Ondenemers Spinbaar*
slaan handen ineen
VVD Vlieland:
Waddenwet leidt tot
„vrije vogels -
gevangen mensen
MTS IN DEN HELDER
NOODZAKELIJK
Bear Island
Statenlid Aarts:
Harmonie „Eensgezindheid'
Vakanties
schooljaar
1980-1981
VRIJDAG 4 APRIL 1980
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Gezamenlijke belangenbehartiging, dat is het belangrijkste doel van
de „Spinbaanvereniging" die onlangs werd opgericht en waarbij alle
twaalf bedrijven die aan de Spinbaan in Den Burg zijn gevestigd, zijn
aangesloten. Vorige week gaf de vereniging voor het eerst in het
openbaar blijk van zijn bestaan in de vorm van een advertentie. Maar
er gaat veel meer gebeuren.
,,De Spinbaan is op dit moment een
nogal onbekende hoek van Den Burg",
zegt de voorzitter van de vereniging de
heer J. C. Dros. ,,Veel mensen komen
er nooit en realiseren zich daarom ook
niet welke bedrijven zich daar in de loop
van de tijd hebben gevestigd. Daar moet
verandering in komen want dat is
zakelijk belangrijk. Het gaat merendeels
om jonge, goed geoutilleerde bedrijven
die enthousiast worden gerund, al zijn
de meeste zonder feestelijk vertoon van
start gegaan. Wat nadrukkelijk naar
buiten treden kan geen kwaad".
Er zijn vele Hollandse spreekwoorden
die betrekking hebben op nabuurschap
en samenwerking. Samen goed is ar-
moed, al te goed is buurmans gek. Maar
ook: een goede buur is beter dan een
verre vriend. Alleen dat laatste spreek
woord zal volgens het bestuur van de
Spinbaanvereniging de kans krijgen om
zich te bewijzen. Een gunstige factor
daarbij is dat het allemaal verschillende
bedrijven zijn; er zitten geen mensen
tussen die elkaar concurrentie kunnen
aandoen.
Schoon schip
De vereniging zal de komende tijd nog
meer reclame maken. Dat kan vrij groots
worden aangepakt en tegen naar ver
houding weinig kosten omdat alles over
de twaalf bedrijven wordt omgeslagen.
Verder zullen periodiek open dagen
worden georganiseerd waarop belang
stellenden overal kunnen binnenlopen
om een kijkje te nemen. Zo'n open dag
zal dan tevens aanleiding zijn voor een
'grote buurtschoonmaak'. Veel indus-
De afdeling Vlieland van de VVD
heeft een brief geschreven aan de
Bijzondere Commissie voor de Nota
over de hoofdlijnen van de ontwikkeling
van de Waddenzee, waarin ze zich
keert tegen de invoering van de Wad-
denzeewet. Deze wet beoogt het Wad
dengebied te beschermen. Met deze
brief sluit de VVD op Vlieland zich aan
bij het CDA en de VVD van Terschelling
die in een eerder schrijven al hadden
laten horen het nut van de wet te
betwijfelen. Volgens de brief die de
Terschellingers schreven zijn activiteiten
die in Den Haag als bedreigend voor het
Waddengebied worden genoemd, hele
maal niet zo bedreigend. ,,ln de memo
rie van toelichting bij de wet worden als
voorbeelden van nadelige activiteiten
genoemd: snelle vaartuigen, sportvlie
gers, sportvisserij en militaire oefenin
gen. Uit langdurige observatie en erva
ring is ons gebleken dat deze activiteiten
weinig verontrusting baren. Het varen
met snelle motorboten moet men beper
ken tot grote vaartuigen, sportvliegers
worden hier zelden waargenomen, de
sportvisserij is reeds aan banden gelegd.
Wat de militaire oefeningen betreft,
veroorzaken de straaljagers geluidshin
der, maar geven geen verstoring. Het
dierenleven heeft zich aangepast", staat
in de brief van de twee partijen op
Terschelling.
Ook in het toenemen van de water
sport zien de Terschellingers geen be
dreiging van het wad. Vooral het stuk
tussen Terschelling en de Eems is nog
zo stil, dat van een nadelige beïnvloe
ding van de zeehonden en vogelstand
niet gesproken kan worden. ,,ln deze
gebieden is het bij uitstek mogelijk te
genieten van de rust, eenzaamheid,
wijdheid en schoonheid van de natuur
en landschap, een der doelstellingen als
genoemd in artikel 2 van de voorgestel
de wet", staat in de brief.
Vlieland
De brief van de VVD Vlieland, die
overigens ook naar de gemeenteraads
leden van de verschillende Wadden
eilanden en Harlingen, alsmede naar de
provinciale staten van Noordholland en
Groningen is gestuurd doet er nog een
schepje bovenop. Aan de Waddenzee-
wet bestaat volgens de VVD Vlieland
geen enkele behoefte. De hoofddoel
stelling van de wet: het in stand houden
en beschermen en waar nodig het
herstel van de Waddenzee als natuur-
npbied. laat geen ruimte tot afweging
S'® maatschappelijke belangen van
de autochtone bevolking. De wet houdt
geen rekening met de cultuur-histori
sche rechten van de bevolking op het
wad.
Falen
,,Het falen van het op Europees
niveau benaderen van de vervuilings-
problematiek wordt afgewenteld door
een onnodige, niet zinvolle beknotting
van de vrijheid van de eilandbevolking en
wordt bestraft met een volledige be
knotting van het klein menselijke hande
len op het vlak van de recreatie, water
sport, visserij etc. De acceptatie van de
Waddenwet leidt tot vrije vogels -
gekooide mensen. Ook de eilandbewo
ners hebben een functie in het biolo
gisch evenwicht", zegt de brief.
De VVD Vlieland noemt aan het einde
van de brief de invoering van de
Waddenwet een dictatoriale en a-demo-
cratische handelswijze die in strijd is met
de Planologische Kernbeslissing Wad
denzee. Deze kernbeslissing biedt een
beter uitzicht voor de eilandbevolking
dan de Waddenwet, aldus de VVD
Vlieland.
trieterreinen kenmerken zich door een
rommelige aanblik waardoor ze onbe
wust worden gemeden door mensen die
er niet persé een boodschap hebben.
Door periodiek opruiming te houden en
ook op andere wijze voor een betere
presentatie te zorgen, willen de Spin-
baanmensen bewijzen dat het anders
kan. Mogelijk is dat een voorbeeld voor
anderen en dan is het algemeen belang
er ook nog bij gebaat. Dat is misschien
ook het gevolg van het Spinbaanplan
om uniforme verwijzingsborden aan te
brengen. Tot dusver zet ieder zijn eigen
bord aan de weg. De borden op zichzelf
zijn wel mooi, maar de totaliteit komt
rommelig over en dat is ook niet bevor
derlijk voor de aanloop van klanten.
Een ander plan van de Spinbaanzaken-
lieden behelst de aanleg van parkeer-
stroken voor kortparkeerders. In samen
werking met de gemeente wil men ten
behoeve van deze en andere 'straat'-
voorzieningen een inrichtingsplan ma
ken waarbij onder bepaalde voorwaar
den het onderhoud van groenstroken en
bermen eigenhandig zal worden uitge
voerd.
Onvrede
Aanleiding tot oprichting van de
vereniging was onvrede. Al jaren ligt in
de Spinbaan een werkstraat, xJat is
tijdelijk niet al te fraai plaveisel. De
gemeente is er nog steeds niet toe
gekomen dit door definitieve bestrating
Herfstvakantie: alle regio's: zater
dag 18 oktober 1980 t/m zondag 26
oktober 1980.
Kerstvakantie: zaterdag 20 de
cember 1980 t/m een in regionaal
overleg nader overeen te komen
datum, doch niet eerder eindigend
dan donderdag 1 januari 1981.
Voorjaarsvakantie: zaterdag 28
februari 1981 t/m een regionaal
overleg nader overeen te komen
datum, doch niet eerder eindigend
dan dinsdag 3 maart 1981
Paasvakantie: zaterdag 11 april
t/m een in regionaal overleg nader
overeen te komen datum, doch niet
eerder eindigend dan maandag 20
april 1981.
Zomervakantie:
Voortgezet onderwijs:
Noord- en Zuidholland: zaterdag
4 juli t/m zondag 16 augustus 1981
Zeeland, Noordbrabant en Lim
burg: zaterdag 11 juli t/m zondag
23 augustus 1981.
Overige provincies, zuidelijke IJs-
selmeerpolders: zaterdag 18 juli t/m
zondag 30 augustus 1981
Kleuter- en lager onderwijs:
Noord- en Zuidholland: zaterdag
27 juni t/m 9 augustus 1981
Zeeland, Noordbrabant en Lim
burg: zaterdag 11 juli t/m zondag
23 augustus 1981.
Overige provincies, zuidelijke IJs-
selmeerpolders: Zaterdag 25 juli
t/m zondag 6 september 1981.
De voorgestelde vakantieregeling
zal binnenkort worden behandeld in
de Centrale Commissie voor Onder
wijsoverleg (CCOO) en in de Bij
zondere Commissie.
te vervangen en omdat de aanwonen-
den (bij aankoop van de grond) daar
voor wel hebben betaald, wil men die
afwerking eindelijk wel eens uitgevoerd
zien. Van de door Dros in de gemeen
teraad aangekondigde 'harde actie' zal
het echter niet komen want de Spin
baanvereniging wil zijn collectieve pro
blemen uitsluitend door minnelijk over
leg tot oplossing brengen.
Het bestuur van de Spinbaanvereni
ging bestaat naast voorzitter Dros uit
secretaris Sjef Brügemann en penning
meester Hans Jimmink. De aangesloten
bedrijven: Mitra, Jan van Zon B.V.,
Garage Den Burg, Dros' Smederij,
VEM, Caravancentrum Texel, Drukkerij
Brügemann, Keijser Polybouw,
Scheepswerf Betsema, Harry Keijser
Banden, Schildersbedrijf Arnold Looyer
en de CVI. Er is kans dat er nog één lid
bijkomt want op het industrieterrein aan
de Spinbaan is nog een terrein te koop.
Het verschijnsel dat zakenlieden uit
een bepaalde buurt tot gezamenlijke
belangenbehartiging overgaan lijkt niet
op zichzelf te staan. Ook in enkele
andere straten van Den Burg bestaan
dergelijke plannen.
Een Middelbaar Technische School in
Den Helder is noodzakelijk. Een even
wichtige spreiding van bepaalde types
scholen over de hele provincie moet ten
allen tijde worden nagestreefd. Vooral
met het oog op de reisproblemen die er
in de kop van Noordholland en Texel
bestaan kan een Middelbaar Technische
School in Den Helder eigenlijk niet
gemist worden. Texelaars en mensen uit
Den Helder zijn nu aangewezen op de
MTS in Alkmaar. Dit is de mening van
de heer F. P. M. Aarts, lid van de
provinciale staten voor de CPN, zoals hij
die in enkele vragen aan gedeputeerde
staten vervatte. Aarts vroeg verder nog
of gedeputeerde staten het niet op hun
weg vinden liggen om overleg te plegen
De ijzige kou slaat van het doek en dat
mag ook wel want verscheidene scènes
werden gemaakt bij een onvoorstelbare
temperatuur van tegen de 60 graden
onder nul. Het gaat hier om de film
„Bear Island" gemaakt naar het boek
van Alistair MacLean Van■yfiö'W1971
verschenen thrillerroman verschenen 6
miljoen exemplaren die als broodjes over
de toonbank gingen. De rolbezetting
liegt er trouwens ook niet om. Zo zien
we o.a Donald Sutherland, Vanessa
Redgrave, Richard Widmark, Chris
topher Lee en Barbara Parkins. Dit alles
onder regie van Don Sharp. Als specia
list van het avonturenwerk in het griezel-
genre concentreerde Sharp zich hoofd
zakelijk op de uiterlijke omstandighe
den. Dat leverde bijvoorbeeld imposante
poollandschappen op, een voortrazende
lawine, glanzende ijsbergen op de kim,
de eeuwige onder het gewicht van
menselijke voetstappen ijselijk knerpen
de sneeuw en nachtelijke windstoten
met de kracht van een orkaan. Stuk
voor stuk werkelijk schitterende opna
men die je duidelijker verfilmt dan
MacLean het ooit kan beschrijven, zij
het dat er tegelijk elke verdere fantasie
aan wordt ontnomen. Een aantal weten
schappers is op weg naar Bear Island,
een van alle mensen verlaten klomp ijs,
ergens tussen de noordpunt van Noor
wegen en IJsland. De klomp ijs wordt
het toneel van onnoemelijk veel toestan
den alvorens duidelijk wordt waar het in
wezen om gaat: een fortuin aan goud,
dat na veel vijven en zessen weer
terecht komt waar dit thuis hoort. Bear
Island'Lis te zien van vrijdag tot en met
maandag voor personen vanaf 12 jaar.
In de vrijdagnachtvoorstelling speelt
de film Deense snoepjes in Tirol".
Twee Deense blonde schoonheden heb
ben samen een hele aardige striptease-
club en de zaken gaan naar wens, want
beide hebben veel te bieden. Maar op
een dag slaat het noodlot toe. De politie
komt en sluit hun bedrijf. De meisjes
staan nu in hun hemdje op straat. Ze
hesluiten naar het Tiroolse plaatsje
Mutzenbacher te gaan en daar hun
activiteiten voort te zetten. De film is
toegankelijk voor personen van 16 jaar
en ouder.
In het City theater draait zondagmid
dag een film met nieuwe avonturen van
Popey the sailorman die ook nu weer
allerlei krachttoeren verricht door het
verorberen van grote hoeveelheden spi
nazie. Steeds opnieuw verdedigt Popey
de eer en deugdzaamheid van zijn
eeuwige verloofde Olijfje tegen de pat
serige streken van zijn rivaal Bluto. Ook
nu is dat weer het geval. Hij lost ze op
met onverstoorbare blik, zijn onafschei
delijke pijp, en natuurlijk zijn talrijke
blikken rauwe spinazie. Toegang alle
leeftijden.
met de staatssecretaris om de situatie
op onderwijsgebied in noordelijk Noord
holland indringend te bespreken. In dit
gesprek zou de staatssecretaris over
tuigd moeten worden om de afwijzing
van de MTS in Den Helder te herover
wegen. Het college van gedeputeerde
staten zou dit verzoek tot heroverwe
ging vergezeld kunnen laten gaan van
een hernieuwde aanvraag.
Door Aarts wordt verder nog de
mening van Ir. Schuurman aangehaald
zoals hij die in het maandblad ,,De
Kamer van Koophandel" uiteenzette.
Schuurman, voorzitter van de Kamer
van Koophandel vond dat de Raad van
State bij de afwijzing de munimum
leerlingengrens te strak hanteerde en de
reisproblemen in het noorden van
Noordholland onvoldoende had mee
gewogen. „De noordkopbewoners en
de Texelaars worden door het ontbre
ken van een MTS tot een vrij lange en
kostbare pendel naar Alkmaar gedwon
gen", aldus Schuurman. Aarts is het
volkomen met de kamervoorzitter eens
en vult aan: „Als in het gebied rond Den
Helder 470 kandidaten voor zo'n onder
wijsvoorziening zijn en reeds 250 leerlin
gen uit het voedingsgebied van Den
Helder naar de MTS in Hoorn en
Alkmaar gaan, en Alkmaar bovendien in
het lopende schooljaar het optimum van
700 nagenoeg heeft bereikt, dan zal het
duidelijk zijn dat zo'n MTS in Den
Helder zelfs het eerste jaar het minimum
leerlingenaantal van de Staatssecretaris
van Onderwijs snel zal halen. Gezien de
groei van de bevolking van Alkmaar en
Hoorn en omgeving behoeft voor een
uitholling van deze onderwijsvoorzienin
gen niet te worden gevreesd".
Gedeputeerde Staten zeggen in hun
antwoord overtuigd te zijn van de
noodzaak van het stichten van een MTS
in Den Helder. Dienaangaande was ook
al eens bij de staatssecretaris aange
drongen op verwezelijking van de plan
nen. Gedeputeerde Staten betwijfelen
verder of de afstand die Texelaars en
mensen uit de kop van Noordholland
naar de scholen in Alkmaar en Hoorn
moeten afleggen redelijk genoemd kan
worden. „Onvoldoende wordt", aldus
GS, „rekening gehouden met argumen
ten rpet betrekking tot spreiding, bereik
baarheid met openbaar vervoer en de
ligging binnen het gebied".
Bevoegdheid
Het door Aarts geopperde idee dat
Gedeputeerde Staten de staatssecreta
ris nogmaals proberen te bewegen om
wel toestemming te geven wordt door
GS niet gevolgd. Het college heeft de
bevoegdheid niet door de staatssecreta
ris genomen beslissingen aan te vech
ten. Voor dat doel is de wet beroep op
de Kroon opengesteld voor de aanvra
ger. In dit geval is daarvan vergeefs
gebruik gemaakt. Wel zal het provin
ciaal bestuur het initiatief nemen om de
belangen van de kop van Noordholland
en Texel bij de stichting van een MTS in
Den Helder te bepleiten en aan te
dringen op plaatsing van deze school op
een komend, maar nog niet vastgesteld
scholenplan. Bovendien zou voortgaan
de groei van de MTS in Alkmaar tot
gevolg kunnen hebben dat de noodzaak
van een dergelijke school vanzelf blijkt
uit het stijgende leerlingental. De school
in Alkmaar heeft immers geen onbe
perkte capaciteit. Gedeputeerde Staten
zullen wel het standpunt dat ze in 1974
tegen de staatssecretaris hebben geuit,
herhalen. In dat jaar werd door GS met
het college van burgemeester en wet
houders van Den Helder over de stich
ting van een MTS gepraat.
FEUILLETON
door Tom Lodewijk.
4. Ze knikte verward. Ze had helemaal
geen behoefte aan koffie.
Hij nam de telefoon op. „Ach juf
frouw Vos ja ik ben het weer, hebt
u nog twee kop koffie? Ik heb hier
bezoek. Ja, ik ben een vervelende vent,
ik weet het. Maar u bent een engel als u
het doet".
Hij wist wel met het vrouwvolk hier
om te gaan, dacht Sita.
„Sigaret?"
„Dank u". Gunst, ze kwam hier niet
op visite!
Even later stak juffrouw Vos haar grijs
hoofd om de hoek.
„Ach meneer Baars, wat laat u een
oud mens toch lopen".
„Oud juffrouw Vos, u moet niet zo
opscheppen! Ik heb een tante van
veertig, die ziet er tweemaal zo oud uit
als u".
,,U hep overal tantes, grinnikte
juffrouw Vos met een knipoog naar
Sita. „En dit is dan zeker uw nichtje".
„Heiaas niet of gelukkig niet, ik weet
niet wat ik zeggen moet", lachte Baars.
„Nou Sita, dat het je wel bekome!
Dag meneer Baars".
Hij sprong op en hield netjes de deur
voor haar open.
„Dus u heet Sita", zei hij, terwijl hij
weer ging zitten.
„Meneer eh. Baars, de NV Tie-
lens
„Och ja, dat is waar ook. U bent de
N.V. Tielens. Heet u Sita Tielens?"
Ze zag hem aan, zwijgend.
„Als blikken konden doden", zei hij
boetvaardig, „dan was ik er al niet
meer. Gunst, wat kunt u zwart kijken.
Toe, drinkt u nou eerst es uw koffie,
juffrouw Vos zet ze heus heel behoorlijk,
en kijk niet zo boos. Kan ik het helpen
dat ik weet dat u Sita heet, en dat ik het
een leuke naam vind?"
„Ik heet Sijtje", zei Sita afgepast, em
zag hem aan. En opeens proestten ze
allebei.
„Da's beter", zei Jan Baars. „Ik zal
heus geen Sita tegen u zeggen, o gunst
nee, ik zou niet durven. U keek verleden
week al zo duister, en nu weer zo'n
inktzwarte blik en ik ben eigenlijk veel te
verlegen
„Ja, dèt blijkt".
„Nee heus maar ik ben een
beetje uit m'n doen. Weet u waarom?
Omdat daar opeens de dame binnen
komt wandelen, waar ik sinds verleden
week almaar aan heb lopen denken".
„Héél interessant, maar gelooft u
niet, meneer Baars, dat het beter zou
zijn wanneer we ons verdiepten in de
Hinderwet-affaire van de N.V. Tielens?"
„Ik krijg nog een staart van de
ennevee. Drinkt u nou eerst rustig uw
koffie, die affaire komt dik in orde.
Tielens kon geen betere afgezant stu
ren. Ik geloof dat ik zelfs mijn ambtseed
zou breken, om u van dienst te kunnen
zijn".
„Rare ambtenaren houdt de gemeen
te er op na".
„Ja, ze hebben zich op mij verkeken,
maar u bent de eerste die 't merkt".
„Ontvangt u al uw bezoekers zo
grandioos?"
„Nee' zei hij stellig „hoewel ik ervan
overtuigd ben dat je in een ontspannen
sfeer het best opschiet".
„Inderdaad" gaf ze hem gelijk. Hij
had bepaald een goeie kijk op de
dingen.
„En juffrouw eh
„Markman".
„Juffrouw Markman, zegt u me nu es
eerlijk: was u een beetje boos op me
verleden week, omdat ik u zo maar
aansprak?"
„Nee maar ik had geen behoefte
aan conversatie".
Zijn ogen blonken van pret.
„Weet u hoe u er uitziet als u zo
heerlijk hooghartig bent?"
„Hooghartig waarschijnlijk".
„Nee juist niet. Want u bént het
niet. U doet alsof. Tegen hinderlijke
manspersonen bijvoorbeeld. Ik ben
bang dat ik hinderlijk was, juffrouw
Markman. Ik bied u mijn excuses aan.
Als u maar niet boos op me bent".
„Ik zei toch dat ik niet boos was".
„Fijn. Dan gaan we nu es even met
een sneltreinvaart die hinderlijke affaire
bekijken
In ieder geval, bedacht Sita, was het
ambtelijk ijs gebroken. Hij dook er
meteen in, snapte alles, stelde een paar
schrandere vragen, en af en toe zag ze
zijn ogen waarderend oplichten, wan
neer ze hem de zaak toelichtte.
„U zit daar geheid in, juffrouw
Markman. Feliciteer uw baas van me.
Weet u wat we doen? Ik kom zelf even
kijken, misschien kunnen we er omheen
zeilen. Zou dat niet het beste zijn?"
„Dat zou vast heel wat geschrijf
besparen, ja".
„Als meneer Tielens even opbelt
wanneer het hem schikt, kom ik dus
even langs".
„O dat is fijn. Ik dank u wel, meneer,
voor de vlotte afwerking"
„Namens de ennevee Tielens, na
tuurlijk".
„Ja", lachte ze, „namens de enne
vee Tielens. En privé bedank ik u voor
de koffie".
„En ik u voor uw bezoek, maar dan
heleméél privé".
„Wacht, ik breng u even naar de trap,
het is hier zo'n muizenval"
Bij de trap stak hij haar de hand toe.
„Dag juffrouw Markman".
„Dag meneer Baars".
Even later fietste ze de zonnige laan
af. Kwart voor twaalf. Nog lekker vroeg.
Baars
En hij was bij de gemeente.
En hij was een onuitstaanbare kwast.
Nou ja onuitstaanbaar
Wel een kwast.
Ze glimlachte.
Een kwast was hij inderdaad.
HOOFDSTUK 2
Tussen de konijnen
De pluimvee- en konijnenfokkersver
eniging „De Rasfokker" hield haar
jaarlijkse tentoonstelling in de grote
pakschuur van de eierhandelaar Berg
man. En Jaap Baars ging kijken.
Niet omdat hij zo'n liefhebber was.
Kip zowel als konijn bekoorden hem het
meest in gebraden toestand, maar hij
was wel wijzer, hiervan blijk te geven
tegen de kenners die met toegespitste
lippen en toegeknepen ogen de kenmer
ken monsterden van de tentoongestelde
dieren, letten op de zuivere tekening van
een Hollandertje en op de pelsconditie
van een Russische hangoor, de krielen
en de Rode Islanders, zoals de secretaris
ze noemde, aan een neuwkeurig onder
zoek onderwerpen en kritisch bekeken
de gekleurde stroken, die de beslissing
van de jury aangaven.
Jaap maakte er een erezaak van, in de
gemeente waar hij werkte zo snel
mogelijk op de hoogte te komen van
toestanden en personen. En dat was
niet alleen omdat hij meende dat dit hem
bij zijn promotie kon helpen. Zowel
nieuwsgierigheid als belangstelling dre
ven hem. Je leerde de mensen niet
kennen uit de kaartenbak op het raad
huis. Je leerde ze ook niet kennen als ze
daar kwamen achter de balie, of tegen
over hem aan zijn bureau. Je moest ze
in hun eigen omgeving zien. Je kon ze
niet allemaal thuis bezoeken. Daarom
moest je ze gadeslaan en leerde je ze
kennen in een sfeer waarin ze ontspan
nen waren. Dus signaleerde men de
jonge comrriies herhaaldelijk op de
plaatselijke toneeluitvoeringen en verga
deringen, was hij opgedoken tijdens het
concert van de harmonie en vereerde hij
nu de clubtentoonstelling van „De
Rasfokker" met een bezoek.
(wordt vervolgd)