A
„Jungle boek''
HM
Ma
Jaap Dros
schaakclub
kampioen
En Passant
HET NEDERLANDS ASTMA FONDS
Harmonie „Eensgezindheid'
Voetbalprogramma
Remise voor
En Passant III
Aanrijding
goede gewoonte:
op de fiets
naar je werk
VRIJDAG 2 MEI 1980
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Vrijdag 2 mei 1980:
Pupillen:
Afdeling A:
Oosterend A1 -De Koog Al, 19.00 uur
- Texel A3-Oosterend A2, 19.30 uur
Texel A2-Texel A4, 18.30 uur
Afdeling B:
s Oosterend B1-De Koog B1, 19.00 uur
ZDH B1-Texel B1, 19.00 uur
Afdeling C:
Texel C1-Texel C3, 18.00 uur
Texel C2-ZDH C1, 19.15 uur
Texel C4-Oosterend C2, 18.40 uur.
Zaterdag 3 mei 1980:
Afdeling Noordholland:
r Castricum 6-SVO/Z 3, 14.30 uur
Junioren:
Tex. Boys C1-WGW C4, 14.30 uur
SVAP Cl-Texel C2, 14.30 uur
De Koog C1-Schagen C5, 13.30 uur
Pupillen:
Afdeling A:
De Koog A1 -Oosterend A1, 13.30 uur
Oosterend A2-De Koog A2, 15.00 uur
Texel A2-Tex. BoysA2, 15.00 uur
Texel A4-Texel A3, 14.00 uur
Afdeling B:
ZDH B1-Tex. Boys BI, 14.30 uur
Oosterend B1-Texel BI, ,14.00 uur
Texel B3-Tex. Boys B2, 13.00 uur
Oosterend B2-Texel B2, 13.00 uur
Afdeling C:
ZDH Cl-Texel C2, 14.00 uur
Zondag 4 mei 1980:
Afdeling Noordholland:
Oudesluis 3-Oosterend 3, 14.30 uur
Texel5-Callantsoog6, 14.30 uur
Junioren:
ZDH A1-ZAPA2, 14.30 uur
Texel A1-Wiron A1, 12.30 uur
S.V. De Koog
Het eerste elftal speelt zaterdag om
11.45 uur een oefenwedstrijd tegen
Arnhemse Boys. 's Avonds is er een
gezamenlijk feest in de Buteriggel (voor
alle senioren).
Het tweede gaat zondag uit naar
Wiron 4 in Den Oever. Het vertrek is met
de boot van 13.05 uur.
De C-junioren spelen om 13.30 uur
thuis tegen Schagen C5. Deze wedstrijd
moet De Koog kunnen winnen.
De A1 en Bi-pupillen gaan vrijdag uit
naar Oosterend. Vertrek 18.30 uur.
Zaterdag speelde En Passant III uit
tegen Magnus It in Schagen. Magnus II
bleek niet voltallig aanwezig, zodat H.
de Ridder niet in het schaakveld hoefde
te treden wat alvast een voorsprong
voor En Passant betekende.
A. Veltkamp verloor vlot, terwijl de
beide jeugdspelers Niek Witte en Arjen
Bakker in de fout gingen en hiermee hun
beste kansen verspeelden. Zodoende
stond En Passant III ineens met 3-1
achter tegen de drager van de rode
lantaarn Magnus II. F. van Tatenhove
verkleinde dit verschil door een prima
partij tegen J Laporte. M. Witte en P.
Bakelaar hadden een allesbehalve com
fortabele stand en P. Cornelisse bereikte
moeizaam licht voordeel. M. Witte won
verrassend met een mat in één zet op
het ogenblik dat P. Blaauwboer juist
wilde toeslaan. Bakelaar en Cornelisse
kwamen remise overeen met hun tegen
standers. Bakelaar ietwat gelukkig, ter
wijl Corneliise toch nog wel winstkansen
bezat. Eindstand: 4-4.
Magnus ll-En Passant III
J. Laporte-F. van Tatenhove
0-1
F. van Lier-P. Bakelaar
V4 - 54
B. Westerloo-P. Cornelisse
54 -1/4
P. Blauwboer-M. Witte
0-1
Mevr. Domburg-A. Veltkamp
1-0
J. J. v.d. Maas-A. Bakker
1-0
L. v.d. Zwan-N. Witte
1-0
R Terrané-Hde Ridder
0-1
Door de beslissende partij tegen G.
van Es niet te verliezen, werd Jaap Dros
dinsdag kampioen van de schaakclub En
Passant Texel.
G. van Es vocht tot het uiterste om de
afgebroken partij te winnen, maar slaag
de daar niet in. Dros wikkelde rustig af
en Van Es hield geen materiaal meer
over. Met de stukken verdwenen ook de
winstkansen en de partij eindigde in een
remise.
In de B-groep eindigde W. Hoekman
als eerste doordat K. J. den Haan zich
afgelopen dinsdag door F. van Taten
hove mat liet zetten.
Eindstand derde periode:
A-groep:
1. J. Witte 6 pnt. (uit 8 wedstrijden), 2.
J. Dros 6 pnt.; 3. G. van Es 514 pnt; 4.
J. Rommets 5 pnt; 5. A. C. Bakker 4
pnt; 6. P. Bergman 3 pnt; 7. M. Vittali 3
pnt; 8. P. Cornelisse 2 pnt; 9. H. Elzinga
114 pnt.
B-groep:
1. W. Hoekman90%; 2. K. J. den Haan
86%; 3. F. van Tatenhove 79%; 4. A.
Terpstra 70%; 5. F. van Lare 60%; 6/7
H. de Ridder en A. Bakker 57%; 8. M.
Witte 55%; 9. P. Eelman 50%; 10. B.
Witte 40%; 11. E. de Visser 39%; 12. N.
Witte 40%; 13. C. Witte 0%; 14 t/m 17
H. van Attenveld, J. van Heerwaarden,
A. Veltkamp en F. Groeskamp 0%.
Maandag vond een aanrijding plaats
op de hoek van de Kogerstraat en de
Witte Kruislaan in Den Burg. Een auto
bestuurder die van de Witte Kruislaan
af kwam kon niet goed zien of er op de
Kogerstraat, die voorrangsweg is, ver
keer aankwam. Hij reed iets naar voren
en werd hierop aangereden door een
bestuurder op de Kogerstraat. Beide
bestuurders kwamen van Texel.
UW BEGRIP IS
NETZO HARDN0MG
AIS UW dl
CARA is de wetenschappelijke benaming voor
bronchitis, longemfyseem en astma. Meer dan een
miljoen Nederlanders - dat betekent ruwweg één op
de tien mensen - lijden aan CARA. Bi| kinderen ligt
dat getal nog iets hoger: één op de zeven. Er is nog
weinig bekend over de oorzaken van CARA
De ziekten zijn niet echt te genezen. CARA is na
kanker en hart- en vaatziekten de derde doodsoor
zaak in Nederland. Het veroorzaakt een groot
percentage van alle arbeidsverzuim en vroegtijdige
invaliditeit. CARA heeft dus vergaande gevolgen voor
onze maatschappij, maar ook voor de patiënt zelf Jonge
patiënten raken achter op school omdat zi| vaak moeten
verzuimen. Oudere patiënten worden op hun werk met
begrepen. Het lijkt wat verdacht: zó kan een patiënt z"'n
werk uitstekend doen en plotseling lukt 't niet meer.
Daarbij komt nog dat patiënten niet graag
vertellen dat ze aan CARA lijden. Logisch, niemand
loopt graag met z'n ziekte te koop. Het trieste gevolg:
de direkte omgeving begrijpt de patiënt vaak niet en de
patiënt zelf raakt steeds meer in een isolement
Wie doet er wat voor CARA patiënten?
Wij zijn al zo'n twintig jaar bezig met de bestrijding van CARA en met succes Wi| geven
voorlichting aan artsen, aan de patient zelf en aan het publiek. U dus. We steunen wetenschappelijk
onderzoek. We bemiddelen bi) problemen We helpen patiënten bij het aanpassen van hun woning.
We organiseren vakantiekampen voor |onge patiënten Vakantiereizen voor ernstige patiënten.
A deze aktiviteiten kosten veel geld Dat geld krijgen wij uit diverse bronnen. De belangrijkste
daarvan is onze jaarlijkse kollekte, die binnenkort weer start. U kunt ons helpen in onze strijd. Geef'
Maar laat het daar niet bij. Tracht wat meer begrip te tonen voor de patiënt en zijn
situatie. Overigens - als u straks uw bijdrage stort - begrip is niet af te kopen
'ASIMA FONDS
Larikslaan 1, 3833 AM LEUSDEN, Giro 33033
Van vrijdag tot en met maandag
Meteor" in het City theater. De be
dreiging komt ditmaal van boven. In
een oneindigheid van het heelal is
een komeet op hol geslagen en in een
door niets gehinderde vaart tegen een
ster aangeknald. Het gevolg is dat in
de ruimte een meteoorsteen een paar
splinters morst. En omdat die hele
mikmak naar beneden komt, pecies in
de baan waarin de aarde zich bevindt,
slaan bij de derkundigen alle lampen op
rood. De vergezellende brokstukken
alléén al zullen in staat zijn hele steden
te vernietigen. In een poging deze ramp
af te wenden, ontbiedt het hoofd van de
NASA, de vermaarde astrofysicus Dr.
Paul Bradley (Sean Connery) bij zich,
om een plan te ontwikkelen de meteoor
van de aarde af te leiden. Intussen
bereiken meteoor-splinters de aarde en
veroorzaken een wereldwijde paniek. In
de Zwitserse Alpen wordt een dorp
verwoestin de Stille Oceaan
veroorzaakt een splinter een vloedgolf
van 30 meter hoog, die op Hongkong
afrolt. Sir Michael Hughes, hoofd
van het Engelse observatorium in Jodrel
Bank waarschuwt het beleidscentrum in
New York dat een grote splinter in de
richting van Noord Amerika suist en
over 45 minuten in New York zal
inslaan. Terwijl de enorme meteoor de
aarde nadert worden de Russische en
Amerikaanse raketten van éde satelie-
ten afgevuurd. Terwijl op de chronome
ter de seconden wegtikken vóór zij hun
doel bereiken, stijgt de spanning
Toegang 12 jaar.
In de film „Porno disco" is Mirja
het meisje dat met haar vriend Jean
naar een feestje gaat. Maar het blijkt dat
het een avondje van dolle groepssex
gaat worden. Ze weigert en vertrekt.
Dan rijdt Jean haar naar een afgelegen
plek in een bos waar ze zich naar
hartelust aan hem geeft. Dan stelt hij
haar opnieuw voor naar dat feestje te
gaan. Ze krijgen ruzie en hij rijdt nu
alleen weg. Na uren dwalen bereikt
Mirja een landhuis, waar ze onderdak
vindt bij een echtpaar dat in Mirja een
verrukkelijk object ziet om hun lusten te
delen. Vrijdagnachtvoorstelling, toe
gang 18 jaar.
Voor de tweede week laat het City
theater het gordijn opengaan voor de
film „Jungle boek" een meesterwerkje
uit de Disney Studio's dat in 1966 in
première ging. Maar dit keer met Neder
landse teksten en Nederlandse liedjes.
Koning Lowietje van de apen zingt er in
heel swingend 'zakdoekje leggen, nie
mand zeggen' en Mowgli en zijn Indiase
vriendinnetje en alle andere dieren uit de
jungle spreken duidelijk verstaanbaar
Nederlands, zodat geen ouder meer snel
de ondertitels hoeft op te lepelen. De
bewerking van deze meesterlijke Dis-
ney-film is verzorgd door Harry Geelen,
die niet alleen grote ervaring heeft in het
maken van tekenfilms, maar ook teksten
en liedjes schreef voor kinderprogram
ma's als „Hameien", „Oebele" en ,,Q
en Q". Verder deed hij onder andere de
regie van de film „Pinkeltje".
Toegang alle leeftijden.
FEUILLETON
door Tom Lodewijk.
8. „Koosje Minnema is een pracht
van een vrouw, en alle kostgangers die
ze in de loop van de jaren gehad heeft,
hadden maar één zorg: hun lijn".
„Ze stopt je vol".
„Ja, ze viert al haar moeder-instinc
ten op haar commensaals uit".
„Da's wel es lastig ook. Als ik een
avond erg laat thuis kom, zegt ze de
volgende morgen dat ze al die tijd
wakker gelegen heeft".
„Dat moet u niet geloven", zei Sita,
„dat is maar een kunstje van haar. Ze is
alleen maar bang dat die jonge mensen
die laat thuis komen in zeven sloten
tegelijk lopen. Ze waakt op die ma
nier
„Over mijn zieleheil".
„Precies".
Ze lachten allebei. Gelukkig, dacht
Sita, van dat aanstootgevende chapiter
zijn we af. Maar tegelijk had ze daarmee
de heer Jacobus Baars op een nieuw
chapiter gebracht.
„In ieder geval", zei hij een tikje
weemoedig, „het beste kosthuis haalt
het niet bij het eigen huis".
„Waarom bent u dan niet bij moeder
thuis gebleven", plaagde Sita.
„Ik zei niet: ouderhuis", verbeterde
Jaap Baars met grote nadruk, „ik zei:
éigen huis".
„Aha" zei Sita en verschikte een
bloem in het vaasje, waar niets aan te
verschikken viel.
„Daar komt wel iets voor kijken",
mengde Gerard Markman, als man met
ervaring, zich er in. „Als het niet te
onbescheiden is: Hoe oud ben je nou?"
„Vijf en twintig".
„Nou ja, dan kan ik me voorstellen
dat je er zo langzamerhand genoeg van
krijgt je benen onder andermans tafel te
steken. Ik zelf was twintig toen ik
trouwde
Vader, vaderl dacht Sita, ga nou
alstjeblieft niet verder doorborduren.
„Alleen", ging hij onverstoord verder
„het hangt er natuurlijk van af of je de
ware Josefien vindt".
„En dan moet je nog maar ondervin
den of het inderdaad de ware is", lachte
Sita, die het gesprek beslist niet serieus
wilde hebben Maar het lukte haar niet,
het geschut tot zwijgen te brengen.
„Dat is het risico dat een man moet
lopen", vond Jaap,
„En een vrouw toch".
„Ja, een vrouw ook. Maar de vrouw
kan altijd nee zeggen".
„Ze kan ook te laat merken, dat ze
nee had moeten zeggen".
„Inderdaad. Maar eh juffrouw
Markman" (ze bleven elkaar plechtig
meneer en juffrouw noemen) „ondanks
de moderne literatuur, de films en het
toneel geloof ik dat er meer mensen zijn
die géén spijt hebben, dan mensen bij
wie het mis gaat. 't Is net als met de
krant. Een miljoen mensen is op weg en
komt heelhuids thuis, twee krijgen een
ongeluk en die komen in de krant".
„U ziet het optimistisch in", vond
Sita, die graag het gesprek een andere
wending had gegeven.
„Niet optimistisch, maar realistisch.
En ik geloof ook dat bij veel mensen
waar het mis gaat, de oorzaak te zoeken
is in het begin. Er zijn mensen die alleen
maar trouwen omdat ze verliefd zijn, er
zijn mensen die moeten trouwen als de
aardigheid er eigenlijk al af is. Er zijn
mensen die niet begrijpen dat trouwen
niet betekent, dat een man en een
vrouw als meneer en mevrouw hun
vrijgezellenleven voortzetten".
Gerard Markman knikte. Die jonge
man Baars had gezonde ideeën. Ouder
wetse ideeën, had hij bijna gedacht,
maar deze soort ouderwetsheid hield de
wereld overeind.
„Hoe weet je nu", vroeg Sita, want
dit was een gedachte waarmee ze vaak
bezig was, „dat je inderdaad met
mekaar aankunt, een heel leven lang?"
„Dat weet je nooit. Dat moet je er op
wagen. Maar ik geloof niet, dat het
voornaamste is dat je elkaar aardig
vindt, maar dat je het met elkaar ééns
bent. Dat je voelt dat je sémen kunt
gaan, samen wilt gaan, en dat ook
durft. Dat je voelt: wij tweeën samen,
dat is leven zonder hem, zonder
haar is het leven een kale boel".
Sita staarde voor zich uit. Ze was
bleek geworden. Ze wist dat Jaap Baars
hier geen algemene theorie zat ten
beste te geven. Hij zat hier niet op visite
meer, hij sprak regelrecht tot héér. Een
ogenblik zag ze hem aan toen ontweek
ze zijn blik, want nu wist ze met
zekerheid.
„Kom", zei ze en stond op, „jullie
hebt al koffie genoeg gehad, we zullen
zien of er misschien nog iets onder de
kurk is".
Toen hij het hek van het voortuintje
achter zich dichtsloeg stond ze achter
de gordijnen en zag hem na. Opeens
wist ze haar vader achter zich.
„Wat vind jij nou van die jongen?"
vroeg hij, zo neutraal mogelijk.
„Wel een aardige vent", zei ze.
„Hm ja", bromde haar vader. „Wel
een aardige vent".
Opeens voelde ze zijn hand op haar
schouder. Ze draaide zich snel om en
vluchtte naar de keuken.
HOOFDSTUK 5
Na de pauze
De toneelvereniging TONEVO, het
geen voluit betekende „Tot Ons Nut En
Vermaak Opgericht", had de eerste
twee bedrijven met goed gevolg voor
het voetlicht gebracht en alles dromde
naar de gelagkamer van het Wapen van
Vreehorst toen Sita opeens een hand op
haar arm voelde.
„Daar is nog een tafeltje vrij", zei
Jaap Baars.
„Hé bent u hier ook?"
„Er kan in Vreehorst geen kip over
reden worden, of ik ben op de begrafe
nis. Ja Jan, twee koffie. Of wilt u iets
anders?"
„Nee, koffie is best", Jan de kelner
was ook al een goeie kennis van hem
bedacht ze. Verbazend, zo snel als die
man er zich hier inwerkte.
En dat zei ze ook.
„Kijk es moet ik alsmaar juffrouw
Markman blijven zeggen? ledereen
noemt u Sita. En ik
„Als iedereen het doet, waarom u
dan niet?" lachte ze.
„En ik heet Jaap".
„Noemt iedereen u Jaap?"
„Nee zeer beslist niet. Maar ik zou het
juist zo prettig vinden als u het wél
deed".
„Nu zegt u weer: u".
„En u zegt ook u".
„Het zal wel wennen. U. jij wilde
net iets zeggen....."
„Ja, ik wou zeggen dat ik het
ook nódig vind, dat ik de mensen hier
ken. Ik ben gemeenteambtenaar. Dan
ben je in dienst van de gemeenschap. Ik
geloof, dat je de gemeenschap nooit
goed kunt dienen als je die gemeen
schap niet kent. Gisteren kreeg ik
meneer Barendse bij me, de aannemer.
We hadden het gauw voor mekaar,
maar dat kwam zeker ook, doordat ik
onlangs op de vergadering van 't Nut
met meneer Barendse een kopje koffie
heb zitten drinken en hij me alles van zijn
verzameling zeldzame stenen heeft ver
teld".
„Inderdaad", zei Sita, „dat noemen
ze tegenwoordig met een geleerd woord
public relations".
„Het is een kant die van ambtelijke
zijde te veel verwaarloosd wordt. Daar
om hebben vele mensen ook zo'n
slechte dunk van ons ambtenaren".
„Dus jij bent een expert op het
gebied van public relations?" lachte ze
ondeugend.
„Niet op het gebied van particuliere
relaties", zei hij „zo makkelijk als ik me
publiek beweeg, zo verlegen ben ik
dan".
„Heb ik nog niets van gemerkt in
onze particuliere relatie".
(wordt vervolgd)
