Een nationaal park? MAB hield derde tweewie/ercross Schoonmoeder volleybalprogramma eilandcompetitie Schietoefeningen Open huis bij RuHercentrum Doorgereden Zeven man per fiets van Vaals naar Texel VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1979 TEXELSE COURANT PAGINA 7 Voor de eerste speelavond van de eilandcompetitie volleybal die op dins dag 11 september in sporthal Ons Genoegen wordt gehouden is het vol gende programma opgesteld. Veld A, heren: 19.30 u.: BGZ-Moerbeek RWS 19.10 u.:ABOP-RWS BGZ 19.50 u.: CVI-TZT PWN 20.30 u.: PWN-Verpleeghuis JKM 21.10 u.: JKM-Fam. Witte Hema 21 50 u.: Timmers bakkerij-Hema Fam. Witte 22.25 u.: Kobeko-Molenkoog Timmers bak. Veld B, dames: 18.30 u.: TX 88-De Stienenpikkers CVI 19.10 u.: CVI-Strendsend Rabo 19 50 u.: Moerbeek-Rabo Hema 20.30 uHema-Verpleeghuis Oude Ulo Veld B, heren: 21.10 u.: Oude Ulo-Gamma Teso 21 50 u.: De Rog-Teso Jozefschool 22.25 u.: Jozefschool-RSG De Rog Veld C, dames: 18.30 u.: Jozefschool 1-Koffieshop Lois 19.10 u.: Lois-Smash'68 Koffieshop 19.50 u.De Rog-Garage Dros Smash '68 20.30 u.: Question-Vopoda De Rog 21.10 u.: 't Cafeetje-Molenkoog Question 21.50u.Expert-Gr. Slock Molenkoog 22.25 u.: De Koogel-Nokanto Expert In vergelijking met het vorige seizoen is er een wijziging in de verschillende aanvangstijden aangebracht. Dit hangt samen met het extra half uur waarover voortaan beschikt kan worden. Er wordt met ingang van dinsdagavond per wed strijd twee maal 17 V4 minuut gespeeld. De teams wordt verzocht voor even tuele wensen ten aanzien van de tijd stippen zo spoedig mogelijk contact op te nemen met André van der Vliet, telefoon (02220) 2735. Op 7 september wordt te Breezand- dijk van 10.00 tot 19.00 uur geschoten met 175 mm, veiligheidssector 180 tot 230 graden lengte 22 km. Reageren op deze rubriek kap bij Jaap van Groenigen, telefoon (02220) 3562, 'Adriaan Dijksen, telefoon (02228) 676 of bij het Natuurrecreatiecentrum, telefoon (02228)741. Op donderdag 23 augustus j.l. was het dan eindelijk zover: de Slufter ging open! Een dag tevoren belde mij nog iemand, die wilde weten wanneer dat nu eindelijk zou gebeuren. Vroeger mocht je er toch altijd omstreeks 15 juli in? Ik legde uit, dat er nog heel wat jonge eiders en bergeenden in de Slufter waren. Wandelaars en hun honden verstoren ze heel gemakkelijk en daarom gaan de borden rond het terrein pas weg als deze jonge vogels groot genoeg zijn. Bovendien is het in het veld nu veel drukker dan bijvoorbeeld tien jaar geleden. Waar je vroeger één wandelaar zag, lopen er nu vijf en die nemen vaak ook nog een paar honden mee. Over het verstoren in de terreinen sprak mij enkele dagen later een natuur liefhebster aan. Ze vroeg zich af waarom Staatsbosbeheer niet zorgvuldiger met de natuur in de Slufter omgaat. Zelf trekt ze er 's morgens vroeg dikwijls op uit. Vaak wemelt het in de Slufter dan van de vogels. Als je later op de dag nog eens kijkt, zitten er meestal maar heel weinig meer. Verjaagd door de wande laars en vooral door hun honden I Ze vond dan ook, dat de Slufter voortaan het hele jaar maar afgesloten moest worden! Tot zover de mening van deze vrouw. Iedere Texelaar, die regelmatig in de duinen komt, valt het op, dat Staats bosbeheer het duingebied steeds meer en langer afsluit. Dat geeft wel eens kwade gezichten. Wat is er nu belang rijker, de mensen of de natuur? Wat de meeste mensen zelf van die vraag vinden is maar al te duidelijk. In onze samenleving staat de natuur bepaald niet op de eerste plaats. Maar in de duinen van Texel is dat gelukkig Vanaf de uhaijkpost van De Geuf rijn meestal tot had september lepelaars te zien. Na het aan leggen van deze post fs langs de Mokweg inloop In de Geul vrijwel niet meer voorgekomen. anders. Al veel jaren is een groot deel van dit gebied 'staatsnatuurmonument'. Het Staatsbosbeheer heeft als opdracht de belangen van de natuur hier voorrang te verlenen. Er is één uitzondering: in de duinen bij het strand moet Rijkswater staat het belang van de kustverdediging vooropstellen. Op de paden Hoewel het duingebied dus eigenlijk één groot natuurreservaat is, blijft er gelukkig nog wel plaats voor mensen. Maar we moeten de natuur wel ontzien en dat betekent: op de paden blijven! Dat de wandelaar van deze mogelijkheid gebruik maakt, blijkt wel als je de zandpaden na afloop van het seizoen bekijkt. Ze lopen als brede zandbanen door de duinen. Om die reden zijn de laatste jaren verscheidene paden ver hard met kleischelpen. In de toekomst zullen er nog meer volgen. Als de wandelaars op de paden blijven, heeft de natuur weinig te lijden, zou je zo zeggen. Kan Staatsbosbeheer niet wat meer paden aanleggen? -V>J& Al jarenlang houden de bewakers in het duingebied nauwkeurig bij, welke vogels er broeden en op wat voor plaats. Als je deze gegevens wat beter bekijkt, blijkt, dat een aantal soorten nooit in de buurt van paden broedt. Eén van de zeldzaamste broedvogels op Texel is de velduil. Deze vogel zoekt voor z'n nest bijna altijd een stil plekje in het duingebied. De aanleg van een nieuw pad door zo'n duingebied zou dus kunnen betekenen, dat een velduil er niet meer wil broeden. De vogel zoekt een andere, rustige broedplaats. Maar waar is die in ons dichtbevolkte land te vinden? Door de aanleg van paden gaan broedgebieden voor velduil en andere vogelsoorten, zoals de wulp verloren. Dit blijkt in de Bleekersvallei. Hier lopen vrij veel paden, waar steeds meer wandelaars komen. Het aantal wulpen is hier in de afgelopen twintig jaar terug gelopen en de velduil die er vroeger regelmatig broedde, is al jaren verdwe nen. De natuur in het duingebied kan minder verdragen dan we vaak denken. Voor het handhaven van de rust is het nodig, dat er flinke stukken duin blijven waar geen publiek komt. Toch kan de vogelliefhebber vanaf de bestaande pa den en uitkijkposten alle in het duin voorkomende soorten goed zien. Nieuwe soorten Dankzij de rust in het duingebied, hebben zich in de loop van de jaren enkele nieuwe soorten broedvogels op Texel gevestigd. Zo zijn de lepelaars voor het eerst in de Muy gaan broeden na het afsluiten van het gebied in de dertiger jaren. Vóór die tijd zijn enkele pogingen om te broeden mislukt door een overmatig bezoek aan de broed plaats en mogelijk door het rapen van de eieren. Later zijn de lepelaars ook in de Geul gaan broeden en vanaf de uitkijk post zijn ze daar in deze tijd van het jaar meestal mooi te zien. Het aardige is, dat je deze vogels niet alleen in het duinge bied kunt bekijken, maar ook op allerlei andere plaatsen. Is het overdreven om te zeggen dat de kans, dat je ergens op Texel zomaar een lepelaar in een slootje tegen kunt komen, het eiland een beetje aantrekkelijker maakt? Toch is het niet alleen het behoud van de natuur, waardoor afsluiten van het duingebied nodig is. Kijk maar eens wat er gebeurt in de vrij toegankelijke duinen ten noorden van paal 17. De begroeiing is er op veel plaatsen stukgelopen en als het waait kan het flink stuiven. Steeds na een aantal jaren en ten koste van tienduizenden guldens is herstel van het duin met helm en dode takken nodig. Met belastinggeld van ons allemaal! Voor een wandeling in de duinen kies ik liever de Muy of Bollekamer, dan het op veel plaatsen vertrapte duingebied bij paal 17. Ik denk niet, dat ik de enige benl In zekere zin deden de eerste toeris ten, die Texel bezochten hetzelfde. Ze kwamen van heinde en ver naar ons eiland om hier van de rijke natuur te genieten, die op andere plaatsen niet meer te vinden was. Vekitai. Can behoorlijk deel van deze soort m Nederland, broedt bi het dtdngebled ven ons eiland. Het is belangrijk, dat we met zo'n kostbaar bezit zorgvuldig omgaan. De beroemde Jac. P. Thijsse schreef al in 1936, dat we Texel en de andere Waddeneilanden met elkaar zouden moeten beschouwen als 'Nationaal Park'. Dit begrip is enkele jaren geleden voor de zoveelste maal van stal gehaald. In de zogenaamde 'Groene Nota's' noemt de regering daarin het Texelse duingebied als mogelijk 'Nationaal Park'. Als het ooit zover komt, zal het in de praktijk niet zoveel verandering in het beheer van het Texelse duingebied betekenen. Maar het geeft wel aan, hoe waardevol de duinen van Texel zijn. We mogen best eens beseffen, welk voor recht het is in een overbevolkt land zo'n gebied naast de deur te hebbenl J. van Groenigen In Ruitercentrum Bomrif nabij De Koog wordt in het kader van de 'Week van het Paard' op zondagmiddag open huis gehouden. Deze nationale paar- densportweek duurt van 9 tot en met 15 september en staat in het teken van de recreatieve paardesport. Het Ruitercen trum speelt daarop in met een demon- stratieles, een rondleiding, uitleg over dierverzorging en een film over 'wes- tern-riding' en 'rodeo'. Belangstellenden kunnen vanaf 16.00 uur bij het Ruiter centrum (Mienterglop 25) terecht. Onder kletsnatte weersomstandighe den waardoor de baan erg moeilijk berijdbaar was is zondag op het cross terrein aan de Muyweg de derde twee- wielercross van de Texelse Motor-, Auto- en Bromfietsclub gehouden. De eerste prijs voor de bromfietsers werd in de wacht gesleept door Jacco Gieles die zijn naaste belager Ruud van der Veen een punt voorbleef, bij de 125 cc motoren finishte Rob Veenema met een straatlengte voorsprong als eerste. In de klasse boven 125 cc deed Remco de Beer hetzelfde. Er waren 27 deel nemers waaronder vijftien bromfiets coureurs. De resultaten van de verschillende manches luidden als volgt: Bromfietsen: 1e manche: 1Ruud van der Veen, 2. René Eelman; 2e manche: 1. Jacco Gieles, 2. Ruud van der Veen, 3. Marco Zijm; 3e manche: 1. Jacco Gieles, 2. Ruud van der Veen, 3. Mark Peter Graaf. Eindstand: 1. Jacco Gieles 85 punten, 2. Ruud van der Veen 84 punten, 3. René Eelman 70 punten. 125 cc: 1e manche: 1. Rob Veenema, 2. Albert Keyzer, 3. Frans Boersen; 2de manche: 1. Rob Veenema, 2. Albert Keyzer, 3. Carlo Witte; 3de manche: 1. Rob Veenema, 2. Henk Wuis, 3. Carlo Witte. Eindstand: 1. Rob Veenema, 2. Albert Keyzer, 3. Carlo Witte. Boven 125 cc: Ie manche: 1. Arie Vermeulen, 2. Niels Koorn, 3. Remco de Op het parkeerterrein van de Nikadel in De Koog werd dinsdag de Fiat 127 van mevrouw M. Witte aangereden. Bumper, grille en motorkap werden flink beschadigd. De dader is spoorloos. Blijkens de verfsporen is een rode auto in het spel geweest. Beer; 2de manche: 1. Arie Vermeulen, 2. Niels Koorn, 3. Remco de Beer; 3de manche: 1. Remco de Beer. Niels Koorn en Arie Vermeulen stapten af. Eind stand: 1. Remco de Beer 80 punten, 2. Niels Koorn 57 punten, 3. Arie Vermeu len 57 punten. Niels Koom werd in het totaalklasse ment van de zware motoren als tweede geklasseerd omdat bij een gelijk aantal punten het resultaat in de laatst gereden manche geldt. Een evenement dat naar het oordeel van de organisatoren in de toekomst mogelijk zal uitgroeien tot een landelijke gebeurtenis is de toertocht tussen het Limburgse plaatsje Vaals en het eiland Texel waarvan zaterdag de eerste afle vering plaats vindt. Deze tocht (de Taxi 2000 toertocht Vaals-Texel) is georgani seerd door de (oerafdeling van de Wielervereniging Texel. Voor deze monstertocht van ruim 300 kilometer lengte vertrekken vrijdag in totaal zeven Texelaars naar het zuidelijk ste puntje van ons land. De start vindt plaats op zaterdagochtend om 5.00 uur nabij het Drielandenpunt. In het par cours, dat door de provincies Limburg, Noordbrabant, Gelderland, Utrecht, Zuidholland en Noordholland voert zijn verscheidene pauzepunten opgenomen. De deelnemers, die worden begeleid door een busje van Fa. Drijver, verwach ten om ongeveer 18.00 19.00 uur met huntweewielere weer opTexel te zijn. De uiteindelijke finish is in de Warmoes straat te Den Burg waar de zeven rijders en hun secondanten bij de familie M. van de Wetering (Taxi 2000) worden ingehaald. FEUILLETON Door L. van Schooten. 22. Maria, van haar kant, had het óók met makkelijk. Zij was een vrouw, die altijd iets te doen vond, en nu lag ze daar hulpbehoevend, kon geen stap doen voorlopig. Ze was op Jitske aangewezen. En dat kind, zo dacht ze, deed wel haar best, maar ol wat moest de precieze en precieuze Maria van Hoornwyck veel door de vingers zien in deze dagen. Ze vond ook dat Jitske zich als vrouw-in-verwachting wel een beetje aanstelde, maar wist ook niet, hoe ellendig het jonge vrouwtje er soms aan tof was. Tussen dat alles in probeerde Bert te laveren, en Jitske zoveel mogelijk te helpen, maar in de rust van zijn kantoor kon hij wel eens een diepe zucht slaken. Hij vond dat de lasten die de vader droeg, over het algemeen zwaar werden onderschat, en de getrouwde collega's hingen hem schrikwekkende taferelen op' van wat hem allemaal te wachten stond als hij eenmaal vader was, van de-wieg-schommelen tot het omspelden van een schone luier toe. Het was voor Jitske een hele schok. J toen er op een goede morgen werd gebeld en er een al wat grijzende heer in een grijs kostuum, dat hem nogal jeugdig stond, glimlachend zijn hand naar haar uitstak. „Oom Peter!" riep ze. „O, wat enig dat u komt". Ze meende het. Vanmorgen had ze zich voor het eerst minder ellendig gevoeld en daardoor ook beter op kunnen schieten. Maria mocht al een beetje door de kamer strompelen en gaf dus niet zoveel last meer, en buiten scheen de zon. Jitske begon voorzichtig te geloven dat ze een gelukkige jonge vrouw was in inderdaad blijde verwachting, en daar stond me warempel oom Peterl ,,U komt koffiedrinken! U blijft toch? Bert komt onder de middag niet thuis, ik ben maar helemaal alleen. O ja, en Berts moeder natuurlijk!" „Ik heb maar niet lang gewacht", zei Peter Polderman, „om es te kijken waar je woonde. Kind, wat een mooi huis. En zo mooi aan de Singel! Bof jij even! Lucky bird, jijl" Ze installeerde oom Peter in een fauteuil met uitzicht op de Singel, zette in de keuken de melk op en haastte zich naar boven. „Heb je visite?" vroeg Maria nieuws gierig. Ze was op deze kamer ook zo van de wereld afgesloten I „Mijn oom uit Amerika", zei Jitske. „Wat denkt u, zou u heel voorzichtig de trap af kunnen en beneden komen? Dan kunt u met ons koffie drinken. Dat is toch veel gezelliger?" Maria aarzelde. Een oom van Jit ske een Polderman. Zou dat nu wel zo'n conversatie zijn? Maar wie weet, de man was verder geweest dan zij misschien kon hij wat vertellen. Als iemand verre reizen doet En toch durfde ze niet. Ze stond doodsangsten uit als ze er aan dacht, dat ze die trap af zou moeten, die trap, waarop ze gevallen was. Eén hand aan de leuning, in de andere haar stok nee, dat was te wankel. En dat zei ze ook tegen Jitske. „Dan breng ik u uw koffie wel boven", beloofde Jits. „Ik dacht dat je je schoonmoeder mee zou brengen", mopperde oom Peter. Jitske legde hem omstandig uit wat er precies aan de hand was. „Nou, kun jij haar dan niet een handje helpen?" „Dat wil ze niet, want ze is veel te bang, dat er met mij iets gebeurt. Als ik zou vallen „Bang.. bang. als ik bang was geweest, dan zat ik nou nog bonen te doppen thuis. Kom es effe mee, meisje, dan zullen we es zien of we dat varkentje kunnen wassen Hij stokte toen Jitske in de lach schoot, begreep dat ze dit spreekwoord makkelijk op Maria van Hoornwyck kon toepassen en ging mopperend de trap op. Mopperen was bij Peter Polderman de gestage uiting van een constant goed humeur, als hij niet mopperde was hij ziek. Maria keek verwonderd op, toen ze stemmen hoorde op de trap, en even later Jitske weer in de deur stond, naast haar een forse, gebruinde man. „Dit is mijn oom Peter en dit is Berts moeder, oom. Moeder, oom Peter gelooft dat u best naar beneden komen kunt". Peter Polderman stond daar een beetje verlegen. Hij had niet gedacht, dat Jitskes schoonmoeder zo'n „dame" zou zijn. En nu zei Jits daar maar zo: „Oom Peter vindt, dat u best beneden komen kunt". Wat moest ze van hem denken dat hij héér wou comman deren. „Dat heb ik niet gezegd" weersprak hij, „maar ik wou es kijken „Of u dat varkentje niet kon wassen", plaagde Jitske en warempel, ze zag hem kleuren! Maria keek van de een naar de ander, begreep het nog niet goed. „Mevrouw", greep Peter de koe figuurlijk bij de horens, „zou u graag beneden koffie willen drinken? Toch liever dan alleen boven te zitten?" „Ja", stemde Maria aarzelend toe, „maar u ziet ik kan niet. en die trap „Als u wilt, dan kan het", zei Peter. „Say the word, madam". „Och ja", zei ze een beetje stuurs, „natuurlijk wil ik wel, maar „Kijk, zó kan 't ook", zei oom Peter en voor ze er iets van kon zeggen had hij haar handig opgetild en droeg haar in zijn armen de trap af naar beneden. Maria zou voor geen geld gegild heb ben, maar ze stond doodsangsten uit, bekende ze later, toen hij daar zó die vreselijke trap afliep, en ze wist niet waar ze kijken moest, nu ze daar als een kind gedragen werd. Maar wat was die man sterkals een beer. Heel voorzichtig zette hij haar neer, Jitske haastte zich, haar haar stok aan te reiken, toen glimlachte ze. Jitske zucht te verlicht. „Als u 't vooruit gezegd had, had ik het beslist niet goed gevonden", zei Maria van Hoornwyck, ondanks haar glimlach op strenge toon. „Daarom zei ik het niet vooruit", antwoordde de onverbeterlijke oom Pe ter. „Ziet u wel, zo is het toch veel gezelliger?" Ja, dat moest Maria toegeven, nu ze voor het eerst weer beneden was. Het was of je dichter bij de mensen was hier. „Nu u hier eenmaal bent", besliste Jitske, „blijft u eten, allebei, anders zit ik maar moederziel alleen en nu heb ik er opeens driereuzel" „Het lijkt me toe", constateerde Maria, „dat je je vandaag wel wat beter voelt?" „Ja", antwoordde Jitske dankbaar „voor het eerst, moeder. En misschien ben ik dan ook ziet zo'n vervelend mispunt als de laatste weken. Die arme Bert Ja, Maria wist er van. Bert zóu voor geen goud bij zijn moeder klagen over zijn vrouw, maar hij zag er soms verre van opgewekt uit, geen blijde aanstaan de vader. Wie weet, veranderde dat nu ook. Het werd tijd om voor de koffietafel te gaan zorgen en Jitske verdween naar de keuken. Maria kon haar niet helpen en ze konden toch die arme oom Peter niet moederziel alleen laten zitten. En dus zat Maria van Hoornwyck plotseling opge scheept met een wildvreemde „boeren man" die ze nooit gezien had en waar mee ze moest converseren, want ze konden toch geen stommetje spelen. Ze wist dat als je mannen aan de praat wilt krijgen, je hen over zichzelf moet laten vertellen en dus waagde ze een voorzichtig vraagje naar zijn leven daar ginds. Oom Peter keek haar eens aan. Wat was dat voor een dame, die schoon moeder van Jitske? Voelde ze zich mijlen ver boven een eenvoudige buiten man verheven, al had die eenvoudige buitenman zijn schaapjes dan op het drogeen ging ze nu een beetje conversatie maken uit beleefdheid? Be hoedzaam formuleerde hij zijn zinnen, met af en toe een „you know?" of „sure" er tussendoor. En toen hij zo argeloos de oppervlakte van zijn farm noemde, en sprak van de machines die hij gebruikte, en zijn bedrijfszorgen, begon Maria te begrijpen dat deze man op veel groter schaal had gewerkt en geleefd dan hier in Holland mogelijk was. (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1979 | | pagina 7