Texelse koren brachten
hoogstaande avond
Op eerste markt
64 lammeren
vrouwenadviescommissie:
positieve bedoelingen
Veel openbaar groen
niet altijd goed
Recreatief zwemmen
voor ouderen
Bazaar bracht
/5.000,— op
Opgave logies en
ontbijt
Drietonige hoorn
in beslag genomen
WIJ MAAKTEN
HET TE BONT
9 ENSDAG 23 MEI 1979 TEXELSE COURANT PAGINA 9
aterdagavond werd in een goedge-
le Hervormde kerk in Den Burg een
laagde concertavond gegeven door
ichillende Texelse koren, georgani-
rd door Jan Vissers dameskoor Den
g. Verder werd medewerking ver-
nd door de gemengde zangvereni-
g Advendo, een Texelse zanggroep
Ier leiding van Dyo Wassink, een
(fluitensemble en tevens door enkele
ale en instrumentale solisten. Het
gramma besloeg twee uur en werd
lewoond door ongeveer 200 mensen.
i het openingswoord vertelde me-
uw Broere dat deze uitvoerino al
iele malen eerder zou worden gehou-
maar dat weersomstandigheden
vorige uitvoeringen waren gepland
jktober en februari) er steeds voor
gden, dat de datum werd verscho-
fet programma werd geopend met
i Allegro van C. Ph. Em. Bach,
peeld door Dyo Wassink op het orgel
i de kerk. Met behulp van twee
iwame registrateurs (knoppentrek-
s) wist deze aan het één-klaviersorgel
allure van een tweeklaviers te geven.
>1 werd het hele stuk wat houterig
;peeld en ook was het duidelijk dat
t publiek het stuk niet helemaal
igreep'.
Formidabel
Ma deze solo was de beurt aan het
janiserende koor, het dameskoor Den
rg onder leiding van organist Jan
iser, dat het vocale gedeelte van het
jgramma opende met een Sanctus
in vijf-stemmige canon) van Jacobus
imens non Papa. Dit was een formi-
bel stuk, dat door het dameskoor op
rkelijk voortreffelijke wijze werd ge-
icht. Het 17 leden tellende koor
lakte hierbij een geluid als van de zee,
i een paar octaven te hoog ruist. Het
irk gonsde door de kerk en deed de
ligieuze omgeving veel eer aan. Daar
tekst van het stuk (die uitsluitend uit
inctus bestond) niet al te moeilijk was,
nden de dames zich met hart en ziel
jden aan de melodie en zodoende
gon de avond al met een stemmig
De volgende liederen die het
meskoor ten gehore bracht, waren
a opzet iets minder, maar werden
ittemin eveneens schitterend uitge-
erd. Toen het dameskoor het eerste
ogramma-onderdeel had afgewerkt,
is de beurt aan de gemengde zang-
reniging Advendo, onder leiding van
ins Kievits. Dit koor bracht een
iderwetse koorklank, afgezien van
ikele korte inzinkingen, waarbij men
lidelijk enkele zangers boven het koor
t hoorde. Maar dit moeten we maar
ijten aan de zenuwen. Het gebeurt
nslotte niet elke dag dat men op moet
sden voor een volle zaal.
Stemming
Ans Starkenburg en Piet Tuinema
'achten een instrumentaal nummer,
a een hinderlijk lange stemming ver-
ilkten zij, op resp. dwarsfluit en gitaar
ooi zuiver, een Largo en een Allegro
in J. B. Loeillet. Enkele luisteraars
ichten te vroeg dat het stuk af was en
jgonnen alvast te applaudisseren.
Toen het stuk werkelijk af was en men
kon gaan klappen (applaus is overigens
vrij ongebruikelijk in een kerk, zelfs bij
concerten die daar worden gegeven)
deed men dit met overgave. Inmiddels
hadden beide musici plaatsgemaakt
voor de soliste Bep van der Meer (uit het
dameskoor) die, met pianobegeleiding
van Marijke Ronday, twee Negro-spiri-
tuals zong. Deze werden helaas met
teveel vibrato gebracht.
Jonge formatie
De 'Texelse zanggroep' is een jonge
formatie, die onder leiding staat van
D. Wassink. De groep brengt 'n 'wereld
lijk' repertoire en dat was dan ook een
welkome afwisseling. De vier liederen
werden met veel vuur on spirit gebracht,
hoewel ook hier de zenuwen wel enigs
zins parten speelden.
Het dameskoor van Jan Visser kwam
opnieuw met een Sanctus. Ditmaal
evenwel van een Engelse componist en
voorzien van een uitgebreidere (Engel
se) tekt. Hoewel hun volgende nummer
ietwat aan de hoge kant was, brachten
de dames het er goed af en zij endigden
met een vrolijk operettemelodietje: 'Les
Abeilles'.
Karretje
Het welbekende 'Karretje op de zand
weg' werd door Advendo gezongen.
Het was een niet zo denderende bewer
king van Viotta's liedje, gemaakt door
ene Strategier. Bovendien ging hier en
daar wat mis met de inzetten en de
stemming. 'Der Lindebaum' en 'Sei nun
gnadig' gingen hen goed af. Bij deze
stukken kon Hans Kievits zijn opvallen
de wijze van dirigeren goed uiten. Soms
tot hilariteit van het publiek, maar wel
zeer effectief. Elgars 'evergreen' Land of
Hope and Glory brachten zij ook ditmaal
weer met veel esprit.
Verrassing
Omdat Jan Visser op het programma
als pianobegeleider stond gewaarmerkt,
keek het publiek wel vreemd op, toen
ineens het orgel begon te spelen en de
mezzo-sopraan Wil Anders (uit Loos
duinen) niet voorin de kerk, maar achter
op de orgelgalerij begon te zingen. Deze
zangeres, de enige professionele van de
avond, is via connecties op Texel
terecht gekomen en bracht met veel
verve enkele liederen uit de kerkgeschie
denis.
De beurt was aan de Texelse zang
groep, ditmaal echt onder leiding van de
heer Wassink, die bij de vorige nummers
tussen de zangers stond. Gezongen
werden twee Engelse en een Duits lied.
Zij werden afgelost door een blokfluit
ensemble bestaande uit Ans Starken
burg, Dick Schermer, Hans Cadée en
Piet de Wolf. Het is maar goed dat 't als
'blokfluitensemble' opgetekend stond,
want als men zo vaak van fluit wisselt, is
er nauwelijks meer sprake van een quar
tet. Wel was, mede door het wisselen
der fluiten en de opzet der stukken, het
niet geheel duidelijk wanneer een stuk
was opgehouden en er geapplaudiseerd
kon worden of dat de rust alleen maar
voortkwam uit een generale pauze.
Onder begeleiding van Dyo Wassink
(piano), Ans Starkenburg en Hans
Cadée (dwarsfluit) en Fred Brücher
(knievedel) zong toen het dameskoor
nog twee liederen, waarna besloten
werd met King all Glorious, dat 'met alle
registers open' gezongen werd en het
bloed van een koorzangliefhebber snel
ler deed stromen.
Al met al was het een zeer geslaagde
avond, die zeer zeker voor herhaling
vatbaar is. Op Texel is geen gebrek aan
goede stemmen, hoewel ze weinig in de
openbaarheid komen. Dit is volgens
mevrouw Broere, in haar voorwoord, te
wijten aan het publiek, dat verwend is
met radio, tv en vooral grammofoon
platen en daarom minder geneigd is een
dergelijk amateurevenement te bezoe
ken.
Wat zaterdag wel storend was, was
het herhaaldelijk slaan van de torenklok.
Misschien kan de koster die de volgende
keer even buiten bedrijf stellen? W. B
De bazaar die zaterdag in dorpshuis
De Bijenkorf werd gehouden ten bate
van het Gereformeerde en Hervormde
jeugdwerk van Oosterend heeft een
prachtig resultaat opgeleverd: bruto ca
ƒ5.000, Na aftrek van kosten zal
daarvan ongeveer 74.500, overblijven.
Er is geen twijfel aan dat de jeugdwerk
commissie daaraan een goede bestem
ming zal geven. De gezamenlijke Gere
formeerde en Hervormde vrouwengroep
waren belast met de organisatie van
deze bazaar. Zij verzochten ons dank te
willen overbrengen aan allen die op een
of andere wijze aan het welslagen
hebben meegewerkt.
Er liggen nog enkele prijzen van de
'spreiverloting' te wachten op de win
naars. Het gaat om de lotnummers
lichtgeel 868, 934; groen 1906, 1931 en
(bruine sprei) 1934. De prijzen kunnen
worden afgehaald bij familie Vlaming,
Verlorenkost 13, telefoon (02223) 886.
De WV Texel wil voor Hemelvaart en
Pinksteren nauwkeurig op de hoogte
zijn van de nog vrije akkommodatie in de
logies met ontbijt-sector. De leden die
logies en ontbijt willen verstrekken
worden verzocht hiervan zo spoedig
mogelijk opgave te doen. WV Texel
De politie heeft zondag tegen de
Texelaar B. proces verbaal opgemaakt
omdat hij zijn Ford personenauto met
een drietonige hoorn uitgerust had. De
hoorn is in beslag genomen.
Zoals gewoonlijk leverde de eer
ste lammerenmarkt van dit seizoen
een weinig indrukwekkend beeld
op. Op de Groeneplaats stonden
maandag slechts 64 lammeren die
bij een matige handel 7150,— tot
7160,— opbrachten. De aanvoer
stak nog gunstig af bij die van vorig
jaar toen slechts acht lammeren
(van één eigenaar) te koop werden
aangeboden, maar is bepaald slecht
in vergelijking met de eerste markt
van 1977 (245stuks). De lammeren-
prijzen blijven een dalende tendens
vertonen. Twee jaar geleden werd
7150,— tot 7170,— genoteerd maar
sindsdien zijn de kosten waarmee
de schapenhouders te maken heb
ben, flink gestegen. Ook de toe
komstperspectieven baren zorgen,
zodat de schapenhouderij er niet
aantrekkelijker op wordt.
Op woensdagavond 23 mei wordt in
zwembad Molenkoog gestart met het
jaarlijkse recreatief zwemmen voor
ouderen. De training wordt geleid door
mevrouw R. Keijser uit Den Burg en
bestaat ondermeer uit het aanleren van
verschillende zwemslagen.
Dit recreatief zwemmen wordt geor
ganiseerd door de Texelse zwem- en
poloclub TX '71 en duurt ongeveer een
half uur en begint om 20.00 uur. De
kosten (72,— per keer) kunnen aan de
kassa van het zwembad worden vol
daan.
Afwisselend met de koren werden instrumentale nummers gebracht
„We zijn tegen te veel open
baar groen, maar dat wil niet
zeggen dat we tegen openbare
groenvoorzieningen zijn. Plant
soenen en dergelijke moeten niet
'als doekje voor het bloeden' die
nen wanneer de architectuur
minder geslaagd is. We zijn nog
minder voor wooncentra waar
auto's tussendoor razen. Dat is
iets anders als er vóór zijn om de
woningen zo te bouwen en de
straten zo aan te leggen dat alles
goed bereikbaar is. Ons idee is
om de woningen in het Marsplan
goede verbinding te geven met
het centrum van Den Burg. Dat
wil niet zeggen dat er alleen maar
met auto's gerekend moet wor
den. Je moet vandaar ook be
trekkelijk vlot naar het centrum
kunnen lópen".
Aan het woord is mevrouw L. Licht-
Lenkelma, lid van de Texelse Vrouwen
adviescommissie voor de woningbouw.
Graag maakt zij van de gelegenheid
gebruik om wat meer over haar tot
dusver nauwelijks bekende organisatie
te vertellen.
En dat naar aanleiding van de op
schudding die is ontstaan na het Groen
zwart commentaar in de vorige Texelse
Courant, waarin de Texelse Vrouwen
adviescommissie werd gedoodverfd als
een weinig bewonderenswaardig clubje
dat van Den Burg een steenwoestijn wil
maken en zich weinig aantrekt van het
lot van de spelende kinderen.
Mevrouw Licht: Dat punt van de 'op
straat spelende kinderen' moet je veel
ruimer zien. Om het contact met de
andere kinderen uit de buurt te bevor
deren moeten ze op straat kunnen
spelen. Zo'n straat is natuurlijk geen
nauwe weg met volop verkeer. Kort
gezegd zou volgens ons zo'n nieuwe
wijk de vorm van een boomblad moeten
hebben waarin de nerven de straten zijn.
De hoofdnerf is de in- en uitvalsweg die
zich in de wijk vertakt maar wel zo dat je
geen doodlopende hofjes krijgt. Het
moet wel met elkaar in verbinding staan
om geen afzonderlijke op zichzelf staan
de hoekjes te krijgen. Op die manier
schep je mogelijkheden voor een opti
maal functionerende gemeenschap.
Kinderen en ouderen kunnen van de
straat compleet met snelheidsremmen-
de maatregelengebruik maken. Als
men zich wil terugtrekken moet dat ook
in eigen redelijk grote achtertuinen
kunnen. Daar zijn we dus wèl voor en
ook kleine voortuintjes wijzen wij niet af.
Maar je moet geen scheidsmuren op
trekken. Dat kan funest worden voor
zo 'n buurt en wij doelen daarbij speciaal
op de vrouwen omdat die het grootste
deel van de dag thuis zijn".
De vorig jaar opgerichte Texelse
Vrouwenadviescommissie voor de wo
ningbouw is geen op zichzelf staande
organisatie. Er zijn er in Nederland zo'n
200. De leden zijn afkomstig uit verschil
lende plaatselijke vrouwenorganisaties
en hebben dus allemaal hun eigen
'achterban'. Men probeert om, namens
de bewoners of de toekomstige bewo
ners (en dan in het bijzonder de
vrouwen onder hen) gesprekspartner te
zijn van opdrachtgevers, ontwerpers en
uitvoerders.
„Daar is al jaren om geroepen. Want
'bouw' is helemaal een mannenaangele-
genheid. En dat terwijl het meestal de
vrouwen zijn die het meest met het huis
te maken hebben. Tussen het wonen
'buitenen het wonen in een dorp be
staan grote verschillen. In een dorp ben
je een deel van een dorpsgemeenschap.
Daar kom je niet onderuit. Je leeft niet
meer op een eilandje, zoals in een
alleenstaand huis. Je ziet elkaar, hoort
elkaar, spreekt elkaar en dat is 'buiten'
veel minder zo. Tot voor kort woonden
bijna alle mensen in steden en dorpen.
Men voelde zich daar prettiger, veiliger
en comfortabeler. Met de komst van de
auto, de telefoon, de radio en de tv is
dat veranderd. Afstanden lijken niet
meer belangrijk te zijn, en als we iemand
willen spreken, grijpen we de telefoon.
Ook de overlast, die vaak door de
auto's, de brommers, de radio van de
buren wordt ondervonden zal wel een
reden geweest zijn, om het buiten
wonen in de mode te brengen. En nu
dromen heel velen van een huisje
buiten. Maar niet iedereen! Er zijn ook
op Texel heel veel mensen die met
plezier in hun dorp wonen, deel nemen
aan het dorpsleven, en het gevoel
hebben, 'erbij te horen'. Dat 'erbii
horen' mis je als je buiten woont, maar
je kunt buiten wei je auto parkeren. Om
de voordelen van stad en land te combi
neren zijn de zg. tuinsteden ontstaan.
Wijken dus met erg veel groen, open
baar groen en in de tuinen. Dat lijkt heel
mooi. Maar ook daar bleken grote
bezwaren aan te kleven. Als zulke
wijken heel groot worden, slorpen ze
enorme gebieden op. Denk maar aan
het Gooi. Dat moet vroeger een prachti
ge natuur gehad hebben. Daarom wil
den daar veel mensen wonen. En toen
kwamen er zoveel mensen een stukje
van die natuur voor zichzelf opeisen,
dat er weinig overbleef. En toen hadden
ze met z 'n allen dus niet veeI meer.
Tuinsteden zijn ook duur voor de
gemeenschap. Er zijn langere straten
nodig, want de afstanden worden gro
ter. En ook langere leidingen, veel
onderhoud van het openbare groen,
enz. Omdat de afstanden groot worden,
wordt het autorijden weer in de hand
gewerkt. Het contact met medemensen
wordt door de ruimere bouw bemoei
lijkt. Het gevoel 'erbij te horenkan dus
ook minder worden. En hoe meer
openbaar groen, hoe groter de kavels,
hoe breder de straten en hoe meer deze
bezwaren zich doen gelden. Daarom
pleiten wij voor smallere straten, minder
openbaar groen en minder brede kavels.
Er zijn oude huizen genoeg in de
dorpen, die grote eigen tuinen hebben
en waarin het goed wonen is. ledereen
kent daar voorbeelden van. Alles pleit
ervoor om wéér zo te bouwen. Temeer,
daar het zin heeft om zuinig met De
Mars om te springen, omdat het zo'n
mooi stuk van Texel is. En ook het
naderende energietekort maakt het lo
gisch in die richting te denken. Dus:
zuiniger met de grond en smallere
straten lijkt een goede oplossing.Maar
die straten hoeven niet zo te worden als
we gewend zijn: trottoirs, rij auto's,
rijdende auto's, rij auto's, trottoir. Het is
logisch, dat men in zulke straten liefst
een zo groot mogelijke voortuin wil
hebben.
Er is de laatste jaren een andere
manier van straat-inrichting ontstaan,
waarin auto's in groepjes op vaste
plaatsen geparkeerd worden, de trot
toirs zijn afgeschaft. De hele straat is het
domein van voetgangers en van spelen
de kinderen. Dit is een zg. woonerf. In
een goed ingericht woonerf moeten alle
bewoners zich prettig voelen. In een
goed woonerf moet men gewoon op
straat bij elkaar kunnen zitten en kinde
ren moeten er rustig en veilig kunnen
spelen".
De Vrouwenadviescommissie consta
teert dat vooral de laatste jaren de
huizen buiten de bebouwde kom veel
duurder zijn geworden dan er in. Dat is
een van de oorzaken dat men gedwon
gen is zich in een dorp te vestigen.
Volgens de VAC is het mede daarom
zaak het de mensen in een nieuw op te
zetten 'dorp' zo gezellig mogelijk te
maken. De dames menen dat je dat niet
doet door de huizen ver uit elkaar te
zetten.
„Evenmin als het landelijk contact
van de VAC's en de provinciale verte
genwoordiging wil de Texelse afdeling
als pressiegroep optreden. De VAC
registreert wensen van bewoners, kana
liseert die en zet zich in voor de
oplossing ervan. Voor zover dit mogelijk
is wordt tevens geadviseerd maar alleen
aan de mensen die dit aangaat en die dit
wensen. Zonder op de stoel van de
architect te willen gaan zitten, beoorde
len we nieuwbouw- en vernieuwbouw-
plannen op Texel. Die bekijken we
vooral op praktische bewoonbaarheid.
Vervolgens wordt advies uitgebracht of
wordt een rapport gestuurd naar de
instanties die het aangaat. Er wordt ook
meegedaan met inspraakbijeenkomsten
zoals die van vorige week dinsdag. Om
dat allemaal te doen moet door de leden
van de Vrouwenadviescommissies vaak
veel werk worden verzet en dat gebeurt
allemaal belangeloos. Nogmaals: wij
vinden dat eigenlijk niemand beter dan
de huisvrouwen, die meer dan wie ook
met 'wonen' te maken hebben, kunnen
oordelen over bewoonbaarheid van hui
zen. Omdat de leden van de VAC's
bovendien een permanente scholing
krijgen waardoor hun kennis zich ver
diept, kunnen zij zich heel goed over
deze materie uitspreken".
In get Groen-zwart commentaar in de
vorige krant hebben we het te bont
gemaakt. De VAC-dames maar ook
andere lezers waren er terecht boos over
dat wij verkeerde conclusies hebben
getrokken en hun streven in een kwaad
daglicht hebben gesteld. Het mag waar
zijn dat de woordvoerdster van de VAC
in de hoorzitting van vorige week
dinsdag ongelukkige uitlatingen heeft
gedaan, maar de journalist had meer op
de bedoelingen dan op de letterlijke
woorden moeten letten en zou dan
zeker tot een ander oordeel zijn geko
men. Afgezien daarvan getuigden de
zeer persoonlijke uitlatingen en het
woordgebruik van een weinig genuan
ceerde benadering. De kwestie is inmid
dels met de betrokken dames uitgepraat
en thans hopelijk rechtgezet. Redac
tie.
