Grondtransacties
voor het Krimbos
museumweekend
Strandpaviljoens
Voordelig bezoek
VERVOLG VAN PAG.l
VERVOLG VAN PAG.l
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
beter bekend als de Texelfilm'. Net als
het museum moest deze door TESO
bekostigde film dienstbaar worden ge
maakt aan het toerisme. Het waren
vooral de vogelliefhebbers die men voor
het eiland wilde winnen. In de oude
Texelfilm kwamen dan ook veel unieke
vogelopnamen voor, gemaakt door Nol
Binsbergen wiens naam ook in de film
(als gevolg van een confict dat hij met
Van der Horst kreeg) niet is vermeld.
Van der Horst was museumdirecteur
als bijbaantje. Als assistent beschikte hij
over de toen 21-jarige Gerrit Jan de
Haan die afkomstig was uit Wormerveer
en in de praktijk al spoedig met de
algehele museumleiding was belast. In
1949 volgde hij Van der Horst op als
directeur.
De dertig jaren in 'Waldfrieden' was
één ononderbroken periode van pionie
ren en improviseren. Het houten ge
bouw werd ontelbare keren veranderd
en uitgebreid vooral onder druk van de
sterk wassende stroom bezoekers. Op
heel wat dagen in het seizoen kon je
over de hoofden lopen. Ondanks de
primitieve entourage (misschien wel
juist daarom) was het museum als
publiektrekker een onbetwist succes.
Lang voordat naar de huidige plek kon
worden verhuisd werd een bezoekers
aantal van 100.000 bereikt. Landelijke
bekendheid kreeg het museum vooral
door de zeehonden, die er werden
opgevangen en grootgebracht. Ontel
baar veel kranten en weekbladen wijd
den er reportages aan, veelal met me
vrouw A. de Haan-Langeveld als mid
delpunt, Zij maakte naam als de zee
hondenmoeder, een positie die nu over
genomen lijkt te zijn door Lenie van .t
Hart van het zeehondenopvangcentrum
Pieterburen. De jonge zeehondjes met
hun ontwapenende ogen kostten heel
wat geld, maar dat werd ruimschoots
goedgemaakt door de aantallen bezoe
kers die speciaal voor deze dieren
kwamen. Dat is nog steeds het geval.
Ook in het Natuurrecreatiecentrum
wordt het gros van de bezoekers vooral
getrokken door de zeehonden en niet
door de natuureducatie waarvoor het
centrum in de eerste plaats is bedoeld.
Wolkerseffect
Ook de nu op Texel woonachtige
schrijver Jan Wolkers heeft een flinke
bijdrage geleverd aan de faam van de
zeehondjes van het museum. Toen
Wolkers in 1972 een tijdlang eenzaam
verbleef op Rottumerplaat vond hij
daar een jong zeehondje dat hij per
luchtmachthelicopter naar Texel liet
brengen. Later kwam Wolkers in het
museum kijken hoe de jonge rob, die hij
naar zijn vrouw Karina had genoemd,
het maakte. En Wolkers was ook weer
van de partij toen de rob Karina enkele
jaren later zelf een jong kreeg. De
publiciteit die het opleverde veroorzaak
te een sprong in het aantal museum
bezoekers tot ver over de 100.000. Een
heel verschil met bijv. 1947 toen 8000
bezoekers werden geteld.
Een hele verandering maakte ook het
personeelsbestand door. Jarenlang de
den Gerrit de Haan en zijn vrouw het
practisch alleen, met alleen in de zomer
wat extra hulp. Thans heeft de Stichting
Texels Museum 14 vaste krachten in
dienst. TESO en VW spelen al lang
geen rol meer bij de instandhouding van
de collectie. De grootste geldgever is nu
Resumerend beheerst publiekrecht de
verhouding tussen gemeente en Staats
bosbeheer en privaatrecht de overeen
komst tussen de gemeente en de strand-
exploitanten. Op de overeenkomst tus
sen de gemeente en de strandexploi-
tanten is dus het burgerlijk wetboek van
toepassing. Over overeenkomsten staat
in het burgerlijk wetboek dat de over
eenkomsten niet alleen verbinden tot
hetgeen daarbij met zoveel woorden is
bepaald maar dat ook een verbinding tot
stand komt tot al hetgeen dat naar de aard
van die overeenkomst wordt gevorderd
door de billijkheid, het gebruik of de wet.
Daarnaast moeten de overeenkomsten te
goeder trouw worden uitgevoerd De
bepalingen in het burgerlijk wetboek
bieden volgens de advocaat de gemeente
niet de mogelijkheid om bij een burgerlijke
rechter ontruiming van de strandgedeel-
ten te vorderen. „Laat staan dat u als
gemeente zelf die ontruiming tot stand
zou mogen brengen, nu mijn cliënten
weigeren aan uw aanschrijving gehoor te
geven". Volgens de gemeentewet moet
de raad beslissen of door de gemeente
een geding wordt gevoerd. Wegens het
privaatrechtelijke karakter van de over
eenkomst staat de gemeente slechts de
gang naarde burgerlijke rechter open. De
advocaat noemt het gemeentelijk stand
punt tot ontruiming onhoudbaar en somt
daarvoor een aantal, al eerder aan de orde
gekomen argumenten op.
Rechtsongelijkheid
„Het is kennelijk gebruik geweest tot
heden", schrijft hij, „dat strandexploi-
tanten hunpaviljoens in de winter moch
ten laten staan ook al luidden de schrifte
lijke overeenkomsten met de gemeente
en vroeger met Staatsbosbeheer anders.
Staatsbosbeheer heeft zelf indertijd een
zodanige situatie gecreëerd, dat de
gemeentekennelijk bij onderhandelingen
in 1978 reeds met die rijksdienst heeft
vastgesteld dat bepaalde paviljoens op
grond van historische rechten niet ge
noodzaakt konden worden tot ontrui
ming. Staatbosbeheer heeft derhalve een
gebruik toegestaan waarin het over
winteren kennelijk als bestendig beding
der overeenkomst gold. Toen de ge
meente in 1976 het beheer overnam heeft
de gemeente dat bestendig beding,
althans dat gebruik, ook gerespecteerd
en laten voorbestaan. Pas onder druk van
Staatsbosbeheer (krachtens welke be
voegdheid?) heeft de gemeente zich van
de wijs laten brengen en is met het
negeren van de civielrechtelijke verplich
tingen harerzijds jegens de exploitanten,
haar contractpartners, aanschrijvingen
tot ontruiming gaan doen. Dit heeft geleid
tot een hoge mate van onaanvaarbare
het ministerie van CRM. De entree
gelden die de bezoekers betalen zijn bij
lange na niet toereikend om de kosten te
dekken.
De grootschaligheid van thans is er
waarschijnlijk de oorzaak van dat het
Texelse publiek zich minder sterk met
het museum verbonden voelt dan vroe
ger. Het is een instituut geworden. Nog
steeds is er echter de Texelse Museum
vereniging die zich vooral verdienstelijk
heeft gemaakt door het uitgeven van
boeken op natuurhistorisch en aanver
want gebied.
Het prille begin. De vitrines van de natuurhistorische collectie in het 'glazen paleis' in Den
Burg.
rechtsongelijkheid waarop de getroffen
exploitanten zich met recht en reden
kunnen beroepen.
Onredelijk
In de ruim tien kantjes tellende brief
noemt de advocaat de aanschrijvingen
tot ontruiming onredelijk. De gemeente
gaat volgens hem voorbij aan de grote op
het spel staande belangen. Behoudensde
belangen van de strandexploitanten gaat
het hiet immers ook om gemeente
belangen De strandexploitanten zullen
diep in de beurs moeten tasten voor
afbraak, transport, opslag en werderop-
bouw. Op grond van wettelijke voor
schriften, zoals de drank en horecawet,
bouwverorderingen en dergelijke heb
ben de exploitanten in de loop der jaren op
aanwijzing van de gemeente kostbare
voorzieningen getroffen in de paviljoens.
Er moesten brandwerende materialen
komen, op grond van hygiëne dienden
septic tanks te worden ingegraven en de
gemeente zorgde voor de waterleiding
Verder werden dure installaties voor
eigen electriciteitsvoorziening geïnstal
leerd, terwijl ook aan de stevigheid van
de paviljoens werd geknutseld. Door dit
alles kregen de bouwwerken een semi
permanent karakter 'dat aan de veiligheid
en de gezondheid van allen die er komen
ten gunste strekt'. Afbraak, transport en
wederopbouw zullen aan de paviljoens
zeer enstige schade berokkenen en de
exploitanten voor zeer hoge extra uit
gaven stellen. Daarnaast missen de ex
ploitanten de inkomsten, die zij thans na
winter- en voorseizoen hebben uit hun
paviljoens. Van gemeentewege wordt
met steun van de VVV krachtig gestreefd
naar spreiding van het toeristische be
zoek. De strandpaviljoens met hun voor
zieningen gedurende weekends en tus
sentijdse vakanties hebben op dat punt
een duideljik bevorderende taak. In de
komende kerstvakanties zullen ongetwij
feld zeer vele bezoekers gebruik maken
van de faciliteiten van de strandpaviljoens
die niet meer aanwezig zouden zijn als de
aanschrijving van gemeentewege waren
opgevolgd", aldus nog steeds mr. Boek-
hoff.
In het schrijven staat voorts te lezen dat
de kosten voor het afbreken en weer
opbouwen op ongeveer ƒ15.000,— per
paviljoen moeten worden begroot, waar
in dan nog niet eens het gemis aan inkom
sten is begrepen. Op grond van dit cijfer
noemt de advocaat het voortzetten van
de exploitatie onmogelijk. De uitgeran
geerde exploitanten zullen volgens de
brief een beroep moeten doen op de
Algemene Bijstandswet. „In deze tijd van
werkloosheid en economische neergang
lijkt mij dat nu typisch geen situatie die de
overheid op enigerlei wijze moet gaan
bevorderen. Zo'n situatie is volstrekt
De musea die vallen onder de Stichting Texels Museum
NRCoudheidskamer, scheepvaartmuseum en maritiem
museumzijn betrokken bij de nationale actie om het bezoek
aan de musea te bevorderen, georganiseerd door de
Nederlandse Museumvereniging. Ingaande 11 december a.s.
kunnen in de postkantoren en in de deelnemende musea
kaarten en zegels worden gekocht, waardoor het vooral voor
de jeugd zeer voordelig wordt om de ca 170 deelnemende
musea te bekijken.
Wie van deze actie gebruik wil
maken moet zich voorzien van een
museumkaart waarop een zegel
wordt geplakt. Deze zegel kost voor
personen van 4-25 jaar 73, Kaart
met zegel geven gedurende een
heel jaar recht op vrije toegang
voor alle deelnemende musea dus
ook voor Natuurrecreariecentrum,
scheepvaartmuseum, oudheids
kamer en maritiemljutterslmuseum.
Personen van 25 jaar en ouder
betalen voor het zegel 715,
Blijvend
Het is duidelijk dat de kosten van
het zegel er al na enkele museum-
bezoeken uit zijn. Het is de
bedoeling dat de actie een blijvend
kamer en maritiemljutterslmuseum.
opnieuw een zegel worden ge
kocht. Met name in het Natuur
recreatiecentrum zal actief met het
nieuwe systeem worden gewerkt,
leder die voortaan om een kaartje
komt krijgt de museumkaart met
het stempel aangeboden. Natuur
lijk blijft het ook mogelijk een
gewoon kaartje voor éénmalige toe
gang te kopen.
Derving
Wat betreft de inkomsten van het
Natuurrecreatiecentrum en de an
dere deelnemende musea, ontstaat
door het nieuwe systeem wel grote
onzekerheid. Verwacht wordt dat de
Texelaars die van deze mogelijkheid
gebruik maken geen grote inkom
stenderving zullen veroorzaken.
Maar als het systeem landelijk een
succes wordt, mag worden aange
nomen dat veel toeristen zich straks
ook met een (reeds thuis gekochte)
zegel en kaart in de Texelse musea
zullen aandienen en dan gratis
toegang krijgen. Het ministerie van
CRM zal aan het eind van het jaar
dus flink over de brug moeten
komen om dit verlies te compense
ren.
In verband met de invoering van
de landelijke museumkaart is ver
andering gebracht in de entree
regeling voor leden van de Texels
Museumvereniging. Die hebben
voortaan gratis toegang op vertoon
van de lidmaatschapskaart. Tevens
hebben de leden van 25 jaar en
ouder recht op de museumkaart
voor half geld, dus voor 77,50.
waorVrTaats
seboorwdalum /yt*- 7
NEDERLANDSE MUSEUMVERENIGING
Wierdijk 18. 1601 LA Enkhuizen Tel 02280-5692
Deze kaart geeft gedurende 1981 recht op vrije
toegang tot ongeveer 1 70 musea in Nederland
indien de kaart is voorzien van een jaarzegel
In de kolom neest de legel de leetbidsgrocpen weeno# u niet be
hoort, doorhalen Leeh.|dtotenmel25|ear (-26) 13.- Houden ven
«♦n6S*p«»(85*> 17.50 Ouder den^S (eer 126*1 f 16.-
Oe zegels zgn verknigbear t»i alle postkantoren en postagentschap
pen én b'i de hieronder vermeide musea
itgratrstoegangopvi
i INBrl Oudheid
i Bergen op 2oom G'
Orakel Sku I
i.ndg M
Brode
um Pjie.shot Lot
Openluchtmusea
Gemeen
emuseun
Bol svv,
thpiifmuieum Oo La
Bisvchoopcliik Mus
Langendij* Bn.rkrh Oen Burg Oudh»,rtVam«r Crvquius
CruQu, js E«po Culemborg Museum 0» fonlcvn Cuyk
ArncrAumuimipiNoHpdontl OoHt Ri,ksrnuscum MM)S,W(J)b'''1 van
klferivn Volkc' VuO-hq MutnutmNuv-.i"! J' Denekemp M.rv.-.i'
NaluruDoccI Onuzne Gcmoenie"iii».iiriO« W»qci Oeventer
Museum De One Hjr.ngen Museum On Waiui Musr-um voor
M« cfen.sch Spea' i< d Doesburg Museum Dn Ruodc Toorrn
Dukkum Streekmuseum Het Adm.i.ii,|e,p,ii.,.-, Doorn Hu.Doom
Dord
,1 Elsloo Streek
Sl-v-i Wtiogn
xlkamer Do Hondsrn,
«museum Enuch
Twents Gelders Te
'5 E'l Ferwoude A
Zo ziet de museumkaart er uit Rechts
boven het Jaarzegel.
strijdig met alle erkende doelen van
overheisbeleid".
Bestemmingsplan
Vervolgens komt Boekhoff terug op de
rol van de gemeente als contractpartner.
Men kan deze instelling niet zien als een
puur privaatrechtelijk lichaam. Door de
civielrechtelijke contracten ontbeert de
gemeente het recht van politiedwang,
maar de gemeente blijft natuurlijk over
heidslichaam. Juist uit dien hoofde vindt
de advocaat het opmerkelijk dat krach
tens de bestemmingsplannen van ge
meentewege geen enkel bezwaar bestaat
tegen de ononderbroken aanwezigheid
van strandpaviljoens op de meeste
plaatsen waar ze nu al aanwezig zijn. Ook
in de door de gemeente afgegeven
bouwvergunningen staat nergens dat de
constructie zodanig moet zijn dat de
paviljoens eenvoudig uit elkaar gehaald
en weer in elkaar gezet moeten kunnen
worden. De gemeente heeft bij het na
streven van de overheidstaken op geen
enkele manier gebruik gemaakt van haar
bevoegdheden om het tijdelijke karakter
van de paviljoens te onderstrepen. Daar
door zijn verwachtingen en vertrouwens
gewekt die nog eens zijn bevestigd door
het nooit optreden tegen het permanent
blijven staan van de paviljoens. Een
pikant detail noemt de advocaat het dat
van de zijde van Staatsbosbeheer nooit
protest is aangetekend tegen de wijze
waarop de paviljoens hun permanente
karakter kregen. Op andere punten had
Staatsbosbeheer wel eens iets op het be
stemmingsplan aan te merken.
Het feit dat de gemeente met de
exploitanten civielrechterlijke overeen
komsten heeft gesloten verhindert vol
gens de advocaat niet dat in deze kwestie
de rechter zal kijken of de gemeente zich
schuldig maaktaan onbehoorlijk bestuur.
Met name zorgvuldigheid ten opzichte
van de strandexploitanten, rechtsgelijk
heid ten aanzien van de exploitanten van
wie enkele wel en andere niet mogen
blijven staan en redelijkheid en even
wichtige afweging van middel en doel,
zullen hier een rol spelen.
Vraagtekens zet Boekhoff bij het feit
dat Staatsbosbeheer de gemeente nu iets
wil laten doen dat het zelf nooit deed toen
het de touwtjes nog in handen had. Ook
werd niet op ontruiming aangedrongen
toen het beheer in 1976 werd overgedaan
aan de gemeente. „Ik krijg eerlijk gezegd
de indruk, dat de gemeente zich voor een
karretje van Staatsbosbeheer heeft laten
spannen, zonder dat duidelijk is welk
belang Staatbosbeheer bij de ontruiming
van de stranden heeft terwijl die dienst in
het verleden zelf permanente aanwe
zigheid van de strandpaviljoens heeft
toegestaan. Het belang van de gemeente
bij de gevraagde ontruimina is aeen
eigenbelang maar een belang dat uit
sluitend stoelt en gelijk is met het belang
van Staatsbosbeheer. Maar het belang
dat Staatsbosbeheer bij de gevraagde
ontruiming heeft is mij volstrekt ondui
delijk, met name als we in aanmerking
nemen dat twee andere rijksdiensten als
representanten van de Staat (namelijk de
Dienst der Domeinen en Rijkswaterstaat)
geen bezwaar hebben tegen de voortdu
rende aanwezigheid van de paviljoens,
ook gedurende de wintermaanden.
Rijkswaterstaat blijkt het zelfs uit oog
puntvan technisch beheer van strand- en
zeewering gunstiger te vinden dat de
paviljoens niet worden verwijderd, staat
in de brief waarna de advocaat nog eens
terugkomt op de gemeentelijke belangen
zoals het bevorderen van toerisme, gelijk
soortig en eenhoofdig strandbeheer en
het economische welzijn van de betrok
ken exploitanten. Daartegenover staat
dan alleen maar 'het nog niet verklaarde
belang dat Staatrbosbeheer ineens bij de
gevraagde ontruiming zou hebben'. In
het geval dat Staatsbosbeheer een
belang kan aantonen bij het ontruimen
van de paviljoens is volgens de advocaat
de gang naar de burgerlijke rechter de
enige manier om dit van de gemeente
gedaan te krijgen. „Ik ben er echter van
overtuigd dat Staatsbosbeheer daartoe
niet in staat is, gelet op de voorge
schiedenis, de huidige situatie, de positie
van de gemeente en de van gemeente
wege na te streven belangen. Zulks dan
nog afgezien van de bevoegdheid van
Staatsbosbeheer welke dienst naar mijn
Voor de realisering van het Krim
bos moet de gemeenteraad in de
vergadering van volgende week
dinsdag een aantal grondverkopen
en -aankopen goedkeuren. Deze
grondtransacties zijn nodig om één
stuk grond, van 75 hectare tussen de
Krimweg en de Vuurtorenweg, te
krijgen. B. en W. zullen de raad voor
stellen om totaal 14 ha te verkopen
voor een bedrag van ongeveer vier
ton. De gemeente wil twaalf hectare
grond aankopen en daar is een
bedrag van ruim zes ton mee ge
moeid. Dit bedrag is hoger omdat er
in enkele aankoopbedragen een ver
goeding voor inkomstenverlies door
grondverkoop is inbegrepen. Ook
wordt er grond geruild. De gemeente
geeft bijna 26 ha weg en krijgt daar
voor op een andere plaats bijna 14
ha terug, met „een financiële toe
gift" van 7481.290,—. Deze grond
transacties zijn onderdeel van een
heel scala van verkopen, aankopen
en ruilingen die de afgelopen jaren
tot stand zijn gekomen. Als de ge-
eenteraad akkoord gaat met boven
staande dan verwacht het college
binnen redelijk korte termijn met de
aanleg van het recreatiebos te kun
nen beginnen, al moeten er nog
enkele stukken grond gekocht wor
den.
De aanleg en het beheer van het bos
zullen door Staatsbosbeheer uitgevoerd
worden. In overleg met CRM en
Staatsbosbeheer werd besloten dat de
laatste de gemeentegrond die nodig is
voor het bosplan overneemt voor de
mening zeer gerede kans loopt door de
burgerlijke rechter niet in enigerlei vor
dering op dit stuk tegen de gemeente te
worden ontvangen, omdat Staatsbosbe
heer terzake onbevoegd moet worden
geacht", schrijft Boekhoff.
Obscuur
Hij concludeert dat de gemeente zijn
eigen takenpakket heeft en dat de
gemeente zich niet door Staatbosbeheer
moet laten misbruiken of laten afleiden
van de eigen gemeentelijke taken. „Ik
herhaal dat het belang van Staatsbos
beheer bij de gevraagde ontruiming vol
strekt onduidelijk, zo niet obscuur is",
staat in de brief.
Mr. Boekhoff verzet zich tegen uit
latingen van een vertegenwoordiger van
Staatsbosbeheer in een dagblaspubli-
catie. Hij schrijft deze man onzindelijke
argumenten toe: „Immers, de stelling dat
de betrokken functionaris wel een strand-
exploitant kent, die een tweede woning
heeft, zodat het alle strandexploitanten in
financiëel opzicht kennelijk erg goed
gaat, en hun economische bezwaren
tegen afbraak van de paviljoens geen
stand kunnen houden, lijkt nergens naar.
Ik ken ook wel functionarissen bij Staats
bosbeheer die een tweede woning heb
ben, maar dat geeft mij niet het recht te
concluderen dat de ambtenaren van
Staatsbosbeheer met minder salaris toe
kunnen, op hoge kosten kunnen worden
gejaagd en gedeelten van de verwachte
inkomsten in een bepaald jaar niet
behoeven te krijgen en in het vervolg
bijvoorbeeld ook geen uitzicht meer op
pensioen zullen hebben, zoals overigens
wel het geval is met de strandexploitanten
die ten koste van hoge investeringen voor
hun eigen oudedagvoorziening moeten
zorgdragen".
Onzuiver en zonder meer irrelevant
noemt Boekhoff opmerkingen van
Staatsbosbeheertegen gemeenteambte
naren als zou de keuringsdienst van
waren andere inrichtingseisen gaan stel
len bij een grotere mate van permanentie
bij de strandpaviljoens. „Staatsbosbe
heer heeft niets te doen met taken van de
Keuringsdienst van Waren en/of de
normen die deze dienst aanlegt in ge
vallen als het onderhavige". Staatsbos
beheer moet volgens de advocaat zijn
eigen handelswijze maar eens beter onder
de loupe nemen.
Wanprestatie
Op grond van alle argumenten con
cludeert Boekhoff dat de strandexploi
tanten er niet over piekeren hun bedoe
ning op eigen kracht op te ruimen. Als de
gemeente zelf tot sloop overgaat is dat
onrechtmatig. Als die weg ingeslagen
zou worden, betekent dat, dat de
gemeente schadeplichtig wordt ten aan
zien van de exploitanten, op grond van
wanprestatie. De gemeente kan volgens
Boekhoff slechts een afwachtende hou
ding aannemenAls Staatsbosbeheer zijn
zin wil doorzetten, dan zal deze dienst een
proces tegen de gemeente aan moeten
spannen. „Het verdere initiatief zal
moeten komen van Staatsbosbeheer.
Want net zomin als de gemeente jegens
Staatsbosbeheer onrechtmatig, althans
onbehoorlijk mag handelen, zomin mag
de gemeente dat jegens de paviljoen-
houders doen". Boekhoff adviseert de
gemeente zijn brief aan Staatsbosbeheer
over te leggen als verklaring voor een
verdere passieve houding. Zelf zal hij de
vrief aan de rechter overleggen als de
gemeente toch tot sloop overgaat.
Verder verzoekt hij de gemeente op de
hoogte te worden gehouden van verdere
ontwikkelingen.
oorspronkelijke gemeente koopsom
met alle bijkomende kosten, waaronder
de rentelasten.
Bij de meeste aankopen en ruilingen
van grond in de Krim waren agrariërs
betrokken. B. en W. stellen dat ze
rekening hebben gehouden met de
wensen van deze groep. Hierbij is ook
een plan van de Stichting Agrarisch
Texel betrokken waarin wordt aangege
ven hoe het bos het beste aangelegd
kan worden. Land dat al enige tijd
geleden is aangekocht en niet als ruil
object dient, maar uitsluitend bedoeld
is als bosgrond, is in de tussenliggende
tijd gratis gebruikt door agrariërs. De
gemeente heeft een vaste prijs gehan
teerd, nl. 73,— per vierkante meter.
Daarnaast is bepaald dat bijkomende
kosten zoals voor een notarisakte,
overdrachts- en omzetbelasting, en der
gelijke voor kosten van de gemeente
komen.
De lijst van grondverkopen begint
bescheiden. B. en W. stellen de raad
voor om 500 m2 grond te verkopen aan
H. T. Kok aan de Krimweg 16 voor de
prijs van 75.000, Met deze grond
kan de heer Kok een inrit maken en een
garage bouwen.
Ruilen
B. en W. willen een aanzienlijk opper
vlakte grond ruilen met de heren A.
Saai en L. Saai. Ruim 25 hectare aan
de Vuurtorenweg ter hoogte van de
„Witte Hoek" wordt eigendom van de
heren Saai. Daarvoor in de plaats krijgt
de gemeente een stuk grond van bijna
14 hectare, naast het fietspad Krim-
vuurtoren. Aangezien de gemeente een
kleiner stuk terug krijgt, moeten A.
Saai en L. Saai bijna vijf ton
„bijbetalen":
De raad moet dinsdag ook beslissen
over de verkoop van acht-en-een-halve
hectare grond aan J. van Heerwaar
den. Het gaat hier om een stuk achter
de „Witte Hoek", en tegen de noorde
lijke duinenrij gelegen. Bij de prijs van
7255.495,— is inbegrepen dat Van
Heerwaarden medegebruik krijgt van
'n pad dat van z'n land naar de Vuurto
renweg loopt. In het verkoopcontract is
opgenomen dat deze weg niet mag
worden verlegd, en ook bepalingen
omtrent onderhoud worden genoemd.
Behalve de te kopen grond van Van
Heerwaarden wordt er naast het
perceel 5 hectare aangeboden aan J.
Th. Boon. Hier zijn dezelfde overpads-
eisen van toepassing. Boon moet
7150.000,— betalen.
Aankopen
De raad zal twee aankopen goed
moeten keuren. Het college stelt voor
om 2 hectare grond te kopen van de
Stichting Perseus" uit Amsterdam.
De grond ligt vlakbij bungalowpark
„De Sluftervallei". Voor de grond moet
de gemeente 7 75.000,— betalen maar
er wordt ook aan de raad gevraagd of
zij 730.000, willen uitgeven omdat er
een waardevermindering voor de overi
ge grond ontstaat. B. en W. vragen
een schadeloosstelling voor „Perseus"
omdat de capaciteit van de bedrijfs
gebouwen was afgestemd op de be
schikbare oppervlakte bedrijfsgrond.
De heer D. J. de Graaf, Krimweg 22,
zal duidelijk financiële schade ondervin
den door grondverkoop aan de
gemeente. B. en W. willen 9Vt hectare
kopen maar dat betekent een drasti
sche inkrimping van het bedrijf van De
Graaf en de gemeente is niet bij machte
vervangende grond aan te bieden. De
Graaf heeft hierdoor een blijvend inko
mensverlies terwijl ook de grond die
overblijft sterk in waarde daalt. Door
„te" weinig agrarische grond is het
bedrijf niet zo rendabel meer. B. en W.
stellen dat deze schadefactoren voor
vergoeding in aanmerking moeten ko
men, evenals de verdere schade die
voortvloeit uit de bedrijfsinkrimping.
Zoals het gedwongen afstoten van vee
en een deel van de bedrijfsinventaris.
De vermogensschade (inclusief de
grondprijs) is door de gemeente gesteld
op ruim drie-en-halve ton. De inko-
mensschade is bijna anderhalve ton.
Aan de raad wordt voorgesteld de
grond daarom voor 7510.389,50 van De
Graaf te kopen.
Duinterrein
Uit het verslag van grondtransacties
blijkt dat de meeste grond is aange
kocht van de erven Jochems. Enkele
aankopen zijn nog niet rond. Een stuk
van 23 hectare agrarische grond, duin
terrein en de boerderij „Veldzicht" is
nog eigendom van de „B.V. Neder
landse Woningfinancierings Maat
schappij" uit Amsterdam. Onderhande
lingen over deze grond zijn nog
gaande. Waarbij duidelijk is dat het hier
om een groot deel van het totale plan
gaat. De grond waar het om gaat is
een strook vanaf Postweg tot Krim
weg, waar de in- en uitgang van de
Krim-recreatiebedrijven geprojecteerd
zijn. Ook moet nog een stuk grond aan
gekocht worden van de heer H. W.
Stark. Het gaat hier om anderhalve
hectare gelegen midden in het toekom
stige bos.
