Blanken opende SOJ
met verfspuit
MZW-PROJEKT MET
DE FIETS GEOPEND
Harmonie „Eensgezindheid
B/ankens
dichtkunst
in,,,,,!!minmiminiminmiliummini
Wethouder Fridt Blanken brengt met verfspuit en sjabloon de naam van de nieuwe SOJ-behui-
zing aan op de deur. De nieuwe ruimte heet 't Asiel. Helaas haperde de verfspuit wat.
FEUILLETON
door Tom Lodewijk.
HOOFDSTUK 1
Vader en dochter
Rumoerig drongen de werkende le-
:den van de harmonie Eensgezindheid"
de gelagkamer van Het Wapen van
Vreehorst binnen.
,,Een dorst dat je krijgt van dat
blazen", zuchtte de dikke bassist Freek
Stoop.
,,Je blaast ook alles in je toeter",
lachte de kleine Derksen. ,,Je mag wel
een lekbakje onder dat ding zetten".
Borst, de eigenaar van Het Wapen,
en zijn zoon hadden handen vol werk
om alle dorstenden te laven.
Aan een klein tafeltje in de hoek zaten
Gerard Markman, de voorzitter, en me-
neer Korsten, de dirigent.
„Wat dacht u ervan?", vroeg Mark
man, aandachtig het bandje van een
sigaar pellend.
„Rust roest", antwoordde Korsten
voorzichtig. „In al die oorlogsjaren
hebben ze maar weinig kunnen repete
ren. Het is nog een wonder dat ze er
zoveel van terecht brengen. Maar de
animo zit er in, dat merk je best. Alleen,
Markman het worden allemaal zul
ke ouwe kerels".
„Net als ik, wilt u zeggen".
„Nou ja, we hoeven mekaar geen
stroop om de mond te smeren, want
zoveel schelen we niet. Maar ik bedoel
dit: wanneer het korps niet tijdig jonge
krachten weet aan te trekken, dan
verloopt het op de duur".
„Kom, kom, zo'n vaart zal 't niet
lopen".
„We moeten vooruitzien. En ik zit
hier te praten met de voorzitter. Die zal
toch de toekomst in 't oog moeten
houden".
„Doe'kook wel, doe'k ook wel
Gerard zoog met zorg het vlammetje
van de lucifer aan, blies voldaan een
blauwe rookwolk uit. „Maar 't valt niet
mee, de jongelui er in te krijgen"
„Het is een andere jeugd dan vroe
ger".
„In dit opzicht zeker. Ik weet nog heel
goed dat ik zo groos was als een ouwe
dief, toen ik voor het eerst mee mocht
lopen. Ik mocht de muziekportefeuille
dragen. En toen heb ik de piccolo
gekozen
„En daar ben je nog altijd een meester
op".
„Jaja maar ik weet nog dat ze in
die tijd een wachtlijst hadden. Het was
een eer als je lid van de harmonie was.
Trouwens, we hadden altijd reuze-
gezellige reperities, en dan had je
koninginnedag en de harddraverij en de
serenades bij gouden bruidsparen en-
zo mensen wat hebben we toch 'n
plezier gehad!"
„En toch", zei Korsten en nipte eens
aan zijn klaartje met suiker, zijn enige
'uitspatting' na iedere repetitie „ben je
d'r zou zeker van Markman, dat na deze
vier of vijf oorlogsjaren alles weer net zo
doorgaat als vroeger? We hebben het er
net al over gehad, de jeugd is niet meer
als toen. Wat zal het zijn wanneer we
een jaar of tien verder zijn? Zal de
harmonie dan nog zijn, wat ze altijd is
geweest?"
„Daar ben 'k van overtuigd". Mark
mans ogen begonnen te glinsteren.
„Dat zul je es zien, Korsten. Volgend
jaar hebben we ons jubileum, dan
bestaan we honderd jaar. Honderd jaar!
En dan zullen we es laten zien wat de
harmonie Eensgezindheid kan klaar
maken".
„Nou, daar wil ik van harte aan mee
werken", knikte Korsten, „maar dan
zitten we nu al omhoog. We hebben een
aantal mensen verloren, onze bezetting
is niet zo gek. En een harmonie die
honderd jaar oud is, zal toch een goed
figuur moeten slaan. Hoe hebben jullie
je dat feest ingedacht?"
„Dat weet 'k nog niet. We hebben
nog dik anderhalf jaar de tijd, 't is
volgend najaar. Een feestconcert in
ieder geval".
„Een concours?"
„Zit een hoop werk aan vast, maar ik
voel d'r wel wat voor".
„Dan zul je zeker een stel mensen
moeten hebben die niet alleen hun
partijtje meeblazen, maar ook heel wat
werk willen verzetten".
„We hebben het nóg es gedaan, in
drie-en-dertig".
„Nou ja, dat is trouwens mijn afdeling
niet. De organisatie laat ik aan jullie
over. Maar ik wil je wel zeggen: Maak je
plannen tijdig. Dan weet ik ook waar ik
aan toe ben. Dan kan ik m'n maatrege
len nemen. En nog es, Markman, ik zou
wel m'n best doen het korps uit te
breiden. Dat feest van volgend jaar is
een goeie lokvogel".
„En dan smeren ze 'm weer als het
voorbij is
„Niet als ze de smaak goed te pakken
hebben. Ga es praten met Lieverse van
de krant. Die werkt wel mee".
„Die krantenlui maken d'r meteen
zo'n heibel over".
„Tja... zonder reklame bereik je
niks".
„Meneer Korsten", riep Freek Stoop,
„je mag wel om je tijd denken, over vijf
minuten gaat je traml"
„Gunst", schrok Korsten, „ik moet
weg, Markman. Anders zit ik nóg een
uur vast".
„Nou, is 't hier niet gezellig?"
„Ja, maar thuis wordt het öngezellig
als ik zo laat kom. M'n vrouw klaagt
toch al steen en been".
„Dan had ze maar niet met een
muzikant moeten trouwen".
Korsten glimlachte, maar zijn ogen
stonden ernstig. De mensen hadden
géén idee van zijn leven.
Het was allemaal zo anders gelopen
dan hij in jeugdig enthousiasme had
gedacht. Hij was een muzikale jongen,
een onderwijzer had hem pianoles ge
geven, en Henk Korsten had soms
schitterende dromen van een stamp
volle zaal, juichend publiek, hijzelf in
rok, buigend, buigend, terugkomend,
nóg meer applaus, een ovatie.
Het was zo ver niet gekomen. Hij
bleef onder de maat voor het conserva
torium, voor het concertpodium. Hij
haalde met moeite zijn diploma bij
Toonkunst. Gaf lessen aan huisvrou
wen, die de weelde demonstreerden
met een piano en nu moesten leren
spelen, aan kinderen die verlangend
keken naar de klok. Af en toe een enkele
die méér in zijn mars had, maar die
zocht dan al gauw een leraar op, die
hem ook méér kon bijbrengen.
Toen was het begonnen dirigent
van een zangkoortje. Dan was opeens
de directeur van een fanfarekorps door
een beroerte getroffen en ze kwamen
vragen of hij nietHet was zwaar
werk, en het leek niet in de verste verte
op zijn jeugddromen. Zelfs niet de
uitvoeringen, wanneel de zaal volgepakt
zat en er veel applaus was. Maar hij wist
het applaus vooral voor Tienus en Henk
en Gerrit, die de tuba of de cornet of de
bekkens bespeelden.
En toch deed hij dit werk niet met
tegenzin. Hij leerde de sfeer van manne
lijke vriendschap en gezelligheid waar
deren, die overheerste op de repetities.
Hij begon er van te genieten, als de
blazers met verweerde koppen en bijna
zwartgebrande nekken vaak, hun ogen
bijna scheel van het turen naar de noten
en de dirigent tegelijk, alles 'er in legden'
om gelijk uit te komen. Ze mochten hem
allemaal graag, hadden respect voor zijn
kennis en kunde, vooral toen ze steeds
meer 'in de prijzen begonnen te vallen'
pochten ze er op dat Korsten hun
dirigent was.
Van al zijn korpsen was „Harmonie
Eensgezindheid" hem wel het meest
lief. Dit oude korps met zijn grote
traditie, dat straks zijn eeuwfeest vieren
ging, droeg zijn naam met ere. Er was
een sterke vriendschapsband tussen de
leden, men was zeer trots op zijn
reputatie, en ook trots op de dirigent,
die deze reputatie concours na concours
met goud had weten te bekronen.
(wordt vervolgd)
llllllllllllllll>ll||||lll>llllllllllllllHllllllllllll|ll|lll||||||ll|||||||ll|||||||ll|
Open Jeugdwerk en MZW trokken dorpshuis in
PAfillUA 5
e DINSDAG 18 MAART 1980 TEXELSE COURANT rMommo
De Stichting Open Jeugdwerk heeft
zaterdag haar deuren heropend in het
geheel vernieuwde dorpshuis. Voor de
symbolische openingshandeling zorgde
wethouder Fridt Blanken die met verf
spuit en sjabloon de naam van de
behuizing op de deur aanbracht. Het
SOJ-onderkomen heet ,,'t Asiel" en
Blanken hoopte dat het beter zal func
tioneren dan de verfspuit waarmee hij
de naam op de deur spoot. Blanken zei
verder dat hij de aanwezigen niet wilde
vervelen met een ellenlange toespraak,
maar dat het hem aardig leek het „Open
Podium" te openen met een gedicht.
Verder sprak Peter Bakker, secretaris
van het SOJ. Hij ging eerst in op het
ontstaan van de SOJ. De stichting is als
een soort alternatief café begonnen
waar muziek kon worden beluisterd en
waar kon worden gepraat. Er waren niet
teveel activiteiten: die vrijblijvende opzet
sprak veel mensen aan. Moeilijkheden
waren gelegen in het feit dat veel
bestuursleden Texel verlieten voor werk
of om studieredenen. Daardoor moest
het bestuur nogal veel veranderd wor
den wat de continuïteit niet ten goede
kwam. De stichting functioneert nu met
drie werkgroepen: een werkgroep activi
teiten, een werkgroep evenementen en
een werkgroep bar. De evenementen
werkgroep verzorgt eenmalige activitei
ten die een langere voorbereiding be
hoeven. Het werk van de barwerkgroep
mag niet onderschat worden want de
inkomsten van de SOJ komen in feite
alleen maar uit de bar. Iedere werkgroep
heeft een vertegenwoordiger in het
bestuur, dat daarmee een coördineren
de taak heeft.
Jarino
Aansluitend op de toespraak van
Bakker werd koffie gedronken en daar
na was de rest van de middag bestemd
voor het Open Podium. Wie er voor
voelde kon op het podium muziek
maken, een sketch spelen of anderzins
van zijn aanwezigheid blijk geven. Daar
werd druk gebruik van gemaakt door
allerlei groepjes en groepen. Het duo
„Oosterhof" had een satirisch stukje
gemaakt over de activiteiten van Jarino
in De Koog.
„Ik zag De Koog en mijn ogen deden
pijn,
we verkopen ons eiland aan de rijke
man,
waarin onze voorvaderen zijn begraven,
we verkopen de lucht, het water en het
zand,
de vogels, de vlinders en de groene
klaver",
luidde het eerste couplet.
Menno Keijser en Jaap Dros voerden
een aardige parodie op Simon en Gar-
funkel op. De hele middag werd spon
taan gemusiceerd en over het algemeen
lagen de prestaties op behoorlijk niveau.
Plechtig overhandigde MZW-projecdeider Kees de Noord de
fietssleutel aan de heer G. A. Oskam, administrateur van cultu
rele zaken. Hij besteeg het stalen ros en peddelde met een
lustig vaartje het Dorpshuis in. Dwars door vellen papier, waar
mee de deuropening was afgesloten. Met deze ongebruikelijke
handelingen opende Oskam de nieuwe ruimte van het Mensen
Zonder Werk -project in de oude ULO. De fiets was één van de
exemplaren die door vrijwilligers van het MZW-project was op
geknapt
's Avonds was het de beurt aan de
groep Neon Graffitty die de 161 beta
lende bezoekers van half tien tot half
één wist te boeien. De bezoekers
waren dermate enthousiast dat nog
diverse toegiften werden gegeven. De
muziek van Neon Graffitty betaat voor
namelijk uit 'harde' Rock 'n Roll.
De Stichting Open Jeugdwerk mag
terugkijken op een zeer welbesteed en
drukbezocht weekend. Volgens jeugd
werkbegeleider Jan Kramer houdt de
stichting aan dit openingsweekend geen
nadelig saldo over. Alle evenementen
werden zo goed bezocht dat de kosten
er ruimschoots uitkwamen. Het koffie
concert op zondagochtend werd door
150 mensen bezocht. De ochtend werd
geheel verzorgd door de werkgroep
Lichte Muziek van de Muziekschool.
Door de opstelling van de stoelen en
door het soort muziek dat gekozen was,
werd het idee van een koffieconcert
echter geweld aangedaan.
Luisteren
Het is gebruikelijk dat tijdens dit soort
concerten gewoon gepraat kan worden
en dat er koffie wordt gedronken tijdens
de muziek. Eén en ander zonder dat het
een echte herrie wordt. Veel mensen
waren zondagochtend gekomen om
alleen maar te luisteren en stoorden zich
aan de mensen die bij de bar koffie
bestelden of op een andere manier
gerucht veroorzaakten. Wellicht kunnen
dit soort misverstanden in de toekomst
door een wat informeler opstelling van
de stoelen (niet in rijen) worden voor
komen.
Poëten
Het weekend van de SOJ werd
besloten met een Poëtenavond. Zon
dagavond deden ongeveer twaalf dich
ters hun best op het podium. Het genre
varieerde van religieus tot geestig. Er
waren ook maatschappijkritische ge
dichten. Over het algemeen was de
stemming voor de pauze plechtiger dan
daarna. Er werd erg goed geluisterd
naar de uit eigen werk voorlezende
poëten. Jammer was, dat van sommi
gen de stem niet luid en duidelijk
genoeg was om de hele zaal te kunnen
bereiken.
In zijn toespraak noemde Oskam het
openen van een deur voor het MZW-
project een symbolische handeling.
Vooral nu er zoveel deuren van fabrie
ken en werkplaatsen moeten sluiten.
Ook memoreerde hij dat er veel sollici
tanten zijn die vaak de deur gesloten
vinden en die heel wat moeite doen om
ook maar één vinger om de deur heen
te krijgen. Oskam drong aan op een
mentaliteitsverandering bij de mensen,
zodat niet langer wordt gedacht dat
betaalde arbeid alleen zaligmakend is.
Vrouwen
„Onbetaald werk mag echter niet de
plaats innemen van betaald werk. Het
fietsenproject is daar een goed voor
beeld van", zei Oskam. „Ik kan me
voorstellen dat er op Texel in garages
en schuurtjes nog oude fietsen staan
die voor de gebruiker meer een sta-
in-de-weg dan een nuttig gebruiksvoor
werp zijn. Wanneer deze fietsen
beschikbaar worden gesteld aan de
fietsenmakers van het MZW dan zou
het fietsen opknappen wellicht een
blijvend project kunnen worden". Hij
achtte het verder een uitstekend idee
om met de door de fietsen verkregen
gelden een hobbyruimte voor de werk
lozen in te richten.
Ook refereerde hij aan Rhenen waar
een vergelijkbaar project „Anders wer
ken" heet en waar ook AOW'ers en
vrouwen bij de activiteiten zijn betrok
ken. „Ik kan me voorstellen dat deze
mensen ook graag hun steentje bij
dragen aan de vrijwilligerscentrale. Der
gelijke vrijwilligers kunnen zich zeer
nuttig maken voor de samenleving. Ik
denk daarbij aan het verzorgen van
maaltijden voor alleenstaanden en an
dere dienstbaarheden aan de maat
schappij", aldus Oskam. Hij hoopte dat
het ministerie van CRM de mogelijkheid
zal openen dat het MZW-project in een
definitieve vorm kan worden gegoten.
In de tuimte van het MZW-project is
een expositie ingericht over het reilen
en zeilen ervan. Veel kranteknipsels,
waarvan sommigen van commentaar
zijn voorzien, foto's die gemaakt zijn
binnen de cursus fotografie van het
MZW en andere stukjes handvaardig
heid die bijvoorbeeld door de WAO-
groep zijn vervaardigd. Aan de oproep
van het MZW om iets voor de tentoon
stelling te maken is matig gehoor ge
geven, getuige het inderdaad vrij grote
deel van de expositie dat door krante
knipsels in beslag wordt genomen.
Na de toespraak van Oskam werden
de aanwezigen in de gelegenheid
gesteld om de film over wit of zwart
werken te gaan zien, die vorig jaar
door de MZW-mensen werd gemaakt.
Het nieuwe dorpshuis. Zaterdag in gebruik genomen door Stichting Open Jeugdwerk en
Mensen Zonder Werkprojekt
waardoor het geheel nogaI vlekkerig en druiperig werd.
De heer Oskam rijdt op een door MZW-vrijwilligers opgeknapte fiets het nieuwe dorpshuis binnen. Hij opent hiermee de ruimte van het MZW
projekt
Kennelijk geïnspireerd door de
poëtenavond die de SOJ zondagavond
organiseerde opende wethouder Fridt
Blanken de nieuwe SOJ-behuizing met
een gedicht. Dit is wat hij te zeggen
had:
Het SOJ vandaag herrezen
Moet nog maar niet te hoog geprezen
Want stel je voor dat binnenkort
Men constateert dat er iets schort
Dat wordt gemeld door Miek of Liz
Hé jongens met de sfeer is 't mis
Dan klinkt de stem van Jan Publiek
De hele maatschappij is ziek
Die niksnutten, ik zei 't al
Presteren niks, geen moer, geen bal
En alles wat die knakkers doen
Kost mij m 'n geld, kost mij m'n poen
Het moest niet mogen zo 'n Asiel
Een naam die vroeger niet beviel
Die nieuwe jas, het kost ons tonnen
Waaraan is de raad begonnen
't Is prietpraat en tot niets verplichtend
Maar intussen wel verrichtend
Dat men kijkt met Argusogen
Maar een blijk van onvermogen
Maar namens W's en burgervader
Wens ik de bezoekers en het kader
Dat dit Asiel voor groot en klein
Een alternatief tehuis mag zijn.