Ir. Sikkel bij tennaamstelling „Phoca":
Beheer Waddenzee
voorbeeld in de wereld
„Van het dorp naar de stad"
fWJSIB
FEUILLETON
Audioclub Texel
naar Firato '76
fïli:»
Uitbetaling logiesbonnen
Zaalvoetbal
Wielervereniging Texel
Tweede blad Texelse Courant, dinsdag 24 augustus 1976
Een tweetal inleidende korte toe
spraken en een aansluitende boottocht
over de Waddenzee omlijstten vrijdag
middag de officiële naamgeving van
het nieuwe bewakingsschip voor het
westelijk Waddengebied. Het was de
echtgenote van CRM-staatssecretaris
Wim Meijer die deze tennaamstelling
verrichtte door een miniatuur Texelse
vlag voor het naambord „Phoca" weg
te trekken.
aantal vorig jaar niet verder teruggelo
pen. Hiervan uitgaande, aldus ir. Prille
vitz mogen we de verwachting uitspre
ken, dat er opnieuw enige toename zal
plaatsvinden in het lopende jaar.
Over het beleid van de regering wat
betreft het Waddengebied zei ir. Prille-
vitz dat men het wenselijk acht naast
een provinciale indeling van de Wad
denzee deze indeling ook op gemeente
lijk niveau te willen doorvoeren. In ver
band hiermee heeft CRM het plan ook
het oostelijke Waddengebied op dezelfde
manier te bewaken en te onderzoeken
V-SrJ."-
De „PhocJ' in haar element
Alvorens hiertoe werd overgegaan had
het officiële gezelschap, dat omstreeks
elf uur met de TESO-veerboot op 't
Horntje was aangekomen, een wandeling
gemaakt naar het NlOZ-haventjc waar
de nieuwe Phoca afgemeerd lag. Daar
werd mevrouw Meijer een boeket bloe
men aangeboden door de 5-jarige Robert
van Dijk, zoontje van de nieuwe schip
per van de Phoca; Jan van Dijk uit Oos
terend. Het gezelschap werd welkom
geheten door de districtsambtenaar van
Staatsbosbeheer ir. M. Mantje en dr. J.
J. Zijlstra (directeur van de biologische
hoofdafdeling van het NIOZ).
Vervolgens vond een bijeenkomst
plaats in de nettenloods van het NIOZ
nabij het haventje waar de heren F. C.
Prillevitz en D. Sikkel het woord voer
den, respectievelijk Noordhollands con
sulent van CRM en plaatsvervangend
directeur van Staatsbosbeheer.
Ruimere taak
In zijn toespraak wees ir. Prillevitz
op de veel ruimere taak die de nieuwe
Phoca krijgt in vergelijking tot de oude
vlet die onder dezelfde naam dienst
heeft gedaan sinds 1965 Met de oude
Phoca, die waarschijnlijk overgenomen
zal worden door het NIOZ, verrichtte
men uitsluitend bewakingswerkzaamhe
den. Het nieuwe schip zal gebruikt wor
den voor meer uitgebreid wetenschappe
lijk onderzoek op de Waddenzee. Prille
vitz memoreerde hierbij de plaatsing
van dr. P. de Wolf op Texel die zich als
bioloog voornamelijk met dit onderzoek
zal bezighouden. Spreker merkte op dat
het zeehondenbestand in de Waddenzee
de laatste paar jaar gelukkig stabiel
blijft In 1965 hielden zich nog omstreeks
10Ó zeehonden op rond de Vlakte van
Kerken, dit liep o.a. door vervuiling van
de Wadden geleidelijk terug tot onge
veer 40 in 1974, maar gelukkig was dit
als nu met het gebied rond Texel door
de nieuwe Phoca gedaan zal worden.
Hij toonde zich tevreden over de
Waddennota van de regering waarin
vastgelegd is wat in dit gebied verbo
den en toegelaten wordt. De regering
zal zich in dit opzicht door de toekom
stige Waddenraad laten adviseren. Deze
Waddenraad zal spoedig samengesteld
worden uit alle groepen van belang
hebbenden.
Tenslotte herdacht ir. Prillevitz de on
langs overleden Koos Boon die de oude
Phoca heeft bemand en sprak waarde
rend over hem en zijn werk voor het be
houd van de Waddenzee en de zeehon
den.
Voorbeeld
Plaatsvervangend SBB-directeur Sik
kel begon met te stellen dat de belang
stelling voor de Waddenzee groeiende is.
Vroeger deed men dit gebied vaak af
met de kwalificatie: „Een groot stuk
modder, waar bijna niets mee te doen
viel", aldus de heer Sikkel. Hij toonde
zich verheugd over de groeiende inte
resse voor het Waddengebied.
Ook internationaal toont men belang
stelling. Op een symposium te Novos-
sybirsk (Sowjet-Unie) werd de Wadden
zee onlangs een voorbeeld genoemd voor
andere rust- en broedplaatsen voor vo
gels. Op ditzelfde symposium riep men
op tot het handhaven van meer van der
gelijke gebieden in de wereld, of het
verkrijgen ervan.
Ir. Sikkel stelde dat het eiland Texel
een voorbeeld is in de geschiedenis van
Staatsbosbeheer De aktiviteiten begon
nen aan het eind van de vorige eeuw
met de bosbouw en zijn in de loop der
jaren uitgebreid met natuurbeheer en
recreatie. Er is nu een nieuwe dimensie
aan toegevoegd („zeebeheer") met de
nieuwe „Phoca".
Nederland heeft door schoon water
zijn bestaan en door dit water heeft de
natuur de kans zich verder te ont
plooien, iets waaraan men dit nieuwe
vaartuig kan worden bijgedragen.
Boottocht
Nadat het naambord door mevrouw
Meijer was onthuld begaf het gezel
schap zich in de boten en werd het of
ficiële gedeelte besloten met een boot
tocht op de Waddenzee die ongeveer
een uur duurde en waarbij meri de ha
ven van Oudeschild aandeed.
Op vrijdag 2 september a s. organi
seert de Audioclub Texel een bezoek aan
de Firato die gehouden wordt in het
Amsterdamse RAI-gebouw. De Firato
'76 is Nederlands grootste tentoonstel
ling van stereo- en quadro-apparatuur
zoals versterkers, tuners, faders, band
recorders en dergelijke.
Bovendien is er voor geïnteresseerden
in het naast de RAI gelegen Crest-hotel
een demonstratie van de importeurs van
de volgende merken: Luxman, B en W,
Harmon Kardon en TEAC. Voor de lief
hebbers zeker een bezoek waard.
De Audioclub vertrekt vanaf de Ele-
mert 's morgens om half 8 en gaat met
de boot van 8 uur naar Den Helder. De
kosten van dit evenement bedragen
20,(inclusief extree maar exclusief
TESO). Ook niet-leden zijn welkom. Be
zitters van de reductiekaart van de
Hi-Fi koopgids 1976-'77 ontvangen een
reductie van ƒ6,op de reis-entreekos-
ten De deelnemers aan deze dag worden
verzocht zich voor 1 september op te
geven bij Freek Vonk, P. van Cuyck-
straat 10, Den Burg, telefoon (02220)
3886 of bij Frits Dijkstra, Nikadel 3, De
Koog, telefoon (02228) 357.
i$>y. rJ
Mevrouw Meijer verricht de tennaamstelling van de nieuwe ,,Phoca".
Wij verzoeken onze leden, die uitbe
taling van de logiesbonnen per kas wen
sen, deze bonnen thans ter verzilvering
aan te bieden op ons kantoor te Den
Burg (niet op zaterdag). Voor een even
tuele verrekening van de lidmaatschaps
nota met het bedrag van de bonnen,
gelieve u in dat geval de lidmaatschaps
nota mee te nemen.
Mocht u uitbetaling per bank of giro
wensen en dit niet reeds vorig jaar aan
ons hebben doorgegeven, verzoeken wij
u ons dit alsnog te laten weten.
Logiesbonnen andere VVV's
Wanneer u een logiesbon van een an
dere WV heeft ontvangen, dient u de
ze bon aan de betreffende VVV te zen
den onder opgave van het bank- of gi
ronummer.
Programmawijziging:
In de aan de zaalvoetbalverenigingen
toegezonden programma's dienen de na
volgende correcties te worden aange
bracht:
Texelse Boys 1 wordt De Zwaan;
Texelse Boys 2 wordt Texelse Boys 1
Texelse Boys 3 moet zijn Texelse Boys
2
Programma woensdag 25 augustus:
18.30 u.: Brandweer-Koffiebar 2
19.15 u.: Topido-ZDH 2
20.00 u.: JKM-Koffiebar 1
20.45 u.: Dubbeldik-De Zwaan
21.30 u.: Badhotel-Rab
Tijdwaarneming: Oosterend 1
Commissiedienst: H. L. Ploeger
Programma donderdag 26 augustus:
18.30 u.: Amro-Texelse Boys 2
19 15 u.: Texelse Boys 1-Nioz
20.00 u.: Reizenboetiek-ZDH 1
20.45 u.: Casino-Oosterend 1
21.30 u.: Oosterend 2-FC Vergiet
Tijdwaarneming: Dubbeldik
Commissiedienst: W. C. Witte.
Deze week werden enkele spelregel-
wijzigingen bekend. Deze zullen m.i.v.
het nieuwe seizoen van kracht zijn.
De inworp.
De inrol wordt vervangen door de in
worp. Hierbij komt te vervallen dat de
bal vóór of op de zijlijn de grond moet
raken en dan zonder te stuiten moet
inrollen. De bal moet nog wel steeds
onderhands worden ingeworpen. Een
aanvullende bepaling bij deze regel is:,
dat de bal alleen in die speelhelft mag
worden ingeworpen waarin de bal de
zijlijn heeft gepasseerd.
De doelrol.
Hiervoor geldt dezelfde verandering
als bij de inrol. De doelverdediger moet
hierbij, staande binnen zijn doelgeboed,
de bal met één hand onderhands in
werpend in het spel brengen, echter
binnen de eigen speelhelft.
De taak van de scheidsrechter.
Deze regel is uitgebreid met de vol
gende tekst, waarbij punt 2 komt te ver
vallen. De scheidsrechter behoeft niet
te straffen in gevallen waarin hij over
tuigd is dat, door te straffen, de over
tredende partij daaruit voordeel zou
trekken. Dit ontheft hem 'niet van de
verplichting de speler die de overtre
ding, welke bestraft moet worden, be
gaat, op een later tijdstip alsnog met een
tijdstraf te straffen. Daartoe zal hij op
het moment van de overtreding zijn
rechterhand boven zijn hoofd opheffen
en, teneinde de betrokken speler uit het
speelveld te verwijderen, het spel eerst
dan onderbreken, nadat hij het resultaat
van de aanval heeft afgewacht ofwel
nadat de bal in het bezit van de tegen
partij is gekomen. In het laatste geval
echter dient het spel te worden hervat
met een scheidsrechtersbal.
De vrije schop.
Hierbij komt te vervallen dat de ne
mer van een vrije schop niet opzettelijk
op een stilstaande tegenstander (veld-
speler) mag schieten. De nemer wordt in
dit geval bestraft met 2 minuten straf
tijd. Het spel wordt hervat met een vrije
schop.
Voor de eerste wedstrijd van de na
jaarscompetitie van de Wielervereniging
Texel gingen in totaal negen renners
van start. Het werd een spannende wed
strijd waarin vooral Leen van Elk van
zich deed spreken. Hij werd dan ook de
uiteindelijke winnaar.
Vanaf de eerste meters werd er al fel
gevochten voor de eerste plaatsen. Na
enige ronden nam Hans Koom in ge
zelschap van Gerard Koom een kleine
voorsprong. Ze konden het gezamenlijk
echter niet bolwerken en na fel aan
dringen van de hoofdmacht werden ze
door het peloton opgeslokt. Dat de
krachtsinspanning te veel was geweest
bleek toen ze bij de direkt hierop ge
plaatste demarrage van Leen van Elk
moesten lossen en spoedig enkele tien
tallen meters achter waren. Alleen Arie
Huisman, Simon Appel en John Huy-
dink konden goed volgen. Het werd een
spannende en prettige wedstrijd waarbij
veel stuurmanskunst vereist werd en die
in een fel tempo werd beslist.
Uitslag: 1. Leen van Elk, 2. Arie Huis
man, 3. John Huijdink, 4. Simon Appel,
5. Gerard Koom, 6. Hans Koom, 7. Jos
Huisman. Bas Drinkwaard en Jan Huij
dink staakten de strijd.
Woensdag 25 augustus zal om 7 uur op
het parcours Zuid-Haffel gestart worden
voor de tweede wedstrijd van de na
jaarscompetitie.
21. Maartje vond het eigenlijk maar
zo-zo dat iemand zonder haar verlof in
haar propere keukentje rondscharrelde.
„Kon u 't vinden?", vroeg ze.
„Nou, da's geen kunst", lachte Stans
„bij u staat alles zo keurig netjes op z'n
plaats, dat vind je op de tast. Mijn man
moppert altijd, want in de bus met „sui
ker" er op zit koffie, in de pot met „ka
neel" zitten de wasknijpers".
,Ja, zo is 't bij mij ook wel zo onge
veer", knikte mevrouw Klinkhamer. „Zo
mevrouw zit dat niet keurig?"
Maartje keek naar de inderdaad keu
rig verpakte enkel. Ze knikte dankbaar.
Ja, dat had je nou toch maar weer
vóór in de stad. Daar stond meteen ie
mand voor je klaar.
„Ik vind het heel vriendelijk van u",
zei ze wat onbeholpen, „enne.... ben
ik u nog wat schuldig?"
Haar goede genius lachte.
„Dat gaat allemaal voor niks. Wij
knjgen onze verbandmiddelen van de
EHBO en het werk doen we voor niks".
„Waar leert u dat dan?", vroeg Maar
tje geïnteresseerd.
„Op de cursus en bij oefeningen".
„Maar da's toch geweldig makkelijk".
„Ja, dat ziet uis 't niks voor u?"
Maartje schrok even terug.
Ja, ze was bijna jaloers geweest op de
kalme handigheid, de kundigheid, waar
mee deze vrouw optrad. Heel vroeger
had ze eens het verlangen gehad, ver
pleegster te worden. Daar kwam natuur
lijk niets van in, ze was in Mollen-
broek gebleven. Gek, dat dat oude ver
langen ineens weer was opgekomen toen
mevrouw Klaarhamer met zekere han
den bezig was, haar enkel te verbinden
„Daar ben ik te dom Voor", glimlachte
ze verlegen.
„Ziet u niet naar uit", besliste me
vrouw Klaarhamer, „en ik ben ook maar
een doodgewone huismoeder, hoor. Het
wordt je zo duidelijk uitgelegd, en ver
der heb je alleen maar te zorgen dat je
rustig blijft en de mensen kalmeert. Hè,
wat een heerlijke koffie".
Daar zat moeder Maartje, met haar
verbonden been op een stoel, tegenover
haar aan tafel buurvrouw Bremer en
aan de andere kant die wildvreemde
mevrouw van de overkant, die zo op
eens als een reddende engel uit de lucht
was komen vallen.
Je moet een ongeluk krijgen, bedacht
ze, dan merk je pas dat er mensen om
je heen wonen. Maar.was dat niet
een klein beetje haar eigen schuld ge
weest?
Haar buurvrouw en mevrouw Klaar
hamer schenen elkaar wel te kennen.
Maar Stans Bremer, de praatgrage en
vrolijke, kende zoveel mensen! En Maar
tje luisterde toe, hoe die twee, gezellig
koffie drinkend in haar kamer, nieuw
tjes uit wisselden.
„Maar hoe moet dat nu verder?" vroeg
Stans Bremer. „U kunt zo niets doen".
„Ik strompel wel wat", meende Maar
tje.
„Maar dat is nu juist helemaal ver
keerd", bestrafte mevrouw Klaarhamer.
„Met rust bent u er gauw af, en wan
neer u blijft lopen met dat been, krijgt
u misschien nog veel groter narigheid.
U hebt toch al een grote dochter?"
„Ja, die is in betrekking".
„Nou, dan haalt u haar thuis". Deze
dame hield niet van halve maatregelen,
bedacht Maartje.
„Ja maar.die mevrouw waar ze
werktdie verwacht een baby. ik
kan dat mens toch ook niet laten zit
ten zonder hulp".
„Och", meende Stans Bremer met een
wegwerpend gebaar „waar préten we
over. Al het zittende werk kunt u ge
makkelijk doen en verder. als mijn
man en kinderen de deur uit zijn heb ik
tijd zat. Dan kom ik u even helpen. En
's avonds hebt u apostelen genoeg thuis".
„Een goede buur is beter dan een ver
re vrind", stelde mevrouw Klaarhamer
opgewekt vast.
„Ja", knikte Maartje dankbaar. Dat
had ze ondervonden.
Ze hield overigens niet van vreemden
in haar huis, maar het was toch on
dankbaar er zo over te denken.
Die avond moest ze in geuren en kleu
ren het verhaal doen aan man en kin
deren.
„Ik vind het ontzettend aardig van die
mensen", vond Marietje, „ze stonden
toch maar meteen voor u klaar".
„Dan merk je toch dat je medemen
sen hebt", vond Daan.
Marietje was heel blij dat wat ze
vreesde: thuis moeten komen om moe
der te helpen, niet ter sprake werd ge
bracht. Mevrouw Van Polanen had haar
méér nodig dan ooit, nu ze de baby ver
wachtte, en meneer had haar nog gis
teren geprezen: „Als we jou niet hadden,
Marijke-meu, wat moesten we dan be
ginnen".
„Ik vind het geweldig van mevrouw
Bremer", zei ze dankbaar, „dat ze moe
der zo helpt". En ze keek naar Daan.
Ze begreep wel wat hij dacht.
„Zeg", vroeg Maartje opeens, „zou ik
daar óók bij kunnen, bij die EHBO?"
^Er was algemeen gelach. Moeder bij
de EHBO!
Ze werd spinnig
„Waarom lachen jullie nou? Is dat zo
gek? Die mevrouw Klaarhamer doet het
toch ook? En weet je wat de dokter van
middag zei? Daar hoef ik niks meer aan
te doen, dat zit snor".
„Nou ja", verweerde zich haar man,
„we zijn zoiets helemaal niet van jou
gewend, Maartje. Daarom lachten we
natuurlijk. Maar ik zou bij de wereld
niet weten, waarom jij het niet zou kun
nen".
„En moeder blijft altijd zo kalm als
er iets is", hielp Daan. Hij dacht aan de
keren dat hij als kind, brullend als een
stier, naar binnen was gestormd met
een kapotte knie of een snee in z'n vin
ger, en hoe rustig en beheerst moeder
de ramp tot haar werkelijke proporties
wist terug te brengen.
„En ze is zo handig", viel Marietje bij.
„En zo vlug", deed Henk zijn duit in
't zakje.
„Ja-ja", glimlachte Maartje zuurzoet,
„neem jullie je moeder maar in de ma
ling. In ieder geval hoef ik me er nog
helemaal niet druk om te maken, want
de eerste veertien dagen kan ik toch de
trap niet af".
Het was Marietje die het eerst de
schrikkelijke gevolgen van de ramp
overzag.
„O en m'n jurk!", riep ze ver
schrikt.
„Tja. antwoordde Maartje berus
tend, „met die enkel kan ik niet trap
pen".
„Nee", stemde vader Chris toe, „een
naaimachine trappen is wel het aller
laatste, wat je met zo'n enkel doen kunt.
Dus je zult moeten wachten tot je moe
der weer voort kan".
Marietje pruilde.
„Meid", vermaande Daan, „wees blij
dat moeder er zo af gekomen is. Ze had
dat been wel kunnen breken. Die jurk
van jou is toch zo belangrijk niet".
„Ik zou 'm vrijdag an", zei Marietje
sip, „dan is mevrouw jarig en dan zou
ik een beetje helpen.en dan wil ik
er toch ook wel een beetje leuk uit
zien!"
„Voor wie?" viste Daan ondeugend.
„In mijn tijd", zei Maartje berispend,
„was een meisje op zo'n dag in '.t zwart
met witte handschoenen en een krakend
wit schort en een muts
„O, in uw tijd", minachte Marietje.
„Nu gelukkig niet meer hoor".
„Een wit mutsje.... de kroon der
dienstbaarheid", smaalde Chris, die nooit
zo dierbaar praten kon over die goeie
ouwe tijd, waarin een gewoon mens al
leen maar plichten en geen rechten had.
„Maar ik kan 'm mischien wél knip
pen", ontdekte Maartje.
„Zeker zittend op een stoel", treurde
Marietje.
,,'t Zal niet makkelijk gaan", gaf
Maartje toe, „maar hoe moet 't anders?"
(wordt vervolgd)
