Gevangenisstraf
voor dronken achter
het stuur
ACCNDi
;ci
Bibliobus bllilt langer
in DeGocKsdorp
rAnne's Geheim
Texelaars
voor de
balie
Deze zomer vier
rommeltjesmarkten
in Oosterend
..Harde" opvang van
verslaafden in
Hoog Hullen
Simavi collecte
voor hulp aan de
derde wereld
Crossbrommers in
beslag genomen
Gedetineerde
aangehouden
Strijkboutenavond
van Het Gi/de
Zaterdag
solistenconcours
Ere-medaille voo
trouw koorlid
Lezing over
luchtverontreinigir
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 17 MAART |NS
in Oosterend zullen deze zomer weer
rommeltjesmarkten worden gehouden:
op de zaterdagen 4 juli, 18 juli, 1
augustus en 15 augustus. De opzet is
gelijk aan die van vorige jaren. Wie
spullen voor de markten wil afstaan,
wordt verzocht contact op te nemen
met de organisatie via telefoonnummer
(02223) 850.
Een publiek dat wel iets omvang
rijker had mogen zijn, heeft vrijdag
avond in Het Eieriandsche Huis te
De Cocksdorp kennis genomen van
de wijze waarop verslaafden worden
behandeld in „Hoog Hullen", een
drugvrije therapeutische
gemeenschap in Groningen. Die in
formatie werd gegeven door twee
stafmedewerkers van dit centrum.
Duidelijk werd gemaakt dat de
opvang in de diverse centra, die zich
met de opvang van alcohol- en
drugsverslaafden bezig houden,
vooral verschilt wat betreft de vrij
heid die er genoten wordt De
aanpak varieert van „vrij" tot „zeer
onvrij".
De Texelse Jellinek-vestiging is een
voorbeeld van vrije benadering, terwijl
de aanpak in Hoog Hullen de patient
maar zeer weinig vrijheid laat. Voor
beide methoden is wat te zeggen. Niet
gesteld kan worden dat de resultaten in
het ene centrum veel beter zijn dan in
het andere. Overal is in ongeveer dertig
procent van de gevallen sprake van een
goed resultaat, in eveneens 30% van
de gevallen is het resultaat matig en
eenzelfde percentage gaat op voor
slechte resultaten. Dr. Lammert
Velthuis van Hoog Hullen noemde deze
score voor zijn instituut goed, omdat in
Hoog Hullen mensen komen die al van
alles hebben geprobeerd.
De drugvrije therapeutische gemeen
schappen (er werden er drie genoemd
die in Nederland opereren: Hoog Hullen
bij Groningen, de Emile-hoeve bij Den
Haag en het tot het Jellinek-centrum
behorende Krauweelhuis te Amster
dam) hebben een zeer dwingend karak
ter. De patient moet er leven met
strenge regels; hij geeft een groot stuk
vrijheid op. Dat is allerminst zielig. De
voorstanders van dit systeem wijzen
erop dat de omstandigheden, waarin
de patient in zijn verslavingsperiode
leefde, heel wat verschrikkelijker
waren.
Geen naijver
Van competitie tussen voorstanders
van de vrije en minder vrije aanpak bij
de opvang van verslaafden is geen
sprake. In tegendeel: de verhouding is
uitstekend. Beiden hebben hetzelfde
doel: de verslaafde in staat stellen zich
beter te voelen zodat hij in staat is
beter met zichzelf en de wereld om te
gaan.
Uit de vragen die werden gesteld
kwam onder meer naar voren, dat vrij
veel ongerustheid bestaat over de vele
mogelijkheden waardoor jonge
mensen tegenwoordig met de drank in
aanraking kunnen komen. Met name
het overvloedig bier schenken in voet
balkantines en dorpshuizen aan zeer
jeugdigen werd gehekeld.
De avond in Het Eieriandsche Huis
was georganiseerd door de patienten-
raad van dokter Siebinga. Gewoonlijk
zijn deze avonden alleen voor patiënten
van dokter Siebinga toegankelijk. Deze
keer waren ook anderen welkom.
Een 43-jarige Texelaar was vrijdag recordhouder in een lange
reeks van zaken, die stuk voor stuk dienden tegen mensen die
onder invloed van alcohol een auto bestuurd hadden. Op 29 juni
was hij aangehouden op de Badweg met promillage alcohol
van 2.10 in zijn bloed; ruim vier keer zoveel als toegestaan.
Tegen de politie had hij verklaard slechts een paar pilsjes te
hebben gedronken. Op de zitting zei de verdachte, dat hij zelf
had aangedrongen op de ademtest. De politie wilde meteen
een bloedproef nemen. Uit de stukken bleek dit verhaal van de
verdachte juist te zijn. Hiermee bewees hij dat zijn geheugen
ten tijde van het staande gehouden worden goed functioneerde.
Op grond hiervan verklaarde hij zeker te weten, dat hem geen
tweede bloedproef was aangeboden. Voor het verkrijgen van
het rechtmatig bewijs is het noodzakelijk dat de politie aan
iemand die ervan wordt verdacht te veel te hebben gedronken
om een auto te kunnen besturen, de mogelijkheid geeft een
tweede bloedproef te ondergaan. De uitkomst van een derge
lijke tweede bloedproef kan lager zijn, maar ook hoger. Dat
laatste is met name het geval wanneer iemand vlak voordat hij
in zijn auto stapte nog iets heeft gedronken.
Politierechter mr. Den Ottolander
las in de stukken dat een mogelijk
heid voor een tweede bloedproef
wel was aangeboden. De verdachte
had toen echter verklaard het niet
nodig te vinden. „De stukken zijn
ondertekend door drie
politiemannen" zei de rechter, die
duidelijk liet blijken daar meer geloof
aan te hechten dan aan de verkla
ring van de verdachte. Uit het
doktersrapport citeerde hij nog dat
de man ten tijde van zijn aanhouding
had gesproken met dubbele tong,
bloeddoorlopen ogen had gehad, en
dat zijn adem sterk naar drank rook.
„Waarom zoveel pils en dan toch
rijden?" vroeg de rechter,
„Het was niet zoveel. Misschien dat
de medicijnen inwerking hadden", zei
de verdachte.
De rechter liet weten dat medicijnen
nooit een inwerking op het promillage
kunnen hebben. Tevens stelde hij vast
dat de verdachte al veel meer keren
wegens dit soort feiten is veroordeeld.
Veroordelingen met weken en maanden
gevangenisstraf en jarenlange
ontzeggingen van de rijbevoegdheid
had hij al tegen zich horen uitspreken.
De laatste veroordeling was in 1978,
toen hij twee weken gevangenisstraf en
18 maanden ontzegging opgelegd
kreeg. „Hoe komt dat nu steeds?"
vroeg de rechter.
Uitgeholde steen
„Dat is moeilijk te zeggen", ant
woordde de verdachte. „Je zit een
paar honderd meter van huis en dan rij
je even en dan ben je er".
„Dan kun je ook gaan lopen", con
cludeerde de rechter.
De officier van justitie mr. Jansen
achtte in zijn requisitoir de ten laste
gelegde feiten wettig en overtuigend
bewezen. Hij stelde meer waarde te
hechten aan het ambtsedig
opgemaakte proces verbaal, waarin
stond dat de mogelijkheid van een
tweede bloedproef wel degelijk was
aangeboden, dan aan de verklaringen
van de verdachte. Jansen verwierp
daarom het verweer van de verdachte.
„Hij heeft een lange keten van veroor
delingen achter de rug. Je zou er
moedeloos van worden. Hij trekt
duidelijk geen lering uit datgene wat de
rechter hem via veroordelingen
probeert te vertellen. De verkeersveilig
heid eist dat tegen dit soort zaken met
straffen wordt opgetreden. Misschien
dat het ooit eens helpt, gelijk een ge
stadige druppel een steen langzaam uit
holt. Dit is een heel moeilijk geval,
vooral ook omdat de verdachte niets
van hulp van de reclassering wil
weten", zei Jansen, die tot een eis
kwam van twee weken gevangenisstraf
en een ontzegging voor de tijd van
twee jaar. Van die twee wordt overi
gens wel de tijd afgetrtokken dat het
rijbewijs al in het bezit van de officier
is. Dat is vanaf 29 juli.
In zijn weerwoord zei de verdachte,
dat hij fout was geweest, maar dat hij
ontkende dat er sprake van een tweede
bloedproef was geweest. „Dat weet ik
zeker, net zoals ik u zeker kon vertellen
dat de agenten eerst geen blaasproef
wilden afnemen", zei hij.
De rechter achtte het wettig bewijs
geleverd en vond dat de officier, gezien
de recidive en de ernst van het feit een
milde straf eiste. Hij achtte geen
termen aanwezig om iets van de eis af
te doen en vonniste conform.
De verdachte zei dat hij de mogelijk
heid van hoger beroep zou overwegen
en dat hij voornemens was langs het
politiebureau te gaan om de kwestie
van de tweede bloedproef te bespre
ken. „Ik kan niet zeggen bedankt,
maar wel een plezierige dag verder",
sprak hij de rechterlijke macht toe bij
het verlaten van de rechtszaal.
Beslagen ramen
Een 49-jarige Texelaar die terecht
moest staan wegens het weigeren
van de bloedproef, nadat twee
ademtests positief waren
uitgevallen, was niet ter zitting
verschenen. De man reed op 18
september om tien uur 's avonds
over de Westerweg. Het viel de
politie op dat hij zeer langzaam reed
op het midden van de weg en dat de
ramen van de auto beslagen waren.
„Ik had een etentje in Den Burg. Ik
heb twee pilsje en een wijntje
gedronken. Ik voel me goed in staat
een auto te besturen", had hij tegen
de politie verklaard.
Dinsdag 17 maart
In „Rebecca" te De Waal is een bijeen
komst van de vereniging Vrouwen in de
WD. Spreker is de heer J. H.
Wendrich over sociale woningbouw;
aanvang 20.15 uur.
De Hervormde vrouwengroepen
houden in de LTS-kantine een ring-
avond met lezing over het werk van de
zusters van „De Stad Gods"; 20.00 uur
Woensdag 18 maart
De verenigingsbesturen van alle bij de
Overkoepeling van Vrouwenorganisa
ties aangesloten verenigingen komen in
„De Schakel" bijeen voor de jaarverga
dering; aanvang 20.00 uur. Na de
pauze optreden door de groep van
mevrouw Craanen-Hemelrijk.
Donderdag 19 maart
Het r.k. Vrouwengilde heeft in de Witte
Burcht een koffieochtend, aanvang
10.00 uur. De heer C. van Trigt spreekt
over „sociale voorzieningen".
De Luberti-school houdt generale
toneelrepetitie, aanvang 13.30 uur. Be
jaarden uit De Koog en omgeving zijn
erbij welkom.
De Plattelandsvrouwen van de afdeling
Texel heeft een extra bijeenkomst in de
LTS-kantine. Spreker de heer F. Boon
van de Duikclub Texel.
Onder het motto „Als mensen in
de derde wereld leven, wil dat nog
niet zeggen dat ze ook op de derde
plaats komen", houdt de Simavi
deze week een collecte op Texel.
Het uigangspunt bij de hulp, die
Simavi biedt is dat de hulp vooral
gericht moet zijn op degenen die op
het platteland leven in de ontwikke
lingslanden. Voor hen is de medi
sche zorg vaak een onbereikbaar
goed. Projecten die op medische
preventie zijn gericht worden
gesteund door voorlichting, drink
watervoorziening en het zorgen voor
meer, beter en gevariëerder voedsel.
Om de gezondheidszorg voor ieder
een toegankelijk te maken wordt ge
werkt met mobiele klinieken en wordt
gezorgd voor opleidingen voor gezond
heidswerkers en verpleegkundigen.
Verder worden gezondheidscentra in
de dorpen gesticht en streeft men naar
verbetering van transport en vervoer.
Simavi is al 55 jaar in de derde
wereld actief en werkt zonder subsi
dies. Degenen die de collecte mislopen
kunnen hun gift storten op giro
300 100 ten name van Simavi in Haar
lem.
Officier Jansen achtte de strafbare
feiten wettig en overtuigend bewezen.
In dit soort gevallen houdt de officier
dezelfde maatstaven aan, als wanneer
wel wordt meegewerkt aan een
bloedproef en het promillage te hoog
blijkt. Jansen stelde vast dat de
verdachte in 1962 en in 1974 flinke
straffen opgelegd heeft gekregen voor
rijden onder invloed. De officier eiste
een boete van f750,— en een ontzeg
ging van een half jaar. Politierechter
Den Ottolander vonniste conform de
eis.
Een derde Texelaar die voor moest
komen wegens rijden onder invloed,
verscheen eveneens niet. Zijn zaak
werd bij verstek voor onbepaalde tijd
aangehouden.
Vrijdagmiddag om vijf uur consta
teerde de politie dat een 12-jarige
jongen op de Badweg met een cross
brommer reed. De jongen probeerde in
snelle vlucht door de duinen er
vandoor te gaan, maar kon toch wor
den aangehouden. De bromfiets zal
worden vernietigd.
Op de Postweg werd zaterdag een
crossbrommer in beslag genomen. Het
ging hier om een 13-jarige crosser, die
zonder helm en zonder verzekering op
zijn vervoermiddel zat. De jongen bleek
zonder medeweten van zijn ouders te
handelen. Ook deze brommer werd uit
het verkeer genomen.
Vrijdagmiddag heeft de politie een
oude groene Fiat 124 stationcar wegge
haald die bij paal 17 stond. De auto had
geen kentekenplaten. De eigenaar kan
zich bij het politiebureau melden,
anders gaat de auto naar de sloop.
Een Texelaar, die wegens brandstich
ting gedetineerd is in Haarlem, werd
woensdag door de politie op Texel aan
gehouden. Hij verklaarde dat hij verlof
had. Bij navraag bleek dat niet waar te
zijn. De man werd hierop wederom in
bewaring gesteld.
Het Katholiek Vrouwengilde hield
in de Witte Burcht een avond over
strijkbouten. Hiervoor was mevrouw
Boon-Schenk uit Den Helder uitge
nodigd, die met behulp van een
groot aantal meegebrachte
strijkbouten een boeiend betoog
hield over de geschiedenis, het ont
staan en het gebruik van dit huis
houdelijk apparaat.
Mevrouw Boon-Schenk heeft een
verzameling van ongeveer 250 strijk
bouten en is aangesloten bij een Inter
nationale bond van strijkboutenverza
melaars. Met haar collectie, uit vooral
vroeger tijd, oogstte zij bij het publiek
enthousiaste reacties. Uit haar verhan
deling bleek dat dit op het oog „ge
wone" apparaat toch een boeiende
geschiedenis kent. De Romeinen
streken al en gebruikten hiervoor hou
ten persen, In Noorwegen werd met
kaken van koeien en rendieren gestre
ken. Omstreeks 1100 gebruikten dè
mensen een soort steelpan gevuld met
kooltjes vuur of heet zand. Ook
vertelde mevrouw Boon dat glazen
strijkbollen van rond het jaar 700 ge
vonden zijn in Vikinggraven, die nu op
Marken nog steeds gebruikt worden
om klederdracht te glanzen. Omstreeks
1850 kwamen de fabrieksstrijkbouten.
In Mexico werd op deze bouten een
belletje bevestigd, zodat gecontroleerd
kon worden of het personeel wel door
streek. Mevrouw Boon liet ook zien
hoe de kleding van vroeger geplooid
werd, hoe de mangelplank werkte en
hoe de bouten verhit werden. Dit laat
ste gebeurde met behulp van speciale
strijkkacheltjes, hete briketten, een hete
steen of stuk ijzer etc. Ook zijn er ben
zine- en spiritusbouten geweest die in
veel gevallen levensgevaarlijk waren.
De aanwezige dames aanvaarden de
hobby van mevrouw Boon als zeer inte
ressant vooral ook omdat uit haar ver
halen bleek dat achter de geschiedenis
van de strijkbout tevens een boeiende
algemene geschiedenis zit.
Donderdag 19 maart houdt het
Katholiek Vrouwengilde een
koffieochtend in de Witte Burcht. Aan
vang 10 uur. De heer C. van Trigt,
hoofd van de sociale dienst op Texel,
zal dan een lezing houden over het
werk van sociale zaken en aanverwante
instanties.
De
12a
Onder auspiciën van het Contar leg
gaan voor zang en muziek zal zatei )rtg
21 maart a.s. weer een solistenci i z>
cours worden gehouden. De gebei
nis heeft plaats in de aula van
gebouw van de Rijksscholengemi
schap en is gespreid over zowel'
middag (aanvang half drie) als
avond (aanvang kwart voor acht),
programma vermeld totaal
optredens waarbij een zestigtal m
kanten is betrokken. De heer P.
Bruggen is met de jurering belègio
„Speaker" is de heer j. van Wolven ikJe
ortj
n
Ier
ndc
er
ïdaj
Lin
artg
n z
er
ida
Belanstellende
luisteraars
welkom tegen een entree van j
(volwassenen) of 71,50 (kinderen).
De heer K. Graaf uit Den Bui
zaterdagavond onderscheiden wei
35-jarig trouw lidmaatschap van
r.k. kerkkoor. Uit handen van dirii
P. A. Zegers kreeq hii de ere-mec
van de Sint Gregoriusvereniging
bond waarbij de meeste r.k. kerkki
aangesloten zijn.
De plechtigheid was een onder
van de jaarlijkse feestavond.
In de serie lezingen georganiss
door de Vereniging voor Weer-
Sterrenkunde op Texel, komt zater
a.s. een weerkundig onderwerp aai
orde. De heer Velds, werkzaam op
K.N.M.I. te De Bilt zal het hebben o
de invloed van het weer op de lucht
ontreiniging. Hoe is de verspreic
ervan; bij welke weerssituaties treedi
meeste overlast op? Deze vragen zu
in het eerste gedeelte aan de
komen. Texel ligt weliswaar buiten
direkte invloedssfeer van de grote
dustriegebieden, maar indirekt, via
verzuring van de neerslag krijgen we
hier wel mee te maken. Na de pauze
de heer Velds de invloed van de lui
verontreiniging op het klimaat besji
ken. Actuele problemen komen hie
aan de orde zoals de mogelijke gevol
van het toenemende kooldioxide ge
te in de lucht en de aantasting vanl
ozonlaag. De lezing zal beginnen i
14.30 uur in Café de Zwaan.
Er is een verandering aangebracht
de standplaatsregeling voor
bibliobus. Omdat de belangstelling v
de bus in De Cocksdorp nogal groot
blijft de bus daar voortaan een half
langer staan. Het schema (dus v
woensdag) ziet er nu als volgt uit:
14.30-16.30 uur Oosterend; 16.45-18
uur De Cocksdorp en 18.45-20.15
weer Oosterend.
Morgenmiddag (woensdag) word
Oudeschild oud papier opgehaald d
kinderen en ouders van de O.l
„De Bruinvis". ledereen wa
verzocht het papier voor 13.30 uur
bundeld op de stoep te zetten.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillUIHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHU
FEUILLETON:
rr
rr'
door Tom Lodewijk
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIHtllll
HOOFDSTUK 8
„Ik kan hier niet blijven"
14. Aan de ontbijttafel in huize Bannink
was het meestal erg rustig, want de
jongeren waren nog niet goed wakker
en de ouderen genoten van de stilte.
Maar 's avonds, als ze aan de gemeen
schappelijke dis zaten, haalden ze hun
schade in.
José en Frans wisselden ervaringen
uit over een gemeenschappelijke tocht
met de klasgenoten naar de stad waar
ze een schoolconcert hadden bijge
woond.
Frans, die de technische knobbel van
zijn vader had, was niet zo bijster
muzikaal, maar de artistieke José had
kritisch-genietend geluisterd.
„Zo viool te kunnen spelenl" dweep
te ze.
„Daar zijn jaren harde studie voor
nodig" zei Mathilde's rustige stem. „En
als dan nog lijkt dat je toch niet tot de
uitverkorenen behoort, dat je talent niet
boven de middelmaat uitkomt..."
„Dan kun je les gaan geven" sneed
Frans af „aan kindertjes die snakken
naar het eind. Nee, als je succes wilt
hebben kun je beter een saxofoon gaan
bespelen."
„En dan?" informeerde Mathilde.
„In een goede jazzband" wist Frans
„kun je goed verdienen, meid."
Bert, z'n gedachten verdeeld tussen
zijn problemen en het gepraat van de
jongelui, glimlachte.
„José in een jazzband met een
saxofoon I"
„Nou waarom niet?" streed Frans op
„José Gonzalez and her Lady Musicians
't is niet eens origineel meer."
„En al die vunze kerels naar je zitten
koekeloeren" walgde José, haar fijn
neusje vies optrekken.
„Ja, da's 't nadeel van de roem"
grinnikte Frans.
„Waarom doe het zelf niet?" infor
meerde Bert.
„Niet dat ik zo op een saxofoon
gesteld ben en op het vooruitzicht om
dat getoeter de hele dag in m'n huis te
horen, hoor!"
„Ik zal er een voor je kopenin de
Mercuur!" beloofde José spottend.
Bert voelde hoe hij bloosde bij het
noemen van de naam van het magazijn,
waar hij An het eerst had ontmoet.
„Ja, vader" kwam opeens het hoge
stemmetje van Tilly, die wonderlijk
genoeg nog steeds gezwegen had,
„wanneer gaan we weer es? Dan zien
we die aardige mevrouw weerl"
Bert hoopte dat het niet was zoals hij
het voelde, namelijk dat de vlammen
hem uitsloegen. Instinctief zocht zijn
blik die van Mathilde en hij zag haar
blozen, iets dat Mathilde, de beheerste,
zelden deed. Het ontging hem niet en
uiterst gevoelig als hij op dit punt thans
was, drong zich de verschrikte gedachte
aan hem op „Zou Mathilde... weten?"
„Zo paps" plaagde José „ontmoet
jij aardige mevrouwen in de Mercuur?"
„Welnee" zei Bert, maar zijn stem
klonk schor „toen we laatst bij de
speelgoedafdeling waren, was er zo'n
aardige winkeljuffrouw, niet poes?"
Tilly begon een heel verhaal, waar
naar de andere alleen maar luisterden
omdat ze nu eenmaal aller lieveling was.
Mathilde zat verstrooid haar brood te
verkruimelen, ze hield haar ogen steeds
op haar bord gevestigd, terwijl ze anders
altijd alle aandacht had voor Tilly.
Bert zag het en het koude zweet brak
hem uit. Ja, er was iets aan de hand.
Mathilde had iets gehoord. Van wie?
Waar? Wat?
Resoluut zette hij het van zich af. Wat
drommel, wat dan nog? Mocht hij doen
en laten wat hij wilde, of niet? Hij
behoefde toch aan niemand toestem
ming te vragen, ook aan Mathilde niet?
De volgende dagen probeerde Bert de
spanning niet te bemerken die er tussen
hem en Mathilde bestond. Hij was
jovialer dan ooit, vriendelijker voor de
kinderen, maar achter dat alles verborg
hij zijn onzekerheid.
Hij moest het Mathilde zeggen.
Blijkbaar had ze al iets gehoord.
Maar dat juist maakte het moeilijker.
Wat had ze gehoord?
Hij wist niet dat het kletspraatje van
mevrouw Kerssemakers op vleugelen
door de kleine gemeenschap van Waal
burgen was gegaan. Er waren méér
vrouwen als madame Kerssemakers, die
belust waren op een roddeltje. En het
was mevrouw Biezenga, de echtgenote
van de makelaar, die een intense hekel
aan Mathilde had (omdat die zich naar
haar mening te veel verbeelde en zich
nooit ophield met kletspraatjes) die op
de verjaardag van een der dames het
tere onderwerp aansneed. Natuurlijk
heel tactvol en op de juiste manier, in de
trant van de films waarnaar ze zo graag
keek, die allerlei misstanden uitvoerig
etaleren, natuuriijk alléén met het doel
de vinger te leggen op de wonde plek en
daarmee veel (financieel) succes te
boeken.
Mevrouw Biezenga veroordeelde het
roddelen.
„Allerlei mensen" sprak zij droef
„worden bij de rug opgehaald en er
wordt maar van alles van ze verteld.
Hebt u het nieuwste praatje nog niet
gehoord, juffrouw Van Wedrighem,
over meneer Bannink?"
„Over... Bert?" wou ze zeggen, maar
ze hield zich nog bijtijds in. „Meneer
Bannink? Nee, wat wordt die veronder
steld uit te spoken?" Ze zei het schert
send.
Ze kende Bert. Harde werker, beste
kerel, fatsoenlijke vent... maar ja, vrij
man, en die waren altijd gretige kost
voor roddelaars en roddelaarsters. Mis
schien had-ie met een paar zakenvrien
den in Riche een borrel zitten drinken.
„Volgens de geruchten zou meneer
Bannink het eens zijn met een... dame"
zei ze met ironische nadruk „notabene
een winkeljuffrouw uit de Mercuur!"
„Nou ik zei meteen; als meneer Bannink
dat wil, kan hij wel iets anders krijgen
dan een winkeljuffie. Wat zegt u, juf
frouw Van Wedrighem?"
Mathilde voelde zich bezoedeld, deze
walgelijke kletspraat, over Bert,
enige man om wie ze ooit werkf
gegeven had.
„De beste manier om een praatje
zwijgen te brengen is er geen aanda
aan te schenken" zei ze rustig, f
vrouw Biezenga voelde de prik.
„Ja, dat ben ik met u eens" zei
honingzoet „aan de andere kant zegt
spreekwoord: er is geen praatje zo r;
of er is wel wat van waar." Ziezo,
kon die stijve ijsberg van Van Wedrigh
bij zich steken. Wie weet, missch
was ze zélf wel verliefd op Banninki
Mathilde had het geval uit
gedachten gezet. Inderdaad stond zi
hoog, dan dat dergelijke praatjes h
konden beroeren en kon ze zich 8
niet voorstellen als een man die act
de meisjes aanzat. Bert notabene, e
der schuw dan vrijmoedig met vrouw
Als Lydia hem niet persé had wil
hebben, zou hij nooit de moed gel
hebben, haar te vragenl
Maar de argeloze vraag van Tilly, v
meer nog de plotselinge verwarring
Bert, die haar niet ontgaan was, haa
de herinnering op en zette die in een
pijnlijk licht.
Zou het dan tóch....?
(Wordt vervoli
