Groen ZwafGjexeU in het hart- Amateurtje boeide met ouderwetse draak Pachter P. Jongejan eist ontruimen van 'gekraakt' land in kort geding Levi's TER GELEGENHEID VAN 25-JARIG BESTAAN insluiper wederom actief Texelaars voor de balie Zwembadcommissie kreeg 1200 formulieren terug Loslopende schapen Loslopende honden Waalder Sion spoorloos. Geslaagd Oud-burgemeester Rehorst overleden 94e JAARGANG NR. 9555 TEXELSE DINSDAG 24 FEBRUAR11981 COURANT Redactie: Harry de Graaf, Pelikaanweg 75, tel. (02228) 266, Frits Beutick Warmoesstraat 43, Den Burg, tel. (02220) 2208 en Hans Oosterhof, Weverstraat 31, Den Burg. Voor advertenties, abonnementen, etc.: Langeveld De Rooy B.V., Postbus 11, 1790 AA Den Burg, telefoon (02220) 2741. I, Verschijnt dinsdags en vrijdags. Postgiro 652. Abonnementsprijs f13,80 per kwartaal 70 cent incasso; los 55 cent. Bankrelaties: Amro Bank nr. 46.99.17.636 Rabobank nr. 36.25.01.742; NMB nr. 67.34.60.398. De spelers die vrijdagen zaterdagavond het jubileumstuk uitvoerden. Staand van links naar rechts: Arie Kager, Hein Tjepkema, Hetty Beiert en Jo Zoetelief. Zittend: Karin Nauta, Tjitske Luiken en Kees Zoetelief. Ter gelegenheid van het zilveren bestaansjubileum speelde de Waalder toneelvereniging 't Amateurtje vrijdag en zaterdag het stuk „Het Sloofje" van Ys Vissel. Ondanks de feestelijke mijlpaal, was het een ernstig stuk met veel spanning en emotie. Voorzitter Jo Zoetelief legde in zijn begroetingswoord aan het begin van de avond uit dat de vereniging in ieder geval succes wilde hebben op de jubi leumavond en daarom een stuk had ge kozen dat jaren geleden ook met veel succes voor het voetlicht was gebracht. Er zat dus niet veel risico aan. Een succes werd het zeker, hoewel het gebodene bij een deel van het pu bliek anders overkwam dan de bedoe ling was. ,Het Sloofje' is namelijk het schoolvoorbeeld van wat men een 'draak' pleegt te noemen: spanning en ellende genoeg maar het verhaal maakte een nogal gezochte indruk. De tekst was ronduit slecht en verlangde van de spelers het onmogelijke. Vooral in het begin moesten die zo vaak abrubt van stemming veranderen dat een on natuurlijk en verward effect werd be reikt. Persiflage? De soms wat ongelukkige reacties van het publiek vooral tijdens het eerste bedrijf, waren dan ook begrijpelijk. Het leek alsof men het met een persiflage inplaats van een serieus bedoeld stuk had te doen. Tot overmaat van 'ramp' werden we al in de eerste scene's (in hoge mate sfeer- en stemmingbepalend voor de rest van de avond) met een als dorpsarts optredende Kees Zoetelief ge confronteerd. Die acteerde op zijn be kende eigen wijze en het valt niet mee om dan je lachen te houden. Het pleit voor de acteurs dat deze 'crisis' vrij snel werd overwonnen. Met zoveel betrok kenheid en daardoor overtuiging werd de rest van het stuk gebracht, dat haast ieder zich liet meeslepen in de tragiek. Hoofdpersoon in dit drama is Jan Marn, een Hollander die in de Verenigde Staten goede zaken heeft gedaan maar nog altijd zit met een onverwerkt ver leden. Vóór zijn emigratie naar het land van onbegrensde mogelijkheden was hij verloofd met Maaike Boelsma, de doch ter van de rijke molenaar. Deze Maaike draaide voor jaren de gevangenis in nadat zij voor de rechtbank heeft bekend dat zij haar rijke vader met rattengif om het leven heeft gebracht. Jan Marn gelooft niet in de schuld van Maaike en het geeft hem nog meer te denken dat het echtpaar Ties en Gepke Roeks waar hij tijdens zijn verblijf in Ne derland logeert er blijkbaar heel wat voor over heeft om te voorkomen dat de werke heeft om te voorkomen dat de werke lijke toedracht aan het licht komt. Al zeer geruime tijd vóór de ontknoping wordtduidelijkwater isgebeurd. Tiesen Gepke zitten in een complot, dat ver antwoordelijk is, voor de dood van de rijke molenaar. Ze hebben de corres pondentie tussen Jan en zijn verloofde onderschept en er andere brieven voor inplaats gedaan, daarbij geholpen door de op geld beluste Hendrik Bleu die in staat is ieders handschrift natuurge trouw te kopieren... Die vervalste brie ven hebben bewerkstelligd dat Jan er onwetend aan bijdroeg dat de molenaar door de al even onwetende Maaike werd vergiftigd. Het meisje dacht dat zij haar vader een ontwenningsmiddel voor drankzucht toediende. Voor de recht bank nam zij alle schuld op zich uit liefde om te voorkomen dat Jan voor zijn aandeel in de moord op de electrische stoel zou belanden. Zwaar Geen gebrek aan sensatie dus. Er werd van de spelers echter veel verlangd en vooral de hoofdrolspeler Hein Tjep kema als Jan Marn moest een presen tatie van formaat leveren' Hij bracht zijn zeer lange en moeilijke rol vrijwel zonder mankeren en wist door zijn serieuze interpretatie van de rol het soms tot lachen geneigde publiek onder controle te houden. In één opzicht had Tjepkema het makkelijker dan de andere spelers: hij hoefde niet zo vaak van toon te wisselen. Karin Nauta (als Gepke Roeks) moest dat wel herhaaldelijk doen: ze moest geloofwaardig lijken als door trapte intrigante, als gemoedelijke huis vrouw en als vrouw op de versiertoer er daarbij zorgvuldig voor zorgend dat het publiek niet in de war raakte. De slechtheid van deze vrouw moest her haaldelijk blijken en was er door de schrijfster van het stuk zelfs overmatig bovenop gelegd. Karin Nauta acteerde er heftig en zeer verdienstelijk op los. Het kan haar moeilijk worden kwalijk genomen dat de stemmingswisselingen wel wat erg plotseling en daardoor onwaarschijnlijk waren. Sloofje Het draait in het stuk feitelijk om Maaike Boelsma, de molenaarsdochter, die 1!2 jaar inschuldig in het cachot heeft gezeten en door deze ervaring is ver anderd in een schuw sloofje dat gees telijk helemaal aan lager wal is geraakt. In het stuk komt in dat laatste op ver rassend snelle wijze verandering. Niet door maandenlange therapie van een maatschappelijk werker of psychiater, nee het wordt in een paar dagen gefikst door de hartelijke tante Antje Siemeling die op uitstekende wijze gestalte kreeg dankzij de geroutineerde Tjitske Luiken. En Maaike Boelsma werd prima vertolkt door Hetty Beijert. Zowel het schuwe verwaarloosde sloofje als de mooie evenwichtige vrouw die zij na de zorg door tante Antje blijkt te zijn, kwamen uitstekend uit de verf. Hetty Beijert weet veel gevoel in een dergelijke rol te leggen en ontlokt aldus aan menig toe schouwersoog een traan. Jo Zoetelief acteerde als de misdadige Ties Roeks die samen met zijn vrouw de rijke mole naar al zijn geld heeft afgetroggeld en hem toen uit angst voor de gevolgen uit de weg heeft helpen ruimen. Zoetelief speelde enthousiast, maar moet op passen voor overdrijving en het lach wekkende effect dat daaraan verbonden kan zijn. Over Kees Zoetelief zeiden we al dat hij als dokter Freda een rol bracht die niet bepaald op zijn lijf was ge schreven maar waarin hij toch prima zijn best deed. De mimiek van Zoetelief is ook door de beste regisseurs niet zoda nig aan te passen dat deze in een ernstig stuk tot zijn recht komt en dat moet dan ook maar niet worden geprobeerd. Briljant was Arie Kager als oom Hendrik Bleu, de man die moeiteloos ieders handschrift imiteert. Zowel in dronken als in nuchtere uitvoering werd deze figuur door Kager vlekkeloos gestalte gegeven. De regie was in handen van Dien Plaatsman, bij de laatste repetities bijgestaan door Lex Kaper. Elrike van Esschoten was een voor de zaal onhoor bare souffleuse en de grime werd ver zorgd door Jeannette Klaver. Naamloze start In verband met het jubileum ging de uitvoering van zaterdag gepaard met wat feestelijk en officieel vertoon. Voor zitter Jan Zoetelief blikte terug in de geschiedenis van de vereniging. Bij de eerste uitvoering (van het stuk 'Geef mij uw hand') was de vereniging nog naamloos. Om een goede naam te vinden werd een prijsvraag uitgeschre ven. Bertus Heerschap uit Den Burg was inzender van de gekozen naam 't Amateurtje. In tegenstelling tot de ver wachting bleek de vereniging in het kleine dorp De Waal levenskrachtig te zijn. leder jaar werd gespeeld en ieder jaar was er veel publiek. Zoetelief toonde een bel die voortaan wordt ge bruikt om het signaal te geven dat het stuk of een volgend bedrijf begint. De bel was geschonken door een van de trouwste aanhangers van de vereniging, Pieter Jan Kooger. Namens het ge meentebestuur stond wethouder Jook Nauta even stil bij het 25-jarige jubi leum. Hij zei dat de gemeente de ama teuristische kunstbeoefening van harte steunt en hij voegde de daad bij het woord door het aanbieden van een ju bileumsubsidie. Hij voegde er aan toe (lees verder pagina 2) „Niet langer verrekken maar bad overdekken" De enquête die onlangs werd ge houden door de commissie die ijvert voor een overdekt zwembad in Den Burg, heeft 1200 ingevulde formulie ren terug gekregen, wat inhoudt dat ongeveer 4800 mensen hebben gereageerd waaronder ruim 3000 zwemmers. Naast de gevraagde gegevens wer den op veel formulieren op- en aanmer kingen gezet waarvoor de commissie ook erkentelijk is. Het waren niet alle maal positieve kreten. Zo werd de sug gestie gedaan: liever een tunnel onder de Pontweg. En: ons eiland ligt al rond om in het water, dus waarom dan een overdekt zwembad? Maar het waren zeer overwegend bemoedigende gelui den zoals ,,Niet langer verrekken, maar het bad overdekken" waarmee onge twijfeld nog wat kan worden gedaan in het verdere verloop van de actie. Het publiek zal van die verdere stappen op de hoogte worden gehouden. Donderdagnacht werd de politie ge waarschuwd dat op de Nieuwlanderweg schapen los rondliepen. Ter plaatse aangekomen bleken ongeveer twintig schapen over de weg te lopen. Nadat de dieren in een weiland bijeen gedreven waren, werd proces verbaal opgemaakt tegen de eigenaar. Door een ondeug delijke afrastering hadden de schapen kunnen ontsnappen. De afgelopen week heeft de politie diverse malen proces verbaal opge maakt tegen hondenbezitters die hun hond los lieten, zonder er toezicht op uit te oefenen. De politie wijst erop dat honden op Texel alleen maar los mogen als ze onder onmiddellijk commando staan. Gelezen in 'De Waalder', een uit gave van de dorpscommissie van De Waal: de verenigingstrofé Dub bele von Sion die de Waalder toneelvereniging 't Amateurtje jaren geleden ontving, is spoorloos. Het ereblijk —zo meldt het bericht in De Waalder— is door Wil Sweere aan Ko Splunter gegeven en die heeft 'm ingeleverd toen hij uit het be stuur trad. Vanaf dan zijn we het spoor bijster.Op de Waalders wordt het beroep gedaan na te denken en uit te kijken zodat de trofé wordt opgespoord en een waardige plaats in de prijzenkast kan krijgen. In de nacht van woensdag op donderdag werd uit een woning aan de Wagemakerstraat in Den Burg een bedrag van ƒ255,— gestolen. De in sluiper ging op dezelfde manier te werk als bij eerdere insluipingen in Den Burg. Het huis werd via een niet afgesloten achterdeur betreden. Daarna werd het geld uit een portemonnee gehaald. Peter D. J. Drijver uit Den Hoorn slaagde aan de Rijksluchtvaartschool te Eelde voor het einddiploma. In Utrecht is maandag plot seling Mr. Drs. G. D. Rehorst overleden. Hij werd 78 jaar. Gerrit Dirk Rehorst was van 1946 tot 1950 burgemeester van Texel. Voor deze periode was hij burgemeester van Callantsoog en na 1950 burgemeester van Den Helder. Het overlijden van de heer Rehorst werd pas eind vorige week bekend gemaakt, nadat in stilte de begrafenis had plaatsgehad. Pachter P. Jongejan heeft in een kort geding geprobeerd de 'kraak- actie' van landeigenaar J. D. Stoll ongedaan te maken. Dat diende afgelopen vrijdag voor de president van de Alkmaarse rechtbank in Alkmaar Mr. Hattema. De advocaat van Jongejan Mr. Duysens las voor waarop de eisers hun vordering baseerden. Hij stelde vast dat er een pachtovereenkomst tussen Jongejan en Stoll bestaat voor twee percelen grond, namelijk tien hectare in Eierland en zes hectare in polder Het Noorden. Op vrijdag 13 februari heeft landeigenaar Stoll beide percelen in bezit genomen. Door loonwerker N. Dros werd het land hierop bewerkt en werd gras ingezaaid. De pachter Jongejan wilde het land echter gebruiken om er pootaardappelen en suiker bieten op te verbouwen. Verder had Stoll grote borden op het land gezet waarop werd meegedeeld dat het land door de eigenaar gekraakt was en dat de toegang voor iedereen ten strengste verboden was. Tenslotte waren de dammen die toegang tot het land gaven verwijderd, zodat de pachter er niet meer op kon. ,,lk vraag me af wat deze verpachter bezielt", zei de advocaat. „Wij willen dat deze onrechtmatige toestand wordt beëindigd. We hebben hiervoor een kort geding aangespannen omdat de ontrui ming van het land door de verpachter een zeer spoedeisend karakter heeft. Op korte termijn moeten de aardappelen de grond in. Dat kan niet zonder dat zeer snel maatreglen worden genomen." De advocaat verdeelde zijn eis in drieën: Allereerst eiste hij ontruiming van het door de eigenaar in bezit genomen land. Die ontruiming vloeit voort uit het feit dat de eiser pachter is en geen storing in zijn bezit hoeft te dulden. Ten tweede hield de advocaat rekening met het feit dat deze actie zich zou herhalen. Voor beelden van gevallen waarin een zelfde zaak had geleid tot hethalingen had hij in zijn pleitnota verwerkt. Hij eiste daar om een verbod voor de toekomst, gesanctioneerd door een dwangsom. Tenslotte vond de advocaat dat het land in de oude toestand moest worden her steld en zulks twee dagen na de uit spraak. Dit betekende het herstellen van de weggegraven dammen, het op één of andere wijze uit de grond halen van het graszaad en het verwijderen van de borden. Wat betreft de dwangsom zei de ad vocaat een bedrag van vijfduizend gul den per dag redelijk te vinden. De eiser is voor een belangrijk deel van zijn inkomen op het 'gekraakte' land aan gewezen. Op grond daarvan was de hoogte van de dwangsom vastgesteld. De dwangsom zou zowel van J. D. Stoll als van zijn vrouw G. Roeper gevorderd moeten kunnen worden, omdat het huwelijksregiem tussen hen onduidelijk is. Zou Stoll weigeren het gevorderde na te komen en verplicht zijn de dwangsom te betalen dan zou Jongejan deson danks de mogelijkheid moeten hebben het land zelf weer in de oude staat terug te brengen. Als laatste zei de advocaat dat Stoll veroordeeld diende te worden in de kosten van het kort geding. „Hij is doorgegaan met zijn actie, ondanks sommeringen van de advocaat, on danks een telefonische benadering en ondanks het feit dat er een deurwaarder aan de deur is geweest. Er stond ons geen andere weg open dan een kort geding te voeren", zei hij. Graszaad Er was enige onzekerheid over de vraag hoe het graszaad uit de grond verwijderd moet worden. Een dergelijke vraag is juridisch belangrijk omdat bij een veroordeling het land in de oude staat terug te brengen, de dwangsom betaald moet worden als het land twee twee dagen niet in de oude staat is teruggebracht. De vraag was dus in hoeverre het mogelijk is het inzaaien van graszaad binnen twee dagen ongedaan te maken. Omploegen is niet voldoende om ontkiemen van het graszaad te be letten. Anderzijds is er geen mogelijk heid om als het graszaad eenmaal ont kiemd is, de wildgroei te stoppen. Een verdelgingsmiddel zou nauwelijks uit komst bieden omdat aardappelen en suikerbieten zwakkere gewassen zijn dan gras. Zou het gras met een ver delgingsmiddel worden weggespoten, dan is het land niet meer geschikt om er nog aardappelen of suikerbieten op te verbouwen. De advocaat zei dat ook daarom voor een kort geding was ge kozen. Er moet gehandeld kunnen wor den voor het graszaad ontkiemt Het woord was hierop aan landei genaar J. D. Stoll die vertelde hoe de pachtsituatie tussen Jongejan en hem zelf zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld. Dit verhaal heeft groten deels in onze krant van vrijdag gestaan. Toen Jongejan de boerderij die hij gepacht had, terug gaf aan Stoll, vond Stoll dat je pacht niet zomaar kunt splitsen. De boerderij was teruggege ven; het land moest dus ook worden teruggegeven. De pachtkamer in Den Helder stelde hem in het gelijk. Jonge jan ging echter in hoger beroep bij d€ (hoogste) pachtkamer in Arnhem er daar kreeg hij gelijk. Weliswaar kreec Stoll 10 hectare van zijn eigen lanc terug, maar zestien hectare zou dooi Jongejan gepacht kunnen blijven wor den. Óm die zestien hectaren gaat he huidige conflict. De president Mr. Hat tema vond de lezing die Stoll ga interessant, maar stelde vast dat hi handelt in strijd met de uitspraak van d( Arnhemse pachtkamer. Problemen Stoll wees hierna op de grote pro blemen die hij heeft met zijn veestapel Het land dat hij nu heeft, de tiei hectare die hij via de pachtkamer ii (lees verder pagina 5 (Advertentie I.M.) T|/Anr |C STENEN PLAATS 1. IVUnrJC DEN BURG

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1981 | | pagina 1