Veel belangstelling
voor verder leren
i!
Werkgroep Noordzee
tegen oliewinning
Texelse kust
Cry for me Billy
i
Regenachtig
vakantievertier
Harmonie „Eensgezindheid
Enquête MAVO-HAVO
Hoornder strandlöop
Strandloop SVC
T elef oonsticker
Geslaagd
Succes voor pony
Vrouw gewond bij
aanrijding
Motor ramt auto
„WAT IK ZEGGEN WOU.."
NIET UNANIEM
DINSDAG 15 JULI 1980
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Het overgrote deel van degenen,
die op de Rijksscholengemeenschap
het diploma MAVO of HAVO behaalt
kiest ervoor verder te leren. Bij de
MAVO ligt dat getal op 79,1% en bij
de HAVO op 71,4%. Van de jongelui
die direct na hun opleiding gingen
werken, wil 70,4% graag of beslist
op Texel blijven. Dit zijn enkele con
clusies die getrokken kunnen wor
den uit de enquête onder schoolver
laters HAVO/MAVO 1979. Het aantal
geslaagden bedroeg dat jaar 104.
Van de enquêteformulieren werden
er 84 ingevuld teruggezonden. Een per
centage van ruim tachtig procent van
het totaal aantal geslaagden en daarom
geeft de enquête vrij betrouwbare uit
slagen. Van de mensen die meededen
aan de enquête waren 62 MAVO-scho-
lieren en 21 HAVO-scholieren. Van de
MAVO scholieren gingen er 11 (17.7%)
werken en van de HAVO waren dit er
6(28.6%). Veertien scholieren (82.4%
van het aantal werkenden) zijn op Texel
gaan werken en 3 (17.7%) vonden hun
werkkring op het vasteland. Op de
vraag of het werk dat gedaan wordt
naar de zin is van de betreffende
schoolverlater, antwoordden 12 (80%)
het naar de zin te hebben en 3 (20%)
niet.
Ondanks een ongunstig tij (hoog
water) werden er bij de tweede Hoorn
der strandloop aanmerkelijk betere tij
den gelopen dan de vorige keer toen het
laag water was en men gebruik kon
maken van 'hard' zand. Onder verder
goede weersomstandigheden liepen in
totaal 186 deelnemers mee, waaronder
32 dames (4 km.), 54 lopers voor de
acht kilometer en 100 lopers voor de vier
kilometer.
Ce uitslagen zijn als volgt:
Dames 4 km.:
1Emilie Veeger, Den Burg, 20.40.
2. Nel Bruining, Den Hoorn, 22.05
3. Mw. Bakelaar-Bremer, Den Burg,
-22.10
4. Ingrid Bakker, Den Hoorn, 22.46.
5. E, Kooyman-Kist, Dedemsvaart,
23.34
6. Alie vd Vis, Oosterend, 24.45
6. Femmy vd Vis, Oosterend, 24.45
Ineke Rijk, Den Burg, 24.45
9. Petra Eelman, De Koog, 26.00
10. Greta Hoogenwoud, De Wijk, 26.05
Acht kilometer:
1. Hermann Jeremies, Meppen/Ems,
27.20
2. Joost Brouwer, Oosterend, 27.56
3. Frans Kuip, Den Burg, 29.40
4. Andreas Thünemann, Meppen/Ems,
29.52
5 Werner Lueck, Gütersloh, 30.06
6. Rien Brouwer, Oosterend, 30.25
7. Gerard Zoetelief, De Koog, 30.52
7 Kees Bremer, Oosterend, 30.52
9. Jan Hin, Den Hoorn, 30.53
10 Christoph Berwanger, Koblenz, 31.32
Vier km. t/m 14 jaar:
1Nico Kikkert, Den Burg, 15.51
2. Josvd Bij, Drachten, 16.34
3. Wim vd Veen, Den Burg, 16.50
84. Koen Zijm, Den Burg, 16.52
5. Mark Bakelaar, Den Burg, 17.00
6 Jeanette Lueck, Gütersloh, 17.40
7, Ronald vd Wetering, Den Burg, 18.01
8. Dolph te Rinde, Wormer, 18.10
9. Rudy vd Wetering, Den Burg, 19.04
10. Martin Troost, Den Hoorn, 19.06
Wat betreft de leerlingen die na het
behalen van hun diploma verder gingen
leren, blijkt dat het overgrote deel van
de MAVO-scholieren doorstroomde
naar de HAVO. Dit waren er maar liefst
25. Verder ging er één een schriftelijke
cursus volgen bij de PBNA, 4 gingen er
naar de INAS-opleiding, naar de Visse-
rijschool en de LTS ging steeds één
MAVO-geslaagde en naar de RMLS
gingen er 4. Twee kozen voor een ver
pleegkundige opleiding, 1 ging naar de
MHNO en 1 naar de RMTS. Van de
leerlingen die de driejarige MAVO
hadden gedaan, stroomden zeven door
naar de vierjarige MAVO. Verder ging
er één naar de KVJV, 2 naar de MEAO,
1 naar de MTS en 1 naar de Middelbare
Horecaschool.
Wat betreft de HAVO: 1 ging de lera
renopleiding volgen, 5 stroomden door
naar het Atheneum, 5 gingen naar de
Hogere Zeevaartschool, 1 ging naar
het Bakkens Roozeboom Instituut, 1
naar de INAS, 1 naar de Politievak-
school, 1 naar de Hogere
Bosbouwschool, 1 naar een verpleeg
kundige opleiding, 1 naar de HTS en 1
naar de Pedagogische Academie.
Er blijkt een goede motivatie voor het
verder leren te zijn. 45 MAVO-leerlin-
gen (72.6%) wilde persé verder leren
en bij de HAVO waren dat er 12
(57.1%). Vier MAVO-leerlingen en 3
HAVO-leerlingen meldden geen werk te
kunnen krijgen en toch iets te willen
doen.
Bij de tweede strandloop van SVC
deden 228 deelnemers mee. Er waren 42
inschrijvingen voor de acht kilometer,
de overigen liepen vier kilometer.
De uitslag van de acht-kilometerloop is
als volgt:
1. Joost Brouwer (28.35). 2. Arie de
Ridder (30.15). 3. Werner Lueck (30.20)
4. Peter Klockenbrink (32.30). 5. Rien
Brouwer (32.35). 6. N. Schermer, Zan-
tena (33.25).
De uitslag van de vier kilometer luidt:
1. Wilke Wassenaar (15.30). 2. André
Brouwer (15.35). 3. Nico Kikkert
(16.25). 4. Biem van Leeuwen (16.30).
5. Jos van der Bij (17.45). 6. Jeannette
Lueck (18.05).
Een handige telefoonsticker met
daarop de alarmnummers van de
politie, de ambulance, de
brandweer en ruimte voor het num
mer van de huisarts, is sinds kort op
diverse plaatsen te krijgen. De stic
ker is uitgegeven door de gemeente
op initiatief van mevrouw Smidt van
de ambulancedienst. De sticker is
verkrijgbaar bij het gemeentehuis,
de VVV, Taxi Smidt, alle artsen op
Texel, de TESO, de postkantoren, de
bejaardencentra, het verpleeghuis en
de bankkantoren m.u.v. de NMB.
Vakantievertier in De Koog
heet een gedicht dat een lid van
de redactie dinsdagmiddag in De
Koog van een natgeregende
vakantievierder in de hand kreeg
gedrukt. Het gedicht vertelt
misschien beter dan allerlei ana
lyses, verhandelingen en prog
noses hoe de huidige weersom
standigheden op Texel door de
toerist worden ervaren. Het
gedicht ademt een sfeer van:
laten we er ondanks het slechte
weer het beste van maken. Een
dat is misschien wel de verstan
digste houding.
De dorpsstraat in De Koog is
in de vakantie
een kleine Ka/verstraat
men heeft nochtans
veel tolerantie
voor elkaar.
De braderie op
dinsdagmiddag
verrukt de vertier-beluste
wandelaar
De tentjes en de kramen zijn
beladen
met alles wat de slenteraar bekoort
De worstjes, de snoep, de
snuisterijen
de prenten, tekeningen en
schelpenrijen
trekken aan hem voorbij, evenals
de muzikanten,
terwijl uit de bewolkte hemel
[waarin af en toe een donderslag
met regen
hem weer stof tot denken geeft],
de parachutisten springen
het lijkt mij telkens weer
of bij het minder goede weer
minstens één derde deel
van 't Nederlands verkeer
te voet
zich voortbeweegt
in de stoet
terwijl het tweede derde deel
zich, naar ik veronderstel,
op de Veluwe of in Zuid-Limburg
bevindt
en de rest naar 't buitenland is
gegaan
ook daar is 't mooie weer
op heden ver te zoeken,
dus vermaken wij ons maar hier
in vaak doorgeregende broeken
klaart het op,
dan begeven we ons per fiets,
te voet, per bus of met het eigen
vervoer
weer flinks op pad
naar wat
aan velerlei natuurvariatie
Texel heeft te bieden
aan vader- en buitenlanders,
die hier
gebroederlijk zijn vereend
we gevoelen ons cosmopolieten,
die -gelukkig maar
van hun vakantie genieten.
De één zus, de ander zo,
maar voor ieder geldt:
ontspan je maar,
want al te gauw
komt het werk weer aangesneld!
H. van Buren
Op 19 juni slaagde Frieda Waaijer,
Peperstraat 25, Oosterend, voor de 2-
jarige opleiding gediplomeerd gezins
verzorgster aan de school voor gezins
verzorging M.S.P.O. te Amsterdam.
Bij de regionale New Forest pony
keuringen, die werden gehouden te
Gorredijk, werd aan de 15-jarige fok-
merrie Broomy Doreen een eerste pre
mie toegekend in de rubriek „fokmer-
ries onder het zadel". Het dier, eigen
dom van Marit Kikkert, mag in dezelfde
rubriek tevens deelnemen aan de cen
trale keuringen te Apeldoorn.
Vrijdagmiddag werd een vrouw uit
Barchem (bij Lochem) aan de rug
gewond als gevolg van een aanrijding
op het kruispunt Krimweg-
Vuurtorenweg nabij De Cocksdorp.
Zij zat als passagier in een auto be
stuurd door haar man. Hij wilde,
komende uit noordelijke richting de
Krimweg opdraaien en ramde daar een
auto, bestuurd door een 29-jarige Har
derwijker, die komende uit de Krimweg
naar de Langeveldstraat wilde rijden.
De vrouw werd naar het ziekenhuis in
Den Helder vervoerd. Beide betrokken
auto's moesten worden weggesleept.
Een 31-iarige automobilist uit Kreiler-
oord (Wieringen) wilde zaterdag vanaf
de Postweg linksafslaan om de Slufter-
weg op te rijden. Op dat moment werd
hij links ingehaald door een 19-|arige
motorrijder, die de wagen dan ook in
de flank ramde. De afloop had slechter
kunnen zijn. De motorrijder en zijn even
oude duopassagier werden weggeslin
gerd, maar liepen slechts wat schaaf
wonden en lichte kneuzingen op.
Motor en auto werden vrij zwaar
beschadigd afgevoerd.
De Stichting Werkgroep Noordzee en
het Contact Milieubescherming Noord-
Holland hebben bij de Raad van State
beroep aangetekend tegen de beschik
king van minister Van Aardenne [Eco
nomische zaken) om een tweetal olie
maatschappijen een vergunning te ver
lenen voor het winnen van aardolie in
blok Q1, 40 kilometer ten westen van
Texel.
Het is de eerste maal dat voor het
Nederlandse deel van de Noordzee een
dergelijke vergunning is verleend.
De Werkgroep Noordzee is van
mening dat het winnen van olie een
groot gevaar voor het milieu oplevert,
met name wanneer het zo dicht onder
de kust gebeurt. Dan is de kans immers
zeer groot dat in het geval van een
calamiteit (een spuiter bijvoorbeeld)
grote hoeveelheden olie op het strand
terechtkomen. Daarnaast zou de olie de
Waddenzee zeer ernstig kunnen aan
tasten.
Het gevaar van een calamiteit is
aanzienlijk omdat de winningslocatie
zich in een druk scheepvaartgebied
Woensdagwestern 'Cry for me Billy'.
Billy (Cliff Spots) rijdt een klein dorp
binnen waar een peloton van de V.S.
Cavalerie een groep Indiaanse vluchte
lingen bewaakt. De cavalerie behandelt
de Indianen slecht door ze geen water te
geven. Billy wordt woest als hij dit ziet
maakt de sergeant van het peloton
furieus door de Indianen het water te
geven dat ze nodig hebben. De groep
Indianen wordt later afgeslacht tijdens
een poging om te ontsnappen en Billy,
die woedend is, verwondt de plaatselijke
smid ernstig, als deze een poging doet
om één van de gewonde Indianen te
doden. Een jong Indiaans meisje lukt het
om te ontsnappen en rent naakt de
bossen in. Later probeert het meisje
Billy te doden onder zijn paard, maar hij
slaagt erin haar te ontwapenen. Dan
geeft hij haar zijn deken als bescherming.
Aanvankelijk is het meisje doodsbang
voor Billy, maar langzamerhand begint
ze zijn hulp te waarderen. Als ze in een
meertje zwemmen waar ze zich velilig
voelen, worden ze ontdekt door de
bevindt. Het grote aantal scheepsbe-
wegingen in dit gebied heeft al geleid tot
het instellen van het verkeersscheidings-
stelsel Texel.
Eerder dit jaar, kort nadat de win
ningsvergunning was aangevraagd,
maakte de Werkgroep Noordzee haar'
bezwaren aan minister Van Aardenne'
kenbaar. De minister heeft deze be
zwaren naast zich neergelegd. Naar zijn
mening zijn sinds het verlenen van de
opsporingsvergunning (maart 1968) de
omstandigheden niet zodanig ver
anderd, dat het verlenen van een win
ningsvergunning het algemeen belang
zou schaden. Dit is volgens de Mijnwet
Continentaal Plat de enige grond waar
op de minister een winningsvergunning
kan weigeren.
De Werkgroep Noordzee bestrijdt dit.
In de afgelopen twaalf jaar is het
scheepvaartverkeer in blok Q1 sterk
toegenomen en voorts is de vervuiling
van de Noordzee en de Waddenzee
sinds 1968 sterk toegenomen.
8ACVCN V*N LEZERS BUTEN VER4WTWOORDEUJKMEO NAN 0£ RED** TC
soldaten. Wanneer Billy probeert om
het meisje te vededigen, wordt hij in
elkaar geslagen en in z'n schouder
geschoten. Dan wordt hij vastgebonden
aan een boomstronk en is gedwongen
toe te kijken als het meisje door het
peloton verkracht wordt. Eén van de
jongere soldaten bevrijdt het meisje voor
ze vertrekken. Nadat ze Billy heeft
losgemaakt, pleegt het meisje zelf
moord, overspoeld door gevoelens van
schaamte en vernedering. Billy is hele
maal overstuur door haar plotselinge
dood. Nadat hij het meisje begraven
heeft, gaat Billy weg om haar dood te
wrkene. Na lange tijd stuit hij 's nachts
op het peloton, waar iedereen slaapt. Hij
wekt ze door een schot in de lucht. De
sergeant probeert weg te komen, maar
Billy daagt de soldaten uit. En met een
onvoorstelbare snelheid schiet hij ieder
een dood. Gewond, verbijsterd en alles
behalve dood, keert Billy terug naar het
stadje. Als hij de toestand weer in de
hand heeft wordt hij gewaarschuwd
door iemand dat zijn impulsiviteit nog
eens zijn dood zal worden. Billy schijnt
dit wel in te zien, maar blijft achteloos.
Als hij de saloon uitwandelt, wordt hij
op slag gedood door de smid.
Aangaande de demonstratie voor een
goedkoop jaarabonnement Texel-Den
Helder v.v., vernamen wij uit de Texe
laar van 8 juli j.l. dat volgens burge
meester Engelvaart heel Texel una
niem voor het goedkope abonnement
is. Volgens ons echter demonstreerde
er maar 3% van de Texelse bevolking
en durven wij te beweren dat zeker
50% van ieder normaal denkende
Texelaar het er niet mee eens is.
Iedere ondernemer, maar ook iedere
werknemer weet tenslotte dat arbeid
betaald moet worden. TESO als
Texelse onderneming valt daar echt
niet buiten. Wij vragen ons af waar
deze aktievoerders inclusief onze bur
gemeester het recht vandaan halen om
iedere Texelaar over één kam te sche
ren.
Want het is tenslotte niets anders
dan willen parasiteren op de portemon
nee van een onderneming of van de
staat.
Gaat men straks ook vragen om vrij
vervoer van de busdiensten op Texel en
verder van Den Helder naar iedere
gewenste bestemming?
Als iemand waar dan ook in
Nederland zich wil laten vervoeren per
bus, trein of wat dan ook, moet hij
toch ook het tarief betalen?
Weten deze aktievoerders wel dat de
TESO een onderneming is van Texe
laars vóór Texelaars, en dat men in het
verleden de baten liet terugvloeien naar
het eiland (aanleg fietspaden, zieken-
vervoer enz.).
En ook nu nog heeft de Texelaar vele
voordelen bij deze vervoersonderne
ming in vergelijking bij niet-Texelaars.
De scholieren, waartoe zeker 50% van
de demonstranten behoorden, krijgen
vrij vervoer naar scholen in Den Helder.
Wat blijft dus over: de gemiddelde
Texelaar van onze 14.000 inwoners,
die misschien gemiddeld 25 30 maal
per jaar voor een retour Texel-Den
Helder in aanmerking komt. Kosten
7100,— per persoon.
Is het de mensen dat niet waard om
op zo'n mooi eiland als het onze te
mogen wonen?
H. v.d. Ster, Den Burg
A. v.d. Ster, 't Horntje
r
FEUILLETON
door Tom Lodewijk
22. „Nee maar we moeten toch
het walletje bij 't schuurtje houden. Ik
hoor allerlei rare dingen. Ik hoor dat er
heel wat meisjes zijn die ook zoals ze dat
noemen, interesse hebben voor de
muziek. Jawel, m'n pet! Interesse voor
het sterke geslacht, bedoel je. Pronk-
lopen in een pakje, net als die Ameri
kaanse grieten, die hoe-heten-ze-ook-
weer?"
„Majorettes", vulde Gerard aan.
„Nou, moeten we die gekheid hier
ebben?"
Gerard Markman zuchtte.
Ook hij had alles graag bij het oude
gelaten, maar het leek hem dat hij de
nieuwe tijd op de deur hoorde klopen.
Hij was ouder dan Cuvelier, maar hij was
nooit, zoals deze, conservatief geweest.
Hij had zijn ogen goed de kost gegeven
jdens het concours. Hij had wel heel
duidelijk een nieuw element geconsta-
erd, het show-elementl
Hij had de Belgen op zien komen met
irompetters met vaantjes, zoals vroeger
bij de rijdende artillerie. Hij had de
drumband van de Amerikanen gezien
met de acrobatische majorettes met hun
halfhoge laarsjes, kleurige manteltjes en
tamboersstokken. Hij had gezien hoe de
Fransen met één zwaai, die de hoorns
deed schitteren als één bliksemflits, de
jachthoorns aan de mond brachten. Hij
had tamboers gezien met pantervellen,
tamboers met diepe trommen en witte
leren schootsvellen mensen had hij
gedacht met een flits van inzicht, wat zit
hier voor handige zakenmensen een
goede boterham in!
Moest de honderdjarige harmonie
Eensgezindheid van Vreehorst hiertoe
uitgroeien?
Hij kon de afkeer van Cuvelier niet
alleen best begrijpen, hij deelde die.
Gerard Markman had altijd een innerlijke
afkeer gehad van alle show. Het ging
hem om de kwaliteit. Die uniformen,
nou ja. Het stond keurig. Maar hij gaf de
voorkeur aan een korps in een burger
pakje dat zuiver en virtuoos speelde,
boven een showkorps dat er met de pet
naar gooide en alleen op uiterlijk effect
bedacht was. En als hij dan dacht aan de
swingmuziek van die Amerikanen
dan hoorde hij honderd maal liever zijn
eigen harmonie de Faust-suite uitvoe
ren I
Hij legde een vier tegen een blank en
Cuvelier glimlachte wat verdrietig.
„Jij bent ook in de bonen", zei hij.
„Een onheilsprofeet die gelijk krijgt,
dat is ook geen plezierig schouwspel",
mopperde Gerard.
„Dus jij vreest ook dat ik gelijk krijg".
Gerard veegde met één streek de
stenen opzij. Hij had geen lust meer in
het spel.
„Niet zolang ik nog iets te zeggen
heb", zei hij opstaande. „Jij en ik zijn
gelukkig niet de enigen die er zo over
denken".
Nee, dat was ook zo, maar er waren
er heel wat die er anders over dachten
en wanneer Gerard gehoord had wat
Jaap Baars en Arie Smits die avond op
Jaaps kamer met elkaar verhandelden
dan was hij nog minder rustig naar huis
gestapt.
„Je houdt dat niet tegen", zei Arie
beslist. „Met alle respect voor de
ouderen in onze club, maar wanneer we
deze gelegenheid niet aangrijpen, gaat
de harmonie straks ten onder aan
seniliteit".
„Kom kom", glimlachte Jaap.
„Kijk er es hier, het grote probleem is
voor mij altijd geweest, en voor jou ook,
dat weet ik: hoe krijgen wij fris bloed in
onze harmonie. We hebben dat con
cours niet alleen maar opgezet om es
een fuif te hebben. Wij hebben willen
laten zien dat onze harmonie nog
springlevend is. We hebben een hele
stap vooruit gedaan met die uniformen.
Daar wilden ze eerst ook niet aan, en nu
had je Cuvelier eens moeten zien stap
pen. Hij liep van grozigheid naast z'n
schoenen".
Jaap lachte, hij had het ook gezien,
en bovendien wist hij van de foto
„Jaap, ze zullen zich verzetten, maar
als wij doorzetten gaan ze mee".
„Ik weet het nog niet", weifelde
Jaap.
„En anders gaan ze niet mee", riep
Arie strijdlustig, „dan trekken ze er
maar uit. We kunnen de harmonie niet
aan een stel ouwe sokken ophangen".
„Nou nou", kalmeerde Jaap.
„Ach nou ja ik draaf weer door.
Ik begrijp wel dat ik dit niet mag zeggen.
Jouw aanstaande schoonvader zou ik
geen ouwe sok willen noemen, al is ie de
zeventig gepasseerd. Maar zeg nou es
eerlijk, Jaap, moesten zulke mensen
niet gaan begrijpen dat het hun tijd werd
om es op te krassen?"
„Ik zou het Markman niet graag
zeggen".
„Nee, ik ook niet. Dat is het juist. Je
mag die lui, en ze hebben ontzettend
veel gedaan, tientallen jaren. Maar ze
blijven ook maar zitten. En ze houden de
vooruitgang tegen".
„Ben je er zo zeker van dat het
rondom vooruitgang is?"
„Nee. We zullen er verdaaid op
moeten letten dat de kwaliteit er niet
onder lijdt. Maar er waait een nieuwe
wind, Jaap, in de muziekwereld. Dat
weet jij net zo goed als ik. Op het
ogenblik hebben wij die wind mee. Er
staan tientallen jongelui te trappelen van
ongeduld, om mee te mogen doen".
„Ja, als tamboer of majorette. De
grieten beginnen ook al".
„Laat ze beginnen als tamboer. Als ze
twintig zijn schakelen ze over naar de
piston of de trombone. Hoe meer
mensen hier in Vreehorst bij de harmo
nie betrokken zijn, hoe beter. Ik zeg je
dat Drogenaar de kruidenier nog nooit
éne cent voor de harmonie heeft over
gehad maar als zijn zoontje in een mooi
pakje trommelt bij de harmonie, dan
leeft en sterft papa ook voor de harmo
nie. Door de kinderen tot de ouders. En
wie de jeugd heeft, heeft de toekomstl"
„Mensen, wat een preek!" lachte
Jaap, maar hij was niet op zijn gemak.
Want hij wist dat Arie gelijk had, en hij
voorzag moeilijkheden. Grote moeilijk
heden.
Bij speciaal besluit van de leden
vergadering was Jaap Baars benoemd
tot concours-secretaris van de Harmo
nie. Hij was het eerste bestuurslid dat
niet actief meespeelde. Zijn taak was
het, ieder optreden van de harmonie
naar buiten voor te bereiden en te
regelen. Ze waren maar wat blij, dat hij
die taak op zich wilde nemen, er zat
tegenwoordig heel wat aan vast.
Hij zat er over te dubben.
Welke koers moest hij volgen?
Zijn positie was niet zo sterk. Welis
waar werden zijn prestaties algemeen
gewaardeerd, maar in zekere zin was hij
een buitenstaander.
En danin deze ontwikkeling zou
Markman betrokken worden. Hij mocht
zijn aanstaande schoonvader graag,
vond hem een vent uit één stuk. Hij wist
dat de harmonie voor Markman in deze
late levensjaren dat leven ook vulde.
Neem hem de harmonie af, zo dacht hij,
en je degradeert hem tot een oud
mannetje dat bij goed weer een bankje
in 't park kan gaan uitzoeken; dat wilde
hij Markman niet aandoen, en ook Sita
niet.
Anderzijds zag hij een conservatieve
koers als rampzalig. De harmonie zou op
deze wijze een soort relikwie worden.
Een korps van oudere heren, dat iets
heel goeds presteerde, maar langzamer
hand tot verdwijnen gedoemd was
omdat er geen nieuw bloed meer
inkwam. Als een paar van die stukrijders
als Markman en Cuvelier er niet meer
waren, wie zou dan de zaak leiden?
En dan had hij nog de geheime vrees,
dat een paar hardlopers, wanneer ze
hun zin niet kregen, zouden gaan
proberen een eigen korps op te richten,
een drumband misschien, die vooral de
jongeren zou trekken en het levensbloed
van de harmonie aftappen. Daarvoor
was Vreehorst te klein, daarvoor was de
reputatie van de harmonie te goed. Dat
mocht niet gebeuren.
(wordt vervolgd)
