FILM Een illusie armer Drie Franse slagen bij Texel Geslaagde receptie en uitvoering bij 25-jarig bestaan van G.V.0. ganger OOOOOQQOOOOO .Louis Davids 19-toeif Rigoletto in Stadsschouwburg FEUILLETON 99 ,99 „Excelsior" behaalde eerste prijs DINSDAG 8 NOVEMBER 1977 TEXELSE COURAMT Donderdag (20.00 uur) presenteert filmganger voor haar leden en andere belangstellenden de Amerikaanse film ,,Mean Streets". Regisseur en voor een deel acteurs, spelen ervaringen zoals ze die zelf aan den lijve ondervonden, le vend in de New Yorkse immigrantenwijk little Italy". Martin Scorsese (pas beroemd ge worden met de gouden palm-winnaar ,,Taxidriver") toont in deze uit '70 date- rende ,,Mean streets" een stuk oor spronkelijk volksdrama. Zoals ,,The godfather" een onthul lende kijk gaf op de handel en wandel der grote maffia-bonzen, zo toont ,,Mean streets" de leerschool die zij doorliepen. Kleinschalige misdaad en familiebelangen, straatruzies, knokpar tijen en afstraffingen in een ontvlambare buurt. Misdaadfilms en -series worden bijna aan de lopende band gemaakt. Groten deels met geen anderdoel dan te ver strooien. Scorseses film is van een ander kaliber en ontleent zijn kracht vooral aan de autobiografische elemen ten die hij herbergt. De film is er duide- 1 lijk op uit zo authentiek mogelijk te zijn en heeft dan ook nog niet de gladde verteltrant en het camerawerk van bij voorbeeld ,,Taxidriver". Overtuigend is hij des te meer door de voelbare sponta niteit. Robert de Niro in zijn eerste rol en dat is interessant, omdat we in de volgende voorstelling van filmganger (Novecento) een andere kant van hem kunnen zien. Elke rechtgeaarde en dus chauvinist/' sche Texelaar moet wel zuchten van verlichting nu definitief vaststaat dat de Rue du Texel in Parijs werkelijk naar ons eiland is genoemd. De stroom van reak- ties naar aanleiding van de foto van het Parijse naambordje heeft wel duidelijk gemaakt dat de Fransen de herinnering hebben willen levend houden aan diver se zeeslagen die zij in de buurt van Texel hebben gevoerdin 1673, 1694 en 1795. De meest bijzondere was die van 1694 toen een Frans ruiterskorps onder lei ding van Jean Bart de Ho/landsa vloot veroverde, toen deze vastzat in het ijs. Bijgaande foto van een der andere sla gen is een weergave van een staalgra vure Combat nuval du Texel" (21 augustus 1673) afkomstig uit de ko/lek- tie van antiquair Hans van der K/ift. Sommige lezers hebben ook getracht een antwoord te geven op de vraag waar de naam Texel vandaan komt. Het lateinse woord „Tesse/a" betekent steentje en wel van het soort dat voor vloermozaïek wordt gebruikt. In oud- Frans betekent une tesse/le een vierkant stukje marmer zoals dat wordt verwerkt m plaveisel van waaiervormige struktuur (zoals op de Amsterdamse Dam). Met een beetje goede wil zou men de rij die door de serie Waddeneilanden wordt gevormd als een boog van dergelijke stenen kunnen beschouwen. Een inte ressante mededeling was ook dat in Amerika een eiland moet zijn dat vroe ger ook Texel (of nieuw Texel) heette. Het zou volgens een oud Frans boek door de Nederlandse beheerders des tijds aan de Engelsen zijn verkocht en daarbij van naam zijn veranderd. Wie weet welk eiland dat is geweest? Ook het raadsel van de Texelberg" in noord-lta/ië is nog niet opgelost. WELFARE HOUDT VERKOPING In het Rode Kruisgebouw aan de Jonkerstraat in Den Burg wordt op vrij dag 11 november de traditionele na jaarsverkoping van de ,,Welfare-afde- ling gehouden. Te koop zijn onder andere tafelkleden, kussens, kleding, pitriet artikelen etc. Al het aangebodene is werk van patiënten en deelnemers van de Welfareorganisatie. SVC BRENGT ..ZILVERUITJES EN AUGURKEN" DE COCKSDORP De toneelver eniging SVC brengt op 12 november in het Eierlandsche Huis de klucht Zilver uitjes en augurken", geschreven door D. Eggenghoor. De voorstelling begint om 20.00 uur en er is bal na. De toegangsprijs is f 5, Voor de opvoering van de opera Rigo letto van Guiseppe Verdi die op vrijdag 11 november in de Helderse Stads schouwburg plaatsvindt, zijn op dit mo ment alle voor Texel beschikbaar gestel de kaarten uitverkocht. Deze bekende tragi-komische opera wordt gegeven door een operagezelschap uit Milaan. Kaarthouders die op het laatste moment geen kans zien deze voorstelling bij te wonen worden verzocht dit bij de afde ling Culturele Zaken op het raadhuis te melden. Via deze weg zou iemand anders in het bezit van een kaart kunnen komen. De voorstelling in Den Helder begint zoals gebruikelijk om 20.00 uur. IMa af- loop vaart een extra boot. DE COCKSDORP - Door de to, vereniging „Uit Eigen Kring" uit merveer zal op zaterdag 19 novemlx het Eierlandsche Huis te De Cocks, de revue „Louis Davids 19-toen" den opgevoerd. De groep staat leiding van Jan Wiertsma. Het evenement is het tweede i, serie manifestaties op Texel in kader van de Culturele Winterserie dit moment zijn nog ruimschoots I ten beschikbaar. Deze zijn te verkri bij de afdeling Culturele Zaken op raadhuis. De prijs per kaart is li CJP-houders en houders van Pasf betalen f3, Indien voorradig zij, kaarten ook verkrijgbaar aan de zaal. De revue „Louis Davids 19-toen' een aaneenschakeling van schetsjes liedjes van Louis Davids, als een s: eerbetoon aan de „grote kleine mj Op zichzelf is het een opvallend exp ment voor een toneelvereniging, y, naast acteren wordt nu ook gevraag zingen en af en toe wat danspasjes maken. De vereniging heeft er vorig, nog al succes mee gehad in eigen kn zodanig dat men de revue ook dit jaa- het repertoire houdt om er ook buiten eigen kring mee op te treden. De o, bekende liedjes van Louis Davids ros; een sfeer van jeugdsentiment op; t schetsjes wordt een overwegend ai sant resultaat bereikt. „Louis Davids 19-toen" begint j 20.15 uur. Na afloop bestaat de gl genheid nog een dansje te maken in] aangrenzende ontmoetingsruimte het Eierlandsche Huis. door Leida Graafland 6. Een enkele keer verkocht ze een schilderij, want er was een kunsthan delaar in de Maasstad, die wel wat zag in haar doekjes of panelen en zette er enkele van in zijn zaak. Gesigneerd door „Jossa". Zodat ze met een groeiende voldoening bleef schilderen. Of, als ze zo een bui had, ging boet seren, want ook van deze scheppingen prijkten er enkele in de kunsthandel. Misschien zou Jossa ten eeuwige dage in de veilige beslotenheid van het gezin gebleven zijn, als ze niet op een tentoonstelling door een kunstgroot handelaar, die haar doekjes verkocht, werd voorgesteld aan Sam van Sla gen. Beleefdheidshalve drukte ze zijn uitgestoken hand en luisterde naar zijn •woorden. Ja, hij had al twee schilde rijen van haar in zijn woning hangen, omdat ze hem aanspraken. „Ik ken al die hoekjes, die de moeite van het zien waard zijn, juffrouw Hunninkhuizen, en daarom was ik getroffen door wat u geschilderd hebt. Misschien ben ik vreselijk chauvinistisch, omdat ik in Rotterdam ben geboren en er mijn brood verdien, maar we bezitten alle maal onze hebbelijkheden, nietwaar?" Jossa luisterde, daarbij éénlettergre pige woorden antwoorden gevend, hem af en toe aankijkend. Ze taxeerde hem op dik veertig. Hij had geen on sympathiek gezicht, maar toen hij haar uitnodigde zijn schilderijenverzameling in zijn woning te komen bekijken, wei gerde ze. Instinctmatig voelde ze aan, dat er gevaar school in een dergelijk bezoek. Misschien niet meteen de eer ste maal, maar naar gelang ze er vaker zou komen, groeide dat gevaar even redig. Sam van Slagen hield niet aan. Een week later vernam Jossa van de kunst handelaar, dat de man opnieuw werk van haar had gekocht: een schilderij en twee beeldjes. En er samen vijfhonderd gulden voor neergeteld, waarvan zij er, na aftrek van het bemiddelingspercen tage voor de handelaar nog altijd dik vierhonderd en twintig overhield. Daar over was ze stom verbaasd, want zoveel geld had ze nog nooit voor haar werk gehad. Bovendien was er tot nog toe geen beeldje van haar gekocht. Zelfs dit was dus geld waard. Thuis vertelde ze het aan haar pleeg ouders, die groeiden van trots, omdat Jossa geleidelijk meer bekend werd door haar schilderijen en nu ook suc ces had met haar beeldjes. lp die tijd werd ze benaderd voor het ontwerpen van reklameschilderwerk voor de fruithandel. Aanvankelijk wil de ze weigeren, omdat ze uitgesproken commercieel werk niet in overeenstem ming met de standing van haar kunst achtte, maar op verzoek en aanraden van haar pleegvader wilde ze zonder zich te binden voorlopig één opdracht aanvaarden. Het moest een reklame worden voor „eet meer fruit" of: „fruit is altijd gezond". Na een paar pogingen, die in haar ogen niet aan de gestelde verwachtingen beantwoord den, stelde ze een plaat samen: kinde ren, die fruit aten en als het ware straalden van levensvreugd en gezond heid- In haar ogen eigenlijk helemaal niet zo denderend, maar de opdracht gevers van het Produktschap waren opgetogen. In hoogste instantie werd haar werk goedgekeurd en zelfs de pers kwam er aan te pas toen bekend werd, wie de reklameplaat had ontwor pen. Ze ontving er duizend gulden voor en nam een tweede opdracht aan, ditmaal betrekking hebbende op verse groente. Televisiereklamemakers benaderden haar voor ontwerpen en zo verzeilde ze ongemerkt in het we reldje van de reklame. Waarbij ze ervoer, dat het in ieder geval een kei harde business was. Soms aanvaardde ze een opdracht, maar als ze er geen zin in had omdat het onderwerp haar in het minst niet aansprak, weigerde ze. Ze kon zich de luxe veroorloven, omdat ze behoorlijk verdiende en thuis geen kostgeld of iets dergelijks be hoefde te betalen. Integendeel, ze kreeg voldoende kleedgeld, zodat ze er altijd uitzag als door een ringetje te halen. Haar foto kwam in de kranten, want haar reklamewerk werd hoog ge waardeerd, al liet ze er zich goed voor betalen. Daar zorgde oom Frans wel voor, omdat die als een soort manager de financiële kant verzorgde. „Jij kunt bijna alles, dat is nu wel bewezen en daarom moet er goed voor betaald worden, dat is niet meer dan billijk". Jossa zelf, die helemaal niet geschikt was om bedragen te bedingen, liet het daarom graag aan oom Frans over, want de financiële kant van dit alles vond ze banaal en als zodanig een noodzakelijk kwaad. Natuurlijk kwam Sam van Slagen te wajen welk succes de knappe Jossa Hunninkhuizen oogstte met haar werk en hij zinde op een mogelijkheid op nieuw met haar in kontakt te komen. Er was uiteraard een gewone mogelijk heid: in zijn auto stappen en naar de Mathenesserlaan rijden, naar de zaak van Frans Hunninkhuizen en daar zijn opwachting maken. Frans en hij waren zakelijke vrienden, die elkaar regelma tig op de veiling ontmoetten. Maar Jossa zou zeker de doorgestoken kaart door hebben en wellicht negatief rea geren op zijn eventuele avances of flirtations en dan was hij nog verder van huis. Tenslotte groeide er een plan in hem: heel gewoon een feestje geven ter gelegenheid van een of andere ge beurtenis en dat vond hij in het feit, dat hij een van zijn vertrekken in huis had laten inrichten als een soort ten toonstelling. Sam liet uitnodigingen drukken en stuurde die naar wat vrien den, hun vrouwen en verloofden. Maar ook één naar Jossa Hunninkhuizen: „Sam van Slagen heeft de eer u uit te nodigen tot bijwoning van een avond feestje te zijner huize bij gelegenheid van het gereedkomen van zijn tentoon stellingszaaltje, dat deze avond offi cieel zal worden geopend. Avondkle ding is niet verplicht. Voor eventueel vervoer naar en van Hilligersberg kan gezorgd worden. Uw komst tussen half acht en half negen zal op hoge prijs gesteld worden". Jossa las het kaartje en herinnerde zich nog de man, aan wie ze door de kunsthandelaar een keer was voorge steld: ongeveer veertig jaar, blozend gezicht met een sikje, niet onsympa thiek. Ze wist, dat hij het een en ander van haar had gekocht. Het laatste nog een dorpsgezicht van Ouderkerk: een vrij onbekend hoekje, maar karakteris tiek door de enkele oude huisjes aan de voet van de dijk. Zevenhonderd gulden had ze er voor gekregen. Mis schien mede als gevolg van het feit, dat ze ook lucratief reklamewerk ont wierp. Ze overhandigde de uitnodiging aan haar pleegouders, die hem lazen. Oom Frans zei: „Ik ken hem wel. Hij koopt grote partijen fruit op voor de export en doet zaken met heel wat landen. Af en toe zie ik hem op de veiling, maar doorgaans koopt hij onderhands. Hij heeft overal zijn tipgevers zitten. Waar schijnlijk is hij schatrijk". Het zegde haar allemaal niets. Ze hield niet van uitgaan in deze zin. Ze wist, dat het doorgaans avonden wor den, waarin teveel wordt gedronken en waar de parvenu's bijeen komen. Maar oom Frans zei: „Moet je heengaan. Wie weet, krijg je nieuwe relaties. Je moet zoiets ook van de zakelijke kant bekijken". (wordt vervolgd) OOSTEREND Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Gymnastiek vereniging Oosterend was dorpshuis ,,De Bijenkorf" zaterdagavond het to neel van een feestelijke jubileumuitvoe- OOSTEREND De Chr. muziekver eniging Excelsior uit Oosterend heeft op zaterdag 5 november in Zaandam bij een aldaar gehouden concours in de afde ling Uitmuntendheid een eerste prijs be haald. Excelsior (o.l.v. A. Kuik) trad op in „De Speeldoos". Het concours was georganiseerd door de Bond van Chris telijke Muziekverenigingen in Neder land. Het Texelse muziekgezelschap speel de als verplicht werk „Petit Triptique" van J. Moerenhout en als vrij werk „De Geuzen in de Bommelerwaard" van H. van Lijnschoten. De jury bestond uit W. Steyn, A. Posthumus en J. van Ossen bruggen. ring. Tijdens het aan het eigenlijke pro gramma voorafgaande officiële gedeelte eerde G.V.O. drie leden van de vereni ging die er sinds de oprichting op 10 september 1952 deel van hebben uitge maakt. Dit drietal: de dames T. Kalis van Liere, R. Koorn-Koning en Rente- naar-Bommezij werd door voorzitter G. De Jong extra in de bloemetjes gezet. Hij overhandige hen ter gelegenheid van dit jubileum bovendien een medaillon met inscriptie. De Jong memoreerde hierbij de inzet die de dames de vereniging betoond hebben. In dit opzicht noemde hij vooral mevrouw Rentenaar die 22 jaar (januari 1955 tot januari 1977) penningmeeste- resse van GVO is geweest. Zij was en is tevens een van de stuwende krachten achter de nu al weer 18 jaar geleden be gonnen oud papier akties, die veel finan ciële middelen hebben opgeleverd. De voorzitter sprak bovendien veel waardering uit voor het werk van me vrouw R. Koorn-Koning, die sinds 1960 deel van het bestuur uitmaakt. Zij is enige tijd secretaresse van GVO ge weest en heeft ook les gegeven aan de leden. Aansluitend spraken burgemeester Mr. W. H. Sprenger namens het ge meentebestuur, mevrouw Keijser-van der Vis namens de gymnastiekvereni ging Texel en de heren H. J. Kooi en J. C. Roeper respectievelijk namens de Stichting Texelse Sportraad en de Dorpscommissie Oosterend. Na de pauze volgde dat gedeelte van het programma waarin de GVO-leden hun kunnen op gymnastiekgebied ten beste gaven. Het geheel ging vergezeld van een optreden vpn G. de Jong en mevrouw R. Koorn-Koning die in de ge stalte van Grietjebuur en Pieterjan (Tho- masvaer en Pieternel) ondertussen op de geschiedenis van GVO ingingen. Zij deden dit op humoristische wijze, ge kleed in middeleeuwse kledij. Oprichting GVO De huidige gymnastiekvereniging Oosterend werd in 1952 als onderdeel van de sportvereniging Oosterend op gericht. In de weken voorafgaande aan 10 september van dat jaar had SVO op roepen in de Texelse Courant geplaatst waarin te lezen was dat belangstellen den zich op die datum konden melden in het toenmalige café ,,'t Wapen van Am sterdam". In dit etablissement, waar de heer Jan Dijt destijds de scepter zwaai de kwam GVO van de grond. Een van de bepalingen die op de stichtingsavond in de statuten werden opgenomen was „dat de leden van GVO-handbal en SVO-voetbal gratis lid van de gymafde- ling konden worden". Ook konden GVO-leden gratis lid worden van beide andere afdelingen. De lessen werden in 't begin gegeven door Dirk Koorn en „meester" Wester' dijk van de o.l.-school in Oosterend. Toen de heer Westerdijk wegens drukke werkomstandigheden er in juni 1953 mee ophield stond Koorn er alleen voor. Gelukkig vond het verenigingsbestuur toen Adam Keizer uit Den Burg bereid de leiding voor enige maanden over te nemen. „Een paar maanden", omdat hij een cursus volgde en beslist niet langer kón blijven. De plannen pakten een beetje anders uit dan toen werd voor zien. Met een onderbreking van een half jaar hebben die „paar maanden" onge veer 16 jaar geduurd. Ook Dirk Koorn heeft zich gedurende deze jaren voor GVO als leider van de gymlessen ver dienstelijk gemaakt. Na hen waren het onder meer Ina Platte-Boon en Gert Praamstra die de lessen verzorgden. Zij werden in 1971 opgevolgd door Han en Judith Brusselaars en Henk Keijser. Kachel De gymlessen werden in de eerste jaren van GVO gegeven in de School straat waar men de beschikking had over een miniscuul zaaltje met afmetin gen die een echt schoollokaal niet te boven gingen. In een van de hoeken stond een oude kachel die met hout, turf en denneappels gestookt werd. Le den uit die dagen herinneren zich nog duidelijk dat men dikwijls in „rook ge huld" stond te sporten als de wind eens uit de verkeerde hoek waaide. Zoals te verwachten was bestond de uitrusting van GVO in die beginjaren naast die gebrekkige akkommodatie uit bijzonder weinig toestellen. Van subsi die was nog geen sprake en om het een en ander aan te schaffen moesten aller lei akties gehouden worden. Met het verkopen van patat, worst en kroketten kwam men aan de eerste financiële middelen. Er werden bazaars, verlotin gen en verkopingen georganiseerd waarmee men financieel een beetje arm slag kreeg. Het bleef echter „modde ren". Dat begon gelukkig te veranderen in 1956 toen men door middel van sub sidies een „gymnastiekpaard" kon aan schaffen. Er werd dat jaar van gemeen tewege 7100,— subsidie en 7100,- als renteloos voorschot ter beschikking ge steld. Het waren vooral de dames Ren- tenaar-Bommezij en Daalder-Barhorst die zich voor het verkrijgen hiervan heb ben ingespannen. „Ze liepen de deur van het raadhuis plat!", aldus voorzitter G. de Jong in zijn toespraak. In 1959 startte de vereniging met de oud papier aktie die nog steeds voort duurt en waarvoor in het bijzonder vrouw Rentenaar-Bommezij en (wi, de-heer J. Daalder heel wat hebben gesjouwd. Op dit moment kan gezi worden dat GVO dankzij een aantal enthousiaste bestuursleden een erg zonde vereniging is. In 1961 sloot GVO zich aan bij I Kon. Ned. Gymnastiek Verbond en 1967 werd de vereniging (ter gelegel heid van het 15-jarig bestaan) koninkll goedgekeurd. Er werd in 1964 naasti I gymnastiekaktiviteiten bovendien b gonnen met een judovereniging die 11 dit moment onder lêTBïng staat van Bais uft Den Helder. Uitvoering De leden van de gymnastiekverei ging Oosterend toonden na de pain metterdaad hun kunnen o.a. op h inmiddels uitgebreide scala van toesli len waarover men kan beschikken. Begonnen werd met een jazz-oei ning en het minitrampolinespringe door GVO-meisjesgroepen wat bij Iï enthousiaste publiek erg in de smar viel. De volle zaal kreeg hierna komische interpretatie van de (rade ochtendgymnastiek te zien, vrij naar a cabarettier Frits Lambrechts. Dit sati: sche programmaonderdeel werd doo de herengroep van GVO voor het vod licht gebracht. De damesgroep verzorg de vervolgens een jazz-oefening en hi veel succes met een lantaarnoefening Door meisjesgroepen werden tusser door de onderdelen paard, trampolinf evenwichtsbalk en jazz-oefening gi daan. De jubileumuitvoering van de 25-ja» ge gymnastiekvereniging Oosteren werd besloten met een toespraak w voorzitter G. de Jong die iedereen voe zijn/haar aanwezigheid bedankte ene (in zijn creatie als Pieterjan) aan toe voegde: „Ik hoop dat wij de volgende 25 jaar, weer zo plezierig mogen gymmen met elkaar. Ook nieuwe leden zijn welkom; dames en heren, deze mensen willen u graag van alles lerea Ook voor de buikjes is het heel erg goed, dus ik vindt dat u beslist eens komen moet". De Gymnastiekvereniging Oosterend zoals ze zich bij een van de eerste Ooste end Present" feesten /aug. 19591 Heten zien.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1977 | | pagina 4