Monique KalK neemt titel
over van Gertie Praamstra
Bmven onder nummer
TEXELSE TURNKAMPIOENSCHAPPEN
Wandeltocht
rond Texel
Nachtmarathon
in Den Helder-v
BNG-voorlichti
een dag later
FEUILLETON
sn gedeelde tweede plaats bij de meisjes tot 13 jaar voor Marrt de Porto en Gemma
taamstra. Eerste werd hier Monique Kalk, die tevens eerste werd in het algemeen klasse-
ar hoofd
;rgen, schi
zoek naaf
de grapje;
uze bedot
serieuze
beschi
Gewoon,
TEXELSE COURANT
PAGM4
Edda Bakker GVT 26.15 p., 6. Sin
Winter GVT26.10 p., 7. Sigrid Sit
GVT 25.95 punten.
Meisjes tot en met 16 jaar: 1. G;
Praamstra GVT 34.10 p., 2.
Vlaming GVT 32.75 p., 3. Mol
Schermer GVT 30.25 p., 4.
Coutinho GVT 29.10 p., 5.
Raven GVT 28.40 p., 6. Leonie Ran
27.25 p., 7. Annegreet van der Vjj
Paulien van de Wetering GVO 25
8. Helena de Jong GVO 24.10 p.
Angela van Diesssen GVO 22.45
Jongens tot en met 14 jaar: 1.
Schol GVT 39.70p., 2. Gerko Pra
39.50 p., 3. Rob de Veij GVT39.40->.,
Richard Dijker GVT 36.30 p., 5. Kennetj
de Veij GVT 32.90 p., 6. Dennis f
stra GVT 30.85 p.
Zaterdag 27 juni houdt de
sportvereniging 'Het Gouden
het traditionele Rondje om
over een afstand van 65'kilometer.
De start is wederom vanuit het
lokaal van TESO aan 't Horntje,
6.30 uur. Deelname 'staat open
iedereen van 16 tot 50 jaar. Deelt
dienen tevens in het bezit te zijn
bewijs van medische goedkeurit
bewijs mag niet ouder zijn dan dl
De snelheid waarmee gelopen
moet minstens vijf kilometer per
en maximaal 7,5 km per uur. Dp
plichte rustpunten zijn weer op
plaatsen als in andere jaren, nl,
vuurtoren en in Oudeschild.
schrijving voor deze prestatieti
mogelijk bij H. L. Ploeger, Bea;
66 Den Burg of C. A. de ÖS'
Grensweg 3 den Burg en ook tij'
avondvierdaagse. De voorinschrijt
eindigt zaterdag 20 juni. Het ii
geld bedraagt f8, Leden
NHWB krijgen f0'50 korting,
schrijven aan de start is mogelijk
het inschrijfgeld wordt dan met ff
verhoogd.
Zwem- en Poloclub TX '71 nam i
dag op zondag deel aan een na
marathon in Den Helder. Er
worden gezwommen van 20.00
's avonds tot 08.00 uur 's morgens.
Door zes zwemmers/sters werd eri
de beurt een half uur gezwommpn.
Texelse deelnemers wai'en
Smit 6600 m, Lia Hopman 6500 rg..
Hopman 6500 m., Erna Kuip 6200
Mark Paul Graaf 6800 m. en Peter
7000 meter. Gezamenlijk werd!
veertig kilometer afgelegd. Van <fi
deelnemende teams eindigde ZPC Ti
op de tweede plaats. LDS uit Mei
blik werd eerste.
De jongere zwemclubleden wgq
weekend naar een zwemkamp in
De Koninklijke Nederlandse Zwei
leiders en leidsters vermaakti
Texelse jeugd daar met sport en
veel zwemactiviteiten.
De voor 17 juni aangekondigde
lichtingsbijeenkomst van het
fonds Nederlandse Gemeenten
een dag verschoven, dus naar di
dag 18 juni. De bijeenkomst wori
in het raadhuis gehouden maar
Schakel en is uitsluitend toegai
voor genodigden, dat zijn de
die in eerste instantie belangaij
voor de BNG-woningen in het artf
gebied aan de Beatrixlaan hebbei
blijken. Op 24 juni wordt voorl
gegeven die voor ieder toeganki
Monique Kalk werd zaterdag eerste in het algemeen klassement van
e Texelse turnkampioenschappen. Deze kampioenschappen worden
der jaar georganiseerd onder auspiciën van de stichting Texelse
portraad. Omdat deze kampioenschappen dit jaar voor de vijfde keer
laatsvonden kreeg het geheel een iets grootser aanzien. Naast de
ledstrijdturners en turnsters deden deze keer ook de recreatieleden
an de verschillende Texelse gymnastiekverenigingen mee.
tent Derde werd Karin Vlaming.
Zaterdag rond negen uur waren er
an ook honderden kinderen naar de
urgemeester De Koning-hal gekomen
m aan de wedstrijd mee te doen.
nder geweldige belangstelling van
ooral ouders de tribune werd al
auw te klein werden de oefeningen
roepsgewijs op de verschillende toes-
illen afgewerkt. Iedereen kreeg per
efening punten die later door een tel-
ommissie per groep opgeteld werden,
ij het behalen van meer dan 300
unten kreeg men een A-diploma, dat
laar door enkele groepjes gehaald
lerd. De behaalde B-diploma's waren
its talrijker: hiervoor moeten tussen de
00 en 300 punten behaald worden,
ussen de 100 en 200 punten was goed
oor een C-diploma. Wie tussen de 0 en
00 punten haalde kreeg een D-dilpoma.
luim 400 kinderen van de vereniging
IVT Den Burg, GVO Oosterend, SVC
ie Cocksdorp, Gyvo De Koog en ZDH
>en Hoorn hebben laten zien dat ze met
n allen in staat waren van eenvoudige
oefeningen een grote sportieve wed
strijd te maken.
Als besluit van de ochtendwedstrijden
werden er enkele nummers gedanst
door de afdeling jazzgymnastiek uit Den
Burg.
Texels kampioen
Tijdens de middagwedstrijden brak
het echte spektakel pas los. Weliswaar
met beduidend minder deelnemers maar
met een moeilijkheidsgraad die vele
malen hoger lag dan bij de recreatie
groepen. Inzet was de titel 'Texels kam
pioen' met daaraan verbonden een
prachtige wisselbeker. Twee jaar lang
was deze in het bezit van Gertie Praam
stra (GVT) en het zag er naar uit dat ze
ook dit jaar de titel zou gaan binnen
halen; ze begon nl. haar wedstrijd met
een zeer fraaie brugoefening waarvoor
zij 8.15 punten ontving.
In het andere deel van de zaal waren
de jongere meisjes bezig op de balk,
waaronder Monique Kalk (GVT). Zor
geloos kon zij haar wedstrijd turnen,
want in tegenstelling tot Gertie had
Monique geen titel en geen beker te
verdedigen. Een zeer gevarieerde balk-
oefening met risicorijke onderdelen en
weinig balansverstoringen zette haar
gelijk op een fikse voorsprong (8.85
punten).
Bij de jongens waren het in de begin
fase vooral Rob de Veij (GVT) en Gerko
Praamstra die in hevige strijd gewikkeld
waren. Later werd daar een einde aan
gemaakt door Jeroen Schol (GVT) die
vooral door goede oefeningen op de
ringen, lange mat en paardspringen de
leiding ovenam en die daarna ook niet
meer prijsgaf. Ook Jeroen kwam in
aanmerking voor de titel. Er wordt
namelijk het gemiddelde genomen over
vier onderdelen bij de meisjes en vijf
onderdelen bij de jongens.
Bij de meisjes bleef de spanning erin;
ze wisselden van toestel en beide kop-
loopsters Gertie en Monique moesten
met een paar mislukkingen genoegen
nemen. Gertie ging twee maal van de
balk en Monique raakte op de brug een
keer de grond bij het terugspreiden over
de lage legger. Mede hierdoor kwam
ook Marja Vlaming (GVT) sterk opzetten
en zo waren er opeens vier kanshebbers
voor de titel. De laatste twee onderde
len, vrije oefening en paardspringen
zouden de beslissing moeten brengen.
Wetende wat er op het spel stond
begon Gertie haar vrije oefening iets te
geforceerd hetgeen haar enkele tienden
van punten kostte, terwijl haar zeer
moeilijke paardsprong, overslag met 'A
draai in de aanzweeffase en een hele
draai in de afzweeffase, niet helemaal
goed tot stand kwam. Monique daar
entegen maakte op deze twee onder
delen geen fouten zodat zij de titel
'Texels kampioene' en de wisselbeker in
de wacht sleepte.
Wedstrijdleiding
De algehele wedstrijdleiding was in
handen van de heren Henk Keijser en
Kees Schuijl. Verenigingsleiders waren:
Peter Vos (buitendorpen), Gerrit Ver
hoeven (GVT), geassisteerd door Silvia
Schoo en Anka Coutinho (choreogra
fie).
Tussen de wedstrijd en de prijsuit
reiking werd weer een show ten beste
gegeven door de afdeling jazz-gym
onder leiding van mevrouw Ina Platte.
De prijsuitreiking werd verricht door de
voorzitter van de stichting Texelse
Sportraad, de heer W. C. Munnink-
huizen. Hij sprak de wens uit dat er de
volgende keer meer wedstrijddeelne
mers zouden zijn. Hij hoopte bij het
volgende lustrum wederom de prijzen te
mogen uitreiken.
Puntenuitslag:
Algemeen: 1. Monique Kalk GVT
gem. 8.86 punten. 2. Gertie Praamstra
GVT gem. 8.52 punten, 3. Marja
Vlaming GVT gem. 8.19 punten. 4.
Jeroen Schol GVT gem. 7.94 punten.
Meisjes tot en met 13 jaar:
1. Monique Kalk GVT 35,45 p., 2. Marit
de Porto en Gemma Praamstra GVT
28.55 p., 3. Karin Vlaming GVT 27.25
p., 4. Esther Kikkert GVT 26.20 p., 5.
door Tom Lodewijk.
2. Els bleef inzelfstandig. Ze schrikte
ïrug voor iedere beslissing die haar uit
Ie vooraf zo zorgvuldig berekende baan
ou kunnen halen. Alles was altijd voor
laar georganiseerd geweest. Ze kwam
ip het departement en daar voelde ze
ich betrekkelijk veilig. Ook daar waren
>nge mannen en meisjes die hun eigen
veg gingen, ze vermoedde zelfs iets van
erhoudingen tussen degelijk getrouw-
le ambtenaren en pikante secreta-
essen, daar werd wel eens over ge-
öddeld, maar wat Els niet zien en horen
rilde, zag ze niet en hoorde ze niet.
Loes Brinkman waarmee ze op één
:amer zat was ook bepaald niet het
echtlijnige type, maar één ding was Els
neteen opgevallen: Loes was eerlijk. Je
vist precies wat je aan haar had. Ze
oddelde niet achter je rug. Ze deed zich
liet anders voor dan ze was. Ze vertelde
:ls openhartig al haar avonturen, en
soms kon Els met enig verontrust ver
langen denken aan alles wat ze scheen
te missen. Maar miste ze zo veel?
Waren die andere mensen zo veel
gelukkiger? Had diezelfde Loes niet ja
renlang een stevige vriendschap gehad
met een jongeman die uiteindelijk naar
Amerika vertrok en er niet over dacht
zich daarginds al bij voorbaat de handen
te binden?
„Wat gebeuren moet, gebeurt wel",
zei haar moeder, „je moet nooit iets
forceren."
Zij.... en iets forceren! Toen was
vader overleden. Plotseling. Hartver
lamming. Moeder bleef niet onverzorgd
achter, ze kreeg zijn pensioen. Hij had
zelf een aardig kapitaaltje geërfd. Fi
nancieel konden ze er best van komen.
Els had haar deel veilig op een on-
wrikbaar-betrouwbare bank. En haar
salaris. Ze kleede zich duur, maar wel
een beetje stijfjes.
Enkele jaren was ze, mét moeder, op
vakantie geweest, eerst met een reis-
vereniging maar daar werd het meren
deel der vakantiegangers gevormd door
weduwen en 'vrije meisjes' van onzeke
re leeftijd en getrouwde paren. Toen
met een duur reisbureau, dan wist je
tenminste dat je met het betere publiek
te maken had, maar moeders stille hoop
dat die reizen de ware Jozef zouden
produceren was niet uitgekomen.
Waren er al mannen die met Els wel
eens nader kennis hadden willen maken,
dan werden ze afgeschrikt door de
voortdurende waakzame aanwezigheid
van mama. Alleen al de gedachte, dat
zij. Els, zoals dat donkere gescheiden
vrouwtje met 'n vrolijk troepje mee zou
gaan naar die gezellige tent in Lugano
en 's nachts om een uur of twee pas
weer in 't hotel arriveren, zo uitgelaten
dat diversebedaagde reisgenoten de
andere morgen klaagden over die herrie
's nachts, wanneer een fatsoenlijk mens
allang op bed lagl Ze had verbaasd
opgekeken naar die stevige Fries die
haar notabene had uitgenodigd met
hem te gaan varen op het meer in de
buurt van Interlaken. Zo maar een hele
dag met een vreemde man op stap.
Moeder gaf haar gelijk dat ze geweigerd
had. Je wist maar nooit, en op die boten
werd van alles uitgehaald....
Zo had Els haar dertigste verjaardag
gevierd en duidelijker dan ooit had ze
beseft dat haar eerste jeugd voorbij was,
dat de meeste jongemannen al 'voor
zien' waren en dat haar kansen op een
Bij de meisjes tot en met 16 jaar was de eerste plaats voor Gertie Praamstra. Tweede werd
Marja Vlaming en derde Monique Schermer.
Bij de jongens werd Jeroen Schol eersteGerko Praamstra tweede en Rob de Veij derde.
huwelijk minder waren geworden. Wou
ze dan zo graag trouwen? Els was
grootgebracht in de opvatting dat trou
wen de bestemming van de vrouw was.
Wie niet trouwde miste die bestem
ming.
Vader, maar vooral moeder, huldig
den nog de overleefde opvattingen
omtrent de ongehuwde vrouw. Moeder
zag met dépain neer op vrouwen die
niet, als zij, een man hadden weten te
veroveren. Ze was te welopgevoed om
te spreken van vaatjes zuur bier,
blauwkousen en ouwe vrijsters, maar
haar gedachten lagen geheel in die
sfeer.
Het ergste was als je met je dochter
bleef zitten! Al even erg vond ze die
moeders, die meevrijden, die alles in het
werk stelden om haar dochters aan de
man te brengen. Ook dat was minder
waardig.
Een meisje als Els kreeg wel een man.
Ze zag er aardig uit, kwam uit goede
familie, was niet onbemiddeld, en dat ze
nog degelijke opvattingen had... er
zouden nog wel jongemannen zijn die
dat liever hadden dan al dat lichtzinnig
en makkelijke gedoe van deze tijd.
Ze durfde naarmate de jaren voort
schreden, er met Els nooit over te
praten, maar Els wist ook zonder dat,
dat moeder het vanzelfsprekend vond
dat haar dochter trouwen zou met een
keurige jongeman van goede familie en
degelijke opvattingen. Ze vermoedde
meer dan ze wist met welke verwach
tingen haar moeder ieder jaar weer de
plannen maakte voor de vakantiereis.
„Je moet naar de wintersport gaan"
had Loes gezegd, „daar ontmoet je
leuke lui, geen antiek, zoals in die
vakantieoorden..."
„Hoe kan dat nou, ik kan niet eens
skiën", had ze tegengeworpen.
„Dan leer je dat daar. En die ski
leraren, nou, pas daar voor opl Daar
zitten hartenbrekers tussen!" lachte
Loes.
O, nee, wist Els, niets voor mij. Ze
was niet sportief. Ze had op school leren
zwemmen, dat was al. Vader en moeder
hadden geen goed woord voor die
'meiden' die op het hockeyveld of op de
sintelbaan liepen te rennen als kerels.
Een vrouw moest vrouw blijven. En Els,
onzeker ook hier, bang dat ze een figuur
zou slaan, koos weer de weg van de
minste weerstand. En dan: alléén naar
Zwitserland of Oostenrijk, tussen alle
maal vreemden, misschien ook lui die op
een avontuurtje uit waren, nee!
Maar het leek of dit jaar alles grauwer
en uitzichtlozer was dan anders. Weer
iedere morgen naar het departement.
Weer es naar een tentoonstelling, een
voorstelling, altijd met moeder. Weer de
zondagse wandeling naar Kijkduin,
kopje koffie op het terras en weer naar
huis, naar de soep, de aardappelen,
groenten, het vlees en een vrucht na.
Lezen, een beetje t.v. kijken moest
dat zo duren tot ze gepensioneerd
werd? Zou ze dan net worden als
juffrouw Spierenburg, het hoofd van de
typekamer, met haar eeuwige over
hemdblouses en iets te lange rok, haar
degelijke schoenen-voor-moeilijke-
voeten en de magere handen met de
blauwe aderen erop, die de zilveren
eremedaille verbonden aan de
Oranje Nassau mocht dragen ome
vijfentwintig jaar het Rijk had
en nu op weg was naar de
ze over een jaar met pension
En toen was daar de
weest. Loes had hem haar
schertsend.
„Da's wat voor jou, Elsl"
Ze had hooghartig haar
wend. Zij, Els van Wijnbergen,
op een advertentie. Op zoek
man-uit-de-krantl Achter de
Loes stak toch een serieuze
Maar ze begreep dat de
nooit serieus over denken zou.
dan het niet als een grapje
„Kijk es wat er op komt"
gezegd, „hou je zelf op de
hem maar uit zijn tent komen."
„Hij weet meteen wie ik ben.
„Dan laat je hem naar een
schrijven."
Els keek verbaasd naar Loes. Die
óók door de wol geverfd! Wi*f
ieder gat een spijkerl
„Weet je wat?" zei Loes,
ven hem samen."
Ja, bedacht Els, dat was iets
Er zat iets in van de spanning
avontuur, het was in ieder
anders, en op die manier was
volkomen vrijblijvend,
grapje van Loes en haar. En
maakt lachen van Loes en veel
tegenspraak van Els, werd de
schreven.
(wordt
