Aan regionalisering
is niét te ontkomen
VAN BET
RAADHUIS
v
FILM
Brandweer en ambulance
Maar in praktijk
verandert weinig
Salo of de 120 dagen
van Sodom
ommm
Suikeroom
gongar
Programma Stichting
Open Jeugdwerk
„Verbouwing"
was legaal
Mededelingen van B. en li.' j
„Daar zat nou de
kneep" in
Zuid-Eier/and
Texel-nummer
van „Boerderij"
Uit de bocht
gevlogen
l^—
OOOOOOOOOOOO
PAGINA 6
TEXELSE COURANT
DINSDAG 11 MAART 1980
Burgemeester en wethouders van Texel zijn ervan overtuigd dat het
een goede zaak is als Texel toetreedt tot de gemeenschappelijke
regionale regelingen voor brandweer en ambulance. Dat blijkt uit de
stukken voor de vergadering van de commissie voor algemene zaken
van morgen. Het college stelt voor met ingang van 1981 toe te treden
tot de gemeenschappelijke regeling Regionale Brandweer kop van
Noordholland. Op die datum zou ook toegetreden moeten worden tot
de Gemeenschappelijke Regionale Ambulancedienst Kop van Noord
holland. Dit laatste houdt in dat Texel dan tevens is aangesloten bij
het Regionaal Alarmeringsorgaan.
Wat betreft de brandweer verandert
er niet zoveel. Het alarmnummer blijft
02220) 2066 6ij de ambulance ligt het
wat gevoeliger. Voor twee ambulances
die altijd goed gefunctioneerd hebben
moeten nu opeens vergunningen zijn en
bovendien mogen ritten met die ambu
lances slechts worden uitgevoerd na
toestemming van de centrale post in
Den Helder. Het betekent dat de ge
meente Texel, mevrouw Smidt, eigena
resse van de ambulancedienst, en de
artsen, een flink stuk onafhankelijkheid
kwijtraken. Ook de ambulance blijft
bereikbaar op (02220) 2011. Tegenover
het verlies van onafhankelijkheid staat
dat door de regionale alarmcentrale op
elk moment alle posities van de ambu
lances in de regio kunnen worden
bepaald. Hierdoor zal Texel nooit van
een ambulance verstoken zijn. Vroeger
kwam het in heel moeilijke situaties wel
eens voor dat beide ambulances van
Texel af waren. Een onaanvaardbare
situatie. In dit soort gevallen zal de
centrale post er voor zorgen dat per
kerende boot een ambulance naar Texel
komt die hier blijft tot de Texelse
ambulance teruggekeerd is. Op de vaste
wal zullen geen Texelse ambulances
worden ingezet, tenzij ze toevallig toch
op de terugweg zijn.
De garage van de voormalige burge
meesterswoning ,,De Skuul", thans
nog ingebruik bij het Jellinekcentrum, is
legaal veranderd tot hobbyruimte. B. en
W. deelden dit mee aan de raad, naar
aanleiding van vragen van de heer J.
van Asselt van Texels Belang.
De gemeente heeft destijds toegestaan
dat ,,De Skuul" twee jaar lang voor zijn
huidige bestemming mocht worden ge
bruikt, waarbij een procedure ingevolge
artikel 17 van de Wet op de Ruimtelijke
Ordening is gevolgd. Tussentijds is ook
toestemming gegeven de garage tijdelijk
te gebruiken als creativiteitsruimte en de
deuren, eveneens tijdelijk, te vervangen
door een kozijn. IMa het verstrijken van
de termijn, op 7 juni 1980, moet de
woning weer permanent worden be
woond en moet de garage weer in de
oude staat zijn teruggebracht.
Het college wil graag voorop stellen
dat de brandweer op Texel uitstekend
functioneert. „Als een brandweer op
een eiland voortreffelijk werkt dan lijkt
deelneming met de vastewal weinig
zinvol", schrijven B. en W. Het is echter
zo dat al op veel terreinen samenwer-
king is met de brandweerkorpsen in de
kop van Noordholland. Die samenwer
king bestaat uit de opleidingen die door
de regio worden verzorgd, de gezamen
lijke oefeningen, het kaderoverleg en
brandpreventie-adviezen. Voor de toe
komst zijn er ook genoeg aanleidingen
om samenwerking met de gemeen
schappelijke regeling te kiezen. Vermoe
delijk zullen bepaalde BB-taken aan de
regionale brandweer worden toegewe
zen Hierbij is het belangrijk om tijdig als
gesprekspartner aanwezig te zijn. Door
de landelijke overheid wordt het samen
gaan van gemeentelijke brandweren
gestimuleerd door het mogelijk te ma
ken dat hoog gekwalificeerd beroeps-
personeel de vrijwilligers opleidt. Ook
het aanschaffen van bijzonder materieel
wordt gesubsidieerd. Voor Texel zal een
hulpverleningsvoertuig ('rampenwa
gen') moeten komen, omdat de eiland
positie een verhoogd risico met zich
meebrengt. Een dergelijk voertuig wordt
ingezet bij kleine rampen en zou de
eerste aanzet tot hulpverlening kunnen
geven bij grote rampen.
Wat betreft het ambulancevervoer
kan gemeld worden dat deze sinds het
in werking treden van een nieuwe wet,
afhankelijk is geworden van provinciale
vergunningen. De Texelse ambulances
voldoen aan de door de wet gestelde
eisen, maar door de nieuwe Wet Ambu
lancevervoer had de gemeente Texel al
op 1 juli 1979 bij de regio aangesloten
moeten zijn. De gemeenschappelijke
aanpak is namelijk verplicht gesteld.
Regionale alarmcentrale
De regionale brandweer en ambu
lancedienst in de kop van Noordholland
hebben samen met de gemeentepolitie
in Den Helder een regeling aangegaan:
de regionale alarmcentrale. In verband
met de genoemde wet moest die cen
trale op 1 juli 1979 operationeel zijn. Door
enkele tegenvallers kon die datum niet
worden gehaald en daarom hoopt men
dat deze centrale op 1 juli 1980 gereed
is. Het is voor Texel zinvol om zich bij
deze regionale centrale aan te sluiten,
omdat deze geheel bij de bestaande
situatie kan aansluiten. De alarmering
op Texel kan op dezelfde wijze blijven
geschieden waardoor fatale fouten kun
nen worden vermeden. De centrale
beschikt over een ongestoorde en in alle
gevallen functionerende telefoon. In
rampsituaties is een coördinatiecentrum
met veel communicatiemogelijkheden
van onschatbare waarde.
Het college schrijft verder in zijn
voorstel dat de dienstverlening door de
inzet van mevrouw N. Smidt-Ellen en
haar medewerkers op zodanig peil is,
dat op Texel nooit behoefte werd
gevoeld zich aan te sluiten bij de sinds
1971 bestaande Gemeenschappelijke
Regeling Regionale Ambulancedienst.
Volgens de nieuwe wet ambulancever
voer mag ambulancevervoer niet meer
plaatsvinden zonder een vergunning
van gedeputeerde staten en zonder
opdracht van een centrale post, aan te
wijzen door provinciale staten. De cen
trale post wordt dus de regionale
alarmcentrale in Den Helder. Het ambu-
lancebedrijf Toon Smidt heeft vergun
ning gekregen voor twee ambulances
die voldoen aan de door de wet gestelde
eisen.
Het nadelig saldo van de regionale
brandweer wordt gedragen door de
samenwerkenoe gemeenten. Dit wordt
berekend op grond van het aantal
inwoners. De begroting voor dit jaar
geeft een nadelig saldo van 7455.555,—
te zien en dat betekent dat het de thans
deelnemende gemeenten 73,40 per in
woner kost. Het nadelig saldo voor de
ambulancedienst bedraagt 78.300,— en
zal de gemeenten iets meer dan een
stuiver per inwoner gaan kosten. De
lasten van het regionaal alarmerings
orgaan drukken op de begroting van de
regionale brandweer en de regionale
ambulancedienst. Als de gemeenteraad
besluit tot toetreden tot beide gemeen
schappelijke organen, zal voor de brand
weer een bedrag van 738.831,— ten
laste van de gemeentelijke begroting
komen en voor de ambulance een
bedrag van 7628, Deze getallen zijn
berekend naar een inwonertal op Texel
van 12.490. De kosten van lokale
alarmerings- en verbindingsmiddelen
zijn hierin niet begrepen.
Ongeacht de wettelijke bepalingen
staat bij het college de snelheid en de
kwaliteit van de dienstverlening voorop.
Wat betreft de brandweer zal daarom de
regionalisering slechts de bevestiging
zijn van een gegroeide samenwerking.
Ook bij de ambulance zal de melding
voorlopig op de bestaande wijze blijven
geschieden. Toch wordt voor de toe
komst wel gedacht aan verbetering. In
veel gemeentes wordt door de brand
weer al gewerkt met „piepers met
spraak". Naast het signaal dat er ergens
brand is, kan met deze piepers ook
worden meegedeeld wéér de brand is.
De huidige piepers zijn aangesloten op
het lichtnet en hebben het nadeel dat ze
de bewegingsvrijheid van het brand
weerpersoneel belemmeren. De „pie
pers met spraak" zijn echter wel duur in
aanschaf.
Molendwarsstraat
Op 28 december 1979 hebt u via een
advertentie in deze krant kunnen lezen,
dat burgemeester en wethouders voor
nemens waren een gedeelte van de
Molendwarsstraat ter lengte van 25
meter, aansluitend aan de Beatrixlaan,
aan het openbaar verkeer te onttrekken.
De aanleiding was het bouwen van een
woonhuis, maar dit bouwplan gaat niet
door. De directe aanleiding is dus
vervallen, zodat de aangevangen wette
lijke procedure niet verder is voortgezet
maar voortijdig beëindigd. De Molen
dwarsstraat blijft (voorlopig) dus open.
Zij die bezwaren hebben ingebracht
zijn van het beëindigen van de procedu
re afzonderlijk op de hoogte gesteld.
Het programma van de Stichting
Open Jeugdwerk voor de maand maart
zier er als volgt uit:
Zaterdag 15 maart
15.00 uur: opening. Aansluitend
Open Podium, iedereen die dat wil kan
optreden. Om ongeveer 18.00 uur slui
ting. 20.00 uur: het jongerencentrum is
dan weer open en vanaf 21.00 uur zal
optreden de formatie Neon Graffitti.
Zondag 16 maart
11.30 uur: koffieconcert. Dit eerste
koffieconcert is toegankelijk voor jong
en oud en zal verzorgd worden door o.a.
de werkgroep Lichte Muziek van de
Muziekschool Texel. 20.00 uur: grootse
poëtenavond. Tijdens deze avond zullen
Texelse dichters aan het woord komen.
Woensdag 19 maart
20.00 uur: muzikale avond rond de
muziek van de Beatles. Er zal een grote
Beatles-film vertoond worden.
Vrijdag 21 maart
20.00 uur: simultaanavond. Deze
avond staat in het teken van diverse
binnen-, denk- en doe-sporten. Zo zal er
plaatsvinden: simultaan schaken, simul
taan dammen klaverjassen en dam
men.
Zaterdag 22 maart:
20.00 uur: The Rivals. Een optreden
van deze oer-Texelse pop-formatie is
het hoogtepunt van de avond.
Woensdag 26 maart
20.00 uur: wederom een muzikale
woensdagavond. Deze keer rond de
bekende groep ABBA. Ook deze avond
zal opgeluisterd worden met een film.
Vrijdag 28 maart
20.00 uur: gewoon een gezellige
open avond.
Zaterdag 29 maart
20.00 uur: een bijzonder optreden van
twee zeer bekende session-muzikanten
uit Amsterdam.
Zondag 30 maart
11.30 uur: koffieconcert. Wie en wat
is nog even afwachten.
Vanaf 17 maart, maandag tot en met
vrijdag: scholierenopvang. Dagelijks is
het jongerencentrum weer open voor
iedereen die tussenuren heeft, voor
pauze-klanten enzovoort.
Voor verdere informatie: de diverse
bestuursleden of Jan Kramer, jeugd
werkbegeleider, telefoon (02220) 3041
toestel 130.
Vrijdag speelt de toneelclub van
Zuid-Eierland het blijspel „Daar zat nou
de kneep". Het stuk wordt opgevoerd
in de kapel in Zuid-Eierland. De
aanvang is 20.00 uur.
Het weekblad „Boerderij" van deze
week is voor een groot deel gewijd aan
Texel. In over het algemeen uitstekende
artikelen wordt aan allerlei aspecten van
het eiland aandacht besteed. De „Boer
derij" is een vakblad voor agrariërs en
het is dus logisch dat in de Texel-repor-
tages de nadruk ligt op de boerenpro-
blematiek. Dat neemt niet weg dat dit
streeknummer ook bijzonder interessant
is voor niet-agrariërs. Opvallend correct
hebben de verslaggevers het feiten
materiaal verzameld en doorgegeven en
daarbij met menige misvatting of voor
oordeel afgerekend. Het speciale num
mer is een bewijs dat het best mogelijk is
juist, evenwichtig en toch zeer leesbaar
vor niet-specialisten over een dergelijk
onderwerp te schrijven, In de 'Boerderij'
wordt een globaal overzicht gegeven
van Texel. Verder komt de vraag aan de
orde in hoeverre Texel 'schapenmekka'
blijft en wordt het nodige verteld over de
tuunwallen, de elektriciteit opwekkende
„Traanroeier" en de natuur. In de serie
verhalen worden vijf agrarische bedrij
ven aan de lezers voorgesteld. Het
verhaal van De Strooppot wordt verteld,
er is een interview met de families Boer-
horst en Sietsma en ook de jeugdbijlage
'Boerenbont' is deze keer helemaal aan
Texel gewijd. Een en ander is geïllus
treerd met een groot aantal foto's in
kleur en zwart-wit.
Voor niet-abonnees is een beperkt
aantal extra nummers gedrukt van deze
„Boerderij". Ze zijn te koop bij de
boekhandels in Den Burg.
Zaterdag vloog een jongeman uit
Den Burg met zijn auto uit de bocht
van de Schilderweg, ter hoogte van het
kruispunt met de Schansweg. De uit de
richting van Oudeschild komende
wagen kwam via de tuinwal in het wei
land terecht en bleef daar beschadigd
achter. De politie achterhaalde spoedig
de identiteit van de bestuurder, maar
intussen was deze zelf al op het idee
gekomen om zich op het bureau te
melden.
Drie jaar geleden werd de Italiaanse
schrijver en cineast Pier Paola Pasolini
door een 17-jarige jongen vermoord.
Kort daarvoor had de sociaal-kritische
filmer opnamen gemaakt voor zijn film
„Salo of de 120 dagen van Sodom".
Omdat deze film prompt in Italië werd
verboden, volgde er een roerige pre
mière in Parijs. Enige sensatie omtrent
de afschuwelijke dood van Pasolini was
hieraan niet vreemd. De film wordt
gekenmerkt door doodse kilte, zodanig
dat het goed is je voor het kijken even
schrap te zetten. De regisseur heeft een
verbitterde versie van de werkelijkheid
gemaakt met als achtergrond zijn som
bere visie op de samenleving van
vandaag. Het geheel is gebaseerd op de
gruwelijke moorden die door de Italiaan
se fascisten werden gepleegd op de
bevolking van het dorp Manzabotto in
de periode 1940-'45. Daarbij heeft de
regisseur zich laten inspireren door de
sexuele extremiteiten die in het boek
„De 120 dagen van Sodom" van
Markies de Sade, beschreven staan.
Pasolini is van mening dat onze
huidige consumptiemaatschappij alle
fascistische kenmerken behouden
heeft. Deze film is een 'bewijs' van zijn
filosofie.
In het noord-Italiaanse Salo hebben
de fascisten hun Sociale Republiek ge
vormd. Vier rijke heren, een hertog, een
bisschop en twee hoge rechters houden
in een kasteel een orgie van 120 dagen,
bijgestaan door vier hoerenmadames
doorkneed in alle perversiën, die gedu
rende de film beurtelings hun verhalen
vertellen. De vier heren onderbreken
voortdurend de vertellingen om de
verhalen in daden om te zetten.
Doordat Pasolini alle perversiteiten
die mensen met elkaar kunnen uithalen
op schokkende, maar tegelijk ook inte
gere manier laat zien, is de film „Salo"
een afschuwelijke ervaring, maar ook
een artistiek geloofwaardige film ge
worden.
FEUILLETON
door Tom Lodewijk.
28. Daarna was Anneke dagen van
huis en moesten Piet en de jongens het
maar doen met stampot of brood met
gebakken vis, want het Huis moest in
gericht en het leek wel of Anneke zelf de
bruid was. In deze dagen kwam ze Han
veel nader. Pieter klaagde dat een
hengelpartijtje er helemaal bij inschoot,
maar Simon troostte hem met een gul
den toekomst.
In die dagen trok Simon ook nog een
keer z'n donkerblauwe pak aan en zag
ook Sjoerd er ongewoon netjes uit, al
had hij het vertikt zijn sporthemd te
verwisselen voor een net overhemd-met
-das. Want enkele redacteuren van
watersportbladen en organisatie-heren
kwamen op bezoek en vernamen van de
plannen voor het nieuwe schip en de uit
bouw van de werf. Simon zei niet veel,
maar luisterde des te scherper. Deze
mensen wisten van wanten. Hij hoorde
hun kritische commentaren bij het be
kijken van model en tekeningen, de
zaakkundige vragen en opmerkingen.
Sjoerd was in zijn element en, bemerkte
Simon met genoegen, ze erkenden in
hem de vakman en liefhebber. Het werd
een gezellige rondetafel, die later in De
Meermin werd voortgezet.
„Net als bij het vissen," zie Sjoerd la
ter, „je moet eerst een grondje leggen."
Simon, als de voornaamste financier,
werd met argusogen bekeken door
mensen die instinctief de medemens
wantrouwden, die geld wenste te ver
dienen aan hun liefhebberij. Maar toen
ze tot de conclusie kwamen dat hij
con amore aan het project meewerkte,
en het ook voor hém in de eerste plaats
een hobby was, zat hij mee in de kring
en hoorde de verhalen die sterker wer
den naarmate het later werd. En hij
voelde zich een gelukkig mens. In déze
sfeer te werken was een plezier!
Thea Weezenaar keek zuinig, toen
haar dagblad onder een driekolomskop
mededeling deed van de plannen van de
heer S. Bol, (want zo heette Sjoerd offi
cieel) en zijn medefirmant de heer S.
Kolberg, voor de uitbouw van de be
staande scheepswerf en het lanceren
van een nieuw type wedstrijdjacht. De
verslaggever had het niet bij de techni
sche details gelaten. En zo kwam ze aan
de weet dat de heer Kolberg binnenkort
in het huwelijk zou treden met mej.
Heersma, tot voor kort directrice van
het Kraamcentrum te X. en de fraaie
bungalow zou betrekken die aan de
oever van het meer al bijna gereed was.
„Dat moet je uit de krént lezen," zei
ze droef, „van je familie moet je 't maar
hebben."
Herman zei niets. Ook voor hem was
het een teleurstelling dat van zijn plan
nen, op te treden als de vertrouwde
raadsman van oom Simon, niets terecht
gekomen was. Maar nuchter als hij was,
kon hij het het zwarte schaap van de
familie niet kwalijk nemen, dat hij alles
op eigen houtje deed. Zo bijzonder har
telijk was de familie niet geweest toen ze
meende te weten, dat oom Simon geen
miljonair was, maar moest sappelen
voor zijn broodje.
Op een middag, toen hij voor de bank
was weggeweest, reed hij de weg langs
het meer. De bungalow was bijna klaar.
In de voortuin stonden Han Heersma en
Simon Kolberg. Hij wilde doorrijden,
maar bedacht zich en stopte.
„Kijk," zei ook Simon verrast, „daar
hebben we Herman. Zo jongen, leuk dat
je komt kijken".
Herman was een beetje met z'n figuur
verlegen, wat hem niet zo snel gebeur
de.
„Dit is Han Heersma. Zoals je wel zult
weten, gaan gauw trouwen. Han, dit is
mijn neef Herman Weezenaar. Hij is
getrouwd met mijn nicht eh....Thea."
Bijna had hij Doortje gezegd.
„Je komt er toch even in? We zijn al
zó ver dat Han thee kan zetten".
Herman Weezenaar zat op de bank en
keek rond. Gezellig was het hier al, al
klaagde Han er over dat de boel nog niet
„op orde" was. Hij keek naar die twee
mensen, die nog zo laat elkaar gevon
den hadden.
Oom Simon vertelde onbekommerd
van zijn plannen en zijn zakelijke proble
men, die er óok waren. Herman was
teveel man van het vak om er niet op in
te haken en tijdens het gesprek kwam hij
met een schok tot de conclusie, dat hij
nu toch inderdaad oom Simon kon advi
seren, al was de situatie thans wel heel
anders dan hij zich indertijd had voor
gesteld. Maar, dacht Herman Weeze
naar met een gevoel van bevrijding, nu
hoef ik niet allerlei bijgedachten te over
wegen. Ik zit hier als man van het vak,
uit.
En het was nog niet eens een vruchte
loos bezoek. Want oom Simon onder
kende dat zijn wat stijve en nuchtere
neef een integere en bekwame bankman
was en aangezien de bank er toch bij
nodig was, had Herman, toen hij tevre
den vertrok, er een cliënt bij. En man
des vredes als hij was, stapte hij in zijn
auto met de constatering dat alles met
oom Simon weer in orde was en Thea,
Saskia en Karei moesten dan de pet
maar een kapstokje lager hangen. Voor
een oom als Simon Kolberg, al bleek hij
dan geen suiker-oom, behoefde nie
mand zich te generen.
„Ziezo," zei Simon Kolberg tevreden,
door het grote raam de auto nakijkend
die om de bocht van de weg verdween,
„de business is in orde. Herman is een
pientere knaap. Hij moet een beetje los
komen, dan is hij bepaald niet onge
schikt. En nu, aanstaande bruid, gaan
we het over de bruiloft hebben I"
EINDE.
