo
pen.
Ik ben van mening, dat hier vooral
een woord van erkentelijkheid past voor
het bestuur en het personeel van het
Waterschap. In de eerste plaats voor het
op pei-1 houden van de waterlopen,
waarvoor het Waterschap zelf verant
woordelijk is. In de -tweede plaats voor
het goéde toezicht op die waterlopen,
die door de betrokken grondgebruikers
zelf moeten worden onderhouden.
Ik hoop hartelijk, dat de grondgebrui
kers dit steeds minder als een lastig
toezicht zullen gaan beschouwen, maar
zullen inzien, dat een goede waterbe
heersing één v-ain de eerste voorwaarden
is voor succesvol grondgebruik. Er is
beslist geen plaats voor de mening van
de veehouder, die op een opmerking,
dat op zijn grond grote plassen stonden
reageerde met: „Het staat niet dn mijn
bed".
„Als voedselplaats voor vogels is goed
verzorgd grasland van veel meer belang
dan zg. blauwgrasland", aldus een be
kend deskundige op het gebied van het
vogelleven.
Een duidelijke illustratie van de uit
spraak van ideze deskundige zag ik kort
geleden op een fietstochtje over het ei
land. In een gebied, waar het grasland
er voor een groot deel „mager" uitzag
lag één perceel, dat in een duidelijk be
tere vruchtbaarheidstoestand verkeerde
dan de rest. Bij de rest waren ook een
aantal percelen, die als hoofdbestem
ming „natuurreservaat" hadden. Het
perceel, dat we als „vruchtbaar" aan
duidden is enkele jaren geleden op
nieuw ingezaaid.
Terwijl op de percelen in de wijde
omtrek van het bedoelde perceel slechts
enkele vogels verkeerden was het
„vruchtbare" perceel dicht bevolkt met
vogels, hoofdzakelijk scholeksters, die
ijverig aan het foureren waren.
Het was voor mij aanleiding aan mij
zelf de vraag te stellen waar de uitge
breide Texelse vogelbevolking de kost
zou moeten vinden als ons Texelse gras
land uitsluitend of voor een groot ge
deelte natuurgras!andzou zijn.
Ik heb mogelijk volgens vele an
deren wat voorbarig de konklusie
getrokken, dat we oo-k met het oog op
het in stand houden van het rijke vogel
leven op ons eiland de goede graslanden
niet kunnen missen.
Het Vormingscentrum voor Jonge
Volwassenen „Textant" zal in samen
werking met Novib, Amnesty Interna
tional en NVSH gedurende de maanden
maart en april een cursus ontwikke
lingssamenwerking geven. Onderwezen
zal worden uit de tiendelige serie „We
reld op handen" van W. Langeveld.
Hierin worden problemen op het gebied
van de ontwikkelingssamenwerking
door middel van tekst en illustraties
uiteengezet.
Onder meer wordt de geschiedenis
van het kolonialisme behandeld, milieu
vervuiling, vormen van uitbuiting en
de wapenwedloop. Ook komen diverse
internationale organisaties aan de orde.
A-an de hand daarvan zal worden gedis
cussieerd. Textant geeft de cursus, om
dat zij vindt dat kennis van de ontwik
kelingsproblematiek een eerste vereiste
is om te helpen deze op te lossen.
Belangstellenden kunnen inlichtingen
inwinnen bij mevrouw M. Blanken,
Tj akkerstraat 35, telefoon '(02220) 3012.
De eerste les-discussie-avond is gepland
op dinsdag, 5 maart.
Op 26 februari a.s. wordt te Bree-
zan'ddijk tussen 11.00 en 18.00 uur ge
schoten met de 105 lang 30.
DE ZEEHOND,
EEN RAADSELACHTIG
ZOOGDIER
(Vervolg van 2e blad)
via hun voedsel binnenkrijgen, veroor
zaken ernstige storingen, abortus en
veelal -de dood. Gechloreerde koolwater
stoffen (DDT, dieildrin, aldrin etc.) en
PCB helpen ook een handje bij de on
dergang. Een hoeveelheid kwik van
1000 ppm (delen per miljoen) bij een
zeehond wordt als zeer hoog beschouwd.
Maar wat te denken van ihet feit dat op
de Galappgoseiilanden de eeuwenoude
resten zijn gevonden van pelikanen die
nog veel meer kwik in hun lichaam had
den dan de pelikanen van dezelfde soort
die er nu leven? Interessant in dit ver
band is dat de elementen kwik en se
leen elkaar kunnen „blokkeren" in een
organisme. Dat betekent dat een dier
veel kwik kan bevatten zonder er last
van te hébben. Op het gebied van de
zeewatervergiftiging is al veel onder
zoek verricht door mensen als Dr. J.
Duiniker en de toxicoloog prof. J. H.
Koeman. Van de resultaten daarvan kan
Reijnders gebruik maken.
MEER MANNETJES
Onder het hoofdstuk populatiedyna-
mica valt onderzoek inzake vragen over
de natuurlijke sterfte van Phoca, het
normale aantal geboorten, de huilers"
en de getalsverhouding van de sexen.
Wat het laatste betreft: er zijn vermoe
delijk meer mannelijke dan vrouwelijke
aeehonden, maar de natuurlijke sterfte
is ibij het mannetje groter En hoe zit
het met de trek van de zeehond? Aan
genomen wordt dat er uitwisseling van
dieren bestaat tussen 'Duitse en Neder
landse Waddenzee maar dat is voorna
melijk afgeleid uit het terugvinden van
dode dieren. Maar zo'n kadaver kan wel
ver zijn afgedreven.
Peter Reijnders: „We zoeken nog naar
een systeem waardoor we zeehonden
kunnen merken en 'later op afstand her
kennen. Het zou kunnen door de dieren
uit te rusten met zendertjes. Dat heeft
het RIN gedaan met vossen om vast te
stellen hoe groot het gebied is waar ze
zich ophouden en daar de hondsdolheid
kunnen overbrengen. Het is technisch
mogelijk zoiets ook met zeehonden te
doen, maar dan moeten de zenders ook
onder water werken (sonar) en zo'n ap
paraat zal ongeveer ƒ20.000,per stuk
kosten.
SPOORLOOS
Die zendertjes zullen er wel niet ko
men en dus moet een andere manier
worden gevonden om er bijvoorbeeld
achter te komen waar de zeehonden 's
winters zijn. Ze zijn dan uit de Wadden
zee verdwenen; niemand weet waar
heen.
In het zeehondenreservaat het Eier-
landse gat zijn het afgelopen jaar min
der zeehonden geboren dan in het
Texels Museum. In „ons" deel van de
Waddenzee is de achteruitgang dan ook
het steiikst. Bij Groningen gaat het be
ter, in de westelijke Duitse Waddenzee
gaat de stand nauwelijks achteruit en
■in het oostelijke deel is zelfs een toena
me. Ook in Duitsland wordt onderzoek
veriaht. Vergelijking en uitwisseling
van gegevens kan tot interessante con
clusies leiden. Samenwerking is reeds
tot stand gekomen met Prof. H. Kraft
uit Mundhen die de zeehonden van Nie-
dersadhsen bestudeert. „Er staat me nog
een drukke tijd te wachten", zegt Peter
Reijnders.
„Blue Movie" maakt op Texel zijn
come-baak. Deze film van Neerlands
bodem draait van vrijdag tot en met zon
dag dn City.
„Blue Movie" staat bekend als een
„bloot meesterwerk", de „bloten" zijn
onder meer Ursula Blauth, Carry Tef-
sen, Helmert Woudenberg en Hugo Met
sers. Het verhaal speelt zich af in een
flatgebouw, waarin sex hoogtij viert; de
ene sexparty volgt de andere op. Grote
organisator van diverse feestjes is de
pas uit de gevangenis gekomen Michael.
Loopt op een gegeven moment een feest
je uit de hand, dan wordt Michael ver
zocht een vrouw te zoeken en te ver
trekken. Dit doet 'hij. Zijn oog was reeds
eerder gevallen op de flatbewoonster
Julia, die hem echter altijd op een af
standje had gehouden.
Zoals de meeste Pim Wim-films is
ook Blue Movie voor 18 jaar en ouder.
Aanvang: 20.00 uur.
Ook voor 18 jaar is „Lokaas voor de
dood", die maandag- en dinsdagavond
wordt vertoond. Hierin wordt de be
haarde Joe Ryan verzocht als lokaas te
•dienen in de jacht op een in drugs dea
lende maffiafiguur, Harry Nielsen. Dit
'betekent het einde van het hippieleven
van Ryan. Voortdurend voelt hij zich
bedreigd door politie en maffia. Hij
duikt onder in een oud landhuis in Hol
lywood en verneemt daar de dood van
drie van zijn vriendinnen. Hierdoor
voelt Ryan zich nog meer in het nauw
gedreven; hij is er zeker van dat hij nu
zal volgen.
Bandieten, geld en een vrouw. Vol
doende om de spannende £ilm„Winnctou
in dc Dodenvallci" dn ëkaar te draaien.
In gezelschap van Old Surehand is de
jonge vrouw Ann Dillman met een grote
som geld onderweg naar Arizona. Hier
voor moet zij door een gebied, dat on
veilig wordt gemaakt idoor een bandie
tenbende, de „Gieren". Deze hebben de
ranch vernield, waar Ann zou overnach
ten. De eigenaar van de ranch, Bau
mann, verdenkt de Indianen van de ver
nieling. Dat was precies de bedoeling
van de Gieren. Om zijn valse beschuldi
ging wordt Baumann door de Indianen
gevangen genomen. Nu springen Sure
hand met zijn kameraad Winnetou voor
Baumann in de bres. Zij zullen proberen
'hem te sparen voor de dood aan de mar
telpaal en de Gieren een lesje geven.
Zondag, aanvang 15.00 uur.
Iilililllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
eb een theorie, zei Driessen,
'soon die aansprakelijk is voor
'an Nieuwolda, allereerst een
ende was, en ten tweede werd
Dit klopt met de mededeling
neisje Volkers, dat hij in de
,een relatie" verwachtte
is hij van plan, uit te gaan.
>n is tussen zes en zeven uur
n is gezien door een bewoon-
acht dat het een verpleegster
een zieke die verderop woon-
was de wij'kzustei echter 's
.'olgens haar gewoonte, al ge-
bewuste persoon heeft waar
aan het slachtoffer gevraagd
schrijven, hij zat aan zijn bu-
een bloknoot en een balpen
em toen onverhoeds van ach-
evallen en met de vaas op het
gen. Die persoon is toen weg-
ader een spoor achter te la-
'ls hoogstwaarschijnlijk, dat
n, hoe gering ook, nog op de
n die persoon zullen worden
en gemakkelijk kunnen
'dentificeerd. Als ik nu afga
klaring, dat u met de moord
iken hebt, wil ik alléén maar
dat u óf geen uniform meer
e al lang niet meer gedragen
t er geen enkel spoor op te
Vandaar mijn vraag.
ning hing loodzwaar in de
En ilk zou gezien zijn in mijn auto, in
verpleegsteruniform?
Pardon mevrouw, demand in 'n groene
Morris in verpleegstersuniform is tus
sen zes en zeven uw 'huis binnengegaan.
Ja, die verklaring hebben wij.
Dat moet die ouwe gluurder van hier
naast geweest zijn.ze brak opeens
af.
Driessen stond op.
Mevrouw, zei hij, ik wou graag van u
een duidelijke verklaring; laten we niet
langer om de zaak iheendraaien.
Tillie stond eveneens op, haar handen
ineengewrongen.
Goed, zei ze. Ik kan het toch niet lan
ger volhouden. Ik heb het gedaan.
Driessen knikte naar Koppenol, die
snel zijn bloknoot pakte.
Ik heb het gedaan, zei ze, zich moei
zaam beheersend. En ik heb récht ge
daan. Jullie slooft je uit en speurt in
alle hoeken zogenaamd om het recht te
dienen, om degeen te vinden die een
waardeloos individu naar de plaats
heeft geholpen waar hij hoorde. Wie
stond er voor mijn rechten? De ene ver
nedering na de andere heb ik moeten
doorstaan, mijn naam werd door het
slijk gehaald, iheel de stad wist ervan en
praatte achter mijn rug. Die arme Til
lie.jawel! Behalve degenen dde nog
gniffelden ook. Ik heb zo lang mogelijk
geprobeerd een openlijke breuk te voor
komen, ik wilde niet scheiden, ik dacht:
eenmaal heeft hij spijt, en dan 'had ik
hem terug genomen! Maar hij ging dóór,
hij ging van me vandaan, en hij had niet
eens het fatsoen ergens anders zijn mis
selijk bestaan voort te zetten. Hij ver
toonde zich met die slet, die me dn mijn
gezicht uitlachen. En ik kon ndets doen,
niets doen! Ik moest alles opgeven, mijn
weik, al mijn funkties, mijn huis, mijn
bestaan en mijn vrienden hier, om wèg
te gaan omdat hij weigerde weg te gaan.
Hij heeft niets nagelaten om me kapot
te maken! Niemand nam het voor mij
op. Hij kon doen wat hij wilde voor
mij was geen recht, alleen maar de
schande, de ellende. Jullie haar stem
werd fel die zogenaamd het recht
handhaaft, vind jezelf maahtdig geslaagd
als je iemand op de bon slingert die per
ongeluk zijn auto ergens neerzet waar
dat net niet mag, maar als er waarlijk
recht gedaan moet worden, als demand
die heel haar leven een goed burgeres
•is geweest, beschermd moet worden te
gen wat haar leven vernielt, dan is er
niemand, niemand!
Ja, en toen heb ik het zélf gedaan. En
ik heb niet eens spijt.
Met onnatuurlijke kalmte vertelde ze,
wat ze gedaan had, en hoe. Driessen zat
voorover op zijn handen te kijken, roer
loos: Koppenol was blij dat hij het druk
had met stenograferen.
Zo, zei ze tenslotte, nu moet ik zeker
méé?
Mevrouw, antwoordde Driessen, u be
grijpt wel
O. ik begrijp alles. Jullie zult mij niet
laten lopen, zoals die slet. Ik hoop al
leen dat u goedvindt dat ök me even te
rugtrek om me te verkleden en wat
spullen bij elkaar te pakken die ik no
dig zal hebben voor een wat langdurig
verblijï. Moet u daar soms bij zijn?
Bent u soms bang dat ik zal ontvluch
ten?, voegde ze er sarcastisch aan toe.
Ga uw gang, mevrouw. Wij waahten
wel op u. Wij hebben al de tijd. Haast u
maar niet.
Zwijgend zaten ze bij elkaar, Dries
sen snakend naar een sjekkie, maar hij
durfde niet te roken. Niet hier, niet nu.
Tenslotte keek Koppenol met 'n zucht
op zijn horloge. Ze neemt er wél de tijd
voor, vindt u niet, inspecteur?
Laat maar jongen.
Zou het toch niet beter zijn wan
neer.
Nee, wacht maar.
Zo zaten ze, tot Koppenol onrustig
werd.
Inspecteur, dit is toch te mal. Ik maak
me ongerust.
Ben je bang dat ze er tussen uit is?
Nee, waar zou ze heen moeten. Maar
in deze situatie en zij, als ver
pleegster.
Ja, zei Driessen en stond moeizaam
op van zijn stoel. Blijf jij maar, dk ga
wel even poolshoogte nemen.
Op zijn kloppen aan de slaapkamer
deur kreeg hij geen antwoord. Voorzich
tig trad hij 'binnen. Een blik op het bed
en op het openstaande medicijnkastje
zei hem voldoende.
Hij schrok niet, hij had het verwacht
hij had 'het zelfs gehoopt
Epiloog
Je ziet maar weer dat ik gelijk had,
zei Nel Koppenol met iets van triomf.
Ze had haar man de héle avond thuis,
een niet alledaags gebeuren; ze had na
het nieuws de tv afgezet, want ze ver
wachtte „opening van zaken", zoals
Martijn het plechtig noemde.
Goed. gaf hij toe, je had gelijk, maar
je ging tenslotte alleen maar af op je
intuïtie, en wat ergernis, een intuitie
die gevoed werd door een persoonlijke
antipathie, en niets is gevaarlijker voor
een politieman dan daarop af te gaan.
Dat weet ik ook wel, knikte ze, maar
jij had het niet gedacht.
I'k heb iedereen verdacht, zei hij, haar
ook, maar aanvankelijk leek haar alibi
te kloppen. Jij hebt me een paar goede
tips gegeven. Over dat Chinese eten. En
toen je het had over haar buren. De ou
de heer Bronkhorst komt eigenlijk de
eer toe, als je het eer moogt noemen, dat
hij mij op het goede spoor heeft gezet.
En toen vertelde 'hij aan Nel, hoe het
allemaal was gegaan.
Tillie van Herwijnen was door het
wangedrag van haar man, waaraan ze
hulpeloos was overgeleverd en door
de noodzaak alles waarop ze prijs stelde
prijs te geven in een toestand ge
raakt waarin ze meende het recht te
hebben, dat recht in eigen hand te ne
men.
Ze heeft alles goed voorbereid, koel
bloedig en geraffineerd, maar toch dilet
tantisch. Ze heeft eerst met haar advo
caat gesproken, die moest Nieuwolda
berichten dat ze wilde scheiden, dat zou
haar de weg effenen. Van Weenhem
schijnt zich te hebben laten ontvallen,
dat Nieuwolda niet zou hertrouwen en
zéker niet met die Carla, en twen zag ze
opeens de kans twee vliegen in één klap
te slaan: Henri uit de weg en Carla als
de beschuldigde Daarom heeft ze Carla
heel nadrukkelijk verteld dat ze wilde
scheidendie zogenaamde waarschu
wing tegen Henri was een doekje voor
het bloeden.
(wordt vervolgd)
