Een nationaal park?
MAB hield derde
tweewie/ercross
Schoonmoeder
volleybalprogramma
eilandcompetitie
Schietoefeningen
Open huis bij
RuHercentrum
Doorgereden
Zeven man per fiets
van Vaals naar Texel
VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Voor de eerste speelavond van de
eilandcompetitie volleybal die op dins
dag 11 september in sporthal Ons
Genoegen wordt gehouden is het vol
gende programma opgesteld.
Veld A, heren:
19.30 u.: BGZ-Moerbeek RWS
19.10 u.:ABOP-RWS BGZ
19.50 u.: CVI-TZT PWN
20.30 u.: PWN-Verpleeghuis JKM
21.10 u.: JKM-Fam. Witte Hema
21 50 u.: Timmers bakkerij-Hema
Fam. Witte
22.25 u.: Kobeko-Molenkoog
Timmers bak.
Veld B, dames:
18.30 u.: TX 88-De Stienenpikkers
CVI
19.10 u.: CVI-Strendsend Rabo
19 50 u.: Moerbeek-Rabo Hema
20.30 uHema-Verpleeghuis Oude Ulo
Veld B, heren:
21.10 u.: Oude Ulo-Gamma Teso
21 50 u.: De Rog-Teso Jozefschool
22.25 u.: Jozefschool-RSG De Rog
Veld C, dames:
18.30 u.: Jozefschool 1-Koffieshop Lois
19.10 u.: Lois-Smash'68 Koffieshop
19.50 u.De Rog-Garage Dros
Smash '68
20.30 u.: Question-Vopoda De Rog
21.10 u.: 't Cafeetje-Molenkoog
Question
21.50u.Expert-Gr. Slock Molenkoog
22.25 u.: De Koogel-Nokanto Expert
In vergelijking met het vorige seizoen
is er een wijziging in de verschillende
aanvangstijden aangebracht. Dit hangt
samen met het extra half uur waarover
voortaan beschikt kan worden. Er wordt
met ingang van dinsdagavond per wed
strijd twee maal 17 V4 minuut gespeeld.
De teams wordt verzocht voor even
tuele wensen ten aanzien van de tijd
stippen zo spoedig mogelijk contact op
te nemen met André van der Vliet,
telefoon (02220) 2735.
Op 7 september wordt te Breezand-
dijk van 10.00 tot 19.00 uur geschoten
met 175 mm, veiligheidssector 180 tot
230 graden lengte 22 km.
Reageren op deze rubriek kap bij Jaap
van Groenigen, telefoon (02220) 3562,
'Adriaan Dijksen, telefoon (02228) 676 of
bij het Natuurrecreatiecentrum, telefoon
(02228)741.
Op donderdag 23 augustus j.l. was het dan eindelijk zover: de
Slufter ging open! Een dag tevoren belde mij nog iemand, die wilde
weten wanneer dat nu eindelijk zou gebeuren. Vroeger mocht je er
toch altijd omstreeks 15 juli in? Ik legde uit, dat er nog heel wat jonge
eiders en bergeenden in de Slufter waren. Wandelaars en hun honden
verstoren ze heel gemakkelijk en daarom gaan de borden rond het
terrein pas weg als deze jonge vogels groot genoeg zijn. Bovendien is
het in het veld nu veel drukker dan bijvoorbeeld tien jaar geleden.
Waar je vroeger één wandelaar zag, lopen er nu vijf en die nemen vaak
ook nog een paar honden mee.
Over het verstoren in de terreinen
sprak mij enkele dagen later een natuur
liefhebster aan. Ze vroeg zich af waarom
Staatsbosbeheer niet zorgvuldiger met
de natuur in de Slufter omgaat. Zelf
trekt ze er 's morgens vroeg dikwijls op
uit. Vaak wemelt het in de Slufter dan
van de vogels. Als je later op de dag nog
eens kijkt, zitten er meestal maar heel
weinig meer. Verjaagd door de wande
laars en vooral door hun honden I Ze
vond dan ook, dat de Slufter voortaan
het hele jaar maar afgesloten moest
worden! Tot zover de mening van deze
vrouw.
Iedere Texelaar, die regelmatig in de
duinen komt, valt het op, dat Staats
bosbeheer het duingebied steeds meer
en langer afsluit. Dat geeft wel eens
kwade gezichten. Wat is er nu belang
rijker, de mensen of de natuur? Wat de
meeste mensen zelf van die vraag
vinden is maar al te duidelijk.
In onze samenleving staat de natuur
bepaald niet op de eerste plaats. Maar in
de duinen van Texel is dat gelukkig
Vanaf de uhaijkpost van De Geuf rijn meestal tot had september lepelaars te zien. Na het aan
leggen van deze post fs langs de Mokweg inloop In de Geul vrijwel niet meer voorgekomen.
anders. Al veel jaren is een groot deel
van dit gebied 'staatsnatuurmonument'.
Het Staatsbosbeheer heeft als opdracht
de belangen van de natuur hier voorrang
te verlenen. Er is één uitzondering: in de
duinen bij het strand moet Rijkswater
staat het belang van de kustverdediging
vooropstellen.
Op de paden
Hoewel het duingebied dus eigenlijk
één groot natuurreservaat is, blijft er
gelukkig nog wel plaats voor mensen.
Maar we moeten de natuur wel ontzien
en dat betekent: op de paden blijven!
Dat de wandelaar van deze mogelijkheid
gebruik maakt, blijkt wel als je de
zandpaden na afloop van het seizoen
bekijkt. Ze lopen als brede zandbanen
door de duinen. Om die reden zijn de
laatste jaren verscheidene paden ver
hard met kleischelpen. In de toekomst
zullen er nog meer volgen. Als de
wandelaars op de paden blijven, heeft
de natuur weinig te lijden, zou je zo
zeggen. Kan Staatsbosbeheer niet wat
meer paden aanleggen?
-V>J&
Al jarenlang houden de bewakers in
het duingebied nauwkeurig bij, welke
vogels er broeden en op wat voor
plaats. Als je deze gegevens wat beter
bekijkt, blijkt, dat een aantal soorten
nooit in de buurt van paden broedt. Eén
van de zeldzaamste broedvogels op
Texel is de velduil. Deze vogel zoekt
voor z'n nest bijna altijd een stil plekje in
het duingebied. De aanleg van een
nieuw pad door zo'n duingebied zou dus
kunnen betekenen, dat een velduil er
niet meer wil broeden. De vogel zoekt
een andere, rustige broedplaats. Maar
waar is die in ons dichtbevolkte land te
vinden? Door de aanleg van paden gaan
broedgebieden voor velduil en andere
vogelsoorten, zoals de wulp verloren.
Dit blijkt in de Bleekersvallei. Hier lopen
vrij veel paden, waar steeds meer
wandelaars komen. Het aantal wulpen is
hier in de afgelopen twintig jaar terug
gelopen en de velduil die er vroeger
regelmatig broedde, is al jaren verdwe
nen. De natuur in het duingebied kan
minder verdragen dan we vaak denken.
Voor het handhaven van de rust is het
nodig, dat er flinke stukken duin blijven
waar geen publiek komt. Toch kan de
vogelliefhebber vanaf de bestaande pa
den en uitkijkposten alle in het duin
voorkomende soorten goed zien.
Nieuwe soorten
Dankzij de rust in het duingebied,
hebben zich in de loop van de jaren
enkele nieuwe soorten broedvogels op
Texel gevestigd. Zo zijn de lepelaars
voor het eerst in de Muy gaan broeden
na het afsluiten van het gebied in de
dertiger jaren. Vóór die tijd zijn enkele
pogingen om te broeden mislukt door
een overmatig bezoek aan de broed
plaats en mogelijk door het rapen van de
eieren. Later zijn de lepelaars ook in de
Geul gaan broeden en vanaf de uitkijk
post zijn ze daar in deze tijd van het jaar
meestal mooi te zien. Het aardige is, dat
je deze vogels niet alleen in het duinge
bied kunt bekijken, maar ook op allerlei
andere plaatsen. Is het overdreven om
te zeggen dat de kans, dat je ergens op
Texel zomaar een lepelaar in een slootje
tegen kunt komen, het eiland een beetje
aantrekkelijker maakt?
Toch is het niet alleen het behoud van
de natuur, waardoor afsluiten van het
duingebied nodig is. Kijk maar eens wat
er gebeurt in de vrij toegankelijke duinen
ten noorden van paal 17. De begroeiing
is er op veel plaatsen stukgelopen en als
het waait kan het flink stuiven. Steeds
na een aantal jaren en ten koste van
tienduizenden guldens is herstel van het
duin met helm en dode takken nodig.
Met belastinggeld van ons allemaal!
Voor een wandeling in de duinen kies ik
liever de Muy of Bollekamer, dan het op
veel plaatsen vertrapte duingebied bij
paal 17. Ik denk niet, dat ik de enige
benl
In zekere zin deden de eerste toeris
ten, die Texel bezochten hetzelfde. Ze
kwamen van heinde en ver naar ons
eiland om hier van de rijke natuur te
genieten, die op andere plaatsen niet
meer te vinden was.
Vekitai. Can behoorlijk deel van deze soort m Nederland, broedt bi het dtdngebled ven ons
eiland.
Het is belangrijk, dat we met zo'n
kostbaar bezit zorgvuldig omgaan. De
beroemde Jac. P. Thijsse schreef al in
1936, dat we Texel en de andere
Waddeneilanden met elkaar zouden
moeten beschouwen als 'Nationaal
Park'. Dit begrip is enkele jaren geleden
voor de zoveelste maal van stal gehaald.
In de zogenaamde 'Groene Nota's'
noemt de regering daarin het Texelse
duingebied als mogelijk 'Nationaal
Park'. Als het ooit zover komt, zal het in
de praktijk niet zoveel verandering in het
beheer van het Texelse duingebied
betekenen. Maar het geeft wel aan, hoe
waardevol de duinen van Texel zijn. We
mogen best eens beseffen, welk voor
recht het is in een overbevolkt land zo'n
gebied naast de deur te hebbenl
J. van Groenigen
In Ruitercentrum Bomrif nabij De
Koog wordt in het kader van de 'Week
van het Paard' op zondagmiddag open
huis gehouden. Deze nationale paar-
densportweek duurt van 9 tot en met 15
september en staat in het teken van de
recreatieve paardesport. Het Ruitercen
trum speelt daarop in met een demon-
stratieles, een rondleiding, uitleg over
dierverzorging en een film over 'wes-
tern-riding' en 'rodeo'. Belangstellenden
kunnen vanaf 16.00 uur bij het Ruiter
centrum (Mienterglop 25) terecht.
Onder kletsnatte weersomstandighe
den waardoor de baan erg moeilijk
berijdbaar was is zondag op het cross
terrein aan de Muyweg de derde twee-
wielercross van de Texelse Motor-,
Auto- en Bromfietsclub gehouden.
De eerste prijs voor de bromfietsers
werd in de wacht gesleept door Jacco
Gieles die zijn naaste belager Ruud van
der Veen een punt voorbleef, bij de 125
cc motoren finishte Rob Veenema met
een straatlengte voorsprong als eerste.
In de klasse boven 125 cc deed Remco
de Beer hetzelfde. Er waren 27 deel
nemers waaronder vijftien bromfiets
coureurs.
De resultaten van de verschillende
manches luidden als volgt:
Bromfietsen: 1e manche: 1Ruud van
der Veen, 2. René Eelman; 2e manche:
1. Jacco Gieles, 2. Ruud van der Veen,
3. Marco Zijm; 3e manche: 1. Jacco
Gieles, 2. Ruud van der Veen, 3. Mark
Peter Graaf. Eindstand: 1. Jacco Gieles
85 punten, 2. Ruud van der Veen 84
punten, 3. René Eelman 70 punten.
125 cc: 1e manche: 1. Rob Veenema,
2. Albert Keyzer, 3. Frans Boersen; 2de
manche: 1. Rob Veenema, 2. Albert
Keyzer, 3. Carlo Witte; 3de manche: 1.
Rob Veenema, 2. Henk Wuis, 3. Carlo
Witte. Eindstand: 1. Rob Veenema, 2.
Albert Keyzer, 3. Carlo Witte.
Boven 125 cc: Ie manche: 1. Arie
Vermeulen, 2. Niels Koorn, 3. Remco de
Op het parkeerterrein van de Nikadel
in De Koog werd dinsdag de Fiat 127
van mevrouw M. Witte aangereden.
Bumper, grille en motorkap werden flink
beschadigd. De dader is spoorloos.
Blijkens de verfsporen is een rode auto
in het spel geweest.
Beer; 2de manche: 1. Arie Vermeulen,
2. Niels Koorn, 3. Remco de Beer; 3de
manche: 1. Remco de Beer. Niels Koorn
en Arie Vermeulen stapten af. Eind
stand: 1. Remco de Beer 80 punten, 2.
Niels Koorn 57 punten, 3. Arie Vermeu
len 57 punten.
Niels Koom werd in het totaalklasse
ment van de zware motoren als tweede
geklasseerd omdat bij een gelijk aantal
punten het resultaat in de laatst gereden
manche geldt.
Een evenement dat naar het oordeel
van de organisatoren in de toekomst
mogelijk zal uitgroeien tot een landelijke
gebeurtenis is de toertocht tussen het
Limburgse plaatsje Vaals en het eiland
Texel waarvan zaterdag de eerste afle
vering plaats vindt. Deze tocht (de Taxi
2000 toertocht Vaals-Texel) is georgani
seerd door de (oerafdeling van de
Wielervereniging Texel.
Voor deze monstertocht van ruim 300
kilometer lengte vertrekken vrijdag in
totaal zeven Texelaars naar het zuidelijk
ste puntje van ons land. De start vindt
plaats op zaterdagochtend om 5.00 uur
nabij het Drielandenpunt. In het par
cours, dat door de provincies Limburg,
Noordbrabant, Gelderland, Utrecht,
Zuidholland en Noordholland voert zijn
verscheidene pauzepunten opgenomen.
De deelnemers, die worden begeleid
door een busje van Fa. Drijver, verwach
ten om ongeveer 18.00 19.00 uur met
huntweewielere weer opTexel te zijn. De
uiteindelijke finish is in de Warmoes
straat te Den Burg waar de zeven rijders
en hun secondanten bij de familie M.
van de Wetering (Taxi 2000) worden
ingehaald.
FEUILLETON
Door L. van Schooten.
22. Maria, van haar kant, had het óók
met makkelijk. Zij was een vrouw, die
altijd iets te doen vond, en nu lag ze
daar hulpbehoevend, kon geen stap
doen voorlopig. Ze was op Jitske
aangewezen. En dat kind, zo dacht ze,
deed wel haar best, maar ol wat moest
de precieze en precieuze Maria van
Hoornwyck veel door de vingers zien in
deze dagen. Ze vond ook dat Jitske zich
als vrouw-in-verwachting wel een beetje
aanstelde, maar wist ook niet, hoe
ellendig het jonge vrouwtje er soms aan
tof was.
Tussen dat alles in probeerde Bert te
laveren, en Jitske zoveel mogelijk te
helpen, maar in de rust van zijn kantoor
kon hij wel eens een diepe zucht slaken.
Hij vond dat de lasten die de vader
droeg, over het algemeen zwaar werden
onderschat, en de getrouwde collega's
hingen hem schrikwekkende taferelen
op' van wat hem allemaal te wachten
stond als hij eenmaal vader was, van
de-wieg-schommelen tot het omspelden
van een schone luier toe.
Het was voor Jitske een hele schok.
J
toen er op een goede morgen werd
gebeld en er een al wat grijzende heer in
een grijs kostuum, dat hem nogal
jeugdig stond, glimlachend zijn hand
naar haar uitstak.
„Oom Peter!" riep ze. „O, wat enig
dat u komt".
Ze meende het.
Vanmorgen had ze zich voor het eerst
minder ellendig gevoeld en daardoor
ook beter op kunnen schieten. Maria
mocht al een beetje door de kamer
strompelen en gaf dus niet zoveel last
meer, en buiten scheen de zon. Jitske
begon voorzichtig te geloven dat ze een
gelukkige jonge vrouw was in inderdaad
blijde verwachting, en daar stond me
warempel oom Peterl
,,U komt koffiedrinken! U blijft toch?
Bert komt onder de middag niet thuis, ik
ben maar helemaal alleen. O ja, en Berts
moeder natuurlijk!"
„Ik heb maar niet lang gewacht", zei
Peter Polderman, „om es te kijken waar
je woonde. Kind, wat een mooi huis. En
zo mooi aan de Singel! Bof jij even!
Lucky bird, jijl"
Ze installeerde oom Peter in een
fauteuil met uitzicht op de Singel, zette
in de keuken de melk op en haastte zich
naar boven.
„Heb je visite?" vroeg Maria nieuws
gierig. Ze was op deze kamer ook zo van
de wereld afgesloten I
„Mijn oom uit Amerika", zei Jitske.
„Wat denkt u, zou u heel voorzichtig de
trap af kunnen en beneden komen? Dan
kunt u met ons koffie drinken. Dat is
toch veel gezelliger?"
Maria aarzelde. Een oom van Jit
ske een Polderman. Zou dat nu wel
zo'n conversatie zijn? Maar wie weet, de
man was verder geweest dan zij
misschien kon hij wat vertellen. Als
iemand verre reizen doet
En toch durfde ze niet. Ze stond
doodsangsten uit als ze er aan dacht,
dat ze die trap af zou moeten, die trap,
waarop ze gevallen was. Eén hand aan
de leuning, in de andere haar stok
nee, dat was te wankel. En dat zei ze
ook tegen Jitske.
„Dan breng ik u uw koffie wel
boven", beloofde Jits.
„Ik dacht dat je je schoonmoeder
mee zou brengen", mopperde oom
Peter.
Jitske legde hem omstandig uit wat er
precies aan de hand was.
„Nou, kun jij haar dan niet een handje
helpen?"
„Dat wil ze niet, want ze is veel te
bang, dat er met mij iets gebeurt. Als ik
zou vallen
„Bang.. bang. als ik bang was
geweest, dan zat ik nou nog bonen te
doppen thuis. Kom es effe mee, meisje,
dan zullen we es zien of we dat
varkentje kunnen wassen
Hij stokte toen Jitske in de lach
schoot, begreep dat ze dit spreekwoord
makkelijk op Maria van Hoornwyck kon
toepassen en ging mopperend de trap
op. Mopperen was bij Peter Polderman
de gestage uiting van een constant goed
humeur, als hij niet mopperde was hij
ziek.
Maria keek verwonderd op, toen ze
stemmen hoorde op de trap, en even
later Jitske weer in de deur stond, naast
haar een forse, gebruinde man.
„Dit is mijn oom Peter en dit is
Berts moeder, oom. Moeder, oom Peter
gelooft dat u best naar beneden komen
kunt".
Peter Polderman stond daar een
beetje verlegen. Hij had niet gedacht,
dat Jitskes schoonmoeder zo'n „dame"
zou zijn. En nu zei Jits daar maar zo:
„Oom Peter vindt, dat u best beneden
komen kunt". Wat moest ze van hem
denken dat hij héér wou comman
deren.
„Dat heb ik niet gezegd" weersprak
hij, „maar ik wou es kijken
„Of u dat varkentje niet kon wassen",
plaagde Jitske en warempel, ze zag hem
kleuren!
Maria keek van de een naar de ander,
begreep het nog niet goed.
„Mevrouw", greep Peter de koe
figuurlijk bij de horens, „zou u graag
beneden koffie willen drinken? Toch
liever dan alleen boven te zitten?"
„Ja", stemde Maria aarzelend toe,
„maar u ziet ik kan niet. en die
trap
„Als u wilt, dan kan het", zei Peter.
„Say the word, madam".
„Och ja", zei ze een beetje stuurs,
„natuurlijk wil ik wel, maar
„Kijk, zó kan 't ook", zei oom Peter
en voor ze er iets van kon zeggen had hij
haar handig opgetild en droeg haar in
zijn armen de trap af naar beneden.
Maria zou voor geen geld gegild heb
ben, maar ze stond doodsangsten uit,
bekende ze later, toen hij daar zó die
vreselijke trap afliep, en ze wist niet
waar ze kijken moest, nu ze daar als een
kind gedragen werd. Maar wat was die
man sterkals een beer. Heel
voorzichtig zette hij haar neer, Jitske
haastte zich, haar haar stok aan te
reiken, toen glimlachte ze. Jitske zucht
te verlicht.
„Als u 't vooruit gezegd had, had ik
het beslist niet goed gevonden", zei
Maria van Hoornwyck, ondanks haar
glimlach op strenge toon.
„Daarom zei ik het niet vooruit",
antwoordde de onverbeterlijke oom Pe
ter. „Ziet u wel, zo is het toch veel
gezelliger?"
Ja, dat moest Maria toegeven, nu ze
voor het eerst weer beneden was. Het
was of je dichter bij de mensen was hier.
„Nu u hier eenmaal bent", besliste
Jitske, „blijft u eten, allebei, anders zit
ik maar moederziel alleen en nu heb ik er
opeens driereuzel"
„Het lijkt me toe", constateerde
Maria, „dat je je vandaag wel wat beter
voelt?"
„Ja", antwoordde Jitske dankbaar
„voor het eerst, moeder. En misschien
ben ik dan ook ziet zo'n vervelend
mispunt als de laatste weken. Die arme
Bert
Ja, Maria wist er van. Bert zóu voor
geen goud bij zijn moeder klagen over
zijn vrouw, maar hij zag er soms verre
van opgewekt uit, geen blijde aanstaan
de vader.
Wie weet, veranderde dat nu ook.
Het werd tijd om voor de koffietafel te
gaan zorgen en Jitske verdween naar de
keuken. Maria kon haar niet helpen en
ze konden toch die arme oom Peter niet
moederziel alleen laten zitten. En dus zat
Maria van Hoornwyck plotseling opge
scheept met een wildvreemde „boeren
man" die ze nooit gezien had en waar
mee ze moest converseren, want ze
konden toch geen stommetje spelen.
Ze wist dat als je mannen aan de praat
wilt krijgen, je hen over zichzelf moet
laten vertellen en dus waagde ze een
voorzichtig vraagje naar zijn leven daar
ginds.
Oom Peter keek haar eens aan. Wat
was dat voor een dame, die schoon
moeder van Jitske? Voelde ze zich
mijlen ver boven een eenvoudige buiten
man verheven, al had die eenvoudige
buitenman zijn schaapjes dan op het
drogeen ging ze nu een beetje
conversatie maken uit beleefdheid? Be
hoedzaam formuleerde hij zijn zinnen,
met af en toe een „you know?" of
„sure" er tussendoor. En toen hij zo
argeloos de oppervlakte van zijn farm
noemde, en sprak van de machines die
hij gebruikte, en zijn bedrijfszorgen,
begon Maria te begrijpen dat deze man
op veel groter schaal had gewerkt en
geleefd dan hier in Holland mogelijk
was.
(wordt vervolgd)