Buitendorpen vierden
frisse Koninginnedag
Finaleplaats voor
Texelse turnsters
PU*
Wages of fear
Woonruimte
Scoutingpatrouille
naar regiowedstrijd
Ophaalroute
bejaardenreisje
Presentiegeld
omhoog
FEUILLETON
RMDAG 4 MEI 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Evenals dat in Den Burg het geval was is
jninginnedag 1979 ook in de buiten-
irpen een frisse bedoening geworden.
iet het algemeen heeft zowel de regen
sde harde wind niet veel invloed oprie
ikomst van de deelnemers aan de
rschillende activiteiten gehad
In sommige gevallen, zoals in Oude-
:hild, week men uit naar het plaatselijke
jrpshuis, maar 's morgens en 's
onds kwam men toch in de buitenlucht
actie.
Oosterend had dit jaar misschien wel de
tgebreidste Koninginnedag-pro-
amma van het gehele eiland. Vanaf 9.30
jr waren er kinderspelen op het veldje bij
muzieknis en 's middags om ongeveer
.00 waren daar volksspelen waaraan
jor ongeveer 170 Strenders werd
eegedaan.
De Strender schooljeugd heeft zich
jziggehoudenmetdiversespelletjes als:
lelschieten, ringwerpen, aankleden,
aterdragen, zaklopen, pingpongbal-
nspelenblokjesstappen.
volgende kinderen vielen in de prijzen:
irste klas jongens: 1 Marco Daalder, 2
lanolo Smit, 3 Gert Jan Vlaming,
irste klas meisjes: 1 Petra v.d. Vis, 2
annechien Makelaar, 3 Petra Wuis.
yeede klas jongens: 1 Jan Eelman 2
iem Vlaming, 3 Nico-Jan Drijver,
veede klas meisjes: 1 Natasha v.d. Vis,
Dia Daalder, 3 Brenda Daalder, 3
nneliesv.d. Brink.
arde klas jongens: 1 Arnold Kaercher,
Hans Eelman, 3 Piet Koopman,
leisjes derde klas: 1 Joke de Goede,
Trudy Wuis, 3 Suzan van Dijk.
ierde klas jongens: 1 Robert Boogaard,
Bennie Jansen, 3 Arco Vonk, 3 Martin
aalder, 3 Jack Rammers,
ierde klas meisjes: 1 Petra Brouwer,
Greet v.d. Vis, 3 Karen Vlaming, 3
largje Bremer.
ijfde klas jongens: 1 Oscar Bremer, 1 Cor
laalder, 3 Ger Vlaming,
ijfde klas meisjes: 1 Bianca Kaercher, 2
elinda Diessen, 2 Mariska Bremer,
tsde klas jongens: 1 Jan Eelman, 2
dwin Boogaard, 3 Gerrit Jan van der Vis.
ïsde klas meisjes: 1Martine Brouwer, 2
dith Koot, 3 Karin Ploeg.
's Middags werd de bevolking van
Osterend geconfronteerd met een aan-
il volksspelen voor de ouderen waaraan
iet veel elan werd deelgenomen. De
eelnemers waren hiertoe in twee ploe-
en verdeeld die een tiental opdrachten
\oesten uitvoeren. De eerste daarvan
ras het ophalen van zoveel mogelijk
iwoners van Oosterend of Oost, die nu
jaar oud zijn. Er moest een lijn
espannen worden met zo veel mogelijk
ledingstukken in de kleuren oranje,
5od, wit en blauw en er moest in de
luzieknis een lap worden afgeleverd
raarop 70 knopen waren genaaid die
amen het getal 70 moesten vormen
Andere originele 'klussen' vormden het
phalen van zo veel mogelijk spullen voor
Rommelmarkt, het tekenen van een
ortret van koningin Juliana (minimaal
m2), het formeren van een menselijke
lyramide en het vullen van twee oude
luto's (lelijke eend) met zo veel mogelijk
ersonen. Tenslotte was er nog een
akloopwedstrijd en beproefden beide
Joegen hun kracht in een touwtrek-
véstrijd. Bij het opmaken van de totaal-
cores bleek dat groep Wit een totaal van
626 punten verzamelde en groep Oranje
320. Het 'vullen' van de auto's werd
gewonnen door groep Oranje met 21
personengroep Wit had er 18.
Met het ontsteken van de Meierblis aan
de Nesweg werd in Oosterend de
koninginnedagviering besloten.
Met uitzondering van de gebruikelijke
optocht van versierde fietsen (en de
daaruit voortvloeiende serenade voor het
huis van de maandag ook 70 jaar
geworden mw. Juliana Bakker), bleef de
koninginnedagviering te Oudeschild 's
morgens beperkt tot 't Skiltje. De muziek
bij de optocht werd verzocht door de
drumband Voorwaarts Mars uit De Koog.
Er waren onder de deelnemers 18
enkelingen, 6 paren en een versierde
wagen.
De prijzen gingen naar de volgende
onderwerpen:
Enkelingen. 1 De kleine koningin, 2
Koningin, 3 Juliana door de jaren heen
1909-1979,4Juliana.
Bij deparen gingen de prijzen naar:
1 Wilhelmina terug. 2 Bernhard kon niet
fietsen, 3 De gouden koets en bij de
groepen kwam de enige wagen 'Officiële
taken van het koningshuis' bij voorbaat
opdeeerste plaats.
In dorpshuis 't Skiltje werden kinder
spelen voor de basisschooljeugd
gehouden. De prijzen werden als volgt
verdeeld:
Kleuters klein A: 1 Mariska de Blooys
2 Eddiev.d. Star, 3 Barry de Vries,
kleuters klein B: 1 Marco Hutjes, 2 Mare
Zwieringa, 3 Yvonne Rikkenberg.
kleuters groot A: 1 Berry Grootjen, 2
Herman Blom, 3 Martijn Hegenman.
kleuters groot B: 1 Jeffrey Androg,
2 Conny v. Beek, 3 Simon Pieter
Koopman.
klas 11 Kasper de Graaf, 2 Hans Kreeft,
3 Dirk Frido Krijnen, 4 Petrik v. Neerden,
5 Leonike Mulder.
klas 2: 1 Ronald Timmer, 2 Dirk Albert
Blom, 3 Mark Zoer, 1 Irene Boekei, 2
Colinda de Vries, 3 Tanja Koopman,
klas 3:1 Trudy Boersen, 2 Vera Klippel, 3
Anita v.d. Star, 4 Ivonne van Beek, 5
Patricia de Vries.
De kinderen van de hogere klassen van
de basisschool en de brugklassen van het
voortgezet onderwijs kregen een puzze-
tocht uit te voeren. Hierbij vielen de
volgende deelnemers in de prijzen:
klas3: Shirley v.d. Meulen
klas 4: 1 Herman Kreeft, 2 Carola Braun,
3 Astrid Nauta, 4 Francoise Keyser.
klas 5: 1 Petra Boom, 2 Anitha Zeilstra,
3 Linda Westdorp, 5 Jacqueline Eelman.
klas6:11neke Hin, 2 Janine Blom, 3 Rob
Bekker, 4 Karin Zegers.
Bij de brugklassen (voortgezet onderwijs)
wonnen: 1 Helga Kiewiet, 2 Els Bergman,
3 Angelique Boom.
De evenementen in Oudeschild wer
den maandag besloten met een touw
trekwedstrijd en de traditionele Meier
blis op het Skillepaadje. Het touwtrek
ken werd bij de heren gewonnen door
Alfons Boom, Sjef Boom en Theo
Boom, bij de dames door Trudie
Betsema, Petra Zuidewind en
Jacqueline Schade en bij de meisjes
door Helga Kiewiet, Tina Stolk en
Esther Krijnen.
De Meierblis op het Skillepaadje
brandde na afloop van de sportieve
evenementen weer als vanouds. De
resterende as en andere rommel werd
de volgende dag door de kinderen van
de zesde klas van 'De Bruinvis'
opgeruimd.
De u uitslagen van de spelletjes op
Koninginnedag voor Midden- en Zuid
Eierland waren als volgt:
4 jaar: 1 Angelina Stiehl, 2 Tamara
Griffioen, 2 Remko Veeger.
5 jaar: 1 José van Schaik, 2 Linda de
Ridder, 3 Thea Dijkshoorn.
6 jaar: 1 Gretha Zoetelief, 2 Dorien
Witte, 2 Chris van Dompselaar.
7 jaar: 1 Bennet van Heerwaarden, 2
Chrisja Kuhlman, 3 Ruud de Ridder
8 jaar: 1 Pieter Dros, 2 Marcel van der
Star, 3 Maarten Broekman.
3 André Moens.
9 jaar: 1 Joke 8oerma, 1 Sandra
Wetsteen, 2 Hans van Exel.
10 jaar: 1 Paulien van Doorn, 2 Linda
Hooyschuur.
11 jaar: 1 Axel Wetsteen, 1 Marjan Dros.
12 jaar: 1 Pieter Koper, 1 Anja van Exel.
Bij de ouderen waren de beste bij het
steltlopen Carla en Martin Veeger en bij
het kussengevecht Piet Bonne. Eerste
bij het zaklopen werden Ron Flens en
Thea Witte en de kruiwagenrace kwam
op naam van Jo en JoTZoetelief
Door evenals vorig jaar bij de op
Texel gehouden districtwedstrijden als
eerste te eindigen, mag de Reeën-
patrouille van Scouting Texel op 12 en
13 mei meedoen aan de regionale
wedstrijden die dan in Alkmaar plaats
vinden.
De dit weekeinde als tweede geëin
digde patrouille van Willemsoord uit
Den Helder wordt ook naar Alkmaar
afgevaardigd.
Aan deze jaarlijkse wedstrijden van
het district 'Haaks-hoeck' (Noordelijk
Noordholland), werd meegedaan door
acht groepen van zes padvinders uit de
leeftijdsgroep 11 tot 14 jaar. De proeven
die men moest uitvoeren bestonden uit
een uitgebreid aantal testen die varieer
den van 'eten koken tot banden
plakken'. Er behoorde ook een voet
tocht bij, maar omdat de vijftig deel
nemende jongelui door de regen in het
bos vrijwel geen 'droge draad meer aan
het lijf hadden' werd deze halverwege
gestaakt. Men week toen uit naar het
padvindersclubhuis aan de Bernhard-
laan.
De twee winnende teams van 'Haaks-
Hoeck' komen in Alkmaar uit tegen de
beste ploegen van vrijwel de gehele
provincie Noordholland.
Het bejaardenreisje (Den Burg) op 10
mei naar Volendam zal met twee bussen
worden gemaakt. Vanaf 7.20 uur zullen
beide bussen een bepaalde route rijden
om de deelnemers op een aantal punten
te laten instappen. Bus 1 rijdt via
Elemert, Emmalaan, Wilhelminalaan,
Kogerstraat en Beatrixlaan en bus 2 gaat
vanaf het C.E. Gollards Rustoord, via
garage Kaczor (Keesomlaan). Ver
trokken wordt met de boot van 8.05 uur.
Door in de laatste wedstrijd van de
jeugdcompetitie met miniem verschil (3
punten] van het Alkmaarse Turnlust te
verliezen hebben de Texelse deelnemers
aan de jeugdcompetitie van Noord-
holllands Noorderkwartier zondag een
finaleplaats in poule A voor zich op
geëist. Deze finalewedstrijden worden
gehouden in sporthal Veerburg te Anna
Paulowna op 19 en 20 mei.
De totaalscores die zondag werden
behaald waren 149,90 punten voor
Turnlust Alkmaar en 146,10 punten voor
de MST-turnploeg.
Wat de Texelse deelname betreft
behaalde reserve Karin Vlaming een
tamelijk constante maar enigszins on
zekere wedstrijd. Deze Benjamin van de
MST-ploeg behaalde 21,65 punten.
Carolien Agter die eveneens als reser
ve meedeed kreeg 22,75 punten en
Marit de Porto was goed voor een score
van 25,90 punten. Mirjam Raven had
wat pech op de balk. Zij raakte er twee
maal af. Hiermee behaalde zij in het
totaalklassement een elfde plaats met
26.00 punten. Monique Schermer werd
achtste en kreeg 28.05 pnt. Een uit
schieter was haar goede balkoefening
die 7.50 punten opleverde. Monique
Kalk draaide ondanks een lichte voet
blessure een goed constante wedstrijd.
Alleen de brugoefening bleek dit keer
duidelijk haar zwakste onderdeel. In
totaal werd zij zesde en behaalde 28.75
pnt. Er was een vierde plaats weggelegd
voor Danielle de Lussanet (30,25 pnt)
met een goede overslag en een goede
eerste sprong die haar 7,90 punten
opleverde.
De tweede en derde plaats waren
voor Turnlust-meisjes, maar de beste
bleek toch de Texelse turnster Gertie
Praamstra. Zij kreeg als waardering een
8,00 voor de balk, 7,9 voor de brug,
8,30 voor vrije oefening en een acht
voor de paardsprong.
Alle Texelse deelneemsters aan de
jeugdcompetitie habben zich nu in de
hoogste poule van Noordhollands
Noorderkwartier geplaatst.
De lessen die op woensdag a.s. vanaf
19.30 uur gehouden zouden worden,
komen te vervallen in verband met de
dan te houden jaarvergadering in 'De
Schakel'. Op zaterdag 5 mei komen alle
MST ploegen vanaf 15.00 uur in actie bij
een wedstrijd in de Beatrixzaal tegen de
Drentse selectie t.g.v. de sportuitwis-
seling met Borger.
Het presentiegeld voor leden van
stembureaus zal worden verhoogd van
f80,— naar 790,— per dag (79,— per
uur). In het desbetreffende voorstel aan
de gemeenteraad zeggen B en W, dat
de bestaande vergoeding in maart 1977
werd vastgesteld en dat sindsdien
lonen, tarieven en allerlei vergoedingen
zodanig zijn verhoogd, dat ook een
aanpassing van het presentiegeld
(bedoeld als redelijke compensatie voor
eventuele loonderving) gewenst is.
In het City-theater draait deze week
opnieuw een film waarvoor regisseur
William Friedkin zijn filmische kwalitei
ten ter beschikking stelde. 'Wages of
Fear', dat op de Nederlandse markt als
'Konvooi van de angst' de ronde doet is
de meest recente uit een flinke serie
Friedkin-films. Deze Amerikaan begon
zijn regie-loopbaan in feite met het uit
1953 stammende psychologische film-
spectakel 'La Salaire de la Peur' (Het
Loon van de Angst). Hij tekende ook
voor het in beeld brengen van 'The
Excorsist' en 'French Connection 1'.
Het nu gereed gekomen 'Wages of
Fear' is het gevecht van een stel
maatschappelijk uitgerangeerde
mannen van diverse komaf. Ze trachten
te ontkomen aan hun stuitende armoe
waarin ze eens vrijwillig zijn onder
gedoken omdat de grond hen elders te
heet onder de voeten werd. Daarnaast is
een politieke lijn waarneembaar die de
fascistische dictatuur in zo'n
'versloeberd' land in Zuid-Amerika vol
ellende en corruptie onderstreept. Voor
het behoud van een door rebellen
aangestoken oliebron worden flinke
kerels uitgenodigd tegen hoge beloning
hun leven in de waagschaal te stellen.
Ze moeten zich met twee vrachtwagens
beladen met vloeibare nitroglycerine
over een afstand van 350 km onbegaan
baar oerwoud en in barre weers
omstandigheden een weg zien te banen,
terwijl het geringste schokje het einde
kan betekenen. Het geheel wordt span
nend aangevoerd door Roy Schneider
en Bruno Cremer. 'Konvooi van de
angst' draait van vrijdag t/m maandag
en is toegankelijk voor personen vanaf
16 jaar. In verband met de nationale
herdenking begint de voorstelling om
20.30 uur.
In de zondagmatinee draait er een
tekenfilm die verfilmd is naar een van de
sprookjes van Grimm en Hans Christian
Andersen. Het begin is als bij ieder
Eon van de spannende momenten urt de film
Watm; of fear, wanneer tijdens een gewei-
dtge regenbui een houten brug „genomen"
moet worden door een vrachtwagen met ont
plofbaar materiaal.
ander sprookje Er was eens een
koning, genaamd Hildebrand. Zijn
tweede vrouw is de dochter van een
heks met een verschrikkelijke hekel aan
kinderen. Op een dag besluit de koning
zijn kinderen te verstoppen voor de
kwaadaardige koningin en neemt ze
mee het bos in, waar de dwergen de
kinderen opnemen. Zijn boze vrouw
komt hier echter achter en sluipt het bos
in, waar ze de zes prinsjes ontmoet. Zij
gooit haar tovermantel over ze heen,
waarna de jongens in prachtige zwanen
veranderen.
Prinses Elisa, die vanuit haar schuil
plaats alles heeft gezien en gehoord,
rent naar de dwergen en verteld wat er
is gebeurd. Om haar broertjes te redden
moet zij mantels maken van Chinese
asters en gedurende die tijd is het haar
verboden te spreken en te lachen. Met
behulp van de dwergen, de vogels en de
andere bosdieren begint zij aan haar
zware opdracht.
De toegang is voor alle leeftijden en
de voorstelling begint om 15.00 uur.
Dikwijls vond ze nu de weg naar het
luis van Rik en Marijke, en langzamer-
tand moest ze het zichzelf bekennen: bij
lie twee liep alles lang niet zo volgens
dienstregeling als bij Emma en Pieter,
de kinderen waren veel ongezegge-
ijker, rumoeriger en drukker dan Marie-
en Mientje, maar bij Rik en Marijke
rond ze het leven. En de hartelijkheid,
gezelligheid en het gevoel van
Thuis-zijn. Ze zag Riks moeizaam stre
len om zijn rebelse zoon Jan een beetje
't gareel te houden, nu met andere
igen, en begreep dat de ondanks alles
joede verhoudingen tussen vader en
:oon voor de jongen veel meer beteken
den een strakke gezagshandhaving.
hoorde het gekwebbel aan tafel en
laar oren tuitten soms, maar wanneer
een enkele maal de blikken van
'erstandhouding opving, die tussen Rik
Marijke gewisseld werden begreep
op deze wijze hoorden de ouders,
vat de kinderen dachten en deden, en
noebt dan het gezag wel eens een deuk
'rijgen, vertrouwen was óók wat waard.
dacht aan de gesloten gezichten van
laar twee nichtjes, sfinxen allebei, en je
vist niet wat daarachter schuil ging,
veel of niets? Alleen maar niets?
22. Marijke constateerde, niet zonder
enig leedvermaak, dat moeder vaker bij
hen zat, nu ze bij Emma zat, dan dat ze
vroeger bij Emma zat, toen ze nog bij
hèn zat.
,,Kind, je maakt me zét met je
ingewikkelde redeneringen" lachte Rik
„maar ik geloof dat je gelijk hebt. En
toch is het goed zg, want het is nu
allemaal veel plezieriger, voor allemaal".
Maar moeder Mina maakte meerma
len een wandeling met onbekende be
stemming. En die voerde haar dan naar
het complex waar de woningen voor
bejaarden werden gebouwd. Ze pro
beerde uit te rekenen hoe lang het nog
kon duren, voor ze weer baas was in
haar eigen huis. De pannen waren al op,
het glas er al ingezet, met groje witte
kalkkringen er op.
Dit leven kon ze zo niet veel langer
volhouden, wist ze. Daarom klemde ze
zich vast aan het vooruitzicht: straks
haar eigen huis, haar eigen meubeltjes
en plantjes, een klein tuintjezelfs Al
was het dan ook alléén, zonder Govert,
zonder iemand om voor te zorgen en
mee te praten, maar een hèlf leven
Maar ze kon dikwijls naar de kinderen
gaanl
Toen, op een avond, werd er opge
beld.
Pieter luisterde, ze hoorde zijn stem.
„Ja-ja met dokter? uit Haps-
woude?"
„Da's Hilletje" zei Mina geschrokken.
Er moest heel wat gebeurd zijn, vóór
Hilletje opbelde. Een telefoon was voor
haar altijd nog een duivelsding. En wat
zei Pieter daar een dokter?
„Zozo" hoorde ze haar schoonzoon
zeggen „da's lelijk ja, die is hier
wilt u haar zelf hebben? Een ogenblikje
dokter".
„Hier is dokter Meihuizen uit Haps-
woude" wendde hij zich naar zijn
schoonmoeder „uw zuster Hilletje heeft
een ongeluk gehad ja, niet zo
erg maar ze kan niets doen de
dokter vraagt naar u".
Zenuwachtig nam Mina de hoorn,
kon eerst niets verstaan. Dan begon
langzamerhand de rustige stem van de
dokter tot haar door te dringen.
„Jaja" zei ze „wat is het? ja, dat
begrijp ik. ja, dat zal dan wel
moeten ja, ik ben haar enige
zuster moet ik nu al meteen ja,
dat moet dan maar. Ik zal zien o, u
moet 't weten? Ja, wat moet dat
moet. goed, dokter. Ja, morgen.
Daar kan ze op rekenen. Doe haar
de groeten en zeg maar dat ik kom".
Voorzichtig, als was het een ei, legde
ze de hoorn op de haak. Toen wendde
ze zich naar de nieuwsgierigen tot haar
opgeheven gezichten.
„Kinderen" zei ze „spijt me wel maar
't kan niet anders. M'n zus Hilletje heeft
een ongeluk gehad en moet hulp heb
ben enne morgen ga ik naar Haps-
woude".
Het was voor Mina een hele verade
ming dat ze de reis naar en van Haps-
woude al eens gemaakt had, zodat ze
niet meer zo in angst en vrees zat, dat ze
in een verkeerde trein zou zitten, of aan
een verkeerd station uitstappen, of dat
de bus de halte zou voorbijrijden. Toch
voelde ze zich onuitsprekelijk opgelucht,
toen de bus bij de IJzeren Brug stopte.
Ditmaal zag ze niet de corpulente, in
het zwart gehulde gestalte van zus
Hilletje, maar ze wist nu de weg ze
wist ook dat de blikken van Hapswoude
haar volgden, en over een uur heel het
dorp zou weten, dat de zuster van
juffrouw Kassee, je weet wel die uit de
stad, was overgekomen om haar zuster
te helpen.
En als om dat vermoeden zekerheid te
geven, schoot uit haar voortuintje, waar
ze als steeds zeer lang bezig was met
haar stokroos, juffrouw Rietkerk, als
een pijl uit de boog, de straat op.
„Dag juffrouw" riep ze al van verre,
„zo, komt u uw zuster opzoeken, nou
dat is me wat en wat gelukkig dat ze u
nog heeft, want wat moest ze beginnen
helemaal alleen met haar been en ze kan
helemaal niks doen en nu is u er
gelukkig
„Ja gelukkig" onderbrak Mina de
woordenstroom, met een stem die als
een tang door ijzerdraad beet „en nu
moet ik opschieten want ik moet naar
mijn zuster".
En juffrouw Rietkerk spoedde zich
naar het winkeltje van Meijer om een
zakje blauw, dat ze niet nodig had, en
wisselde met de spraakzame en mee
warige winkelierster van gedachten over
die armé juffrouw Kassee, die daar lag
met een gebroken been, en overgele
verd was aan de zorgen van haar zuster
die niet al te vriendelijk was en zelfs, als
de tekenen niet bedrogen, niet geheel
en al bij 't hoofd
„Want anders doe je zo niet" meende
juffrouw Rietkerk „als je enige zuster
met een gebroken been ligt".
Het was gekomen door de petroleum
lamp.
Hilletje, die hardnekkig geweigerd
had, elektrisch licht in haar kamer te
laten aanleggen, doodsbenauwd als ze
was voor 'schokken' had zich bij de
petroleumlamp gehouden. Maar het
glas van deze lamp eiste reiniging.
Daartoe moest Hilletje op een stoel
klimmen, en Hilletje was er met de jaren
niet lichter op geworden, noch ook de
stoel sterker.
En zo geschiedde het, dat 'terwijl
Hilletje moeizaam de stoel beklommen
had, deze het onder het gewicht van
haar tweehonderd-pond-ruim begaf en
Hilletje zó ongelukkig op de vloer
terecht kwam, dat ze niet meer kon
opstaan. Haar hulpgeroep werd niet
gehoord, en het was stom geluk dat
juffrouw Dreutelaar, een van de Zeven
Detectives, een geheim op 't hart droeg
dat ze daar niet langer alléén kon
herbergen, namelijk dat die meid van
Speksnijder ging trouwen met die knul
van Boterbloem en dat zij daar het hare
van dacht, en dat ze dit aan juffrouw
Hilletje kwam vertellen, waarbij haar,
zoals ze later in het winkeltje van Meijer
verhaalde, de woorden in de mond
'verstorven', want daar lag juffrouw
Hilletje te kreunen op de vloer met haar
been zo raar onder haar. Juffrouw
Dreutelaar was er van het begin tot eind
bij geweest, dat wil zeggen tot dokter
Meihuizen haar vriendelijk maar drin
gend verzocht had, mét de andere
dames kamer en huis te verlaten, omdat
hij het alléén wel af kon en geen
pottekijkers nodig had. Waaruit juf
frouw Rietkerk concludeerde, dat de
dokter misschien goed voor zijn vak
mocht zijn, maar niet echt van de
mensen hield, en kon je dan wel een
goeie dokter zijn?
Toen Hilletje de medische hulp had
gehad, bleek dat ze voorlopig zou
moeten liggen. Goede raad was duur
wie zou haar helpen?
Hoewel Hilletje behoorde tot de kring
der Zeven Detectives, de praatgrage
dames die ook te haren huize zo gaarne
kransten, bleek ze een merkwaardige
afkeer te hebben van de gedachte, dat
deze dames haar, alleen of om beurten,
zouden verzorgen, en dus 'haar hele
hebben en houden weten en over de
straat brengen'. Wat dat betreft had
Hilletje geen illusies. Als een reddende
lichtstraal was toen de gedachte bij haar
opgekomen aan haar zus Mina, die toch
niets om handen had en bij haar
kinderen woonde. Mina was bij de
pinken, en wist van aanpakken en ze
haatte kletskousen. Zolang Hilletje zelf
gezond en recht van lijf en leden was,
had ze zich in het gezelschap van de
zeven reent op naar gemak gevoeld. Nu
schuwde ze hen. En Mina leek haar een
ideale Cerberus, om de dames op een
afstand te houden. Ze had best ge
merkt, dat ze op het kringetje helemaal
niet was gesteld, en kende de mening
van de dames omtrent haar kribbige
zuster. (wordt vervolgd)
