Wij willen ook wonen
zoekt naar Dona-tide
winterverhuurders
RAADHUIS
Het laatste houvast
„THE CHOIRBOYS"
in, a\xii:ii\ys
„WATiKZEGGEN WOU.."
C.R.M. EN DE
GRONDAANKOPEN
Koersen vreemde valuta
'Xomerhuisjes voor woningzoekenden
Mededelingen van B. en W.
Polio-inenting
The Messengers
in Den Burg
FEUILLETON
Bromfiets ramde
personenauto
Busje aangereden
Vliegtuigje maakte
noodlanding
Geld gestolen
1IJDAG 18 AUGUSTUS 1978
i
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
99
Om iets te doen aan de jaarlijks terug
rende problemen bij de verhuur van
merwoningen aan woningzoekenden
dens het winterseizoen heeft de werk-
oep „Wij willen wonen" plannen
itwikkeld om een en ander te coördi-
iren. Men wil in de eerste plaats een
mtract samenstellen aan de hand
aarvan betrokkenen een waterdichte
lurovereenkomst kunnen aangaan.
Het staat volgens „Wij willen ook
onen" wel vast dat er aan de huidige
luatie nogal wat hapert, waardoor in
it voorjaar de problemen voor het
ischeppen liggen. Contracten zijn vrij-
sl nooit gemaakt en de betrokken
lurders komen meer dan eens, on-
inks mondelinge afspraken rond de
lasdagen op straat te staan.
Moeilijkheden
De werkgroep zegt ermee op de
logte te zijn, dat het op poten zetten
in een dergelijk bureau talrijke moeilijk-
iden zal opleveren maar, zegt men,
it is het ons best waard.
Probleem nummer één is wel dat offi-
el niet toegestaan is zomerhuisjes in
Belangstellenden voor een polio-
iccinatie kunnen op woensdag 23
igustus tussen 15.00 en 16.30 uur
recht in het Groene Kruis-gebouw
de Witte Kruislaan te Den
jrg.
In principe is deze inentingsmo-
ilijkheid bestemd voor personen
ineden 27 jaar, die niet ot niet
illedig zijn ingeënt. Thans kunnen
>k personen terecht tot de leeftijd
in 50 jaar.
Een onvolledig tegen polio inge-
it persoon is iemand, die in het
mtrleden ten hoogste tweemaal te-
s rn kinderverlamming ingeënt is.
pet andere woorden, wie reeds
■iemaal of vaker tegen polio werd
Sgeënt, wordt in dit verband als
ildoende tegen de ziekte te zijn
geschermd.
De nu gepropageerde vaccinatie
n niet of onvolledig ingeente per-
nen kan worden beschouwd als
n „inhaalvaccinatie" en niet als een
passa-vaccinatie. Hiervoor wordt het
TP-vaccin gebruikt (difterie, tetanus,
^olio). Het inentingsschema luidt: 2
laai DTP vaccin met een interval van
in maand, gevolgd door een 3e DTP-
nting een half jaar later.
Volledig gevaccineerde personen be-
even niet nogmaals te worden inge-
ït. Voorts geldt de inenting niet voor
en die reeds in de landelijke vaccinatie-
jmpagne meelopen. Zij moeten hun
ormale schema afmaken. De inenting
Dor mensen tot 27 jaar is gratis. Voor
e leeftijdsgroep 27 t/m 50 jaar wordt
21,50 per inenting berekend.
de wintermaanden permanent te verhu
ren. „Wij willen ook wonen" stelt zich
echter op het standpunt dat het, gezien
de ernstige woningnood, voor de ge
meente bijzonder moeilijk is geworden
op naleving van deze regel toe te zien.
Volgens de werkgroep komt dit omdat
de gemeente, als ze dat wel zou doen,
met haar neus wordt gedrukt op het feit,
dat het woningbeleid van de afgelopen
jaren niet bepaald „je dèt" is geweest.
Men concludeert dat als deze verhuur-
derij wel aangepakt zou worden een
behoorlijk grotere groep van woning
zoekenden bij de gemeente zou aan
kloppen.
Lijst
Het staat volgens „Wij willen ook wo
nen" wel vast dat de nu ontstane
situatie (soms ernstig) misbruik in de
hand werkt. Er worden soms extreem
hoge huren gevraagd voor iets wat niet
meer is dan een kamertje met aanrecht
en stromend water. Om aan dergelijke
wantoestanden een eind te maken wil
de werkgroep een lijst met bona-fide
winterverhuurders samenstellen.
Deze gegevens wil men dan doorspe
len aan iemand met een schrijnend
woningprobleem, die op de gemeente
lijke lijst soms pas na een half jaar aan de
beurt zou zijn. Ook andere mensen met
woningproblemen, door verbouwwerk-
zaamheden etc., die genoegen kunnen
nemen met een oplossing van tijdelijke
aard zouden zich met de werkgroep in
verbinding kunnen stellen.
Oogluikend
„Wij willen ook wonen" wil door dit
project ook in contact treden met
mensen die mogelijkerwijs tot de con
clusie zijn gekomen, dat ze hun zomer
huisje net zo goed het gehele jaar
kunnen verhuren omdat dit minder
rompslomp geeft.
Men gaat er van uit dat, als de huur
der van een dergelijk huisje geen woon
vergunning bij de gemeente aanvraagt,
diezelfde gemeente een dergelijke gang
van zaken waarschijnlijk oogluikend toe
zal staan. De werkgroep baseert dit
laatste op gesprekken die men met de
officiële gemeentelijke instanties over
dit onderwerp heeft gehad.
Belangstellenden voor een (even
tueel) tijdelijke oplossing van hun woon
ruimteprobleem en de verhuurders die
aan dit project hun medewerking willen
verlenen, kunnen met de werkgroep
„Wij willen ook wonen" contact opne
men via het adres Schilderend 39/41
(Oude Ulol Den Burg, tel. (02220) 3554.
Zondag, aanvang 19.00 uur wordt in
de Gereformeerde Kerk aan de Elemert
in Den Burg opnieuw een „dienst voor
belangstellenden" gehouden. Meege
werkt wordt door het jongerenkoor
„The Messengers" o.l.v. Jan Beijert.
Voor de aanvang is er samenzang. Deze
dienst, die geleid zal worden door ds.
Douwes, wordt ook ditmaal recht
streeks uitgezonden via De Lichtboei.
De begeleiding van der samenzang is in
handen van organist Peter Zwart. Er zijn
liederenbladen aanwezig.
door Henk van Heeswijk.
13. Laat in de middag keerde Freerk
lanzijn terug in zijn huisje aan de
urmerweg. „Ik heb 't bekeken en
ennis gemaakt met Wim Koster. Ik
icht, dat het wel vertrouwd was.
laarom heb ik gezegd, dat-ie 't eerst
laar eens een maand met onze Nelie
loet proberen".
Moeder Trijnie was het er nog lang
liet mee eens. „Maar man, zo'n end
(an huis! En ze is nog maar zeventien,
en kind. En dan met zo'n vreemde man
illienig, daar ken nooit iets goeds uit
:ommeIk begraip niet, wat jou
lezielt
Freerk lachte en dacht aan de prettige
ïorgen en middag, samen met Wim
oster, die op goeie sigaren tracteerde
n met de man naar een uitstekend
sstaurant ging, waar ze uitgebreid aten
n dronken. Maar hij antwoordde enkel:
Er komt een tijd, dat we onze meiden
>s moeten laten, vrouw. Bij de een is
at wat vroeger dan bij de ander. Ik heb
Op de kruising Waalderstraat, Burger
houtstraat, Wilhelminalaan vond dins
dagavond laat een ongeluk plaats, waar
bij een bromfiets en een Toyota perso
nenauto betrokken waren. Beide voer
tuigen liepen ernstige schade op. Er
werd niemand gewond.
De botsing vond plaats toen een jeug
dige bromfietser (J. van K.), die de krui
sing vanuit de richting De Waal was ge
naderd, de Wilhelminalaan wilde oprij
den. Hij verleende geen voorrang aan de
voor hem van rechts komende perso
nenauto van A. van H. uit De Koog.
Deze kwam van de Burgerhoutstraat en
werd door de bromfietser in de linker
flank geraakt. Van K. sloeg hierbij over
de motorkap van de auto, maar liep
wonderlijk genoeg geen schrammetje
op. Het ziet er naar uit dat de auto total
loss zal worden verklaard. Van de
bromfiets werd de voorzijde zwaar be
schadigd.
Woensdagavond liep een in de War
moesstraat geparkeerd bestelbusje
schade aan de linkerzijde op toen een
passerende Belgische militaire truck er
tegenaan reed. Het busje stond gepar
keerd ter hoogte van drukkerij Lange-
veld en de Rooy. De schade bleef be
perkt. Het busje had lakschade, een
afgebroken buitenspiegel en een inge
deukt achterspatbord. Niemand werd
gewond.
Westduitse marken
Belgische francs
Franse francs
Zweedse kronen 100 f 46,75
Zwitserse francs 100 f 132,75
Deense kronen 100 37,75
Amerikaanse dollar 1 f 2,04
100 106,75 Engelse ponden 1=/ 4,05
100 6,60 Oostenrijkse schillingen 100 14,97
100 48,25 Italiaanse lires 10.000 24,75
5üsP(cien van ÖC
Op 4, 5, 7 en 8 september in
zwembad Molenkoog te Den
Burg. Opgave vóór 4 septem
ber bij het zwembad. Kosten
M-.
Onder de titel „The Choirboys" wordt
van donderdag tot en met dinsdag een
film gedraaid, waarin duidelijk tot uiting
komt dat ..de oolitie ook maar een mens
is". De Nederlandse titel luidt, ietwat
cynisch, „De 10 politieduivels". De op
rauwe realiteit ingestelde Amerikaanse
regisseur Robert Aldrich is het met de
relativering van het politievak eens. Hij
voegt er onmiddellijk aan toe dat we in
enkele gevallen wel te maken krijgen
met agenten die als mens danig gefrus
treerd zijn hun labiele gevoelsleven.
Aldrich, niet bepaald bekend van
stichtelijke films, geeft een scala van de
eventualiteiten die zich in het brein van
een politieman voor kunnen doen. Want
wat is er zoal aan neurotische kenmer
ken, waar uit te putten is. Om de
uitersten bij de kop te nemen: van onge
remd sadisme tot een zielig masochis
me. En verder, de politieman die zich
verlustigt (het kan niet op) in het
kwellen van zijn medemens en de even
eens in het blauwe uniform gehulde
collega, die zijn jeugdervaringen
„toest" aan de zweep van een prosti-
tué. Eén keer in de week houdt dat
geteisem „koorrepetitie", hetgeen in
houdt dat ze in een stadspark zo
dronken worden, dat ze niet meer weten
wat ze doen en om maar één voor
beeldje te noemen het dienstpistool
op nietsvermoedende eenden leegschie
ten. Als er gewonden of doden vallen,
worden ze steevast gedekt door de
korpsleiding, die dit stelletje levensge
vaarlijkste gekken consequent de hand
boven het hoofd houdt en het kennelijk
alleen gemunt heeft op een oudere
agent, die in de loop der jaren een aantal
malen gedegradeerd is en nog altijd
straatdienst doet, naar Wambough on
dubbelzinnig laat blijken, uitsluitend
omdat hij, in tegenstelling tot de ande
ren, met menselijke eigenschappen is
begiftigd. Als er al iets positiefs van the
Choirboys is te melden, dan is het wel
dat deze agent tenslotte de heleboel in
de tang weet te nemen, zij het dan ook
weer door de vuigste chantage. Toe
gang 16 jaar.
Voor de kinderen staat zondagmiddag
in het City Theater een geheel Neder
lands gesproken tekenfilm op het pro
gramma, waarin „Het Nijlpaardje
Hugo" het eiland Zanzibar, een land
waar het leven goed is, tegen haaien
moet beschermen. Door zijn kleine af
metingen moet hij verschillende listen
bedenken om niet te grazen te worden
genomen door die bijtgrage visjes. Zo
valt hij van het ene in het andere
avontuur. De stemmen zijn van Ton van
Duinhoven, Lex Goudsmit en Ko van
Dijk. De zang wordt verzorgd door
Jimmy en Mary Osmond. 92 min. kijk
plezier voor personen van alle leeftijden.
In de omgeving van het vliegveld
maakte woensdagmiddag een één-
motorige Piper van de Vliegclub Noord-
holland-Noord uit Den Helder een nood
landing. waarbij niemand letsel opliep.
De schade aan het toestel was gering.
Het vliegtuig kwam neer op een stuk
weiland tussen de Postweg en de
Hoofdweg aan de noordzijde van de
Slufterweg. De inzittenden waren twee
uit Friesland afkomstige heren.
De oorzaak van de noodlanding was
een motorstoring, die kort na de start
plaatsvond. Hoewel men nog probeerde
op het vliegveld zelf te landen, verloor
het toestel zo vlug hoogte, dat men het
op een naburig stuk land aan de grond
moest zetten. Het vliegtuigje werd door
personeel van het vliegveld terugge
sleept.
Een vakantieganger uit Breda deed bij
de politie aangifte van diefstal van
/40, uit zijn portefeuille. De man had
de portefeuille in zijn jas gedaan en deze
in jeugdherberg „Panorama" laten lig
gen. Met uitzondering van het geld
werd niets vermist.
BRIEVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
Boris Karioff in een scène uit de vrijdagnacht-
Film:„Do bruid van Frankenstein".
Naar aanleiding van de algemene ver
ontrusting, die in de afgelopen raadsver
gadering naar voren is gekomen over de
grondaankopen van C.R.M. op Texel,
wil ik enige zaken aanhalen uit een
artikel genaamd: „De drie groene no
ta's: stand van zaken en perspectief",
van de hand van Jhr. mr. F. C. M. van
Rijckevorsel, hoofd van de Hoofdafde
ling Natuur- en Landschapsbescher
ming van het Ministerie van C.R.M
Allereerst beschrijft de heer Van
Rijckevorsel uitvoerig karakter en positie
van de zgn. Drie Groene Nota's (nota
Nationale Parken, nota Nationale Land
schapsparken en de Relatienota).
Ik dacht dat vooral over de eerste
twee nota's reeds uitvoerig in de publici
teitsmedia bericht is, maar dat de derde
nota, de Relatienota, wat minder be
kend is. Daarom ga ik op de laatste wat
nader in.
Evenals de eerste twee nota's is deze
Relatienota een beheersnota. Zij wil een
instrumentarium aanreiken d.m.v. be
heersvergoedingen aan landbouwers in
bepaalde gebieden zodanig dat hun in
komenspositie niet voor die van andere
boeren in de streek hoeft onder te
doen. Er dient een beheersplan opge
steld te worden voor zo'n gebied door
deS.B.L. (Stichting Beheer Landbouw
gronden). Alles gebeurt echter op basis
van vrijwilligheid. De volgende uitspraak
van Van Rijckevorsel verdient de aan
dacht: Deze beheersvergoedingen zijn
geen vergoedingen voor planologische
beperkingen, maar voor het richten van
bedrijfsopzet en bedrijfsuitoefening op
doeleinden van natuur- en landschaps
beheer.
De ministers van V.R.O. en van Land
bouw en de staatssecretaris van CRM
hebben zich in juli 1977 tot de provincies
gewend, met de vraag voor welke
gebieden de Relatienota onmiddellijk van
toepassing zou kunnen worden ver
klaard. Tot 1981 is /200 milj. uitgetrok
ken voor de Relatienota. Er zijn ook
voorrangsgebieden aangewezen
(±100.000 ha).
Nu zegt Van Rijckevorsel: „Het is niet
uitgesloten dat het beheer als voorzien
in de Relatienota (beheersregelingen
en verwerving) in een deel van deze
gebieden in de praktijk niet of nauwe
lijks van de grond zal komen. Het devies
is immers vrijwilligheid. Het lijkt m.i. dan
ook gewenst, dat in het systeem van
gebiedsaanwijzing een zodanige flexibi
liteit wordt ingebouwd, dat het mogelijk
wordt om van aangewezen gebieden
waar de toepassing van de Relatienota
niet of nauwelijks van de grond komt,
snel naar andere, voor Relatienotabe-
heer „rijpe" gebieden over te stappen".
Nu komen bij mij de volgende vragen
op:
1. Valt Texel of een gedeelte daarvan
ënder de aangewezen of potentiële
Relatienotagebieden?
2. Is er een verband tuisen de rol die de
S.B.L. krijgt in de nieuwe komende wet
op de vervreemding van landbouwgron
den en z'n rol in de Relatienotagebieden
oftewel gaat de S.B.L. in de toekomst
een rol spelen bij het toewijzen van te
koop aangeboden landbouwgrond?
Tenslotte wil ik opmerken dat ik de
verontrusting van een aantal raadsleden
in de afgelopen raadsvergadering deel,
van de stille aankoop van landbouw
grond door C.R.M., want, en dat is mijn
politieke stellingname, Texel behoort
niet tot de zgn. „rijpe" gebieden voor
Relatienotabeheer.
Ik wil de agrariërs en standsorganisa
ties op Texel met klem oproepen te
helpen voorkomen dat C.R.M. grip
krijgt op de voor Texel zo belangrijke
agrarische sektor.
Klaas Barendregt, Eierland
wel vertrouwen in Nelie. En ze kan er
goed verdienen".
's Avonds kreeg de jongste dochter
toestemming de nieuwe baan bij Wim
Koster aan te nemen. „Voorlopig voor
een maand. Als het goed gaat, mag je
blijven. Zeg morgen maar tegen Eiken
boom, dat je eind augustus weg gaat.
Heb je nog een paar vrije dagen, voor je
naar de Zaanstreek gaat".
Hoewel Truus maar matig ingenomen
was met de beslissing van haar vader,
had ze toch wel bewondering voor de
zeventienjarige zus, omdat die het aan
durfde, helemaal alleen met die man in
huis te gaan wonen. Mogelijk kwam die
bewondering voort uit een soort jaloe
zie, want wat Nelie op deze wijze kon
bereiken, zou voor haar wel nooit
weggelegd zijn: dienster in een restau-
rantl Niet, dat ze een dergelijke baan
ambieerde, integendeel. Maar in een
restaurant, dat hoogstens door veel
mannen wordt bezocht, moet het vrou
welijk personeel met zichzelf voor de
dag kunnen komen. Nelie had in dit
opzicht alles mee; ik heb alles tegen.
Ja, mijn zuster en ik zijn wel de grootste
tegenstellingen, dacht ze zuchtend.
Pas maanden later kwam voor Truus
Ranzijn de kans een klas te krijgen. Door
middel van meester Van Zijl kwam ze te
weten, dat het schoolhoofd in Broek in
Waterland omhoog zat, omdat beide
juffrouwen ziek waren geworden. Het
openbare driemansschooltje kon de
goeie man natuurlijk niet alleen aan,
zodat Truus Ranzijn heel welkom was
en de man een zucht van verlichting
slaakte, toen de „juf" verklaarde onmid
dellijk te willen en kunnen beginnen.
Haar werden de beide laagste klassen
toegewezen. Hoewel ze aanvankelijk
hevige plankenkoorts had, sloeg ze zich
er behoorlijk doorheen. Begon met een
verhaal en bekeek daarna het lesrooster.
Ze zette de pukken uit de eerste klas aan
het letters schrijven voorbeelden
zette ze op het schoolbord terwijl de
tweede klassers rekensommen opge
dragen kregen.
Om kwart voor elf, tijdens het speel
kwartier informeerde meester Hardebol
naar haar belevenissen. „Denkt u, dat u
het aankunt, juffrouw? Uw thans zieke
collega had weinig moeite met deze
klassen".
Truus knikte geruststellend. „Het is
tot nog toe goed gegaan, dacht ik. We
moeten wederzijds even aan elkaar
wennen".
„Ik ben in ieder geval blij, dat u me uit
de nood helpt. Anders had ik een paar
klassen naar huis moeten sturen".
Via Zunderdorp kon Truus elke dag
heen en weer reizen naar Broek. Dat het
geen christelijke school was, waar ze nu
tijdelijk als juf werkte, deerde Truus
nauwelijks, al maakte haar moeder wel
enige bedenkingen. „Ik kan niet blijven
zitten wachten, ma, tot er eens een
plaatsje vrij komt op een christelijke
school. Als ze me daar niet willen, neem
ik alles aan, wat ik kan krijgen. Tijdelijk
of voor vast. Ik wil nu wel eens een paar
centen gaan verdienen".
Zes weken stond Truus in Broek voor
haar beide klassen. Toen begon de
kerstvakantie en in het nieuwe jaar
behoefde ze niet meer terug te komen,
want de beide onderwijzererssen waren
weer beter. Zodat Truus weer niets te
doen had.
In overleg met haar raadsman, mees
ter Van Zijl, liet ze zich inschrijven voor
de studie akte M.O. „Je kunt bijna de
hele leerstof thuis verwerken, theorie is
een eerste vereiste Het komt echter
allemaal neer op studie, keihard blok
ken, want je moet heel wat in je hoofd
zien te stampen. Maar jij kunt het, Trui.
Daar ben ik van overtuigd. Zolang je
geen werk hebt, moet je je tijd maar
zoveel mogelijk produktief maken door
te studeren".
Ze besprak het plan met vader Freerk.
„Het kost geld, want ik heb heel wat
boeken nodig. Maar op den duur komt
het er uit. Aangenomen natuurlijk, dat ik
slaag. Daarna ben ik lerares en kan me
presenteren op een middelbare school:
HBS, Lyceum, zelfs Gymnasium. In
verschillende steden zijn speciale meis
jesscholen. Daar bijvoorbeeld heb ik dan
kansen".
„Hoeveel gaat het me kosten?" infor
meerde haar vader, die toch wel trots
was op zijn dochter, de schooljuffrouw.
Ze had in ieder geval in de achter haar
liggende zes weken bewezen, dat ze het
kon.
„Ik zal opschrijven, welke boeken ik
denk nodig te hebben en wat ze kosten.
Maar op een honderdvijftig gulden moet
u wel rekenen".
Freerk knikte bedachtzaam. „Goed,
het gaat tenslotte om je toekomst. Ik
help je wel. Gelukkig kun je goed leren,
hoe lang denk je werk te hebben?"
Ze haalde haar schouders op. „Twee
of driejaar zeker".
„Best. Bestel maar, wat je nodig
hebt. In de stad. Zeg maar, dat ik het
kom betalen".
Zo begon Truus Ranzijn aan de studie
voor de akte M.O. Want nog altijd zaten
de scholen niet te wachten op juffrouw
Ranzijn. Integendeel: er waren in feite
teveel leerkrachten en om aan te vangen
als „kwekeling met akte" voor vijf
tientjes in de maand, daarvoor voelde ze
bitter weinig. Dat was eigenlijk haar eer
te na.
Intussen verstreek voor Nelie Ranzijn
de proef maand. Terwijl ze een kort
weekend thuis was, verklaarde ze op
rustige toon: „Ik blijf, want het bevalt
me prima. Ik heb al een week van een en
twintig en een half gehad. Door de
fooien. Baas Wim is geweldig voor me.
Voor het overige moet u zich maar geen
zorgen maken, want ik kan wel op
mezelf passen". Vandaar, dat ze toe
stemming kreeg terug te keren naar
Zaandam.
Het restaurant liep goed, ondanks de
dreigende terugslag in de conjunctuur.
Want in New York had een beurskrach
gezorgd voor scherpe koersdalingen en
in Nederland ondervond men al de
neerslag ervan. Al was het een teken
aan de wand, Wim Koster vond, dat hij
zich er maar niet te veel van moest
aantrekken. Hij, zijn kok en de dienster
werkten hard om de zaak een goede
,naam te bezorgen. En als ze 's avonds
ver na het middernachtelijk uur de zaak
sloten en Wim het geld in de kassa
telde, schopte Nelie haar schoenen uit
en accepteerde het drankje, dat Wim
dan voor haar neerzette. Alsmede de
sigaret. Want ze had de smaak van het
roken te pakken. Het zoete borreltje
smaakte ook wel na zo'n lange dag hard
werken.
Geleidelijk aan bemerkte Nelie, dat
Wim meer belangstelling voor haar
begon te tonen. En toen hij op een late
avond in december, na sluitingstijd,
haar in de nek zoende, sloeg ze wel
speels naar hem, maar voelde zich toch
gevleid.
Op oudejaarsavond sloot hij de zaak
om negen uur. „Kleedje om", beval hij
het meisje. „Dan rijden we naar Purmer-
end en kun je thuis oud en nieuw
vieren".
Ze keek verrast op. „Geweldig Wim.
Doen we. Maar ben je niet te moe?
Kunnen we niet beter met de trein
gaan?"
Hij lachte. „Maak je maar geen
zorgen; ik ken de weg op een prik".
Bij het ouderlijk huis van Nelie, waar
hij stopte, keerde hij zich naar het meisje
en zei: „Prettig uiteinde, Nelie".
Ditmaal boog ze zich in het duister
naar hem toe en kuste hem op de wang.
„Hetzelfde, Wim. En veel plezier van
avond".
(Wordt vervolgd)
