LTS leerlingen maakten
kennis met slagersvak
Te Vuurtorenwachter
„Brubaker"
/ERVOLG VAN PAG. 11
Burgerlijke stand
Weer cursus
bijenteelt
Biertapwedstrijd
in de Toekomst
Mortiergranaat
gevonden
tIJDAG 27 MAART 1981 TEXELSE COURANT
Postma bestaat hat leven van een vuurtorenwachter uit: Wachtlopen en
Vuurtorenwachter Quartel op de
Vijftien leerlingen van de LTS in Den Burg weten sinds afgelopen dinsdag een
luk meer van het slagersvak. De leerlingen uit de tweede, derde en vierde klas
ijken met enthousiasme terug naar een zeer instructieve dag die tot stand kwam in
amenwerking met enkele Texelse slagers, 's Ochtends bezochten de leerlingen de
oodslachtplaats in Den Burg waar ze het slachten van een koe en een schaap
ijwoonden. Daarna werden de leerlingen in twee groepen gesplitst. Eén groep ging
torst maken bij slager Kossen in Den Burg, de andere groep woonde in de
lachtplaats het werk van een keurmeester bij. 's Middags maakte een groep kennis
net het uitbenen in de slagerij van J. de Boer in De Koog. De andere groep deed
etzelfde in de slagerij van Goënga in Den Hoorn.
Vijf leerlingen van de LTS die de
ennismaking met het slagersvak mee-
ieleefden, noemden het unaniem een
lijzonder interessante dag. De vijf, Kees
imit, Ronnie Kammenga, Peter Haker
n Roel Hooyschuur wisten al het één
n ander van het werk in de slagerij
naar vertellen toch heel wat te hebben
ipgestoken. Met name het feit dat er
ien enorm verschil in smaak is tussen
lees dat door een slager zelf klaar-
lemaakt wordt en fabrieksvlees was
'oor hem een openbaring. Vanwege dit
eit is de vraag naar ambachtelijk bereid
lees de laatste tijd stijgende en neemt
10k de werkgelegenheid in de slagerij
oe. Wat dat betreft biedt de LTS een
loede basisopleiding. De slagersvak-
ichool in Utrecht was vroeger alleen
oegankelijk voor degenen die Havo of
klavo hadden. In de toekomst is echter
ren diploma lager beroepsonderwijs
Geboren: Maaike Irene, dv. Dirk
(rijnen en Cornelia J. M. Hin; Lennart,
:v. Johannes J. Witte en Birgitta E. van
/elzen; Hedwich, dv. Germen N. Terp-
:tra en Sijtske G. Smits; Elise, dv.
Simon Dijkshoorn en Marieke van Eist;
)irk-Jurjen, zv. Jozef M. A. Buysman
in Zwaantje Rondaan; Timme Chris-
iaan Geert, zv. Tjark Mulder en Maria
W. van Heeswijk; Marijke Rianne, dv.
lan Steenis en Petroneda A Jansen;
lohannes Jacobus zv. Cornelis P. M.
lijm en Wilhelmina J. Jansen.
Overleden: Gerardus A. Caspers, oud
>6 jaar; Jan Duinker, oud 74 jaar; Pieter
(ok, oud 85 jaar; Cornelis Meedendorp,
>ud 40 jaar.
Ondertrouwd: Jan P. Dros en Lies-
)eth van Sijp; Gerrit Grootjen en Jo-
lanna Zegel; Dirk Slik en Margaretha L.
Slas; Willem Rikkenberg en Dieuwke J.
Sijtsma; Hermanus Snijders en Aukje
luddenberg.
voor deze opleiding noodzakelijk, men
geeft in Utrecht duidelijk de voorkeur
aan meer practisch geschoolde mensen.
Keurmeester
De belangstelling van de LTS leer
lingen is door de voorlichtingsdag wel
gewekt. Enthousiast vertellen ze dat een
koe verdeeld kan worden in 74 ver
schillende stukken, die allemaal hun
eigen specifieke soort vlees opleveren.
In de slagerij was één en ander duidelijk
gemaakt door een grote plaat van een
koe waarop stond aangegeven waar wat
vandaan kwam. Ook het werk van de
keurmeester werd goed uitgelegd. De
man had precies laten zien welke delen
van een koe niet geschikt waren voor
comsumptie en daarom weggegooid
moesten worden. Je kon bijvoorbeeld
heel precies zien waar longontsteking de
longen van een koe had aangetast. Dat
deel werd dan ook weggegooid, de
leerlingen zijn tevreden over de wijze
waarop de Texelse slagers met het vee
en met het vlees omgaan. De laatste tijd
doen de meest wilde verhalen over vlees
de ronde. Naar de Texelse scholieren
zelf hebben kunnen constateren, gaat
het er in de noodslachtplaats netjes en
zorgvuldig aan toe. De dieren worden
niet onnodig gekweld voor ze geslacht
worden en het vlees wordt zorgvuldig
uitgezocht. Slager De Boer vertelde dat
hij abbatoirs kent, waar in een uur
tweehonderd varkens worden geslacht.
Het is in een dergelijke slachtplaats bij
lange na niet mogelijk zo zorgvuldig te
werken als op Texel gebeurt. Ook
verhalen over slecht vlees dat in worsten
wordt gestopt of kleurstoffen in vlees
konden de Texelse slagers ontzenuwen.
De leerlingen is duidelijk gemaakt hoe ze
inferieur vlees van goed vlees kunnen
onderscheiden.
Eén van de slagers waar de LTS'ers
zijn geweest heeft gezegd dat drie
jongens er terecht kunnen als hulp,
bijvoorbeeld op zaterdagen, op deze
manier kunnen ze al flink wat ervaring
opdoen, voor ze aan de gespecialiseerde
slagersopleiding beginnen. De ambach
telijke slagerijen zijn duidelijk op zoek
naar vakmensen en voor de toekomst
zal die behoefte nog wel groter worden.
Positieve geluiden in een tijd waarin de
werkgelegenheid steeds meer zorgen
baart.
De Texelse imkersvereniging is van
plan binnenkort weer een cursus bijeen-
houders voor beginners te organiseren.
Zeven jaar geleden werd ook een
dergelijke cursus gegeven. Dat was een
succes, want een aanzienlijk deel van de
cursisten van toen is nog steeds ent
housiast imker. De nu te houden cursus
duurt 16 weken, van april tot septem
ber. Hij bestaat uit vier theorie- en
twaalf praktijklessen van elk twee uur.
De cursus wordt afgesloten met een
eenvoudig examen dat het getuigschrift
'Adspirant Imker' oplevert. Temeer daar
andere Texelse imkers hun nieuwe col
lega's graag met raad en daad zullen
bijstaan is deze cursus voldoende om
daarna zelf bijen te kunnen houden.
Aangezien de cursus door het minis
terie van landbouw en visserij wordt
gesubsidieerd, zijn de kosten per deel
nemers slechts ongeveer f35,— inclu
sief het cursusboekje. Er moeten wel
minstens 12 cursisten zijn om de cursus
te kunnen laten doorgaan. Gezien de
inmiddels gebleken belangstelling wordt
er nauwelijks aan getwijfeld dat dit
aantal wordt gehaald. Als er meer dan
twaalf deelnemers zijn kan bij de prak
tijklessen in twee groepen worden ge
werkt zodat een goed contact met de
leraar mogelijk is. De leraar is net als
zeven jaar geleden de heer C.
Stapensea uit Leeuwarden. Nadere in
formatie kan men krijgen bij J. de Vlas,
telefoon 02220-4029 en R. F. Nolting,
telefoon 02220-3420. In verband met de
aanvangsdatum moet aanmelding voor
de cursus vóór zaterdag 4 april binnen
zijn bij R. F. Nolting, Bernhardlaan 71
Den Burg.
Bijen houden is een fascinerende
hobby die men tot op hoge leeftijd kan
blijven beoefenen. Op Texel zijn mo
menteel ca. 25 imkers die elk twee tot
vijf bijenvolken in bezit hebben. Een
kostbare hobby is het niet omdat de
investeringen voor een groot deel wor-
opeens weer eens heel duidelijk gewor
den."
In de plaatselijke reddingcommissie
zitten momenteel M. Mantje, A. Boon,
J. Boekei, P. Eelman, burgemeester
Engelvaart en J. Postma.
Toeristen
Dit jaar zal de voorronde van de
officiële landelijke biertapwedstrijden
(georganiseerd door het Centraal Brou
werij Kantoor) weer op Texel worden
gehouden: op dinsdag 31 maart a.s.,
aanvang 14.00 uur. Het etablissement
waar de strijd van de biertappers uit de
kop van Noordholland en Texel zal
worden uitgevochten is hotel De Toe
komst aan de Dorpsstraat in De Koog.
rer. ,,Met het Directoraat Generaal
;heepsbouw en Maritieme Zaken",
ggen ze. ,,0k zo", antwoord ik dan.
Iemand die op een ochtend vijf keer
toren op en af holt, staat waar-
hijnlijk niet te trappelen om in de ver-
oegde uittredingsregeling te gaan.
jstma: Zolang ik gezond blijf, blijf ik
t mijn pensioen op de toren. Ik ben nu
I, dus dat is nog vijf jaar. Ik denk ook
el dat het déze toren zal blijven. Ik heb
it hier uitstekend naar mijn zin. Vorig
ar was er een mogelijkheid om naar
meiand terug te gaan. Misschien had
het wel gedaan, maar mijn vrouw wil
jslist niet van Texel af."
Vakantie
Houdt een vuurtorenwachter tijd
/er voor vakantie? Uit het antwoord
m Postma blijkt dat dat nauwelijks zo
Een week per jaar naar Ameland en
leer eigenlijk niet. Vroeger had je het
ee, als ik er niet ben, dan draait die
iren niet, Daar ben ik vanaf gestapt. Ik
3 nu rustig weg. Die toren doet het
/engoed wel. Een telefoontje en ze
reten dat ik niet te bereiken ben. Maar
ich, als er iets bijzonders aan de hand
ben ik er het liefst zelf bij."
Postma verklaart altijd met plezier op
storen te hebben gewerkt en vertelt dan
jmaar een aantal voorvallen uit zijn
renlange kustwachtervaring. Zoals die
ier dat hij drie nachten achter elkaar op
3 toren had gezeten omdat een Hel-
3rse kotter aan de grond was gelopen,
e schipper vertikte het om van boord
te gaan en Postma moest op de toren
ijven om nieuwe ontwikkelingen door
geven aan Scheveningen Radio. De
;hipper van de vastgelopen kotter zou
Ti één uur 's nachts contact opnemen
iet de toren als alles goed zou zijn aan
Dord Gespannen wachtte Postma op
ericht, maar alles wat er kwam, geen
ericht van het gestrande schip. Uitein-
elijk kwam pas om tien voor half twee
ericht. Hij had niet eerder contact op
jnnen nemen omdat hij brand aan
oord had. De hele hut stond in de fik.
iteindelijk is de brandweer er nog bij
eweest om de zaak te blussen. De
earopvolgende dag had Postma een
esprek met een adjudant van de Rijks-
olitie en vroeg hem dringend de weer-
arstige schipper van de kotter te halen,
e politieman zei echter dat hij dat niet
De vuurtoren werkt inviterend op
toeristen. Velen zouden best een kijkje
boven in de toren willen nemen. Vroe
ger was dat mogelijk maar de bezoek
regeling werd opgeheven toen de ge
meenten vermakelijkheidsbelasting op
de bezoekjes wilde heffen. Voor een
kwartje kon iedereen de toren in en de
vuurtorenwachters ontvingen daarvan
één cent. Toen de gemeenten die belas
ting wilde heffen was het echt niet
meer lonend om nog mensen toe te
laten en gingen de torens dicht. Later
werd die belasting weer opgeheven,
maar toen hadden de vuurtorenwach
ters, door kortere werkdagen geen tijd
meer voor die bezoekers. Als het aan
Postma ligt wordt de vuurtoren nooit
meer opengesteld voor toeristen. ,,Als
je al die mensen op de toren hebt, heb je
geen tijd meer voor waar je eigenlijk mee
bezig hoort te zijn: wachtlopen en uit
kijken. Je had er alleen maar last van.
Soms kwamen er vijfhonderd mensen
op één ochtend boven. Je kon de
papiertjes en de bananenschillen dan
achteraf opruimen. Een keer heeft
iemand zelfs zijn behoefte achter de trap
gedaan. Alle vuurtorens zijn nu gesloten
en als het aan mij ligt blijft dat zo.
Bovendien is zo'n toren veel te klein
voor al die mensen."
Postma vertelt overigens wel dat hij
aan de bezoekers van de vuurtoren op
Ameland een nieuwe fiets heeft over
gehouden. Een dergelijk vervoermiddel
kostte toen f47, -Per bezoeker ont
ving hij één cent. Toen hij dus 4700
bezoekers op de toren had gehad kon hij
een fiets kopen. Maar dat voordeel
weegt volgens hem niet op tegen de
nadelen van vreemdelingen op de toren.
Heel goede mensen
De heer Postma wil na zijn pensio
nering in Den Burg gaan wonen. ,,lk
hoop daar terecht te kunnen. Je zit er
lekker centraal, 't Zal wel een verschil
zijn tussen het wonen bij de vuurtoren
en het wonen in Den Burg, maar dat
geeft niet."
Aan het einde van het gesprek met
Postma luidt de vraag of hij nog iets aan
zijn verhaal heeft toe te voegen. Iets dat
we mogelijkerwijs vergeten zijn. ,,lk kan
het hier niet alleen. Ik zit hier met een
groep heel goede mensen. Dat is
ontzettend fijn als je dat hebt", zegt hij.
mocht doen. ,,Het was in hetzelfde jaar
waarin een polder bij Amsterdam onder
water liep", zegt Postma nu. ,,lk zeg, in
Amsterdam evacueren ze hele polders
en jij zou niet eens één man van boord
kunnen halen?" De oplossing kwam uit
eindelijk toen broers van die schipper
hem van boord hebben gehaald.
Een ander geval was, toen een jacht
in het Eierlandse Gat omsloeg en de
toren de reddingboot waarschuwde.
De boot voer uit, maar de schipper van
het jacht was in het geheel niet blij. Hij
had net veilig de kant bereikt en schold
de reddingbootbemanning voor rot.
Waar ze zich in hemelsnaam mee be-
moeidenl
bij paal 17. Het lag plat op zijn zijde en er
was geen leven meer in of bij te be
speuren. Een bemanningslid van een
helicopter daalde aan een lijn af naar het
schip om klopsignalen te geven op de
romp, maar er kwam geen antwoord.
De reddingspogingen duurden zowat de
hele nacht. Postma heeft later de
kapitein van de Rigel gevonden bij het
reddingboothuisje bij De Cocksdorp.
Hij spoelde daar een maand later aan,
op 4 december. Ik dacht nog, wat ligt
daar voor een rare zeehond. Toen her
kende ik opeens een been dat in het
brandinkje langzaam heem en weer
zwaaide. Een oudere man heeft gehol
pen het lichaam op de kant te sjouwen.
Hij droeg een uniform met daarover een
windjack. We dachten eerst met een
vliegenier te doen te hebben. Maar mijn
zoon, die erbij kwam, zei dat het geen
vliegenier was. Hij had bij de luchtmacht
gezeten. Het bleek dus die kapitein te
zijn. Naar aanleiding van die ramp met
de Rigel waren op Texel plotseling wel
enorm veel mensen die als begunstiger
van de rediingmaatschappij optraden.
Het nut van deze maatschappij was
.J...
het graven. Tenslotte raakt hij ook zijn
baan kwijt. Wanneer Brubaker zijn post
verlaat weet hij dat zijn werk zal worden
afgemaakt door de inspanningen van
bewaarders en vrienden die achterblij
ven. Zodoende zien we Redford in een
eigentijdse sfeer bezig als de klassieke
bestrijder van onrecht, vechtend tegen
de bierkaai en zoals in zo'n verhaal
hoort, pas erkenning krijgend wanneer
het allemaal te laat is.
'Brubaker' is te zien van vrijdag tot en
met maandag. De toegang is 16 jaar.
Woody Woodpecker
Zondagmiddag staan er twee volle
spoelen klaar met twaalf kostelijke te
kenfilms van het bekende spechtje
Woody Woodpecker. Met zijn aanste
kelijke lach weet hij iedere situatie der
mate te verknallen, dat zijn 'slachtoffers'
de wanhoop nabij zijn. Toegang alle
leeftijden.
Dinsdagmiddag werd op het strand
tussen paal 9 en 10 een mortiergranaat
gevonden. Hij is inmiddels onschadelijk
gemaakt.
Vuurpeilen
Een andere keer, werd het initiatief
van de toren om de reddingboot te
waarschuwen meer gewaardeerd. Er
was een jacht op een zandbank in het
Eierlandse Gat gelopen. Als de schipper
de zeilen had gestreken en de motor op
achteruit had gezet, was er waarschijn
lijk niets aan de hand geweest. De man
raakte echter in paniek, liet al zijn zeilen
staan en begon met vuurpeilen de aan
dacht te trekken. De reddingboot was
toen al onderweg. Hij was zeer verbaasd
dat de hulpverlening zo snel op gang
was gekomen.
De bemanning op de toren waakt dag
en nacht tot heil van degenen die op zee
zijn. Is het niet erg eenzaam, zo 's
nachts op die toren?
Postma laat weten zelfs een voorkeur
voor de nachtdiensten te hebben. „Er
valt altijd wel wat te beleven. Je ziet
auto's, je ziet schepen. Het is niet één
nacht hetzelfde. Vlak na de oorlog
moest je helemaal goed opletten. Toen
moest je nog echt schepen tellen. Er
lagen hier en daar nog mijnenvelden,
vandaar dat je precies moest bijhouden
hoeveel schepen er voorbij kwamen. Ik
weet nog wel, dat was dan in mijn tijd
op Ameland. Ik had van zaterdagmor
gen tot zondag honderdvijftig schepen
geteld. Het was acht uur 's ochtends. Ik
zou net afgelost worden. Komt daar het
Brandaris mogelijk. Kruispeilingen zijn
natuurlijk het meest betrouwbaar. We
hebben wel geleerd dat we niet teveel af
moeten gaan op de positie die in nood
verkerende schepen zelf opgeven. Het is
wel eens gebeurd dat een schip een
positie opgaf en er vijftien mijl naast zat.
De bemanning van de reddingboot is er
trouwens in getraind om, als het schip
zich niet op de juiste positie blijkt te be
vinden, te zoeken waar het dan wél is.
Eén van de meest indrukwekkende
gebeurtenissen betrof de stranding van
de Rigel, 1970. De heer W. Peters uit
Den Hoorn die secretaris was van de
reddingmaatschappij ontving een be
richt van dit schip, rond kwart over
acht. Voorzitter M. Mantje die net een
lezing hield in het badhotel in De Koog
over het reddingswezen werd daar
weggeroepen. In eerste instantie werd
niets waargenomen, zodat er schijn
werpers werden opgesteld. Om tien
voor negen werden de eerste drenke
lingen uit zee gehaald, en later konden
er nog zes worden opgevist. De dren
kelingen waren ernstig gewond. Het
schip werd na lang zoeken gelokaliseerd
den terugverdiend in de vorm van
honing die men zelf kan behouden of
kan doorverkopen. Wat de kosten be
treft kan gemeld worden dat aanschaf
van een bijenkast zo'n 7200,— vergt.
Wie er zelf een maakt is voor minder dan
de helft van dit bedrag klaar. Met de
aanschaf van een volk om mee te
beginnen kan ca. 7150,— gemoeid zijn,
maar in de praktijk krijgen beginners
vaak een klein volk van gevorderde
imkers cadeau.
Weinig gevaar
Sommigen zullen vooral uit angst
voor steken niet snel aan een cursus als
deze beginnen. Eenmaal over de drem
pel, zullen zij echter in de loop van de
cursus deze angst verliezen. Natuurlijk
krijgt iedere imker op zijn tijd wel eens
een paar steken, maar de meeste
mensen worden op den duur immuun.
Bijen zijn van nature zachtaardige we
zens, die bij een goede behandeling
helemaal niet zullen steken. Zo komt het
dan ook dat een ervaren imker met zijn
blote handen een kast kan openen en
alle raten en bijen kan inspecteren
zonder ook maar één steek te krijgen.
Overigens kan men door het dragen van
een bijenkap gemakkelijk voorkomen
dat men een steek in het gezicht krijgt.
Voor het plaatsen van bijenkasten is
beslist geen landgoed nodig. Bijna alle
Texelse imkers hebben hun bijen ge
woon bij huis in de tuin staan. Ook in de
bebouwde kom gaat dat heel goed,
zonder dat de buren er ook maar enige
last van hebben. In steden als Den Haag
en Amsterdam imkert men zelfs wel
vanaf balcons en platte daken! 's
Zomers worden de kasten meestal naar
een plaats gebracht waar honing te
halen valt, zoals naar een raapzaad veld
of naar de heide. De meeste boeren
zien de bijen graag komen, omdat ze
zorgen voor een goede bestuiving van
het gewas. Daarnaast is de Texelse
imkersvereniging aan het zoeken naar
een plekje waar mensen zonder tuin
hun bijen kunnen plaatsen.
De deelnemers aan de cursus hoeven
geen eigen volk mee te nemen; er wordt
voor zachtaardige cursusvolken ge
zorgd.
Een landelijke gevangenis in de Ver
enigde Staten met het karakter van een
gigantische boerderij blijkt een broeinest
te zijn van sadistische elementen. Er
wordt gemarteld, gemoord, corruptie
gepleegd, kortom alles wat verboden is
gaat er door voor normaal. Daar komt
verandering in wanneer de jonge idealist
Brubaker (Robert Redford) er het be
wind overneemt. Vermomd als gevan
gene verblijft hij een paar dagen onder
het gespuis en hij weet zodoende pre
cies wat er allemaal fout is in die
samenleving. Een hele klus om daarin
verandering te brengen. De gevangenen
zelf hadden niet veel trek in hem en de
bewakers nog minder, want zij zien hun
verdiensten uit corruptie de mist in
gaan. Maar Brubaker gooit zijn kop in de
wind en ziet maar één ding: de ge
vangenis moet menselijk worden, om
dat er mensen in wonen. Bovendien
gaan er geruchten dat in vroeger dagen
gevangenen zouden zijn vermoord en
op het terrein ergens onder de grond
zijn gestopt. Brubaker verzamelt zijn
meest betrouwbare bewaarders en be
gint naar de stoffelijke overschotten te
graven. Die komen inderdaad boven de
grond. De gouverneur krijgt daar lucht
van en verbiedt Brubaker onmiddellijk
151e schip en ik hoor opeens een knal!
Was dat schip op een mijn gelopen. We
hebben onmiddellijk zijn positie gepeild
en alarm geslagen. Later bleken de
schroef en het roer van dat schip be
schadigd te zijn. Het is door rederij
Doeksen naar Delfzijl gesleept. Dat was
de Cornelis B2, ik weet het nog pre
cies."
De Texelse vuurtorenwachter zegt
het meeste hekel te hebben aan mist.
„Je zit dan maar te turen, maar je ziet
niet wat er gebeurt. In dat soort gevallen
zou het wel fijn zijn als we een radar op
de toren hadden. Ik weet wel, het
Eierlandse Gat wordt bestreken door de
radar van Den Helder en die van de
Branding op Terschelling, maar het zou
gewoon wat meer zekerheid geven als
er op onze toren ook één was. Bij goed
zicht doen we het nu met peilingen, die
onmiddellijk worden doorgegeven aan
de reddingboot. Bij slecht zicht zijn we
van de radargegevens van anderen af
hankelijk. Dat peilen gebeurt met de
zogenaamde pelores. Die zit onderaan
de kijker. Bij goed zicht is een kruis
peiling vanaf de toren van Vlieland of de
uitkijken.
