ngeveer 1700 belangstellenden
Recordbezoek bij
jubilerend„KO TEX
Een illusie armer"
E.w. steekt de draak met
industriepropaganda
hdpze
In handje!*
Verkoping bracht
6 mille op
Zon, maan en hoog water
„WAT IK ZEGGEN WOU.."
Yoga
UILLETON
UDAG 25 NOVEMBER 1977
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
meester J. Rijpma uit Usquert beoordeelt de sierduiven, administratief geassis-
I door mevrouw Bakker-Zandstra.
j|e Kotex-jubileum clubshow die dit
kend in het bedrijfsgebouw van
[ers bloembollenbedrijf gehouden
is een groot succes getflorden.
schatting 1.700 personen kwamen
of meerdere malen deze uitgebrei-
gratis toegankelijke, kleindierten-
hstelling bezoeken.
'i e topdrukte deed zich voor op
Ilag toen er rond het middaguur en
ntheetijd" helemaal geen doorko-
meer aan was. Een positief gevolg
de drukte was een aanzienlijke uit-
ling van het ledental van het 35 jaar
s,,Kotex" dat van 52 naar ongeveer
ing.
ver inkomsten heeft het „Kotex"-
:uur ondanks het gratis openstellen
de tentoonstelling niet te klagen
id, omdat de uitgebreide tombola
al uitverkocht raakte. Bovendien
l er nogal in de tentoongestelde
in gehandeld waarbij konijnen,
iders, vogels en duiven van eige-
wisselden.
Opening
'ijdagavond was het wethouder J.
l/estdorp die samen met „Kotex"-
zitter H. Snoek deze tentoonstelling
ide. In zijn toespraak memoreerde
itdorp het altijd aanwezige enthou-
ne dat deze qua ledental betrekke-
;leine vereniging in de afgelopen 35
aan de dag heeft gelegd. De laatste
i is steeds meer gebleken dat
itex" in een duidelijke behoefte
voorziet. Inhakend op hetgeen voorzit
ter Snoek eerder had gezegd over de
moeilijkheden die ,,Kotex" vaak onder
vond bij het zoeken naar een goede
plaats voor de clubshows zei Westdorp
dat hij met genoegen heeft geconsta
teerd dat de vereniging het dit jaar
,,toch weer geklaard heeft". Het be
drijfsgebouw van Kager blijkt een ideale
oplossing te zijn voor deze kleindierten-
toonstelling. De wethouder hoopte dat
„Kotex" ook in de komende jaren over
deze ruimte zal kunnen blijven beschik
ken. Tenslotte verklaarde Westdorp dat
het ,,Kotex"-bestuur indien dat nodig
mocht blijken op financieel gebied altijd
bij het gemeentebestuur kan aanklop
pen, waar men hem dan aan zijn zijde
kon weten.
Keuringsresultaten
Voorafgaande aan deze tentoonstel
ling werden alle 350 ingezonden dieren
aan een deskundige keuring onderwor
pen waarbij diverse malen het predikaat
F (fraai) viel. Na U (uitstekend) de beste
klassering.
De belangrijkste uitslagen waren als
volgt:
Grote hoenders. Keurmeester J. L.
Meijer.
Het predikaat F (fraai) werd gegeven
voor inzendingen van M. Kikkert-Tjep-
kema (Drentse hoen, haan jong), G.
Lap-Hogetoorn (leghorn zwart, hen
oud), S. Tjepkema (Wyandotte wit,
haan oud) en S. Tjepkema (Wyandotte
wit, hen oud). In deze afdeling viel 20
maal het predikaat ZG.
Duiven. Keurmeester J. Rijpma.
Het predikaat F (fraai) werd gegeven
voor inzendingen van Comb. Wijngaar
den (Modena gazzi zwart, doffer oud),
C. Bruin (Modena Schietti dun, duivin
jong) en C. Bruin (Modena Schietti
rood,doffer oud). In deze afdeling viel 25
maal het predikaat ZG.
Konijnen. Keurmeester C. Gelein.
Het predikaat F (fraai) werd gegeven
voor inzendingen van S. Tjepkema
(Vlaamse reus ijzergrauw, ram jong), S.
Tjepkema (Vlaamse reus wit, ram jong),
H. Broekman (Franse hangoor konijn
grijs, voedster jong), S. J. Rijk (Franse
hangoor bont, ram jong, N. Rentenaar-
Bommezij (Franse hangoor wit, ram
oud), N. Rentenaar-Bommezij (Franse
hangoor wit, voedster oud), N. Rente
naar-Bommezij (Franse hangoor wit,
ram jong) 2 maal, A. Bakker (Franse
hangoor wit, ram jong), N. Rentenaar-
Bommezij (Wener wit, voedster jong),
S. Tjepkema (Alaska, voedster oud), S.
Tjepkama (Rex, blauw-grijs, ram jong),
S. Tjepkema (angora wit, voedster jong)
en N. Slikker-Zijp (Rex blauw, voedster
jong), in deze afdeling viel 22 maal het
predikaat ZG.
Vogels. Keurmeester A. Dommerholt.
Bondsprijzen van de Nederlandse
Bond van Vogelliefhebbers werden ge
wonnen door J. Veltkamp (bondskruis
en bondsmedaille) en M. Heijmans
(bondsmedaille). De prijzen zijn uitslui
tend voor „eigen kweek" of „insecten
en vruchtenetende vogels".
Ereprijzen
De winnaars van de hoofdereprijzen
werden S. Tjepkema Ep. 1 (haan, gr.
hoenders), A. R. Boeien Ep. 2 (hen, gr.
hoenders), Comb. Wijngaarden Ep. 3
(duif), S. Tjepkema Ep. 4 (konijn), S.
Zijm Ep. 6 (konijn A klasse), S. Zijm Ep.7
(konijn A klasse op 1), J. Veltkamp Ep. 8
(fraaiste vogel), J. Veltkamp Ep. 9 (A
vogel), J. Veltkamp Ep. 10 (A vogel op
1), M. Heijmans Ep. 10a (A vogel op 2),
J. Veltkamp Ep. 11 (A vogel eigen
kweek), M. Heijmans Ep. 12 (B vogel
eigen kweek) en J. Schouwstra Ep. 13
(C vogel).
Er waren in totaal 65 ereprijzen.
Uitgereikt werden 13 C-prijzen (beker),
21 B-prijzen en 31 A-prijzen.
Prijzen van de Nederlandse Konijnen-
bond (NKB) gingen naar N. Rentenaar-
Bommezij en S. Tjepkema. De door de
gemeente Texel beschikbaar gestelde
beker werd ditmaal in de afdeling konij
nen uitgereikt (volgend jaar is de vogel
afdeling aan de beurt). Deze gemeente
beker werd gewonnen door S. Tjepke
ma.
De tentoonstellingsopbouw en de
ontmanteling ervan stond onder leiding
van ,,Kotex"-voorzitter H. Snoek. De
voedercommissie betond uit de heren S.
Tjepkema en W. Rijk (hoenders, sier
duiven en konijnen) en H. van Heer-
waarde en G. R. Buijsman (alle vo
gels).
De publieksprijs (een roodkleurige
man-kanarie plus kooi) werd niet uitge
reikt omdat niemand kans zag de door
wethouder J. J. Westdorp verzonnen
naam (Ko Tex) te raden!
De zon komt 27 nov. op om 8.20
uur en gaat onder om 16.35 uur; 30
nov. op om 8.24 uur en onder om
16.33 uur.
Maan: 25 nov. V.M.; 3 dec. L.K.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
Vrijdag 25 nov. 8.08 en 20.21
Zaterdag 26 nov. 8.45 en 20.59
Zondag 27 nov. 9.21 en 21.33
Maandag 28 nov. 9.57 en 22.03
Dinsdag 29 nov. 10.32 en 22.34
Woensdag 30 nov. 11.06 en 23.02
Donderdag 1 dec. 1.39 en 23.32
Vrijdag 2 dec. en 12.10
Zaterdag 3 dec. 0.03 en 12.46
Aan het strand is het ongeveer een
uur eerder hoog water.
Laag water valt gemiddeld 6.15 uur
na hoog water.
OOSTEREND De zaterdag in het
kerkelijk centrum gehouden verkoping
heeft f5.865,— opgebracht. Deze ver
koping vond plaats in het Gebouw voor
Christelijke Belangen aan de Oranje
straat te Oosterend. Een aantal prijzen
van de gehouden verloting is nog niet
afgehaald. De winnende nummers zijn
als volgt: rose 924, 934 en groen 37,
120, 121, 219, 286, 302 en 502. De naam
van de pop was Lieneke en het aantal
bruine bonen was 1172.
De prijzen kunnen afgehaald worden
bij mevrouw A. Drijver-de Ruiter, Vlie-
straat 1, Oosterend, telefoon (02223)
438.
BREVEN VAN LEZERS BATEN VERANTWOORDE UJK HE O *N D€ HEOAKT
De volgende tekening met tekst namen we over uit Elseviers Weekblad van 29
oktober j.l.
ï-'om, dacht hel gemeentebestuur van Texel, talen we ons eiland eens opsloten in de
vaart der volkeren. At die schapen en toeristen is wel leuk, maar we moeten
bedrijven aantrekken.
En dus kwam er een voorlichtingsbrochure, die vertelt hoe fantastisch het allemaal op
hel Waddeneiland we! niet is. Probleem is natuurlijk, dat Texel - om hel zacht te
zeggen - enigszins excentrisch is gelegen. Maar geen nood, een kaartje van het
zuidelijk deel van de Noordzee en een dikke viltstift doen wonderen: opeens is Texel het
hart der wereld geworden, rechtstreeks verbonden met miljoenensteden als Londen,
Brussel. Hamburg, Groningen en Esbjerg.
En dan kun je ook in alle eerlijkheid in de brochure zei ten: „Centraal gelegen in het
woon- en werkgebied rondom het Noordzeegebied Direct en snel bereikbaar vanuil zee
en door de lucht, over land via autosnelweg E 10 en roll on-roll ojf auto-veerponten
vanuil den Helder.
„Eerlijk is vals", zeggen ze wel eens. Maar met de viltstift van Keulen naar Texel reizen
is heel wat gemakkelijker dan met de auto of zelfs met het vliegtuigfje). Texel ligt nu
eenmaal in een uithoek en zal altijd in een uithoek blijven liggen. Gelukkig maar, want
daardoor is het nog steeds zo 'n schitterend eiland.
Elsevier nam tekst en tekening over uit een brochure die meer dan vijf jaar geleden
werd uitgegeven door de Commissie Vestiging Bedrijven, vroeger industriecommis
sie geheten. Dit 16 pagina's tellende rijk geïllustreerde drukwerk had tot doel onder
nemingen voor vestiging op Texel te interesseren en is dan ook naar vele bedrijven
gestuurd, overigens zonder resultaat. Maar misschien komt dat resultaat alsnog,
want op Elseviers Weekblad is bijna elke grote Nederlandse ondernemer geabon
neerd.
Gaarne wil ik reageren op het door de
heer J. Brouwer ingezonden stuk in
deze krant van 9 november j.l. onder de
rubriek „Wat ik zeggen wou". De heer
Brouwer haalt auteurs aan van boeken
die over de yoga handelen en meent
daaruit te moeten konkluderen dat yoga
identiek te stellen is met een godsdien
stig beleven. Hij doet daarbij nog de
krasse uitspraak dat de yoga strijdig is
met de bijbelse leer. Voor deze laatste
uitspraak draagt hij geen argumenten
aan in de vorm van literatuurvermelding,
waarschijnlijk omdat dergelijke argu
menten er niet zijn. De yoga is een dui
zenden jaren oud systeem van het tot
ontwikkeling brengen van lichamelijke
en geestelijke zelfcontrole, waarbij voor
op staat dat lichaam, geest en ziel een
eenheid vormen. Het uiteindelijke doel
van de yoga is het optimaal en harmo
nisch functioneren van deze drie-een
heid. Het beoefenen van de hatha-yoga
bewerkt in eerste instantie de lichame
lijke kant van het geheel, zodat een toe
gang tot de meer geestelijke vorm van
yoga later mogelijk wordt. De heer
Brouwer stelt dat dit juist een belemme
ring veroorzaakt van de meer geestelijke
vorm van yoga. Dit is een uitspraak die
geheel voor zijn eigen verantwoordelijk
heid is. Deze mening is in elk geval strij
dig met de meest elementaire uitgangs
punten van de yoga.
Hij schrijft verder dat de christenen in
India de yoga verwerpen. De grootste
christelijke gemeenschap in India is de
Katholieke gemeenschap in het gebied
van Pondicherry (in de staat Tamil-
Nadie in Zuid-lndia). Deze Katholieke
gemeenschap leeft niet geheel harmo
nisch samen met de Hindoegemeen
schap. Het is dan ook uit principieel
standpunt dat de yoga aldaar wordt
verworpen en niet uit praktisch stand
punt.
De yoga is afkomstig uit verschillende
culturen. Uiteraard hadden deze ver
schillende culturen hun godsdiensten en
het is dan ook niet erg vreemd dat de
yoga daardoor is beïnvloed. Dat lijkt mij
geen bezwaar.
De yoga bevat niet zo zeer een kern
van zelfverlossing, maar meer van zelf
verwerkelijking, dus een element van
het streven als mens beter tot zijn recht
te komen. Hoe men dat mens-zijn dan
moet zien, staat elke yogabeoefenaar
volledig vrij en het is onafhankelijk van
religie.
Wanneer een yogabeoefenaar dit sy
steem wil gebruiken om meer diepte te
geven aan zijn religieuze beleving, dan
kan dit zeer goed, maar nogmaals, het is
de yogabeoefenaar volledig vrij om op
welk vlak van zijn bestaan dan ook de
yoga in te zetten voor een beter
functioneren van zijn mens-zijn als
geheel.
Met vriendelijke groeten,
D. Daniels, Eierland
door Leida Graafland
„Nu zit ik dan eindelijk stevig in het
il. Als er geen oorlog meer komt in
land, kan me spreekwoordelijk ge-
iken niets meer gebeuren. En nu heb
m eindelijk gelegenheid om ten volle
ngstelling te tonen voor een vrouyv-
nag weten, dat ik een paar keren
tnd op het oog had. Ik noem na-
'iijk geen namen, dat is niet betame-
Beide dames goed ontwikkeld,
lelijk zowel als lichamelijk ook dit
It een rol bij mij, want daarvoor ben
■nslotte man waarmee ik eer zou
nen inleggen. Maar in het ene geval
k mijn leeftijd een beletsel te zijn;
verschil was net zo groot als tussen
Nummer twee bleek het uitsluitend
lebben voorzien op mijn positie en
bankrekening. Ik kwam te weten,
ze na ons huwelijk al vrij spoedig
e scheiden om dan een behoorlijke
lentatie in de wacht te slepen, zodat
lan de rest van haar leven geborgen
yijn".
at is wel bijzonder gemeen!" kon
niet nalaten uit te roepen.
„Inderdaad. Gelukkig trapte ik er niet
in. En werd voorzichtiger, snap je? Mis
schien was er geen vrouw voor mij,
misschien had ik me er al enigszins mee
verzoend Tot ik jou ontmoette. Je mag
het nu wel weten: ik was meteen ver
liefd op je. Nu houd ik van je en wil
graag, dat je mijn vrouw wordt. Ik bezit
de middelen om je een onbezorgd, pret
tig leven te verschaffen. Ik zal je ver
wennen en liefhebben en
„O, houd alsjeblieft op, Sam, want
dit begrijp ik allemaal heel best. Ik ken je
immers? Nuchter bezien doe ik inder
daad een uitstekend huwelijk, als ik met
je naar het altaar ga. Dat heb ik al lang
begrepen. Dat je mij te eniger tijd ten
huwelijk zou vragen, lag voor de hand.
Ik hield er dus al rekening mee. Maar
toch wil ik het nog eens rustig overwe
gen. Omdat ik nog altijd niet weet of ik
net zoveel van jou houd als jij blijkbaar
van mij. Er zijn namelijk bepaalde kon-
sekwenties aan een huwelijk verbonden,
beste jongen, dat weet jij en dat weet ik.
Daarin speelt de vrouw nog altijd de
tweede viool. Al wordt het tegenwoor
dig niet meer met zoveel woorden ge
zegd in het stadhuis, het komt er toch
maar op neer, dat de man de meeste
rechten heeft en de vrouw de meeste
plichten. Een ongelijkheid, die niet
een-twee-drie ongedaan gemaakt kan
worden, ondanks misschien de weder
zijdse goede wil. Ik vraag me daarom af:
wat wordt mijn status als mevrouw Van
Slagen? Mag ze blijven schilderen,
boetseren, showennoem maar op.
Mijn vak blijven uitoefenen, als ik dat zo
mag noemen? Het reklamewerk bijvoor
beeld blijven verzorgen, als men mij er
om vraagt? Of word ik een echtgenote
in een gouden kooi, die enkel nog mag
doen wat haar heer gemaal verordi
neert? En hoeveel kinderen wenst me
neer mijn toekomstige echtgenoot?
Heeft mevrouw daarbij ook nog een
stem in ket kapittel of beslist hierin enkel
de man als hoogste gezagsdrager in het
gezin?"
Sam van Slagen heeft tijdens dit
relaas enkele malen wild zijn hoofd ge
schud, zodat zijn nog niet helemaal
droge, ongekamde haren rond zijn
voorhoofd en ogen dwarrelen. Als de
vrouw uitgesproken is, zegt hij op
ongeduldige toon: „Praat alsjeblieft
geen onzin, Jossa, dat is immers alle
maal uit de tijd?"
„Je meent het?" vraagt ze. „En mijn
schilderen?"
Half leunend op zijn elleboog, kijkt hij
langs haar heen. „Ik zal er trots op zijn
te kunnen zeggen: de bekende schilde
res Jossa Hunninkhuizen is mijn vrouw.
Dus het is niet bepaald discutabel of je al
of niet zult kunnen blijven schilderen.
Mijn huis is groot; als we trouwen, is het
ook jouw huis geworden. Ik laat boven
een der kamers verbouwen en zorg dan,
dat je voldoende ruimte en licht zult
hebben om ongestoord te kunnen wer
ken. Nog meer wensen?"
Ze glimlacht. „Het klinkt allemaal
ontzettend lief: ik voel me overdonderd.
Maar ondanks dit alles, wil ik het eerst
rustig overwegen. En er natuurlijk over
praten met mijn pleegouders, in casu
oom Frans en tante Corrie. Bovendien
heb ik een oudere broer en dito zuster;
ook zij moeten het weten".
Bij Frans en Corrie Hunninkhuizen is
er geen enkel beletsel te bespeuren,
integendeel. „Heel verstandig van je,
als je met die Van Slagen trouwt. Hij kan
je een onbezorgd leven geven en als je
blijft schilderen, heb je bovendien je
eigen inkomen, datje naar goeddunken
kunt besteden". En oom Frans voegt er
aan toe, wat ze overigens al weet: „Hij
is van de grond af begonnen en kijk nu
eens: hij is een van de grootste fruit-
exporteurs en -importeurs in ons land.
Met wie iedereen rekening houdt. Je
gaat als zijn vrouw behoren tot de nota
belen van de stad, Jossa".
Jossa glimlacht. „Dat is niet zo be
langrijk. Het kardinale punt is volgens
mij, dat je voldoende van elkaar houdt
om een huwelijk te beginnen en een
gezin op te bouwen".
„Twijfel je aan Van Slagen? Mj dunkt.
de keren dat we hem gezien hebben,
aanbidt hij je als het ware".
„O ja, dat weet ik wel. Sam is dol op
me. Maar ik zelf, snappen jullie. ik
kan het niet zeggen".
"„Wil je beweren, dat je niet voldoen
de van hem houdt?" Tante Corrie zet
grote ogen op, want zoiets is in haar
ogen onvoorstelbaar. Het enige, wat
Jossa daar nog op antwoordt is: „Ik
weet het werkelijk niet, daarom heb ik
mijn beslissing uitgesteld".
Frans Hunninkhuizen junior, negen
jaar ouder dan zijn zuster, sinds twee
jaar hoofd van een school in de stad
Utrecht en zelf twee kinderen hebben
de, is er niet over te spreken. Bij stukjes
en brokjes heeft hij het een en ander
vernomen over de „vriend" van zijn
jongste zus en is zodoende te weten
gekomen, dat de man achttien jaar
ouder is dan Jossa. En zegt dan ook
onomwonden, dat hij dit leeftijdsver
schil te groot vindt. „Moet je eens
nagaan, Jossa, nu merk je er niet veel
van, maar over tien, twintig jaar? Als jij
drie en veertig bent, is hij al een en
zestig. Ben jij nog een knappe vrouw en
is hij al een oude man".
„Ach, klets," weerlegt zijn zuster
ongeduldig, „met een en zestig ben je
tegenwoordig niet meer oud. Sam ziet
er jeugdiger uit. Ik schatte hem aanvan
kelijk jaren jonger".
„Nu ja, je moet het zelf weten. Je
vraagt mijn advies en mening, ik geef
die ten beste. Zo denk ik er over.
Verdorie, Jossa, jij met je leuke toet, je
bent gewoon een schoonheid gewor
den, je kunt toch waarachtig wel een
jongere kerel krijgen? Of is het je om zijn
geld te doen? Ik heb gehoord, dat hij
een grote is in export van fruit".
Jossa loopt rood aan. "Geld heb ik
zelf, al is het dan minder dan hij bezit.
Natuurlijk realiseer ik me.dat ik maat
schappelijk bezien een goed huwelijk
doe. Niets menselijks is mij vreemd.
Maar voor het overige speelt dit alles
nauwelijks een rol".
„Wel, après nous Ie déluge, Jossa. Ik
heb je mijn zienswijze uiteen gezet. Voor
het overige is aan jou de eindbeslis
sing".
Els, Jossa's enige zuster, getrouwd
met een dameskapper met zes meisjes
personeel, ziet het niet zo zitten. Zelf
heeft ze geen geluk in haar huwelijk, dat
zo mooi is begonnen en waarin ze vrij
snel achter elkaar drie kinderen kreeg:
elf maanden na haar huwelijk een
dochter en ruim een jaar later een
tweeling: twee jongens, waarvan ze nu
handenvol werk heeft. Niet meer in
staat beneden ook een oogje in het zeil
te houden is ze er pas kort geleden
achter gekomen, dat haar man al gerui
me tijd een verhouding heeft met een
der kapsters. Wat een enorme scène ten
gevolge had, waarin de scheldwoorden
naar eikaars oren vlogen en het slot
was, dat Antoon Slems haar te kennen
gaf, dat ze kon verdwijnen, als het haar
niet aanstond. Zodat men rustig kon
vaststellen, dat haar huwelijk na zes
jaren in feite al kapot was. (wordt verv)
