BELANGRIJK PUNT
VOOR TEVOKO 2
Schaatstoertocht
werd mistige zaak
Woonruimte
Zaalvoetbaluitslagen
Klaverjasclub De zwaan
MST-handbalteams
werden weggespoeld
Schitterend games
bij Bowlingbond
Bowlingprogramma
W. Hart winnaar
Aris Smit-bokaal
Weinig eenheid in
seniorenselectie
Goede resultaten
voor MST en GVO
FEUILLETON
DINSDAG 27 FEBRUARI 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Bij de Bowlingbond Texel hebben
vorige week zowel Flash als de Pioniers
en Ran Motoren hun tegenstanders
duidelijk laten zien dat zij ditmaal supe
rieur waren. Ruime 5—0 overwinningen
werden dan ook hun deel.
De in Flash spelende Roland van Zeist
liet zijn tegenstander Boetiek 22 geen
illusies meer. Hij opende zijn serie met
twee 202-games en tot slot nog een
schitterende game van 243.
Op dreef
Strandplevier moest het deze week
opnemen tegen Koogel 77 dat erg goed
op dreef was. In de tweede game
gooide Rob Beumkes een mooie 201-
game, en Han Brusselaars besloot zijn
serie met een 204-game. Desondanks
won Koogel 77 met een kleine winst en
bracht de score op 3—2. Hoewel Siem
Plaatsman en Jan Mantje (spelend in
Wielewaal) beiden een goede serie
wisten te gooien, misten zij toch hun
derde man en moesten de overwinning
toekennen aan Langs de weg. BV
Knudde oogstte succes tegen Cross, de
201-game van Joop Vlaming leverde
Cross het enige wedstrijdpunt op.
Van de dames was het Gré Koorn die
zowel de hoogste game (194) als de
hoogste serie (682) gooide. Door zijn
243-game gooide Roland van Zeist van
de heren de hoogste game en door de
andere games kwam zijn serie op 809.
Uitslagen
Middenmoot-'t Steigertje 154-314
Strandplevier-Koogel 77 2—3
Cross-BV Knudde 1—4
Bouw. Timmer-Texel Vastgoed 3—2
Flash-Boetiek 22 5—0
Doortje-Pioniers 0—5
Drogisterij Mets-Enbece 1 2—3
H.H.Boetiek-Beumkesenzn. 1—4
Wasserij Texel-Enbece 2 3—2
Ran Motoren-Sommeltjes 5—0
DeToekomst-Koogel75 1—4
Langs de weg-Wielewaal 3—2
Woensdag 28 februari, 19.30 uur:
Langs de weg-Pioniers
Bouwbedrijf Timmer-Koogel 77
Cross-Sommeltjes
21.30 uur:
Middenmoot-Beumkes en Zn.
Strandplevier-Wielewaal
Texel Vastgoed-BV Knudde
Donderdag 1 maart, 19.30 uur:
Ran Motoren-Boetiek 22
DeTÖëkómsf-EnBece 2
Holly Hobbie-Enbece 1
21.30 uur:
Doortje-'t Steigertje
Wasserij Texel-Drogisterij Mets
Flash-Koogel 75
Woensdag 21 februari:
Texel jun. sel.-BKCjun. 3—0
Texel sen. sel.-BKC sen. 1—2
VanderMeer-Dubbeldik2 3—2
Amro-Texel veteranen 1 0—5
Dubbeldik 3-JKM 2 0-1
Donderdag 22 februari:
Rab 2-MOK 1-7
Nioz 2-De Spyker 1 1
FC Vergiet-Oosterend 2 3—1
Rab 1-Texelse Boys2 2—1
Badhotel-D.T.Smul 1 1
Vrijdag 23 februari:
't Swarte Schaep 2-Bureau Eelman 1 —0
Nioz 1-Texel B1 4—3
De Zwaan-FC Knudde 1 —7
Door de moeilijke uitwedstrijd tegen
HCSC 2 met een overwinning af te
sluiten heeft Tevoko 2 zaterdagmiddag
kans gezien zich vermoedelijk blijvend
in de kop van het klassement te
handhaven. De Helderse ploeg dat
eerder dit seizoen clubgenoot HCSC 1
een vol punt afhandig maakte kon deze
stunt tegen het tweede van Tevoko niet
herhalen.
Door deze overwinning kan Tevoko 2
de zaterdag 3 maart op eigen terren te
spelen wedstrijd tegen koploper HCSC 1
met vertrouwen tegemoet zien. De ach
terstand op dit team bedraagt nog maar
een enkel punt.
Hoewel zij uiteindelijk aan het langste
eind trokken hadden de Texelse volley
ballers zaterdagmiddag in eerste instan
tie weinig verweer tegen het furieus
startende HCSC. Ondanks time-outs
duurde het tot 11-2 voordat Tevoko op
gang kwam en HCSC enigszins in de
verdediging werd gedrukt. Aaanvallend
werd Tevoko sterker en wist tot 11-6
terug te komen. HCSC vluchtte in een
time-out en scoorde nog twee punten
dankzij een slecht sluitend Tevoko-blok,
maar de Texelaars zetten alles op alles.
Een wissel deed wonderen en HCSC
Door in het dagklassement een ruime
zege binnen te halen hebben de gebroe
ders Th. en J. Witte donderdagavond
de eerste plaats in de derde periode-
stand bezet. Zij hebben hierin nu een
voorsprong van ruim duizend punten. In
het algemeen klassement staan Witte en
Witte op de vijfde plaats.
Met een score van 7.132 punten
eindigden T. van Heerwaarden en J.
Dernison in het dagklassement als twee
de. In het periodeklassement bezetten
zij nu de derde plaats, in het voetspoor
van het echtpaar P. van Heerwaarden.
Bakker en Festen zagen in het algemeen
klassement hun voorsprong aanzienlijk
verminderen. Bij de strijd in de bovenste
regionen volgen het echtpaar P. van
Heerwaarden en het echtpaar J. Spaans
hen op de voet. Douma en Bakker
zakten door een wat mindere dagscore
naar een vierde plaats in het algemeen
klassement.
Dagklassement (resp. naam, punten
en marsen):
Th. en J. Witte 7.214 4
T. v. Heerwaarden-J. Dernison7.132 3
P. Beers-J. Vinke 7.117 3
M. Witte-M. Boogaard 6.565 2
Klassement derde periode:
Th. en J. Witte 31.418 12
Echtpaar P. van Heerwaarden 30.338 12
T. v. Heerw.-J. Dernison 30.183 13
M. Witte-M. Boogaard 29.988 8
F. v. d. Gracht-G. Caspers 29.672 7
Totaalklassement:
W. Bakker-G. Festen 128.480 55
Echtp. P. van Heerwaarden 127.760 40
Echtpaar J. Spaans 127.190 40
G. Douma-T. Bakker 126.683 41
Th. en J. Witte 126.541 31
M. Witte-M. Boogaard 125.723 37
werd punt voor punt ingelopen. Bij
14-14 kwamen de ploegen op gelijke
hoogte. HCSC, dat zijn grote voor
sprong verloren had zien gaan, kon zich
niet herstellen en leverde de set via
14-16 in. HCSC kon dit verlies slecht
verwerken en Tevoko kon scherp serve
rend een voorsprong opbouwen in de
tweede set. Goed bewegend liet de
verdediging weinig steken vallen. Dank
zij goede passes werd een goede aan
valsopbouw mogelijk en kon het HCSC-
blok regelmatig gepasseerd worden.
Toen bij 13-6 de concentratie bij Tevoko
wat minder werd pakte HCSC Zijn kans
om nog enige punten te scoren. Een
time-out bracht de Texelaars weer in het
rechte spoor. Het karwei werd met 15-9
aggemaakt. Tevoko ging door en hield
HCSC ook in de gewoonlijk moeilijke
derde set onder druk. Time-outs waren
evenwel nodig om de concentratie op
peil te houden en HCSC op afstand.
Dankzij een 15-10 setzege pakte Tevoko
een 3—0 eindoverwinning.
Bij wedstrijden die de ijsclub van Den
Hoorn zondagmiddag op De Gèul orga
niseerde is W. Hart winnaar geworden
van de dit jaar voor het eerst beschik
baar gestelde Aris Smit-bokaal. De
78-jarige oud-voorzitter van de Hoorn
der ijsclub reikte de beker zelf uit.
Het evenement vond zondagmiddag
onder grote belangstelling plaats en werd
gehouden bij vrijwel ideale weersom
standigheden. Het was windstil en het
ijs was van goede kwaliteit. Doordat de
aanwezige mist tegen het middaguur
optrok werden deze rond 11.00 uur 's
morgens gehouden wedstrijden voor
zowel deelnemers al toeschouwers een
steeds aangenamer tijdspassering.
De winnaars van de vier klassementen
die werden verreden hadden het dit jaar
lang niet gemakkelijk. Meerdere wed
strijden werden met miniem verschil
beslist. Ondanks de wat moeilijke start
van het winterseizoenen Den Hoorn is
de ,,ijspretperiode" in Texels meest
zuidelijke dorp toch succesvol afgeslo
ten. Dit betekent overigens niet dat het
nieuwe ijsclubbestuur „in ruste" gaat.
Er zijn momenteel alweer enkele belang
rijke vergaderingen gepland. Hoofd
onderwerp daarbij is het realiseren van
een dichter bij de dorpskern gelegen
goede ijsbaan.
De wedstrijdresultaten van zondag
middag waren als volgt:
Dames junioren: 1. J. Huisman, 2. A.
Kiljan, 3. K. Bakker.
Dames senioren: 1. N. Bruining, 2. B.
van Duijn, 3. T. Hoogenbosch.
Heren junioren: 1. H. Zijm, 2. D. J.
Drijver, 3. E. Bakker.
Heren senioren: 1. W. Hart, 2. R.
Bakker, 3. H. de Ruyter.
De prijzen konden betaald worden
van de vrijdagavond gehouden bliksem
actie welke bijna f800, opleverde.
In geen van de twee oefenwedstrijden
die woensdagavond in sporthal Ons
Genoegen werden gespeeld hebben de
Texelse selectieteams kans gezien een
overwinning te behalen. In beide geval
len ging de zege naar het Breezandse
BKC.
Weliswaar speelde de tot dusver in
oefenwedstrijden nog ongeslagen
Texelse juniorenploeg op sommige mo
menten veel beter dan de BKC-ers maar
in doelpunten kwam dit niet erg tot
uiting. Vooral in de beginfase golfde het
spel zeer vaak heen en weer, maar nadat
Texel uit een onoverzichtelijke situatie
1—0 wist aan te tekenen door een
doelpunt van G. Vlaming (Badhotel),
wisten de junioren het spel meer naar
zich toe te trekken. Nog voor de rust
kwamen de junioren met leuk samen
spel op 3—0, door doelpunten van D. de
Lugt (Texel BI) en Jan Duinker (FC
Knudde). Na de rust speelden beide
partijen vrij behoudend, wat het spel
niet ten goede kwam. De wedstrijd ging
dan ook uit als een nachtkaars.
De sen. hebben tegen 't op de onder
ste plaats van de rayon hoofdklasse
staande BKC, een verdiende nederlaag
geleden. BKC, met als steunpilaren H.
Redecker en G. Schenk, vormden een,
niet te kloppen eenheid. De Texelse
senioren selectie kon hier buiten wat
individuele acties weinig tegenover stel
len. Nog voor de rust wist BKC, via H.
Redecker, op 1—0 te komen, waarbij
keeper C. Ipenburg (FC De Zwaan)
kansloos was. Na de rust bleek de
kracht van BKC overduidelijk. Vooral
door een betere balcontrole en veel
meer overzicht bij hachelijke situaties
voor het doel. Enkele malen (vooral bij
cornerballen en vrije trappen op de
cirkel) heeft de voortreffelijk keepende
C. Ipenburg handelend moeten optre
den. Na een minuut of tien in de tweede
helft wist L. Uriot (JKM) op wonderlijke
wijze de bal in het net te krijgen,
waarmee de stand 1—1 was. BKC
reageerde onmiddellijk en van aftrap af
wist BKC te scoren en de stand op 2—1
te brengen. Hierna begonnen de spelers
van Texel, die begrepen dat zij niet
voldeden met allerlei gebaren de
scheidsrechter hun ongenoegen ken
baar te maken. Iets wat van een slechte
mentaliteit getuigde. Al met al kan
gesteld worden dat de selectie meer
wedstrijden zal moeten spelen ten einde
meer eenheid en verdraagzaamheid in
de ploeg te krijgen.
Niet alleen de dames maar ook de
adspiranten van de MST-handbalvereni-
ging hebben dit weekend hun goede
wedstrijdritme niet terug kunnen vin
den. Voor de damesploeg betekende
dit een 1 8 nederlaag tegen Meervo-
gels 2. De adspiranten moesten de
wedstrijd tegen Geelzwart 3 met 2—15
uit handen geven.
Zowel tegen het Alkmaarse Meervo-
gels 2 als tegen Geelzwart 3 uit 't Zand
kwamen tè grote krachtsverschillen tot
uiting. Het was daarom geen wonder
dat de Texelse ploegen aanvallend in het
geheel niet op dreef kwamen. Daarbij
kwam nog dat de keepsters van beide
opponenten klaarblijkelijk „een goede
dag" hadden. Het resultaat van hun
optredens kwam uit de cijfers 1—8 en
2—15 wel bijzonder duidelijk naar voren.
Door deze les hebben de MST-teams
zich in ieder geval wel kunnen realiseren,
dat er niet alleen aan conditie maar ook
aan techniek nogal wat hapert.
Bij turnwedstrijden die in het afgelo
pen weekend in Schagen en Bergen zijn
gehouden is de Texelse afvaardiging
met redelijke successen uit de bus
gekomen.
In Schagen behaalde de herenploeg
van MST-gymnastiek een eerste prijs op
het onderdeel paard-minitrampoline en
toonde ook de dames-selectie van de
afdeling jazz-gym. zich superieur. Bij de
wedstrijden in Schagen werd Gertie
Praamstra eerste in het individuele
klassement.
Aan de zaterdagmiddag in Schagen
gehouden wedstrijden werd deelgeno
men door leden van G.V. Oosterend en
MST-gymnastiek. Het evenement was
georganiseerd door de Turnkring
Noordhollands Noorderkwartier. Er wa
ren voornamelijk springwedstrijden die
werden afgewisseld door het optreden
van een drietal groepen jazz-gymnas-
tiek. Zoals wel te verwachten was
toonde de Texelse groep zich hierbij
ruimschoots de beste. De andere deel
nemende dames van MST-gymnastiek
werden tweede op het onderdeel lange-
matspringen met op de derde plaats de
gymnastiekverening van Oosterend. De
dames van MST warden tevens tweede
op het onderdeel paard-minitrampoline
waarbij, evenals bij het lange mat
springen men kampte met het uitvallen
van Judith Hoogendijk. Doordat zij bij
een van de sprongen haar enkel bles
seerde was de ploeg op voorhand
eigenlijk al voor de titel uitgeschakeld.
Het uitvallen van Judith Hoogendijk
in Schagen had ook voor de wedstrijden
in Bergen (geldend voor de jeugdcom-
petitie) konsekwenties. De MST-ploeg
nam zondag met vijf i.p.v. zes turnsters
deel en eindigde daardoor evenals in
Schagen het geval was geweest op een
tweede plaats. Bij deze wedstrijd moes
ten vier onderdelen worden afgewerkt.
Dat waren brug ongelijk, vrije oefening,
evenwichtsbalk en paardsprong. In het
individuele klassement werd Gertie
Praamstra eerste met drie punten voor
sprong op nummer twee.
Negentien schaatsenthousiasten
waaronder drie dames zagen woens
dag kans de marathontoertocht uit te
rijden welke door de ijsclub van Den
Burg op de ijsbaan aan de Emmalaan
werd gehouden.
De rit duurde in totaal honderdtwintig
minuten en begon woensdagavond om
9.00 uur. Er kwamen vijfentwintig deel
nemers aan de start van deze ongeveer
45 kilometer lange tocht. Het was bij
deze rit de bedoeling dat alle deelnemers
per tien rondes een stempel bij de jury
haalde die daarmee de gelegenheid
kreeg de zaak te overzien. Het onder
linge verschil in snelheid was namelijk
nogal groot. Zo slaagden de snelste
heren er in de jury vijftien maal om een
stempel te verzoeken. De drie deelne
mende dames deden het een stuk
rustiger en konden hun deelnemerskaart
tien maal laten afstempelen. In de
einduitslag heeft het evenwel geen
verschil gegeven. Alle deelnemers krij
gen eerdaags een speciale medaille thuis
gestuurd.
Wat betreft de koude hebben zich,
behoudens zes uitvallers, weinig moei
lijkheden voorgedaan. Er hing tijdens
deze toertocht een dichte mist waardoor
de ademhaling vaak nagal stroef ging.
De uitademende wasem bevroor op
baarden en truien wat de deelnemers
een uiterlijk gaf waar Koning Winter
trots op zou kunnen zijn. Aan het slot
vergastte de ijsclub de schaatsers op de
gebruikelijke warme chocolademelk.
Hoewel zij in de meeste gevallen danig
vermoeid waren deelden vrijwel alle
deelnemers bij de finish mee dat ze een
volgende keer weer zouden meedoen.
Logeren bij Hilletje
Tussen de bedrijven door, zoals moe
der Mina altijd zei, bracht de post des
morgens een briefkaart uit Hapswoude.
„Van Hilletje", constateerde Mina, nog
voor ze het opschrift gelezen had.
„Lieve zuster, mij gaat het goed en
hoop van u van hetzelfde. Aangezien
gij thans welligt Tijd hebt noodig ik
u uit een weekje bij mij te komen
logeeren. Gij kunt met de bus uit
Woerden ieder uur. Schrijf mij nog
even wanneer gij komt. Gij zijt harte
lijk welkom. Mijn been is nog het
zelfde en Piet is gestorven aan de pip,
maar Gabriel en ik zijn nog gezond.
Uw groetend tekent uw liefh. zuster
H."
Hilletje Kasse was de oudste zuster
van Mina, en haar enige, sinÜs de jong
ste, Renske, was overleden. Ze was een
flinke blozende meid geweest, en ver
schillende jongens hadden met haar
gevrijd. Maar Hilletje vond de een een
engerd en de ander een labberdoetje en
de derde te vrijpostig en de vierde te
verlegen, en ze had een goeie betrek
king en toen haar mevrouw stierf, had
ze geld genoeg overgespaard om, met
het legaatje van mevrouw, „stil te gaan
leven". Er was toen nog een bewogen
periode in haar leven geweest, toen en
kele weduwnaars en loslopende oud
gezellen avances hadden gemaakt,
maar Hilletje was er zo van overtuigd,
dat het alleen maar om haar spaarcent
jes begonnen was, dat ze iedere man
met een grote boog uit de weg ging.
En toen had ze een ouderwets huisje
kunnen kopen in Hapswoude en daar
veschanste ze zich met een kanariepiet
(wiens overlijden in de briefkaart werd
vermeld), met gabriel, die in z'n jonge
dagen een kater was geweest en nu
nergens meer bijhoorde, met een toom
kippen in de tuin en een duif in een
hokje, die altijd begon te koeren als het
regende. En in de woning haar eigen
meubeltjes en een deel van het meubilair
van mevrouw, dat ze voor een schijntje
uit het boelhuis had gekocht, en portret
ten van de familie in alle graden,
standen, leeftijden en groeperingen,
ingelijste merklappen en gebrandschil
derde en „handbeschilderde fluwelen"
teksten aan de wanden, zomede een
tweetal boerenlandschappen met het
zelfde boerderijtje in de zomer en in de
winter, waarvan het mooie was, vond
Hilletje, dat je zo heel goed kon zien dat
het dezèlfde boerderij was. Voorts ver
zamelde ze zich met de jaren een vrien-
dinnenschaar die haar op de hoogte
hield van wat er in het dorp passeerde,
voorzover haar dat zelf ontgaan was.
Want ze had dagen dat haar been
„stak" en dan kon ze de route langs
kruidenier, bakker en slager niet maken.
Tussen Mina en Hilletje was de band
nooit bijzonder sterk geweest. Toen Hil
letje nog „diende" ontving ze haar
bezoek in de keuken, want haar me
vrouw was nog van het ouderwetse, de
gelijke soort en hield de dingen (en de
mensen) graag op hun plaats. Dit
verdroot Mina, wier beruchte „rode
draad" dan extra rood aanliep. Familie
ziek was ze nooit geweest en op verjaar
dagen schreven ze mekaar een brief.
Hilletje was op de begrafenis geweest,
dik en zwijgzaam, want ze voelde zich
vreemd tussen de vrijwel onbekende
familie.
De briefkaart kwam op het psycholo
gische moment, want Mina voelde dat
ze er uit „eens uit moest" en probe
ren met zichzelf in het reine te komen.
Misschien, dacht ze, zou de rust van het
landelijke Hapswoude haar goed doen.
En tenslotte was Hilletje haar bloedeigen
zuster, en nu haar man gestorven was,
alles wat ze nog over had. In een min of
meer sentimentele gemoedsstemming
beschouwde Mina de uitnodiging als
een soort vingerwijzing en besloot die te
aanvaarden, zodat ze Hilletje meldde,
op welke dag en uur ze in Hapswoude
dacht te arriveren.
Mina was niet erg bereisd en de tocht
naar Hapswoude verliep niet zonder
menigerlei angsten. Nadat ze een kruier,
die ze voor de chef versleet, en een
postman, die ze voor de conducteur
hield, nadrukkelijk en op hun geweten
had afgevraagd of dit heus de trein voor
Woerden was, en in de coupé terzake
nog eens haar licht had opgestoken, zat
ze toch voortdurend op een punt van de
bank en dacht aan de vreselijke moge
lijkheden, dat het tóch de trein naar
Woerden niet zou zijn, of dat hij (of zij)
Woerden voorbij zou rijden, of dat er
misschien twee Woerdens zouden zijn
net als er twee Alphens waren, en toen
begon ze frenetiek naar haar kaartje te
zoeken, dat ze eindelijk vond in haar
handschoen, waar ze het voor de zeker
heid had ingestopt. En pas toen een ge
moedelijke handelsreiziger haar verze
kerd had dat ze goed zat en dat hij er
óók in Woerden uit moest, keerde de
rust des gemoeds weer terug.
Ook de chauffeur van de bus moest
onder ede beloven, dat hij haar waar
schuwen zou wanneer ze bij de halte
IJzeren Brug in Hapswoude waren, en
ofschoon hij op haar vraag moest
belijden, dat hij daar geen juffrouw
Kasse kende, bleek haar twijfel mis
plaatst, want toen de bus eindelijk
stopte, nadat Mina bij iedere halte al
zenuwachtig naar buiten had gekeken,
riep hij met stentorstem: „De juffrouw
voor de IJzeren Brug, hier uitstappen!"
Ze dacht nóg dat hij verkeerd was, want
ze zag zo gauw geen brug, maar wèl de
corpulente, gecorsetteerde, van top tot
teen in zwart vermomde gestalte van
zus Hilletje, met een grote paraplu, want
de zon stak en dat voorspelde regen. En
toen wés ze er.
De begroeting was werkelijk hartelijk.
Hapswoude was, in de dalende avond
zon, een werkelijk lieflijk dorpje. De
koeien stonden dromend met de koppen
over de sloot, op ieder erf waar mensen
waren, werden de beide dames gemoe
delijk gegroet, en Mina meende te kun
nen begrijpen, waarom Hilletje in Haps
woude wortel geschoten had.
De zegeningen van het platteland be
gonnen iets dubieuser te worden, toen
ze merkte dat Hilletje nog op petroleum
stellen kookte en, al gaf de petroleum
lamp boven de tafel een zacht en warm
licht, Mina meende overal de „peter
olie" te ruiken. Het allerergst was wel,
dat de plaats, waar volgens het spreek
woord de keizer te voet gaat, zich bui
tenshuis bevond, en bekend stond als
„het huuske" en Mina maakte zich
verschrikkelijke voorstellingen omtrent
de nachtelijke tochten, blootsvoets door
ijs en sneeuw en belaagd door katten,
honden en misschien zelfs koeien, ook
al was het hartje zomer en stond „het
huuske" slechts drie pas van de schuur
vandaan....
Mina lag lang te woelen in het vreem
de bed op de bovenvoorkamer.... Hille
tje sliep beneden in de bedstee, maar
daar kregen ze Mina niet in!
Ze hoorde allerlei vreemde geluiden,
slaperige vogels scharrelend tussen de
pannen, ze schrok van de kreet van een
uil die nog een ommetje maakte, en
stond doodsangsten uit toen ze man
nenstemmen hoorde, die later bleken te
behoren aan buurman Peters en boer
Klaverweide, terugkerend van „De Bon
te Koe" en nog luide delibererend over
de polderlasten. Eindelijk sliep ze in en
droomde van een trein, die alle stations
voorbij reed. En op ieder perron stond
Hilletje en zwaaide met haar paraplu....
tevergeefsl
De morgenstond had goud in de
mond en Mina vergat veel van haar
bezwaren, toen ze het boerenbrood
proefde en de heerlijke roomboter, en
honing op haar brood smeerde uit een
grote stenen pot.
Hilletje was, als zovele mensen die
niets om handen hebben, al vroeg op 6n
had de kippen al gevoerd. Mina luisterde
met welgevallen naar het bedrijvig ge-
tok, en oogde wantrouwend naar Ga
briel, die haar niet minder wantrouwend
bekeek, en deelde Hilletje's enthousias
me over de tortel die als maar koerde, al
zag het er naar uit dat het een stralende
dag zou worden, terwijl haar zuster haar
breedvoerig inlichtte over Hapswoude,
zijn bewoners en vooral bewoonsters,
hun familie, hun kwalen, hun hebbe- en
onhebbelijkheden, welke laatste ze het
best bleek te kennen. Om twaalf uur had
Mina het gevoel, dat ze haar leven lang
in Hapswoude had gewoond. En toen
de melkboer en de brievenbesteller aan
de deur waren geweest, waar Hilletje
hen alle gewenste informaties had ver
strekt, kon ze er zeker van zijn dat
binnen twaalf uur heel Hapswoude zou
weten dat de zuster van juffrouw Hilletje
Kasse uit de stad was komen logeren,
en dat ze pas haar man had verloren, en
dat ze nog twee getrouwde kinderen en
vijf kleinkinderen had....
(Wordt vervolgd)
