De Waldhoorn vierde
zilveren jubileum
De tappers van de Kotex tentoonstelling
GESLAAGDE EXPOSITIE
Waldhoorn?
Revue rond geschiedenis dorpshuis
DINSDAG 20 NOVEMBER 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
„De Waldhoorn" in Den Hoorn, of eigenlijk het bestuur van „De
Waldhoorn" werd 25 jaar geleden opgericht. Naar aanleiding van dit
heugelijke feit was vrijdagavond in het Hoornder dorpshuis een
speciale revue en een éénacter van toneelvereniging De Vriendenkring
te zien, voorafgegaan door een gezellige receptie.
Een officieel inleidend praatje van de
voorzitter van het huidige bestuur van
het dorpshuis kon op deze avond niet
achterwege blijven. Jaap Lap memo
reerde voor een volle zaal de geschiede
nis van het dorpshuis. Donderdag was
het precies 25 jaar geleden dat de
notariële akte voor de oprichting van het
dorpshuis getekend werd.
De naam van dorpshuis De Wald
hoorn (bedacht door mevrouw Bak
ker van 'Spyk') is destijds gekozen
uit 41 namen, en werd tijdens de
opening van de voormalige schooi
door de heer Fe/s, hoofd van het
bureau Noordholland van het mini
sterie van Maatschappelijk werk op
28 januari 1959onthuld.
Omstreeks 1400 lag in zuid-Texel
de Oude Hoorn. Toen dit dorp
geplunderd en gesloopt was, werd
meer landinwaarts het nieuwe
Hoorn gesticht. Dit dorp werd
opgebouwd vanaf het Klif en kreeg
twee vertakkingen: een naar rechts
de Lage Achterom en een naar
links de Kerkstraat. 'Oplettende
lezertjes'zullen hebben gemerkt dat
deze vertakking de vorm van een
waldhoorn heeft.
Een andere verklaring geven de
aan te planten bossen van het
kampeerterrein Loodsmanduin en
de Westermient. Het woord wald
hoorn is hier afgeleid van woud
hoorn en slaat op deze twee bossen
die het Texelse Woud worden
genoemd.
Bovendien is de Waldhoorn een
muziekinstrument en kan het daar
om terugslaan op de repetities van
DEK-fanfare in het gebouw.
Ongeveer 27 jaar geleden waren
kerkgenootschappen en verenigingen
het er wel over eens dat er een
dorpshuis moest komen. Er was behoef
te aan een gymnastiekzaal en ook de
fanfare Door Eigen Kracht wilde graag
een betere repetitieruimte hebben. DEK
oefende nog steeds in de lagere school.
Tijdens de besprekingen ontstonden
regelmatig 'hoekse en kabeljauwse twis
ten', maar dominee Van Rhijn van de
Hervormde kerk hield de touwtjes goed
bij elkaar", vertelde voorzitter Lap.
Op 28 januari 1959 werd 'De Wald
hoorn' geopend. Het jaar daarop werd
het mozaiek op de buitenmuur onthuld,
een kunstwerk van de Fransman René
Karrer. Mede dankzij de hulp van
burgemeester De Koning kon deze
verfraaiing voor 71.300,— worden aan
gekocht.
Tijdelijk
'De Waldhoorn' is in 1976 ingrijpend
verbouwd. Er kwam een kleine zaal bij,
de garderobe, toiletten en ramen wer
den vernieuwd. Centrale verwarming
werd aangelegd en het plafond werd
verlaagd. Met financiële steun van de
RST konden de kosten van de verbou
wing worden gedragen. Een heropening
volgde op 7 oktober 1967.
Op het ogenblik wordt 'De Wald
hoorn' rondom geschilderd. Een dubbe
le beglazing is noodzakelijk om de hoge
stookkosten enigszins tegen te gaan.
Ook zei de heer Jaap Lap te hopen dat
door het dubbele glas de geluidsoverlast
wordt verminderd, met name tijdens de
disco-avonden. „We staan er op dit
moment als dorpshuis nog rooskleurig
voor", ging hij verder, „maar het zal van
tijdelijke aard zijn. Hoewel de bar-
opbrengst veel winst oplevert, hebben
we geen inkomsten die andere dorps
huizen wel hebben, zoals een gymver
eniging die het gebouw huurt. De
verenigingen die nu wel van het dorps
huis gebruik maken kunnen de exploita-
stukje met de titel 'Kijkt u wel eens naar
uzelf'. Harrv Schilling en Elmy Nieu-
wenhuizen vertolkten zonder ook maar
één woord te zeggen, de rol van een
echtpaar dat een avondje uit ging naar
'De Waldhoorn'.
Later zong Hendrik Kiljan, die dit jaar
80 wordt, een ouderwets bruiloftslied.
Zonder moeite lukte het hem om de zaal
enthousiast mee te laten zingen.
Een door middel van het iedereen
wel bekende 'Katootje' werd het be
stuur uitgebeeld. Door één persoon
werden steeds twee bestuursleden uit
gebeeld: 'van voren en van achteren'.
Op het ogenblik bestaat het bestuur
uit voorzitter J. Lap, penningmeester K.
Lips, secretaresse mevrouw K. Hop
man, de heren M. Witte, A. van
Heerwaarden, W. Goënga en de dames
M. Schoen, W. Slikke en R. Witte.
Dodelijke liefdes
Na de koffiepauze werd door 'De
Vriendenkring' de eenacter 'De dodelij
ke liefdes van tante Tina' opgevoerd. In
dit verhaal ging het om de weduwe Tina
Burgers, gespeeld door mevrouw Maar-
tje Kikkert. De eenzame weduwe had
een huwelijksadvertentie geplaatst om
een man te zoeken waar ze weer eens
lekker mee kon lachen. De van Engelse
voorouders afkomstige vrijgezel Barlow
alias Willem Kikkert, was de derde
kandidaat. Tijdens zijn 'sollicitatiege
sprek' bij mevrouw Burgers, ontdekte
hij dat zijn twee voorgangers om het
CW/I UWI VUII nul l/iNfMiruiMnNiui" Uiiyir
beeid door do medewerkers van de revue-
De „drukke" achtergrond is gemaakt door de
pas opgerichte Jeugdsoos.
leven waren gebracht, hoewel hij er
aanvankelijk niet achter kon komen hoe
dit gebeurde.
Gluiperd
Was buurvrouw Kuipers, gespeeld
door Alie Boon of was bovenbuurman
De Bruin de dader. Deze gluiperige
gepensioneerde ambtenaar, vertolkt
door Gommert Witvliet, behartigde de
administratieve zaken van Tina Burgers.
Zij zelf had geen tijd voor dit soort
besognes. Met behulp van het dienster
tje Treesje, Gerdie Grabowsky, kwam
de stijve vrijgezel er achter dat deze
gepensioneerde 'heer' verantwoordelijk
was, voor het lijk dat in de kast was
gestopt. De ontknoping was vrij een
voudig, De Bruin bleek zijn slachtoffer
met een giftige sherry te doden. Hij
bood Barlow een glas aan, maar de
goede man had het nog te druk met het
naar binnen werken van jenever. Treesje
had ook wel zin in een glaasje. Toen De
Bruin haar dit nadrukkelijk verbood,
werd zijn bedoeling duidelijk.
Het decor was gemaakt door de leden
van de pas opgerichte jeugdsoos. Janny
Schuil was verantwoordelijk voor de
kostuums.
Tot twee uur 's nachts werd in 'De
Waldhoorn' nog aan de glaasjes genipt.
Een gezellig feest van Hoornders onder
elkaar, waar de Boerenkapel een handje
aan mee hielp.
tiekosten nooit helemaal zelf opbren
gen. Bovendien is in de statuten vastge
legd dat we verenigingen stimuleren en
ze niet door hoge kosten de nek
omdraaien".
Tenslotte was het voor de voorzitter
van het dorpshuisbestuur een goede
gelegenheid enkele dorpswensen naar
voren te brengen, met name op het
gebied van verkeersvoorzieningen. De
hoek Klif-Rommelpot moet veiliger wor
den. Een fietspad naar Den Burg staat
ook nog steeds op het verlanglijstje van
de Hoornders, evenals een eigen
schaatsbaan.
Stimulerend
De heer G. Oskam, die namens de
Welzijnsstichting Texel het podium be
klom om de Hoornders met het jubileum
van het dorpshuis te feliciteren, vertelde
dat 'De Waldhoorn' voor de bouw van
andere dorpshuizen in de provincie sti
mulerend heeft gewerkt. Destijds was er
bij het Provinciaal Bestuur nog geen
subsidieregeling voor dorpshuizen. Me
de door de aanvraag van 'De Wald
hoorn' is een vaste regeling van kracht
geworden. „Al die jaren door heeft het
bestuur geen beroep gedaan op exploi
tatie-subsidie. Wanneer de nood aan de
man komt kan het bestuur rekenen op
de steun van de Welzijnsstichting",
verzekerde Oskam.
Noorzakelijk?
De heer F. Zwanenburg deed 'als één
van de mensen die de eerste stoot
gaven aan de oprichting van het dorps
huis' zijn woordje. Hij vertelde dat het
destijds vreemd was over een dorpshuis
te praten. „Mensen vroegen zich regel
matig af of dat nou wel nodig was en of
we de kastelein in het dorp niet te kort
deden enz. Toch hebben we met zijn
allen een bedrag van 77.000, bij elkaar
geschraapt, toendertijd een geweldig
hoog bedrag. We wisten toen alles van
elkaar, laten we Den Hoorn nu ook een
klein beetje op Peyton Place laten lijken.
Daarin speelt het dorpshuis een belang
rijke rol", aldus F. Zwanenburg.
Daarna dankte de voorzitter van DEK,
J. Kiljan, het bestuur voor de uitsteken
de samenwerking.
Na deze toespraken was het tijd voor
ontspanning. De meisjes van DEK trom
melden er flink op los en zwaaiden de
majorettes enthousiast met hun stok
ken.
Even later verscheen een conferencier
geheel in zwarte kleding maar met een
spierwit geverfd gezicht. Het bleek de
kersverse beheerder van 'De Wald
hoorn', Cor van Heerwaarden, te zijn.
Samen met Harry Schilling, Charlotte
Lolier, Elmy Nieuwenhuizen en Thea
Steenvoort had hij een meesterlijke
revue in elkaar gezet rond de geschie
denis van het dorpshuis. Als conferen
cier praatte Cor de verschillende onder
delen van de revue aan elkaar op een
vlotte, bijna gladde manier. Allereerst
las toneelknecht Harry een gedicht
voor, waarin verschillende gebeurtenis
sen op rijm nog eens werden belicht. Hij
wist niet zo goed wat hij met de achter
gebleven garderobe en gevonden voor
werpen moest doen en besloot enkele
dingen mee naar huis te nemen.
Revue
Ook de bejaarden van de soos hadden
een belangrijk aandeel in de revue. Met
verschillende coupletten leidden zij
steeds weer een andere sketch in: „Al
zo'n 25 jaarenz. Eén toneelstukje
ging over de geluidsoverlast veroorzaakt
door een disco-avond in het dorpshuis,
een ander over het slechte biljart dat
momenteel in het dorpshuis staat. Zeer
goed gebracht werd het pantomime-
De Kleindiersportvereniging Kotex ziet terug op een geslaagde tentoonstelling.
Op de expositie, die werd gehouden in de schuur van Kager aan de Wilhelminalaan,
waren 323 inzendingen te zien, 30 meer dan vorig jaar. De belangstelling van het
publiek was bevredigend.
Het gaat de kleindiersportvereniging
redelijk voor de wind. Het ledental (70)
is stabiel en het enthousiasme waarmee
de uiteenlopende diersoorten worden
gehouden en/of gekweekt is algemeen.
Het wordt wel betreurd dat niet een
groter aantal jongeren lid is van 'Kotex'.
Het staat vast dat de dierensport van
grote opvoedkundige waarde is ook, en
in het bijzonder, voor jonge kinderen.
Hoewel 'Kotex' blij is telkens weer
van de schuur van Kager gebruik te
kunnen maken, wordt het toch wel
discriminerend gevonden dat niet in een
'echte' zaal mag worden geëxposeerd.
Graag zou het bestuur de volgende ten
toonstelling inrichten in een van de
sportzalen, bijv. De Ferreverzaal aan de
Elemert, maar tot dusver is dat op
bezwaren gestuit. Gevreesd wordt nl.
voor vervuiling van de zaal en het is ook
bezwaarlijk dat de vereniging de ruimte
een volle week in gebruik heeft, de tijd
voor inrichten en keuren meegerekend.
Niettemin is van de zijde van de
Welzijnsstichting beloofd dat zal wor
den nagegaan of aan deze bezwaren
een mouw kan worden gepast.
De tentoonstelling werd vrijdagavond
geopend door voorzitter J. Veltkamp.
Bij die gelegenheid werden twee trouwe
Kotex-mensen tot erelid benoemd. Het
waren de heren M. Heijmans en H.
Snoek. Als respectievelijk secretaris en
voorzitter hebben beiden de vereniging
gedurende vele jaren belangeloos hun
diensten bewezen.
Het Kotex-bestuur is zeer tevreden
over de resultaten die de keuringen voor
deze tentoonstelling hebben opgele
verd. In tegenstelling tot de traditie
geven wij deze keer geen uitgebreide
opsomming van prijswinnaars, maar
volstaan met een zestal foto's van
dieren die ereprijzen hebben gehad.
Japanse nachtegaal van J. Veltkamp uit Den Burgmooiste zelfgekweekte vogel van de ten
toonstelling.
Lakevelder hoen van P. de Witte uit Oudeschild: mooiste grote hoen van de tenttronstelling. Tot fraaiste watervogel van de tentoonstelling werd deze Carolina eend van C. Daalder uit
Oost uitgeroepen.
Deze ModenaduH van C. Bruin uit Oudeschild
was de mooiste duif van de expositie.
De Witte Wener van M. Bake/aar uit Den
Burg: mooiste konijn van de tentoonstelling.
