AGENDA
'Bedrijfsvereniging' zag
terug op goed jaar
Woonruimte
woonruimtevergunning
nodig voor hulzen
lot /270.000, -
VERVOLG VAN PAG. 1
DUBBELE
VON SI ON
Oudheidskamer
krijgt beter dak
FLIEREFLUITERS
SPEELDEN VOOR
OUDERENBOND
FEUILLETON
PAGINA 2 TEXELSE COURANT DINSDAG 23 JANUARI 1979 S
door Ko Koomen die dan ook de
hoogste trede van het ereschavotje
mocht beklimmen om de Dirk Eelman-
trolee in ontvangst te nemen. Tweede
werd Paul Eelman en derde Frans Kuip.
De tijd die de stratenloop in beslag
nam werd aangenaam gevuld o.a. door
het Koninklijk Texels Fanfare-D.E.K.
onder leiding van Hans Mulder. De
mannen waren nog in hun oude rode
uniformen gestoken en brachten vlot en
foutloos „Over and out" en de mars
„Trafalgar". Heel aardig voor het pu
bliek was de demonstratie boogschieten
door De Eilandschutters. Negen leden
van deze vereniging vuurden op grote
afstand pijlen af en frappeerden door de
precisie waarmee dit mogelijk is. Het
boogschieten mag dan uit de prehistorie
dateren, in zijn moderne uitoefening
heeft het weinig primitiefs. Menigeen
zal met een „echt" geweer slechter
schieten dan deze boogschutters, die
schijnbaar zonder moeite de ene pijl na
de andere tot vlakbij de roos op het op
deze afstand akelig klein lijkende bla
zoen lieten neerkomen.
Na een demonstratie handbal door de
zaalhandbalafdeling van de Meerspor-
tenvereniging (waarvoor de hele sport
hal nodig was) werd het programma
voor de pauze afgesloten door de dans
groep Oude Dansen. De negen paren
brachten drie romantisch-ouderwetse
dansen in verkorte uitvoering.
Motorgeronk
Spectaculair was het optreden van de
motorleden van de MAB-club. Met hun
ronkende machines reden zij de hal in en
maakten indruk (ook zeer jonge rijder-
tjes) met behendig stuntwerk. Tegelij
kertijd probeerde in de andere helft van
de zaal de wielervereniging aandacht te
trekken, maar het is niet de schuld van
de wielerleden dat het motorgeweld nu
eenmaal meer tot de verbeelding sprak.
Na een aangenaam muzikaal inter
mezzo van KTF/DEK („Latin Sounds"
en „Tiger Rag") kwam de tennisclub
Do demonstratie van do Boksschool Texel:
Amerikaans boksen.
Deuce aan bod. De tien minuten duren
de demonstratie werd op interessante
wijze toegelicht door de heer H. J. Kooi.
De 12 leden tellende Volksdansgroep
Texel o.l.v. Gerard Smeenk bracht een
aangenaam kijk- en luisterspel in de
vorm van enkele Oost-Europese dansen.
Selectiespelers van JKM en Cors Dub
beldik gaven een demonstratie zaal
voetbal, gevolgd door een optreden van
een groep dames van de jazzgymnastiek
van de Meersportenvereniging. De jazz
gymnastiek doet het goed: onlangs
werd een derde plaats bereikt bij wed
strijden in Apeldoorn. Jazzgym is een
mengeling van dans en gymnastiek die
tot dusver alleen door dames wordt
beoefend. Heren schijnen hun drempel
vrees niet te kunnen overwinnen. Een
demonstratie basketbal door de MST-
afdeling De Mareis werd gelijk gegeven
met een volleybaldemonstratie door de
MST-volleybalafdeling, waarna de dixie-
landgroep Monkeys Revival voor een
prima muzikale onderbreking zorgde.
Een goede demonstratie langematsprin-
gen door de gymafdeling van de Meer
sportenvereniging moest het wat de
publieke interesse betreft afleggen te
gen de spectaculaire demonstratie tafel-
springen, die door de herenturngroep
van de MST werd gegeven. Dit onder
deel werd afgesloten met een fraai op
gebouwde pyramide, waarvan de top
echter werd gevormd door een meisje.
Door Monkeys Revival werd de sport-,
dans- en muziekshow afgesloten.
De Oudheidskamer in de Kogerstraat
te Den Burg krijgt beschot tegen het
dak. Het gebouw is voorzien van een
sparrenkap met Oudhollandse pannen,
die met kalkmortel zijn aangesmeerd. In
de loop der jaren is de kalk echter bros
en los geworden, waardoor vooral bij
harde wind kalkpoeder naar binnen
stuift. Dat komt niet alleen terecht op de
vloer, maar ook op de tentoongestelde
artikelen, die daardoor schade oplopen.
Daarom zal de kap van gemeente
wege worden beschoten. Daarvoor
moeten alle pannen worden verwijderd,
waarna dakbeschot, isolatie, tengels,
panlatten en pannen worden opge
bracht. De totale kosten belopen
f26.337,50. Daarvan wordt 40% gedra-
gen door CRM (Monumentensubsidie).
Dinsdag 23 januari
In de landbuwschool te Den Burg
spreekt Bert Donia van het Konsu-
mentenkontakt voor de Vrouwen
bond van het NW over „Prijzen-
onderzoek"; 20.00 uur.
In de oude Ulo wordt een schrijf-
avond van Amnesty International
gehouden. Voorbeelden aanwezig;
20.00 uur.
Woensdag 24 januari
Op de Rogsloot bij De Cocksdorp be
gint om 13.00 uur een kortebaan-
wedstrijd om het kampioenschap
van Texel.
De raadscommissies voor financiën en
welzijn hebben in het raadhuis een
gezamenlijke openbare vergadering
over onder meer de verbouw van de
CVO-school en de inkomsten van het
zwembad. Aanvang 19.30 uur.
Voor het Nutsdepartement Texel houdt
mevrouw Van der Eijk-Bierens een
dia-lezing over haar reis naar Indone
sië; 20.00 uur.
Om 19.00 uur start op de ijsbaan aan
de Emmalaan een toertocht van een
uur. Kosten f5,
Om 14.00 uur begint in het padvin
dersclubhuis Bernhardlaan 147 een
schaatsenruilbeurs.
Donderdag 25 januari
De interkerkelijke gespreksgroep heeft
aanvang 20.15 uur een bijeenkomst
in „Ons Huis" te Den Hoorn.
In de Doopsgezinde kerk van Den Burg
wordt het interkerkelijk avondgebed
gehouden; 19.30 uur.
De commissie ruimtelijke ordening
heeft een openbare vergadering in
het raadhuis, aanvang 20.00 uur.
De agenda vermeldt onder meer
voorbereidingsbesluiten voor De
Krim, het artikel 11-gebied Den
Burg, het beschermd dorpsgezicht
Oosterend. Verder komt de gemeen
telijke indeling van de Waddenzee
aan de orde alsmede het bouwplan
van architect Visser aan de Burgwal.
„Het jaar 1978 was een goed boe-
renjaar", aldus voorzitter P. C. Hin
aan het begin van de jaarvergadering
van de Vereniging voor Bedrijfsvoor
lichting Texel. Hij wees op de voor
de landbouw gunstige weersomstan
digheden waardoor voldoende mw-
voer van behoorlijke kwaliteit kon
worden gewonnen. De melkproduc
tie steeg daardoor tot de hoogste
van Nederland. Ook de akkerbou
wers kunnen terugzien op goede op
brengsten van hun gewassen.
De melkprijs begon hoog maar zakte
later. De ontwikkeling voor de naaste
toekomst is onzeker. Bij de verkoop
van rundvee werden goede prijzen ge
maakt. Dat gold ook voor de lammeren
hoewel de schapenhouderij toch wel in
de verdrukking komt. Het is moelijk om
met de schapenhouderij tot een behoor
lijk inkomen te komen. Maar vooral de
toekomst van de schapenhouderij ver
vult met zorg, vooral de te verwachten
prijsdaling zal doorzetten bij een vrije
EEG-markt.
In zijn openingswoord ging de heer
Hin in op de problemen die zich voor
doen bij het verkrijgen van bouwver
gunningen voor agrarische gebouwen
op het oude land van Texel. Hin had
persoonlijk ervaren dat dergelijke bouw
vergunningen traag afkomen en hij kon
dan ook geen ander advies geven dan
de aanvraag zo spoedig mogelijk indie
nen zodat redelijk op tijd met de werk
zaamheden kan worden begonnen.
Financiën
De contributie is in 1978 verhoogd
tot 71,— per ha. Mede hierdoor was er
over het boekjaar 1978 een positief
verschil van 7456,16. De laatste jaren
vragen de proefbedrijven een bijdrage
van de Verenigingen voor Bedrijfsvoor
lichting in de verliezen die geleden wor
den. Bijdragen worden gegeven aan
de proefboerderijen voor de veehouderij
te Zegveld en de proefboerderij voor de
akkerbouw in de Wieringermeer. In de
vergadering werd besloten de contribu
tie voor de Vereniging voor Bedrijfs
voorlichting op Texel op 71,— per ha te
houden en de bijdrage voor de proef
boerderijen apart te vragen.
Bedrijfsvooriichter
Ook voorlichter J. Koolhof kwam in
zijn inleiding tot de conclusie dat 1978
een redelijk gunstig jaar is geweest
voor de landbouw op Texel. Financieel
is het redelijk, maar als de veehouders,
schapenhouders en de akkerbouwers
alles bedrijfseconomisch zouden beoor
delen dan zouden de uiteindelijke resul
taten niet altijd meevallen. Misschien is
het wel gelukkig dat de meeste
agrariërs alleen maar kijken naar de
ontvangsten en uitgaven en niet alles
strikt economisch benaderen. Anders
zou er weinig aardigheid aan zijn.
Kostprijzen
Aan de hand van overzichten van de
berekende kostprijzen voor pootaardap-
pelen en melk werd duidelijk dat kosten
iets anders zijn dan uitgaven alleen. Bi)
20 ton opbrengst aan pootaardappelen
per ha ligt de kostprijs volgens de
berekening op plm. 90 cent per kg. Is
de opbrengst 30 ton per ha dan is de
kostprijs ruim 60 cent per kg afgeleverd
produkt.
Ook de kostprijs van de melk is zeer
verschillend van bedrijf tot bedrijf. Er
zijn bedrijven die een kostprijs van 80
cent per kg melk hebben maar er zijn er
ook die tegen 55 cent per kg kunnen
produceren.
Te verwachten is dat de kosten ook
in de komende jaren nog wel iets zullen
stijgen. Hier tegenover staat dat het
lang niet zeker is dat de prijzen van de
produkten met de kosten méé zullen
gaan. Er gaan zelfs geluiden dat de'
prijzen hetzelfde zullen blijven als in het
voorgaande jaar.
Produktiefactoren
Wanneer de kostprijs van de produk
ten in de komende jaren nog zal stijgen
en de opbrengst achter zal blijven,
heeft de agrariër als enige mogelijkheid
zijn produktiefactoren zo optimaal
mogelijk aan te wenden, aldus de heer
Koolhof.
Een zeer belangrijk produktiemiddel
voor de vee-, schapenhouder en de
akkerbouwer is de grond. De grond zal
steeds in een topconditie moeten zijn
voor het voortbrengen van maximale
opbrengsten. Op meerdere bedrijven
zal hier nog meer aandacht aan dienen
te worden besteed. Bij de analyse van
grondmonsters komt nog steeds tot
uiting dat meerdere percelen meer aan
dacht verdienen wat betreft bemesting
met kalk, fosfaat en kali. Ook is de stik
stofbemesting nog niet op alle bedrij
ven aan een maximum. Uit onderzoek
is gebleken dat voor zandgrond een be
mesting van 400 kg zuivere stikstof
mogelijk is voor een optimale grasop
brengst.
Met het diepspitten zijn op Texel zeer
gunstige resultsten behaald. Het is
jammer dat nog niet iedere akkerbou
wer deze unieke kans aangrijpt om zijn»
produktiefactoren te verbeteren. Hoge-,
re opbrengsten per ha geeft lagere
kostprijzen. Ook de bemestingstoe-l
stand van de akkerbouwgronden dient
afgestemd te worden op de produkten
die er gaan groeien. Hierbij dient ook.
niets aan het toeval overgelaten te wor
den. Uit onderzoek van de afgelopen or
zomer is komen vast te staan dat de hij
gronden voor het zaaiklaar maken m
nogal eens te vast worden aangereden i:
waardoor de beworteling van de plan-te
ten te wensen overlaat. Met het gevolg lui
dat de planten vroeger verdrogen. Met v
als resultaat lagere opbrengsten. Ploe-r
gen met de vorenpakker zag de heertel
Koolhof als de meest gunstige grond-
bewerking in het voorjaar voor de ge- icj
wassen suikerbieten en aardappelen. (j1
Kenia
De heer G. Stapel uit Lambertschaag
is 14 dagen in Kenia geweest op uitno
diging van het Rundveestamboek al
daar. Aan de hand van dia's gaf de
heer Stapel een overzicht van dit Afri
kaanse land, dat als voorbeeld voor
geheel Zuid-Afrika zou kunnen dienen.
De mensen werken daar samen, zowel
zwart als blank. Zeer positief was de
inleider over het ontwikkelingswerk zo
als het in Kenia wordt aangepakt. Op
een boeiende wijze zijn de aanwezigen
met de heer Stapel door dit land ge
trokken waarbij enig indruk is verkre
gen van de leefwijze en de landbouw.
Ruim honderd belangstellenden wa
ren zaterdagmiddag in hotel „De Linde-
boom-Texel" getuige van het optreden
dat De Flierefluiters verzorgden voor de
leden van de Ouderenbond. De revue-
groep speelde hun programma „Vrou
wenhuis", waarbij vooral de aandacht
op emancipatievraagstukken en -ver
schijnselen werd gelegd.
Het programma van het onder leiding
van Janny Craanen-Hemelrijk staande
gezelschap bestond verder uit een scala
van vooral Texelse onderwerpen, oie
varieerden van de levensmiddelenprijs
tot de TESO en van het NIOZ tot het
nieuwe postkantoor. Kortom een aan
eenschakeling van eilandelijke gebeurte
nissen, die op een humoristische wijze
de revue passeerden.
Er werd aan dit programma ook me
dewerking verleend door Leendert Kuy-
per, die optrad met conferences en zijn
sprekende pop.
Na afloop van het optreden werden
de Flierefluiters namens het bestuur van
de Bond van Ouderen afd. Den Burg
bedankt door voorzitter S. de Waard,
die het programma vergeleek met een
„Ouwe Sunderklaasfeest maar dan op
het toneel". Hij betrok in het bijzonder
aanvoerdster Janny Craanen in de
hulde.
Vrijdagavond traden de Flierefluiters
op in Den Helder, waar ze het program
ma „Kijk eens over het Marsdiep" met
veel succes voor het voetlicht brachten.
Het optreden voor de Ouderenbond
was het achtste dat de groep dit seizoen
heeft verzorgd.
De koopprijs van huizen, waarvoor de
eis van de economische gebondenheid
mag gelden, is per 1 januari j.l. opge
trokken van twee ton tot 7270.000,—
Aldus heeft het ministerie van Volks
huisvesting en ruimtelijke ordening aan
het gemeentebestuur laten weten.
Dat betekent dat mensen, die buiten
Texel werken maar op Texel willen
wonen van B en W een vergunning
nodig hebben als zij een huis willen be
trekken dat zij voor minder dan
7270.000,— hebben gekocht.
Over het algemeen zal deze vergun
ning worden geweigerd, waardoor het
doel van de regeling is bereikt: alleen
huisvesting toestaan aan mensen die
binnen de gemeente werkzaam zijn. De
oude grens van twee ton was nauwelijks
een belemmering, want dat is tegen
woordig voor een huis een heel gewoon
bedrag.
De oude huurgrens van 7510,— per
maand is met ingang van dezelfde
datum gewijzigd in 7540, Voor huur
woningen beneden die prijs geldt dus
ook de eis van economische gebonden
heid en is een woonruimtevergunning
nodig.
De minister heeft in de betreffende
brief aan het gemeentebestuur tevens
met klem gewezen op het feit dat het
verboden is een woning bij verkoop
langer dan een half jaar leeg te laten
staan. „In voorkomende gevallen zal
vordering worden overwogen", aldus B
en W van Texel.
2. Hij zei het. Mina, gechoqueerd, zag
hem bestraffend aan. Maar mevrouw
Geldermans lachte. „Nee, meneer Her
mans, aan een sigaar waag ik me heus
nog niet. U zuster?"
Zuster Minnema was ook nog niet aan
de sigaar.
Mevrouw Gelderman keek nog eens
om of haar gasten goed gezeten waren,
toen zoefde de grote wagen bijna
geruisloos de weg op. Govert zag
belangstellend naar de fijne dameshand
jes die met feilloze zekerheid heel die
ingewikkelde apparatuur hanteerden.
Hij had diep respect voor het genie, dat
zulke machines uitvond.
Mina Hermans zei niets. Even had ze
een snelle vergelijking gemaakt tussen
haar eigen bestaan, vol zorgen en met
zo weinig luxe, en de zorgeloze rijkdom,
waarvan wagen en chauffeuse de af
spiegeling waren. Maar het ongedwon
gen optreden van mevrouw Gelderman,
het ontbreken van iedere neerbuigend
heid en minzaamheid, die haar irriteer
den als een rode lap een stier, brachten
haar tot betere gedachten.
„We maken een mooie tocht", bab
belde mevrouw Gelderman, terwijl haar
ogen geen seconde de weg vóór haar
verlieten, „de weg door de duinen,langs
het vliegveld, dan rijden we langzaam,
dan kunt u de vliegtuigen zien dalen en
opstijgen en dan komen we op de weg
naar Rotterdam. Daar gaan we door de
tunnel...."
„O", zei Govert verrukt, „daar had ik
altijd al es door gewild".
„Nu, we gaan er heen en terug
door", vertelde mevrouw Gelderman
„en dan zo naar Blijdorp. Nu, wie zich
daar niet vermaakt is een kniesoor. Dan
gaan we langs een andere weg weer
terug, en vóór donker zijn we in Meer en
Bos. Maar nu gaan we eerst naar de
Leeuweriklaan, daar is de opstelling. Er
gaan wel zestig auto's mee".
Naarmate ze het centrum naderden,
werd het drukker. Overal zagen ze
auto's met nummers op de voorruit,
chauffeurs toeterden groetend, armen
werden gezwaaid. Op de Leeuweriklaan
stonden de mensen bij nonderden, om
de tochtgenoten uitgeleide te doen.
„Als we vanavond thuiskomen", ver
telde mevrouw Gelderman, „staat de
harmonie bij de brug en komen we met
muziek binnen. En dan staat het de hele
weg langs zwartl"
o—
Ze liepen door de brede lanen van Blij
dorp en genoten van de kromme spron
gen der apen, die als gewoonlijk weer de
meeste belangstelling hadden „omdat
we ons het meest aangetrokken voelen
tot ons eigen soort" had meneer Boot,
een van de „rijders", spits gezegd.
Mina Hermans was in haar jeugd eens
met het schoolreisje naar Artis geweest.
Ze mocht graag verklaren, dat haar
kleinkinderen op de leerplichtige leeftijd
al tienmaal meer gezien hadden dan hun
grootmoeder, die zowat aan het eind
van haar leven was. Maar nu ze eenmaal
over haar bezwaren tegen de autotocht
was heengestapt, genoot ze ook ten
volle van deze dag. Ze had eerbiedig op-
gestaard naar de olifantenkolossen, ge
griezeld van de krokodillen en genoten
van de pinguins, maar de kamelen vielen
haar tegen en het nijlpaard vond ze vies,
hoewel het goede dier méér in het water
vertoefde dan Mina Hermans, die niet
wist hoe een douche er uitzag, zo
kraakzindelijk als ze was....
„Kijk nou toch die éne, vader", zei ze
lachend, „vind je 'm niet sprekend neef
Tinus?"
Ze kreeg geen antwoord en staarde
verbaasd opzij. Zo even had Govert vlak
naast haar gestaan, was hij....? Hij
stond er nóg, maar hij zweeg. En haar
scherp oog zag meteen dat het mis was.
Zijn gezicht was krijtwit, zijn ogen ston
den hol en zijn adem ging moeilijk.
„Goof, ben je niet goed?" vroeg ze
overbodig, want ze kende de sympto
men.
„Kom", drong ze en schoof haar arm
door de zijne, „laten we even op deze
bank in het zonnetje gaan zitten".
„Niet.... zon", hijgde hij moeilijk.
Midden in deze drukte beving _Mina
een gevoel van ontzaglijke, hulpeloze
verlatenheid. Hier waren ze nu, vele
tientallen kilometers van huis, rondom
vreemde mensen die plezier maakten.
En zij met een zieke man. O, was ze
maar niet meegegaanl Dan kon Goof nu
meteen in bed, kon ze voor hem
zorgen
Het alziend oog van zuster Minnema
zag de twee oudjes naar een bank
schuifelen.
„Een beetje moe?" vroeg ze met
ietwat beroepsmatige opgewektheid.
Maar toen zag ze het gezicht van de
oude man. Ze nam meteen de leiding.
„Blijft u hier rustig zitten", zei ze.
„Ik ben zó terug."
Mina zat naast haar man, die geen
woord zei, met een lege blik zat te sta
ren. Opeens was het beeld van deze dag
veranderd. De diergaarde was een ge
vangenis, al die vrolijke mensen accen
tueerden nog maar haar eigen eenzaam
heid, haar angst.
Daarenboven had Mina er een ver
schrikkelijke afkeer van, op te vallen. In
haar jeugd had ze een meisje gekend,
dat als het in de kerk een beetje warm
werd, bang was dat ze flauw zou
vallen en dan midden onder de dienst de
kerk uitliep, haar ietwat sukkelige vrijer
met haar mantel en tas achter haar aan.
Iedere keer als ze deze jongedame, als
een geknakte lelie, het voorwerp had
zien worden van de graag afgeleide aan
dacht der anderen, had Mina zich groen
en geel geërgerd. Je zo aan te stellen
ten aanschouwen van iedereen? Je hield
je groot, je liet niets merken, géén
opzien, géén aandacht-trekken.
En nu? Ze wist maar al te goed:
Govert moest zo snel mogelijk naar huis,
naar bed. Asperientjes, eau de Cologne
of Rennies waren van geen nut. Dat
betekende: weggaan, misschien moest
mevrouw Gelderman hen rijden, alléén,
ook voor héér de pret bedorven. En de
sensatiel Al die mensen: is er wat met
uw man? En de raadgevingenl En het
gepraat achterafl
Zuster Minnema was er alweer, met
dokter De Kok. Gelukkig.... hun huis
dokter. Die hoefde ze niets te vertellen.
„Jammer", zei hij, na met kenners
blik de toestand van de oude Govert te
hebben getaxeerd, „ik vrees dat het
feest voor u afgelopen is. Zo gauw mo
gelijk naar huis, heel rustig aan.... met
wie bent u?"
„Met mevrouw Gelderman."
Zijn gezicht betrok.... mevrouw Gel
derman, een van de meest actieve co
mitéleden.... die zou er ook niet veel
voor voelen, nu al op te breken en voor
ambulance-rijdster te spelen I
„Ik ga wel mee", zei zuster Minnema.
„Zuster Nicodema is er ook nog, die
blijft hier en kan wel helpen als het nodig
mocht zijn".
„Dan ga ik even het transport in orde
maken", glimlachte de dokter bemoedi
gend naar Mina Hermans. „U zit hier
goed en de zuster blijft bij u. Over een
uurtje bent u weer thuis".
Mina knikte stom. Ze haatte dit.... al
die mensen die opeens uit hun gezellig
vertier werden gehaald. Bijna had ze er
Govert op aangekeken, maar een blik
terzijde zei haar dat haar angsten en zor
gen op dit ogenblik veel minder waren
dan de ellende van haar man. En haar
hart ging naar hem uit, zoals hij daar zat,
zo oud, zo krachteloos, zo vervallen
opeens. Haar hand streelde voorzichtig,
onopvallend de zijne.
„Als we weer thuis zijn, Goof.... lek
ker in je eigen bed. Laat mij maar be
tijen".
Hij knikte nauwelijks merkbaar.
Daar kwam de dokter met mevrouw
Gelderman, zijn gezicht opgewekt. Dok
ter De Kok haatte iedere vorm van lief
dadigheid, en de zelfgenoegzaamheid
van de bedrijvers daarvan. Hij had ook
steeds uitermate sceptisch gestaan te
genover de autotocht. Maar mevrouw
Gelderman had deze middag zijn respect
verdiend.
„Hij moet direct naar huis", had ze
beslist gezegd, „ik zal meteen de wagen
gaan halen".
„Maar mevrouw, u.... zou het niet
beter zijn als
„Samen uit, samen thuis", had ze
gezegd. „Ik rijd. De zuster gaat mee.
Mocht er onderweg iets gebeuren, dan
heb ik assistentie".
(Wordt vervolgd)
