KTF/DEK en „Hohe Acht"
hadden geslaagd weekend
soos had succes mei
kluchtig blijspel
4
1
Schoonmoeder j
Achteruitlopers trokken
veel bekijks
Programma
Europakoor
Geslaagd
VERVOLG VAN PAG.l
Europa-avond
Goede score voor
cockerspaniels
I
- /OENSDAG 23 MEI 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Het Koninklijk Texels Fanfare-
orps/DEK kan ongetwijfeld te
ugzien op een zeer geslaagd
ireekend, dat samen werd door-
lebracht met de muziekverer
ing 'Hohe Acht' uit Kaltenborn
D.). Naast de vele activiteiten
lie tijdens dit weekend waren ge-
iland bleef er voldoende tijd om
lechte vriendschapsbanden met
Ie leden van de muziekvereni-
|ing aan te knopen.
Vrijdagavond 19.00 uur stond het
roltallige KTF/DEK aangetreden aan de
ieerhaven om eerst een rondgang te
naken op het Horntje en aldus de
lieuwe uniformen aan de bevolking te
ihowen. Vervolgens werd bij het Ha
renrestaurant opgesteld om de Duitse
lasten muzikaal te verwelkomen. Door
iet verschil in zomertijd met Duitsland
>n Nederland en doordat de Duitse
:hauffeur zich 'verreden' had, lieten de
jasten zeer lang op zich wachten, zodat
ia 154 uur wachten maar besloten werd
iet korps te ontbinden.
Omstreeks 22.00 uur kwamen de
jasten in De Waldhoorn te Den Hoorn
aan en werden toen muzikaal welkom
geheten door de Boerenkapel, die voor
deze gelegenheid o.l.v. Hans Mulder
stond. De gasten werden aan hun
pleegouders voorgesteld en al spoedig
daarna werden de eerste contacten
gelegd onder het genot van warme vis
en een zeer geslaagd koud buffet, dat
geheel was verzorgd door Annie Roze-
boom-Rieswijk. Tijdens dit buffet zorg
de de Boerenkapel voor tafelmuziek.
Rondgang over Texel
De zaterdag werd grotendeels be
steed om Texel te keren kennen, 's Mor
gens om 9.30 uur verzamelden de
gasten zich bij het fanfaregebouw van
waar zij een bustocht begonnen over
Texel, waarbij Arie Blom en Hans Mulder
als reisleider fungeerden. Via de haven
in Oudeschild - De Waal - Oosterend
werd naar de vuurtoren gereden waar
een eerste stop werd gemaakt. Voor de
meeste gasten was dit een openbaring
omdat zij voor het eerst kennismaakten
met de zee. De weergoden speelden
voortreffelijk mee, zodat de gasten het
niet konden nalaten om pootje te baden
in het toch wel koude zeewater. Na deze
stop werd verder gereden naar De
Koog, waar de gasten enkele souvenirs
konden kopen, waarna de tocht werd
voortgezet via de Dennen naar de haven
in Oudeschild waar een koffiepauze
werd ingelast.
Tegen de klok van twee werden de
Duitse gasten naar de TX 88 van de
gebroeders Boom genodigd op klanken
van de Boerenkapel om aansluitend een
vistocht over de Waddenzee te maken;
een hoogtepunt op die dag voor de
Duitsers.
Concert
Nadat de Duitse gasten bij hun pleeg
gezinnen weer wat op verhaal waren
gekomen kwam een ieder om 20.00 uur
weer bij elkaar in De Waldhoorn voor
het uitwisselingsconcert. De muziekver
eniging Hohe Acht beet de spits af,
waarbij bleek dat deze blaaskapel over
een zeer groot repertoire beschikt. Wan
neer met een Nederlandse muziekver
eniging met een Duitse vergelijkt, valt
op dat de Nederlandse muziekvereni
gingen een concert voorbereiden door
een aantal stukken te kiezen die dan
tijdens het concert ten gehore worden
gebracht. De Duitse blaaskapellen be
schikken altijd over een repertoire van
tenminste 60 stukken en spelen daaruit
een aantal, afhankelijk van de toege
stane tijdsduur. Voor deze avond werd
gekozen voor een ouverture en een
aantal marsen, polka's, landlers en een
concertwals. Opvallend was dat de 23
muzikanten o.l.v. Willibald Grosz zeer
gedisciplineerd speelden, maar men kon
ook duidelijk horen dat deze vereniging
pas 11 jaar bestaat en dit liet zich vooral
gelden met de stemming. Mede door de
typische bezetting van een blaaskapel
was het even wennen voor de Texe
laars, die alleen vertrouwd zijn met
fanfareklanken. Een compliment voor
de Duitse gasten is zeker op zijn plaats.
Ook werd de mars 'Mit Hohe Ach-
tung', die speciaal gecomponeerd was
door Jan Wieten en die vorig jaar tijdens
het bezoek van de boerenkapel aan de
muziekvereniging Hohe Acht was over
handigd. ten gehore gebracht. Een
glimmende Jan Wieten kon met trots
constateren dat de Duitsers veel werk
aan deze mars hadden besteed.
Tijdens dit optreden mocht KTF/DEK
geschenken in ontvangst nemen, be
staande uit twee muziekstukken en een
ingelijst herinneringscertificaat.
Na de pauze was het de beurt aan
KTF/DEK dat het voor deze avond
gezocht had in het lichte genre. Mis
schien mede door invloed van de Duitse
gasten speelde KTF/DEK opperbest,
maar vooral dynamischer. Op uitnodi
ging van dirigent Hans Mulder leidde de
Duitse dirigent de combinatie KTF/DEK
in de mars 'Over and Out'. Het optreden
werd onderbroken door Jan Wieten, die
enkele Duitse gasten in de bloemetjes
zette en beloofde de komende herfst
heel Kaltenborn van Texelse tulpen te
voorzien. Na het concert werden enkele
dia's vertoond en werd de avond beslo
ten met een dansje.
Zondags kwamen de Duitse gasten en
hun pleeggezinnen om 11.30 uur bijeen
in de aula van de Rijksscholengemeen
schap. Hoewel niet gepland stelden de
Duitse gasten zich nog een keer op om
een aantal nummers ten gehore te
brengen evenals de Boerenkapel. Men
speelde om en om, maar ook een aantal
nummers samen o.l.v. Hans Mulder.
Jammer dat hiervoor geen reklame was
gemaakt, want het werd een koffie
concert van de bovenste plank.
Het programma dat het Europakoor
vrijdagavond a.s. in de Hervormde kerk
van Oosterend ten gehore zal brengen,
luidt als volgt:
Wachet auf (J. S. Bach), Ave Maria
(J. Arcadelt), Jubilate Deo (O. di
Lasso), Ave verum (W. A. Mozart),
Motette (E. Rabe), Alles was Odem hat
(F. Silcher), Zur Feier (Ch. W. Gluck),
Viele verachten (G. Wolters), Nun
fangetan, Musica (Ch. W. Gluck), Echo
(O. di Lasso), Innsbruck ich muss dich
lassen (H. Isaak), O Taler weit (F.
Mendelssohn-Bartholdy), Ich fahr dahin
(J. Brahms), We shall overcome, La
Montanara en Friedensvision (A. Rosen-
stengel).
Aanvang 20.00 uur. Toegang gratis.
De toneelgroep van de schoolvereni
ging Jacob Daalder bracht zaterdag
avond met veel succes voor de tweede
keer het blijspel ,.Zo'n heerlijk huisje
buiten" op de zolder van de school. Ook
nu waren er weer veel toeschouwers die
met volle teugen genoten blijkens her
haaldelijke open doekjes.
„Zo'n heerlijk huisje buiten" werd al
Scène uit rrZo'n heerlijk huisje buiten
eens eerder op Texel opgevoerd: door
de SVC-toneelgroep in De Cocksdorp.
Het kolderieke verhaal heeft de conflict-
stof tot onderwerp die zich kan voor
doen als stedelingen zich op het platte
land vestigen en daar in contact komen
met een heel anders denkende boeren
bevolking. Het stuk stond bol van de
bekende vooroordelen jegens agrariërs
en bewoners van de grote stad, maar als
je de zaken zou voorstellen zoals ze
werkelijk zijn, zou er weinig te lachen
overblijven.
Het verhaal gaat over een tandarts uit
de stad die met zijn familie een boer
derijtje op het land betrekt en daar al
gauw kennis maakt met de buren: het
zeer agrarische echtpaar Obbink. Pro
blemen ontstaan als zich ook een
schilderes aandient die uitsluitend blote
mannen schildert en boer Obbink bereid
vindt voor haar te poseren. Dat leidt tot
echtelijke twisten bij zowel Obbink als
de schilderes en het komt zelfs tot een
duel. Mooie misverstanden spruiten
verder voort uit het feit dat het boeren
echtpaar tweelingzoons heeft: Jan Hen
drik en Hendrik Jan, elk met een zeer
verschillend karakter.
De toneelgroep bracht het stuk met
vaart voor het voetlicht. Ce rol van de
tandarts was in handen van Ch. van
Velthuijsen en als zijn vrouw speelde
Millie Schuppers. Ger de Jong zorgde
voor een mooie karikatuur door lekker
te overdrijven en zijn spel als boer
Obbink. Rie Koorn zagen we als Zwaan
tje Obbink. Wim Helder had een dubbel
rol. Hij speelde de tweeling Jan Hendrik
en Hendrik Jan. Flora Brouwer bracht
de rol van de schilderes Mary Ferguson
en haar dochter werd verbeeld door Ina
Schrama. Verder werd meegewerkt
door Ben Doornekamp als Aaldert Fer
guson. De regie was in handen van Rie
Koorn, voor de grime zorgde Gerard
Monen en Truus Zijm souffleerde voor
zover dat nodig was.
FEUILLETON
Door L. van Schooten.
,,Gaat u tóch in Beerlo wonen?"
vroeg het blonde nneisje, toen Bert de
volgende middag weer bij de bushalte
stond. Die morgen had hij op kantoor
verslag uitgebracht en meneer Besoyen
vond het prima. ,,Je gaatje gang maar,
jö, maak de boel daar tiptop in orde, hou
me op de hoogte en zorg dat het een
reclame wordt voor ons bureau. Als je
ergens mee zit, geneer je niet, van
vragen word je wijs. Maar het moet 100
procent ziijn. Als je dit goed opknapt,
wie weet, is er méér zulk werk voor je".
Bert was dus in glanzende stemming
naar de bus gestapt en die stemming
verminderde niet, toen hij het blonde
meisje-in-uniform tegen de bus zag
leunen.
Hij vond het leuk dat ze hem meteen
herkende en haar vrijmoedigheid hinder
de hem niet. Die behoorde bij haar per
soonlijkheid en degradeerde niet tot vrij
postigheid.
,,Nou wonen niet", vertrouwde hij haar
toe, „maar ik heb er wel een paar weken
werk".
„Bij Bruynen?"
„Ja".
„Als u elke dag gaat, kunt u beter een
weekkaart nemen".
„Da's nog niet zo'n gek idee".
De zon scheen op haar haren en deed
ze glanzen als zilver. Bert betrapte er
zich op dat hij dit praatje nog wel even
wilde voortzetten.
„Vindt u dit leuk werk?" vroeg hij. Als
zij vrijmoedig was, mocht hij het ook
zijn.
„Niet altijd", bekende ze, „maar 't is
een goeie leerschool."
„Voor wat?"
„Nou, misschien later.... reisleidster
of stewardess op een boot of zoiets.
Hier krijg je zeebenen, je leert met
mensen omgaan en je hersens bij elkaar
houden, ook al is het nog zo druk en zo
vol. En.... het is altijd beter dan een hele
dag op een kantoor te hangen of achter
een toonbank te staan".
„Dat doe ik," zei hij, „de hele dag op
een kantoor hangen."
„Hóngen?" vroeg ze. „Dat geloof ik
niet". Haar blauwe ogen namen hem
schattend op, hij voelde dat hij kleurde
bij die blik.
„Nou ja, hangen is het woord niet,"
legde hij snel uit. „Nee hoor, ik heb leuk
werk, ik moet een hele administratie op
poten zetten".
„Iets op poten zetten is altijd leuk,"
zei de blonde conductrice. „Maar daar
komt de chauffeur al."
Bert stommelde de schemerige bus
in, op zoek naar een goed plaatsje. En
hij dacht aan het gesprek met zijn
moeder, de avond tevoren. „Een béétje
beschaafd meisje doet dat werk niet".
Wat was er onbeschaafd aan dit kind?
En, onbewust aandachtiger, nam hij
haar op, toen ze weer haar weg nam
door de bus, opgewekt, schertsend met
de „vaste klantjes". Vóór hem zat een
verweerde tuinder.... het was vast een
tuinder, want Bert zag het Tuinbouw
blad uit zijn jaszak steken.
„Zo Jitske," zei de man en lachte zijn
door de pijp gebruinde tanden bloot,
„en hoe gaat het zo met me?"
„Zo'n gangetje", zei ze luchtig, „nog
een uurtje en ik ben er weer af."
„Jij hebt het maar makkelijk," vond
de man, „altijd maar lekker meerijen
voor niks. Ik moet maar betalen."
„Maar u zit en ik sta," zei Jitske,
„hoe is 't met Mieneke?"
„O, die wordt al veel beter. Gisteren
was ze voor 't eerst op."
„Zegt u haar van me gedag? Da's
vijfentachtig."
,,'k Zal 'et doen. Zo, precies gepast.
Dag Jits."
„Dag Barends. Menéér? O ja, retour
tje Beerlo. Met die weekkaart kunt u
beter tot maandag wachten".
„Dat dacht ik ook al," zei Bert. En
toen opeens zich vermannend: „Heet u
Jitske? Wat 'n leuke naam."
„Ja," zei ze, en opeens was haar
gezicht gesloten en bijna onvriendelijk,
„zo heet ik thuis."
"Ziezo, dacht Bert. Als je ze maar proe
ven wiltl Zo heet ik thuis, voor u, me
neer, in de bus, ben ik de conductrice.
Géén familiariteiten.
„Alstublieft, juffrouw", zei hij beleefd
en zeer vormelijk, en toen zag hij opeens
haar glimlach.
„Dank u wel, menéér."
Gevoel voor humor had ze zéker.
Toen hij de bus uitstapte, knikte ze
hem glimlachend toe. Gelukkig, ze was
niet boos, ze verdacht hem niet van
goedkope grapjes en vrijpostigheden.
Want Bert wist niet waarom, maar hij
wou in géén geval dat déze conductrice
hem aanzag voor iemand die maar met
ieder meisje aanpapte.
Bij Bruynen ging het dak zowat van
het huis, want de baas zei dat hij nu
helemaal niet meer wijs uit de boel kon.
Maar Bert en de boekhouder brachten
hem tot bedaren en maakten hem
duidelijk dat hij niet zonder rijstebrijberg
in het luilekkerland van een tip-top-ad-
ministratie kon aanlanden. Toen het
werk afgelopen was, moesten ze maar
mee naar huis en een borrel drinken, en
hem es vertellen of ze al opschoten. De
bus interesseerde Bert niet, want Jitske
was toch al vrij van dienst.
De jongelui die op 1 juni in Waddinx-
veen een poging zullen doen om het
wereldrecord achteruitlopen te verbete
ren door het op een afstand van 35
kilometer te brengen, hebben geen
gebrek aan belangstelling. Het afgelo
pen weekend werd op Texel getraind
waarbij de groep een afstand van maar
liefst 32 kilometer aflegde in 7)4 uur.
Gestart werd in bungalowpark De Parel
aan de Gerritslanderdijk. Vandaar ging
het naar De Waal en (via de Ruigendijk)
naar De Koog. Vervolgens dwars door
het bos naar de Jan Ayeweg en Loods
mansduin. De terugweg werd gemaakt
via Den Hoorn en de Nattevlaksweg en
Randweg. Het merkwaardige tafereel
van de achteruitlopende wandelaars
trok heel wat bekijks en lokte veel leuke
reacties uit.
In Den Haag rondde de 19-jarige Ria
van Egmond uit De Waal haar studie af
voor het vakdiploma Binnenlands Be-
roepsgoederenvervoer met het behalen
van het behalen van het praktijkdiplo
ma. Vorig jaar slaagde zij reeds voor het
administratieve gedeelte van deze twee
jarige cursus.
ling van de vrouw voor wat betreft haar
positie op de arbeidsmarkt, betaling e.d.
Dat daarmee ernst wordt gemaakt blijkt
uit het feit dat binnen zes jaar een eind
moet komen aan het nog bestaande
onderscheid in het sociale verzekerings
stelsel.
De weg naar het verenigd Europa is
lang en moeizaam. Dat men 22 jaar na
het verdrag van Rome nog lang niet zo
ver is, vond de heer Bussemaker van de
VVD begrijpelijk. De geschiedenis leert
dat groei naar eenheid zich nooit plotse
ling voltrekt, waarbij de spreker wees op
de eenheid van de Nederlanden die 100
jaar geleden ook moeizaam tot stand
kwam, maar wel leidde tot een in de
toenmalige wereld zeer machtige natie.
Ook de liberalen uit de verschillende
lidstaten zijn er in geslaagd eenstem
migheid te verkrijgen over een program
ma. Nederland heeft er veel invloed op
gehad. Spreker tilde er niet zo zwaar
aan dat het te kiezen parlement voorlo
pig weinig bevoegdheden heeft. Dat is
een kwestie van tijd. „Ons eigen natio
nale parlement heeft ook 75 jaar voor
zijn bevoegdheden moeten vechten".
Visserij
Na de pauze ontspon zich een geani
meerde discussie. Die werd geopend
door Ben Daalder uit Oosterend die zich
beklaagde over het Europees visserij
beleid. Dat pakt onrechtvaardig uit ten
opzichte van de Nederlandse (consump
tie) visserij en laat de industrievisserij
van andere landen te veel ongemoeid.
Ook vroeg hij zich af of het beleid voor
het Waddengebied erin zal resulteren
dat de visserij aldaar wordt terugge
drongen. Dat laatste achtte Daalder
zinloos. De vissers zijn op de Wadden
zee altijd actief geweest en het is niet
hun schuld dat het milieu aldaar is
aangetast. Volgens Daalder was van
overbevissing van de Noordzee (wat
betreft tong en schol) geen sprake
meer. Zelfs de biologen geven dat toe,
maar inmiddels iser een politieke zaak van
gemaakt waarvan de vissers de bittere
vruchten mogen plukken. Daalder was
vooral bevreesd dat Engeland te veel
wordt tegemoetgekomen in zijn niet
altijd redelijke verlangens. De heer Dan-
kert gaf als zijn mening dat de kwestie
met Engeland tactisch moet woreen
Eerste hulp bij ongelukken
„Is hier nog een plaats vrij?" vroeg de
bedaagde juffer nogal scherp aan de
man, die op de plaats naast zich een
grote kartonnen doos met gereedschap
had staan.
„Ja... jawel dame" zei dn man schut
terig. Hij had al benauwd zitten kijken,
waar hij met de doos naar toe moest,
want het werd al voller. En nu kwam die
juf en waar moest hij dat ding zetten?
Bert, die achter hem zat, boog zich
naar voren.
„Zet u 'em in het rek", adviseerde hij.
„Ja, maar het is zo'n bakbeest, straks
valt ie er uit".
„Welnee", zei Bert optimistisch,
„geef maar hier, dan mikken we 'em er
samen in".
De juffrouw bleef met opeengekne-
pen lippen de gevaarlijke manoeuvre be
kijken, schatte de situatie en pas toen ze
uitgerekend had dat èls de doos uit het
rek viel, die bovenop Bert z'n schedel en
niet op haar zondagse hoed zou neerko
men, zeeg ze neer.
Bert was in een goed humeur, want
nadat de dag slecht begonnen was met
'n wildvreemde conductrice op de bus,
had hij toen hij nog bij de halte stond,
naast de chauffeur de zilverglans van
Jitske's haar ontdekt. Aha, nu had ze
ze-
zeker de late dienst, en trof hij haar op
de thuisreis.
Ze groette hem reeds als vaste klant,
knipte met zwier de weekkaart die hij
zich aangeschaft had, oogde bedenke-
Bij de op zaterdag 19 mei in 's Herto
genbosch gehouden clubmatch van de
Nederlandse vereniging van Amerikaan
se cocker spaniels hebben de Texelse
inzendingen behoorlijke resultaten be
haald.
In totaal 130 honden) waaronder vier
Texelse, namen aan dit in de
Brabanthallen georganiseerde evene
ment deel.
De resultaten die door deze 'Texe
laars' werden behaald waren als volgt:
In de puppy-klas reuen kreeg Noëll van
't Jenfri's Hof van Gré van Hinthum een
tweede plaats. De jeugdklas teven met
een inschrijving van 40 teven leverde
voor Lilian van Heerwaarden met haar
Dark 'N' Delightful van Texalmore een
in deze erg sterke klas een welverdiende
Zeer Goed op. Bij de jeugdklas reuen (22
inschrijvingen) werd Tri 'N' to Please
van Texalmore beloond met een Uit
muntend, plaatsing 4. Eigenaren van
deze hond zijn Joke Koopman en Jenny
Lagerveld. In de fokkersklas reuen be
haalde de inmiddels 5)4 jaar oude
kampioen Silver Amigo van Texalmore
een tweede plaats met Uitmuntend. De
twee jeugdklas honden zijn beide kinde
ren van Silver Amigo en gefokt door
Jenny Lagerveld.
opgelost. Men is daar gefrustreerd. Het
arme Engeland moet naar verhouding
veel aan Europa bijdragen en reageert
daarop nationalistisch. Als Engeland
genoegdoening zou krijgen op land
bouwgebied, zou over de visserij waar
schijnlijk beter zijn te praten.
Mevrouw Kraaijeveld zei dat het
CDA gemeenschappelijk beheer van de
visgronden wil waarbij rekening wordt
gehouden met landen met bijzondere
economische afhankelijkheid van de
visserij of historische rechten. De spre
kers bleken echter onvoldoende deskun
dig te zijn om bevredigend op de vragen
van Daalder te kunnen antwoorden.
De heer N. C. Barendregt ging in op
het sectorbeleid in de Europese land
bouw. (Daarmee wordt bedoeld dat de
produktie zal worden gestimuleerd in
gebieden die daarvoor het best geschikt
zijn) en het 'pakken' van de Nederlandse
melkveehouderij om de zuivelproduktie
in te perken. Hij vond het een strijdig
met het ander. Dankert zei dat Neder
land een belangrijk aandeel levert in het
groeiende productieoverschot. Er is nu
15% teveel. Met het indammen van de
melkplas zijn miljarden gemoeid en er
moet dus wat gebeuren.
Een flink verschil van mening bleken
de sprekers te hebben over de vraag of
een 'dubbelmandaat' (zitting in zowel
het nationale als het Europese parle
ment) gewenst is. Dankert vond die
combinatie juist goed maar mevrouw
Kraaijeveld achtte de dubbele taak
verwerpelijk, alleen al door de zware
belasting die er voor de betrokken
mensen uit voortvloeit. Ook de heer
Bussemaker vond het dubbelmandaat
ongewenst.
Op de vraag van Kees Koorn waarom
Zwitserland niet in de EEG zit, werd
geantwoord dat Zwitserland in principe
neutraal is en zich vrijwel bij geen enkele
internationale organisatie aansluit. De
heer Dankert noemde Zwitserland 'een
vervelend land' in monetair-financieel
opzicht. Het biedt ongecontroleerde
mogelijkheden aan mensen om hun
vermogens veilig te stellen.
Vragensteller Erik Hooijberg begon
over het protectionistische karakter van
de EEG die hij nadrukkelijk omschreef
als West-europese gemeenschap. Dit
werd niet ontkend. De landen streven
inderdaad naar bescherming van hun
gezamenlijke markten. Dankert: „De
EEG is puur protectionistisch".
lijk naar de kartonnen doos, maar
meteen werd haar aandacht getrokken
door een schoolmeisje dat haar kaart
vergeten had.
Soezend zat Bert in de bus, die door
verscheidene dorpen heen de weg koos
naar de stad. Hij zag niet de hond, die
levensmoe, eens wilde zien of hij nog
voor de bus langs kon, maar de
chauffeur zag de mensenreddeer wèl en
stond op zijn rem. Alle passagiers scho
ten verschrikt voorover en uit het
bagagenet maakte zich onheilspellend
de grote kartonnen doos wankelend los
en kwam terecht precies waar de
bedaagde juffrouw het reeds had ver
moed....
Toen allen bekomen waren van de
schrik, behalve de eigenaar van de doos
die zichzelf allerlei verwijten deed, liep er
een dun straaltje bloed van Berts voor
hoofd over zijn wang.
„Die doos stond daar ook wel erg ge
vaarlijk". Dat was de gestrenge stem
van de conductrice.
„Juffrouw" verzachtte Bert „ik heb
hem er zélf in helpen tillen. Meneer, zo
erg is het niet. Heus, maak u niet
ongerust."
Daarmee suste hij meteen het gemop
per van passagiers die hun kritiek
uitstortten over de ongelukkige eigenaar
van de doos met woorden als „levens
gevaarlijk", „meneer had wel dood
kenne zijn" en wat dies meer zij. Toen
ze zagen dat „meneer" het zo gemak
kelijk opnam, deden ze er het zwijgen
toe.
(Wordt vervolgd)
