SPORT
„HET EINDPUNT" WAS
EEN HOOGTEPUNT
Het laatste
Dirk Roeper sta/ de show bij 't Amateurtje
SOMBERE TOEKOMST VOOR
DE SCHAPENHOUDERIJ
li Krappe winst voor
Tevoko herenteams
f LAND
f BOUW
Voorlichtingsavond W.I.R.
hervormde vrouwen
houden ringavond
Frank van Lare
is verhinderd
ÉS FEUILLETON
Hoewel de heren van zowel Tevoko 1
4 s van Tevoko 2 bij hun zaterdagmid-
ig tegen resp. Polisport 2 en HCSC 2
sspeelde wedstrijden uiteindelijk wel
rerwinningen behaalden verspeelde
4 en toch enkele onnodige puntjes.
4 Tevoko dames 1 handhaafde de stij-
4 jnde lijnen door een 3-1 zege op
4 eaktie en Tevoko dames 4 kon door
4 in 3-0 overwinning op Juvoc 1 de
4 iding in de eerste klasse overnemen.
4 Ondanks zware tegenstand wist Te
ll: jko 1 de eerste twee sets van de wed-
trijd tegen Polisport 2 in een overwin-
4 ing om te zetten. Maar in de derde set
4 ras het toch Polisport dat profiterend
sn het zwakke blok Tevoko aftroefde:
4 15. Onder druk spelend werd de
jelverzorging bij Tevoko steeds min-
ar, waarbij vooral de pass niet goed
jnkwam. Verrassend door het midden
snvallend wist Polisport ook de vierde
4 st met ruim verschil af te sluiten. De
«nemende spanning zorgde in de
4: ijfde set voor chaoties volleybal, waar-
4: ij Tevoko toch het hoofd iets koeler
4: list te houden: 15-13.
•4 Het eerste damesteam bleek op de
;4 oede weg te zijn. Na vorige week een
-0 zege behaald te hebben, werd nu
4 eaktie met een 3-1 nederlaag naar huis
estuurd. Na de eerste set verloren te
ebben bleek de routine en het spelin-
:4 icht van de dames toch weer tot winst
:4 i leiden. Goed profiterend van de fou-
jn van de tegenstander werd het via
5-13, 15-2! en 15-11 3-0. De dames van
evoko 4 hadden weinig moeite met
uvoc 1Mede dankzij goede opslagen
n goed samenspel werd het keurige 3-0
iverwinning.
4 Ontspannen volleyballend wist Tevo-
4: o 2 (heren) een snel opgelopen achter-
4 tand tegen HCSC 2 weg te werken en
4 owel de eerste als tweede set te win-
4 en. HCSC gaf zich echter niet gewon-
len en profiterend van de binnengeslo-
en nonchalance bij Tevoko pakten ze
Ie derde zet. Wakker geschud deed Te-
oko in de vierde set wat hij kon, maar
iet ontbreken van rust gaf de Helderse
iloeg toch voordeel: 15-17. In de vijfde
et kon Tevoko toch weer orde op zaken
tellen en de schade tot 1 verliespunt
leperken: 3-2.
De ring Texel van de Hervormde
rouwengroep houdt dit jaar de ring-
vond op dinsdag 21 november in de
TS-kantine, aanvang 20.00 uur. De
vond wordt deze keer verzorgd door
nevrouw Van der Eijk-Bierens die dia's
al vertonen van haar reis naar Indone-
ië. In de pauze wordt een verloting
lehouden ten bate van de eigen kas.
flevrouw Huizinga zal artikelen van het
lode Kruis verkopen.
In verband met afwezigheid van maat-
chappelijk werker Frank van Lare zal
iet donderdagse spreekuur (18.30 tot
19.30 uur) op 16 november vervallen. De
iverige spreekuren blijven ongewijzigd,
/oor dringende zaken kan men bellen
el. (02220)4185 of contact opnemen
net de Stichting Maatschappelijk Werk
n Den Helder tel (02230)15834.
35. Vrijdagsavonds zat ze naar de
modeshow te kijken, kocht een jurk die
haar leek en waarschijnlijk goed zou
staan, terwijl Nelie een halve garderobe
Kocht. Tot grote verbazing van Truus:
Kind, wat moet je met al die kleren? En
je hebt al zoveel".
,,0, ik wil af en toe eens wat nieuws,
hoor. Bovendien, sinds ik Kathy heb,
ben ik dikker geworden. Ik groei overal
uit; wat kan ik er aan doen?"
Minder eten", antwoordde Truus
lakoniek.
Hoewel ze er zich op had verheugd,
misschien nog wel het meest om haar
nichtje weer te zien en te knuffelen,
werd het toch een vervelend en teleur
stellend weekend. Nelie kreeg ten over
vloede zondagsmiddags een buurvrouw
op visite, zodat Truus zich al gauw
teveel voelde, een smoesje verzon en
vertrok.
Terug in haar huis zag ze op de tafel
I de vele brieven en kaartjes. In een vlaag
In dorpshuis „De Wiele
waal" werd dit weekend voor
de zoveelste keer duidelijk dat
de kleine dorpsgemeenschap
van De Waal er wat betreft ac
teertalent op Texel beslist uit
springt. Dat bleek voor de zo
veelste keer bij de opvoering
van het tragi-komische blijspel
„Het eindpunt" waar de to
neelvereniging 't Amateurtje
zich zaterdagavond aan waag
de.
Publiek en (zeker niet in de laatste
plaats) tonelisten kunnen wat deze
opvoering betreft met recht terug
zien op een geslaagde avond waarbij
(en dat was uiteindelijk toch de
bedoeling) veel kon worden gela
chen.
Als dank daarvoor kregen de tien
spelers plus regisseur, grimeuse en
souffleuse na afloop van de voorstelling
een verdiende staande ovatie en wer
den afzonderlijk nog eens extra in de
bloemetjes gezet.
65-plus
,,Het eindpunt" dat vrijdag in het
Waalder dorpshuis voor de tweede
maal zal worden opgevoerd handelt
over de 65-jarige Jacob Kuipers en zijn
vrouw Liesbeth. Hun hautaine schoon
dochter Truus, getrouwd met hun
enige zoon Herman en moeder van de
kleinkinderen Erik, Liesje en Anja
onderneemt pogingen om het tweetal
in een bejaardenhuis te laten belanden.
Haar motieven daarvoor blijken aller
minst zuiver. In haar gedachten ziet zij
haar jongste dochter al in de woning
van opa en oma als de trotse bezitster
van een eigen boetiek. Een en ander
pakt natuurlijk fout uit en zorgt voor
talrijke complicaties waarbij ook buur
man Bertus de Bree, zijn vrouw Lena
van woede veegde ze alles op de grond.
Allemaal huichelarij, die gelukwensenl
Wat koop ik er voor? Enkel Toon, die
meent het. En natuurlijk Joop Biermans.
Ze stak een sigaret op. Met haar voet
veegde ze de op de grond gevallen
papieren op een hoop, waarna ze naar
haar keuken liep en een kop koffie voor
zichzelf klaarmaakte. Jammer, dat Toon
geen telefoon heeft, dacht ze, anders
belde ik hem op. Gek, ik verlang
gewoon naar hem. Ellendig, dat hij zo
ver van me vandaan zit. Bijna driehon
derd kilometerl Ze had immers de rit al
een keer heen en weer gemaakt? Niet
iets om te zeggen: ik ga even een uurtje
naar hem toe.
In het grote woonvertrek had ze de
overgordijnen dichtgetrokken; slechts
een kleine schemerlamp verlichtte het
vertrek. Ik ben een succesvolle vrouw,
want met mijn Onderwijsrapport heb ik
een goede beurt gemaakt. Ik wordt door
velen beschouwd als een expert op dit
en de sociale werker Scharrelaar betrok
ken raken
Uiteraard volgt, want daar kun je bij
dergelijke stukken gif op innemen, een
happy-end. Voor het echter zover is
wordt er veel geruzied, zijn er talrijke
misverstanden maar wordt er ook veel
gelachen.
Spelerskern
Zoals gezegd bezit 't Amateurtje een
uitstekende kern van spelers. Die wa
ren ook nu weer vrijwel allemaal van de
partij. Met name Arie Kager toonde
zich (als Jacob Kuipers) als een vis in
het water. Hij speelde zijn hoofdrol met
bijzonder veel verwe, hetgeen ook
gezegd kan worden van de na drie jaar
weer op de planken staande Elrike van
Esschoten in de rol van Liesbeth.
Zonder aan de spelkwaliteiten van de
laatste afbreuk te willen doen moet
toch opgemerkt worden dat zij er voor
een 65-jarige wel bijzonder vief uitzag i
Ze bewoog zich namelijk als een kievit
over het toneel en zal, om haar uiterlijk
wat meer aan de rol aan te passen bij
de tweede voorstelling beslist wat lang
zamer moeten lopen. In het tweede
bedrijf bleek zij bovendien van de
brommer te zijn gevallen maar van de
eventuele pijnlijke gevolgen daaraan
bleek op het podium in ieder geval
niets
Wat zijn leeftijd betreft had Arie
Kager het uiteraard een stuk gemakke
lijker. Beide hoofdrolspelers, die bijna
de gehele voorstelling op het toneel
stonden moet een compliment voor
hun rolvastheid worden gemaakt. Wel
licht dat het goede souffleerwerk van
Dien Plaatsman-van Til daar mee te
maken had, want merkbare haperingen
deden zich hoogst zelden voor
Grokstem
De show werd zaterdagavond gesto
len door Dirk Roeper die zich in de ge-
terrein. Meerdere gemeenten willen pro
fiteren van mijn kennis, maar Haarlem
wil me niet laten gaan. Hetgeen ik de
gemeente niet kwalijk kan nemen. Ik
heb een prachtig salaris en ben tot op
zekere hoogte mijn eigen baas. Maar ik
blijf ondanks een eenzame vrouw, die
hunkert naar wat genegenheid. Naar
een zoen, een arm om me heen. O,
Toon, ik wilde wel, dat je bij me
wasik ben in een stemming om
alles toe te staan God, wat is dit
ellendigi Waarom ben ik zo? En waarom
heeft de één alles: een man, kinderen,
geluk, liefde En ik niets? Mevrouw
Ranzijn, de onderwijsdeskundige, die
dat briljante rapport schreef, weet je
wel? Ja, dat ben ik. Maar liever zou ik
gewoon een onderwijzeresje zijn voor de
eerste klas, met een vriend, die me 's
middags zou opwachten, die me zou
liefhebben en vertroetelen, kussen
Met wie ik een gezin zou kunnen
opbouwen. Elke nacht weer opnieuw in
zijn armen liggen en me laten bespelen.
Oik wordt nog eens gek van
verlangenl
Ze kwam overeind en schonk zich een
glas wijn in, dat ze bijna achter elkaar
leegdronk. Opnieuw vulde ze haar glas.
Met bevende hand stak ze een nieuwe
sigaret op. Ik rook teveel en als ik zo'n
off-day heb, drink ik ook meer dan goed
voor me is. Morgenochtend heb ik
natuurlijk weereen kater, want ik kan er
eigenlijk niet tegen. Ach, wat kan het
me eigenlijk schelen? Niemand heeft er
immers last van, behalve ik zelf.
De volgende morgen was ze ont-
Scéno uit „Het eindpunt" van de schrijfster J.
Hemmink-Kamp waarbij Dirk Roeper door
Tjitske Luiken op de been wordt geholpen
terwijl Arie Kager nog eens diep over de
ontstane situatie nadenkt.
daante van buurman Bertus de Bree
had gehuld. Compleet met wandelstok
en grokstem bracht hij het merendeel
van de komische teksten. Daarbij kon
men zich niet aan de indruk onttrekken
dat Roeper zich niet direkt aan de in
het tekstboekje voorkomende teksten
hield maar daar zelf een (Texelse) zwier
aan had gegeven. Vooral de scène
waarin hij en Arie Kager zich vanwege
alle misère zaten te bedrinken, was van
grote klasse. Zij waren daarbij echter
zo gebiologeerd daar de aanwezigheid
van de fles jenever dat op een gegeven
moment het tekstfragment „Schenk
nog 's in" erg ongelegen kwam,
..qmda.t beide glaasjes juist waren volge
schonken
Voor Kees Zoetelief was deze keer
geen komische rol weggelegd. Hij
moest nu in de huid van de nogal
tragische figuur (de zoon) kruipen. In
dit soort rollen kan Zoetelief die het
vooral van zijn komische talenten moet
hebben niet anders dan een misgreep
zijn. yij. is maar al te vaak geneigd van
een "dergelijke rol een karikatuur te
maken. Maar zaterdagavond slaagde hij
er toch in redelijk geloofwaardig bij het
publiek over te komen.
Vaart
Hetty Beijert als de hautaine schoon
dochter had zich weliswaar het correc
te accent aangemeten, maar stak
daarbij meer af dan nodig was. Het
gevolg was dat zij de vaart uit het spel
van de anderen haalde. Dat gold overi
gens ook voor Bert Keijser die als de
slungelachtige zoon Erik op de planken
verscheen. Als een van de jongere
garde had hij zichtbaar met de zenu
wen te kampen, maar wist die goed te
onderdrukken als hij een stukje tekst
moest zeggen.
Zowel Ria van Egmond als Karin
Nauta waren ditmaal voor kleinere
rollen uitverkoren waar zij allerminst
moeite mee hadden. Wat Karin Nauta
(in de rol van de 18-jarige dochter Anja)
betreft, moet toch gezegd worden dat
zij een iets te oude indruk maakte. In
gezelschap van Hetty Beijert als haar
moeder, was uitsluitend aan de tekst te
merken hoe de familieband lag. Uit het
uiterlijk viel dat niet op te maken.
Tjitske Luiken-Ketelaar speelde de rol
van de wat brekerige 72-jarige buur
vrouw Lena en deed dat weer op be
wonderenswaardige wijze. Met haar
toneelreputatie was overigens ook niet
anders te verwachten
Hein Tjepkema verscheen als de
sociaal werker Scharrelaar op het
toneel. Ook hij was goed op dreef maar
evenals voor Hetty Beijert en Bert
Keiiser aeldt ook voor hem dat hij iets
Op de „schapendag" te Alk
maar sprak Ir. G. A. Koopstra
over de gemeenschappelijke
marktorganisatie voor scha
pen en schapenvlees in de
EEG. Binnen afzienbare tijd
(het Europese Hof staat ons
reeds op de hielen, aldus spre
ker) wordt de mogelijkheid ge
boden dat goedkoper
schapenvlees in Frankrijk inge
voerd wordt. Hiermee komt
de Franse verordening om
goedkoop schapenvlees van
de markt te weren, te verval
len. Engeland zal vers lams
vlees uitvoeren naar Frankrijk
en vanuit Nieuw-Zeeland be
vroren schapenvlees invoeren.
Door deze verandering komt
de rentabiliteit van de scha
penhouderij in Nederland op
de tocht te staan.
Nederland exporteert op dit moment
alleen lamsvlees naar de Franse markt
tegen een prijs van gemiddeld f9, per
kg. Wanneer straks het Engelse lams
vlees op de Franse markt moet worden
toegelaten, zal de prijs tot ongeveer
f5,— per kg dalen. Dit geldt dan ook
voor de Nederlandse schapenhouders.
De Nederlandse schapenhouder le
vert een kwaliteitsprodukt op de
Franse markt maar de schapenhou
ders moeten zich daar niet blind op
staren. De Engelsen zijn ook in staat
om kwaliteits lamsvlees te leveren
tegen een lagere prijs.
Andere markt
De heer Koopstra adviseerde om
andere markten in Europa aan te boren.
Misschien zal er een markt voor scha
pen en vooral lamsvlees in West Duits
land liggen omdat daar nu lamsvlees uit
andere landen wordt ingevoerd. Met
een gerichte aanpak kan de binnen
landse consumptie van 2 ons per hoofd
van de bevolking nog worden opgevij
zeld.
Perspectieven
De heer Ir. D. Oostendorp sprak over
de perspectieven van de schapenhou-
meer snelheid in zijn spel zou moeten
leggen.
Stempel
Dat laatste is wellicht iets waar regis
seur Lex Kaper in de toekomst meer
aandacht aan zou kunnen besteden.
Overigens had Kaper een duidelijk
stempel op de voorstelling gedrukt. Dat
kwam onder meer tot uiting in de
plaatsing van de diverse handelingen.
Deze waren hoofdzakelijk op de linker
hoek van het podium gesitueerd
waardoor het publiek dat dicht bij de
ingang van de zaal zat niets van de
acties op het toneel behoefde te
missen. Voorts zag de hele aankleding
van het toneel er bijzonder degelijk uit
en waren ook de requisieten zodanig
gespreid dat het geen propperig geheel
werd. Jeanette Klaver was zaterdag
avond als grimeuse actief.
derij en van de schapenvleesproduktie
in Nederland. Het aantal bedrijven waar
schapen worden gehouden, is de laat
ste jaren tegenomen. Vooral in de
oostelijke provincies is dat het geval.
Begrotingen
De heer Oostendorp toonde een be
groting van een bedrijf met 30 ha gras
land, waar een vergelijking werd ge
maakt tussen een bedrijf met alleen
melkvee en met alleen schapen. Op
deze 30 ha werden 74 melkkoeien ver
geleken met 450 schapen. De totale
arbeidsbehoefte voor beide bedrijven
was 2.750 manuren.
Uit de berekeningen kwam als
eindresultaat dat de melkveehouder
per uur f19,47 aan arbeidsvergoeding
krijgt terwijl de schapenhouder het
met 76,47 per arbeidsuur moet doen.
Voor het melkveehouderbedrijf werd
een arbeidsinkomen berekend van
754.288,— terwijl het arbeidsinkomen
voor de schapenhouder 717.793,—
was.
Mogelijkheden
Om de arbeidsproduktiviteit enigszins
te verhogen is een hogere lammeren-
produktie per fokooi voor de toekomst
zeker noodzakelijk. Mogelijkheden zijn
er door de Texelse schapen te kruisen
met andere rassen zoals de Finse en de
Vlaamse. Ook is de lammerenproduktie
van de Texelaar te verhogen door de
fokooien 3 keer in 2 jaar te laten aflam-
men. Hierbij dient dan wel gebruik te
worden gemaakt van bronstsynchroni-
satie.
Met het oog op de verwachtingen
voor de toekomst van de schapenhou
derij, is het nodig dat de bakens op tijd
worden verzet. De traditionele kwali
teitsaspecten moeten voor een deel aan
de kant worden gezet en er moeten
nieuwe wegen worden bewandeld.
Donderdagavond 16 november
spreekt de heer H. J. Volriet in hotel
„De Lindeboom-Texel" te Den Burg,
De heer Volriet is directeur van het
accountants- en belastingsadviesbureau
van de Hollandsche Mij. van Land
bouw. De wet Investeringsrekening
geeft de ondernemers mogelijkheden
tot een subsidiebijdrage in investerin
gen in gebouwen en machines. Deze
subsidie wordt verrekend met de aan
slagen voor de inkomstenbelasting. De
mogelijkheden en de werkwijze van
deze nieuwe wet zal door de inleider
worden besproken. Aanvang 20.00 uur.
eigenlijk, dat hij overleden is?"
Truus kreeg een schok. Gedurende
enkele seconden was ze perplex. Ze
schudde haar hoofd. „Neeprevel
de ze, „dat kan niet
De vrouw ging ineens een licht op.
„Wacht eswas dat idiote telegram
soms van u?"
HOOFDSTUK 13
Pas weken later was Truus weer
enigszins de oude. De schok had haar
zo uit haar evenwicht gebracht, dat ze
gedurende enkele dagen niet in staat
was tot werken. Enkel de wethouder
had ze zeer summier verteld, dat een
goede vriend van haar onverwacht was
overleden. „Een oude collega, ver
vroegd gepensioneerd, die een huisje in
België had gekocht. In Nieuwpoort. We
waren het samen tamelijk eens en naar
alle waarschijnlijkheid zouden we ge
trouwd zijn geweest, meneer. Ik eh
ik ben daardoor een beetje over m'n
toeren heen. Het is een slagkunt u
het begrijpen?"
Haar baas begreep het ten volle. Deze
niet knappe, maar wel begaafde vrouw
had in de zomer van haar leven een
partner ontmoet, die waarschijnlijk ei
genschappen bij haar had ontdekt.
Eigenschappen, die de wethouder zelf al
lang kende. Jammer voor deze geweldi
ge vrouw, dat haar dit moet overkomen.
„Kind, neem een poosje ziekteverlof,
he? Ik maak dat wel voor je in orde.
Zoek wat afleiding, dat is de beste
remedie".
(wordt vervolgd)
stemd, omdat ze zich weer had laten
gaan en nam een paar tabletjes in om de
hoofdpijn te stillen. Maar ze nam tevens
een besluit. Ik bel het stadhuis en zeg,
dat ik een paar dagen vrij neem. Dat ik
die nodig heb na alle emoties van de
laatste weken. De baas zal het begrij
pen. Hij zal het me niet weigeren.
Om negen uur pakte ze een paar
koffers in, keek of ze voldoende geld bij
zich had en stapte in haar wagen, nadat
ze haar woning afgesloten had. Onder
weg, in Hillegom, stopte ze en verzond
op het postkantoor een telegram naar
Nieuwpoort. „Ben onderweg. Veel
liefs. T." Ze vernam van de ambtenaar,
dat de betrokkene zeker binnen een uur
dit telegram in zijn bezit zou hebben,
waarna ze in een betere stemming
verder reed naar het zuiden. Ik doe het
kalm aan. Hij weet nu, dat ik steeds
dichterbij kom en hij zal begrijpen, dat ik
nu ook hetzelfde wil als hij. Ik ontkom er
immers niet meer aan nu er een man in
mijn leven is gekomen, die me hoogacht
en door mijn lelijkheid heenkijkt? Of die
het misschien helemaal niet kan sche
len. Die in elk geval lief voor me wil zijn.
En weet, dat ik nu aan al zijn verlangens
zal willen voldoen.
Evenwel, hoe dichter ze de Belgische
grens naderde, hoe zenuwachtiger ze
werd. Ditmaal had ze besloten over
Antwerpen te rijden en niet via Vlissin-
gen-Breskens. In Zundert zette ze de
wagen bij een restaurant neer en bestel
de daar een diner. Ze dronk er een glas
win bij en rookte na afloop rustig een
paar sigaretten onder het genot van een
kopje koffie.
De rust deed haar goed. Het is zo een
heel eind, dacht ze. Misschien had ik
toch beter door Zeeland kunnen gaan.
Want op de kaart, die ze bij zich had,
constateerde ze, dat er nog niet de helft
was afgelegd en zeker nog een dikke
honderdzeventig kilometer voor de boeg
had. Ach, wat kan het me schelen: ik
doe het kalm aan.
Onderweg rustte ze nog een keer
langs de kant van de weg, want ze
voelde slaap opkomen en besloot een
dutje te doen in de wagen. Daarna
uitgerust en monter, ging ze aan bij een
restaurant, waar ze een paar koppen
koffie dronk, zodat ze fit was voor de
laatste etappe. Tegen vijven bereikte ze
Nieuwpoort en reed linea recta door
naar de woning van Toon Kieft.
Er stond een grote, maar oude Ford
voor de deur. Gek, anders stond er nooit
een wagen. Toon had er immers geen?
Het was een Nederlands kenteken.
Misschien familie? Maar Toon had in
feite maar zeer summier iets over zijn
familie verteld.
Ze belde aan. Met kloppend hart
wachtte ze, tot Toon open zou doen.
Maar ze kreeg een teleurstelling te
verwerken, want een volslagen onbe
kende vrouw deed open en keek haar
brutaal onderzoekend aan.
„Ik ehik ben mevrouw Ranzijn.
Uit Nederland, stelde ze zich voor. „Is
eh
„Nederland?" viel de vrouw haar in
de rede, „daar komen wij ook vandaan.
Kent u oom Antoon? Hoe weet u
door Henk van Heeswijk.
