(jroen <2tmrtr cJexels in het hart-
Vijf debutanten in „Mireille"
UDi was goed op dreef
in uitstekend blijspel
Bollenschuur Lap is
niet tegen te houden
Realistische oefening
voor reservepolitie
Familie aan
dood ontsnapt
Kolendamp
vergiftiging
Fietsend meisje
door auto geschept
Sneiheidscontróle
DINSDAG 13 MAART 1979
92e JAARGANG NR. 9358
Redactie: Harry de Graaf, Pelikaanweg 75, De Koog,
telefoon (02228) 266 en Wessel Post, Burdetstraat 17,
Den Burg, telefoon (022201 3543.
Uitgave: Langeveld De Rooy B.V.,
Postbus 11, Den Burg, telefoon (02220) 2741.
Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Postgiro 652. Abbonnementsprijs ^11,50 per kwartaal
70 cent incasso; los 50 cent.
Bankrelaties: Amro Bank nr.4699.17.636;
Rabobank nr. 3625.01.742; NMB nr. 6734.60.398.
Advertentietarief: 43 cent per mm hoogte per kolom.
7
Het is in de amateurtoneelwe
reld beslist geen eenvoudige op
gave om met een verfrissend stuk
te komen. Vooral op het gebied
van de blijspelen in het meestal
„armoe troef". Het „feest der
herkenning", ofwel het meespe
len van bekenden trekt vaak nog
het meest.
In hotel De Lindeboom-Texel werd
zaterdagavond duidelijk dat het ook an
ders kan. In het blijspel „Mireille" dat
Rederijkerskamer UDI op het voorjaars
programma had gezet, was vrijwel geen
sprake van „oubolligheid". Het door
Frans Hijdra geschreven stuk stak dui
delijk uit boven de doorgaans op de
eilandelijke planken gezette toneelkost.
Toegegeven, op sommige momenten
kregen de over het voetlicht gebrachte
dialogen iets van de humor die sterk aan
de heren Van Duin en Brink deed
denken maar merendeels groef het alle
maal dieper. Het Simplistisch Verbond
zou er wel raad mee hebben gewe
ten
„Mireille" was dus een van de betere
blijspelen en het is jammer dat UDI er
maar eenmaal mee optreedt. Zaterdag
gebeurde dat voor een niet eens volledig
gevulde zaal. Er zat zo'n 140 man in „De
Lindeboom-Texel", een redelijke score
maar met een dergelijk stuk had UDI
toch meer belangstelling verdiend.
In tegenstelling tot wat de naam zou
vermoeden is de hoofdpersoon van het
verhaal niet Mireille maar ene Ted
Collins. Deze heeft zich na acht jaren
huwelijk op een zolderkamertje geves
tigd. Met zijn echtgenote Susan heeft
hij afgesproken dat ze elkaar éénmaal
per maand zullen ontmoeten „om een
beetje bij te praten".
Voordat de gebeurtenissen zich voor
doen is dat reeds enige maanden goed
gegaan, maar nu wordt een spaak in
het wiel gestoken. Die „spaak" heet
„Mireille", een vriendelijke jonge deerne
die na een feestje met Ted is meegelift
en de nacht in zijn bed doorbrengt. Ted
zelf slaapt op de bank in de huiskamer.
Het kan natuurlijk niet uitblijven dat het
tot een confrontatie met de autoritaire
Susan moet komen. Die stelt zich
dermate jaloers op dat er veranderingen
in Ted gaan optreden. Hij blijft tot aan
het eind van het verhaal te goeder trouw
en probeert van „Mireille" af te komen
maar als Susan plotseling met een Itali
aanse vriend bij Ted verschijnt gaat hij
de zaak anders bekijken. Het eind van
het liedje is dan ook dat Susan aan de
dijk wordt gezet en Ted toch maar voor
Mireille kiest.
Ingetogen
Het blijspel werd gebracht op een
niveau dat boven de middelmaat lag.
Vooral de creatie van hoofdrolspeler
Aris van Zeijlen (Ted) kwam goed tot
zijn recht. Van hem is bekend dat hij
zich vaak laat verleiden tot te uitbundig
spel waar sommige collega-tonelisten
Rederijkerskamer UDI aan het slot van
„Mireille"met v.l.n.r. Kees Koorn (regie), Lida
Westdorp, Hans Wendrich, Brie Remmers,
Marjon de Wit Aris van Zeijlen, Ineke
Roftsma, Dick Rozeboom en Ans Bonne.
nogal wat moeite mee hebben. Hij
stelde zich nu echter tamelijk ingetogen
op. Het kwam allemaal positief over al
kreeg men soms de indruk, dat een
beetje meer improvisatie geen kwaad
kon.
De voornaamste tegenspeler van Aris
van Zeijlen was de debuterende Hans
Wendrich. Hij weerde zich niet onaardig
maar toch zaten er enkele irritante
kantjes aan zijn spel. Dat kwam in
hoofdzaak omdat hij zich diverse malen
liet verleiden om naar de souffleuse te
kijken en om in plaats van zijn tegen
speler het plafond te bestuderen. Hoe
wel hij zijn rol wat meer diepte had
kunnen geven zorgde hij toch voor een
redelijk debuut.
Improvisatie
Het tweede debuut kwam zaterdag
avond van Marjon de Wit, die „Mi
reille" gestalte gaf. Zij deed dat op een
dusdanige charmante en goede manier
dat menigeen ongelovig moet hebben
gekeken toen aan het eind van de avond
werd gezegd dat ze voor het eerst
speelde. Ook op het gebied van de
improvisatie maakte zij een goede beurt
omdat ze, niet gewend aan het decor,
op een gegeven moment via de verkeer
de deur het toneel wilde afstappen maar
De heer A. Lap wil op een hem
toebehorend stuk land aan het
Klif in Den Hoorn een bollen
schuur bouwen. Volgens het be
stemmingsplan buitengebied kan
dat, want op het stuk ligt een zg.
B-blok, wat betekent dat er een
agrarisch gebouw (zonder wo
ning) mag worden gebouwd.
Niettemin is goedkeuring van de
provincie vereist omdat het be
stemmingsplan buitengebied nog
niet rechtsgeldig is.
Hoewel van gemeentewege geen
openbaarheid aan de procedure is gege
ven (dat hoeft in dit geval niet) is de
bollenschuur al twistappel. Want de
heren Van Trigt en Parlevliet die aan de
overzijde van het Klif wonen, vrezen dat
de bollenschuur verkeer zal aantrekken
waardoor de geluidsoverlast en de ver
keersdrukte op het Klif zal toenemen.
Vooral vinden ze dat hun huizen sterk in
waarde dalen omdat het vrije uitzicht
over zuidelijk Texel verloren gaat. Dat
het uitzicht straks wegvalt, is voor hen
een grote teleurstelling. De heer Van
Trigt: „Ik heb destijds 7225.000,— voor
mijn huis betaald in de veronderstelling
dat aan de overzijde niet gebouwd zou
worden. De vorige eigenaar beweerde
dat ook".
Protest
Van Trigt en Parlevliet hoorden over
de op handen zijnde bouw van de heer
Lap zelf. Ze schreven daarop een brief
aan het gemeentebestuur en tekenden
protest aan. In een later gesprek is hen
duidelijk gemaakt dat hun kansen om de
bouw tegen te houden vrijwel nihil zijn.
Het zou anders hebben gelegen als
tegen het bestemmingsplan dat de
bouw toestaat, bezwaren zouden zijn
ingediend. Maar dat is niet gebeurd,
waardoor de artikel 19 vergunning er
waarschijnlijk zonder slag of stoot zal
komen. Afgezien daarvan kan een vrij
uitzicht nooit worden geclaimd, zeker
niet in dit geval omdat Van Trigt en
Parlevliet hadden kunnen weten dat aan
de overzijde zou mogen worden ge
bouwd toen zij de woningen voor veel
geld kochten. Door het indienen van
bezwaren (krachtens de wet AROB)
dat tijdig herstelde
Jenneke Wassink had aanmerkelijk
meer met zenuwen te kampen dan
bijvoorbeeld Marjon de Wit. Zij moest
enkele malen duchtig worden gesouf
fleerd en haar intonatie was niet altijd in
orde. Merendeels was haar spel echter
overtuigend.
Als de hautaine Susan verscheen
Ineke Reitsma op de planken. Zij
behoort tot de aloude kern van UDI en
speelde daar dan ook naar. Er was in
haar spel geen enkele hapering te
bespeuren. Het enige punt waarop een
aanmerking gemaakt zou kunnen wor
den is het ontbreken van een pruik. De
tekst wees namelijk uit dat ze tijdens het
stuk een bezoek aan de kapper bracht
en dat was gezien haar extreem korte
haar een beetje verwonderlijk
Kleine rollen
Ook Lida Westdorp verscheen zater
dag voor het eerst op de planken. Dat
deed ze in een klein rolletje samen met
Aris van Zeijlen. De laatste stelde haar
kennelijk op haar gemak, hoewel haar
rol voorschreef dat ze erg boos moest
worden. Uiteindelijk kwam het daar dan
ook wel van, hoewel ze te kort op het
podium was om goed tot haar recht
te komen.
Bertus Heerschap had ook zo'n
piepklein rolletje. Hij trad als taxichauf
feur ten tonele en dat ging zoals
gebruikelijk weer met een Amsterdams
accent. Het was echter een goede rol
waarvoor juist hij geknipt was.
Dick Rozeboom deed na ongeveer
een jaar ook weer eens mee. Ditmaal als
Italiaan. Zijn donkere uiterlijk gaf hem
wat dat betreft al een duwtje in de rug.
Zijn nu getoonde spel niet te na
gesproken had hij zich echter wat
„flemeriger" kunnen opstellen.
(zie vervolg pagina 2)
In de nacht van donderdag
op vrijdag moesten drie leden
van de familie J. Huizinga uit
de Binnenburg met een extra
boot naar het ziekenhuis
„Parkzicht" worden
overgebracht. De heer J. Hui
zinga, zijn vrouw en een Sjarig
zoontje waren onwel
geworden als gevolg van
afvoergas, afkomstig uit een
niet goed werkende gas-CV-
ketel. In dit afvoergas bevond
zich koolmonoxyde.
De familie Huizinga heeft het leven
aan puur toeval te danken. Het 5-jarige
zoontje (dat op een apart vertrek sliep
en daarom geen last van het gas kan
hebben gehad) had buikpijn en maakte
zijn ouders wakker. De heer Huizinga
merkte toen dat hij hoofdpijn had en
kwam in aktie toen zijn vrouw en even
later ook het zoontje (dat bij hen in bed
was komen liggen) het bewustzijn
verloor. De dokter achtte onmiddellijk
transport naar het ziekenhuis geboden.
Het tweede kind van de familie sliep op
een apart vertrek en heeft nergens last
van gehad. De slachtoffers kregen in
het ziekenhuis een dag lang zuurstof
toegediend, waarna zij weer naar huis
mochten voor verder herstel. Het niet
goed werken van de CV-ketel is waar
schijnlijk veroorzaakt door het onklaar
raken van de schoorsteen, mogelijk een
gevolg van de storm. Daardoor
ontstond terugslag in het rookkanaal.
De ketel was al geruime tijd in gebruik.
Het feit dat het gebouw aan de Binnen
burg momenteel ingrijpend wordt ver
bouwd, heeft met het ongeluk niets te
maken.
De 18-jarige mej. J. E. A. Tuinema uit
Den Burg mag van geluk spreken na het
ongeluk dat haar donderdag op de
Nieuwlanderweg nabij de Ruigendijk
overkwam. Toen zij fietsend de weg
wilde oversteken werd zij geschept door
de uit de richting De Cocksdorp komen
de automobilist J. F. van Asselt (36). Ze
liep alleen wat kneuzingen op en het
was niet nodig dat zij naar het zieken
huis werd gebracht. Haar fiets werd
totaal vernield. De BMW van Van Asselt
kreeg plaatschade.
Bij een vrijdag op de Pontweg bij Den
Burg gehouden snelheidscontrole wer
den vier weggebruikers geverbaliseerd:
drie automobilisten en een bromfietser.
De bromfietser reed 70 km per uur.
Zaterdag werden opnieuw drie auto
mobilisten bekeurd, nu op de Pontweg
vlak bij de veerhaven. Ze hadden juist de
veerboot verlaten en reden resp. 30, 30
en 40 km te hard. Het komt herhaaldelijk
voor dat auto's die van de boot komen
veel te hard rijden en daardoor zeer
gevaarlijke situaties veroorzaken of uit
lokken, met name op het kruispunt met
de Amaliaweg.
kan alleen vertraging worden bewerk
stelligd.
Hinderwet
Overigens zal Lap ook een hinderwet
vergunning nodig hebben (altijd nood
zakelijk als in het betreffende gebouw
motoren van meer dan 2 pk worden
toegepast) maar bij de gemeente be
staat de verwachting dat hij zonder
problemen kan voldoen aan de voor
waarden om deze vergunning te krijgen.
Bovendien kan de hinderwet niet wor
den gebruikt om de bouw van een
bepaald gebouw te voorkomen.
Ook op minder oirbare wijze wordt
actie gevoerd tegen de bollenschuur van
Lap. Wij ontvingen een ingezonden stuk
van ene heer P. W. N. Neuman uit
Middelburg, waarin de bewoners van
het Klif worden opgeroepen tegen de
schuur bezwaar te maken. Toen wij
contact met de afzender wilden opne
men, bleek op het opgegeven adres in
Middelburg geen Neuman te wonen.
Ook reageerde „Neuman" niet op een
oproep in de krant. Zijn "brief, zo bleek
uit het poststempel, was in Den Burg
gepost. We moeten dus aannemen dat
een (belanghebbende?) Texelaar heeft
getracht onder dit pseudoniem de be
volking van Den Hoorn voor zijn karretje
te spannen. We beschouwden het stuk
daarom als anoniem zodat het de
prullemand inging. De families Van Trigt
en Parlevliet stelden er prijs op te
verklaren dat zij niets van het ingezon
den stuk wisten.
Automobilisten die
gisteravond over de Georgië-
weg wilden rijden, schrokken
wel even toen zij de weg
versperd zagen door de gevol
gen van een verschrikkelijk
verkeersongeluk.... Uit twee
auto's, die frontaal waren
gebotst werd een
zwaargewonde inzittende
bevrijd en naar de ambulance
gedragen. De andere wagen
was in brand gevlogen en
moest door de brandweer met
schuimblussers worden
gedoofd.
Het leek allemaal echt, maar het was
in scene gezet om de mannen van de
Texelse reserve-rijkspolitie aan een rea
listische oefening te helpen. De reser
visten kweten zich prima van hun taak.
Ze waren op de juiste wijze behulp
zaam bij het reddingwerk, verzorgden
de verbindingen en hielden het andere
verkeer op afstand. De aanrijding was
te wijten aan alcoholmisbruik, zodat de
zeer duidelijk beschonken chauffeur (de
drankfles nog in de hand) naar het
politiebusje werd gebracht om in het
bekende pijpje te blazen.
Voor de „verongelukte" auto's
waren wrakken beschikbaar gesteld
door garage Kaczor. Deze had een der
wagens dichtgelast, zodat de brand
weer deze met geweld kon openmaken
met de daartoe ter beschikking staande
hulpmiddelen.
Bijstand
De tien personen tellende Texelse
reservepolitie heeft als taak de
gewone politie bij te staan, vooral in
tijd van oorlog, oorlogsdreiging,
rampen en andere bijzondere situaties.
Ze dragen dan hetzelfde uniform,
onderscheidingstekens en wapens en
zijn allen herkenbaar aan een blauwe
band op de mouw. Ze hebben volledige
opsporingsbevoegdheid. Niet iedereen
kan bij de reservisten worden aangeno
men. Volgens het reglement moet men
van onbesproken gedrag zijn en geen
militaire verplichtingen hebben. De
reservisten volgen cursussen, krijgen
schietles en zolang er geen oorlogs- of
andere bijzondere situaties zijn, assis
teren ze bij evenementen als de
autocross en de wielerronde. Om de
vaardigheid op peil te houden wordt
ook deelgenomen aan nachtpatrouilles
e.d. Jaarlijks wordt een grote paraat
heidsoefening gehouden. Het gezellig
heidselement speelt echter ook een
belangrijke rol. Ter versteviging van de
onderlinge band wordt van tijd tot tijd
een avondje gehouden, waarbij meestal
ook de burgemeester aanwezig is. De
leiding van de Texelse reservisten
berust bij opperwachtmeester N. B.
Overpelt.
Overzicht van het kampterrein" van gister
avond. Terwijl personeel van de ambulance
en brandweer het uit de auto gehaalde
slachtoffer op de brancard leggen, wordt op
de achtergrond de uitgebrande andere auto
met schuim geblust.
