M I NI V
Woonruimte
Vogelproblemen op
winters Texel
Bromfietshelm gestolen
De „Texelaar
in Australië
Buitenlandse valuta
KontaktDljeenkomst
wandkleden maken
„WAT IK ZEGGEN WOU..
'Ombudsvrouw' in
Vrouwenhuis
Bijzondere dienst
in Den Burg
Schietoefeningen
FEUILLETON
TEXELSE COURANT
RIJDAG 26 JANUARI 1979
Reacties op deze rubriek te richten
aan het Natuurrecreatiecentrum, te
lefoon (02228) 741.
PAGINA 7
BAK VIN «N LEZERS-USTEN VCJUMTWOOMDCUfUCO WM 0(
FF
Het blijft maar winteren! Op het moment dat we dit schrijven
(dinsdag de 23e) ziet het er ook nog niet naar uit dat sneeuw en ijs
spoedig zullen verdwijnen.
Veel ijspret dus, maar we waren ook bijna vergeten wat voor onge
makken zo'n winter met zich meebrengt. De bevroren waterleidingen,
de aanglijdingen met blikschade en de vertragingen op reis zullen
velen al snel weer doen beseffen, dat ook nadelen aan winter en vorst
kleven.
Vooral in de vogelwereld brengt de winter voor veel soorten
kommer en ellende. Vorst alleen is, als het niet te lang duurt, nog niet
eens zo heel erg, maar als het ook nog gepaard gaat met sneeuw en
ijzel, komen veel vogels in het gedrang. Zij kunnen hun voedsel, op of
in de bodem of tussen de plantengroei niet meer bereiken.
Het Texelse landschap is op dit
moment dan ook opvallend arm aan
vogels. Veel hebben „de bui zien han
gen" en hebben bij het begin van de
vorst al gemaakt dat ze wegkwamen. Zo
zijn op Texel geen kieviten en goudple
vieren meer (enkele uitzonderingen mis
schien daargelaten) en ook geen krams
vogels en koperwieken. Die zijn allemaal
al in december weggetrokken. Vorige
jaren overwinterden honderden, zo niet
duizenden van deze dieren op ons
eiland. Ook veel soorten die in ondiep
water of modder hun kostje moeten zien
op te scharrelen hebben de wijk geno
men naar warmer oorden, zoals de slob
eenden en de watersnippen. De enkele
exemplaren die toch bleven zijn nu al
lang dood. „Vorstrushes" noemt men
deze plotselinge uittochten voor de
invallende vorst. De meeste vogels uit
noordelijke landen die bij ons ovenwin
teren, nemen hier aan deel.
Toch ook weer niet allemaall In het
weekeinde van 13 en 14 januari werd in
het kader van internationale wadvogel
en waterwildtellingen heel Texel geteld,
en toen bleken er bijvoorbeeld nog een
dikke drieduizend smienten (de opval
lend gekleurde eendjes die normaal veel
langs de wadkant en in Waalenburg
zitten) op het eiland te verblijven. Op de
wadden zelf die toen door de tijdelijke
n.w. wind helemaal ijsvrij waren, zaten
ook nog duizenden vogels, zoals een
3.000 bergeenden en zeker 20.000
scholeksters. Ook zwierven er nu nog
zo'n 2.000 rotganzen rond, met honge
rige magen uiteraad, want veel gras is er
door sneeuw en ijs niet meer te vinden.
Waarom deze vogels niet allemaal zijn
weggetrokken laat zich slechts raden.
Dat dit allemaal zwakkere exemplaren
zijn die de kracht missen naar het zuiden
te vliegen, lijkt niet erg aannemelijk.
Toch moet op de een of andere manier
de trekdrift bij deze dieren verdwenen
zijn. Zeker is dat ze het met aanhouden
de vorst erg moeilijk zullen krijgen.
Standvogels dood
Vogels die nooit of heel weinig trek
drift hebben, zijn de standvogels. De
soorten die het hele jaar bij ons blijven
zoals blauwe reiger, waterhoen, wilde
eend, winterkoning, de mezen etc. Ook
deze hebben het nu zwaar en waar
schijnlijk is een groot deel van bijvoor
beeld de waterhoentjes, winterkoninkjes
en heggemussen reeds lang dood. Op
de wandelingen die we de laatste tijd
door de bossen en in de duinen maak
ten, zagen of hoorden we geen rood
borstjes en heggemussen meer!
Hoe zwaar de tol is die de winter
geheven heeft, zullen we moeten af
wachten. De aantallen in het komend
broedseizoen, zullen daar zeker meer
duidelijkheid in verschaffen. Het blijft op
dit moment een vrij ingewikkelde zaak
om de toestand te beoordelen. Onze
broedvogels worden namelijk vaak nog
aangevuld met soortgenoten uit noorde
lijker landen, terwijl een deel van onze
vogels (maar hoe groot is dat deel?)
toch soms nog wat zuidelijker trekt. In
de loop van het jaar hoop ik u wat meer
over de gevolgen van de winter voor
onze broedvogels te vertellen.
Natuurlijk
Op de keper beschouwd is zo'n winter
met grote vogelsterfte een volkomen
natuurlijke zaak. Het gevolg is dat de
zwakkere exemplaren „uitgeselecteerd"
worden, waardoor de soort sterk blijft of
weer sterker wordt. Natuurlijke selectie
wordt dat genoemd. Het bijvoeren van
vogels zou daarom niet zo heel erg
nodig zijn. Daarentegen staat dat wij
mensen al op veel plaatsen ten nadele
van vogels zijn bezig geweest, dat we ze
ook wel eens mogen helpen als we daar
toe in de gelegenheid zijn. En wie zou
zijn „eigen" merel of koolmees in de
achtertuin rustig laten sterven omdat
het diertje misschien wel uitgeselecteerd
moet worden? We moeten echter wel
de betrekkelijkheid van het strooien van
voer inzien. Het is fijn voor de vogels èn
voor ons zelf (het geeft veel bevrediging
een aantal vögels door de winter heen te
helpen), maar met echte natuurbescher
ming heeft het niet zo veel te maken.
Met voeren bereiken we immers alleen
de toch al algemene vogels, de „cul
tuurvolgers"! De natuurbescherming is
er veel meer mee gediend dat de broed
en voedselgebieden van de meer kwets
bare vogels in hun oorspronkelijke vorm
behouden worden en gevrijwaard van
verontreinigingen en verstoringen.
Maar als we in staat zijn meer zeldza
me of kwetsbare soorten te helpen,
wordt het natuurlijk een heel ander ver
haal I
Hoewel er dus minder vogels op Texel
zijn dan normaal, komen de vogelaars
toch nog wel aan hun trekken. Door de
vorst werden namelijk soorten gezien
die anders niet zo vaak op of rond het
eiland aanwezig zijn. We noemen: grote
zaagbek, toppereend, wilde zwaan en
ruigpootbuizerd. Ook werd in Den Burg
één pestvogel gesignaleerd. Echte zeld
zaamheden, die met strenge winters te
verwachten zijn, zijn voor zo ver wij
weten (nog) niet waargenomen. Overi
gens blijven wij ook geïnteresseerd in
waarnemingen van minder zeldzame
vogels, zodat de ontwikkelingen in de
Texelse vogelwereld zo nauwkeurig mo
gelijk gevolgd kunnen worden.
Adriaan Dijksen
Maandagavond spreekt in het Vrou
wenhuis (in de oude ULO) Annelies van
Overbeek die als „ombudsvrouw" in
dienst staat van de gelijknamige stich
ting in Den Haag.
Het doel van de stichting is het bestu
deren van de situatie van de werkende
vrouw en het stimuleren van verbeterin
gen in die situatie. Dit gebeurt onder
meer door het optreden van de ombuds
vrouw via allerlei media. De ombuds
vrouw moet worden gezien als een on
afhankelijke vertrouwensfiguur die niet
aan een politieke partij of andere groe
pering is verbonden. Iedere vrouw met
problemen kan op haar een beroep
doen, zowel telefonisch (070-554513) als
schriftelijk: Prins Mauritslaan 94 in Den
Haag. Het uiteindelijke doel is verande
ring van mentaliteit en maatschappij-
struktuur. Maandagavond zal ombuds
vrouw Annelies van Overbeek vertellen
over haar werk en deelnemen aan de
discussie daarna. De avond is zoals
gewoonlijk vrij toegankelijk voor iedere
vrouw; aanvang 20.30 uur.
Zondagavond wordt in de Gerefor
meerde Kerk in Den Burg opnieuw een
dienst gehouden in de serie „diensten
voor belangstellenden". Deze dienst,
die ook ditmaal om 19.30 uur begint,
staat open voor iedereen. Medewerking
verleent het jongerenkoor de Credo
Singers. Dit Westfriese koor bestaat uit
ca. 45 jongeren. Voorganger is ds.
Douwes. Het orgel wordt bespeeld door
K. Brouwer. Verder speelt een blazers-
groep mee.
De dienst zal rechtstreeks worden uit
gezonden door de Lichtboei. Ook nu zijn
liederenbladen in de kerk aanwezig. De
deuren van de kerk zijn geopend vanaf
18.30 uur, o.a. in verband met de
samenzang vóór de dienst.
De 17-jarige René Stoll uit Den Burg
deed aangifte van diefstal van zijn inte
graal bromfietshelm. De helm was ver
dwenen uit de gardarobe van de sport
hal.
Wat is het warm! Onze flat was zo
lekker koel; maar 28° C. Nu is dit opge
lopen tot 31° C en zijn we maar in een
„koel" schaduwhoekje buiten gevlucht:
35° Cl Het koor van krekels in „the
bush" vóór ons maakt een sjirpend
lawaai. Daar komt de post: De Tesse-
laarl Gauw even kijkenl We zijn er n.l.
weer helemaal „in". We waren 10
dagen naar Tasmanië geweest, waar het
heerlijk koel was (op 42° Z.br. en
hier is het ±32° Z.br.). Bovendien
troffen we deze hitte! Voor de radio
hoorden we van sneeuw en ijs in
Europal
Bij thuiskomst lagen er 2 bundeltjes
Tesselaars, die we gewoon „spellen"!
Vandaar dit geschrijf, want ik las van die
witte lieuw en een verzoek om meer ge
gevens over albino's. Wel, als jongens
vonden we in „de Hemmer" een nest
met 4 kragenmaker (kemphanen) eie
ren, waarvan er één wit was; een albino
dus....
Maar nu ik toch aan 't schrijven ben,
ook nog iets over de kustafslag! Die
moet achter „de Westen", in de 65 jaar
waar ik van weet wel minstens één km
zijn. Als 3e stuurman op een K.N.S.M.
boot, voeren we eens zo dicht langs de
kust, dat ik Witvliet herkende, die bij
paal 17 van z'n fiets afstapte om ons na
te kijken. Bij het Westerslag was toen
een nieuw fietspad aangelegd, wat ik 's
avonds aan m'n vrouw vertelde. (We
woonden toen in Amsterdam). Die
stond me stomverbaasd aan te kijken. Ik
kon de Tesselaar immers nog niet
gelezen hebben. Maar ik had het duide
lijk (niet met verrekijker) gezienI Onze
koerswas vlak langs de „Razende bol".
Ik dacht toen al aan een opvolger voor
„Onrust", wat er toen, meen ik, nog
wel was, maar zich al meer naar het
Oosten verplaatste (aan de Westkant
afspoelend) en duidelijk 'ten dode was
opgeschreven. Jaren heeft het geraam
te van het laatste reddingshuisje nog in
het water gestaan. Onze Oom (Biem
Lap) vertelde ons dat ze daar vroeger,
met zgn. houtslepers naar de Oostzee,
door het Noordergat voeren. Dit zeegat
was in mijn jeugd al verzand en het
diepe water, de stroom naar het Molen
gat (Kape Muilen, zoals de vissers het
noemen, omdat ze dan op de molen in
Oud Den Helder koersten) kwam al
meer naar het oosten. Dit proces moet
al heel lang hebben geduurd, want mijn
vader (geb. 1859) vertelde dat zijn groot
ouders wel 3 uur door de duinen achter
de westen reden om hooi te halen uit
een „flei" die daar lag waar 65 jaar
geleden al lang de zee was. Maar
waarom spoelt de Haaks niet weg?
Waarom blijft die zo ver in zee uitste
ken? Het kon weieens niet alleen door
de stroom uit het Marsdiep zijn, maar
een voortzetting van de diluviale grond
bij Den Hoorn, waar immers klei en leem
in zit!
Dit bracht me weer op het idee dat
het Molengat zou kunnen worden afge
sloten met grond uit het Westgat naar
Den Helder, dus alleen over de Haaks
heen te brengen. Waarmee de stroom
meteen véél verder van de kust zou
worden gedrongen en de natuur de rest
zou kunnen doen, met duinvorming,
wie weet zelfs, waar nu de Hors en het
Molengat zijn. Een komende generatie
kan dan gaan denken over een fietspad
naar de Haaksl (Wie lacht daar?)
J. Kikkert sr.
Cardiff N.S.W., Australië
Westduitse marken 100 7106,50
Belgische francs 100 =7 6,55
Franse francs 100 7 45,75
Zweedse kronen 100 7 44,25
Zwitserse francs 100 7117,25
Deense kronen 100 7 37,25
Amerikaanse dollar 1 7 1,94
Engelse pond 1 7 3,87
Oostenrijkse schillingen 100 7 14,65
Italiaanse lires 10.000 7 22,25
Maandagavond a.s. wordt in de oude
ULO een kontaktbijeenkomst gehou
den, bestemd voor de deelnemers aan
de creativiteitscursus „Wandkleden ma
ken". De bedoeling is bij die gelegen
heid lestijd en lesdag af te spreken. Er
kunnen nog deelnemers tot de cursus
worden toegelaten; zij kunnen zich op
de kontaktbijeenkomst aanmelden.
Donderdag 25 januari
De interkerkelijke gespreksgroep komt
om 20.15 uur bijeen in „Ons Huis" te
Den Hoorn.
In de Doopsgezinde kerk te Den Burg
wordt het interkerkelijk avondgebed
gehouden, aanvang 19.30 uur.
Vrijdag 26 januari
In het Eierlandse Huis komen patiënten
van dokter Siebinga bijeen voor een
avond waar gesproken wordt over het
voorkomen van kanker door gebruik
van een bepaald dieet; 20.00 uur.
In de Hervormde kerkekamer te Ooster
end komt om 20.00 uur de interkerke
lijke gespreksgroep bijeen.
In hotel De Zwaan wordt geklaverjast
om het kampioenschap; 20.00 uur.
Zondag 28 januari
Om 15.00 uur begint op de ijsbaan van
Den Burg een gecostumeerd ijsfeest.
Deelnemers in costuum hebben gratis
toegang.
Tussen 13.00 en 14.00 uur kan bij Den
nenoord worden gestart voor de win-
terwandeltocht.
Om 10.30 uur beginnen op de ijsbaan
van de Nikadel te De Koog schaats
wedstrijden voor kinderen, georgani
seerd door S.V. De Koog.
Inschrijfgeld 71,— p.p.
Maandag 29 januari
Voor het Vrouwenhuis (oude ULO)
spreekt ombudsvrouw Annelies van
Beek; aanvang 20.30 uur.
In de Schuilhut te De Koog komt om
20.15 uur de interkerkelijke gespreks
groep bijeen.
Om 19.00 uur begint in jeugdherberg
„Panorama" de jaarvergadering van
de Plattelandsvrouwen. Lezing over
acupunctuur door dokter Van Ros-
sum.
In de oude ULO begint om 20.00 uur een
kontaktbijeenkomst van deelnemers
aan de kreativiteitscursus Wandkle
den maken.
VASTE DATA
Elke woensdag worden in de oude Ulo
vanaf 10.00 uur activiteiten gehouden
voor werklozen.
Elke donderdagmiddag van 15.00 -
16.00 uur wordt in 't Skiltje
bejaardengymnastiek gegeven.
Elke maandagavond vanaf 20.00 uur
kan in hotel „De Lindeboom-Texel"
worden deelgenomen aan bridge
drives, georganiseerd door de vereni
ging „Groot Slam". Kosten 77,50
per paar.
Elke dinsdagmiddag om 14.00 uur
trimmen in de Dennen. Verzamelen
om 14.00 uur op de speelweide aan
de Ploegelanderweg.
NVSH-informatiecentrum, -middelen
depót en -bibliotheek in het Groene
Kruisgebouw aan de Witte Kruislaan
zijn iedere maandag van 20.00 -
21.00 uur geopend en telefonisch be
reikbaar onder nummer 3241. Con-
tactpersoon mevrouw Blanken, Tjak-
kerstraat 35. Den Burg.
Spreekuur B. en W.: Burgemeester
maandags van 10.00 - 11.00 uur, wet
houder Westdorp donderdags van
9.30 - 10.30 uur, wethouder Nauta
maandags van 10/30"- l i.ju oor en"
wethouder Van der Kooi vrijdags van
10.30-11.30 uur.
Iedere dinsdagavond, aanvang 20.00
uur repeteert het amateurorkest
„Musica Texla" in het Fanfarege
bouw aan dé Witte Kruislaan.
Slankelijnclub komt op maandagavond
bijeen in „De Witte Burcht", aan
vang half acht.
Maatschappelijk werker Frank van Lare
houdt iedere werkdag spreekuur in
het Groene Kruisgebouw. Maandags
en vrijdags van 8.30 - 10.30 uur,
woensdags van 14.30 - 15.30 uur en
donderdags van 18.30 - 19.30 uur.
Telefoon (02220) 4185.
Iedere vrijdagavond wordt in de Oude
Ulo door Aquariumvereniging >,Jn
Aqua Vita" tussen 19.00 en 20.30 uur
een visbeurs gehouden.
Oud papier ten bate van de gymnas
tiekvereniging Oosterend kan altijd
worden bezorgd onder het afdakje
van de voormalige brandweerkazerne
aan de Achtertune te üosterend.
Elke donderdagavond wordt vanaf
20.00 uur op het adres Warmoes
straat 42 bijbelonderricht gegeven
door het evangelistenechtpaar Jan
en Paula Brouwer.
Iedere maandagavond om 20.00 uur
heeft het Texels Vrouwenhuis bijeen
komst in de Oude Ulo aan het Schil
derend.
Bij het clubhuis van Scouting Texel
(Bernhardlaan 147) kan dagelijks oud
papier worden gedeponeerd in de
daar opgestelde container.
Voor vaste data agenda:
Ernstige gasstoringen (defekte hoofdlei
ding e.d.) kunnen dag en nacht
worden doorgegeven aan het Gasbe
drijf Tiel, telefoon (03440) 14741.
Ligging schietterrein C A 52°52,5 N
- 4°42,8 E.
In het tijdvak van 1 t/m 28 februari
1979 zullen, op werkdagen van 08.00
uur tot 18.00 uur, van bovengenoemd
terrein schietoefeningen worden ge-,
houden met lichte luchtdoelartillerie.
De onveilige afstand is tot 14000 m.
N.B. Op maandagmorgen en vrijdag
middag wordt niet geschoten.
3. „Dan is voor u de aardigheid er met
een af", had hij geprotesteerd.
,,'t Gaat niet om mijn aardigheid. Als
je de mensen zo graag dat pleziertje
gunt, moet je ze ook helpen als ze in de
penarie zitten".
De voorzitter had het nog niet in de
gaten en haastte zich naar haar toe.
„Gaat u ons verlaten? Nee toch?"
Ze legde hem in korte woorden de
zaak uit.
Hij knikte, onvoldaan omdat me
vrouw Gelderman, een medewerkster
die inderdaad wérkte, er nu opeens
tussen uit ging.
„Maar we rekenen op u in Meer en
Bos", bedong hij. „Vanavond bij het
diner".
„Haal ik makkelijk.... dat wil ik ook
vast niet missen. Maar houd u dit alle
maal stil, geen sensatie, geen opschud
ding. We gaan er stiekum tussenuit, dat
is het beste".
I Het trof geweldig, dat juist op dit mo
ment allen werden opgeroepen om in de
grote Rivièra-hal een verfrissing te gaan
gebruiken. Zo viel het niet op, dat de
grote wagen van mevrouw Gelderman
het terrein opreed, en de oude Govert
Hermans door dokter en zuster in de
auto geholpen werd. Mina wierp nog
een laatste blik op de exotische dieren,
die zich van menselijke drama's niets
aantrokken.
,,'t Mocht niet", zei ze zacht voor zich
heen.
De zuster was naast Govert gaan zit
ten, Mina op de voorbank naast me
vrouw Gelderman. Wonderlijk, dacht
ze, hoe heel anders de dingen werden.
Hoe had ze genoten van deze tocht, hoe
had ze de sensatie van de Maastunnel
ondergaan en de drukte van de weer
opgeleefde koopstad. En nu, ieder
stoplicht, iedere vertraging deed haar de
handen samenkrampen van ongeduld.
Ze probeerde op de wegwijzers te lezen,
hóeveel kilometers nog.... Mevrouw
Gelderman zei niet veel en Mina was
haar dankbaar, dat ze niet probeerde
door inhoudloos gepraat haar op te vro
lijken. Ze vroeg alleen naar Govert, liet
Mina zelf vertellen, aarzelend en hak
kelend soms, om haar een beetje af te
leiden.
En toen was daar opeens de rijksweg,
en de watertoren, en de brug over het
kanaal. Ze reden door de Hoofdstraat,
Mina zag de bekende winkels en huizen.
En toen stopte de wagen voor haar
eigen woning. Beducht zag ze gordijn
tjes bewegen, nieuwsgierige buurkinde
ren drongen voor de auto samen, maar
enkele kordate commando's van zuster
Minnema waren voldoende om hen te
verjagen.
Toen Mina haar kamer binnenkwam,
was automatisch haar eerste blik naar
het kleine penduletje op de schoorsteen.
Half vier.... en de middag was al om.
Geen feest, maar zorg. Geen plezier,
maar leed.
Een bittere trek groefde om haar
mond.
Opeens stond mevrouw Gelderman
voor haar.
„Ik kom nog wel even horen, hoe uw
man het maakt", zei ze „en dokter De
Kok zal als ze terugkomen, eerst even
hier langsrijden. Rust is het voornaam
ste, zei hij, maar voor het avond
wordt komt hij toch eerst nog hier." Ze
aarzelde een ogenblik. „Blijft u nog,
zuster?"
„Ik lóóp straks wel naar huis", zei
zuster Minnema, ,,'t is hoogop vijf mi
nuten hier vandaan. Gaat u maar, me-
vrouwl"
„Ik kom u afhalen voor Meer en
Bos, vanavond", beloofde ze nog, „nu,
dag mevrouw Hermans, ik hoop dat het
goed afloopt, ik vind het zo jammer, dat
het zo moest gaan.
Mina schaamde zich voor al de extra
overlast die ze mevrouw Gelderman had
aangedaan, en daardoor was haar
groet wat stroef. Maar toen mevrouw
Gelderman al bij de deur was, kwam ze
haar snel achterna.
„Ik wou mevrouw nog wél bedan
ken", zei ze haperend, het was...."
„Samen uit, samen thuis", zei me
vrouw Gelderman weer en lachte al haar
witte tanden bloot. Opeens lichtten haar
ogen op. „Luister esals uw man
gauw opknaptdan kom ik u halen
en dan doen we de autotocht nog eens
over.... ik hoor het wel van de zuster".
„O mevrouw, maar dat hóeft niet",
protesteerde Mina verschrikt.
„Maar 't zou toch wel leuk zijn, niet?"
lachte de ander. „Gaat u maar gauw
naar uw man, ik houd u tnaar op. Het
beste ermee, hoorl"
Toen Mina de kamer inkwam, was
zuster Minnema al druk bezig warme
kruiken te maken.
„Dat is een best mens", zei Mina. Ze
was karig met loftuitingen, maar dit
moest haar van 't hart.
„Ja", beaamde de zuster, „nóg
twee dozijn zo in onze gemeente, dan
zou je es wat zien!" i
HOOFDSTUK II
„Inwoning!"
Een week na de zo droevig geëindigde
tocht stonden er wéér auto's voor de
woning van Hermans. Nu waren het
zwarte auto's, met neergelaten gordijn
tjes.
Mina Hermans hoorde in de gang het
gestommel van de mannen, die de een
voudige blanke kist naar bui
ten droegen. Haar zintuigen registreer
den alle gebeurtenissen, alle geluiden,
alle woorden. Maar het drong niet door
tot haar hart.
Ze kon het zich eenvoudig niet voor
stellen: een leven verder zónder Govert.
Het is waar, in hun huwelijk was zij
altijd degeen geweest, die het meest op
de voorgrond trad. Zij zat nooit om een
woord verlegen, ze wist gevat, geestig
vaak, haar mening duidelijk te maken
en.... haar wil door te drijven.
En Goof liet haar meestal maar be
tijen.
Hij deed rustig zijn werk, hij hielp haar
in de huishouding en speelde voor huis
moeder als ze eens ziek was, voort
durend bespied door haar waakzaam,
kritisch oog.... „nee vader, daar horen
die pannen.... heb je op de schoorsteen
wel stof afgenomen?" Hij nam het alle
maal goedig op, hij ging zijn gang.
En toch.... Mina mocht dan een grote
mond hebben en Govert mocht veel aan
haar overlaten, als puntje bij paaltje
kwam was hij toch wel duidelijk het
hoofd van het gezin. Bedachtzaam en
bijna aarzelend geformuleerd, kwam hij
met zijn mening, altijd bereid die prijs te
geven voor een betere, maar was die er
niet, dan hield hij voet bij stuk. Het had
haar wel geërgerd, dat ze met al haar
welbespraaktheid er niet in slaagde haar
man van zijn gevestigde opvattingen af
te brengen. En ergens had ze daarvoor
toch respect. „Zo'n jandoedel is ook
niks waard" zei ze dan.
Nu was dat allemaal.... voorbij.
Geen twistgesprekken meer met Go
vert, waarin ze zo heerlijk haar erger
nissen kon afreageren, wetend dat'de
goede verhouding tussen hen beiden er
toch niet duurzaam door verstoord
werd.Niet meer het samen koffiedrin
ken, niet meer de rook van zijn sigaar in
het huis, niet langer het geluid van zijn
hamer uit het kleine schuurtje, waar hij
graag knutselde en kleine reparaties zelf
deed, niet meer de zorg voor zijn schone
overhemden, zijn sokken. Geen man
meer om voor te zorgen, om mee te
praten, of mee te zwijgen in weldadige
rust.... wat was dan het leven nog voor
een werkzame, actieve vrouw als zij? Ze
durfde er niet aan denken, ze durfde niet
staren in die afschuwelijke leegte, die nu
gaapte vlak voor haar voeten.
Het was allemaal zo snel gegaan.
Terwijl de deelnemers aan de auto
tocht nog plezier maakten in Meer en
Bos, was dokter De Kok langs komen
rijden en had zwijgend, bezorgd het
hoofd schuddend, bij het bed gestaan
waarin Govert lag, de ogen gesloten,
zich schijnbaar al niet meer bekomme
rend om de wereld daarbuiten. Enkele
dagen had het geduurd, en bijna on
merkbaar was hij heengegleden uit het
land der levenden. De kinderen waren
geweest, hij had hen nauwelijks opge
merkt. De morgen voor hij stierf was hij
nog even bij bewustzijn geweest en had
nog iets gezegd.
„Mien.... ik kom hier niet meer uit".
„Nee, nee...." haar stem stokte, haar
ogen brandden.
(Wordt vervolgd)
